Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-2.4012.565.2017.2.AP
z 1 marca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 15 grudnia 2017 r. (data wpływu 20 grudnia 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 stycznia 2018 r. (data wpływu 25 stycznia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zwrotu kwoty wydatkowej na zakup kasy rejestrującej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 grudnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zwrotu kwoty wydatkowej na zakup kasy rejestrującej. Przedmiotowy wniosek uzupełniono w dniu 25 stycznia 2018 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Działalność gospodarczą Wnioskodawczyni rozpoczęła 16 stycznia 2013 roku w zakresie stylizacji paznokci. W tym samym roku w miesiącu sierpniu Zainteresowana urodziła dziecko i tym samym rozpoczęła urlop macierzyński. Po zakończonym urlopie macierzyńskim Wnioskodawczyni musiała zawiesić działalność gospodarczą na okres 3-ech lat korzystając z możliwości jakie dała jej ustawa o swobodzie działalności gospodarczej (art. 14a pdp 1d z Dz. U. z 2016 r., poz. 1829) w celu sprawowania opieki nad dzieckiem.

W dniu 16 sierpnia 2017 roku Zainteresowana odwiesiła działalność, wiedząc że gdyby tego nie zrobiła zostałabym wykreślona z ewidencji, a i tak chciała powrócić już na rynek pracy, chociaż przesunęła w czasie wykonywanie swoich usług. W tym bowiem okresie Wnioskodawczyni rozpoczęła przygotowania syna do przedszkola i zdawała sobie sprawę że pierwsze tygodnie mogą być trudne tak dla niego jak i dla niej. Zaczęła odnawiać kontakty, które przez tak długi okres utraciła, ponownie się zareklamowała, powoli kupowała towar potrzebny jej do wykonywania usług, ale co również było ważne musiała przygotować pomieszczenie w domu w którym mogłaby przyjmować klientów po powrocie syna z przedszkola. Tak więc dopiero pierwszą usługę Zainteresowana wykonała 26 września 2017 roku, co zostało zaewidencjonowane na kasie rejestrującej, którą zakupiła w dniu 22 września 2017 roku (w załączeniu ksero faktury zakupowej), czyli przed pierwszą sprzedażą usług.

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 20 stycznia 2018 r.:

1. W odpowiedzi na pytanie: „Czy Wnioskodawczyni złożyła do właściwego naczelnika urzędu skarbowego, przed terminem rozpoczęcia ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego, pisemne zgłoszenie o liczbie kas rejestrujących i miejscu (adresie) ich używania?” – Wnioskodawczyni wskazała, że: „W dniu 18 września 2017 roku napisała pismo do Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego informujące i zgłaszające liczbę kas rejestrujących i miejscu ich użytkowania. Pismo to złożyła na biurze podawczym, nie pamięta dokładnie ale był to prawdopodobnie 19 wrzesień. Niestety nie jest w posiadaniu potwierdzenia gdyż złożyła do Urzędu Skarbowego tylko jeden egzemplarz. Drugi traktowany dla niej jako kopia ma na komputerze”.
2. W odpowiedzi na pytanie: „Czy wobec Zainteresowanej powstał wcześniej obowiązek rozpoczęcia prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących?” – Wnioskodawczyni wskazała, że: „Od 16 stycznia 2013 r., tj. od rozpoczęcia działalności, usługi wykonywała tylko do końca kwietnia 2013 roku natomiast od maja przebywała na zwolnieniu lekarskim w związku z ciążą aż do dnia porodu czyli do 20 sierpnia 2013 roku, później przebywała na urlopie macierzyńskim po którym zawiesiła działalność. Prowadząc działalność nie spełniała jeszcze wówczas wymogów dotyczących ewidencjonowania sprzedaży usług na kasie rejestrującej (Dz. U. z 2012 r., poz. 1382)”.
3. W odpowiedzi na pytanie: „Czy Wnioskodawczyni posiada dowód zapłaty całej należności za kasę rejestrującą?” – Wnioskodawczyni wskazał, że: „Całość kwoty wydatkowanej na zakup kasy rejestrującej uregulowała gotówką, na co posiada potwierdzenie”.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Zainteresowana ma prawo do zwrotu kwoty wydatkowanej na zakup kasy rejestrującej?

