2018.03.15 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL4.4012.2.2018.2.HW
z 15 marca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 grudnia 2017 r. (data wpływu 3 stycznia 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 22 lutego 2018 r. (data wpływu 26 lutego 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku zapłaty podatku VAT z tytułu sprzedaży działek – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 stycznia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku zapłaty podatku VAT z tytułu sprzedaży działek. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 22 lutego 2018 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest emerytką. Była rolnikiem. Zainteresowana nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej, nie jest płatnikiem VAT, i nigdy nie była podatnikiem VAT, nigdy nie była rolnikiem ryczałtowym. Przedmiotowe działki nabyła w celu prowadzenia gospodarstwa rolnego.

Wnioskodawczyni posiada w swoim majątku osobistym od lat nieruchomości – zakupione w drodze umowy kupna sprzedaży przed rokiem 1999 z majątku własnego o następujących numerach:

53/1, 49/4, 49/6, 49/8, 170/62;
165, 163, 164, 138/4, 133/2, 134, 142, 136/6, 136/7, 120/16, 120/27, 136/1, 138/2, 137/1, 137/2, 138/3, 148/10, 129/1;
631, 45/5, 6/20, 6/21, 6/22, 6/24, 44/2, 45/6, 45/7, 632, 636/1, 638;
359/1, 360, 305/1, 325/4, 309/1, 362/3;
17;
154/12, 159/2, 160/2, 161, 162, 157/2, 160/3, 79/3, 79/4, 155/13;
288, 289, 290, 292;
32/1, 32/2, 32/3, 29/3, 86/112-86/118;
22/18, 22/21, 22/22, 22/23, 22/24, 22/25, 22/26, 22/27, 22/7, 42/10, 42/9, 42/11.

Grunty powyżej wymienione Wnioskodawczyni oddała nieodpłatnie do użytkowania osobom obcym, i z tego tytułu nie ma żadnych korzyści majątkowych. Powyżej wymienione działki są ujęte w planach zagospodarowania powyższych Gmin jako działki przemysłowe. Zainteresowana nie poniosła i nie zamierza ponosić żadnych nakładów finansowych w celu przygotowania gruntu do sprzedaży (nie opłotowała tych działek, nie uzbrajała, nie daje ogłoszeń na sprzedaż).

Wnioskodawczyni 5-6 lat temu sprzedała 3 działki a w roku 2016 sprzedała 3 działki (nr 155/12 i nr 155/14 i nr 129/2 pochodzące z Jej majątku osobistego i pieniądze przeznaczyła na konsumpcję osobistą.

Działki powyższe zostały nabyte z majątku własnego, i jeśli nastąpi dalsza sprzedaż to nastąpi do majątku własnego. Działki wymienione we wniosku stanowią majątek osobisty Zainteresowanej i poza nimi nie posiada innych działek. Zainteresowania nie zamierza podjąć żadnej działalności gospodarczej a sprzedaż nieruchomości stanowi wyprzedaż Jej majątku osobistego zakupionego przed 18-stu laty, a uzyskane pieniądze przeznacza na konsumpcję.

Wnioskodawczyni w grudniu 2017 r. podpisała umowę na sprzedaż części działki nr 129/1 (dokładnie około 2000 m²) z firmą, która wpłaciła zadatek wraz z podatkiem VAT, gdyż firma kupująca zażądała od Zainteresowanej aby sprzedała z podatkiem VAT. W związku z powyższym Wnioskodawczyni, jako osoba fizyczna, zgłosiła się do tej jednorazowej transakcji jako płatnik podatku VAT wypełniając zgłoszenie rejestracyjne w zakresie podatku od towarów i usług, po to móc wypełnić obowiązek odprowadzenia podatku VAT, i wpłacony przez tą firmę podatek VAT odprowadziła do właściwego urzędu skarbowego. W urzędzie skarbowym powiedziano Wnioskodawczyni, że teraz przez cały rok 2018 musi funkcjonować jako podatnik VAT, mimo iż sprzedaż jest jednorazowa.

Ponadto w piśmie z dnia 22 lutego 2018 r. – stanowiącym uzupełnienie do wniosku – Wnioskodawczyni wskazała, że:

