Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
IPTPB2/4511-136/15-6/18-S/AKU
z 5 marca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) w związku z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 28 stycznia 2016 r., sygn. akt I SA/Łd 1148/15 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 11 grudnia 2017 r.) oraz wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 lipca 2017 r., sygn. akt II FSK 1432/16 (data wpływu 27 października 2017 r.) stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 2 marca 2015 r. (data wpływu 6 marca 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 maja 2015 r. (data wpływu 29 maja 2015 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania spłaty w związku ze zniesieniem współwłasności – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania spłaty w związku ze zniesieniem współwłasności.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613). Pismem z dnia 15 maja 2015 r., nr IPTPB2/4511-136/15-2/AU, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ww. ustawy, wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. Wezwanie wysłano w dniu 20 maja 2015 r. (data doręczenia 22 maja 2015 r.). Natomiast w dniu 29 maja 2015 r. do Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie (data nadania 28 maja 2015 r.).

Dotychczasowy przebieg postępowania.

W dniu 12 czerwca 2015 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów wydał dla Wnioskodawczyni indywidualną interpretację nr IPTPB2/4511-136/15-4/AU, w której uznał za nieprawidłowe stanowisko Wnioskodawczyni, stwierdzając, że zniesienie współwłasności nieruchomości za spłatą, w wyniku którego Wnioskodawczyni przeniosła na współwłaścicielkę swoje udziały w nieruchomości stanowi dla Niej odpłatne zbycie, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W zamian za przeniesienie prawa własności do udziału w nieruchomości nabytego w drodze spadku w 2011 r. po zmarłym M. B. oraz w 2012 r. po zmarłej M. H., Wnioskodawczyni otrzymała określoną sumę środków pieniężnych – spłatę. W konsekwencji Organ uznał, że przychód ten podlega opodatkowaniu 19 % podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach określonych w art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie Organ wskazał, że art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma zastosowania w przedstawionym stanie faktycznym, gdyż zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisów ww. ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn. W konsekwencji błędne było twierdzenie Wnioskodawczyni, że spłata otrzymana w związku z odpłatnym zniesieniem współwłasności podlega przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn, ponieważ czynność ta nie została wymieniona w art. 1 ust. 1 tej ustawy. Oznacza to, że czynność odpłatnego zniesienia współwłasności w ogóle nie podlega przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Wnioskodawczyni na interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego z dnia 12 czerwca 2015 r., nr IPTPB2/4511-136/15-4/AU, reprezentowana przez Pełnomocnika, wniosła pismem z dnia 26 czerwca 2015 r. (data wpływu 30 czerwca 2015 r.) wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów pismem z dnia 28 lipca 2015 r. nr IPTPB2/4511-1-20/15-2/AKu, stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Wnioskodawczyni reprezentowana przez Pełnomocnika złożyła na interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego z dnia 12 czerwca 2015 r., nr IPTPB2/4511-136/15-4/AU, skargę z dnia 1 września 2015 r. (data wpływu 3 września 2015 r.) do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wyrokiem z dnia 28 stycznia 2016 r., sygn. akt I SA/Łd 1148/15, uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną z dnia 12 czerwca 2015 r., nr IPTPB2/4511-136/15-4/AU.

Od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 28 stycznia 2016 r., sygn. akt I SA/Łd 1148/16, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów złożył skargę kasacyjną z dnia 21 marca 2016 r., nr 1061-IPTRP-46.30.2016.2 do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Wyrokiem z dnia 28 lipca 2017 r., sygn. akt II FSK 1432/16, Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę kasacyjną.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że „aby można było mówić o powstaniu przychodu w sytuacji wskazanej w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) u.p.d.o.f. należałoby wykazać, że zdarzenie polegające na odpłatnym zbyciu nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości spowodowało w majątku podatnika przyrost majątku. W wypadku zatem, w którym spadkobierca w wyniku zniesienia współwłasności nieruchomości otrzymuje od nabywcy udziału w spadku (udziału w nieruchomości wchodzącej do spadku) spłatę stanowiącą równowartość (tak podnoszono we wniosku o udzielenie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego) udziału tego spadkobiercy w spadku, nie powstaje przyrost majątku rozumiany jako zwiększenie aktywów lub zmniejszenie pasywów w tym majątku. Dochodzi tylko tutaj do zmiany ekonomicznej w majątku nieprzekładającej się na sytuację prawnopodatkową. Tego rodzaju odpłatne zbycie jest dla spadkobiercy neutralne podatkowo w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) u.p.d.o.f. Zatem należy skonstatować, że zniesienie współwłasności nieruchomości, w wyniku którego współwłaściciel (spadkobierca) w zamian za udział we współwłasności nieruchomości otrzymuje spłatę, będącą jego równowartością, nie uzyskuje przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a), nawet wówczas, gdyby inne przesłanki opodatkowania dochodu odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości zostały spełnione”.

W dniu 11 grudnia 2017 r. wpłynął do tutejszego Organu prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 28 stycznia 2016 r., sygn. akt I SA/Łd 1148/15, wraz z aktami sprawy.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony w zakresie skutków podatkowych otrzymania spłaty w związku ze zniesieniem współwłasności wymaga ponownego rozpatrzenia przez Organ podatkowy.

Stosownie do art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) postępowania dotyczące wydawania interpretacji indywidualnych przepisów prawa podatkowego wszczęte i niezakończone przed dniem wejścia w życie ustawy, o której mowa w art. 1, przejmuje dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Nieruchomość położoną w Ł. przy ul. O., dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgi wieczyste nr (…) oraz (…), na mocy dziedziczenia ustawowego po M. B. nabyli: W. K., M. H. oraz M. B., po 1/3 części każdy z nich.

Pierwotnie grunt oraz budynek przy ul. O. stanowiły jedną nieruchomość, następnie zostały wydzielone z nich lokale.

Po zmarłym M. B. na mocy postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 2 marca 2012 r., sygn. akt (…), spadek nabyła żona zmarłego - H. B. oraz jego córka - E. B., po 1/2 części spadku każda.

Po zmarłej w dniu 13 stycznia 2012 r. M. H., na mocy postanowienia Sądu Rejonowego, z dnia 3 września 2012 r. sygn. akt (…), spadek nabyła siostra - W. K. i córka zmarłego brata spadkodawczyni – E. B., po 1/2 części każda z nich. E. B. uiściła podatek od spadku.

W. K. w dniu 12 grudnia 2012 r. przekazała swoje udziały w nieruchomościach na mocy umowy darowizny A. H.P..

W ten sposób współwłaścicielkami nieruchomości położonych przy ul. O., dla których Sąd Rejonowy prowadzi księgi wieczyste pod numerami (…), (…) oraz (…) stały się: A. P. w 1/2 części, E. B. w 2/6 części oraz H. B. w 1/6 części.

W dniu 28 maja 2013 r. E. B. złożyła do Sądu Rejonowego wniosek o zniesienie współwłasności nieruchomości. Postanowieniem z dnia 8 stycznia 2015 r. Sąd:

1. zniósł współwłasność stanowiącego odrębną nieruchomość lokalu mieszkalnego położonego na parterze budynku zlokalizowanego na nieruchomości w Ł., ul. O., dla którego to lokalu Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą (…) w ten sposób, że przedmiotową nieruchomość przyznał na wyłączność A. P.;
2. zniósł współwłasność stanowiącego odrębną nieruchomość lokalu mieszkalnego położonego na pierwszym piętrze budynku zlokalizowanego na nieruchomości w Ł., ul. O., dla którego to lokalu Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą (…) w ten sposób, że przedmiotową nieruchomość przyznał na wyłączność A. P.,
3. ustalił, że zniesienie współwłasności nieruchomości lokalowych jak w punktach 1 i 2, pociąga za sobą zniesienie współwłasności nieruchomości gruntowej położonej w Ł., ul. O., oznaczonej jako działka nr o powierzchni 635 m², wraz ze znajdującym się na niej budynkiem mieszkalnym, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą (…) w ten sposób, że jej właścicielem staje się właściciel wymienionych lokali,
4. zasądził od A. P. na rzecz H. B. kwotę 45 000 zł tytułem spłaty związanej ze zniesieniem współwłasności nieruchomości, płatną w terminie do dnia 15 lipca 2015 r.,
5. zasądził od A. P. na rzecz E. B. kwotę 90 000 zł tytułem spłaty związanej ze zniesieniem współwłasności nieruchomości płatną w terminie do dnia 15 lipca 2015.
   
   

Postanowienie uprawomocniło się w dniu 22 stycznia 2015 r. Zasądzone kwoty nie zostały dotychczas przez A. P. zapłacone. Stanowią one ekwiwalent przysługujących E. B. i H. B. udziałów i nie przenoszą ich wartości.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni dodała, że M. B. zmarł w dniu 20 sierpnia 2011 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy dla Wnioskodawczyni spłata uzyskana w wyniku zniesienia współwłasności stanowi przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014, poz. 121) prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób. W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego). Zatem dla podatku dochodowego istotna z punktu widzenia ustalenia daty nabycia nieruchomości będącej przedmiotem spadku jest data śmierci spadkodawcy.

