Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-2.4011.382.2017.3.MZA
z 26 lutego 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 22 listopada 2017 r. (data wpływu 24 listopada 2017 r.), uzupełnionym 2 lutego 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zwrotu osobom fizycznym niektórych wydatków poniesionych w związku z budową pierwszego własnego mieszkania na podstawie ustawy z dnia 27 września 2013 r. o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi w zakresie ustalenia prawa do ubiegania się o zwrot – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 listopada 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej zwrotu osobom fizycznym niektórych wydatków poniesionych w związku z budową pierwszego własnego mieszkania na podstawie ustawy z dnia 27 września 2013 r. o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi w zakresie ustalenia prawa do ubiegania się o zwrot.

W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, pismem z 24 stycznia 2018 r., Znak: 0111-KDIB2-2.4011.382.2017.1.MZA wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano 2 lutego 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 9 kwietnia 2015 r. Wnioskodawczyni aktem notarialnym nabyła w darowiźnie od rodziców działkę nr 626/1 i 628/1 o łącznym obszarze 0,18 ha wraz z zabudowaniami. Na tej działce, tj. 626/1 znajdował się dom mieszkalny drewniany dwuizbowy (wagonówka). Dom ten nie spełniał jednak warunków do zamieszkania i nie nadawał się do remontu, gdyż konstrukcja budynku była naruszona, bale spróchniałe, walił się dach. Od momentu otrzymania darowizny, tj. działki Wnioskodawczyni niezwłocznie poczyniła pierwsze kroki do wyrobienia dokumentów związanych z budową nowego domu (pierwszego domu Wnioskodawczyni). W dniu 12 sierpnia 2015 r. Wnioskodawczyni uzyskała pozwolenie na budowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego (decyzję wydaną przez Starostę). Pozwolenie na budowę budynku mieszkalnego zostało wydane pod warunkiem rozebrania znajdującego się na tej działce budynku mieszkalnego a w miejsce jego zostanie wybudowany nowy budynek (dom). W dniu 17 sierpnia 2015 r. Wnioskodawczyni zgłosiła w Starostwie Powiatowym w Wydziale Architektury i Budownictwa rozbiórkę tego domu. Z kolei 20 sierpnia 2015 r. Wnioskodawczyni otrzymała pismo od Starosty, który nie stwierdził podstaw do wniesienia sprzeciwu do wykonania robót zgłoszonych we wniosku. W związku z tym Wnioskodawczyni przystąpiła do robót budowlanych. Istniejący budynek mieszkalny został rozebrany a w jego miejsce, tj. w tym samym miejscu tylko poszerzonym, 11 września 2015 r. rozpoczęła się budowa nowego budynku (domu). W dniu 5 lipca 2017 r. budowa domu została zakończona (zawiadomienie z 31 lipca 2017 r. o zakończeniu budowy). Wnioskodawczyni oświadczyła, że na tej działce znajduje się tylko jeden budynek mieszkalny, tj. ten przez nią wybudowany.

W tym miejscu wyjaśnić należy, że istotne elementy opisu stanu faktycznego zawarte zostały we własnym stanowisku Wnioskodawczyni, gdzie wskazano, że nie ukończyła ona 36 lat a powierzchnia użytkowa domu wynosi 77,80 m².

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że 21 sierpnia 2017 r. wystąpiła o zwrot niektórych wydatków wynikających z ustawy z dnia 27 września 2017 r. o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi i złożyła wniosek we właściwym dla siebie urzędzie skarbowym. W dniu 2 października 2017 r. została wezwana do urzędu skarbowego w sprawie złożenia wyjaśnień do złożonego wniosku. Okazało się, że Wnioskodawczyni podpisała oświadczenie, w którym oświadczyła, iż do dnia złożenia tego wniosku nie była właścicielką budynku mieszkalnego jednorodzinnego lub lokalu mieszkalnego. Składając to oświadczenie Wnioskodawczyni nie była świadoma i nie posiadała takiej wiedzy, że dom, który otrzymała wraz z działką 9 kwietnia 2015 r., którego nigdy nie użytkowała i nie mieszkała w nim, ponieważ z chwilą otrzymania działki był on przeznaczony do rozbiórki, a jego stan techniczny powodował, że nie nadawał się do remontu. Właśnie to przeszkodziło w pozytywnym załatwieniu sprawy. W związku z tym 2 października 2017 r. Wnioskodawczyni wycofała ww. wniosek. Z kolei 3 października 2017 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego wydał decyzję o umorzeniu postępowania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawczyni przysługuje prawo do zwrotu niektórych wydatków związanych z budową domu mieszkalnego w związku z ustawą z dnia 27 września 2013 r. o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi?
2. Czy, w przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 1, Wnioskodawczyni będzie mogła ponownie złożyć wniosek o zwrot wydatków, wynikających z ustawy z dnia 27 września 2013 r. o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi w następnym roku kalendarzowym, tj. 2018 r., po zakończeniu budowy w 2017 r.? (pytanie sformułowane w uzupełnieniu wniosku).
   