Zdaniem Wnioskodawczyni, w nowym rozporządzeniu z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2016 r., poz. 2177) w § 4 ust. 1 pkt 2 lit. j nowego rozporządzenia „zwolnień nie stosuje się w przypadku świadczenia usług fryzjerskich, kosmetycznych i kosmetologicznych”.

W dalszej części rozporządzenia § 5 ust. 7 mówi, że w przypadku podatników korzystających ze zwolnienia o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 1 i 2, zwolnienie traci moc z chwilą wykonania czynności o której mowa w § 4.

Wnioskodawczyni rozumie przez to, że przepis ten oznacza, iż podatnik rozpoczynający działalność w zakresie usług kosmetycznych jeszcze przed przyjęciem pierwszego klienta powinien zgłosić informację o zamiarze zakupu kasy rejestrującej do urzędu skarbowego, zakupić oraz sfiskalizować kasę rejestrującą. W przypadku Wnioskodawczyni działalność została wznowiona po 4-ech latach (urlop macierzyński i 3-letni okres zawieszenia), gdyż Zainteresowana uznała że już najwyższy czas aby mogła pomyśleć troszkę o sobie i powrócić do pracy. Jednak odwieszenie działalności przez Wnioskodawczynię nie oznaczało od razu sprzedaży usług. Jak Zainteresowana wskazała wcześniej, miała jeszcze inne sprawy które musiała jakoś sobie poukładać, by mogła ze spokojem oddać się pracy. Jednocześnie Zainteresowana wiedziała, że gdyby nie odwiesiła działalności zostałabym wykreślona z ewidencji. Tym samym pierwszą usługę Wnioskodawczyni wykonała dopiero 26 września 2017 roku, tak jak sobie zażyczyła klientka, co zostało zaewidencjonowane na kasie rejestrującej i do końca września Zainteresowana nie wykonywała już żadnych usług. Zakup kasy natomiast nastąpił 22 września 2017 roku, czyli przed pierwszą planowaną sprzedażą.

W związku z powyższym, Wnioskodawczyni uważa, że ma prawo do wystąpienia do Naczelnika Urzędu Skarbowego o zwrot kwoty wydatkowanej na zakup kasy rejestrującej, ponieważ dopełniła wszelkich formalności związanych z zakupem kasy rejestrującej (tj. zgłoszenie, zakup, fiskalizacja) przed planowaną sprzedażą usługi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. Zgodnie z tym przepisem, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Stosownie do art. 111 ust. 1a ustawy, do obrotu wykazywanego w ewidencji, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się kwoty podatku należnego.

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż należy rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Mając na uwadze powyższe definicje, za pomocą kasy rejestrującej powinna być ewidencjonowana dostawa towarów oraz świadczenie usług.

Na mocy delegacji ustawowej zawartej w przepisie art. 111 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa (…).

W stanie prawnym do 31 grudnia 2017 r. obowiązywały przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2016 r., poz. 2177).

Regulacje zawarte w powołanym rozporządzeniu przewidywały zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących ze względu na wysokość obrotu – do określonej tym przepisem wysokości obrotów (zwolnienie podmiotowe) oraz zgodnie z załącznikiem do rozporządzenia (zwolnienie przedmiotowe).

Zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 16 grudnia 2016 r., zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2017 r. podatników, u których obrót zrealizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych nie przekroczył w poprzednim roku podatkowym kwoty 20 000 zł, a w przypadku podatników rozpoczynających w poprzednim roku podatkowym dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli obrót z tego tytułu nie przekroczył, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w poprzednim roku podatkowym, kwoty 20 000 zł.

W myśl § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 16 grudnia 2016 r., zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2017 r. podatników rozpoczynających po dniu 31 grudnia 2016 r. dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli przewidywany przez podatnika obrót z tego tytułu nie przekroczy, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w danym roku podatkowym, kwoty 20 000 zł.

Zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 16 grudnia 2016 r., podatników, którzy dokonują dostawy towarów lub świadczą usługi zwolnione z obowiązku ewidencjonowania, wymienione w części I załącznika do rozporządzenia, w przypadku gdy udział obrotu z tytułu czynności zwolnionych z obowiązku ewidencjonowania, wymienionych w części I załącznika do rozporządzenia, w całkowitym obrocie podatnika realizowanym na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, zwany dalej „udziałem procentowym obrotu”, był w poprzednim roku podatkowym wyższy niż 80%.