Wszystkie wymienione we wniosku działki były, i są nadal wykorzystywane rolniczo, nie były dzierżawione, i Zainteresowana, nie miała z tego tytułu żadnych korzyści. Obecnie oddała je do bezpłatnego użytkowania rolniczego osobom obcym, i nie ma z tego tytułu korzyści majątkowych. Szczegółowo sposób dotychczasowego i obecnego użytkowania działek oraz ich przeznaczenie w planach miejscowych gmin przedstawia tabela na następnej stronie.
Mąż Wnioskodawczyni występował o sporządzenie planów miejscowych i o zmianę miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego oraz o decyzję o warunkach zabudowy, ponieważ Zainteresowana miała plany, iż przekaże te grunty swoim synom, którzy będą prowadzić działalność gospodarczą, pobudują hale logistyczne. Niektóre działki w momencie zakupu przeze Zainteresowaną posiadały już plany miejscowe np. 359/1 i 360 a także działki o numerach: 22/18, 22/21, 22/22, 22/23, 22/24, 22/25, 22/26, 22/27, 22/7, 42/10, 42/9, 42/11. Przy czym plan miejscowy został po zakupie przez Wnioskodawczynię tych działek unieważniony, i w roku 2013 Miasto ponownie uchwaliło plan dla tych działek.
Zainteresowana nie zamierza ponosić żadnych nakładów w celu przygotowania działek do sprzedaży. Jednakże działki o numerach: 32/1, 32/2, 32/3, 86/112, 86/113, 86/114, 86/115, 86/116, 86/117, 86/118 oraz 22/18, 22/21, 22/22, 22/23, 22/24, 22/25, 22/26, 22/27, 22/7, 42/10, 42/9, 42/11 zostały wydzielone w trybie rolnym na mniejsze, ponieważ Zainteresowana chciała podzielić Swój majątek i przekazać go Swoim synom po równo.

Jednakże synowie zdecydowali się na wyjazd za granicę, mieszkają tam na stałe, i do Polski już nie wrócą, i również z tego powodu nastąpiły zmiany decyzji, i dlatego Wnioskodawczyni wyprzedaje swój osobisty majątek. Ze swoim mężem Wnioskodawczyni ma rozdzielność majątkową. Obecna sprzedaż stanowi wysprzedaż majątku osobistego Wnioskodawczyni zakupionego przed 18-laty, a uzyskane pieniądze Zainteresowana przeznacza na konsumpcję.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedając którąś z pozostałych działek Wnioskodawczyni będzie musiała zapłacić podatek VAT, gdyż Urząd uznał Zainteresowaną na podstawie transakcji z grudnia 2017 r. jako podatnika VAT?

Zdaniem Wnioskodawczyni, w przypadku sprzedaży tych nieruchomości nie będzie obowiązywał podatek VAT, ponieważ grunty pochodzą z Jej majątku własnego, nie sprzedaje płodów rolnych, nie jest rolnikiem ryczałtowym, i sprzedaż nastąpi do majątku własnego a otrzymane pieniądze przeznacza na konsumpcję.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zauważyć należy, że samo stwierdzenie, że podmiot dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu (w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy) nie jest wystarczającą przesłanką, aby daną czynność opodatkować podatkiem od towarów i usług. Analizując bowiem powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów lub świadczenie usług podlegać będą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywane będą przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej – zawarta w ustawie – ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Przepisy w zakresie podatku od towarów i usług nakładają na podatników, zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 ustawy, którzy wykonują czynności podlegające opodatkowaniu – szereg obowiązków.

Jednym z takich obowiązków jest określony w art. 96 ust. 1 ustawy wymóg złożenia zgłoszenia rejestracyjnego.

Stosownie do art. 96 ust. 1 ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Zgodnie z art. 96 ust. 3 ustawy, podmioty wymienione w art. 15, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.

W myśl art. 96 ust. 4 ustawy, naczelnik urzędu skarbowego po weryfikacji danych podanych w zgłoszeniu rejestracyjnym rejestruje podatnika jako „podatnika VAT czynnego”, a w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 – jako „podatnika VAT zwolnionego”, i na wniosek podatnika potwierdza to zarejestrowanie.

Jak wynika z treści przywołanych wyżej przepisów obowiązki m.in. w zakresie rejestracji jako podatnika VAT ustawodawca – co do zasady – nałożył na podmioty, które działają w charakterze podatnika VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy, a zatem podmioty prowadzące działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Co więcej cyt. wyżej przepis nie dopuszcza możliwości, by podmioty nie będące podatnikami VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, mogły fakultatywnie realizować ww. obowiązek.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, w tym te dotyczące rejestracji i składania deklaracji VAT.

W świetle powyższego, należy w pierwszej kolejności ustalić, czy w danych okolicznościach podmiot będzie działał w charakterze podatnika VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

W tym miejscu zaznaczyć należy, że w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Powyższe potwierdzone zostało w orzeczeniu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C 181/10), z którego wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. z 2006 r. EU L nr 347 poz. 1, z poźn. zm.). Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomocne mogą być również tezy wynikające z orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W przypadku zatem sprzedaży działek przez osoby fizyczne koniecznym staje się ustalenie, czy z okoliczności mających związek ze sprzedażą wynika, że sprzedawca w celu sprzedaży działek podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez handlowców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co będzie skutkować koniecznością uznania go za podmiot prowadzący „działalność gospodarczą” w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż ta nastąpi w ramach zarządu jego majątkiem prywatnym.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni jest emerytką, była rolnikiem. Zainteresowana nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej, nie jest płatnikiem VAT, i nigdy nie była podatnikiem VAT oraz rolnikiem ryczałtowym. Przedmiotowe działki nabyła w celu prowadzenia gospodarstwa rolnego.

