Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.18.2018.2.ISK
z 14 marca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 stycznia 2018 r. (data wpływu 15 stycznia 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 20 lutego 2018 r. (data wpływu 21 lutego 2018 r.) w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z dnia 14 lutego 2018 r. (doręczone Stronie w dniu 16 lutego 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości w postaci działki niezabudowanej nr 711/10 i działki zabudowanej nr 710/2 - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 stycznia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, uzupełniony pismem z dnia 20 lutego 2018 r. (data wpływu 21 lutego 2018 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 14 lutego 2018 r. (skutecznie doręczonym w dniu 16 lutego 2018 r.) dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości w postaci działki niezabudowanej nr 711/10 i działki zabudowanej nr 710/2 .

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest czynnym płatnikiem podatku VAT. W 1985 r. dokonał wraz z małżonką zakupu nieruchomości w postaci gruntów o numerach działek 640 i 711 na podstawie aktu notarialnego z dnia 7 października 1985 r. W 1995 r. Wnioskodawca dokonał zakupu nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym na podstawie aktu notarialnego z dnia 11 października 1995 r. Nieruchomość położona jest na działkach o numerach 703 i 710. Zakupu tej nieruchomości Wnioskodawca dokonał także wraz z małżonką.

W obu przypadkach z tytułu zakupu ww. nieruchomości Wnioskodawca nie odliczał podatku VAT (zakup nieruchomości od osób fizycznych niebędących płatnikami podatku VAT).

W zakupionym w 1995 r. budynku prowadzona jest działalność gospodarcza zgodnie z wpisem do ewidencji działalności gospodarczej, tj. „Sklep spożywczo-przemysłowo-monopolowy, Handel Detaliczny”.

Wnioskodawca w budynku położonym na działce 710 nie ponosił nakładów wynoszących co najmniej 30% wartości początkowej budynku i nie odliczał z tego tytułu podatku VAT.

Wnioskodawca w 2018 roku zamierza sprzedać nieruchomość o nr 711 oraz część nieruchomości nr 710.

Zgodnie z zaświadczeniem z Urzędu Gminy z dnia 27 grudnia 2017 r. działka oznaczona nr 711/10 znajduje się na terenie oznaczonym symbolem planistycznym 30 U, MN – teren usług i zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej.

Do dnia dzisiejszego nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że Wnioskodawca w 2018 r. zamierza sprzedać nieruchomość o nr 710/2 w całości o powierzchni 0.1923 ha, na której jest wskazany we wniosku budynek, w którym jest prowadzona działalność gospodarcza (sprzedaż detaliczna art. spożywczo-przemysłowo-monopolowe oraz działkę o nr 711/10 o powierzchni 0.1396 ha, która powstała po podziale działki 711/1 na działki 711/10 i 711/11. Podział działki 711/1 nastąpił na powiększenie działki 710/2 decyzją Wójta Gminy z dnia 19 października 2017 r. Natomiast działka 710 została podzielona w roku 2013 na działki 710/1 i 710/2. Część działki nr 710/2 o powierzchni 301 m² jest wykorzystywana w prowadzonej działalności gospodarczej. Natomiast działka nr 711/1 po podziale na działki 711/11 oraz 711/10 nie jest i nie była wykorzystywana w prowadzeniu działalności gospodarczej. Działki nie są przedmiotem najmu dzierżawy oraz udostępniane osobom trzecim. Przed sprzedażą działki 710/2 oraz działki 711/10 Wnioskodawca nie będzie angażował własnych środków finansowych na podniesienie wartości działek. Nie będzie podejmować działań marketingowych przez Biura Nieruchomości reklam i innych form ogłoszeń (prasa, radio, internet).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 21 lutego 2018 r.) :

Czy sprzedaż nieruchomości o nr 710/2 i nr 711/10 podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż nieruchomości wymienionych w pytaniu nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż korzystać będzie ze zwolnienia na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przy czym towarami – w myśl art. 2 pkt 6 ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowych (działek), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Wskazać w tym miejscu należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami – według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarcza, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym działek gruntu, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, że nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sfera prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

Podkreślić przy tym należy, że pod pojęciem „handel” należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód, to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne znaczenie ma to, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu sprawy podmiot w celu dokonania sprzedaży działek, podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a wiec za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu, jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Natomiast, okoliczność podjęcia m.in. takich czynności jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek była sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Z powyższego orzeczenia wynika m.in., że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia miedzy czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W 1985 r. dokonał wraz z małżonką zakupu nieruchomości w postaci gruntów o numerach działek 640 i 711, oraz w 1995 r. nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym położonym na działkach o numerach 703 i 710. W obu przypadkach z tytułu zakupu ww. nieruchomości podatek VAT nie został odliczony – zakup nastąpił od osób fizycznych niebędących podatnikami podatku VAT. W zakupionym w 1995 r. budynku prowadzona jest działalność gospodarcza zgodnie z wpisem do ewidencji działalności gospodarczej, tj. „Sklep spożywczo-przemysłowo-monopolowy, Handel Detaliczny”.

Do dnia dzisiejszego nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

W wyniku decyzji Wójta Gminy z dnia 19 października 2017 r. doszło do podziału działki nr 711/1, z którego powstały działki o nr 711/10 i 711/11. Zgodnie z zaświadczeniem z Urzędu Gminy z dnia 27 grudnia 2017 r. działka oznaczona nr 711/10 znajduje się na terenie oznaczonym symbolem planistycznym 30 U, MN – teren usług i zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej. Działki 711/11 oraz 711/10 nie są i nie były wykorzystywane w prowadzeniu działalności gospodarczej. Nie są przedmiotem najmu dzierżawy oraz udostępniane osobom trzecim.

Działka 710 została podzielona w roku 2013 na działki 710/1 i 710/2. Część działki nr 710/2 o powierzchni 301 m², na której jest wskazany we wniosku budynek, jest wykorzystywana w prowadzonej działalności gospodarczej. Wnioskodawca w budynku położonym na działce 710 nie ponosił nakładów wynoszących co najmniej 30% wartości początkowej budynku i nie odliczał z tego tytułu podatku VAT.

Przed sprzedażą działki 710/2 oraz działki 711/10 Wnioskodawca nie będzie angażował własnych środków finansowych na podniesienie wartości działek. Nie będzie podejmować działań marketingowych przez Biura Nieruchomości reklam i innych form ogłoszeń (prasa, radio, internet).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą opodatkowania sprzedaży nieruchomości, w skład której wchodzą działki o nr 710/2 i 711/10.

Aby ocenić, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z opisu sprawy w odniesieniu do niezabudowanej działki nr 711/10 nie wynika taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Pomimo, że grunt spełnia definicję towaru, o którym mowa w art. 2 pkt 6 ustawy, to nie można uznać, że przy dokonywaniu sprzedaży działki nr 711/10, Wnioskodawca będzie działał w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. Zainteresowany nabył przedmiotową działkę wraz z małżonką do majątku wspólnego, działka nie jest ani nie była wykorzystywana w prowadzeniu działalności gospodarczej. Nie jest przedmiotem najmu, dzierżawy oraz nie jest udostępniana osobom trzecim. Przed sprzedażą Wnioskodawca nie będzie angażował własnych środków finansowych na podniesienie wartości działki oraz nie będzie podejmować działań marketingowych przez Biura Nieruchomości reklam i innych form ogłoszeń (prasa, radio, internet).

Wobec powyższego należy uznać, że w okolicznościach wskazanych w opisie sprawy, zbycie działki nr 711/10 przez Zainteresowanego, nie stanowi działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawcy w przedmiocie zbycia tejże nieruchomości, która to aktywność byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności).

Analiza sprawy w kontekście powołanych przepisów oraz wyroków TSUE z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10 prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do sprzedaży niezabudowanej działki o nr 711/10 Wnioskodawca nie będzie działał w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, a będzie jedynie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem.