Natomiast w myśl § 2 ust. 1 i 2 rozporządzenia z dnia 16 grudnia 2016 r., zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2017 r., czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia. W odniesieniu do niektórych czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, stosuje się zgodnie z warunkami określonymi w tym załączniku.

W myśl § 4 pkt 2 lit. j rozporządzenia z dnia 16 grudnia 2016 r., zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i § 3, nie stosuje się w przypadku świadczenia usług fryzjerskich, kosmetycznych i kosmetologicznych.

Z kolei w obecnie obowiązującym stanie prawnym (od 1 stycznia 2018 r.) obowiązują przepisy rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 20 grudnia 2017 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2017 r., poz. 2454), zwane dalej rozporządzeniem.

Zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2018 r. podatników, u których obrót zrealizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych nie przekroczył w poprzednim roku podatkowym kwoty 20 000 zł, a w przypadku podatników rozpoczynających w poprzednim roku podatkowym dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli obrót z tego tytułu nie przekroczył, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w poprzednim roku podatkowym, kwoty 20 000 zł.

W myśl § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2018 r. podatników rozpoczynających po dniu 31 grudnia 2017 r. dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli przewidywany przez podatnika obrót z tego tytułu nie przekroczy, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w danym roku podatkowym, kwoty 20 000 zł.

Zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia podatników, którzy dokonują dostawy towarów lub świadczą usługi zwolnione z obowiązku ewidencjonowania, wymienione w części I załącznika do rozporządzenia, w przypadku gdy udział obrotu z tytułu czynności zwolnionych z obowiązku ewidencjonowania, wymienionych w części I załącznika do rozporządzenia, w całkowitym obrocie podatnika realizowanym na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, zwany dalej „udziałem procentowym obrotu”, był w poprzednim roku podatkowym wyższy niż 80%.

Natomiast w myśl § 2 ust. 1 i 2 rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2018 r., czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia. W odniesieniu do niektórych czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, stosuje się zgodnie z warunkami określonymi w tym załączniku.

W myśl § 4 pkt 2 lit. j rozporządzenia, zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i § 3, nie stosuje się w przypadku świadczenia usług fryzjerskich, kosmetycznych i kosmetologicznych.

Przepis wyłączający świadczenie usług fryzjerskich, kosmetycznych i kosmetologicznych (z wyjątkiem świadczenia usług na warunkach określonych w poz. 35 załącznika do rozporządzenia przez podatnika, o którym mowa w art. 8 ust. 2a ustawy, oraz świadczenia usług, o których mowa w lit. i, świadczonych na pokładach samolotów lub w sposób określony w poz. 45 załącznika do rozporządzenia) został wprowadzony rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 4 listopada 2014 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2014 r., poz. 1544).

Zgodnie z § 8 ust. 2 rozporządzenia z dnia 4 listopada 2014 r., w przypadku podatników, którzy:

1. nie przestali spełniać warunków do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia oraz
2. nie zostali zwolnieni z obowiązku ewidencjonowania na podstawie § 2 i § 3

– zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania traci moc z dniem 1 marca 2015 r.

Z opisu sprawy wynika, że działalność gospodarczą Wnioskodawczyni rozpoczęła 16 stycznia 2013 roku w zakresie stylizacji paznokci. W tym samym roku w miesiącu sierpniu Zainteresowana urodziła dziecko i tym samym rozpoczęła urlop macierzyński. Po zakończonym urlopie macierzyńskim Wnioskodawczyni musiała zawiesić działalność gospodarczą na okres 3-ech lat korzystając z możliwości jakie dała jej ustawa o swobodzie działalności gospodarczej, w celu sprawowania opieki nad dzieckiem. Oznacza to, że w momencie wejścia tego przepisu Wnioskodawczyni nie dokonywała sprzedaży, a więc żadnych czynności, które podlegałyby ewidencji przy użyciu kasy rejestrującej. W dniu 16 sierpnia 2017 roku Zainteresowana odwiesiła działalność, wiedząc że gdyby tego nie zrobiła zostałabym wykreślona z ewidencji, a i tak chciała powrócić już na rynek pracy, chociaż przesunęła w czasie wykonywanie swoich usług. Pierwszą usługę Wnioskodawczyni wykonała 26 września 2017 roku, co zostało zaewidencjonowane na kasje rejestrującej, którą zakupiła w dniu 22 września 2017 roku. W dniu 18 września 2017 roku Zainteresowana napisała pismo do Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego informujące i zgłaszające liczbę kas rejestrujących i miejscu ich użytkowania. Pismo to Wnioskodawczyni złożyła na biurze podawczym, nie pamięta dokładnie, ale był to prawdopodobnie 19 wrzesień. Prowadząc działalność Zainteresowana nie spełniała jeszcze wówczas wymogów dotyczących ewidencjonowania sprzedaży usług na kasie rejestrującej. Całość kwoty wydatkowanej na zakup kasy rejestrującej Wnioskodawczyni uregulowała gotówką, na co posiada potwierdzenie.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą prawa do zwrotu kwoty wydatkowanej na zakup kasy rejestrującej.

