Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.714.2017.2.KT
z 9 marca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 oraz art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 19 grudnia 2017 r. (data wpływu 27 grudnia 2017 r.), uzupełnionym w dniu 20 lutego 2018 r. (data wpływu 26 lutego 2018 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 9 lutego 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania na terytorium kraju dostawy towarów przemieszczanych z Holandii oraz obowiązku rejestracji dla celów VAT w Polsce - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 grudnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania na terytorium kraju dostawy towarów przemieszczanych z Holandii oraz obowiązku rejestracji dla celów VAT w Polsce. Wniosek uzupełniony został pismem złożonym w dniu 20 lutego 2018 r. (data wpływu 26 lutego 2018 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu nr 0114-KDIP1-2.4012.714.2017.1.KT z dnia 9 lutego 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

X dalej:„Spółka” lub „Wnioskodawca 1”) jest spółką z siedzibą w Holandii. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka zajmuje się handlem sprzętem fotograficznym oraz elektronicznym. Spółka jest europejskim przedstawicielem ostatecznej japońskiej spółki dominującej X. Działalność Spółki polega głównie na imporcie, eksporcie oraz sprzedaży hurtowej sprzętu optycznego oraz fotograficznego. Spółka co do zasady dokonuje sprzedaży produktów marki X (dalej: „produkty N.”) na rzecz podmiotów z grupy kapitałowej X oraz dystrybutorów, którzy posiadają siedziby w różnych państwach Europy. Powyższe podmioty – a zatem spółki zależne z grupy kapitałowej N. oraz dystrybutorzy - odpowiadają następnie za dostarczanie produktów X na rynki krajów, w których posiadają siedziby.

Spółka nie posiada w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej (tj. odpowiednich zasobów ludzkich czy technicznych) w rozumieniu przepisów o VAT. Spółka nie jest zarejestrowana dla celów VAT w Polsce.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka dokonuje wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów z Holandii do Polski na rzecz Y GmbH, spółki austriackiej prowadzącej działalność gospodarczą w Polsce w formie oddziału (dalej: Y lub „Wnioskodawca 2”). Zgodnie z aktualną praktyką władz skarbowych, Y jest zarejestrowany dla celów VAT w Polsce. Po nabyciu towarów od X, Y dokonuje ich sprzedaży na rzecz polskich konsumentów lub podmiotów zajmujących się handlem detalicznym.

Ze względów biznesowych Spółka wprowadziła szczególny model logistyczny dostarczania towarów na teren Polski. W modelu tym towary są transportowane z należącego do Wnioskodawcy 1 i położonego na terytorium Holandii Europejskiego Centrum Dystrybucyjnego (dalej: „EDC”) do obiektów należących do klientów Wnioskodawcy 2. Aż do czasu dostarczenia towarów na teren ww. obiektów należących do klientów Wnioskodawcy 2, Wnioskodawca 1 pozostaje właścicielem towarów - dostawy są dokonywane w oparciu o mechanizm tzw. chwilowego tytułu prawnego (ang. flash title).

Mechanizm tzw. chwilowego tytułu prawnego stosowany jest w celu zoptymalizowania zarządzania zasobami i dostawami. W tym systemie tytuł prawny do towarów przenoszony jest z X na Y w momencie dostarczenia towarów do obiektów klientów Y oraz na krótko przed przeniesieniem tego prawa na rzecz tychże klientów. Tym samym, Y przysługuje prawo do rozporządzania towarami jak właściciel przez krótki okres oraz jest ono następnie przenoszone na rzecz klientów Y.

Dostawy pomiędzy Spółką a Y są dokonywane przy wykorzystaniu warunków Incoterms DDP (Delivered Duty Paid). Oznacza to, że X jest odpowiedzialny za organizację transportu oraz za dostarczenie towarów z EDC do obiektów należących do klientów Y, ponosząc przy tym wszelkie koszty związane z dostawą.

W momencie wysłania towarów z Holandii do Polski, Spółka wystawia fakturę VAT dokumentującą dostawę dokonaną na rzecz Y. Następnie Y wystawia faktury dokumentujące dostawy dokonane przez Y na rzecz swoich klientów na terenie Polski.

W celu dostarczenia towarów z EDC do obiektów należących do klientów Y, X korzysta z usług przewoźników. Ze względów logistycznych, podczas transportu z EDC do Polski towary są przewożone do centrum przeładunkowego położonego na terytorium Polski. Towary pozostają w centrum przeładunkowym przez krótki okres, zanim są wysyłane do obiektów należących do klientów Y. Y jest najemcą centrum przeładunkowego.

