Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.60.2018.2.JO
z 15 marca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 stycznia 2018 r. (data wpływu 30 stycznia 2018 r.) uzupełnione pismem Strony z dnia 27 lutego 2018 r. (data wpływu 5 marca 2018 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 20 lutego 2018 r. (skutecznie doręczone Stronie w dniu 23 lutego 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla usług wynajmu środka lotniczego bez załogi – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 stycznia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla usług wynajmu środka lotniczego bez załogi. Wniosek został uzupełniony pismem Strony z dnia 27 lutego 2018 r. (data wpływu 5 marca 2018 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 20 lutego 2018 r. znak: 0114-KDIP1-1.4012.60.2018.1.JO.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

X spółka komandytowa prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży śmigłowców głównie marki A., jest to podstawowy profil działalności spółki. Spółka posiada również własny śmigłowiec tej marki, który jest wykorzystywany głównie na potrzeby prezentacji potencjalnym klientom, oraz na potrzeby własnych przelotów. Spółka nie posiada koncesji i uprawnień do wykonywania transportu lotniczego.

W celu uzyskania dodatkowych przychodów spółka zawarła umowę dzierżawy ww. śmigłowca z przewoźnikiem spółką H. zwaną dalej „dzierżawcą”. H. posiada wymagane prawem koncesje i certyfikaty potrzebne do świadczenia usługi transportu lotniczego. Zgodnie z umową dzierżawy śmigłowiec jest wykorzystywany dla celów działalności transportu lotniczego prowadzonej przez spółkę H.

Spółki uzgodniły, że do dzierżawionego śmigłowca zostanie też w miarę możliwości oddelegowany pilot. Cena za wynajem obejmuje więc również koszt oddelegowania personelu lotniczego. Spółka wydzierżawiająca wystawia faktury najpóźniej do koniec każdego miesiąca, w którym miała miejsce dzierżawa śmigłowca. W przypadku gdy wydzierżawiający nie ponosi kosztu usługi pilotażu należność za fakturę jest pomniejszana o ten poniesiony przez dzierżawcę wydatek.

Faktury wystawiane są ze stawką podatku 23%, bowiem Spółka rozpoznaje swoją usługę jako wynajem środka transportu lotniczego na cele działalności innego przedsiębiorstwa bez doprecyzowania jaki rodzaj transportu będzie wykonywany.

W piśmie z dnia 27 lutego 2018 r. Wnioskodawca informuje, że:

1. Spółka jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT.
2. Spółka świadczy usługi wynajmu śmigłowca, dla której to działalności PKWiU podaje dwa symbole klasyfikacji:
   • 70.35.10.0 – wynajem i dzierżawa środków transportu lotniczego, bez załogi.
   • 51.10.20.0 – wynajem środków transportu lotniczego, z załogą.
   
   
   

Ponieważ Spółka nie jest w stanie stwierdzi w chwili wynajmu śmigłowca, czy jeden pilot stanowi 100% załogi, Spółka rozpoznaje swoją usługę jako PKWiU 70.35.10.0 – wynajem i dzierżawa środków transportu lotniczego, bez załogi.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Spółka prawidłowo stosuje stawkę podatku VAT 23% do usługi, czy powinna stosować stawkę 8% ?

Zdaniem Wnioskodawcy, dla świadczonej usługi powinna stosować stawkę 23% gdyż zgodnie z art. 41 stawka podatku wynosi 23%. Wyjątki określone w ustawie o podatku VAT to między innymi art. 41 ust. 2 zgodnie z którym od towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 8%. W załączniku wymieniono usługi 51.10.20.0 wynajem środków transportu lotniczego pasażerskiego z załogą. Niemniej jednak przepisy ustawy VAT nie definiują pojęcia środka transportu lotniczego pasażerskiego. Wspomniany śmigłowiec może być środkiem transportu pasażerskiego lub towarowego w zależności od tego co nim będzie przewożone.

Zgodnie z umową dzierżawy śmigłowiec będzie wykorzystywany zarówno do transportu pasażerskiego jak i towarowego. Śmigłowiec może też być wykorzystywany do innych lotów takich jak loty widokowe czy filmowanie z powietrza, które to przeloty trudno zakwalifikować jednoznacznie jako pasażerskie bądź towarowe.

Spółka wydzierżawiająca (X. S.K.) nie decyduje o tym, jaki rodzaj transportu pasażerski czy towarowy będzie wykonywany dzierżawionym śmigłowcem. Ta decyzja należy do spółki , która jest Dzierżawcą śmigłowca i posiada koncesje na świadczenie usług transportu lotniczego czyli do H.

Wydzierżawiając śmigłowiec spółka X Sp. z o.o. S.K. oddelegowuje swojego współpracownika do pilotażu ze względów praktycznych. Należy jednak podkreślić, że jest to oddelegowanie personelu czyli postawienie go do dyspozycji Dzierżawcy. Dodatkowo nie zawsze jednak ze względów bezpieczeństwa przelot jest wykonywany przez jednego pilota. W sytuacjach tego wymagających np. długi przelot lub lądowania poza lotniskami komunikacyjnymi wymagana jest większa załoga np. drugi pilot. Ta decyzja i odpowiedzialność za skompletowanie właściwej obsady statku powietrznego należy do dzierżawcy.

Reasumując przedmiotowy śmigłowiec jest jednocześnie środkiem transportu pasażerskiego jak i towarowego w zależności od tego do jakiego celu zostanie użyty. Dodatkowo oddelegowanie jednego pilota może, ale nie musi stanowić 100% załogi.