Jak wspomniano wyżej – obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 ustawy.

Zgodnie z art. 111 ust. 4 ustawy, podatnicy, którzy rozpoczną ewidencjonowanie obrotu i kwot podatku należnego w obowiązujących terminach, mogą odliczyć od tego podatku kwotę wydatkowaną na zakup każdej z kas rejestrujących zgłoszonych na dzień rozpoczęcia (powstania obowiązku) ewidencjonowania w wysokości 90% jej ceny zakupu (bez podatku), nie więcej jednak niż 700 zł.

Jak wynika z powyższego przepisu, odliczenie (ulga) przysługuje tylko przy zakupie kas w związku z wypełnieniem powstającego po raz pierwszy u danego podatnika obowiązku ewidencjonowania, jak również w przypadku, gdy podatnik, który mimo braku takiego obowiązku dobrowolnie rozpoczyna ewidencjonowanie przy użyciu kasy fiskalnej. Przepis ten stanowi bowiem o ulgach przysługujących przy zakupie kas rejestrujących zgłoszonych na dzień powstania obowiązku ewidencjonowania.

Zatem, ustawodawca utożsamia dzień powstania obowiązku ewidencjonowania również z dniem dobrowolnego rozpoczęcia wykonywania tych czynności. Art. 111 ust. 4 ustawy stosuje tryb warunkowy i odnosi się do podatników, którzy wcześniej nie byli obowiązani do prowadzenia ewidencji obrotów i kwot podatku należnego za pomocą kas rejestrujących.

Powyższe przepisy prawa podatkowego potwierdzają, że przedmiotowa ulga przysługuje tylko przy zakupie kas w związku z wypełnieniem powstającego po raz pierwszy u danego podatnika obowiązku ewidencjonowania lub w związku z dobrowolnym rozpoczęciem ewidencjonowania.

Stosownie do art. 111 ust. 5 ustawy – w przypadku gdy podatnik rozpoczął ewidencjonowanie obrotu w obowiązujących terminach i wykonuje wyłącznie czynności zwolnione od podatku lub jest podatnikiem, u którego sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, urząd skarbowy dokonuje zwrotu kwoty określonej w ust. 4 na rachunek bankowy podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju lub na rachunek bankowy podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem, w terminie do 25. dnia od dnia złożenia wniosku przez podatnika.

Przepis art. 111 ust. 6 ustawy wskazuje, że podatnicy są obowiązani do zwrotu odliczonych lub zwróconych im kwot wydatkowanych na zakup kas rejestrujących, w przypadku gdy w okresie 3 lat od dnia rozpoczęcia ewidencjonowania zaprzestaną ich używania lub nie dokonują w obowiązującym terminie zgłoszenia kasy do obowiązkowego przeglądu technicznego przez właściwy serwis, a także w przypadku naruszenia warunków związanych z odliczeniem tych kwot, określonych w przepisach wydanych na podstawie ust. 7 pkt 1 i 2.

Na podstawie art. 111 ust. 6a ustawy – kasa rejestrująca służąca do prowadzenia ewidencji, o której mowa w ust. 1, musi zapewniać prawidłowe zaewidencjonowanie podstawowych danych dotyczących zawieranych transakcji, w tym wysokości uzyskiwanego przez podatnika obrotu i kwot podatku należnego, oraz musi przechowywać te dane lub też zapewniać bezpieczny ich przekaz na zewnętrzne nośniki danych. Pamięć fiskalna kasy rejestrującej powinna posiadać numer unikatowy, nadawany w ramach czynności materialno-technicznych przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

Na mocy delegacji ustawowej zawartej w art. 111 ust. 7 pkt 1 ustawy – minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia określi sposób, warunki i tryb odliczania od kwoty podatku należnego (zwrotu) kwoty, o której mowa w ust. 4 i 5, uwzględniając obowiązki podatników związane ze składaniem deklaracji podatkowej oraz przeciwdziałanie nadużyciom związanym z wypłatą (zwrotem) tych kwot.

W tym zakresie obowiązuje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 27 grudnia 2010 r. w sprawie odliczania i zwrotu kwot wydatkowanych na zakup kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r. poz. 163), zwane dalej rozporządzeniem w sprawie ulgi na zakup kas.

Zgodnie z § 2 ust. 1 rozporządzenia w sprawie ulgi na zakup kas – odliczenia kwoty, o której mowa w art. 111 ust. 4 ustawy, zwanego dalej „odliczeniem”, lub jej zwrotu można dokonać pod warunkiem:

1. złożenia przez podatnika do właściwego naczelnika urzędu skarbowego, przed terminem rozpoczęcia ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego, pisemnego zgłoszenia o liczbie kas rejestrujących i miejscu (adresie) ich używania, które podatnik zamierza stosować do tego ewidencjonowania;
2. rozpoczęcia ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego nie później niż w obowiązujących terminach, przy użyciu kas rejestrujących nabytych w okresie, kiedy kasy te były objęte ważnym potwierdzeniem, że kasy te spełniają funkcje wymienione w art. 111 ust. 6a ustawy oraz kryteria i warunki techniczne, którym muszą odpowiadać;
3. posiadania przez podatnika dowodu zapłaty całej należności za kasę rejestrującą.
   
   

W przypadku podatników, którzy zamierzają stosować do ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego jedną kasę rejestrującą, zgłoszenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 – może być dokonane na formularzu zgłoszenia o miejscu instalacji kasy rejestrującej, zgodnie z przepisami dotyczącymi kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania, jeżeli zgłoszenie to zostało złożone przed terminem obowiązkowego rozpoczęcia ewidencjonowania tych kwot – § 2 ust. 2 rozporządzenia w sprawie ulgi na zakup kas.

Cytowane wyżej przepisy wskazują, że ulga z tytułu zakupu kasy rejestrującej przysługuje podatnikowi w sytuacji, gdy złoży on naczelnikowi właściwego urzędu skarbowego przed terminem rozpoczęcia ewidencjonowania, pisemne zgłoszenie o liczbie przewidywanych stanowisk kasowych wraz z podaniem miejsca instalacji kasy.

Według § 13 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. 2013 r., poz. 363) – rozpoczęcie prowadzenia ewidencji przez podatnika poprzedzone jest:

1. złożeniem zawiadomienia do właściwego naczelnika urzędu skarbowego, że będzie przez niego prowadzona ewidencja przy zastosowaniu kasy, którego wzór stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia – w celu odliczenia lub zwrotu kwoty wydatkowanej na zakup kasy; zawiadomienie zawiera informację o liczbie kas i miejscu (adresie) ich używania;
2. dokonaniem fiskalizacji kasy.
   
   

Natomiast zgodnie z § 13 ust. 2 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących – w przypadku podatnika, który zamierza stosować do prowadzenia ewidencji jedną kasę, zawiadomienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, może być dokonane na formularzu zgłoszenia przez podatnika danych dotyczących kasy, którego wzór stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia.

Wskazać również należy, że w terminie 7 dni od dnia fiskalizacji kasy podatnik składa do właściwego naczelnika urzędu skarbowego zgłoszenie danych dotyczących kasy, w celu otrzymania numeru ewidencyjnego. Wzór zgłoszenia, o którym mowa w ust. 5, stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia (§ 13 ust. 5 i 6 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących).

Stosownie do § 3 ust. 1 rozporządzenia w sprawie ulgi na zakup kas – odliczenie może być dokonane w deklaracji podatkowej dla podatku od towarów i usług za okres rozliczeniowy, w którym rozpoczęto ewidencjonowanie obrotu i kwot podatku należnego, lub za okresy następujące po tym okresie rozliczeniowym.

W myśl § 4 ust. 1 rozporządzenia w sprawie ulgi na zakup kas – w przypadku podatników, o których mowa w art. 111 ust. 5 ustawy, zwrot kwoty, o której mowa w art. 111 ust. 4 ustawy, jest dokonywany na wniosek podatnika składany do właściwego naczelnika urzędu skarbowego.