Wnioskodawczyni posiada w swoim majątku osobistym od lat nieruchomości – zakupione w drodze umowy kupna sprzedaży przed rokiem 1999 z majątku własnego o następujących numerach:

53/1, 49/4, 49/6, 49/8, 170/62;
165, 163, 164, 138/4, 133/2, 134, 142, 136/6, 136/7, 120/16, 120/27, 136/1, 138/2, 137/1, 137/2, 138/3, 148/10, 129/1;
631, 45/5, 6/20, 6/21, 6/22, 6/24, 44/2, 45/6, 45/7, 632, 636/1, 638;
359/1, 360, 305/1, 325/4, 309/1, 362/3;
17;
154/12, 159/2, 160/2, 161, 162, 157/2, 160/3, 79/3, 79/4, 155/13;
288, 289, 290, 292;
32/1, 32/2, 32/3, 29/3, 86/112-86/118;
22/18, 22/21, 22/22, 22/23, 22/24, 22/25, 22/26, 22/27, 22/7, 42/10, 42/9, 42/11.

Wnioskodawczyni 5-6 lat temu sprzedała 3 działki, a w roku 2016 sprzedała 3 działki (nr 155/12 i nr 155/14 i nr 129/2) pochodzące z Jej majątku osobistego i pieniądze przeznaczyła na konsumpcję osobistą.

Działki powyższe zostały nabyte z majątku własnego, i jeśli nastąpi dalsza sprzedaż to nastąpi do majątku własnego. Działki wymienione we wniosku stanowią majątek osobisty Zainteresowanej, i poza nimi nie posiada innych działek. Zainteresowania nie zamierza podjąć żadnej działalności gospodarczej, a sprzedaż nieruchomości stanowi wyprzedaż Jej majątku osobistego zakupionego przed 18-stu laty, a uzyskane pieniądze przeznacza na konsumpcję.

Wnioskodawczyni w grudniu 2017 r. podpisała umowę na sprzedaż części działki nr 129/1 (około 2000 m²) z firmą, która wpłaciła zadatek wraz z podatkiem VAT, gdyż firma kupująca zażądała od Zainteresowanej, aby sprzedała z podatkiem VAT. W związku z powyższym Wnioskodawczyni, jako osoba fizyczna. zgłosiła się do tej jednorazowej transakcji jako podatnik podatku VAT, wypełniając zgłoszenie rejestracyjne w zakresie podatku od towarów i usług, po to by móc wypełnić obowiązek odprowadzenia podatku VAT, i wpłacony przez tą firmę podatek VAT odprowadziła do właściwego urzędu skarbowego. W Urzędzie skarbowym powiedziano Wnioskodawczyni, że teraz przez cały rok 2018 musi funkcjonować jako podatnik VAT, mimo iż sprzedaż jest jednorazowa.

Wszystkie wymienione we wniosku działki były, i są nadal wykorzystywane rolniczo, nie były dzierżawione, i Zainteresowana, nie miała z tego tytułu żadnych korzyści. Obecnie oddała je do bezpłatnego użytkowania rolniczego osobom obcym, i nie ma z tego tytułu korzyści majątkowych.

Mąż Wnioskodawczyni występował o sporządzenie planów miejscowych, i o zmianę miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego oraz o decyzję o warunkach zabudowy, ponieważ Zainteresowana miała plany, że przekaże te grunty swoim synom, którzy będą prowadzić działalność gospodarczą, pobudują hale logistyczne. Niektóre działki w momencie zakupu przez Zainteresowaną posiadały już plany miejscowe np. 359/1 i 360 a także działki o numerach: 22/18, 22/21, 22/22, 22/23, 22/24, 22/25, 22/26, 22/27, 22/7, 42/10, 42/9, 42/11. Przy czym plan miejscowy został po zakupie tych działek unieważniony, i w roku 2013 Miasto ponownie uchwaliło plan dla tych działek.

Wnioskodawczyni nie zamierza ponosić żadnych nakładów w celu przygotowania działek do sprzedaży. Jednakże działki o numerach: 32/1, 32/2, 32/3, 86/112, 86/113, 86/114, 86/115, 86/116, 86/117, 86/118 oraz 22/18, 22/21, 22/22, 22/23, 22/24, 22/25, 22/26, 22/27, 22/7, 42/10, 42/9, 42/11 zostały wydzielone w trybie rolnym na mniejsze, ponieważ Zainteresowana chciała podzielić majątek i przekazać go Swoim synom po równo.