   

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawczyni, przysługuje jej prawo do zwrotu niektórych poniesionych przez nią wydatków związanych z budową pierwszego własnego budynku mieszkalnego, ponieważ dom, właścicielką którego stała się Wnioskodawczyni nie istnieje (jest tylko na papierze, tj. w akcie notarialnym wraz z przepisaniem działki). Dom ten został rozebrany w sierpniu 2015 r. a w jego miejsce został wybudowany nowy budynek mieszkalny (pierwszy dom Wnioskodawczyni). Wnioskodawczyni oświadczyła, że starego domu nigdy nie użytkowała, nigdy w tym domu nie mieszkała i nie była w nim zameldowana. Wnioskodawczyni podkreśliła, że dom ten był w bardzo złym stanie technicznym, konstrukcja budynku była naruszona, spróchniałe bale itp. i nie nadawał się on do zamieszkania ani do remontu, tylko do rozbiórki. Gdyby dom nadawał się do zamieszkania lub remontu, to Wnioskodawczyni nie uzyskałaby pozwolenia na jego rozbiórkę i w jego miejsce nie wybudowałaby nowego budynku (domu). W rzeczywistości Wnioskodawczyni jest właścicielką tylko jednego domu – tego, który wybudowała, ponieważ ten dom z aktu notarialnego nie istnieje. Wnioskodawczyni ma nadzieje, że zostanie uznana za właścicielkę tylko jednego domu mieszkalnego (pierwszego), który wybudowała i w związku z tym przysługuje jej prawo do zwrotu wydatków.

Ad.2

Zdaniem Wnioskodawczyni, przysługuje jej prawo do odliczenia i ponownego złożenia wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 38 i art. 39 ustawy z dnia 27 września 2013 r. o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1184 ze zm.) – z dniem 1 stycznia 2014 r. straciła moc ustawa z dnia 29 sierpnia 2005 r. o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym (Dz.U. Nr 177, poz. 1468 ze zm.) regulująca zasady zwrotu osobom fizycznym części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych przez te osoby w związku z budową i remontem budynku mieszkalnego lub jego części.

Zgodnie natomiast z art. 20 ust. 1 ww. ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi – osoba fizyczna, która po dniu 1 stycznia 2014 r. poniosła wydatki na zakup materiałów budowlanych, ma prawo ubiegać się o zwrot części tych wydatków, zwany dalej „zwrotem wydatków”.

Ponadto – w myśl art. 20 ust. 3 pkt 1-5 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi – o zwrot wydatków można się ubiegać, jeżeli:

1. wydatki zostały poniesione w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych w związku z:
   
   1. budową domu jednorodzinnego albo
      
   2. nadbudową lub rozbudową budynku na cele mieszkalne lub przebudową (przystosowaniem) budynku niemieszkalnego, jego części lub pomieszczenia niemieszkalnego na cele mieszkalne, w wyniku których powstał lokal mieszkalny;
2. przedsięwzięcie, o którym mowa w pkt 1, było realizowane na podstawie pozwolenia na budowę wydanego po dniu 1 stycznia 2014 r. albo na podstawie zgłoszenia budowy;
   
3. powierzchnia użytkowa lokalu mieszkalnego albo domu jednorodzinnego, o których mowa w pkt 1, nie przekracza odpowiednio:
   
   1. 75 m² i 100 m²,
      
   2. 85 m² i 110 m² – w przypadku gdy osoba fizyczna w dniu wydania pozwolenia na budowę albo w dniu dokonania zgłoszenia budowy, o których mowa w pkt 2, wychowywała przynajmniej troje dzieci spełniających warunki, o których mowa w art. 7 ust. 1a;
4. osoba fizyczna do końca roku kalendarzowego, w którym wydano pozwolenie na budowę lokalu mieszkalnego albo domu jednorodzinnego albo dokonano zgłoszenia budowy nie ukończyła 36 lat;
   
5. do dnia złożenia wniosku o zwrot wydatków osoba fizyczna nie była:
   
   1. właścicielem budynku mieszkalnego jednorodzinnego lub lokalu mieszkalnego,
      
   2. osobą, której przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, którego przedmiotem jest lokal mieszkalny lub dom jednorodzinny,
      
   3. właścicielem lub współwłaścicielem budynku, jeżeli jego udział w przypadku zniesienia współwłasności obejmowałby co najmniej jeden lokal mieszkalny

– z wyłączeniem domu jednorodzinnego albo lokalu mieszkalnego, o którym mowa w pkt 1.

