Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.412.2017.2.AKR
z 22 lutego 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 grudnia 2017 r. (data wpływu 15 grudnia 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 7 lutego 2018 r. (data wpływu 9 lutego 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 grudnia 2017 r. wpłynął do tutejszego Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 23 stycznia 2018 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.412.2017.1.AKR, wezwano Wnioskodawcę, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 24 stycznia 2018 r. (skutecznie doręczone w dniu 2 lutego 2018 r.). W dniu 9 lutego 2018 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 8 lutego 2018 r.).

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 25 lipca 2002 r. Wnioskodawca oraz Jego ówczesna żona J. S. zakupili spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego w L. przy ulicy W., za cenę 75 000 zł (akt notarialny repertorium A Nr …). Z uwagi na istniejącą wówczas rozdzielność majątkową prawo to Wnioskodawca oraz Jego ówczesna żona zakupili po 1/2.

W dniu 17 października 2002 r. Wnioskodawca oraz Jego ówczesna żona dokonali przywrócenia wspólności majątkowej. Zawarta w formie aktu notarialnego tego dnia umowa majątkowa małżeńska nie zawiera zapisu o objęciu wspólnością majątkową małżeńską udziałów we współwłasności spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego nabytego w 25 lipca 2002 r. W związku z tym zawarta umowa majątkowa małżeńska nie rozszerzała wspólności majątkowej małżeńskiej poprzez włączenie do wspólności majątkowej składników majątkowych stanowiących majątek osobisty małżonków.

W dniu 17 marca 2008 r. w ramach ustroju wspólności majątkowej Wnioskodawca oraz Jego ówczesna żona nabyli nieruchomość gruntową. Nabycie tej nieruchomości nastąpiło w ramach umowy przeniesienia własności nieruchomości zawartej w formie aktu notarialnego. Wraz z przedmiotową umową Wnioskodawca oraz Jego ówczesna żona złożyli oświadczenie o ustanowieniu na tej nieruchomości hipoteki umownej kaucyjnej na rzecz banku - kredytodawcy. Na tej nieruchomości później Wnioskodawca oraz Jego ówczesna żona wybudowali dom. Budowa domu została ukończona w dniu 29 września 2009 r.

W dniu 28 stycznia 2013 r. aktem notarialnym Wnioskodawca oraz Jego ówczesna żona dokonali zmiany ustroju majątkowego wprowadzając rozdzielność majątkową.

W dniu 3 stycznia 2014 r. Wnioskodawca oraz Jego ówczesna żona dokonali podziału majątku wspólnego i zniesienia współwłasności (akt notarialny repertorium A Nr …). Przedmiotowa umowa stwierdza, że małżonkowie oświadczają, że pozostając w ustroju rozdzielności majątkowej nabyli po 1/2 części spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego. Następnie umowa stwierdza, że małżonkowie dokonują zniesienia wspólności opisanego spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego w ten sposób, że Wnioskodawca nabywa to prawo bez obowiązku dokonywania spłaty. Na mocy tego aktu, w drodze podziału majątku wspólnego, ówczesna małżonka Wnioskodawcy nabyła prawo do działki o powierzchni 0,1475 ha wraz z domem mieszkalnym o wartości 250 000 zł, natomiast Wnioskodawca otrzymał w całości prawo do lokalu mieszkalnego w L. przy ulicy W. o wartości 150 000 zł. Dotychczas Wnioskodawca był już właścicielem ½ spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, a po podziale majątku wspólnego i zniesieniu współwłasności stał się właścicielem całości spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego.

W dniu 24 marca 2017 r. Wnioskodawca sprzedał spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego w L. przy ulicy W. (akt notarialny repertorium A Nr ….), za kwotę 242 000 zł. Dokonana przez Wnioskodawcę sprzedaż przedmiotowego spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego nie nastąpiła w wykonaniu działalności gospodarczej, o której mowa w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym stanie faktycznym odpłatne zbycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego stanowić będzie źródło przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym, zbycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego nie będzie stanowić źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. l pkt 8 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Podstawową przesłanką zaistnienia przychodu jest zbycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie. Kluczowe zatem z punktu widzenia stwierdzenia zaistnienia przychodu jest określenie daty faktycznego nabycia zbywanego prawa majątkowego.

W odniesieniu do udziału w zbytym prawie majątkowym wynoszącego 1/2, który został nabyty przez Wnioskodawcę w dniu 25 lipca 2002 r. i aż do zawarcia w dniu 3 stycznia 2014 r. umowy o podział majątku wspólnego i umowy zniesienia współwłasności stanowił majątek odrębny Wnioskodawcy, należy stwierdzić, że niespełniony pozostaje warunek określony w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mogłaby budzić wątpliwości, data nabycia pozostałej części (1/2) przedmiotowego prawa majątkowego – zniesienie współwłasności w zakresie przedmiotowego prawa majątkowego, jakie dokonane zostało w dniu 3 stycznia 2014 r. Wątpliwość taka mogłaby się pojawić po uwzględnieniu aktualnej wykładni prezentowanej przez Ministra Finansów, zgodnie z którą: „Zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbyło się bez spłat i dopłat. Zatem, jeżeli zniesienie współwłasności odbyło się bez spłat i dopłat, a wielkość (wartość) przyznanych w wyniku zniesienia współwłasności rzeczy (nieruchomości) odpowiada wielkości (wartości) udziału we współwłasności, to zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia” (interpretacja indywidualna Nr IPTPB2/4511-753/15-3/KR). A contrario zatem, takie zniesienie współwłasności mogłoby zostać uznane za nabycie tej części wartości prawa majątkowego jaka przekracza stanowiący dotychczasową własność wnioskodawcy udział, czyli 1/2 wartości. Jednakże takie podejście nie uwzględnia specyfiki stanu faktycznego zaprezentowanego w niniejszym wniosku. Wnioskodawca stoi na stanowisku, że nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego nie nastąpiło z dniem zniesienia współwłasności tego prawa. W opinii Wnioskodawcy, prawo to zostało faktycznie nabyte w dacie nabycia udziału w małżeńskim majątku wspólnym. Z uwagi na fakt, że Wnioskodawca z ówczesną małżonką, wraz z umową o podział majątku wspólnego zawarł równocześnie umowę zniesienia współwłasności (obydwie umowy zawarte zostały jednym dokumentem – aktem notarialnym) powoduje, że należy stwierdzić, że oczywistą intencją małżonków było powiązanie podziału majątku wspólnego ze zniesieniem współwłasności spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego. Przemawia za tym dodatkowo fakt, że zgodnie z domniemaniem wynikającym z art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym. Rezygnacja przez Wnioskodawcę z całego przysługującego Mu udziału w majątku wspólnym w oczywisty sposób powiązana była zatem z przekazaniem Mu przez małżonkę jej udziału w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego, które to przekazanie dokonało się w ramach zniesienia współwłasności. W opinii Wnioskodawcy ma tu zatem zastosowanie bardziej uogólniona, a przez to przystająca do przedstawionego stanu faktycznego linia orzecznicza Ministra Finansów przedstawiona w interpretacji indywidualnej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 26 stycznia 2016 r., sygn. IPPB4/4511-1355/15-2/JK3, w której stwierdza: „Przez pojęcie nabycie użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy należy bowiem rozumieć każde zwiększenie aktywów majątku podatnika”. Wartość udziału Wnioskodawcy w majątku wspólnym wynosiła 1/2 z 250 000 PLN, zaś w wyniku podziału tego majątku wspólnego oraz zniesienia współwłasności spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, Wnioskodawca otrzymał prawo majątkowe o wartości 75 000 PLN. Biorąc zatem pod uwagę przesłanki prawne wynikające z art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, a także przytoczony przykład orzecznictwa Ministra Finansów nie można stwierdzić, że Wnioskodawca nabył majątek w postaci 1/2 wartości spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego.

Skoro brak jest podstaw do stwierdzenia nabycia w związku ze zniesieniem współwłasności rozpatrywanego prawa majątkowego, to stwierdzić zatem należy, że faktyczne nabycie udziału w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego przyznanym Wnioskodawcy zgodnie z umową o podział majątku wspólnego i umową zniesienia współwłasności, musiało nastąpić w dacie nabycia udziału w majątku wspólnym małżeńskim. W wartości tego udziału, mieściła się wartość przyznanego Wnioskodawcy udziału, w tym prawie do lokalu. Oznacza to, że w odniesieniu do tej części udziału w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego również nie jest spełniony warunek dla źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Upłynął bowiem okres przekraczający 5 lat od końca roku, w którym nastąpiło jego nabycie.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, w momencie zawarcia umowy o podział majątku wspólnego i umowy zniesienia współwłasności nie dokonało się nabycie zbywanego później spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego. Poza wcześniej przytoczonymi, najistotniejszą przesłanką do takiego wniosku jest treść wyroku NSA z dnia 28 stycznia 2016 r., sygn. II FSK 2119/13, w którego uzasadnieniu Sąd stwierdził: „(...) Nabyciem w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f. nie jest jednak przyznanie rzeczy na wyłączną własność jednemu z małżonków w wyniku podziału majątku wspólnego, jeśli podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub jeżeli wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku podziału tego majątku, mieści się w udziale, jaki byłemu małżonkowi przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim”. Wartość udziału Wnioskodawcy w majątku dorobkowym małżeńskim wynosiła 125 000 PLN (czyli 50% wartości nieruchomości wraz z posadowionym na niej budynkiem). Zaś wartość przyznanej Wnioskodawcy rzeczy w związku zawarciem umowy o podziale majątku wspólnego i umowy zniesienia współwłasności wynosiła 75 000 PLN. Wnioskodawca jako najistotniejszy argument wskazuje to, że podział majątku wspólnego stanowił jedyną przesłankę do przyznania Mu na wyłączną własność spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego. Jednoznacznie wskazuje na to również fakt równoczesnego zawarcia (w formie jednego aktu notarialnego) przez małżonków umowy podziału majątku wspólnego i umowy zniesienia współwłasności, w taki sposób, że zapis o przyznaniu Wnioskodawcy całości spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego jest bezpośrednio poprzedzony zapisem o przyznaniu żonie Wnioskodawcy nieruchomości gruntowej wraz z posadowionym na niej budynkiem, a także to, że strony umowy nie zawarły w niej zapisu o konieczności spłat ani nie zawarły żadnych innych zapisów wskazujących na inne podstawy do przewidzianego w umowie, sposobu podziału nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem, a stanowiącej majątek wspólny małżonków.

W opinii Wnioskodawcy, powyższe okoliczności wyczerpują znamiona związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy faktem dokonania podziału majątku wspólnego a zniesieniem współwłasności spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego. Uzasadnionym jest zatem stwierdzenie, że to w wyniku przedmiotowego podziału majątku wspólnego, przyznano Wnioskodawcy spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego, które zostało przez niego zbyte w dniu 24 marca 2017 r. Uwzględniając zatem, przytoczone okoliczności należy stwierdzić, że zbycie przez Wnioskodawcę spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego nie będzie dla Niego stanowiło źródła przychodu. Wynika to z faktu, że zbycie przedmiotowego prawa zostało dokonane po upływie 5 lat od końca roku, w którym nabywano każdy z udziałów w zbywanym prawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z ogólną zasadą sformułowaną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Wobec powyższego odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu, jeżeli zbycie to ma miejsce przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Zatem, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma forma prawna ich nabycia oraz moment nabycia z uwagi na fakt, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ulegały zmianie.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w dniu 25 lipca 2002 r. Wnioskodawca wraz z ówczesną żoną zakupił spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego. Z uwagi na istniejącą wówczas rozdzielność majątkową prawo to Wnioskodawca oraz Jego ówczesna żona zakupili po 1/2. W dniu 17 października 2002 r. Wnioskodawca oraz Jego ówczesna żona dokonali przywrócenia wspólności majątkowej. Zawarta w formie aktu notarialnego umowa majątkowa małżeńska nie zawiera zapisu o objęciu wspólnością majątkową małżeńską udziałów we współwłasności spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego nabytego w 25 lipca 2002 r. W ramach ustroju wspólności majątkowej małżeńskiej Wnioskodawca oraz Jego ówczesna żona nabyli w dniu 17 marca 2008 r. nieruchomość gruntową i wybudowali na niej budynek mieszkalny. Budowa domu została ukończona w dniu 29 września 2009 r. W dniu 28 stycznia 2013 r. aktem notarialnym Wnioskodawca oraz Jego ówczesna żona dokonali zmiany ustroju majątkowego wprowadzając rozdzielność majątkową. W dniu 3 stycznia 2014 r. Wnioskodawca oraz Jego ówczesna żona dokonali podziału majątku wspólnego i zniesienia współwłasności. Na mocy zawartego w tym celu aktu notarialnego ówczesna żona Wnioskodawcy nabyła prawo do działki wraz z domem mieszkalnym o wartości 250 000 zł, natomiast Wnioskodawca otrzymał ww. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego o wartości 150 000 zł. W dniu 24 marca 2017 r. Wnioskodawca sprzedał ww. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego. Dokonana przez Wnioskodawcę sprzedaż przedmiotowego spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego nie nastąpiła w wykonaniu działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682) z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Do majątku osobistego każdego z małżonków należą m.in. przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił (art. 33 pkt 1 ww. ustawy). Innymi słowy sam fakt, że między małżonkami istnieje wspólność ustawowa nie czyni małżonków współwłaścicielami majątku osobistego jednego z nich. Ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością (art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Zgodnie natomiast z art. 43 § 1 tejże ustawy, oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Powyższe przepisy ww. ustawy określają charakter prawny majątkowej wspólności ustawowej małżonków jako współwłasności łącznej co znaczy, że udziały w tej wspólności nie są określone w okresie jej trwania. Inaczej mówiąc z bezudziałowego charakteru małżeńskiej wspólności ustawowej wynika bezudziałowy charakter współposiadania składników majątku wspólnego.