Jednakże synowie zdecydowali na wyjazd za granicę, mieszkają tam na stałe, i do Polski już nie wrócą, i dlatego Wnioskodawczyni wyprzedaje swój osobisty majątek. Ze swoim mężem Wnioskodawczyni ma rozdzielność majątkową. Obecna sprzedaż stanowi wysprzedaż majątku osobistego Wnioskodawczyni zakupionego przed 18-laty, a uzyskane pieniądze Zainteresowana przeznacza na konsumpcję.

Na tle powyższego Wnioskodawczyni ma wątpliwości, czy ponieważ w związku ze sprzedażą części jednej z działek zarejestrowała się jako podatnik VAT, gdyż nabywca żądał od Zainteresowanej sprzedaży z naliczonym podatkiem VAT, sprzedając kolejne działki Wnioskodawczyni będzie zobowiązana opodatkować transakcje podatkiem od towarów i usług.

Aby rozstrzygnąć wątpliwości Wnioskodawczyni, w pierwszej kolejności należy zauważyć, że z przedstawionych we wniosku okoliczności, nie wynika by w związku ze sprzedażą części działki nr 129/1 wystąpiła ona w charakterze podatnika VAT, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Uwzględniając przywołane wyżej przepisy oraz orzecznictwo brak jest bowiem podstaw by uznać, że w związku z dokonaną sprzedażą części działki lub planowaną sprzedażą pozostałych działek Zainteresowana zachowała/zachowuje się jak podmiot zajmujący się profesjonalnie obrotem nieruchomościami. Jak wynika z opisu sprawy działki zostały nabyte przed rokiem 1999 w celu prowadzenia gospodarstwa rolnego, nie były wykorzystywane w działalności gospodarczej, ale oddane do użytkowania osobom obcym, i z tego tytułu Wnioskodawczyni nie miała żadnych korzyści majątkowych. Co istotne, Wnioskodawczyni nie ponosiła, i nie zamierza ponieść nakładów celem przygotowania działek do sprzedaży. W związku z powyższym brak jest podstaw do uznania Zainteresowanej w związku ze sprzedażą części działki 129/1, i planowaną sprzedażą pozostałych działek za podatnika od towarów i usług. Co ważne, w analizowanej sprawie, i co należy szczególnie podkreślić żądanie nabywcy działki naliczenia w związku ze sprzedażą podatku VAT nie jest przesłanką do opodatkowania transakcji tym podatkiem. Jak wyjaśniono bowiem wyżej, opodatkowanie podatkiem VAT czynności polegającej na sprzedaży działek, determinuje wyłącznie status sprzedawcy i okoliczności w jakich transakcja ma/będzie miała miejsce. Dla opodatkowania sprzedaży działek podatkiem VAT nie jest natomiast istotny status nabywcy nieruchomości, np. że jest to firma oraz to, że nabywca wyraża wolę/żądanie nabycia towaru z naliczonym podatkiem VAT. Jeżeli zatem Wnioskodawczyni zarejestrowała się jako podatnik VAT, i opodatkowała podatkiem VAT sprzedaż części działki nr 129/1 wyłącznie ze względu na to, że nabywca zażądał naliczenia od tej transakcji podatku VAT, postąpiła Ona nieprawidłowo. Jak wyjaśniono wyżej przywołując treść art. 96 ust. 1 ustawy, ustawodawca nałożył obowiązek rejestracji jako podatnika VAT – co do zasady – na podmioty, które działają w charakterze podatnika zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy, czyli podmioty prowadzące działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

W rozpatrywanej sprawie sprzedaż działek można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W związku z tym, Wnioskodawczyni będzie korzystała z przysługującego Jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Mając na uwadze opis sprawy oraz przywołane przepisy prawa należy stwierdzić, że nie stanowi przesłanki opodatkowania dostawy działki podatkiem od towarów i usług żądanie nabywcy naliczenia podatku. Tym samym jeżeli ww. żądanie nabywcy było jedynym powodem, dla którego Wnioskodawczyni zarejestrowała się jako podatnik VAT, to postąpiła ono nieprawidłowo, i zarówno sprzedaż części działki nr 129/1, jak i kolejnych znajdujących się w posiadaniu Wnioskodawcy działek nie podlega i nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jeżeli natomiast Zainteresowana wraz ze sprzedażą części działki nr 129/1 postanowiła rozpocząć działalność gospodarczą polegającą na handlu nieruchomościami, i to był główny powód dokonania rejestracji, to sprzedaż każdej kolejnej działki będzie dokonywana w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, i Wnioskodawczyni jako podatnik VAT będzie zobowiązana każdą transakcję sprzedaży działki opodatkować tym podatkiem.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawczyni, zgodnie z którym, w przypadku sprzedaży ww. nieruchomości nie będzie obowiązywał podatek VAT, oceniono jako nieprawidłowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin