2018.02.22 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0113-KDIPT2-3.4011.481.2017.1.SJ

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-3.4011.481.2017.1.SJ
z 22 lutego 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 listopada 2017 r. (data wpływu 5 grudnia 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 5 lutego 2018 r. (data wpływu 7 lutego 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie udokumentowania przychodów i kosztów uzyskania przychodów z handlu kryptowalutami oraz ujęcia w podatkowej księdze przychodów i rozchodów wydatków na zakup kryptowaluty (pytania oznaczone we wniosku nr 2 i nr 3) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 grudnia 2017 r. do tutejszego Organu wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług oraz podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), w związku z czym Organ podatkowy pismem z dnia 18 stycznia 2018 r., 0113-KDIPT1-2.4012.864.2017.1.SM nr 0113-KDIPT2-3.4011.412.2017.1.IS, (doręczonym w dniu 30 stycznia 2018 r.) wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

W odpowiedzi na ww. wezwanie w dniu 7 lutego 2018 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 5 lutego 2018 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą … planuje poszerzyć zakres prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej o handel kryptowalutami na giełdach polskich i zagranicznych, PKD 64.19.Z „Pozostałe pośrednictwo pieniężne”, PKWiU 64.19.30.0 „Pozostałe pośrednictwo pieniężne, gdzie indziej niesklasyfikowane”– wg PKWiU 2008 i PKWiU 2015.

Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów metodą kasową. Zakup i sprzedaż kryptowalut będzie odbywała się za pośrednictwem giełdy internetowej. Giełda oferuje usługi polegające na kojarzeniu osób zainteresowanych kupnem i sprzedażą kryptowalut. Usługi te realizowane są poprzez umożliwienie przechowywania na koncie użytkownika założonym przez giełdę (tzw. portfel), środków finansowych oraz kryptowalut, oraz składania ofert kupna i sprzedaży kryptowalut po wskazanym przez użytkownika kursie, oraz realizację ofert kupna i sprzedaży o zbieżnym kursie. Dla każdego z użytkowników giełdy inni jej użytkownicy pozostają anonimowi. Kryptowaluty mogą być dowolnie przesyłane z „portfela” lub do niego. Giełda ewidencjonuje każdą transakcję i każdy transfer pieniędzy i kryptowalut. Aby móc dokonywać transakcji za pośrednictwem wirtualnej giełdy, Wnioskodawca musi dokonać przelewu elektronicznego własnych środków pieniężnych w PLN na rachunek bankowy będący własnością firmy zarządzającej serwisem internetowym. Wpłacone środki pieniężne zostają przypisane do konta Wnioskodawcy oraz pozostają w jego wyłącznej dyspozycji. Firma zarządzająca serwisem internetowym nie ma możliwości rozporządzania wartościami zgromadzonymi przez Wnioskodawcę (tj. w formie kryptowaluty czy też waluty tradycyjnej). Zgodnie z regulaminem wirtualnej giełdy, transakcje pomiędzy użytkownikami wirtualnej giełdy zawierane są w następujący sposób, tj. użytkownicy składają zlecenia, określając cenę zakupu lub sprzedaży kryptowaluty. W przypadku, gdy obie strony złożą identyczne zlecenia co do ceny sprzedaży/kupna kryptowaluty, wówczas dochodzi do zawarcia transakcji wymiany. System informatyczny rejestruje transakcje wymiany oraz dokonuje przeksięgowania indywidualnego stanu posiadania obu użytkowników biorących udział w transakcji.

Płatności za transakcje pobierane są automatycznie przez system informatyczny firmy zarządzającej serwisem internetowym, a na koncie Wnioskodawcy uwidaczniana jest zmiana w stanie posiadania na przypisanym do konta Wnioskodawcy rachunku.

Wnioskodawca może wygenerować z konta zestawienie transakcji i jego saldo. Wnioskodawca nabywa i zbywa kryptowaluty od i na rzecz anonimowych zbywców/nabywców. Zgodnie z obowiązującym regulaminem serwisu wirtualnej giełdy, Wnioskodawca nie ma możliwości uzyskania danych identyfikujących kontrahentów, z którymi zawiera transakcje. W każdej chwili Wnioskodawca może zamknąć konto na wirtualnej giełdzie i wycofać zgromadzone środki w formie wypłaty waluty tradycyjnej lub w formie kryptowaluty. Od pracownika firmy … otrzymano następującą informację: „klienci chcący dokonać rozliczenia z obrotów na giełdzie powinni przedstawić historię wpłat PLN (ewentualnie EUR i USD) na konto … oraz przedstawić historię wypłat na swój rachunek bankowy. Jeżeli na tej podstawie wykazany jest zysk, klient powinien zapłacić podatek dochodowy. Potrzebne dokumenty będzie można wkrótce pobrać po zalogowaniu się na konto … w zakładce „Historia”. W kolumnie po prawej stronie należy wyfiltrować potrzebne wyniki (np. wpłaty PLN). Pliki można pobrać w formacie CSV lub PDF”.

Aktualnie można wygenerować z konta posiadanego na giełdzie kryptowalut zestawienie transakcji potwierdzające zakup lub sprzedaż określonej kryptowaluty, które zawiera:

datę dokonania transakcji,

ilość zakupionej/sprzedanej krytowaluty,

kwotę w PLN (lub innej prawnie uznanej walucie typu EUR, USD), za którą dana kryptowaluta została zakupiona/sprzedana.

