Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4012.735.2017.3.EJ
z 8 marca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 13 listopada 2017 r. (data wpływu 20 listopada 2017 r.) uzupełnionym pismem, które wpłynęło do Organu w dniu 29 stycznia 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT wniesienia wkładu finansowego na produkcję filmu w zamian za udział w zysku z eksploatacji filmu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 listopada 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT wniesienia wkładu finansowego na produkcję filmu w zamian za udział w zysku z eksploatacji filmu.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem, które wpłynęło do Organu w dniu 29 stycznia 2018 r., będącym odpowiedzią na wezwanie z dnia 8 stycznia 2018 r. znak: 0111-KDIB3-2.4012.735.2017.1.EJ.

W przedmiotowym wniosku, uzupełnionym pismem które wpłynęło do Organu w dniu 29 stycznia 2018 r., przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzący działalność gospodarczą pod firmą A. zawarł ze spółką z ograniczoną odpowiedzialnością („Producent”) umowę inwestycyjną („Umowa”).

Zgodnie z zapisami umowy Wnioskodawca wniósł wkład finansowy na produkcję filmu w ustalonej wysokości. W związku z wniesieniem wkładu Wnioskodawca jest uprawniony do dokonywania kontroli finansowej w każdej fazie przygotowania i produkcji filmu.

Strony umowy ustaliły, że dokonają podziału wpływów z eksploatacji filmu zgodnie z ustalonym planem podziału wpływów netto. W szczególności Wnioskodawca będzie uczestniczyć w zysku netto z tytułu eksploatacji filmu w następujący sposób:

• do czasu odzyskania wniesionego wkładu finansowego udział Wnioskodawcy w zysku netto będzie wynosić ustalony w umowie procent,
• następnie producent przystąpi do zwrotów wkładów rzeczowych wniesionych przez inne podmioty – w tym okresie Wnioskodawca, który wniósł wyłącznie wkład finansowy nie będzie uczestniczyć w zysku netto z tytułu eksploatacji filmu,
• następnie po dokonaniu zwrotów wszystkich wniesionych wkładów przez producenta, udział w zysku netto z tytułu eksploatacji filmu zostanie podzielony na części pomiędzy poszczególne grupy podmiotów, z którymi Producent zawarł umowy,
• następnie Wnioskodawcy będzie przysługiwać ustalony procentowy udział w tej części zysku netto, która została przeznaczona do podziału pomiędzy podmioty, które zawarły umowy na podobnych warunkach jak Wnioskodawca.
  
  

Uprawnienia i obowiązki Producenta i Wnioskodawcy związane z podziałem zysku netto będą trwać do momentu, w którym eksploatacja filmu będzie generować zysk netto.

Ponadto Strony umowy ustaliły, że:

• za wykonanie i organizację produkcji filmu wyłącznie odpowiedzialny jest Producent,
• prawa autorskie do filmu będą przysługiwać Producentowi lub osobom, na które Producent prawa przeniesie lub upoważni do korzystania – w wyniku zawarcia umowy nie dojdzie do nabycia przez Wnioskodawcę (ani pierwotnego, ani wtórnego) praw autorskich do filmu,
• wszelkie umowy i zezwolenia na eksploatację filmu będzie zawierać lub udzielać Producent – Wnioskodawca nie jest uprawniony do ich zawierania lub udzielania.
  
  

Producent nie jest zobowiązany dokonać w przyszłości zwrotu całego wniesionego przez Inwestora wkładu finansowego. Inwestor decydując się na wniesienie wkładu przejmuje część ryzyka finansowego związanego z wykorzystaniem wniesionego wkładu. W razie poniesienia straty przy realizacji produkcji filmowej, producent nie jest zobowiązany do dokonania zwrotu całego wniesionego przez Inwestora wkładu finansowego, a jedynie do rozliczania wpływów (przychodów) z eksploatacji filmu zgodnie z ustalonymi zasadami opisanymi w stanie faktycznym wniosku o interpretację. W szczególności może zaistnieć sytuacja, w której Inwestor nie otrzyma nawet częściowego zwrotu wkładu.