Zgodnie z art. 21 ww. ustawy – zwrot wydatków dotyczy wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych, które do dnia 30 kwietnia 2004 r. były opodatkowane stawką podatku od towarów i usług w wysokości 7%, a od dnia 1 maja 2004 r. są opodatkowane podatkiem VAT, udokumentowanych fakturami wystawionymi dla osoby fizycznej od dnia wydania pozwolenia na budowę albo dokonania zgłoszenia budowy, o których mowa w art. 20 ust. 3 pkt 2, do dnia 30 września 2018 r.

Stosownie do art. 22 ust. 1 ww. ustawy – prawo do zwrotu wydatków przysługuje pod warunkiem, że osoba fizyczna lub jej małżonek nie dokonywali czynności, o których mowa w art. 20 ust. 1, jako podatnicy podatku od towarów i usług, w celu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. W przypadku osoby fizycznej pozostającej w związku małżeńskim w roku kalendarzowym, w którym wydano pozwolenie na budowę lokalu mieszkalnego albo domu jednorodzinnego albo dokonano zgłoszenia budowy, warunek, o którym mowa w art. 20 ust. 3 pkt 4, dotyczy młodszego z małżonków, a warunek, o którym mowa w art. 20 ust. 3 pkt 5, dotyczy obojga małżonków (art. 22 ust. 2 ww. ustawy).

Stosownie do art. 23 ust. 1 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi – zwrot wydatków dokonywany jest na wniosek osoby fizycznej złożony w urzędzie skarbowym. Przy czym wniosek o zwrot wydatków osoba fizyczna składa raz, nie później niż do dnia 31 grudnia roku, w którym zgodnie z prawem miało miejsce przystąpienie do użytkowania wybudowanego domu jednorodzinnego (art. 23 ust. 2 ww. ustawy).

Z treści wskazanych przepisów wynika, że ustawa daje prawo, po spełnieniu wszystkich określonych w niej warunków, do otrzymania zwrotu od Skarbu Państwa niektórych wydatków poniesionych w związku z budową pierwszego własnego mieszkania.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni 9 kwietnia 2015 r. otrzymała w drodze darowizny od rodziców działkę nr 626/1 i 628/1 wraz z zabudowaniami. Na tej działce, tj. 626/1 znajdował się dom mieszkalny drewniany dwuizbowy (wagonówka). Dom ten nie spełniał jednak warunków do zamieszkania i nie nadawał się do remontu, ponieważ konstrukcja budynku była naruszona, bale spróchniałe, walił się dach. Niezwłocznie od momentu otrzymania darowizny Wnioskodawczyni poczyniła pierwsze kroki do wyrobienia dokumentów związanych z budową nowego domu. W dniu 12 sierpnia 2015 r. Wnioskodawczyni uzyskała pozwolenie na budowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego. W związku z tym Wnioskodawczyni przystąpiła do robót budowlanych. Istniejący budynek mieszkalny został rozebrany a w jego miejscu 11 września 2015 r. rozpoczęła się budowa nowego budynku (domu). W dniu 5 lipca 2017 r. została zakończona budowa domu. Wnioskodawczyni zaznaczyła, że na tej działce znajduje się tylko jeden budynek mieszkalny, tj. ten przez nią wybudowany. Ponadto Wnioskodawczyni dodała, że nie ukończyła 36 lat a powierzchnia użytkowa domu wynosi 77,80 m2.

W omawianej sprawie wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą ustalenia czy będzie jej przysługiwać prawo do ww. zwrotu pomimo faktu, że Wnioskodawczyni najpierw otrzymała w darowiźnie działkę wraz z zabudowaniami, w tym znajdującym się na niej domem mieszkalnym, który – jak wskazała Wnioskodawczyni – nie spełniał warunków do zamieszkania ani nie nadawał się do remontu dlatego został rozebrany, a następnie (w jego miejscu) został wybudowany nowy budynek mieszkalny.

Rozdział 4 zawarty w ustawie o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi zatytułowany jest „Zwrot osobom fizycznym niektórych wydatków poniesionych w związku z budową pierwszego własnego mieszkania”. Głównym założeniem ustawodawcy było zatem stworzenie prawa osobom fizycznym o ubieganie się o zwrot niektórych wydatków w związku z budową pierwszego własnego mieszkania.

Ustawodawca poza wskazaniem w art. 20 ust. 3 pkt 1 ww. ustawy katalogu wydatków poniesionych w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych w pkt 5 tegoż artykułu zawarł zastrzeżenie, z którego wynika, że warunkiem jest aby osoba fizyczna ubiegająca się o zwrot wydatków do dnia złożenia wniosku nie była m.in. właścicielem budynku mieszkalnego. Z ww. zastrzeżenia wynika zatem, że do dnia złożenia wniosku o zwrot wydatków osoba fizyczna nigdy wcześniej przed złożeniem ww. wniosku nie mogła posiadać żadnego tytułu, o którym mowa w art. 20 ust. 3 pkt 5 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi. Użycie przez ustawodawcę w tym przepisie zwrotu „do dnia złożenia wniosku” nie oznacza, że Wnioskodawczyni na moment złożenia wniosku o zwrot wydatków nie ma być m.in. właścicielem budynku mieszkalnego, lecz zwrot ten określa, że nigdy wcześniej Wnioskodawczyni, nie mogła posiadać wymienionych powyżej praw. Zatem wybudowany dom musi być pierwszym nabytym na własność jaki będzie posiadać osoba fizyczna chcąca ubiegać się o zwrot wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym.

W art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1332 ze zm.) zawarta została definicja budynku mieszkalnego. Wynika z niej, iż budynek mieszkalny to budynek, który m.in. służy zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych.

Jeżeli zatem osoba jest właścicielem budynku, którego z uwagi na jego stan techniczny nie może użytkować celem zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych to nie można stwierdzić, iż osoba ta jest właścicielem budynku mieszkalnego. W istocie bowiem budynek ten nie służy zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych. Jednakże, jednoznaczne ustalenie czy budynek jest, czy też nie jest budynkiem mieszkalnym nie może być oparte jedynie na subiektywnym odczuciu danej osoby. Byłoby to bowiem zbyt ocenne dla czynienia ustaleń w tym zakresie i wywodzenia z tego określonych skutków podatkowych. Przykładowo bowiem w opinii jednej osoby dany budynek ze względu na jego stan techniczny nie nadawałby się do zamieszkania (dokonana zostałaby jego rozbiórka) podczas gdy dla innej osoby budynek w identycznym stanie technicznym spełniałby funkcje mieszkalne. Ustalenia w tym zakresie winny zatem opierać się na obiektywnych przesłankach popartych odpowiednimi dowodami (np. stosowną dokumentacją wydaną przez uprawnione w tym zakresie Organy np. powiatowego inspektora nadzoru budowlanego), które stanowiłyby podstawę do stwierdzenia, iż budynek, którego dana osoba jest właścicielem nie jest budynkiem mieszkalnym (gdyż nie służy zaspokojeniu potrzeb mieszkalnych przykładowo ze względu na zły stan techniczny).

Przedstawiony w treści wniosku opis stanu faktycznego nie wskazuje by istniały jakieś obiektywne przesłanki, które uzasadniałyby stwierdzenie, iż otrzymany przez Wnioskodawczynię budynek nie był budynkiem mieszkalnym.

Podsumowując, należy wyjaśnić, że z art. 20 ust. 3 pkt 5 lit. a) ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi jasno wynika, iż osoba ubiegająca się o zwrot części wydatków nie może być m.in. właścicielem budynku mieszkalnego. W omawianej sprawie Wnioskodawczyni otrzymała od swoich rodziców budynek mieszkalny, który – jak twierdzi Wnioskodawczyni – z uwagi na jego zły stan techniczny nie spełniał warunków do zamieszkania i nie nadawał się do remontu w związku z czym ww. budynek został rozebrany. Zauważyć jednak należy, że są to subiektywne odczucia Wnioskodawczyni, natomiast z wniosku nie wynika żeby były one w sposób obiektywny poparte odpowiednimi dowodami w postaci stosownych dokumentów wydanych przez uprawnione w tym zakresie organy. Z wniosku nie wynika zatem, że istnieją obiektywne przesłanki, które uzasadniałyby stwierdzenie, że stan techniczny starego domu był na tyle zły, że zasadna była jego rozbiórka, a nie przykładowo remont.

Na podstawie przedstawionego opisu stanu faktycznego nie można więc stwierdzić, iż Wnioskodawczyni spełnia przesłankę określoną w art. 20 ust. 3 pkt 5 lit. a) ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi.

Skoro Wnioskodawczyni nie spełnia jednego z podstawowych warunków do ubiegania się o zwrot, to nie było konieczności analizowania spełniania pozostałych przesłanek.

Mając na uwadze powyższe rozstrzygnięcie uznać należy, że odpowiedź na sformułowane przez Wnioskodawczynię w uzupełnieniu wniosku pytanie nr 2 jest bezprzedmiotowa.

Stanowisko Wnioskodawczyni uznać należało za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Do wniosku Wnioskodawczyni dołączyła plik dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretację w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawczynię i jej stanowiskiem.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.