Wnioskodawca nie wyklucza inwestowania na innych tego typu giełdach, przy czym mechanizm działania innych giełd jest tożsamy, a więc nabywane i zbywane są kryptowaluty od i na rzecz anonimowych zbywców/nabywców.

Ewentualny handel na giełdach polskich i zagranicznych polegałby zatem na:

zakupie/sprzedaży kryptowalut, np. bitcoin, ethereum, lisk, itp.

wymianie kryptowalut na inne kryptowaluty.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że w świetle art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium RP. W obszarze Jego zainteresowania są potencjalnie wszystkie kryptowaluty dostępne na giełdach kryptowalutowych, w szczególności te, które będą dawały, w Jego odczuciu, możliwość uzyskania dochodu. Nie sposób, w ocenie Wnioskodawcy, wymienić wszystkich możliwych rodzajów kryptowalut, ponieważ jest ich obecnie kilkaset i cały czas powstają nowe. Dla przykładu Wnioskodawca wskazał na takie kryptowaluty jak Bitcoin i Ethereum (w oparciu o powyższe waluty konstruował przykłady we wniosku pierwotnym). Wnioskodawcy znane są także Riple, Dash, Iota, Monero. Koszty jakie Wnioskodawca poniósł/poniesie w związku z zakupem i sprzedażą kryptowalut to koszty zakupu kryptowalut oraz prowizje od ich zakupu i sprzedaży pobierane przez giełdy kryptowalutowe. W chwili obecnej Wnioskodawca nie jest natomiast zainteresowany wykopywaniem kryptowalut, dlatego też z tego tytułu nie ponosi żadnych wydatków. Ponadto Wnioskodawca dodał, że istnieje wiele giełd kryptowalutowych, zarówno w Polsce, jak i na świecie. W części z nich można dokonać zakupu niektórych kryptowalut za waluty fiat, w innych natomiast jest możliwa jedynie wymiana jednej kryptowaluty na inną kryptowalutę. Nie sposób, według Wnioskodawcy, wskazać konkretnej giełdy, na której zamierza handlować kryptowalutą, ponieważ różne giełdy oferują możliwość wymiany różnych par walutowych, czy kryptowalutowych, np. polska giełda … sp. z o.o. z siedzibą w … oferuje możliwość handlu jedynie ośmioma kryptowalutami, natomiast amerykańska giełda … kilkudziesięcioma. Każda z giełd ma też inny poziom świadczonych usług i inną wysokość prowizji za dokonanie transakcji. Zakup/sprzedaż dokonywane są poprzez złożenie zlecenia kupna/sprzedaży konkretnej waluty po żądanej cenie, czyli wpisując kwotę, którą chce się przeznaczyć/otrzymać lub ilość kryptowalut, jaką chce się kupić/sprzedać. System wybiera najlepsze oferty spośród najkorzystniejszych na giełdzie.

Transakcje udokumentowane są w postaci tabeli elektronicznej udostępnianej przez każdą z giełd. W każdym przypadku tabele te zawierają co najmniej:

parę walutową, której dotyczy transakcja,

datę transakcji,

rodzaj transakcji: kupno, czy sprzedaż,

ilość zakupionej i/lub sprzedanej kryptowaluty,

kurs kupna/sprzedaży.

