Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4.4012.63.2018.1.MPE
z 14 marca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 stycznia 2018 r. (data wpływu 2 lutego 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku z tytułu ulgi za złe długi - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 lutego 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku z tytułu ulgi za złe długi.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca będący czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług („VAT”) wystawił spółce prawa polskiego N.Sp. z o.o. w dniu 30 grudnia 2011 r. fakturę na kwotę 66.350,00 zł netto (oraz 15.260,50 zł podatku VAT) za uruchomienie usługi T. zgodnie ze zleceniem spółki N. Sp. z o.o. W dniu 11 stycznia 2012 r. wystawił kolejną fakturę na ww. podmiot nr 13/2012/A na kwotę 3.100,00 zł netto (oraz 713 zł podatku VAT) za wykonanie przyłączenia telekomunikacyjnego.

Wnioskodawca i spółka N. Sp. z o.o. współpracowały ze sobą od dłuższego czasu na podstawie umowy ramowej. Powyższe faktury do dnia dzisiejszego nie zostały zapłacone przez spółkę N. Sp. z o.o.

Dowód: umowa ramowa.

Dowód: faktury nr 211/2011 oraz 13/2012/A.

W dniu 11 października 2012 r. sąd rejonowy wydział ds. upadłościowych i restrukturyzacyjnych, wydał postanowienie w przedmiocie upadłości spółki N. Sp. z o.o. w trybie upadłości obejmującej likwidację majątku na podstawie art. 15 ustawy prawo upadłościowe i naprawcze („PUiN”). Ww. postanowienie uprawomocniło się w dniu 19 października 2012 r. W dniu 3 listopada 2012 r., Wnioskodawca złożył do ww. sądu wniosek w trybie art. 236 PUiN w przedmiocie zgłoszenia wierzytelności w postępowaniu upadłościowym, wskazując, iż jego wierzytelność wynikająca z ww. faktur winna się znaleźć w kategorii IV listy upadłości (art. 342 ust. 1 pkt 4 PUiN). Należy wskazać, iż upadły częściowo zapłacił za fakturę, a więc wierzytelność opiewała się o kwotę 61.000 zł brutto (upadły częściowo zapłacił kwotę 20.610,50 zł brutto).

W dniu 3 czerwca 2013 r. została sporządzona przez syndyka lista wierzytelności upadłego N. Sp. z o.o. w upadł. likw. na której umieszczona została wierzytelność Wnioskodawcy w kategorii IV, poz. 751 o kwotę 70.552,33 zł.

Jednakowoż, w związku z niewystarczającym majątkiem upadłego N. Sp. z o.o. w upadł. likw., wierzytelność powyższa została niezrealizowana w całości. Postępowanie upadłościowe zakończyło się w dniu 6 grudnia 2016 r. Wnioskodawca zawnioskował o doręczenie mu postanowienia w tym przedmiocie oraz do syndyka o braku realizacji wierzytelności Wnioskodawcy. Po doręczeniu ww. pism, załączone zostaną do wniosku.

Dowód: wyciąg z rejestru postępowań upadłościowych dot. spółki N. Sp. z o.o.

Dowód: zgłoszenie wierzytelności przez Wnioskodawcę.

Dowód: ujęcie Wnioskodawcy na liście wierzytelności wraz z podsumowaniem.

Dowód: wykreślenie podmiotu N. Sp. z o.o. w upadł. likw. z rejestru przedsiębiorców KRS.

Wnioskodawca odprowadził podatek należny VAT mimo braku zapłaty ze strony N. Sp. z o.o. w upadł. likw.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawca jest uprawniony do złożenia korekty w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności oraz rozliczenia nadwyżki podatku naliczonego nad należnym powstałej wskutek korekty rozliczenia podatkowego?
2. Czy Wnioskodawca jest uprawniony do potrącenia przyszłej należności z podatku od towarów i usług o kwotę w odniesieniu do nieściągniętej wierzytelności?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

W myśl art. 89a ust. 1 ustawy o VAT, podatnik może skorygować podstawę opodatkowania oraz podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona. Korekta dotyczy również podstawy opodatkowania i kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności, której nieściągalność została uprawdopodobniona. Ujęcie wierzytelności Wnioskodawcy na liście wierzytelności nie powoduje automatycznie uznanie, iż wierzytelność zostanie na jego rzecz spełniona przez upadłego. Inaczej, po ogłoszeniu postanowienia w przedmiocie zakończenia postępowania upadłościowego, wszelkie należności niezrealizowane przez upadłego, umarzają się ex lege. Upadły nie był ani osobowo, ani kapitałowo powiązany z Wnioskodawcą. Należy zwrócić uwagę, iż przepisu nie ograniczają możliwości dokonywania korekty, w szczególności nie zakazują dokonywania tej korekty w sytuacji, gdy dłużnik znajduje się w upadłości. Istotne jest aby czynność opodatkowana podatkiem VAT została dokonana i zostały spełnione warunki wynikające z art. 89a ustawy VAT.