W celu efektywnej realizacji zamówień z Polski, Spółka wysyła towary z EDC do Polski w zbiorczych opakowaniach, które następnie - w centrum przeładunkowym - są przedmiotem czynności o charakterze logistyczno-dystrybucyjnym (np. są dzielone na mniejsze opakowania i przepakowywane). Co do zasady towary pozostają w centrum przeładunkowym przez okres od kilku dni do dwóch tygodni - długość tego okresu zależy między innymi od tego, czy klienci Y mają w danym okresie możliwość przyjęcia towarów do swoich magazynów. Już w momencie rozpoczęcia wysyłki towarów z Holandii określony jest klient Y, do którego ostatecznie wysyłane towary mają dotrzeć.

Towary nie są modyfikowane podczas ich pozostawania w centrum przeładunkowym. Pobyt towarów w centrum przeładunkowym ma miejsce wyłącznie ze wskazanych wyżej względów logistycznych.

Spółka informuje, że analogiczne okoliczności faktyczne były przedmiotem interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego z dnia 11 lutego 2015 r. (sygn. IPPP3/443-1226/14-2/JF, dalej: „pierwotna interpretacja”), dotyczącej dostaw Spółki na rzecz N. Sp. z o.o. (dalej: „ N.”). W wyniku połączenia spółek Y stał się następcą prawnym N. - Y był spółką przejmującą. W rezultacie, N. został wykreślony z rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego oraz dokonał wyrejestrowania dla celów VAT w Polsce, a Y zajął jego miejsce w opisanym schemacie transakcji.

W związku z powyższym, X oraz Y wnoszą wspólnie o wydanie interpretacji indywidualnej, by potwierdzić wyrażone w pierwotnej interpretacji stanowisko co do traktowania opisanych dostaw towarów z perspektywy VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy dostawy dokonywane przez X na rzecz Y, tj. dostawy, w których towary wysyłane z EDC na terytorium Holandii po przejściu przez centrum przeładunkowe na terytorium Polski są dostarczane do Y w miejscach kontrolowanych przez polskich klientów tego ostatniego, są dostawami niepodlegającymi opodatkowaniu VAT w Polsce (gdyż w rozumieniu ustawy o VAT są to wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów z Holandii do Polski, którym odpowiadają wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów w Polsce dokonywane przez Y) i w konsekwencji X nie jest zobowiązany do rejestracji dla celów VAT w Polsce?

Zdaniem Wnioskodawców, dostawy dokonywane przez X na rzecz Y, tj. dostawy, w których towary wysyłane z EDC na terytorium Holandii po przejściu przez centrum przeładunkowe na terytorium Polski są dostarczane do Y w miejscach kontrolowanych przez polskich klientów tego ostatniego, są dostawami niepodlegającymi opodatkowaniu VAT w Polsce (gdyż w rozumieniu ustawy o VAT są to wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów z Holandii do Polski, którym odpowiadają wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów na terenie Polski dokonywane przez Y) i w konsekwencji X nie jest zobowiązany do rejestracji dla celów VAT w Polsce.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawców:

Na podstawie przepisu art. 5 ust. 1 ustawy o VAT [ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.)], opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
   
2. eksport towarów;
   
3. import towarów na terytorium kraju;
   
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju, oraz
   
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Jak stanowi z kolei art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejscem dokonania dostawy towarów, a tym samym miejscem jej opodatkowania VAT, jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Zgodnie z przedstawionym przez Wnioskodawców opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, transport produktów N. w ramach dostaw dokonywanych przez X do Y odbywa się z Holandii (tj. z EDC) do Polski (do obiektów należących do klientów Y). A zatem miejscem rozpoczęcia ich wysyłki jest terytorium Holandii.

W konsekwencji zgodnie z brzmieniem wskazanego wyżej art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, dostawy dokonywane pomiędzy X a Y, jako wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów, nie są opodatkowane w Polsce - miejscem dostawy jest terytorium Holandii.

Należy zauważyć, iż produkty N. są dostarczane od X do Y w miejscu kontrolowanym przez polskich klientów tego ostatniego z wykorzystaniem centrum dystrybucyjnego. W centrum tym produkty N. nie podlegają żadnym modyfikacjom, już w momencie rozpoczęcia wysyłki towarów z Holandii określony bowiem jest klient Y, do którego ostatecznie wysyłane towary mają dotrzeć.

W centrum tym mogą się natomiast odbywać czynności o charakterze logistyczno-dystrybucyjnym (np. produkty N. są dzielone na mniejsze opakowania i przepakowywane). Co do zasady produkty N. pozostają w centrum przeładunkowym przez okres od kilku dni do dwóch tygodni - długość tego okresu zależy między innymi od tego, czy klienci Y mają w danym okresie możliwość przyjęcia towarów do swoich magazynów.

Powyższe wykorzystanie centrum dystrybucyjnego w trakcie transportu, zdaniem Wnioskodawców, w żaden sposób nie zmienia kwalifikacji opisanych w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym dostaw jako wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów, których miejscem dostawy jest terytorium Holandii.