Przychód obliczany będzie jako kwota waluty fiat otrzymana ze sprzedaży kryptowaluty, po kursie określonym przez giełdę, na której transakcja będzie dokonywana. Kosztem będzie natomiast kwota waluty fiat poniesiona na zakup kryptowaluty oraz prowizje giełdy wynikające z przeprowadzonych transakcji kupna/sprzedaży. Obliczenie przychodu i kosztu w przypadku wymiany jednej kryptowaluty na inną kryptowalutę będzie przebiegać analogicznie. Niemniej jednak, jak wskazano we wniosku z dnia 30 listopada 2017 r., wymiana kryptowaluty na kryptowalutę innego rodzaju nie powoduje, zdaniem Wnioskodawcy, powstania przychodu w rozumieniu art. 14 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych a rzeczywistą wartość kryptowaluty można wycenić dopiero w momencie jej sprzedaży w zamian za walutę tradycyjną. W ocenie Wnioskodawcy, analogiczne stanowisko zajął Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 31 lipca 2017 r., nr 0113-KDIPT2-1.4011.173.2017.1.ISL. Wnioskodawca nie zamierza posiadać udziałów w żadnej z giełd. Giełdy, wskazane we wniosku, są jedynie przykładami giełd kryptowalutowych, a nie konkretnymi podmiotami, na których zamierza On dokonywać transakcji (chociażby ze względu na fakt, że w każdej chwili mogą zakończyć swoją działalność lub utracić w Jego mniemaniu wiarygodność). Jednak Wnioskodawca zamierza korzystać z giełd, które będą działały legalnie w ramach jurysdykcji kraju, na terytorium którego są zarejestrowane. Niemniej jednak żadna z nich nie będzie dla Wnioskodawcy zagraniczną spółką kontrolowaną w rozumieniu art. 30f ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Każda znana Wnioskodawcy giełda pobiera opłaty za oferowane usługi. Opłatę stanowi prowizja od transakcji, liczona jako procent kwoty kupna/sprzedaży, np. prowizja na giełdzie X od transakcji zarówno zakupu, jak i sprzedaży wynosi 1%, co oznacza, że kupując 1 bitcoin za cenę 10 000 $, giełda pobiera prowizję w kwocie 0,01 bitcoina (w przeliczeniu na dolary, będzie to 100 $), a saldo po transakcji wynosi 0,99 bitcoina, natomiast sprzedając 0,99 bitcoina za 12 000 $, giełda pobiera prowizję w kwocie 120 $, analogicznie saldo po transakcji będzie wynosiło 11 880 $. Wnioskodawca wskazał również, że jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, jest zarejestrowany jako podatnik VAT-UE, jest podatnikiem w rozumieniu art. 28a ustawy o podatku od towarów i usług oraz w 2017 r. nie rozpoczął wykonywania czynności zbycia kryptowaluty na rzecz osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Ponadto Wnioskodawca dodał, że ze względu na przyjęty system organizacyjny giełd uczestnik giełdy nie ma możliwości określenia siedziby ani statusu usługobiorcy. W związku z powyższym możliwe jest, że sprzedaż będzie dokonywana na rzecz osób fizycznych albo rolników ryczałtowych. Jednakże Wnioskodawca wskazuje, że w myśl § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2017 r., czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia. Pod pozycją 25 załącznika wskazano usługi finansowe i ubezpieczeniowe PKWiU 64-66. Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, transakcje sprzedaży kryptowalut, sklasyfikowane pod numerem PKWiU 64.19.30.0 „Pozostałe pośrednictwo pieniężne, gdzie indziej niesklasyfikowane”, korzystają ze zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej do dnia 31 grudnia 2017 r., zgodnie z cytowanym przepisem. W opinii Wnioskodawcy, powyższe stanowisko potwierdza Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 13 września 2017 r., nr 0113-KDIPT2-1.4011.140.2017.2.AG. Zdaniem Wnioskodawcy, do końca 2018 r. zwolnienie zostało utrzymane co wynika z § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 20 grudnia 2017 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących. Stosownie do § 2 ust. 1 rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do 31 grudnia 2018 r., czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia. W poz. 25 tego załącznika wymieniono usługi finansowe i ubezpieczeniowe (ex 64-66 PKWiU) „Usługi finansowe i ubezpieczeniowe z wyłączeniem usług w zakresie wymiany walut świadczonych przez inne podmioty niż banki i spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe”. Rozporządzenie z dnia 20 grudnia 2017 r. w § 4 ust. 1 pkt 2 lit. m stanowi, że zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i § 3, nie stosuje się w przypadku świadczenia usług w zakresie wymiany walut, z wyłączeniem usług świadczonych przez banki i spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe. W związku z tym, że obrót kryptowalutami należy sklasyfikować pod symbolem PKWiU 64.19.30.0 „Pozostałe pośrednictwo pieniężne, gdzie indziej niesklasyfikowane”, to stosownie do § 2 ust. 1 w powiązaniu z poz. 25 załącznika do rozporządzenia, zdaniem Wnioskodawcy, korzysta ze zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej do 31 grudnia 2018 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy wymiana jednej kryptowaluty na inną kryptowalutę podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Przykład:

Wnioskodawca jest w posiadaniu 1 bitcoina, którego zakupił za 10 000 zł. Następnie za zakupionego 1 bitcoina, kupuje 10 ethereum, po czym sprzedaje te 10 etherum, za które, w wyniku spadku kursu bitcoina, zakupuje 1,5 bitcoina. W tym momencie kurs bitcoina wynosi 11 000 zł, więc posiadając 1,5 bitcoina, posiada niejako 16 500 zł, ale nie decyduje się na wymianę 1,5 bitcoina na złotówki. Czy zatem handel kryptowalutami bez wymiany ich na walutę fiat typu PLN, EUR, USD podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

W jaki sposób udokumentować i rozliczyć przychody i koszty z handlu kryptowalutami na polskiej giełdzie np. … sp. z o.o. oraz na zagranicznych giełdach np. …, Inc., … w ramach prowadzonej działalności gospodarczej? Na jakiej podstawie należy wykazać uzyskany przychód i poniesione koszty?

Czy wystarczającym dokumentem będzie wygenerowane zestawienie transakcji z konta na giełdzie kryptowalut potwierdzające zakup kryptowaluty (w przypadku dokumentowania kosztów) czy też potwierdzające sprzedaż kryptowaluty (w przypadku uzyskiwania przychodów), które będzie zawierało następujące dane:

datę dokonania transakcji,

ilość zakupionej/sprzedanej krytowaluty,

kwotę w PLN (lub innej walucie fiat typu EUR, USD), za którą dana kryptowaluta została zakupiona/sprzedana.