Zgodnie z art. 87 ust. 1 ustawy VAT, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy. Dlatego też zdaniem Wnioskodawcy, po dokonaniu korekty deklaracji VAT za okres wskazany w opisie stanu faktycznego, może on pomniejszyć aktualnie naliczony podatek VAT o kwotę wynikającą z korekty w związku z zaistnieniem faktu, iż mamy do czynienia z nieściągalną wierzytelnością (podobnie interpretacja podatkowa nr IBPP2/443-213/12/WN z dnia 15 czerwca 2012, dyrektor IS w Katowicach).

W sytuacji zaś, gdy w danym okresie u podatnika (Wnioskodawcy) wystąpi podatek należny, wówczas w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następny okres lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Możliwość rozliczenia podatku należnego w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności uregulowana została przez ustawodawcę w Dziale IX Rozdziale 1a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą.

Na wstępnie należy zauważyć, że z dniem 1 stycznia 2013 r. na podstawie art. 11 ustawy z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce (Dz. U. z 2012 r., poz. 1342) uległy zmianie przepisy art. 89a i 89b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 ze zm.).

Jednakże zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy z dnia 16 listopada 2012 r., do wierzytelności powstałych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy art. 89a i art. 89b ustawy zmienianej w art. 11, w brzmieniu dotychczasowym, z zastrzeżeniem ust. 2.

Zgodnie zaś z ust. 2 tegoż przepisu, art. 89a i art. 89b ustawy zmienianej w art. 11, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się również do wierzytelności powstałych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, których nieściągalność została, zgodnie z art. 89a ust. 1a ustawy zmienianej w art. 11, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, uprawdopodobniona po dniu 31 grudnia 2012 r.

Stosownie do art. 89a ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2012 r., podatnik może skorygować podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, z zastrzeżeniem ust. 2-5. Korekta podatku dotyczy również kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności odpisanej jako nieściągalna lub której nieściągalność została uprawdopodobniona.

W myśl art. 89a ust. 1a ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2012 r., nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Stosownie do art. 89 ust. 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2012 r., przepis ust. 1 stosuje się w przypadku gdy spełnione są następujące warunki:

1. dostawa towaru lub świadczenie usług jest dokonana na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;
2. wierzytelności zostały uprzednio wykazane w deklaracji jako obrót opodatkowany i podatek należny;
3. wierzyciel i dłużnik na dzień dokonania korekty, o której mowa w ust. 1, są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni;
4. wierzytelności nie zostały zbyte;
5. od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona;
6. wierzyciel zawiadomił dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w ust. 1, a dłużnik w ciągu 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia nie uregulował należności w jakiejkolwiek formie.
   
   

Korekta podatku należnego może nastąpić w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym upłynął termin określony w ust. 2 pkt 6, nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym wierzyciel uzyskał potwierdzenie odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa ust. 2 pkt 6. Warunkiem dokonania korekty jest uzyskanie przez wierzyciela potwierdzenia odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa ust. 2 pkt 6 (art. 89a ust. 3 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2012 r.).

Zgodnie z art. 89a ust. 4 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku gdy po dokonaniu korekty określonej w ust. 1 należność została uregulowana w jakiejkolwiek formie, podatnik, o którym mowa w ust. 1, obowiązany jest zwiększyć podatek należny w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek należny zwiększa się w odniesieniu do tej części.

Na mocy art. 89a ust. 5 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2012 r., podatnik obowiązany jest wraz z deklaracją podatkową, w której dokonuje korekty podatku należnego określonej w ust. 1, zawiadomić o korekcie, o której mowa w ust. 1, właściwy dla podatnika urząd skarbowy wraz z podaniem kwot korekty podatku należnego.

Według art. 89a ust. 6 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2012 r., podatnik w ciągu 7 dni od dnia dokonania korekty podatku należnego wymienionej w ust. 1 obowiązany jest również zawiadomić dłużnika o tej czynności. Kopia zawiadomienia jest przesyłana do właściwego dla podatnika urzędu skarbowego.

Przepisów ust. 1-6 nie stosuje się, jeżeli pomiędzy wierzycielem a dłużnikiem istnieje związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2-4 (art. 89a ust. 7 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2012 r.).

Stosownie do treści art. 89a ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r., podatnik może skorygować podstawę opodatkowania oraz podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona. Korekta dotyczy również podstawy opodatkowania i kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności, której nieściągalność została uprawdopodobniona.

W myśl art. 89a ust. 1a ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r., nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Stosownie do art. 89a ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się w przypadku, gdy spełnione są następujące warunki:

1. dostawa towaru lub świadczenie usług jest dokonana na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego w rozumieniu ustawy z dnia 15 maja 2015 r. – Prawo restrukturyzacyjne (Dz. U. poz. 978, 1259, 1513, 1830 i 1844 oraz z 2016 r. poz. 615), postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;
   
2. (uchylony);
   
3. na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji podatkowej, w której dokonuje się korekty, o której mowa w ust. 1:
   1. wierzyciel i dłużnik są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni,
      
   2. dłużnik nie jest w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego w rozumieniu ustawy z dnia 15 maja 2015 r. – Prawo restrukturyzacyjne, postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;
4. (uchylony);
   
5. od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona;
   
6. (uchylony).
   
   

Stosownie do treści art. 89a ust. 3 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r., korekta, o której mowa w ust. 1, może nastąpić w rozliczeniu za okres, w którym nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną, pod warunkiem że do dnia złożenia przez wierzyciela deklaracji podatkowej za ten okres wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie.

W przypadku gdy po złożeniu deklaracji podatkowej, w której dokonano korekty, o której mowa w ust. 1, należność została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie, wierzyciel obowiązany jest do zwiększenia podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana lub zbyta. W przypadku częściowego uregulowania należności, podstawę opodatkowania oraz kwotę podatku należnego zwiększa się w odniesieniu do tej części (art. 89a ust. 4 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r.).

Jak wynika z zapisu art. 89a ust. 5 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r., wierzyciel obowiązany jest wraz z deklaracją podatkową, w której dokonuje korekty, o której mowa w ust. 1, zawiadomić o tej korekcie właściwego dla niego naczelnika urzędu skarbowego wraz z podaniem kwot korekty oraz danych dłużnika.

Zgodnie z treścią art. 89a ust. 7 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r., przepisów ust. 1-5 nie stosuje się, jeżeli między wierzycielem a dłużnikiem istnieje związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2-4.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca będący czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług wystawił spółce z o.o. w dniu 30 grudnia 2011 r. fakturę za uruchomienie usługi TP oraz kolejną fakturę w dniu 11 stycznia 2012 r. za wykonanie przyłączenia telekomunikacyjnego. Wnioskodawca i spółka z o.o. współpracowały ze sobą od dłuższego czasu na podstawie umowy ramowej. Powyższe faktury do dnia dzisiejszego nie zostały zapłacone.

W dniu 11 października 2012 r. sąd rejonowy, X wydział ds. upadłościowych i restrukturyzacyjnych, wydał postanowienie w przedmiocie upadłości spółki z o.o. w trybie upadłości obejmującej likwidację majątku na podstawie art. 15 ustawy prawo upadłościowe i naprawcze. Ww. postanowienie prawomocniło się w dniu 19 października 2012 r. W dniu 3 listopada 2012 r., Wnioskodawca złożył do ww. sądu wniosek w trybie art. 236 PUiN w przedmiocie zgłoszenia wierzytelności w postępowaniu upadłościowym, wskazując, iż jego wierzytelność wynikająca z ww. faktur winna się znaleźć w kategorii IV listy upadłości (art. 342 ust. 1 pkt 4 PUiN). Upadły częściowo zapłacił za fakturę.

W dniu 3 czerwca 2013 r. została sporządzona przez syndyka lista wierzytelności upadłego, na której umieszczona została wierzytelność Wnioskodawcy w kategorii IV, jednakże wierzytelność została niezrealizowana w całości. Postępowanie upadłościowe zakończyło się w dniu 6 grudnia 2016 r. Wnioskodawca zawnioskował o doręczenie mu postanowienia w tym przedmiocie oraz do syndyka o braku realizacji wierzytelności Wnioskodawcy.

Wnioskodawca odprowadził podatek należny VAT mimo braku zapłaty ze strony kontrahenta.