Zatem podsumowując – podatnik, który chce skorzystać z przywileju odliczenia ulgi na zakup kas rejestrujących, ma możliwość dokonania tego odliczenia wyłącznie po spełnieniu wszystkich niżej wymienionych warunków:

• posiadanie przez podatnika dowodu zapłaty całej należności za kasę rejestrującą;
• złożenia naczelnikowi urzędu skarbowego, przed terminem rozpoczęcia ewidencjonowania, pisemnego zgłoszenia o liczbie kas rejestrujących i miejscu (adresie) ich używania, które podatnik zamierza stosować do ewidencjonowania. W przypadku podatników, którzy zamierzają stosować do ewidencjonowania jedną kasę rejestrującą, zgłoszenie może być dokonane ma formularzu zawiadomienia o miejscu instalacji kasy rejestrującej zgodnie z przepisami dotyczącymi kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące, oraz warunków stosowania tych kas przez podatników, o ile zawiadomienie to zostało złożone przed powstaniem obowiązku ewidencjonowania;
• rozpoczęcia ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego nie później niż w obowiązujących terminach, przy użyciu kas rejestrujących nabytych w okresie, kiedy kasy te były objęte ważnym potwierdzeniem, że kasy te spełniają funkcje wymienione w art. 111 ust. 6a ustawy oraz kryteria i warunki techniczne.
  
  

Podkreślić ponownie należy, że z przepisu art. 111 ust. 4 ustawy wynika, że odliczenie (ulga) przysługuje tylko przy zakupie kas w związku z wypełnieniem powstającego po raz pierwszy u danego podatnika obowiązku ewidencjonowania. Przepis ten stanowi bowiem o ulgach przysługujących przy zakupie kas rejestrujących zgłoszonych na dzień powstania obowiązku ewidencjonowania. Należy zauważyć, że ustawodawca dzień powstania obowiązku ewidencjonowania utożsamia z dniem rozpoczęcia ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy rejestrującej. Z uwagi na powyższe, nawet w sytuacji, gdy wobec podatnika nie powstał obowiązek ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy rejestrującej lecz podatnik sam zrezygnował z tego zwolnienia i rozpoczął pomimo braku obowiązku ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej, ewidencjonowanie sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej – to wówczas dzień powstania obowiązku ewidencjonowania jest tożsamy z dniem rozpoczęcia wykonywania tych czynności przez tego podatnika.

Jak wynika z opisu sprawy, obowiązek rozpoczęcia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (jednej kasy rejestrującej) powstał u Wnioskodawczyni 26 września 2017 r. – tego dnia Zainteresowana dokonała pierwszej sprzedaży – usługi co której nie obowiązuje ani zwolnienie podmiotowe ani przedmiotowe – która to sprzedaż została zaewidencjonowana na kasie rejestrującej. W dniu 22 września 2017 r. Zainteresowana zakupiła kasę rejestrującą, natomiast w dniu 18 września 2017 roku napisała pismo do Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego informujące i zgłaszające liczbę kas rejestrujących i miejscu ich użytkowania. Pismo to Zainteresowana złożyła na biurze podawczym prawdopodobnie 19 września 2017 r. Prowadząc wcześniej działalność Zainteresowana nie była jeszcze wówczas zobowiązania do prowadzenia ewidencji sprzedaży przy użyciu kasy rejestrującej. Całość kwoty wydatkowanej na zakup kasy rejestrującej Wnioskodawczyni uregulowała gotówką, na co posiada potwierdzenie.

Powyższe okoliczności sprawy na tle powołanych przepisów prawa prowadzą do wniosku, że Wnioskodawczyni spełniła wszystkie, określone przepisami prawa, warunki uprawniające do odliczenia kwoty wydatkowej na zakup kasy rejestrującej. Zainteresowana złożyła przed terminem rozpoczęcia ewidencjowania obrotu i kwot podatku należnego, pisemne zgłoszenie o liczbie kas rejestrujących i miejscu (adresie) ich używania, rozpoczęła ewidencjonowanie obrotu i kwot podatku należnego nie później niż w obowiązujących terminach oraz posiada dowód zapłaty całej należności za kasę rejestrującą. W konsekwencji powyższego Wnioskodawczyni ma prawo do zwrotu kwoty wydatkowej na zakup kasy rejestrującej.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawczyni uznano za prawidłowe.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić również uwagę, że analiza załączników dołączonych do wniosku i uzupełnienia do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Wnioskodawczynię.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowana ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.