Uwzględniając powyższe Spółka uznaje za zasadne użycie stawki 23% podatku VAT dla opisanej usługi wynajmu, gdyż to nie spółka decyduje o tym do jakiego celu (pasażerskiego czy towarowego) zostanie użyty śmigłowiec to nie spółka decyduje o ostatecznym składzie i kompletności załogi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, że przy określaniu prawidłowej stawki podatku od towarów i usług dla danej czynności istotne jest prawidłowe jej zaklasyfikowanie wg symbolu PKWiU. Tym samym wydając przedmiotową interpretację organ oparł się na podanej przez Wnioskodawcę klasyfikacji.

Zauważyć należy, że stosownie do pkt 1 komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS z 2005 r. Nr 1, poz. 11), zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, produkty (wyroby, usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. W związku z tym, że organy podatkowe nie są właściwe do klasyfikowania czynności, a dla prawidłowego ich opodatkowania niezbędne jest ich zaklasyfikowanie do właściwego grupowania statystycznego, obowiązek ten spoczywa na Wnioskodawcy.

Niniejsza interpretacja nie rozstrzyga prawidłowości klasyfikacji towarów dokonanej przez Wnioskodawcę w świetle PKWiU. Wobec tego została ona wydana przy założeniu, że Wnioskodawca poprawnie zakwalifikował towary będące przedmiotem wniosku do odpowiedniego grupowania PKWiU. Tutejszy organ nie jest bowiem uprawniony, w ramach określonych w art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, do zajmowania stanowiska w zakresie prawidłowości formalnego przyporządkowania towaru lub usługi do grupowania statystycznego.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy (…).

Zgodnie z art. 5a ustawy – towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zauważyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz wydane na jej podstawie rozporządzenia odwołują się do grupowań PKWiU przy ustalaniu preferencyjnych stawek podatkowych i zwolnień przedmiotowych od podatku. Prawidłowa pod względem klasyfikacji statystycznych identyfikacja towarów i usług stanowi warunek niezbędny do określenia wysokości opodatkowania podatkiem VAT w stosunku do towarów i usług, dla których przepisy VAT powołują stosowną klasyfikację statystyczną.

Przy wyznaczaniu zakresu stosowania stawek obniżonych, od dnia 1 stycznia 2011 r. wykorzystywana jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. z 2008 r. Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.), która dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług na mocy § 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. z 2015 r., poz. 1676 z późn. zm.) obowiązuje do dnia 31 grudnia 2018 r.

Jednocześnie, jak wyżej wskazano, to podatnik jest zobowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zdefiniowaniem i zaklasyfikowaniem wykonywanych czynności. Wynika to z faktu, że właśnie m.in. producent, bądź usługodawca posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu, czy usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania lub przeznaczenia wyrobu, bądź zakresu świadczonych usług.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku albo zwolnienie od podatku.

I tak, w świetle art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
   
   

W załączniku nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług, stanowiącym „Wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%”, w poz. 162 wymieniono oznaczony symbolem PKWiU 51.10.20.0 „Wynajem środków transportu lotniczego pasażerskiego, z załogą”.

Zatem z analizy poz. 162 załącznika nr 3 do ustawy wynika, że na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy, usługi wynajmu środków transportu lotniczego pasażerskiego, z załogą, sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 51.10.20.0 – zostały objęte preferencyjną stawką podatku VAT w wysokości 8%.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, która posiada śmigłowiec marki A., wykorzystywany głównie na potrzeby prezentacji potencjalnym klientom, oraz na potrzeby własnych przelotów. Spółka nie posiada koncesji i uprawnień do wykonywania transportu lotniczego. Wnioskodawca zawarł umowę dzierżawy śmigłowca z przewoźnikiem spółką H. H. posiada wymagane prawem koncesje i certyfikaty potrzebne do świadczenia usługi transportu lotniczego. Zgodnie z umową dzierżawy śmigłowiec jest wykorzystywany dla celów działalności transportu lotniczego prowadzonej przez spółkę H. Spółki uzgodniły, że do dzierżawionego śmigłowca zostanie też w miarę możliwości oddelegowany pilot. Cena za wynajem obejmuje więc również koszt oddelegowania personelu lotniczego. Spółka wydzierżawiająca wystawia faktury najpóźniej do koniec każdego miesiąca, w którym miała miejsce dzierżawa śmigłowca.

Spółka świadczy usługi wynajmu śmigłowca, dla której to działalności PKWiU podaje dwa symbole klasyfikacji 70.35.10.0 – wynajem i dzierżawa środków transportu lotniczego, bez załogi oraz 51.10.20.0 – wynajem środków transportu lotniczego, z załogą. Ponieważ Spółka nie jest w stanie stwierdzi w chwili wynajmu śmigłowca, czy jeden pilot stanowi 100% załogi, Spółka rozpoznaje swoją usługę jako PKWiU 70.35.10.0 – wynajem i dzierżawa środków transportu lotniczego, bez załogi.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest kwestia, czy Spółka prawidłowo stosuje stawkę podatku VAT 23% do usługi wynajmu śmigłowca.

Biorąc pod uwagę analizę opisu sprawy oraz obowiązujących przepisów w zakresie podatku od towarów i usług należy stwierdzić, że przedmiotowe usługi wynajmu śmigłowca marki A., bez załogi, sklasyfikowane w grupowaniu PKWiU 70.35.10.0 „Wynajem i dzierżawa środków transportu lotniczego, bez załogi” – nie zostały wymienione w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do tej ustawy, jako czynności podlegające opodatkowaniu stawkami obniżonymi lub zwolnione od podatku.

Zatem, świadczenie usług wynajmu śmigłowca, bez załogi, sklasyfikowane w grupowaniu PKWiU 70.35.10.0 „Wynajem i dzierżawa środków transportu lotniczego, bez załogi” – podlega opodatkowaniu stawką podatku VAT w wysokości 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.