Na tle przedstawionego opisu sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego czy Wnioskodawca jest uprawniony do złożenia korekty w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności oraz rozliczenia nadwyżki podatku naliczonego nad należnym powstałej wskutek korekty rozliczenia podatkowego.

Biorąc pod uwagę powołane regulacje, stwierdzić należy, że możliwość korekty wierzytelności nieściągalnych uzależniona została od spełnienia szeregu warunków wskazanych w art. 89a ust. 2 ustawy zarówno w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2012 r. jak i po tej dacie a dotyczących samej wierzytelności, warunków jej powstania, jak i osoby dłużnika i wierzyciela. Należy podkreślić, że aby podatnik mógł dokonać korekty określonej w art. 89a ust. 1 ustawy, warunki określone w art. 89a ust. 2 ustawy muszą być spełnione łącznie. Brak któregokolwiek z wymienionych warunków stanowi przesłankę do braku takiego prawa.

W analizowanej sprawie już z pierwszej informacji zawartej w opisie sprawy wynika, że nieuregulowane przez kontrahenta – dłużnika faktury wystawione zostały przez Wnioskodawcę kolejno: w dniu 30 grudnia 2011 r. oraz w dniu 11 stycznia 2012 r.

Wskazać należy, że na mocy art. 89a ust. 2 pkt 5 ustawy zarówno w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2012 r. jak i po tej dacie, korekty podatku należnego z tytułu wierzytelności nieściągalnych można dokonać w terminie 2 lat od daty wystawienia faktury, dokumentującej wierzytelność, licząc od końca roku, w którym faktura została wystawiona.

Powyższy przepis wprowadza ograniczenie czasowe na dokonanie ww. korekty. Zatem należy stwierdzić, że w stosunku do faktur wystawionych w dniu 30 grudnia 2011 r. oraz w dniu 11 stycznia 2012 r. upłynął już okres dwóch lat od momentu ich wystawienia (licząc od końca roku, w którym zostały wystawione) i tym samym w odniesieniu do tych faktur nie zostaje spełniony jeden z warunków wymienionych w art. 89a ust. 2 ustawy zarówno w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2012 r. jak i po tej dacie, kwalifikujący do dokonania korekty podatku należnego w trybie przewidzianym w art. 89a ust. 1 ustawy.

Mając na uwadze okoliczności sprawy oraz obowiązujące przepisy należy stwierdzić, że w odniesieniu do wierzytelności wynikających z faktur, od wystawiania których minęły dwa lata licząc od końca roku, w którym zostały wystawione Wnioskodawca nie ma możliwości skorygowania podstawy opodatkowania i podatku należnego z uwagi na wskazany wyżej przepis art. 89a ust. 2 pkt 5 ustawy. Z uwagi na niespełnienie jednego warunku uprawniającego do dokonania korekty, bezzasadne jest sprawdzanie spełnienia pozostałych przesłanek zawartych w przepisie art. 89a ust. 2 ustawy, gdyż jak wskazano powyżej brak któregokolwiek z wymienionych warunków stanowi przesłankę do braku prawa do korekty.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy dotyczące możliwości dokonania korekty podatku należnego w trybie art. 89a ustawy należało uznać za nieprawidłowe. Jednocześnie należy wskazać, że w związku z tym, że Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do dokonania korekty podatku należnego w trybie art. 89 a ust. 1 ustawy, odpowiedź na pytanie dotyczące rozliczenia nadwyżki podatku naliczonego nad należnym powstałej wskutek korekty rozliczenia podatkowego oraz uprawnienia Wnioskodawcy do potrącenia przyszłej należności z podatku od towarów i usług o kwotę w odniesieniu do nieściągniętej wierzytelności stała się bezprzedmiotowa.

Wnioskodawca na potwierdzenie własnego stanowiska powołał we wniosku interpretację indywidualną z dnia 15 czerwca 2012 r. nr IBPP2/443-213/12/WN. Należy stwierdzić, że wskazana interpretacja nie może stanowić podstawy przy rozstrzygnięciu dokonanym w analizowanej sprawie, gdyż wydana została na podstawie odmiennego od przedstawionego przez Wnioskującego stanu faktycznego. Z treści wskazanej interpretacji wynika, że dotyczy ona możliwości dokonania korekty podatku VAT z tytułu wierzytelności, przy spełnieniu wszystkich warunków z art. 89a ust. 1, ust. la i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ponadto wskazuje się, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.