Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-2.4012.680.2017.2.AW
z 21 lutego 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 grudnia 2017 r. (data wpływu 15 grudnia 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 stycznia 2018 r. (data wpływu 30 stycznia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług – jest:

• prawidłowe – w zakresie zwolnienia od podatku VAT transakcji sprzedaży części działki nr 2142, sklasyfikowanej jako tereny na uprawy leśne;
• prawidłowe – w zakresie opodatkowania podatkiem VAT transakcji sprzedaży części działki nr 2142, stanowiącej tereny wyłącznie dla rekreacji i wypoczynku.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 15 grudnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w powyższym zakresie. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 23 stycznia 2018 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółdzielnia będąca czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług zamierza sprzedać nieruchomość będącą gruntem o numerze 2142, który według planu zagospodarowania przestrzennego położony jest na obszarze oznaczonym symbolami:

• obszar III TL 13 – przeznaczony wyłącznie na uprawy leśne o charakterze lasów ochronnych;
• obszar III ZP 14 – przeznaczony wyłącznie dla rekreacji i wypoczynku.
  
  

Oznacza to, że znaczna część gruntu nr 2142 (ok. 70%) przeznaczona jest na uprawy wyłącznie leśne, natomiast pozostała część działki nr 2142 (ok. 30%) oznaczona jest według planu symbolami:

• 1U – teren krytej pływalni, usług sportu i rekreacji oraz
• 1US – tereny o przeznaczeniu podstawowym – teren usług sportu i turystyki oraz o przeznaczeniu dopuszczalnym – elementy małej architektury.
  
  

Jednocześnie Wnioskodawca podkreślił, że w chwili obecnej na tym terenie nie są prowadzone żadne prace budowlane, a powstanie krytej pływalni jest tematem odległym, gdyż w najbliższym czasie w budżecie Miasta nie ma środków przeznaczonych na ten cel.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że:

1. Stał się właścicielem działki w dniu 29 lipca 1948 r., nabycie w drodze umowy kupna-sprzedaży zostało udokumentowane aktem notarialnym.
2. Przy nabyciu nieruchomości nie przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku od towarów i usług (w okresie zakupu nie był jeszcze wprowadzony do systemu podatkowego podatek od towarów i usług).
3. Działka nr 2142 nie była nigdy wykorzystywana przez Wnioskodawcę na cele działalności innej niż zwolniona od podatku od towarów i usług. Stanowi jedynie środek trwały majątku Spółdzielni – tereny leśne.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż działki o numerze 2142 zostanie opodatkowana stawką 23% VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, posiadana przez Spółdzielnię działka o numerze 2142 – zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego – jest przeznaczona na wykorzystanie w dwojaki sposób. Pierwsza część działki (ok. 70% działki nr 2142) w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego widnieje jako obszar przeznaczony wyłącznie na uprawy leśne o charakterze lasów chronionych, natomiast pozostała część działki (ok. 30% działki nr 2142) określona jest w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jako obszar przeznaczony wyłącznie dla rekreacji i wypoczynku (teren krytej pływalni oraz teren usług sportu i rekreacji wraz z dopuszczeniem elementów małej architektury).

W związku z powyższą sytuacją, ponieważ część działki (ok. 30% działki nr 2142) ze względu na położenie na terenie przeznaczonym pod zabudowę w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT (terenach budowlanych – rozumie się przez to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym) nie posiada zwolnienia jakie ma miejsce w przypadku terenów leśnych, zatem w całości zostanie opodatkowana stawką 23% VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest:

• prawidłowe – w zakresie zwolnienia od podatku VAT transakcji sprzedaży części działki nr 2142, sklasyfikowanej jako tereny na uprawy leśne;
• prawidłowe – w zakresie opodatkowania podatkiem VAT transakcji sprzedaży części działki nr 2142, stanowiącej tereny wyłącznie dla rekreacji i wypoczynku.
  
  

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 – na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Towarami, według art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Nie każda jednak czynność, stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Spółdzielnia – będąca czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług – zamierza sprzedać działkę nr 2142, stanowiącą teren niezabudowany.

Na tle powyższego opisu sprawy Wnioskodawca powziął wątpliwości w kwestii opodatkowania podatkiem VAT w wysokości 23% sprzedaży działki nr 2142.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast w świetle art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnionymi od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Z powyższego przepisu należy wywieść, że opodatkowane są te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę. Z kolei dostawy gruntów niezabudowanych, będących na przykład gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione od podatku od towarów i usług.

Z kolei w art. 2 pkt 33 ustawy, ustawodawca wskazał, że przez tereny budowlane należy rozumieć grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2017 r., poz. 1073, z późn. zm.), reguluje zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

Przepis art. 1 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, określa zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy – przyjmując ład przestrzenny i zrównoważony rozwój za podstawę tych działań.