W jakiej dacie i w której kolumnie podatkowej księgi przychodów i rozchodów należy ująć wydatki na zakup kryptowaluty?
Czy niesprzedane na dzień 31 grudnia kryptowaluty należy ująć w remanencie na dzień 31 grudnia?
Jeżeli odpowiedź na pytanie 4 będzie twierdząca, to jak wycenić wartość kryptowalut ujętych w remanencie?
W przypadku uznania przez organ podatkowy, że kryptowaluty powinny zostać rozliczone w remanencie na dzień 31 grudnia, jak należy ustalić cenę zakupu?
Czy transakcje sprzedaży zawierane przez Wnioskodawcę za pośrednictwem wirtualnej giełdy polegające na sprzedaży kryptowalut za walutę fiat typu PLN, EUR, USD, będą mogły korzystać ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT?
Czy w związku z tym, że nie ma prawnej możliwości ustalenia danych identyfikacyjnych kontrahenta, Wnioskodawca będzie mógł uznać, że usługa została wykonana na terytorium Polski, a co za tym idzie, będzie mógł korzystać ze zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT?
Czy wymiana kryptowaluty na inną kryptowalutę podlega opodatkowaniu VAT?
Czy Wnioskodawca ma obowiązek instalacji kasy fiskalnej?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytań oznaczonych nr 2 i nr 3. Natomiast w pozostałym zakresie zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 2

Potwierdzeniem dokonanej transakcji obrotu kryptowalutami jest wygenerowane zestawienie transakcji, które umożliwia giełda. Z uwagi na to, że specyfika transakcji dokonywanych za pośrednictwem giełdy uniemożliwia pozyskanie dokumentów określających dane stron (transakcje są anonimowe) dokumentem potwierdzającym uzyskane przychody oraz poniesione koszty będzie wydruk z konta na giełdzie kryptowalut potwierdzający zakup kryptowaluty (w przypadku dokumentowania kosztów), czy też potwierdzający sprzedaż kryptowaluty (w przypadku uzyskiwania przychodów), który będzie zawierał następujące dane:

datę dokonania transakcji,

ilość zakupionej/sprzedanej krytowaluty,

kwotę w PLN (lub innej walucie fiat typu EUR, USD), za którą dana kryptowaluta została zakupiona/sprzedana.

W ocenie Wnioskodawcy, wskazany wyżej dokument spełnia kryterium uznania za dowód księgowy, stanowiący podstawę do ujęcia w podatkowej księdze przychodów i rozchodów zgodnie z § 12 ust. 3 pkt 2 w związku z § 13 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2017 r., poz. 728).

Ad. 3

W przypadku, gdy Wnioskodawca dokonuje sprzedaży wirtualnych walut w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, koszty uzyskania przychodów ustala się w oparciu o art. 22 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych – dalej u.p.d.o.f. W myśl art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Aby określony wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, winien spełniać łącznie następujące warunki:

musi być poniesiony, w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

nie może znajdować się wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów wskazanych w art. 23 ww. ustawy,

musi być właściwie udokumentowany.

Na podstawie art. 22 ust. 4 u.p.d.o.f. koszty uzyskania przychodów są potrącane tylko w roku podatkowym, w którym zostały poniesione, z zastrzeżeniem ust. 5, 6 i 10.

Z kolei, art. 22 ust. 6b u.p.d.o.f. stanowi, że za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów w przypadku podatników, o których mowa w ust. 6, tj. prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów, z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b, uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu. Z kolei sposób prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów określa rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2017 r., poz. 728).

Zgodnie z Objaśnieniami do podatkowej księgi przychodów i rozchodów zawartymi w Załączniku nr 1 do ww. rozporządzenia, kolumna 7 jest przeznaczona do wpisywania przychodów ze sprzedaży wyrobów (towarów handlowych) i sprzedaży usług.

Natomiast z punktu 10 tych objaśnień wynika, że kolumna 10 jest przeznaczona do wpisywania zakupu materiałów oraz towarów handlowych według cen zakupu. Z kolei kolumna 13 jest przeznaczona do wpisywania pozostałych kosztów (poza wymienionymi w kolumnach 10-12), z wyjątkiem kosztów, których zgodnie z art. 23 ustawy o podatku dochodowym nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów.

W myśl § 3 pkt 1 lit, a-b rozporządzenia przez towary należy rozumieć – towary handlowe, materiały podstawowe i pomocnicze, półwyroby (półfabrykaty), wyroby gotowe, braki i odpady oraz materiały przyjęte od zamawiających do przerobu lub obróbki, z tym że:

towarami handlowymi są wyroby przeznaczone do sprzedaży w stanie nieprzerobionym; towarami handlowymi są również produkty uboczne uzyskiwane przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej,
materiałami (surowcami) podstawowymi są materiały, które w procesie produkcji lub przy świadczeniu usług stają się główną substancją gotowego wyrobu; do materiałów podstawowych zalicza się również materiały stanowiące część składową (montażową) wyrobu lub ściśle z wyrobem złączone (np. opakowania – puszki, butelki) oraz opakowania wysyłkowe wielokrotnego użytku (np. transportery, palety), jeżeli opakowania te nie są środkami trwałymi.

