INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku nieopatrzonym datą sporządzenia, a który wpłynął do tut. organu dnia 18 listopada 2011r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania ubytków wyrobów węglowych w przypadku rozpoczęcia przez podatnika działalności gospodarczej w zakresie wyrobów akcyzowych, do czasu ustalenia przez właściwego naczelnika urzędu celnego norm dopuszczalnych ubytków – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 listopada 2011r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania ubytków wyrobów węglowych w przypadku rozpoczęcia przez podatnika działalności gospodarczej w zakresie wyrobów akcyzowych, do czasu ustalenia przez właściwego naczelnika urzędu celnego norm dopuszczalnych ubytków.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej: Wnioskodawca lub Spółka) zajmuje się głównie dostawą surowców energetycznych (węgla i biomasy) do elektrowni i elektrociepłowni należących do Grupy E. w Polsce. Spółka dostarcza głównie węgiel o kodzie CN 2701, ale mogą wystąpić sytuacje, w których dostarczany będzie węgiel brunatny i koks o kodach CN odpowiednio 2702, 2704 (dalej łącznie: wyroby węglowe).

Co do zasady, odbiorcy Spółki nie będą posiadać statusu pośredniczącego podmiotu węglowego, może się jednak zdarzyć, iż odbiorcą wyrobów Spółki będzie inny pośredniczący podmiot węglowy.

Od dnia 1 stycznia 2012 r. w związku z wejściem w życie znowelizowanych przepisów ustawy akcyzowej, Spółka dokonując dostaw wyrobów węglowych będzie posiadała status pośredniczącego podmiotu węglowego. Spółka zamierza dokonywać przemieszczeń wyrobów akcyzowych głównie z zastosowaniem następującego modelu transakcji:

Podstawowy model transakcji:

Co do zasady Wnioskodawca zamierza prowadzić działalność jako tzw. wirtualny pośrednik tj. przemieszczenie wyrobów węglowych w ramach dostawy wyrobów zwolnionych będzie dokonywane bezpośrednio od producenta tych wyrobów (kopalni), który będzie posiadał status pośredniczącego podmiotu węglowego do podmiotów zużywających węgiel, bądź innego pośredniczącego podmiotu węglowego. Natomiast własność wyrobów węglowych, będzie przenoszona najpierw z kopalni na Wnioskodawca (w momencie przekazania węgla do przewozu przewoźnikowi wskazanemu przez Spółkę) a następnie z Wnioskodawcy na podmiot zużywający bądź inny pośredniczący podmiot węglowy w momencie dostawy do miejsca odbioru. Obie transakcje sprzedaży zostaną udokumentowane fakturami VAT. Innymi słowy, dojdzie do jednego przemieszczenia wyrobów, ale dwóch transakcji sprzedaży.

Wątpliwości Spółki

• Jak wynika z przepisów znowelizowanej ustawy akcyzowej, jednym z warunków zastosowania zwolnień od akcyzy dla wyrobów węglowych zgodnie z art. 31a ustawy akcyzowej w znowelizowanym brzmieniu będzie dołączenie do przemieszczanych wyrobów akcyzowych dokumentu dostawy.
Spółka rozważa, który, bądź które z podmiotów w opisanym modelu dostawy będą odpowiedzialne za wystawienie i dołączenie do przemieszczanych wyrobów akcyzowych dokumentu dostawy.
• W trakcie przemieszczenia wyrobów węglowych, z uwagi na ich właściwości fizykochemiczne (m.in. osypywanie się wyrobów na wagonach kolejowych podczas transportu, osadzanie się w wagonach pozostałości po wyrobach węglowych) mogą powstać ubytki wyrobów węglowych.
W tym zakresie, wątpliwości Spółki budzi, który z podmiotów jest podatnikiem podatku akcyzowego od ubytków wyrobów węglowych oraz od kiedy należy uiszczać akcyzę od powstałych ubytków.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w stosunku do pośredniczącego podmiotu węglowego ma zastosowanie § 9 Rozporządzenia w sprawie ubytków...