Z instytucją działu spadku mamy do czynienia w sytuacji, w której spadek przypada kilku spadkobiercom. Wskutek działu spadku poszczególni spadkobiercy stają się podmiotami wyłącznie uprawnionymi względem przyznanych im praw majątkowych, stanowiących do chwili działu przedmiot wspólności. Na skutek działu spadku następuje konkretyzacja składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom. Zgodnie z art. 1035 ustawy Kodeks cywilny, jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego oraz do udziału spadku stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Stosownie do art. 1037 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego dział spadku może nastąpić bądź na mocy umowy między wszystkimi spadkobiercami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek ze spadkobierców. Jeżeli do spadku należy nieruchomość, umowa o dział powinna być zawarta w formie aktu notarialnego.

W myśl art. 211 i art. 212 Kodeksu cywilnego, zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych, bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli. W rezultacie w wyniku zniesienia współwłasności dochodzi więc jedynie do nowego ukształtowania prawa własności poprzez odebranie temu prawu cechy wspólności. W sytuacji, gdy dział spadku i zniesienie współwłasności następuje ze spłatami na rzecz pozostałych spadkobierców i jednocześnie wysokość spłaty nie przekracza wartości przysługującego spadkobiercy udziału spadkowego, to nie powstaje przychód z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym, w sytuacji gdy spłata jest ekwiwalentna do posiadanego przez podatnika udziału, to podatnik ten nie otrzymuje w związku z czynnością zniesienia współwłasności żadnego przysporzenia majątkowego, które przewyższałoby wartością ułamkową część masy spadkowej/udziału we współwłasności.

W wyżej przedstawionym stanie faktycznym zniesienie współwłasności nastąpiło poprzez przyznanie A. P. całkowitej własności nieruchomości, w zamian za co nałożono na nią obowiązek spłaty pozostałych współwłaścicielek. Spłata ta jest ekwiwalentna do wartości udziałów, które przed działem spadku i zniesieniem współwłasności przysługiwały Wnioskodawczyni i H. B.

Mając na względzie wszystkie wyżej wskazane regulacje prawne, zdaniem Wnioskodawczyni należy stwierdzić, że otrzymanie przez Wnioskodawczynię kwoty (…) zł tytułem spłaty nie wywołuje skutku w postaci powstania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy.

Kwestią o tym decydującą jest fakt, że spłata nie przekroczyła wartości przysługującego Wnioskodawczyni udziału we współwłasności.

Podstawę prawną dla powyższych wniosków stanowią przepisy:

1. Kodeksu cywilnego – art. 211, art. 212, art. 922, art. 924, art. 925, art. 1035, art. 1037 § 1;
2. ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych: art. 9 ust. 1, art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 2 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, zgodnie z którym przepisów ww. ustaw nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom od spadków i darowizn.
   
   

Wnioskodawczyni wskazuje, że Jej stanowisko potwierdzają m.in.:

1. interpretacje indywidualne Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach:
   • z dnia 15 listopada 2013 r. (znak: IBPBII/2/415-852/13/MW),
   • z dnia 21 listopada 2014 r. (znak: IBPBII/2/415-771/14/MZM),
     
   • z dnia 13 listopada 2014 r. (znak: IBPBII/2/415-763/14/ŁCz),
   • z dnia 10 października 2014 r. (znak: IBPBII/2/415-635/14/ŁCz),
   • z dnia 30 września 2014 r. (znak: IBPBII/2/415-627/14/ŁCz),

2. interpretacje indywidualne Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy:
   • z dnia 12 listopada 2014 r. (znak: ITPB2/415-775/14/IL),
   • z dnia 14 października 2014 r. (znak: (ITPB2/415-700/14/IL),

3. interpretacje indywidualne Dyrektora Izby Skarbowej Łodzi:
   • z dnia 16 stycznia 2014 r. (znak: IPTPB2/415-704/13-4/JR),
   • z dnia 24 października 2014 r. (znak: IPTPB2/415-442/14-2/AK),
     
   • z dnia 7 stycznia 2014 r. (znak: IPTPB2/415-674/13-2/JR),
   • z dnia 16 stycznia 2014 r. (znak: IPTPB2/415-704/13-4/JR),
   
   

4. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 22 marca 2012 r. (znak: ILPB2/415-243/11/12-S/WS),
5. orzecznictwo sądów administracyjnych:
   • wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 lutego 2007 r., sygn. akt II FSK 187/2006,
   • wyrok WSA w Łodzi z dnia 9 listopada 2011 r., sygn. akt I SA/Łd 1173/11,
   • wyrok WSA w Poznaniu z dnia 5 marca 2013 r., sygn. akt I SA/Po 918/12),

6. odpowiedź Podsekretarza Stanu w Ministerstwie Finansów na interpelację poselską nr 9106, z dnia 12 października 2012 r.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku prawomocnego orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 28 stycznia 2016 r., sygn. akt I SA/Łd 1148/15 i orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 lipca 2017 r., sygn. akt II FSK 1432/16.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.