Tym samym sprzedaż działki nr 711/10, której Wnioskodawca jest właścicielem, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W odniesieniu natomiast do sprzedaży działki nr 710/2 zabudowanej budynkiem, jak z wniosku wynika działka ta wraz z budynkiem jest wykorzystywana w prowadzonej działalności gospodarczej. Tym Wnioskodawca dokonując sprzedaży działki nr 710/2 będzie występował w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ustawy.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych wydanych na jej podstawie, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z przepisem art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli i ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Jednocześnie, w świetle definicji zawartej w art. 2 pkt 14 ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Zwolnienie uregulowane w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy ma charakter zwolnienia fakultatywnego, gdyż w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
   
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.
   
   

Zgodnie z art. 43 ust. 11 ustawy oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
2. planowaną datę zawarci umowy dostawy budynków, budowli lub ich części;
   
3. adres budynku, budowli lub ich części.
   
   

Tak wiec ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków, budowli lub ich części spełniających przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy po spełnieniu określonych warunków – możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych.

Należy zauważyć, że w przypadku budynków lub budowli niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia o którym stanowi art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym stanowi art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
   
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia budynku po jego wybudowaniu wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2014 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że „Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, w zakresie pierwszego zasiedlenia budynku po jego wybudowaniu.

A zatem, w przypadku, gdy po wybudowaniu budynek, budowla lub jego część jest wykorzystywana, w tym używana na potrzeby własnej działalności okoliczność ta powoduje, że ma już miejsce pierwsze zasiedlenie tego obiektu.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca w 1995 r. zakupił z małżonką nieruchomość w postaci działek o nr 703 i 710 zabudowanych budynkiem. Działka 710 została podzielona w roku 2013 na działki 710/1 i 710/2. Na części działki nr 710/2 znajduje się budynek, który jest wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej. Wnioskodawca w budynku położonym na działce 710 nie ponosił nakładów wynoszących co najmniej 30% wartości początkowej budynku i nie odliczał z tego tytułu podatku VAT.

Wskazać należy, że Wnioskodawca dokonując sprzedaży nieruchomości w postaci działki nr 710/2 zabudowanej budynkiem, w którym prowadzona jest działalność gospodarcza, będzie występował w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ustawy.

W celu ustalenia, czy w przedmiotowej sprawie do sprzedaży zabudowanej działki nr 710/2 zastosowanie znajdzie zwolnienie z opodatkowania, czy też opodatkowanie stawką podstawową należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć, czy i kiedy względem posadowionego na niej budynku nastąpiło pierwsze zasiedlenie.

Biorąc pod uwagę przepisy dyrektywy VAT oraz orzecznictwo TSUE należy wskazać, że w odniesieniu do budynku nabytego przez Wnioskodawcę doszło do jego pierwszego zasiedlenia i od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży miną co najmniej 2 lata. Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca nabył działkę 710 zabudowaną budynkiem w 1995 r. Znajdujący się na powstałej w wyniku podziału działki 710 działce 710/2 budynek był użytkowany w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Ponadto Wnioskodawca nie ponosił nakładów na ulepszenie przedmiotowego budynku, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiących co najmniej 30% wartości początkowej tego obiektu.

Mając powyższe na uwadze należy wskazać, że sprzedaż budynku znajdującego się na działce nr 710/2 będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki, budowle rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale związanych z gruntem. Jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Zatem, dostawa nieruchomości w postaci działki 710/2, na której posadowiony jest budynek, będzie podlegała zwolnieniu z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. Przy czym Wnioskodawca i nabywca, przy spełnieniu warunków ustanowionych w art. 43 ust. 10 i 11 ustawy o VAT, będą mieli możliwość rezygnacji z niniejszego zwolnienia od podatku i wyboru opodatkowania transakcji według stawki podatku VAT 23%.

Odnosząc się do stanowiska Wnioskodawcy należy zauważyć, że sprzedaż działki 711/10 nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, natomiast sprzedaż działki 710/2 zabudowanej budynkiem będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT i jednocześnie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Ponieważ w swoim stanowisku Wnioskodawca wskazał, że sprzedaż nieruchomości nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż korzystać będzie ze zwolnienia na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku VAT, stanowisko to należało uznać za nieprawidłowe. Określenie, że czynność nie podlega opodatkowaniu nie jest równoznaczna z opodatkowaniem tej czynności. Ze zwolnienia od podatku korzystać może wyłącznie czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.