Zdaniem Wnioskodawcy, kryptowaluty, pomimo, że przeznaczone są do sprzedaży nie podlegają zaliczeniu do kategorii towarów. Tym samym, wydatki na zakup kryptowaluty (bitcoin, ethereum, itp.), sklasyfikowane jako usługa, winno się zatem ewidencjonować w kolumnie 13 podatkowej księgi przychodów i rozchodów, według cen zakupu na bieżąco

– tj. w dacie zakupu. Charakter zakupu kryptowalut jako usługi został potwierdzony przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 29 listopada 2016 r., sygn. akt I SA/Po 2393/15.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie udokumentowania przychodów i kosztów uzyskania przychodów z handlu kryptowalutami oraz ujęcia w podatkowej księdze przychodów i rozchodów wydatków na zakup kryptowaluty (pytania oznaczone we wniosku nr 2 i nr 3) jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W powołanym przepisie ustawodawca nie wskazuje enumeratywnie jakie wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu. Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona została od istnienia związku przyczynowo -skutkowego, tzn. poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, bądź funkcjonowanie tego źródła. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Innymi słowy, podstawową cechą kosztu podatkowego jest związek tego kosztu z przychodem (ewentualnie z zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów). Istotne znaczenie ma również cel, w jakim został poniesiony.

Kosztami uzyskania przychodów są zatem wszelkie wydatki, które łącznie spełniają następujące warunki:

zostały faktycznie poniesione w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu, tzn. pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami,

nie zostały wymienione w art. 23 ustawy, zawierającym katalog wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów,

są odpowiednio udokumentowane.

Jednocześnie należy wskazać, że samo wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodu, nie stwarza domniemania, że wszystkie pozostałe koszty, które nie są wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zostają z mocy samego prawa uznane za koszty podlegające odliczeniu. Innymi słowy, poniesienie wydatku, który nie został wyłączony w art. 23, nie oznacza, że wydatek taki automatycznie będzie uznany za koszt uzyskania przychodów. Podatnik ma bowiem możliwość odliczenia od przychodów wszelkich kosztów pod warunkiem, że mają one związek z przychodem z prowadzonej działalności gospodarczej, a ich poniesienie ma, bądź może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, czy też zachowanie albo zabezpieczenie źródła tego przychodu.

W przypadku źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Konstrukcja kosztów uzyskania przychodów oparta jest więc na swoistej klauzuli generalnej, zgodnie z którą podatnik ma możliwość odliczania wszelkich kosztów, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich bezpośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, bądź zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodu.

Przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków, należy wziąć pod uwagę ich celowość oraz potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodu, a także racjonalność wydatków, to znaczy ich adekwatność do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej działalności oraz konieczność ich poniesienia dla osiągnięcia przychodu.

Ponadto, za koszt uzyskania przychodu można uznać taki wydatek, który został poniesiony przez podatnika w sposób rzeczywisty (definitywny). Wydatek musi zostać faktycznie poniesiony w sensie realnym, tzn. musi nastąpić uszczuplenie zasobów finansowych podatnika. Jednocześnie jednak zwrócić należy także uwagę na konieczność właściwego udokumentowania poniesionych wydatków. Tylko bowiem wydatek prawidłowo udokumentowany może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Przy czym, sposób dokumentowania ponoszonych kosztów uzależniony jest od rodzaju prowadzonych przez podatnika ksiąg podatkowych.

Należy podkreślić, że wirtualne waluty zwane kryptowalutami pełnią funkcję elektronicznej waluty, a system płatności umożliwia wysyłanie i odbieranie jednostek tejże waluty. Zarówno sama jednostka waluty, jak i cały system, występują pod różnymi nazwami takimi jak: Bitcoin, Ktherum, Litecoin, Lisk, Monero, Dogcoin. Niemniej jednak Bitcoin, Ktherum, Litecoin, Lisk, Monero, Dogcoin, jako systemy wirtualnej waluty, nie posiadają uregulowania w przepisach prawa. Waluty te nie mają żadnego centralnego organu ani jakiejkolwiek instytucji sprawującej nad nimi nadzór. Na gruncie polskiego prawa kryptowalut nie można traktować na równi z prawnym środkiem płatniczym, bowiem nie funkcjonują one jako instrument rynku pieniężnego w rozumieniu odrębnych przepisów. Kryptowaluty nie są pieniądzem elektronicznym, nie mieszczą się w zakresie ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych (Dz. U. z 2017 r., poz. 2003, z późn. zm.) oraz ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1768, z późn. zm.). W świetle obowiązujących przepisów prawa ww. kryptowaluty nie są walutami uznawanymi jako prawny środek płatniczy. Nie są również stosowane w rozliczeniach międzynarodowych w sensie prawnym, ponieważ nie posługują się nimi żadne instytucje publiczne. Nie funkcjonują jako instrument rynku pieniężnego w rozumieniu odrębnych przepisów. W konsekwencji, w zakresie zagadnień dotyczących obrotu kryptowalutami nie można automatycznie stosować rozwiązań, jakie mają zastosowanie do tzw. waluty tradycyjnej.

W sytuacji, gdy podatnik dokonuje transakcji obrotu kryptowalutą, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, wydatek poniesiony na jej nabycie należy traktować jako koszt uzyskania przychodu.

Wnioskodawca dokonuje zakupu kryptowalut w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, dlatego też koszty uzyskania przychodów powinien ustalać w oparciu o art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na podstawie art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów są potrącane tylko w roku podatkowym, w którym zostały poniesione, z zastrzeżeniem ust. 5, 6 i 10.