Natomiast art. 4 ust. 1 cyt. ustawy stanowi, że ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Zatem w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania. Tak więc charakter danego terenu wyznacza ww. plan miejscowy, wskazując czy teren jest budowlany, czy też szerzej – przeznaczony pod zabudowę.

Ponadto należy podkreślić, że przy dokonywaniu oceny, czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę nie można kierować się wyłącznie jego podstawowym przeznaczeniem określonym w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, lecz należy również wziąć pod uwagę jego przeznaczenie uzupełniające, wynikające z tego planu. Ustawodawca bowiem definiując w art. 2 pkt 33 ustawy teren budowlany wskazuje, że decydujące znaczenie mają m.in. zapisy miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, nie zawężając przy tym, że chodzi wyłącznie o podstawowe przeznaczenie określone w tym planie.

Okoliczności sprawy wskazują, że działka będąca przedmiotem zbycia – zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego – położona jest na obszarze oznaczonym symbolami:

• obszar III TL 13 – przeznaczony wyłącznie na uprawy leśne o charakterze lasów ochronnych;
• obszar III ZP 14 – przeznaczony wyłącznie dla rekreacji i wypoczynku.
  
  

Oznacza to, że znaczna część ww. gruntu (ok. 70%) przeznaczona jest na uprawy wyłącznie leśne, natomiast pozostała część działki (ok. 30%) oznaczona jest według planu symbolami: 1U – teren krytej pływalni, usług sportu i rekreacji oraz 1US – tereny o przeznaczeniu podstawowym – teren usług sportu i turystyki oraz o przeznaczeniu dopuszczalnym – elementy małej architektury.

Mając na uwadze powyższe należy przyjąć, że z opisu przedstawianego we wniosku wynika, iż przedmiotem dostawy będzie nieruchomość gruntowa, obejmująca tereny bez prawa do zabudowy (tj. tereny na uprawy leśne o charakterze lasów ochronnych) oraz tereny przeznaczone pod zabudowę (tj. tereny dla rekreacji i wypoczynku obejmujące teren krytej pływalni, usług sportu i rekreacji oraz tereny usług sportu i turystyki, a także elementy małej architektury).

W kontekście powołanych przepisów prawa należy wskazać, że w tej sytuacji Wnioskodawca przy sprzedaży działki nr 2142 o różnym przeznaczeniu wynikającym z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego będzie zobowiązany do zastosowania właściwej stawki podatku VAT.

W konsekwencji sprzedaż części działki nr 2142 przeznaczonej na podstawie ww. planu jako tereny na uprawy leśne o charakterze lasów ochronnych będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Natomiast część ww. gruntu oznaczonego jako tereny przeznaczone wyłącznie dla rekreacji i wypoczynku nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie ww. artykułu, bowiem ta część działki stanowi tereny budowlane w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy.

W przypadku braku możliwości zastosowania zwolnienia dla sprzedaży powyższej części działki zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, należy przeanalizować możliwość zastosowania zwolnienia dla dostawy tej części gruntu od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

I tak, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jak wskazano wyżej, aby zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

• towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,
• przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
  
  

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że działka nr 2142 nie była nigdy wykorzystywana przez Wnioskodawcę na cele działalności innej niż zwolniona od podatku od towarów i usług. Ponadto Wnioskodawca przedmiotową działkę nabył w dniu 29 lipca 1948 r. na podstawie umowy kupna-sprzedaży, czyli w okresie kiedy podatek od towarów i usług nie był wprowadzony do systemu podatkowego. Tym samym, nie można mówić, że Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu działki lub że takie prawo mu nie przysługiwało. W konsekwencji, nie można uznać, że skoro danego podatku w momencie nabycia gruntu nie było, to Wnioskodawcy powyższe prawo nie przysługiwało.

W związku z powyższym, Wnioskodawca dokonując dostawy części działki nr 2142 nie będzie mógł również skorzystać ze zwolnienia, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, ponieważ jak wskazano wyżej nie zostały spełnione warunki określone w tym przepisie. Wobec tego sprzedaż pozostałej części działki będzie opodatkowana stawką podatku VAT w wysokości 23%, w myśl art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy.

Podsumowując, sprzedaż części działki nr 2142, która – zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego – jest sklasyfikowana jako tereny na uprawy leśne o charakterze lasów ochronnych, będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Natomiast pozostała część ww. gruntu, stanowiąca tereny wyłącznie dla rekreacji i wypoczynku, będzie opodatkowana stawką podatku od towarów i usług w wysokości 23%.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.