Zdaniem Wnioskodawcy,

Spółka uważa, iż przepis § 9 rozporządzenia w sprawie ubytków ma zastosowanie także w stosunku do pośredniczących podmiotów węglowych rozpoczynających działalność, a najwcześniejszą datą, od której należy liczyć termin wskazany w tym przepisie, jest dzień 2 stycznia 2012 r.

Szczegółowe uzasadnienie stanowiska:

Zgodnie z § 9 Rozporządzenia w sprawie ubytków „W przypadku rozpoczęcia przez podatnika działalności gospodarczej w zakresie wyrobów akcyzowych, do czasu ustalenia przez właściwego naczelnika urzędu celnego norm dopuszczalnych ubytków, powstałe ubytki rozlicza się w wysokości równe) rzeczywistym stratom wyrobów akcyzowych, nie dłużej jednak niż przez okres sześciu miesięcy, licząc od miesiąca następującego po miesiącu, w którym rozpoczęto produkcję, magazynowanie, przerób, zużycie lub przewóz”.

Spółka stoi na stanowisku, iż momentem rozpoczęcia działalności w zakresie wyrobów akcyzowych jest moment, w którym wyroby węglowe utracą zwolnienie, o którym mowa w art. 163 ustawy akcyzowej, pod warunkiem, że do tego momentu, Spółka dokona rejestracji jako pośredniczący podmiot węglowy.

Celem przepisu, o którym mowa powyżej, jest umożliwienie podmiotom, rozpoczynającym działalność w zakresie wyrobów, których ubytki podlegają opodatkowaniu, dokonania niezbędnych wyliczeń, tak aby na ich podstawie Naczelnik Urzędu Celnego mógł wydać decyzję, określającą podmiotowi normy dopuszczalnych ubytków. Jednak do momentu utraty zwolnienia, tj. do 2 stycznia 2012 r. żadna z czynności opodatkowanych, w tym i ubytki wyrobów węglowych nie podlegała efektywnemu opodatkowaniu, w związku z czym nie istnieje podstawa prawna pozwalająca właściwemu naczelnikowi urzędu celnego wydać decyzję określającą normy dopuszczalnych ubytków wyrobów węglowych.

Wydanie takiej decyzji, jak i złożenie wniosku o jej wydanie, możliwe jest dopiero od wejścia w życie przepisów, dotyczących opodatkowania wyrobów węglowych. Ten moment jest, jak się wydaje, początkiem okresu, w którym podmioty pośredniczące powinny rozpocząć analizę powstających w ich działalności ubytków wyrobów węglowych, tak aby w odpowiednim czasie, z takim wnioskiem wystąpić.

W konsekwencji, zdaniem Spółki, jako moment rozpoczęcia działalności, o którym mowa w § 9 rozporządzenia w sprawie ubytków, należy potraktować właśnie moment wejścia w życie znowelizowanej ustawy akcyzowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, iż zasady opodatkowania wyrobów węglowych, obowiązujące od 2 stycznia 2012r. zostały wprowadzone przepisem art. 21 ustawy z dnia 16 września 2011 r. o redukcji niektórych obowiązków obywateli i przedsiębiorców (Dz. U. Nr 232, poz. 1378). Do 1 stycznia 2012r, zgodnie z art. 163 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz. U. z 2011r. nr 108, poz. 626 ze zm.), węgiel i koks objęte pozycjami CN 2701, 2702 oraz 2704 00, przeznaczone do celów opałowych, podlegały zwolnieniu z podatku akcyzowego.

Stosownie do powyższego zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 i pkt 1a ustawy w brzmieniu obowiązującym od 2 stycznia 2012r, za wyroby akcyzowe uważa się wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe, określone w załączniku nr 1 do ustawy, przy czym wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 tego załącznika są wyrobami węglowymi.

W poz. 19 ww. załącznika pod kodem ex CN 2701 wymieniono węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych, natomiast w poz. 21 pod kodem CN ex 2704 00 koks i półkoks, z węgla, węgla brunatnego (lignitu) lub torfu, nawet aglomerowany; węgiel retortowy - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych. Stosownie do objaśnień do załącznika nr 1 do ustawy, ex - dotyczy tylko danego wyrobu z danej pozycji lub kodu.

W myśl art 9a ust. 1 ustawy, w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju;
2. nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów węglowych;
3. dostawa wewnątrzwspólnotowa wyrobów węglowych;
4. import wyrobów węglowych;
5. eksport wyrobów węglowych;
6. użycie wyrobów węglowych do celów innych niż wskazane w art. 31a ust. 2, przy czym za takie użycie uważa się naruszenie warunków zwolnienia, jak i sprzedaż, dostawę wewnątrzwspólnotową albo eksport wyrobów węglowych przez podmiot korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2, niebędący pośredniczącym podmiotem węglowym, zamiast użycia go do celów zwolnionych;
7. użycie lub sprzedaż wyrobów węglowych uzyskanych w drodze czynu zabronionego pod groźbą kary;
8. powstanie ubytków wyrobów węglowych.
   
   

Za ubytki wyrobów węglowych, zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 20 lit. c ustawy uważa się, wszelkie straty wyrobów węglowych powstałe podczas magazynowania i przemieszczania przez pośredniczący podmiot węglowy.

Jednocześnie stosownie do art. 30 ust. 4 ustawy, zwalnia się od akcyzy ubytki wyrobów akcyzowych do wysokości ustalonej dla danego podmiotu przez właściwego naczelnika urzędu celnego na podstawie art. 85 ust. 1 pkt 1 albo ust. 2 pkt 1 lit. a.

Zgodnie z art. 85 ust. 1 pkt 1 ustawy, właściwy naczelnik urzędu celnego ustala, w drodze decyzji, dla poszczególnych podmiotów, na ich wniosek normy dopuszczalnych ubytków wyrobów akcyzowych.

W myśl art. 85 ust. 4 ustawy, właściwy naczelnik właściwy naczelnik urzędu celnego, ustalając normy dopuszczalnych ubytków wyrobów akcyzowych oraz dopuszczalne normy ich zużycia, uwzględni:

1. rodzaj wyrobów akcyzowych;
2. specyfikę poszczególnych etapów produkcji i pozostałych czynności, w trakcie których może dojść do powstania ubytków wyrobów akcyzowych;
3. warunki techniczne i technologiczne występujące w danym przypadku;
4. maksymalne normy dopuszczalnych ubytków wyrobów akcyzowych określone w rozporządzeniu wydanym na podstawie ust. 5.
   
   

W myśl § 5a ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 lutego 2009r w sprawie maksymalnych norm dopuszczalnych ubytków i dopuszczalnych norm zużycia wyrobów akcyzowych (Dz. U. Nr 32, poz. 242 ze zm.), obowiązującego od dnia 2 stycznia 2012r., ustala się maksymalne normy dopuszczalnych ubytków powstające podczas wykonywania czynności, w trakcie których może dojść do powstania ubytków:

1. węgla, brykietów, brykietek i podobnych paliw stałych wytwarzanych z węgla, objętych pozycjami CN 2701,
2. węgla brunatnego (lignitu), nawet aglomerowanego, z wyłączeniem gagatu, objętego pozycją CN 2702,
3. koksu i półkoksu, z węgla, węgla brunatnego (lignitu) lub torfu, nawet aglomerowanego, węgla retortowego, objętych pozycją CN 2704 00

-jeżeli są przeznaczone do celów opałowych, zwanych dalej „wyrobami węglowymi”, w wysokości określonej w załączniku nr 5 do rozporządzenia.

W myśl zaś § 7 ww. rozporządzenia, podstawą ustalania przez właściwego naczelnika urzędu celnego wysokości norm dopuszczalnych ubytków oraz dopuszczalnych norm zużycia wyrobów akcyzowych jest:

1. wysokość rzeczywistych ubytków lub rzeczywistego zużycia w ostatnim okresie obrachunkowym lub
2. badanie rzeczywistych ubytków lub rzeczywistego zużycia, lub
3. ocena zaawansowania technologicznego stosowanych urządzeń i technologii.
   