Producent jest zobowiązany dokonać zwrotu całego wniesionego przez Inwestora wkładu finansowego jedynie w przypadku wykorzystania wkładu niezgodnie z przeznaczeniem, czyli na inne cele niż pokrycie kosztów developmentu lub produkcji filmu (wyłącznie jednak gdy takie wykorzystanie naraża Inwestora na szkodę) oraz w przypadku nieuzgodnionego z Inwestorem nie ukończenia produkcji Filmu w ustalonym terminie. W takim przypadku, Inwestor ma prawo zażądać zwrotu wkładu Inwestora w pełnej wysokości, w terminie 90 dni od doręczenia Producentowi wezwania przez Inwestora. Zobowiązanie Producenta zależne jest od bezskutecznego upływu dodatkowego terminu na przywrócenie stanu zgodnego z Umową, wyznaczonego przez Inwestora. Powyższe uprawnienie Inwestora wyczerpuje wszelkie roszczenia Inwestora z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania umowy przez Producenta. Przypadek ten nie wystąpił jednak w niniejszej sprawie, gdyż produkcja została ukończona w terminie uzgodnionym między stronami.

W sytuacji, gdy zrealizowany film nie przyniesie zysku, również Inwestor nie osiągnie zysku. Producent dzieli pomiędzy inwestorów wpływy z eksploatacji filmu (przychody). Zatem potencjalnie możliwe jest otrzymanie przez Inwestora częściowego zwrotu wniesionego wkładu finansowego, nawet w sytuacji, gdy film nie przyniesie zysku (dochodu) dla Producenta. Może również zaistnieć sytuacja, w której Inwestor nie otrzyma nawet częściowego zwrotu wkładu – gdy Producent nie osiągnie wpływów z eksploatacji filmu.

Zgodnie z umową Inwestor jest uprawniony do kontroli ksiąg i rachunkowości dotyczących wykorzystania wkładu Inwestora na potrzeby filmu oraz rozliczeń związanych z eksploatacją filmu. Producent zobowiązany jest do przedkładania Inwestorowi sprawozdań/raportów z przebiegu produkcji, z częstotliwością co 3 miesiące, chyba, że Inwestor wyrazi zgodę na nieprzekładanie raportu. Po ukończeniu realizacji filmu Producent przedstawi Inwestorowi kosztorys wynikowy dotyczący ostatecznych kosztów realizacji filmu. Rozliczenia związane z podziałem wpływów będą odbywały się w terminach wynikających z umowy zawartej przez Producenta z Collective Agent, bądź w przypadku jego niepowołania przez Producenta, nie rzadziej niż raz na sześć miesięcy, na podstawie raportów przekazywanych Inwestorowi przez Producenta. Inwestorowi przysługuje w tym zakresie prawo kontroli zgodności danych przedstawionych w raportach z rzeczywistym stanem rzeczy na zasadach opisanych powyżej.

Wnioskodawca nie uzyska żadnych innych korzyści poza udziałem w zysku netto z tytułu eksploatacji filmu. Imię i nazwisko Inwestora („X”) jest wymienione w napisach końcowych filmu w gronie osób, które w jakikolwiek sposób przyczyniły się do powstania filmu. Nie jest to jednak korzyść z tytułu zawarcia Umowy. W napisach końcowych wymienione są nie tylko osoby inwestorów, którzy wnieśli wkład finansowy, lecz również osoby, które przyczyniły się w jakikolwiek sposób do produkcji filmu np. poprzez udzielanie rad przy redakcji scenariusza i nie osiągnęły z tego tytułu żadnej korzyści finansowej. W napisach końcowych zwyczajowo wymienione są wszystkie osoby, które przyczyniły się do powstania filmu jako twórcy lub osoby wspierające. Celem napisów końcowych jest złożenie w formie zwyczajowo przyjętej w branży filmowej podziękowań osobom, które przyczyniły się do powstania filmu. Napisy końcowe w części, w której wymieniony jest Inwestor nie służą promocji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w przedstawionym powyżej stanie faktycznym, wniesienie wkładu finansowego na produkcję filmu w zamian za udział w zysku z eksploatacji filmu nie podlega opodatkowaniu?
2. Czy w przypadku uznania stanowiska Wnioskodawcy w odpowiedzi na pytanie nr 1 za nieprawidłowe, czy wniesienie wkładu finansowego na produkcję filmu w zamian za udział w zysku z eksploatacji filmu korzysta ze zwolnienia z podatku VAT?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