Stosownie do treści art. 22 ust. 5c cyt. ustawy, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

W myśl art. 22 ust. 6 powoływanej ustawy, zasady określone w ust. 5-5c, z zastrzeżeniem ust. 6b, mają zastosowanie również do podatników prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów, pod warunkiem że stale w każdym roku podatkowym księgi te będą prowadzone w sposób umożliwiający wyodrębnienie kosztów uzyskania przychodów odnoszących się tylko do tego roku podatkowego.

Z kolei, art. 22 ust. 6b cyt. ustawy stanowi, że za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów w przypadku podatników, o których mowa w ust. 6, tj. prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów, z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b, uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu.

Na podstawie art. 24a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej „księgą”, z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczania wysokości odpisów amortyzacyjnych, zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Sposób prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów określa rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2017 r., poz. 728).

Natomiast z punktu 10 tych objaśnień wynika, że kolumna 10 jest przeznaczona do wpisywania zakupu materiałów oraz towarów handlowych według cen zakupu.

Stosownie do treści § 8 ust. 1 pkt 2 ww. rozporządzenia, jeżeli na zlecenie podatnika prowadzenie księgi zostało powierzone biuru rachunkowemu, podatnik jest obowiązany prowadzić w miejscu wykonywania działalności ewidencję sprzedaży, z zastrzeżeniem ust. 3, a w razie wykonywania działalności określonej w § 6 – także ewidencje, o których mowa w tym przepisie.

W przypadku podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów, przepisy rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów w § 17 ust. 1 wskazują, że zakup materiałów podstawowych oraz towarów handlowych musi być wpisany do księgi (do kol. 10), z zastrzeżeniem § 30, niezwłocznie po ich otrzymaniu, najpóźniej przed przekazaniem do magazynu, przerobu lub sprzedaży.

W myśl § 19 ust. 1 ww. rozporządzenia, zapisy w księdze dotyczące przychodów ze sprzedaży wyrobów, towarów handlowych i usług są dokonywane (w kol. 7) na podstawie wystawionych faktur, a w przypadku sprzedaży nieudokumentowanej fakturami – na podstawie wystawionego na koniec dnia dowodu wewnętrznego, w którym w jednej kwocie wykazana jest wartość tych przychodów za dany dzień, o ile nie jest prowadzona ewidencja sprzedaży lub ewidencja przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Zapisów, o których mowa w ust. 1, dokonuje się jeden raz dziennie po zakończeniu dnia, nie później niż przed rozpoczęciem działalności w dniu następnym, z zastrzeżeniem § 20 ust. 2 i 3 oraz § 30 (§ 19 ust. 2 ww. rozporządzenia).

W razie prowadzenia księgi przez biuro rachunkowe, zapisy są dokonywane w porządku chronologicznym na podstawie dowodów, o których mowa w § 12-16, oraz sum miesięcznych przychodów wynikających z ewidencji, o której mowa w § 8 ust. 1 pkt 2, lub danych wynikających z zestawienia, o którym mowa w § 20 ust. 2, przekazywanych przez podatnika, zgodnie z postanowieniami umowy, w czasie zapewniającym prawidłowe i terminowe rozliczenia z budżetem, lecz nie później niż do dnia 20 każdego miesiąca za miesiąc poprzedni – § 30 ust. 1 ww. rozporządzenia.

Zatem, gdy przedmiotem działalności jest handel wirtualną walutą, podatnik po stronie przychodów i kosztów uzyskania przychodów, stosuje takie zasady ich ujmowania jakie obowiązują w przypadku towarów handlowych.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca planuje poszerzyć zakres prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej o handel kryptowalutami na giełdach polskich i zagranicznych. Zakup i sprzedaż kryptowalut będzie odbywała się za pośrednictwem giełdy internetowej. Giełda oferuje usługi polegające na kojarzeniu osób zainteresowanych kupnem i sprzedażą kryptowalut. Usługi te realizowane są poprzez umożliwienie przechowywania na koncie użytkownika założonym przez giełdę (tzw. portfel), środków finansowych oraz kryptowalut, oraz składania ofert kupna i sprzedaży kryptowalut po wskazanym przez użytkownika kursie, oraz realizację ofert kupna i sprzedaży o zbieżnym kursie. Dla każdego z użytkowników giełdy inni jej użytkownicy pozostają anonimowi. Kryptowaluty mogą być dowolnie przesyłane z „portfela” lub do niego. Giełda ewidencjonuje każdą transakcję i każdy transfer pieniędzy i kryptowalut. Aby móc dokonywać transakcji za pośrednictwem wirtualnej giełdy, Wnioskodawca musi dokonać przelewu elektronicznego własnych środków pieniężnych w PLN na rachunek bankowy będący własnością firmy zarządzającej serwisem internetowym. Wpłacone środki pieniężne zostają przypisane do konta Wnioskodawcy oraz pozostają w jego wyłącznej dyspozycji. Płatności za transakcje pobierane są automatycznie przez system informatyczny firmy zarządzającej serwisem internetowym, a na koncie Wnioskodawcy uwidaczniana jest zmiana w stanie posiadania na przypisanym do konta Wnioskodawcy rachunku. Wnioskodawca może wygenerować z konta zestawienie transakcji i jego saldo. Wnioskodawca nabywa i zbywa kryptowaluty od i na rzecz anonimowych zbywców/nabywców. Zgodnie z obowiązującym regulaminem serwisu wirtualnej giełdy Wnioskodawca nie ma możliwości uzyskania danych identyfikujących kontrahentów, z którymi zawiera transakcje. W każdej chwili Wnioskodawca może zamknąć konto na wirtualnej giełdzie i wycofać zgromadzone środki w formie wypłaty waluty tradycyjnej lub w formie kryptowaluty. Potrzebne dokumenty będzie można wkrótce pobrać po zalogowaniu się na konto … w zakładce „Historia”. W kolumnie po prawej stronie należy wyfiltrować potrzebne wyniki (np. wpłaty PLN). Pliki można pobrać w formacie CSV lub PDF”. Aktualnie można wygenerować z konta posiadanego na giełdzie kryptowalut zestawienie transakcji potwierdzające zakup lub sprzedaż określonej kryptowaluty, które zawiera datę dokonania transakcji, ilość zakupionej/sprzedanej krytowaluty, kwotę w PLN (lub innej prawnie uznanej walucie typu EUR, USD), za którą dana kryptowaluta została zakupiona/sprzedana.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, że wydatki na zakup kryptowalut w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, podatnik winien ujmować w kosztach uzyskania przychodów w momencie dokonania tego wydatku, tj. „na bieżąco”.

