Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-3.4012.575.2017.1.AŻ
z 20 lutego 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 grudnia 2017 r. (data wpływu 29 grudnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od VAT opłat eksploatacyjnych i innych ponoszonych na rzecz Spółdzielni przez osoby niebędące jej członkami, uprawnione do lokali z tytułu spółdzielczych własnościowych praw do lokali o przeznaczeniu mieszkalnym i wykorzystujące te lokale w prowadzonej działalności gospodarczej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 grudnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od VAT opłat eksploatacyjnych i innych ponoszonych na rzecz Spółdzielni przez osoby niebędące jej członkami, uprawnione do lokali z tytułu spółdzielczych własnościowych praw do lokali o przeznaczeniu mieszkalnym i wykorzystujące te lokale w prowadzonej działalności gospodarczej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółdzielnia Mieszkaniowa (zwana dalej Spółdzielnią) jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółdzielnia zajmuje się zaspokajaniem potrzeb mieszkaniowych jej członków i ich rodzin oraz właścicieli lokali, bądź uprawnionych z tytułu spółdzielczych własnościowych praw do lokali, niebędących jednak członkami Spółdzielni. Zaspokajanie powyższych potrzeb przez Spółdzielnię odbywa się poprzez dostarczanie samodzielnych lokali mieszkalnych, a także lokali o innym przeznaczeniu. Spółdzielnia administruje dwoma wyodrębnionymi osiedlami budynków wielomieszkaniowych.

W związku ze swoją działalnością Spółdzielnia wykonuje czynności polegające na eksploatacji i utrzymaniu nieruchomości (lokali) na rzecz osób będących i niebędących jej członkami, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali mieszkalnych, czy prawo odrębnej własności lokali mieszkalnych, za które są pobierane opłaty, zgodnie z art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych.

W zasobach Spółdzielni znajdują się lokale o przeznaczeniu mieszkalnym, jak i lokale o przeznaczeniu niemieszkalnym, użytkowym. Wśród lokali mieszkalnych w zasobach Spółdzielni znajduje się takie, które należy (na zasadzie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu) do przedsiębiorcy, który to lokal jest wykorzystywany na potrzeby działalności gospodarczej, jednakowoż działalność ta nie prowadzi do zmiany przeznaczenia lokalu – lokale takie są choćby udostępniane pracownikom przedsiębiorcy, do którego lokal należy. W tym zakresie wskazać należy choćby że przedsiębiorca, na wystąpienie Spółdzielni, wskazał, że nabyty przez niego lokal mieszkalny zakupiony w ramach prowadzonej działalności gospodarczej został przeznaczony na zakwaterowanie pracowników zatrudnionych u tego przedsiębiorcy (który nabył lokal). W zakresie sposobu korzystania z takich lokali mieszkalnych Spółdzielnia informacje posiada od przedsiębiorcy, do którego lokal (spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu) należy. Wedle informacji posiadanych przez Spółdzielnię, nabycie prawa do lokalu przez przedsiębiorcę nastąpiło w ramach działalności gospodarczej. Zwrócić należy w tym miejscu uwagę, że przedsiębiorca, posiadający omawiane spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, nie jest członkiem Spółdzielni.

Przedsiębiorca posiadający lokal o przeznaczeniu mieszkaniowym ponosi na rzecz Spółdzielni opłaty eksploatacyjne związane z lokalem – uczestniczy więc w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w części przypadającej na lokal.

Nadto Wnioskodawca wskazuje, że według jego wiedzy lokale mieszkalne, których dotyczył wniosek, służą wyłącznie zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych osób bezpośrednio z nich korzystających, np.: pracowników przedsiębiorcy – właściciela lokalu.

Wnioskodawca wskazuje również, że wnoszone opłaty eksploatacyjne i inne zgodnie z przepisami ustaw i postanowień Statutu Spółdzielni i regulaminów na zasadach obowiązujących członków Spółdzielni, o których mowa w zapytaniu Wnioskodawcy, to opłaty, o których mowa w art. 4 ust. 1, 1(1), 2, 4 i 5 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1222, z późn. zm.), w tym w szczególności opłaty, o których mowa w art. 4 ust. 1(1) ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych – przedsiębiorca nie jest członkiem Spółdzielni Mieszkaniowej i posiada spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu.