Ustawowy ustrój majątkowy między małżonkami może ulec zniesieniu lub ograniczeniu na skutek zawartej między nimi umowy (art. 47 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego), na skutek orzeczenia sądu (art. 52 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego) albo z mocy prawa, np. ubezwłasnowolnienia jednego z małżonków (art. 53 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Zarówno w wypadku umownego wyłączenia wspólności ustawowej w czasie trwania małżeństwa, jak i w przypadku zniesienia tej wspólności przez sąd, między małżonkami (byłymi małżonkami) ustaje wspólność ustawowa, a do majątku, który był nią objęty stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Stosownie do art. 50¹ Kodeksu – w razie ustania wspólności, udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej. Tym samym, z chwilą ustania wspólności ustawowej dochodzi do przekształcenia współwłasności łącznej we współwłasność w częściach ułamkowych, a każdy z małżonków może rozporządzać swoim udziałem w majątku wspólnym, który według domniemania jest równy udziałowi drugiego współmałżonka i wynosi 1/2. Następnie małżonkowie mogą zdecydować o sposobie podziału majątku wspólnego.

Celem postępowania o zniesienie współwłasności w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.) jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, która stanowi przedmiot współwłasności.

Zgodnie z art. 195 ustawy Kodeks cywilny, współwłasność polega na tym, że własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom.

Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej (art. 196 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego).

Natomiast w myśl art. 210 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Przez zniesienie współwłasności rozumie się likwidację łączącego współwłaścicieli stosunku prawnego, która następuje w drodze umowy lub orzeczenia sądu.

Stosownie do art. 211 i art. 212 Kodeksu cywilnego, zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli.

Jeżeli zniesienie współwłasności następuje przez podział rzeczy wspólnej, to co do zasady dokonuje się jej podziału na tyle części ilu jest współwłaścicieli z uwzględnieniem wartości udziałów posiadanych przed zniesieniem współwłasności. W przypadku różnicy pomiędzy wartością utworzonych części rzeczy a wielkością udziałów, wartość poszczególnych udziałów może być wyrównana przez dopłaty pieniężne. Punktem wyjścia do obliczenia podstawy opodatkowania jest wartość rynkowa zbywanych udziałów, a nie powierzchnia nieruchomości.

Mając zatem na uwadze powyższe stwierdzić należy, że zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy tylko wówczas, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbyło się bez spłat i dopłat. Natomiast, jeżeli udział danej osoby ulega powiększeniu (nawet bez spłat i dopłat) to traktowany jest w kategorii nabycia, ponieważ w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością), jak i stan jej majątku osobistego. Tak więc co do zasady, zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia wówczas, gdy w wyniku tego zniesienia podatnik otrzymuje nieruchomość, która przekracza udział jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w drodze zniesienia współwłasności, podziału majątku wspólnego czy działu spadku, jest nabyciem tych rzeczy. Natomiast, biorąc pod uwagę przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, nabyciem rzeczy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest przyznanie jej na wyłączną własność jednemu ze współwłaścicieli w wyniku podziału, jeśli:

• podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub
  

• wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku dokonanego podziału mieści się w udziale, jaki przysługiwał jej w majątku wspólnym.
  
  

Jeżeli więc spełnione są wymienione wyżej warunki zniesienie współwłasności nieruchomości lub prawa nie może być rozpatrywane w kategoriach nabycia. Natomiast, jeżeli w wyniku dokonanego zniesienia współwłasności, przedmiotem którego były nieruchomości lub prawa, udział w nich zwiększa się, tj. przekracza wartość udziału dotychczas posiadanego, to data zniesienia współwłasności będzie również datą nabycia tego udziału w nieruchomościach lub prawach, o który zwiększył się udział w nich po dokonaniu tej czynności. Nabycie w wyniku zniesienia współwłasności części majątku, który należał do innych współwłaścicieli, należy więc traktować jako nabycie w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W wyniku podziału majątku wspólnego Wnioskodawcy i Jego ówczesnej żony obejmującego również nieruchomość zabudowaną budynkiem mieszkalnym, Wnioskodawca nie uzyskał składników majątkowych przekraczających Jego udział w majątku wspólnym małżeńskim, a rozliczenie wielkości i wartości udziałów w tym majątku nastąpiło przy uwzględnieniu majątku osobistego każdego z małżonków nabytego w trakcie trwania małżeństwa, w którym w okresie nabycia istniał ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej.

W związku z powyższym należy przyjąć, że Wnioskodawca w dniu 25 lipca 2002 r. zakupił do majątku osobistego udział ½ części spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, natomiast pozostały udział w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego nabył w dacie nabycia tego udziału przez drugiego małżonka do majątku osobistego.

Zatem, sprzedaż przez Wnioskodawcę w 2017 r. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego nie stanowi źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z uwagi na upływ pięcioletniego okresu od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie. Tym samym przychód uzyskany z tego tytułu nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …. w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekle prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.