Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-2.4012.84.2018.1.KSZ
z 2 marca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 lutego 2018 r. (data wpływu 12 lutego 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków związanych z realizacją imprezy markowej pn. „…” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 lutego 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków związanych z realizacją imprezy markowej pn. „…”.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina (dalej: Wnioskodawca) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej również jako: podatek, VAT).

Gmina wystąpiła z wnioskiem o dofinansowanie projektu dotyczącego organizacji imprezy markowej bazującej na lokalnych produktach związanych ze specyfiką obszaru Ż. w ramach konkursu ogłoszonego przez Lokalną Grupę Działania. Wniosek o dofinansowanie dotyczy poddziałania 19.2 „Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność objętego programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020”. Gmina zaliczyła koszty VAT planowanej imprezy do kosztów kwalifikowanych projektu.

Impreza została zorganizowana … 2017 r., na którą wstęp był bezpłatny i odbyła się na terenie należącym do Gminy. Gmina jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT i z tytułu przeprowadzonej imprezy wystawione zostały na Gminę faktury VAT. Impreza była kierowana do szerokiego grona społeczności nie tylko lokalnej, ponieważ impreza miała charakter ponadregionalny. Na organizację imprezy Gmina nie pozyskiwała sponsorów ani darowizn. Wstęp był bezpłatny (wolny).

Organizacja imprezy należy do zadań własnych gminy, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tj. Dz. U. z 2016 r., poz. 446) - zadania w zakresie spraw kultury. Towary i usługi nabywane w ramach realizacji projektu nie były wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Służyły do realizacji zadania publicznego. W ramach tych działań przygotowane były materiały, notatki prasowe, zaproszenia i artykuły zachęcające uczestników do wzięcia udziału w imprezie. Materiały były rozpowszechnione przez partnerów medialnych (TV). Dodatkowo były przygotowane plakaty i ulotki. Koszt całego projektu, tu 51.572,46 zł poniesiono na: przygotowanie projektu i zaproszeń, działania promocyjno-informacyjne, działania organizacyjno-techniczne oraz organizację samej imprezy markowej. Program wydarzenia poza występami artystycznymi obejmował warsztaty zawodów ginących, warsztaty wikliniarskie wraz z wystawą, przygotowanie potraw i organizacja konkursu kulinarnego. Dodatkowo z uwagi na to, że promocja wydarzenia była relacjonowana za pośrednictwem mediów, tj. TV3 Gdańsk, Północna TV oraz prasę miało zasięg ponadregionalny. Wydarzenie było bezpłatne i nie generowało zysków.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gminie w świetle przedstawionego stanu faktycznego przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków ponoszonych na organizację ww. wydarzenia?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków, o których mowa w opisie stanu faktycznego, ponoszonych na organizację imprezy. Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług w zakresie, w jakim towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z pewnymi zastrzeżeniami. Z treści powyższej regulacji wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikom VAT w sytuacji, gdy towary i usługi, przy nabyciu których został naliczony podatek, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Gmina nie ma możliwości dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie zostały w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Gminie nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług wymienionych we wniosku, poniesionych w związku z organizacją imprezy markowej, gdyż zakupy te służyły bezpośrednio w pierwszej kolejności czynnościom niepodlegającym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (realizacja celów statutowych przez świadczenie usług kulturalnych), a tym samym nie został spełniony warunek uprawniający podatnika VAT do odliczenia podatku naliczonego, wynikający z treści art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

W związku z powyższym należy podkreślić, iż warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest zaistnienie związku zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego. Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi, z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług. Przedstawiona zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystane do wykonania czynności opodatkowanych czyli w przypadku świadczenia czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Analiza przedstawionych we wniosku okoliczności oraz treść powołanych przepisów prowadzi do stwierdzenia, że Gminie nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, ponieważ zakupione towary i usługi - jak wynika z treści wniosku - nie miały związku ze sprzedażą opodatkowaną, co jest warunkiem niezbędnym, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, do realizacji tego prawa.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Wskazać należy, że organy podatkowe nie są kompetentne do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczenia wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowanych, bowiem kwestię tę rozstrzygają przepisy regulujące zasady korzystania ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.