Na marginesie wskazać należy, że wśród opłat eksploatacyjnych, o których mowa powyżej, Statut Wnioskodawcy wyróżnia między innymi koszty administrowania, koszty dostawy energii cieplnej (na potrzeby ogrzewania lokali i podgrzania wody), dostawy wody i odprowadzania ścieków, wywozu nieczystości, eksploatacji domofonów, anten zbiorczych oraz odpisy na fundusz remontowy Spółdzielni (tak: par. 103 ust. 3 Statutu Spółdzielni Mieszkaniowej).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy opłaty eksploatacyjne i inne, zgodnie z przepisami ustaw oraz postanowień statutu spółdzielni i regulaminów na zasadach obowiązujących członków spółdzielni, ponoszone na rzecz Spółdzielni przez niebędące członkami Spółdzielni osoby, będące przedsiębiorcami, uprawnione do lokali z tytułu spółdzielczych własnościowych praw do lokali o przeznaczeniu mieszkalnym, wykorzystujące lokale nie do zaspokajania swoich potrzeb mieszkaniowych, ale do prowadzenia działalności gospodarczej, korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, ponoszenie opłat, wspomnianych powyżej, na rzecz Spółdzielni przez niebędące członkami Spółdzielni osoby, będące przedsiębiorcami uprawnione do lokali z tytułu spółdzielczych własnościowych praw do lokali o przeznaczeniu mieszkalnym, wykorzystujące jednak te lokale na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej nie będzie stanowiło czynności zwolnionej od podatku VAT. Stanowisko swoje Spółdzielnia motywuje przede wszystkim tym, że nie ma ona w sprawie niniejszej do czynienia z sytuacją, w której lokal mieszkalny służy do zaspokajania potrzeb mieszkaniowych osoby uprawnionej z tytułu spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu (czy z tytułu prawa własności), niebędącej przy tym członkiem Spółdzielni mieszkaniowej, ale służy do prowadzenia działalności gospodarczej, mianowicie do udostępniania pracownikom przedsiębiorcy, który jest uprawniony do lokalu, w celu zapewnienia tym pracownikom zakwaterowania. Powyższe oznacza, że nie będzie znajdowało zastosowania zwolnienie od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 47 pkt 11 ustawy o podatku od towarów i usług, ani zwolnienie od podatku od towarów i usług, przewidziane w § 3 ust. 1 pkt 9 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień. Przyjęcie dla takich sytuacji, jak wskazane w niniejszym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, istnienia zwolnienia od podatku od towarów i usług byłoby sprzeczne z celem wprowadzenia takiego zwolnienia do porządku prawnego.

Wskazuje się, że z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy wynika, że zwolnienie podatkowe miałoby obejmować czynności wykonywane na rzecz członków spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali mieszkalnych, członków spółdzielni będących właścicielami lokali mieszkalnych lub na rzecz właścicieli lokali mieszkalnych niebędących członkami spółdzielni, za które są pobierane opłaty, zgodnie z art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy z 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1222, z późn. zm.). Są to następujące rodzaje opłat:

1. na pokrycie wydatków związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na ich lokale, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni oraz w zobowiązaniach spółdzielni z innych tytułów;
2. wpłaty na fundusz remontowy;
3. dotyczące wydatków związanych z działalnością społeczną, oświatową i kulturalną prowadzoną przez spółdzielnie (tak: Bartosiewicz, Adam, art. 43 w: VAT. Komentarz, wyd. Xl. Wolters Kluwer Polska, 2017).
   