   

Badania wysokości ubytków należy dokonać w przypadkach przekazania do eksploatacji nowego (lub po remoncie) działu produkcyjnego, wprowadzenia zmian technicznych lub technologicznych, które mogą mieć wpływ na wysokość ubytków, lub rozpoczęcia produkcji nowego wyrobu.

Z powyższego przepisu wynika, że naczelnik urzędu celnego ustalając w decyzji normy dopuszczalnych ubytków w decyzji opiera się na danych i wyliczeniach strat rzeczywistych przedstawionych przez Wnioskodawcę. Tym samym podatnik występując z wnioskiem do właściwego naczelnika urzędu celnego powinien m.in. przedłożyć dokument wskazujący wysokość rzeczywistych ubytków w ostatnim okresie obrachunkowym lub dokument wskazujący wyniki badania rzeczywistych ubytków. W sytuacji gdy podatnik będzie dysponował dokumentami wskazującymi dane, o których mowa w przepisie § 7 ust. 1 ww. rozporządzenia, powinien wystąpić do właściwego naczelnika urzędu celnego o wydanie decyzji ustalającej normy dopuszczalnych ubytków.

Stosownie natomiast do § 9 ww. rozporządzenia, w przypadku rozpoczęcia przez podatnika działalności gospodarczej w zakresie wyrobów akcyzowych, do czasu ustalenia przez właściwego naczelnika urzędu celnego norm dopuszczalnych ubytków, powstałe ubytki rozlicza się w wysokości równej rzeczywistym stratom wyrobów akcyzowych, nie dłużej jednak niż przez okres sześciu miesięcy, licząc od miesiąca następującego po miesiącu, w którym rozpoczęto produkcję, magazynowanie, przerób, zużycie lub przewóz.

Mając powyższe na uwadze zauważyć należy, iż w stanie prawnym obowiązującym do 1 stycznia 2012r. Wnioskodawca nie mógł wystąpić o normy dopuszczalnych ubytków, gdyż zarówno przepisy ustawy o podatku akcyzowym dotyczące opodatkowania ubytków wyrobów węglowych występujących podczas przemieszczania lub magazynowania tych wyrobów przez pośredniczący podmiot węglowy jak i rozporządzenie w sprawie maksymalnych norm dopuszczalnych ubytków, w odniesieniu do wyrobów węglowych weszło w życie z dniem 2 stycznia 2012r. (patrz rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 14 grudnia 2011r. zmieniające rozporządzenie w sprawie maksymalnych norm dopuszczalnych ubytków i maksymalnych norm zużycia wyrobów akcyzowych - Dz. U. Nr 286, poz. 1679).

Stosownie do powyższego w sprawie będącej przedmiotem wniosku, należy przyjąć, że Wnioskodawca rozpoczął działalność w zakresie wyrobów węglowych z dniem wejścia w życie znowelizowanej ustawy o podatku akcyzowym tj. od dnia 2 stycznia 2012r. Tym samym w niniejszej sprawie stosunku do Wnioskodawcy ma zastosowanie § 9 cyt. wyżej rozporządzenia w sprawie maksymalnych norm dopuszczalnych ubytków.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Niniejsza interpretacja stanowi ocenę przedstawionego we wniosku stanowiska prawnego Wnioskodawcy w zakresie opodatkowania ubytków wyrobów węglowych w przypadku rozpoczęcia przez podatnika działalności gospodarczej w zakresie wyrobów akcyzowych, do czasu ustalenia przez właściwego naczelnika urzędu celnego norm dopuszczalnych ubytków. Ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie uznania Wnioskodawcy za podmiot zobowiązany do zapłaty akcyzy od ubytków wyrobów węglowych oraz w zakresie obowiązku Wnioskodawcy do wystawienia i dołączenia do przemieszczanych wyrobów akcyzowych dokumentu dostawy i obowiązku Wnioskodawcy do potwierdzenia odbioru wyrobów akcyzowych na dokumencie dostawy została zawarta w odrębnych rozstrzygnięciach.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.