1. Wniesienie wkładu finansowego na produkcję filmu w zamian za udział w zysku z eksploatacji filmu nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.
2. W przypadku uznania stanowiska Wnioskodawcy w odpowiedzi na pytanie nr 1 za nieprawidłowe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wniesienie wkładu finansowego na produkcję filmu w zamian za udział w zysku z eksploatacji filmu korzysta ze zwolnienia z podatku.
   
   

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Na mocy zaś art. 8 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Szerokie określenie zakresu przedmiotowego usługi zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT nie oznacza, że świadczeniem usług jest każda czynność, czy zdarzenie, którego efektem jest przysporzenie jednej ze stron na skutek działania lub zaniechania innej strony. Również krajowe orzecznictwo administracyjne potwierdza, że dychotomiczny podział na gruncie ustawy o VAT na świadczenie usług i dostawę towarów nie oznacza, że podział ten wypełnia wszelkie przejawy aktywności podmiotów gospodarczych, a każdy przepływ środków finansowych odbywający się w ramach relacji pomiędzy podatnikami VAT, musi być podporządkowany świadczeniu usług lub dostawie towarów (tak m.in. NSA w wyroku z dnia 10 października 2014 r. sygn. I FSK 1493/13).

Z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE (np. sprawy C-154/80, C-89/81, C-16/93, C-498/99) wynika, że za świadczenie usług za wynagrodzeniem, a więc czynności opodatkowane VAT, uważane mogą być sytuacje, w których:

• istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje wzajemne świadczenie,
• wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy,
• istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi,
• odpłatność za otrzymane świadczenie pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana podatkiem VAT,
• istnieje możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości świadczenia wzajemnego.
  
  

Takich elementów jak wskazane powyżej nie można dostrzec w ramach wewnętrznych rozliczeń pomiędzy Wnioskodawcą, a Producentem. W istocie opisany stan faktyczny odpowiada umowie nienazwanej, która nie podlega opodatkowaniu VAT. Umowa zakłada przekazanie przez inwestora na rzecz drugiej strony określonej kwoty pieniężnej w zamian za procentowy udział w zysku z tytułu finansowanej inwestycji. Inwestor otrzymuje zatem kwotę uzależnioną od wysokości osiągniętego zysku z inwestycji, nie zaś od wysokości udzielonego kapitału. Powyższe wynika z faktu przejmowania przez inwestora części ryzyka finansowego związanego z wykorzystaniem wniesionego wkładu w ramach realizowanego przedsięwzięcia. Tego rodzaju konstrukcje prawne stanowią wspólne przedsięwzięcie – stosunek prawny, w którym strony łączy wspólna inwestycja, nad którą sprawują kontrolę oraz, z której wspólnie czerpią zyski. Powyższe prowadzi do konkluzji, że w wyniku realizacji umowy nie dochodzi do świadczenia usług w rozumieniu ustawy VAT, gdyż udział w zysku z inwestycji nie posiada cech typowego wynagrodzenia za usługę. Skoro zatem tego rodzaju czynność nie ma wystarczających cech usługi podlegającej opodatkowaniu VAT, to nie powinny mieć do niej zastosowania przepisy ustawy VAT. Przedstawiona ocena prawna potwierdzana jest także w orzecznictwie (przykładowo w wyroku WSA w Warszawie z dnia 22 marca 2017 r. sygn. III SA/Wa 1106/16).