   

Wskazuje się przy tym, że ponieważ lokale mieszkalne znajdujące się w zasobach spółdzielni mieszkaniowych mogą przysługiwać także osobom niebędącym członkami spółdzielni, wprowadzono zwolnienie również dla powyższych usług wykonywanych na rzecz osób fizycznych niebędących członkami spółdzielni. Jest ono przewidziane w § 3 ust. 1 pkt 9 rozporządzenia o zwolnieniach (tak: Bartosiewicz, Adam, art. 43, w: VAT. Komentarz, wyd. Xl. Wolters Kluwer Polska, 2017). Również w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego wskazuje się, że zwolnieniu od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy o VAT podlegają czynności wykonywane na rzecz członków spółdzielni mieszkaniowej oraz osób niebędących członkami, jeżeli pobierane przez tę spółdzielnię opłaty dotyczą samodzielnych lokali mieszkalnych (wraz z pomieszczeniami pomocniczymi). Nie korzystają z tego zwolnienia czynności spółdzielni, za które pobierane są opłaty związane z lokalami użytkowymi bądź garażami, choćby stanowiły one część składową lokalu mieszkalnego (tak: wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 marca 2011 r., I FSK 447/10). Zwrócić należy uwagę, że zwolnienia od podatku łączą się z zaspokajaniem przez spółdzielnię mieszkaniową potrzeb mieszkaniowych członków spółdzielni, bądź osób niebędących członkami spółdzielni, z którymi łączy spółdzielnię jednak stosunek prawny spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu, bądź które są właścicielami lokali. Wskazuje się przy tym, że to samo dotyczy najmu czy to dzierżawy, gdy stroną jest spółdzielnia mieszkaniowa i osoba zaspokajająca swoje potrzeby mieszkaniowe na podstawie umowy przy pomocy lokalu, posiadanego na podstawie takiej właśnie umowy najmu, czy to dzierżawy (tak: Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 lutego 2015 r. w sprawie sygn. akt: I FSK 14/14).

Zwrócić należy uwagę na stanowisko, zaprezentowane przez Naczelny Sąd Administracyjny w sprawie I FSK 1572/13 oraz zaprezentowane przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w sprawie I SA/Po 726/13. Naczelny Sąd Administracyjny wskazał mianowicie, że „jeżeli z ekonomicznego punktu widzenia opłaty wynikające z art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 u.s.m. objęte na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 11 u.p.t.u. zwolnieniem od podatku VAT nie różnią się od opłat pobieranych na podstawie stosunku najmu i dzierżawy, to nie ma żadnego uzasadnienia prawnego, aby jedne z tych opłat korzystały ze zwolnienia, a drugie nie. Dyrektywa unijna, wiąże państwa członkowskie co do rezultatu, który powinien być nią osiągnięty. Istotne jest więc, aby przepis krajowy będący implementacją przepisu Dyrektywy osiągnął cel wynikający z danego przepisu Dyrektywy. Ma to zastosowanie nie tylko do czynności zwolnionych realizowanych wobec osób niebędących członkami spółdzielni w ramach art. 43 ust. 1 pkt 11 u.p.t.u., ale również wobec członków spółdzielni.” (tak: wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 lutego 2015 r. w sprawie sygn. akt: I FSK 14/14; zob. również: wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 grudnia 2014 r. w sprawie sygn. akt: I FSK 1572/13) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wskazał natomiast, że „stwierdzić należy, że czynności polegające na zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych stanowią świadczenie usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 u.p.t.u. Mamy bowiem do czynienia ze świadczeniem ze strony spółdzielni polegającym na bieżącej eksploatacji i utrzymaniu nieruchomości (lokali), za które pobierane są opłaty eksploatacyjne zgodnie m.in. z art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy z 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych, co powoduje istnienie bezpośredniego związku między świadczeniem spółdzielni a otrzymanym wynagrodzeniem i wypełnia przesłankę odpłatności tych świadczeń. Ponadto, w omawianej sytuacji istnieją dwa podmioty, pomiędzy którymi istnieje określony stosunek prawny, a więc ten, który świadczy daną usługę, tj. spółdzielnia jako usługodawca i ten, który świadczenie odbiera, tj. osoba będąca albo niebędąca członkiem spółdzielni, która z tych świadczeń korzysta.” (tak: wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 13 marca 2014 r. w sprawie sygn. akt: I SA/Po 726/13). W każdym wypadku mowa więc o świadczeniu przez spółdzielnię mieszkaniową usług polegających na zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych konkretnych osób, przy czym świadczenie spółdzielni jest dokonywane na rzecz tych właśnie osób, których mieszkaniowe potrzeby są zaspokajane. Jeśli więc spółdzielnia zaspokaja potrzeby mieszkaniowe osób uprawnionych do lokali, czy to na zasadzie własności, czy to na zasadzie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu, czy to na zasadzie zawartej z umową najmu czy dzierżawy, to mamy do czynienia ze zwolnieniem takich usług od podatku od towarów i usług.

Jeśli jednak mamy do czynienia z sytuacją, w której Spółdzielnia realizuje usługę na rzecz osoby uprawnionej wprawdzie do lokalu mieszkalnego, która jednak nie zaspokaja swoich potrzeb mieszkaniowych przy pomocy tego lokalu, ale wykorzystuje ten lokal do świadczenia działalności gospodarczej (choćby udostępniając go swoim pracownikom w celu zapewnienia im zakwaterowania, czy udostępnia ten lokal osobom trzecim na podstawie umów najmu, bądź dzierżawy w ramach działalności gospodarczej) to zwolnienie nie znajduje zastosowanie, bowiem byłoby to sprzeczne z jego celem. Potrzeby mieszkaniowe oznaczonych osób zaspokaja bowiem taki przedsiębiorca, a nie Spółdzielnia mieszkaniowa.

Mając powyższe na uwadze Spółdzielnia zaproponowała stanowisko przywołane powyżej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy, zwalnia się od podatku czynności wykonywane na rzecz członków spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali mieszkalnych, członków spółdzielni będących właścicielami lokali mieszkalnych lub na rzecz właścicieli lokali mieszkalnych niebędących członkami spółdzielni, za które są pobierane opłaty, zgodnie z art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1222, z późn. zm.).

Zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (Dz. U. z 2015 r., poz. 736, z późn. zm.), zwalnia się od podatku czynności wykonywane na rzecz osób niebędących członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali mieszkalnych, za które są pobierane opłaty zgodnie z art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych.

Powołany wyżej przepis art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych stanowi, że:

• członkowie spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali, są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na ich lokale, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni przez uiszczanie opłat zgodnie z postanowieniami statutu,
• członkowie spółdzielni będący właścicielami lokali są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem ich lokali, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości wspólnych, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni przez uiszczanie opłat zgodnie z postanowieniami statutu,
• właściciele lokali niebędący członkami spółdzielni są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem ich lokali, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości wspólnych. Są oni również obowiązani uczestniczyć w wydatkach związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni, które są przeznaczone do wspólnego korzystania przez osoby zamieszkujące w określonych budynkach lub osiedlu. Obowiązki te wykonują przez uiszczanie opłat na takich samych zasadach, jak członkowie spółdzielni, z zastrzeżeniem art. 5,
• członkowie spółdzielni uczestniczą w kosztach związanych z działalnością społeczną, oświatową i kulturalną prowadzoną przez spółdzielnię, jeżeli uchwała walnego zgromadzenia tak stanowi. Właściciele lokali niebędący członkami oraz osoby niebędące członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali, mogą odpłatnie korzystać z takiej działalności na podstawie umów zawieranych ze spółdzielnią.
  
  

Z powołanych przepisów wynika, że zwolnienie od podatku odnosi się do czynności wykonywanych na rzecz członków spółdzielni mieszkaniowych, a także osób niebędących członkami spółdzielni. Muszą być oni właścicielami lokali mieszkalnych, a w przypadku członka spółdzielni może przysługiwać mu spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego. Rodzaje opłat wymienione w prawie spółdzielczym dotyczą opłat związanych z utrzymaniem lokalu mieszkalnego i nieruchomości wspólnych.

Zatem zwolnienie, o którym mowa w powołanym wyżej przepisie art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy jest związane z czynnościami, za które Spółdzielnia pobiera opłaty, a które dotyczą lokali mieszkalnych lub spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego. Zwolnienie dotyczy wyłącznie czynności (za które są pobierane opłaty zgodnie z art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych) związanych z lokalami mieszkalnymi, nie dotyczy natomiast czynności związanych z lokalami użytkowymi.

W myśl art. 2 ust. 1 powołanej ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, lokalem jest samodzielny lokal mieszkalny, a także lokal o innym przeznaczeniu, o którym mowa w przepisach ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2015 r., poz. 1892, z późn. zm.).