Zatem, Wnioskodawca winien rozpoznać koszt uzyskania przychodu w związku z transakcjami handlu kryptowalutami w momencie dokonania transakcji zakupu kryptowalut, czyli w dacie poniesienia wydatku.

W konsekwencji, wydatki na zakup kryptowalut, sklasyfikowanych jako towar handlowy Wnioskodawca winien ewidencjonować w kolumnie 10 podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Odnosząc się do kwestii rozliczania przychodów i kosztów uzyskania przychodów z handlu kryptowalutami na podstawie wygenerowanego zestawienia transakcji z konta należy zauważyć, że w przypadku podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów – katalog dokumentów stanowiących podstawę do księgowania kosztów uzyskania przychodów i przychodów określa co do zasady rozporządzenie w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Zgodnie § 12 ust. 3 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, podstawą zapisów w księdze są dowody księgowe, którymi są:

faktury, faktury VAT RR, rachunki oraz dokumenty celne, zwane dalej „fakturami”, wystawione zgodnie z odrębnymi przepisami, lub

1a) (uchylony),

1b) (uchylony),

1c) dokumenty określające zmniejszenie kosztów uzyskania przychodów lub zwiększenie przychodów na podstawie art. 22p ustawy o podatku dochodowym, zawierające co najmniej:

datę wystawienia dokumentu oraz miesiąc, w którym dokonuje się zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów lub zwiększenia przychodów,
wskazanie faktury, a jeżeli nie istniał obowiązek wystawienia faktury, wskazanie umowy albo innego dokumentu, stanowiących podstawę do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów związanych z płatnościami dotyczącymi transakcji określonych w art. 22 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1829, 1948, 1997 i 2255 oraz z 2017 r. poz. 460) dokonanych bez pośrednictwa rachunku płatniczego,
wskazanie kwoty, o którą podatnik zmniejsza koszty uzyskania przychodów lub zwiększa przychody,
podpis osoby sporządzającej dokument, lub

inne dowody, wymienione w § 13 i 14, stwierdzające fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem i zawierające co najmniej:
1. wiarygodne określenie wystawcy lub wskazanie stron (nazwę i adresy) uczestniczących w operacji gospodarczej, której dowód dotyczy,
2. datę wystawienia dowodu oraz datę lub okres dokonania operacji gospodarczej, której dowód dotyczy, z tym że jeżeli data dokonania operacji gospodarczej odpowiada dacie wystawienia dowodu, wystarcza podanie jednej daty,
3. przedmiot operacji gospodarczej i jego wartość oraz ilościowe określenie, jeżeli przedmiot operacji jest wymierny w jednostkach naturalnych,
4. podpisy osób uprawnionych do prawidłowego udokumentowania operacji gospodarczych

–oznaczone numerem lub w inny sposób umożliwiający powiązanie dowodu z zapisami księgowymi dokonanymi na jego podstawie.

Dowód księgowy powinien być sporządzony w języku polskim. Treść dowodu musi być pełna i zrozumiała; dopuszczalne jest stosowanie skrótów ogólnie przyjętych. Jeżeli w dowodzie podane jest wartościowe określenie operacji gospodarczej tylko w walucie obcej, podatnik posiadający ten dowód jest obowiązany przeliczyć walutę obcą na złote, po obowiązującym w dniu dokonania operacji kursie, zgodnie z zasadami określonymi w ustawie o podatku dochodowym. Wynik przeliczenia należy zamieścić w wolnych polach dowodu lub w załączniku do dowodu sporządzonego w walucie obcej (§ 12 ust. 4 ww. rozporządzenia).

Natomiast § 13 ww. rozporządzenia stanowi, że za dowody księgowe uważa się również:

dzienne zestawienia dowodów (faktur dotyczących sprzedaży) sporządzone do zaksięgowania ich zbiorczym zapisem;
noty księgowe, sporządzone w celu skorygowania zapisu dotyczącego operacji gospodarczej, wynikającej z dowodu obcego lub własnego, otrzymane od kontrahenta podatnika lub przekazane kontrahentowi;
dowody przesunięć;
dowody opłat pocztowych i bankowych;
inne dowody opłat, w tym dokonywanych na podstawie książeczek opłat, oraz dokumenty zawierające dane, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 2.