Wkład Wnioskodawcy ma służyć wsparciu realizacji filmu przez jego współfinansowanie, czego konsekwencją jest nabycie przez Wnioskodawcę praw do zysku z tytułu eksploatacji filmu. Zatem celem umowy jest realizacja wspólnymi siłami przedsięwzięcia w postaci produkcji filmu, do którego to przedsięwzięcia na warunkach ustalonych umową Wnioskodawcy przysługiwać będzie udział w zysku z tytułu eksploatacji filmu (skoordynowane i wspólne działania partnerów dla osiągnięcia rezultatu o korzystnym dla nich wymiarze ekonomicznym).

W opisanym stanie faktycznym brak jest związku prawnego w ramach, którego strony umowy byłyby zobowiązane do wzajemnych świadczeń. Strony umowy nie przewidują zatem wymiany usług, lecz wspólne stworzenie warunków do postania przedmiotu (filmu) mogącego być następnie świadczoną na rzecz innych podmiotów usługą. W szczególności w wyniku zawarcia umowy nie dochodzi do nabycia przez Wnioskodawcę (ani wtórnego, ani pierwotnego) praw autorskich do filmu.

Co więcej, kwota udziału w zysku, do której uprawniony jest Wnioskodawca nie stanowi wynagrodzenia za wniesiony wkład, lecz prawo do udziału w zysku ze wspólnego przedsięwzięcia. Strony nie mają możliwości określenia ile dokładnie wyniesienie przysługujący Wnioskodawcy udział w zysku. Zasilenie finansowe Wnioskodawcy stanowi jedynie czynność techniczną, z którą nie ma możliwości zestawienia jakiegokolwiek świadczenia zwrotnego (ekwiwalentnego).

Reasumując, zawarta umowa tworzy wspólne przedsięwzięcie pomiędzy Wnioskodawcą i Producentem. Wypłata Wnioskodawcy przysługującego mu udziału w zysku we wspólnym przedsięwzięciu nie stanowi wynagrodzenia, gdyż wkład finansowy Wnioskodawcy nie stanowi usługi w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, wniesienie przez Wnioskodawcę wkładu finansowego na produkcję filmu w zamian za udział w zysku z eksploatacji filmu nie podlega opodatkowaniu.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2

W przypadku uznania przez organ wydający interpretację, że w opisanym stanie faktycznym mają zastosowanie przepisy ustawy o VAT, tj. w przypadku uznania, że wypłaty na rzecz Wnioskodawcy nie mogą być traktowane jako udział w zysku ze wspólnego przedsięwzięcia, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wniesienie przez Wnioskodawcę wkładu finansowego korzysta ze zwolnienia z podatku VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy VAT, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Zgodnie z tezami wyroku Trybunału Sprawiedliwości UE z dnia 27 października 1993 r. w sprawie C-281/91 Muysen De Winters Bouw-en Aannemingsbedrijf BV, zwolnienie dla usług udzielania kredytów należy rozumieć szeroko – uwzględniając różne formy korzystania z kapitału za wynagrodzeniem. Na możliwość zastosowania zwolnienia nie ma wpływu forma prawna, czy rodzaj działalności podatnika świadczącego usługę. Aby skorzystać ze zwolnienia, podatnik nie musi być bankiem czy inną instytucją finansową. Podatnik nie musi również prowadzić bieżącej działalności w zakresie udzielania pożyczek lub kredytów, jednakże istotne jest, aby pożyczka była udzielona w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu VAT (Kamil Lewandowski, Paweł Fałkowski, Dyrektywa VAT 2006/112. Komentarz 2012 r. wyd. 1, komentarz do art. 135, publikacja elektroniczna).

Udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielanie pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą w związku z jej prowadzeniem można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług. Udzielenie pożyczki stanowi świadczenie na rzecz innego podmiotu, polegające na udostępnieniu kapitału na wskazany w umowie okres czasu. Czynność udzielenia pożyczki w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w zamian za wynagrodzenie, stanowi zatem odpłatne świadczenie usług, co do zasady, podlegające opodatkowaniu VAT. Odsetki otrzymane z tytułu udzielonej pożyczki stanowią wynagrodzenie z tytułu jej udzielenia.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz wskazane wyżej przepisy Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w razie uznania przez organ wydający interpretację, że wkład finansowy przekazany przez Wnioskodawcę na produkcję filmu w zamian za udział w zysku z eksploatacji filmu podlega opodatkowaniu VAT, to wkład ten stanowi usługę pożyczki pieniężnej, o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy VAT i korzysta ze zwolnienia z podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,
2. zobowiązanie się do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenia usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Zgodnie z wyżej wskazanymi regulacjami, przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie stanowi dostawy w rozumieniu art. 7 ustawy. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni jego odbiorca odnoszący korzyść związaną z tym świadczeniem.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter na tyle wyraźny, aby można było powiedzieć, że płatność następuje za to świadczenie.

Jednakże, zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy – opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy – czynności te muszą być wykonywane przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 5 pkt 5 ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o kinematografii (Dz. U. z 2016 r., poz. 438 z późn. zm.) określa, że koproducent filmu to podmiot, który wspólnie z producentem organizuje, prowadzi i ponosi odpowiedzialność za produkcję filmu lub który współfinansuje produkcję filmu oraz nabywa współudział w autorskich prawach majątkowych.

Przepis art. 5 pkt 6 ww. ustawy o kinematografii stanowi natomiast, że producent filmu to osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna, o której mowa w art. 331 § 1 Kodeksu cywilnego, która podejmuje inicjatywę, faktycznie organizuje, prowadzi i ponosi odpowiedzialność za kreatywny, organizacyjny i finansowy proces produkcji filmu.

W świetle przepisu art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2017 r., poz. 880 z późn. zm.) prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej.

Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych w rozdziale 6 zawiera przepisy szczególnie dotyczące utworów audiowizualnych.

Z przepisu art. 69 ww. ustawy wynika, że współtwórcami utworu audiowizualnego są osoby, które wniosły wkład twórczy w jego powstanie, a w szczególności: reżyser, operator obrazu, twórca adaptacji utworu literackiego, twórca stworzonych dla utworu audiowizualnego utworów muzycznych lub słowno-muzycznych oraz twórca scenariusza.

Ponadto na podstawie przepisu art. 70 ust. 1 ww. ustawy domniemywa się, że producent utworu audiowizualnego nabywa na mocy umowy o stworzenie utworu albo umowy o wykorzystanie już istniejącego utworu wyłączne prawa majątkowe do eksploatacji tych utworów w ramach utworu audiowizualnego jako całości.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zawarł ze spółką z ograniczoną odpowiedzialnością („Producent”) umowę inwestycyjną. Zgodnie z zapisami umowy Wnioskodawca wniósł wkład finansowy na produkcję filmu w ustalonej wysokości. W związku z wniesieniem wkładu Wnioskodawca jest uprawniony do dokonywania kontroli finansowej w każdej fazie przygotowania i produkcji filmu. Strony umowy ustaliły, że dokonają podziału wpływów z eksploatacji filmu zgodnie z ustalonym planem podziału wpływu netto. Ponadto Strony umowy ustaliły, że za wykonanie i organizację produkcji filmu wyłącznie odpowiedzialny jest Producent, prawa autorskie do filmu będą przysługiwać Producentowi lub osobom, na które Producent prawa przeniesie lub upoważni do korzystania – w wyniku zawarcia umowy nie dojdzie do nabycia przez Wnioskodawcę (ani pierwotnego, ani wtórnego) praw autorskich do filmu, wszelkie umowy i zezwolenia na eksploatację filmu będzie zawierać lub udzielać Producent – Wnioskodawca nie jest uprawniony do ich zawierania lub udzielania. Wnioskodawca nie uzyska żadnych innych korzyści poza udziałem w zysku netto z tytułu eksploatacji filmu.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą opodatkowania podatkiem VAT czynności wniesienia wkładu finansowego na produkcję filmu w zamian za udział w zysku z eksploatacji filmu.