Natomiast zgodnie z art. 2 ust. 2 powołanej ustawy, przez samodzielny lokal mieszkalny rozumie się wydzieloną trwałymi ścianami w obrębie budynku izbę lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych.

Z opisu sprawy wynika, że Spółdzielnia Mieszkaniowa jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółdzielnia zajmuje się zaspokajaniem potrzeb mieszkaniowych jej członków i ich rodzin oraz właścicieli lokali, bądź uprawnionych z tytułu spółdzielczych własnościowych praw do lokali, niebędących jednak członkami Spółdzielni. Zaspokajanie powyższych potrzeb przez Spółdzielnię odbywa się poprzez dostarczanie samodzielnych lokali mieszkalnych, a także lokali o innym przeznaczeniu. Spółdzielnia administruje dwoma wyodrębnionymi osiedlami budynków wielomieszkaniowych. W związku ze swoją działalnością Spółdzielnia wykonuje czynności polegające na eksploatacji i utrzymaniu nieruchomości na rzecz osób będących i niebędących jej członkami, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali mieszkalnych, czy prawo odrębnej własności lokali mieszkalnych, za które są pobierane opłaty, zgodnie z art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych. W zasobach Spółdzielni znajdują się lokale o przeznaczeniu mieszkalnym, jak i lokale o przeznaczeniu niemieszkalnym, użytkowym. Wśród lokali mieszkalnych w zasobach Spółdzielni znajduje się takie, które należy do przedsiębiorcy, który to lokal jest wykorzystywany na potrzeby działalności gospodarczej, jednakowoż działalność ta nie prowadzi do zmiany przeznaczenia lokalu – lokale takie są choćby udostępniane pracownikom przedsiębiorcy, do którego lokal należy. W tym zakresie wskazać należy choćby że przedsiębiorca, na wystąpienie Spółdzielni, wskazał, że nabyty przez niego lokal mieszkalny zakupiony w ramach prowadzonej działalności gospodarczej został przeznaczony na zakwaterowanie pracowników zatrudnionych u tego przedsiębiorcy. W zakresie sposobu korzystania z takich lokali mieszkalnych Spółdzielnia informacje posiada od przedsiębiorcy, do którego lokal należy. Wedle informacji posiadanych przez Spółdzielnię, nabycie prawa do lokalu przez przedsiębiorcę nastąpiło w ramach działalności gospodarczej. Zwrócić należy w tym miejscu uwagę, że przedsiębiorca, posiadający omawiane spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, nie jest członkiem Spółdzielni. Przedsiębiorca posiadający lokal o przeznaczeniu mieszkaniowym ponosi na rzecz Spółdzielni opłaty eksploatacyjne związane z lokalem – uczestniczy więc w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w części przypadającej na lokal. Nadto Wnioskodawca wskazuje, że według jego wiedzy lokale mieszkalne, których dotyczył wniosek, służą wyłącznie zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych osób bezpośrednio z nich korzystających, np.: pracowników przedsiębiorcy – właściciela lokalu. Wnioskodawca wskazuje też, że wnoszone opłaty eksploatacyjne i inne zgodnie z przepisami ustaw i postanowień Statutu Spółdzielni i regulaminów na zasadach obowiązujących członków Spółdzielni, o których mowa w zapytaniu Wnioskodawcy, to opłaty, o których mowa w art. 4 ust. 1, 1(1), 2, 4 i 5 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, w tym w szczególności opłaty, o których mowa w art. 4 ust. 1(1) ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych – przedsiębiorca nie jest członkiem spółdzielni mieszkaniowej i posiada spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu. Wnioskodawca wskazał również, że wśród opłat eksploatacyjnych, o których mowa powyżej, Statut Wnioskodawcy wyróżnia między innymi koszty administrowania, koszty dostawy energii cieplnej, dostawy wody i odprowadzania ścieków, wywozu nieczystości, eksploatacji domofonów, anten zbiorczych oraz odpisy na fundusz remontowy Spółdzielni.

Na tle powyższego Wnioskodawca ma wątpliwości, czy korzystają ze zwolnienia od VAT czynności, za które Spółdzielnia pobiera opłaty wymienione w art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych od przedsiębiorców niebędących członkami Spółdzielni, uprawnionych do lokali mieszkalnych na podstawie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu, wykorzystujących te lokale nie do zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych ale do prowadzenia działalności gospodarczej, tj. na zakwaterowanie pracowników przedsiębiorcy.