W szczególności nie można, w ocenie Wnioskodawców, uznać, że „przejście” produktów N. przez centrum przeładunkowe stanowi zakończenie transportu i rozpoczęcie go na nowo z perspektywy przepisów o VAT. Wnioskodawcy pragną zwrócić uwagę, iż opisany wyżej element logistyczny jest standardem w przypadku dostaw międzynarodowych i w praktyce występuje prawie zawsze. Przykładowo towary będące przedmiotem transportu samochodowego bardzo często są przepakowywane z mniejszych środków transportu na większe, podobnie w przypadku transportu morskiego towary są przepakowywane z palet do kontenerów, a następnie na statki morskie. Przeładowanie towarów z mniejszego pojazdu na większy czy przepakowanie towarów z palet do kontenerów a następnie na statki nie powoduje, iż transport zostaje w jakikolwiek sposób przerwany (to znaczy zakończony i rozpoczęty od nowa), mimo że działania takie mogą potrwać kilka do kilkunastu dni.

Innymi słowy, wykorzystanie centrum logistycznego i dokonanie w nim czynności logistycznych nie powinno wpływać na kwalifikację dostaw dokonywanych przez X do Y w miejscu kontrolowanym przez polskich klientów tego ostatniego jako niepodlegających opodatkowaniu VAT w Polsce.

Stanowisko Wnioskodawców w tym zakresie potwierdzone zostało przykładowo w interpretacjach indywidualnych Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 29 grudnia 2011 r. (sygn. IPPP3/443-1311/11-2/MPe) czy też z dnia 6 października 2014 r. (sygn. IPPP3/443-652/14-2/KT). W drugiej ze wskazanych interpretacji wskazano, że: „Okoliczność, że w drodze do nabywcy towary podlegają usługom (zapakowaniu w regały demonstracyjne) na terytorium Polski nie zmienia faktu, że komponenty są przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w kraju ich wysyłki, której odpowiadać powinno nabycie wewnątrzwspólnotowe towarów u nabywcy, tj. w kraju zakończenia ich transportu. Nawet jeśli w drodze do tego nabywcy będą miały miejsce określone czynności dokonywane na tych towarach, z ekonomicznego punktu widzenia są one elementem tej samej, jednolitej z perspektywy podatku VAT transakcji.”

Dodatkowo Wnioskodawcy pragną wskazać, że dokonywanym wewnątrzwspólnotowym dostawom towarów z Holandii do Polski towarzyszą wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów dokonywane na terytorium Polski przez Y. Zgodnie z art. 9 ustawy o VAT, wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów jest nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego UE innego niż terytorium państwa członkowskiego UE rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz. Tym samym powyższe transakcje wypełniają przytoczoną definicję, albowiem:

• Y nabywa prawo do rozporządzania jak właściciel produktami N.,
  

• w wyniku dostawy dokonywanej przez Spółkę towary są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego UE (w tym wypadku na terytorium Polski) z terytorium Holandii,
  

• towary są transportowane na warunkach Incoterms DDP, to znaczy przez Spółkę lub na jej rzecz.
  
  
  

W odniesieniu do wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów dokonywanych przez Y spełniony jest również warunek wskazany w przepisie art. 9 ust. 2 ustawy o VAT, gdyż nabywcą produktów N. jest Y, tj. podatnik VAT, a nabywane towary służą jego działalności gospodarczej. Dostawcą towarów jest z kolei X, czyli podatnik podatku od wartości dodanej zarejestrowany dla celów VAT w Holandii.

Powyższego nie zmienia okoliczność, iż dostawa odbywa się na zasadzie tzw. chwilowego tytułu prawnego (ang. flash title). Fakt, iż prawo do rozporządzania towarami jak właściciel przysługuje Y przez krótki okres i jest następnie przenoszone na klientów Y nie wpływa bowiem na kwalifikację tych transakcji jako wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów, w przypadku których miejscem dostawy jest Holandia, a którym towarzyszą wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów w Polsce przez Y.

Podsumowując, mając powyższe na uwadze Wnioskodawcy są zdania, że dostawy dokonywane przez X na rzecz Y są dostawami niepodlegającymi opodatkowaniu VAT w Polsce - gdyż w rozumieniu ustawy o VAT są to wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów z Holandii do Polski, którym odpowiadają wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów na terenie Polski po stronie Y - i w konsekwencji X, w związku z niedokonywaniem czynności opodatkowanych na terytorium kraju, nie jest zobowiązany do rejestracji dla celów VAT w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Należy zaznaczyć, że Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (zdarzeniem przyszłym). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji będzie się pokrywał z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto, zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz – w przypadku zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.