Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-3.4011.10.2018.2.MJ
z 2 marca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku, otrzymanym dnia 9 stycznia 2018 r., uzupełnionym pismem z dnia 21 lutego 2018 r. (data wpływu 22 lutego 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży mieszkania - jest prawidłowe, ale z innych względów niż to wskazał Wnioskodawca.

UZASADNIENIE

W dniu 9 stycznia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 21 lutego 2018 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży mieszkania.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (po uzupełnieniu):

W roku 1992 moja żona, Irena T., będąc panną, otrzymała przydział lokalu mieszkalnego na warunkach własnościowego [prawa do lokalu], obciążonego kredytem, położonego w R, ul. F. W dniu 19 września 1998 r. zawarliśmy związek małżeński i oboje ponosiliśmy kwoty opłat za mieszkanie i spłatę kredytu ciążącego na lokalu. W 1999 r. postanowiliśmy spłacić całkowicie kredyt na mieszkanie położone w R., ul. F., co też uczyniliśmy, w kwocie 15.349,76 zł, wyliczonej przez Spółdzielnię Mieszkaniową. Wspólnie też rozliczyliśmy się z urzędem skarbowym i odliczyliśmy wydatki mieszkaniowe. Dalej spłacaliśmy wspólnie czynsz i inne wydatki związane z tym lokalem.

W dniu 15 lutego 2017 r. postanowiliśmy założyć księgę wieczystą dla tego lokalu. W spółdzielni poinformowano mnie, że możemy jednocześnie przekształcić nasz lokal w odrębną własność i dopisać mnie formalnie do mieszkania, co też uczyniliśmy; miała to być zwykła formalność. W dniu 5 grudnia 2017 r. postanowiliśmy sprzedać nasze mieszkanie matce mojej żony – Marii T. Wtedy okazało się, że ja będę musiał zapłacić podatek od połowy ceny sprzedanego mieszkania, chyba że w ciągu 2 lat kupię nowe mieszkanie. Niestety za tę kwotę nie będę w stanie kupić nowego mieszkania, na kredyt mnie nie stać. Gdybyśmy to wiedzieli, nie dopisywalibyśmy mnie do tego mieszkania, ale uważam, że jestem współwłaścicielem [tego mieszkania] od 1999 r., kiedy to spłaciliśmy wspólnie kredyt.

Proszę o przeanalizowanie mojej sytuacji, czy ja na pewno dopiero w 2017 r. zostałem właścicielem [winno być współwłaścicielem] lokalu w R., chociaż już od 1999 r. wspólnie z żoną partycypowałem w kosztach mieszkania.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że jest w związku małżeńskim, w którym obowiązuje ustawowy ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej i w momencie kiedy zwróciliśmy się do Spółdzielni Mieszkaniowej o założenie księgi wieczystej dla lokalu w R., ul. F., w akcie notarialnym o wyodrębnienie lokalu zostałem ujęty, (czy dopisany) jako współwłaściciel mieszkania. Wcześniej spłaciliśmy z żoną wspólnie, będąc w związku małżeńskim kredyt ciążący na tym lokalu, który był własnością żony. W akcie notarialnym widnieję [jako współwłaściciel – dopisek organu] dopiero od dnia 15 lutego 2017 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy muszę zapłacić podatek od połowy ceny sprzedanego mieszkania?

Wnioskodawca przedstawił następujące stanowisko:

Uważam, że w moim przypadku nie powinienem płacić podatku od sprzedaży mieszkania, bo jestem jego współwłaścicielem od 1999 r., kiedy to wspólnie z żoną spłaciliśmy ciążący na nim kredyt.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe, ale z innych względów niż to wskazał Wnioskodawca.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W świetle art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powołany przepis formułuje generalną zasadę stanowiącą, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli wspomniane zbycie nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie bądź wybudowanie, nie generuje ono przychodu ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a co za tym idzie – kwota uzyskana z takiego zbycia w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Dla rozstrzygnięcia omawianej sprawy istotne jest ustalenie, czy włączenie nieruchomości stanowiącej majątek osobisty jednego z małżonków do majątku wspólnego małżonków w formie aktu notarialnego stanowi jej nabycie przez drugiego małżonka w rozumieniu ww. przepisu.

W związku z powyższym należy wyjaśnić, że stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Zgodnie z art. 31 § 1 tejże ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Do majątku osobistego każdego z małżonków należą między innymi przedmioty majątkowe nabyte przed powstaniem wspólności ustawowej, przedmioty nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił (art. 33 pkt 1 i 2 Kodeksu.). Małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa). Umowa rozszerzająca wspólność majątkową małżeńską została uregulowana w art. 47 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Jest to umowa, której celem jest ustanowienie ustroju majątkowego między małżonkami w sposób odmienny od przewidzianego w przepisach o wspólności ustawowej. Umowy o rozszerzenie wspólności ustawowej w zakresie, w jakim ustanawiają zasadę kształtującą ustrój majątkowy, są stricte umowami majątkowymi małżeńskimi, działają na przyszłość i mają charakter organizacyjny.

W powyższej kwestii wykształciła się jednolita linia orzecznicza sądów administracyjnych prezentująca stanowisko, że rozszerzenie wspólności majątkowej małżeńskiej poprzez włączenie do majątku wspólnego nieruchomości wchodzącej uprzednio w skład majątku osobistego jednego z małżonków, nie stanowi nabycia tej nieruchomości przez drugiego z małżonków w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przykładowo, pogląd taki wyraził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 13 maja 2016 r., sygn. akt II FSK 1110/14. Tożsamej oceny dokonano w szeregu innych wyroków NSA i WSA (przykładowo: wyrok NSA z dnia 22 marca 2017 r., sygn. akt II FSK 456/15, wyrok NSA z dnia 7 kwietnia 2016 r., sygn. akt II FSK 313/14, wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 19 listopada 2013 r., sygn. akt I SA/Rz 949/13, wyrok WSA w Gdańsku z dnia 29 października 2014 r., sygn. akt I SA/Gd 964/14).

Tak więc, skoro z chwilą objęcia nieruchomości wspólnością majątkową nie następuje jakiekolwiek wydzielenie części nieruchomości, a żadnemu z małżonków (współwłaścicieli) nie przysługuje własność fizycznie wydzielonej części rzeczy, to nie można przyjąć, że z chwilą rozszerzenia wspólności majątkowej (wspólności ustawowej) strona takiej umowy (małżonka Wnioskodawcy) wyzbyła się prawa do tej rzeczy. Tym samym, włączenie do majątku małżonków w drodze umowy rozszerzającej ustawową wspólność majątkową nieruchomości stanowiącej majątek odrębny jednego małżonka, nie jest nabyciem tej nieruchomości przez drugiego małżonka w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższe oznacza, że za datę nabycia prawa, które znajdowało się uprzednio w majątku odrębnym małżonki, a następnie zostało włączone do majątku wspólnego małżonków w drodze rozszerzenia ustawowej wspólności majątkowej należy przyjąć dzień, w którym małżonka nabyła to prawo do majątku odrębnego. W konsekwencji, w wyniku postanowień zawartych w akcie notarialnym z dnia 15 lutego 2017 r., które rozszerzyły wspólność ustawową, Wnioskodawca stał się współwłaścicielem spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego nabytego przez jego żonę w 1999 r.

Reasumując, dokonana w dniu 5 grudnia 2017 r. przez Wnioskodawcę i jego małżonkę sprzedaż prawa własności do lokalu mieszkalnego, nastąpiła po upływie pięciu lat od końca roku, w którym prawo to nabyto, zatem nie będzie stanowić źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a co za tym idzie − nie wystąpi obowiązek zapłaty podatku dochodowego w związku z taką sprzedażą.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.