Analiza powołanych przepisów prowadzi do wniosku, że aby korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy, czynności wykonywane przez spółdzielnię muszą być świadczeniami, za które pobierane są opłaty wymienione w art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, a po drugie, muszą być realizowane na rzecz ściśle określonych podmiotów, tj.:

• członków spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali mieszkalnych,
• członków spółdzielni będących właścicielami lokali mieszkalnych,
• właścicieli lokali mieszkalnych niebędących członkami spółdzielni,
• osób niebędących członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali mieszkalnych, a zatem podmiotów, które posiadają tytuł prawny do lokalu – spółdzielcze prawo do lokalu lub prawo własności lokalu.
  
  

Opłaty uiszczane na podstawie przepisów ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych przez osoby użytkujące lokale znajdujące się w zasobach spółdzielni mieszkaniowych dotyczą wydatków, które konieczne są do poniesienia zgodnie z wymogami prawidłowej gospodarki, oraz do dokonywania napraw i nakładów związanych ze zwykłym korzystaniem z nieruchomości. Ponoszenie tych opłat związanych z użytkowaniem lokalu mieszkalnego przez osoby użytkujące lokale mieszkalne w zamian za czynności wykonywane przez Spółdzielnię, przypomina w swej istocie usługę najmu lokalu mieszkalnego. Przy takim porównaniu należy mieć na uwadze przede wszystkim cel świadczonej usługi, którym w przypadku lokalu mieszkalnego, zarówno przy usłudze najmu, jak i czynności jakie w przedmiotowej sprawie świadczy Spółdzielnia, jest zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych.

W okolicznościach przedmiotowej sprawy należy zatem stwierdzić, że pomimo wykorzystywania lokalu mieszkalnego przez jego właściciela nie do zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych ale w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą do zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych pracowników tego przedsiębiorcy, dla świadczenia realizowanego przez Spółdzielnię, za które pobierana jest opłata, znajdzie zastosowanie zwolnienie od podatku na podstawie powołanego art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy. Lokal mieszkalny nadal służy bowiem zaspokojeniu wyłącznie potrzeb mieszkaniowych pracowników przedsiębiorcy, a zatem nie zmienił on swojego charakteru i przeznaczenia.

W konsekwencji, mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że czynności realizowane przez Spółdzielnię, za które pobierane są opłaty eksploatacyjne i inne, zgodnie z przepisami ustawy oraz postanowień Statutu Spółdzielni i regulaminów na zasadach obowiązujących członków Spółdzielni (tj. opłaty, o których mowa w art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych) ponoszone na rzecz Spółdzielni przez niebędące członkami Spółdzielni osoby, będące przedsiębiorcami, uprawnionymi do lokali z tytułu spółdzielczego własnościowego prawa do lokali o przeznaczeniu mieszkalnym, wykorzystujące lokale nie do zaspokajania swoich potrzeb mieszkaniowych, ale do prowadzenia działalności gospodarczej (zakwaterowanie zatrudnionych pracowników) korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy oceniono jako nieprawidłowe.

Tutejszy organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Zaznaczyć należy, że Wnioskodawca we własnym stanowisku, wskazał „ art. 47 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług”, który to ust. 11 nie istnieje, jednakże następnie powołał się na przepis „ art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy”. W związku z tym, że Wnioskodawca we własnym stanowisku wskazał prawidłową regulację, tzn. powołał „ art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy”, tutejszy organ przyjął, że to właśnie ten przepis ustawy jest przedmiotem wniosku, a wskazany wcześniej „ art. 47 ust. 11 ustawy” stanowi omyłkę pisarską.

Odnosząc się do powołanych przez Zainteresowanego w przedmiotowym wniosku wyroków sądu tutejszy organ wyjaśnia, że powołane wyroki są rozstrzygnięciami w indywidualnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się zawężają. Zatem wskazane we wniosku wyroki sądu nie mają wpływu na podjęte w niniejszej interpretacji rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.