W przedmiotowej sprawie kluczowe jest rozstrzygnięcie, czy przekazanie Producentowi środków pieniężnych (wkładu finansowego) następuje w ramach świadczonej przez Wnioskodawcę czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT, tj. usługi pożyczki (a udział w zysku z eksploatacji filmu stanowi wynagrodzenie należne pożyczkodawcy z tytułu udostępnienia własnego kapitału), czy też mamy do czynienia z samym przekazaniem na rzecz Producenta środków pieniężnych niepodlegającym opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z treścią art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r.: Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459 ze zm.) przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy (...), a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy (...). Istotą umowy pożyczki jest zatem przeniesienie własności określonej sumy pieniężnej z obowiązkiem jej zwrotu (bez tego elementu nie może być mowy o umowie pożyczki, określone środki pieniężne zasilają bowiem jedynie czasowo majątek podmiotu biorącego pożyczkę).

W analizowanej sprawie Producent nie jest zobowiązany dokonać zwrotu całego wniesionego przez Inwestora wkładu finansowego (z wyjątkiem sytuacji, gdyby nastąpiło wykorzystanie tego wkładu niezgodnie z jego przeznaczeniem lub doszłoby do nieuzgodnionego z Inwestorem nie ukończenia produkcji filmu w ustalonym terminie – żadne z tych zdarzeń nie miało jednak miejsca). Obowiązek ten nie występuje również w razie poniesienia straty przez Producenta przy realizacji filmu. Może więc zaistnieć sytuacja, w której Inwestor nie otrzyma nawet częściowego zwrotu wkładu, a zatem decydując się na wniesienie wkładu przejmuje część ryzyka finansowego związanego z wykorzystaniem wniesionego wkładu finansowego w ramach realizowanego przedsięwzięcia.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że między stronami umowy inwestycyjnej nie dochodzi do udzielenia pożyczki, a uzyskany przez Wnioskodawcę w zamian za wniesienie wkładu finansowego udział w zysku z eksploatacji filmu nie stanowi wynagrodzenia z tytułu świadczonej usługi pożyczki. W konsekwencji mamy do czynienia jedynie z przekazaniem środków pieniężnych przez Wnioskodawcę na rzecz Producenta niepodlegającym opodatkowaniu podatkiem VAT.

Należy również zauważyć, że udział w zysku z eksploatacji filmu nie stanowi wynagrodzenia za wykonanie jakiejkolwiek usługi przez Wnioskodawcę na rzecz Producenta w ramach realizacji wspólnego przedsięwzięcia polegającego na produkcji filmu. Jak wynika bowiem z opisu sprawy za wykonanie i organizację filmu odpowiedzialny jest wyłącznie Producent filmu, a Inwestor uprawniony jest jedynie do kontroli ksiąg i rachunkowości Producenta pod kątem wykorzystania wniesionego wkładu na potrzeby filmu i rozliczeń związanych z podziałem wpływów z eksploatacji tego filmu.

Mając powyższe na uwadze należy uznać, że wniesiony przez Wnioskodawcę wkład finansowy nie jest dostawą towarów ani świadczeniem usług w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, według którego opodatkowaniu tym podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Zatem, skoro wniesienie przez Wnioskodawcę wkładu finansowego na produkcję filmu w opisanej we wniosku sytuacji podlega wyłączeniu z opodatkowania podatkiem VAT, tym samym udzielenie odpowiedzi na pytanie nr 2 jest bezprzedmiotowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Końcowo Organ informuje, że w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe postepowanie jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.