Ponadto, zgodnie z § 14 ww. rozporządzenia na udokumentowanie zapisów w księdze, dotyczących niektórych kosztów (wydatków) mogą być sporządzone dokumenty zaopatrzone w datę i podpisy osób, które bezpośrednio dokonały wydatków (dowody wewnętrzne), określające przy zakupie – nazwę towaru oraz ilość, cenę jednostkową i wartość, a w innych przypadkach – przedmiot operacji gospodarczych i wysokość kosztu (wydatku) ograniczając jednak tę możliwość do enumeratywnie wskazanych wydatków.

W myśl § 14 ust. 2 ww. rozporządzenia dowodami wewnętrznymi można udokumentować jedynie:

zakup, bezpośrednio od krajowego producenta lub hodowcy, produktów roślinnych i zwierzęcych, nieprzerobionych sposobem przemysłowym lub przerobionych sposobem przemysłowym, jeżeli przerób polega na kiszeniu produktów roślinnych lub przetwórstwie mleka albo na uboju zwierząt rzeźnych i obróbce poubojowej tych zwierząt;
zakup od ludności, sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), surowców roślin zielarskich i ziół dziko rosnących leśnych, jagód, owoców leśnych i grzybów leśnych (PKWiU ex 02.30.40.0);
wartość produktów roślinnych i zwierzęcych pochodzących z własnej uprawy lub hodowli prowadzonej przez podatnika;
zakup w jednostkach handlu detalicznego materiałów pomocniczych;
koszty diet i innych należności za czas podróży służbowej pracowników oraz wartość diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących;
zakup od ludności odpadów poużytkowych, stanowiących surowce wtórne, z wyłączeniem zakupu (skupu) metali nieżelaznych oraz przeznaczonych na złom samochodów i ich części składowych;
wydatki związane z opłatami za czynsz, energię elektryczną, telefon, wodę, gaz i centralne ogrzewanie, w części przypadającej na działalność gospodarczą; podstawą do sporządzenia tego dowodu jest dokument obejmujący całość opłat na te cele;
opłaty sądowe i notarialne;

8a)opłatę skarbową uiszczaną znakami tej opłaty do dnia 31 grudnia 2008 r.;

wydatki związane z parkowaniem samochodu w sytuacji, gdy są one poparte dokumentami niezawierającymi danych, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 2; podstawą wystawienia dowodu wewnętrznego jest bilet z parkometru, kupon, bilet jednorazowy załączony do sporządzonego dowodu.

Zatem, podatnik powinien dokonywać księgowania przychodów i kosztów uzyskania przychodów zgodnie z zasadami określonymi w ww. rozporządzeniu na podstawie dowodów księgowych przewidzianych tym rozporządzeniem.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz powołane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że w oparciu o przepisy rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów brak jest podstaw do zaksięgowania w podatkowej księdze przychodów i rozchodów poniesionych przez Wnioskodawcę wydatków na zakup kryptowalut w kosztach uzyskania przychodów, na podstawie wygenerowanego zestawienia transakcji, bowiem ww. rozporządzenie nie przewiduje takiego dokumentu jako dowodu księgowego.

W konsekwencji, Wnioskodawca na podstawie art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie miał prawa zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup kryptowalut w dacie ich nabycia, gdyż nie zostały one prawidłowo udokumentowane.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie udokumentowania przychodów i kosztów uzyskania przychodów z handlu kryptowalutami oraz ujęcia w podatkowej księdze przychodów i rozchodów wydatków na zakup kryptowaluty należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Wskazać ponadto należy, że interpretacja podatkowa to odpowiedź na konkretne pytanie dotyczące podatków, dlatego wywołuje ona wyłącznie skutki w sferze podatkowej, a nie żadnej innej. Zgodnie z przepisami organ podatkowy jest przy tym związany treścią wniosku; nie ma uprawnień ani nawet możliwości badania prawdziwości faktów czy stwierdzeń, podawanych przez Wnioskodawcę. Formułując odpowiedź organ podatkowy polega więc wyłącznie na tym, co pisał podatnik we wniosku i nie sprawdza legalnych aspektów działalności Wnioskodawcy. Uzyskanie interpretacji podatkowej nie rozstrzyga więc o legalności danej działalności.

Jednocześnie podkreślić należy także, że na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii nie może wpłynąć powołane przez Wnioskodawcę orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, bowiem stanowi ono rozstrzygnięcie w konkretnej sprawie, osadzonej w określonym stanie faktycznym. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483, z późn. zm.) w swoim rozdziale III określa zamknięty katalog źródeł prawa powszechnie obowiązującego. Nie przewiduje on takiej mocy dla orzecznictwa sądowego, w tym orzecznictwa sądów administracyjnych (w Polsce nie obowiązuje system precedensów sądowych). W związku z powyższym, nie negując orzecznictwa, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zauważyć, że moc obowiązująca wyroków zamyka się w obrębie spraw, w których zostały wydane. Wynika to również z treści art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, który przesądza, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia. Organ podatkowy jest zatem zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę, natomiast rozstrzygnięcia sądów podejmowane są w oparciu o zebrany w danej sprawie materiał dowodowy

Zgodnie z art. 14na ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin