2018.03.15 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-2.4010.34.2018.1.SO
z 15 marca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 stycznia 2018 r. (data wpływu 15 stycznia 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 stycznia 2018 r. (data nadania 16 stycznia 2018 r., data wpływu 22 stycznia 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca obowiązany jest za 2017 r., na podstawie art. 9a ust. 1a Ustawy o CIT obowiązującego od 1 stycznia 2017 r., sporządzać dokumentacje wszystkich transakcji, które dokumentował w 2016 r. – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 stycznia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca obowiązany jest za 2017 r., na podstawie art. 9a ust. 1a Ustawy o CIT obowiązującego od 1 stycznia 2017 r., sporządzać dokumentacje wszystkich transakcji, które dokumentował w 2016 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym, podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (dalej „Spółka” „Wnioskodawca”). Wnioskodawca posiada rok obrotowy pokrywający się z rokiem kalendarzowym. Ostatni rok obrotowy Spółki skończył się w dniu 31 grudnia 2016 r. W roku obrotowym kończącym się w dniu 31 grudnia 2016 r. Spółka przekroczyła limit 2 000 000,00 EURO przychodów lub kosztów ustalonych na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych, o którym mowa w art. 9a ust. 1 pkt 1 Ustawy o CIT, w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2017 r. W roku obrotowym trwającym od dnia 1 stycznia 2016 r. do 31 grudnia 2016 r. Spółka realizowała transakcje z podmiotami powiązanymi i przekroczyła jeden z progów wskazanych w art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej „Ustawa o CIT”), w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2016 r.

W związku z przekroczeniem limitów transakcyjnych, w relacjach z poszczególnymi podmiotami powiązanymi, Spółka sporządziła dokumentacje cen transferowych, wszystkich transakcji realizowanych w 2016 r. z poszczególnymi podmiotami powiązanymi. Wartość przynajmniej jednej z transakcji realizowanych z podmiotami powiązanymi w 2016 r. przekraczała 50 000 EURO.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca obowiązany jest za 2017 r., na podstawie art. 9a ust. 1a Ustawy o CIT obowiązującego od 1 stycznia 2017 r., sporządzać dokumentacje wszystkich transakcji, które dokumentował w 2016 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie on zobowiązany do sporządzania, na podstawie art. 9a ust. 1a Ustawy o CIT, w kolejnym roku obrotowym jakiejkolwiek dokumentacji cen transferowych, które sporządzał za 2016 r. na podstawie przepisów obowiązujących do 31 grudnia 2016 r. – chyba że obowiązek sporządzenia takiej dokumentacji wynikać będzie z innych przepisów niż art. 9a ust. 1a Ustawy o CIT, a w szczególności wynikał będzie z art. 9a ust. 1 pkt 1 Ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 9a ust. 1 Ustawy o CIT, w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2016 r.: „Podatnicy dokonujący transakcji, w tym zawierający umowy spółki niebędącej osobą prawną, umowy wspólnego przedsięwzięcia lub umowy o podobnym charakterze, z podmiotami powiązanymi z tymi podatnikami - w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4 – lub transakcji, w związku z którymi zapłata należności wynikających z takich transakcji dokonywana jest bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotu mającego miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową, w tym zawierający umowy spółki niebędącej osobą prawną, umowy wspólnego przedsięwzięcia lub umowy o podobnym charakterze, jeżeli jedną ze stron takiej umowy jest podmiot mający miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową, są obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej takiej (takich) transakcji, obejmującej:

określenie funkcji, jakie spełniać będą podmioty uczestniczące w transakcji (uwzględniając użyte aktywa i podejmowane ryzyko);
określenie wszystkich przewidywanych kosztów związanych z transakcją oraz formę i termin zapłaty;
metodę i sposób kalkulacji zysków oraz określenie ceny przedmiotu transakcji;
określenie strategii gospodarczej oraz innych działań w jej ramach – w przypadku, gdy na wartość transakcji miała wpływ strategia przyjęta przez podmiot;
wskazanie innych czynników – w przypadku gdy w celu określenia wartości przedmiotu transakcji przez podmioty uczestniczące w transakcji zostały uwzględnione te inne czynniki, a w przypadku zawarcia umowy spółki niebędącej osobą prawną, umowy wspólnego przedsięwzięcia lub umowy o podobnym charakterze – w szczególności przyjętych w umowie zasad dotyczących praw wspólników (stron umowy) do udziału w zysku oraz uczestnictwa w stratach;
określenie oczekiwanych przez podmiot obowiązany do sporządzenia dokumentacji korzyści związanych z uzyskaniem świadczeń – w przypadku umów dotyczących świadczeń (w tym usług) o charakterze niematerialnym”.

Zgodnie z powołanym przepisem obowiązującym do 31 grudnia 2016 r. na podatnikach podatku dochodowego od osób prawnych spoczywał obowiązek sporządzania dokumentacji cen transferowych, zawierających enumeratywnie wymienione elementy wskazane w art. 9a ust. 1 Ustawy o CIT, w sytuacji realizacji transakcji z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4 Ustawy o CIT. Do 31 grudnia 2016 r. obowiązek sporządzania dokumentacji cen transferowych powstawał w sytuacji realizacji przez podatników transakcji z podmiotami powiązanymi. Sama okoliczność realizacji transakcji z podmiotami powiązanymi, w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2016 r., nie rodziła jeszcze obowiązku sporządzenia dokumentacji cen transferowych. Obowiązek sporządzenia dokumentacji cen transferowych spoczywał tylko na tych podatnikach, którzy przekroczyli określony w ustawie limit transakcyjny.

Zgodnie z art. 9a ust. 2 Ustawy o CIT, w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2016 r.: „Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, obejmuje transakcję lub transakcje między podmiotami powiązanymi, w których łączna kwota (lub jej równowartość) wynikająca z umowy lub rzeczywiście zapłacona w roku podatkowym łączna kwota wymagalnych w roku podatkowym świadczeń przekracza równowartość:

100 000 euro - jeżeli wartość transakcji nie przekracza 20% kapitału zakładowego, określonego zgodnie z art. 16 ust. 7, albo<
30 000 euro - w przypadku świadczenia usług, sprzedaży lub udostępnienia wartości niematerialnych i prawnych, albo
50 000 euro - w pozostałych przypadkach”.

Zgodnie z powołanym przepisem, w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2016 r., obowiązek sporządzenia dokumentacji cen transferowych powstawał po stronie podatnika, u którego łączna wartość transakcji, bądź wszystkich transakcji z danym podmiotem powiązanym przekroczyła wskazany w ustawie limit. Co istotne, w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2016 r. obowiązek sporządzania dokumentacji cen transferowych powstawał w odniesieniu do wszystkich transakcji realizowanych z danym podmiotem powiązanym, w sytuacji gdy łączna kwota wszystkich transakcji przekroczyła obowiązujący limit.

Od 1 stycznia 2017 r. obowiązek sporządzania dokumentacji cen transferowych uległ istotnej zmianie. Zgodnie z art. 9a ust. 1 pkt 1 Ustawy o CIT, w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2017 r., do sporządzania dokumentacji cen transferowych obowiązani są m.in. „Podatnicy których przychody lub koszty, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, ustalone na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych przekroczyły w roku poprzedzającym rok podatkowy równowartość 2 000 000 euro:

dokonujący w roku podatkowym transakcji z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4, mających istotny wpływ na wysokość ich dochodu (straty), lub
ujmujący w roku podatkowym w księgach rachunkowych inne zdarzenia, których warunki zostały ustalone (lub narzucone) z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4, mające istotny wpływ na wysokość ich dochodu (straty), (...)”.

W stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2017 r. obowiązek sporządzenia dokumentacji cen transferowych spoczywa na podatnikach:

którzy osiągnęli przychody lub ponieśli koszty przekraczające 2 000 000 EURO w poprzednim roku podatkowym,
dokonują transakcji z podmiotami powiązanymi lub ujęli w księgach rachunkowych zdarzenia, których warunki zostały narzucone lub ustalone w relacjach z podmiotami powiązanymi,
transakcje dokonane z podmiotami powiązanymi lub ujęte w księgach zdarzenia mają istotny wpływ na wysokość dochodu, lub straty.

Na gruncie regulacji obowiązującej od 1 stycznia 2017 r. obowiązek sporządzania dokumentacji cen transferowych został ograniczony wyłącznie do podmiotów osiągających przychody, lub ponoszących koszty w poprzednim roku podatkowym przekraczające 2 000 000 EURO.

Istotną nowością jest ograniczenie również obowiązku sporządzania dokumentacji cen transferowych wyłącznie do transakcji lub innych zdarzeń, które mają istotny wpływ na wysokość dochodu lub straty podatnika. W stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2017 r. podatnicy obowiązani są wyłącznie do sporządzania dokumentacji cen transferowych w odniesieniu do transakcji oraz zdarzeń o istotnym wpływie na wysokość dochodu lub straty.

Pojęcie „istotności” jest terminem legalnym uregulowanym w art. 9a ust. 1d Ustawy o CIT, zgodnie z którym: „Za transakcje lub inne zdarzenia mające istotny wpływ na wysokość dochodu (straty) podatnika, o których mowa w ust. 1 pkt 1, uznaje się transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju, których łączna wartość przekracza w roku podatkowym równowartość 50 000 euro, z tym że w przypadku podatników, których przychody w rozumieniu przepisów o rachunkowości, w roku poprzedzającym rok podatkowy przekroczyły równowartość:

2 000 000 euro, lecz nie więcej niż równowartość 20 000 000 euro - za takie transakcje lub inne zdarzenia uznaje się transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju, których wartość przekracza w roku podatkowym kwotę stanowiącą równowartość kwoty 50 000 euro powiększoną o 5000 euro za każdy 1 000 000 euro przychodu powyżej 2 000 000 euro;
20 000 000 euro, lecz nie więcej niż równowartość 100 000 000 euro - za takie transakcje lub inne zdarzenia uznaje się transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju, których wartość przekracza w roku podatkowym kwotę stanowiącą równowartość kwoty 140 000 euro powiększoną o 45 000 euro za każde 10 000 000 euro przychodu powyżej 20 000 000 euro;
100 000 000 euro - za takie transakcje lub inne zdarzenia uznaje się transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju, których wartość w roku podatkowym przekracza kwotę stanowiącą równowartość kwoty 500 000 euro”.

Zgodnie z powołanym przepisem, pojęcie „istotności” zostało odniesione do wielkości prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej. W świetle powołanego przepisu za istotne uznawane są wyłącznie transakcje jednego rodzaju lub innego rodzaju zdarzenia przekraczające w roku podatkowym limit ustalony na podstawie osiąganych przychodów lub poniesionych kosztów. Istotność transakcji lub innych zdarzeń ujmowanych w księgach rachunkowych została odniesiona do poziomu przychodów lub kosztów wykazanych w księgach rachunkowych.

Od 1 stycznia 2017 r. obowiązek sporządzania dokumentacji cen transferowych w świetle art. 9a ust. 1 pkt 1 Ustawy o CIT spoczywa wyłącznie na podatnikach, którzy osiągnęli w poprzednim roku podatkowym przychody, lub koszty przekraczające 2 000 000,00 EURO, a jednocześnie realizują z podmiotami powiązanymi transakcje o istotnym wpływie na wysokość dochodu, lub straty.

Zgodnie z art. 9a ust. 1a Ustawy o CIT, w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2017 r., „Podatnicy, o których mowa w ust. 1 pkt 1, są obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej również za rok podatkowy następujący po roku podatkowym, za który byli obowiązani sporządzić dokumentację podatkową, bez względu na wysokość osiągniętych, w roku podatkowym, za który byli obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej, przychodów lub poniesionych kosztów, w rozumieniu przepisów o rachunkowości”.

Na gruncie powołanego przepisu ustawodawca wprowadził obowiązek sporządzania dokumentacji cen transferowych również w roku następującym po roku, w którym powstał obowiązek sporządzenia dokumentacji dla transakcji, lub innego zdarzenia mającego istotny wpływ na wysokość dochodu lub straty. Powyższe prowadzi do wniosku, że powstanie obowiązku sporządzenia dokumentacji cen transferowych w danym roku podatkowym rodzi automatycznie obowiązek sporządzenia wskazanej dokumentacji również w następnym roku podatkowym, nawet pomimo nieprzekroczenia poziomu przychodów, lub kosztów rodzącego powstanie obowiązku podatkowego. Zgodnie z art. 9a ust. 1a Ustawy o CIT obowiązek sporządzenia dokumentacji cen transferowych ciąży na podatnikach, którzy zobowiązani byli do sporządzenia dokumentacji cen transferowych, o której mowa w art. 9a ust. 1 pkt 1 Ustawy o CIT, tj. dokumentacji transakcji lub innych zdarzeń, których wartość w danym roku podatkowym przekroczyła próg istotności określony zgodnie z art. 9a ust. 1d Ustawy o CIT.

Oznacza to zatem, że podmiot, w stosunku do którego powstał obowiązek sporządzenia dokumentacji cen transferowych na podstawie art. 9a ust 1 pkt 1 Ustawy o CIT, obowiązany jest automatycznie sporządzić dokumentację cen transferowych w następnym roku, nawet w sytuacji, gdy nie przekracza poziomu przychodów, bądź kosztów uzasadniających powstanie obowiązku dokumentacyjnego (2 000 000,00 EURO). Celem wprowadzenia powołanego przepisu było, aby podatnicy rokrocznie przedstawiali, jak przebiegają transakcje z podmiotami powiązanymi mające istotny wpływ na wysokość dochód lub stratę podatnika. Pozwala to bowiem na określenie, czy transakcja o istotnym wpływie na wysokość dochodu lub straty miała charakter incydentalny, a w konsekwencji pozwala organowi podatkowemu na ustalenie, czy jej rzeczywistym celem nie było minimalizowanie obciążeń podatkowych całej grupy.

Odnosząc powyższe rozważania na grunt przedmiotowego stanu faktycznego należy stwierdzić, że w stosunku do Wnioskodawcy nie zachodzi obowiązek sporządzenia dokumentacji cen transferowych na podstawie art. 9a ust. 1a Ustawy o CIT w odniesieniu do transakcji, których dokumentacje Wnioskodawca sporządził w 2016 r. Wynika to wprost z art. 9a ust. 1a Ustawy o CIT, ponieważ ustawodawca zastrzegł w analizowanym przepisie, że obowiązek sporządzenia w następnych latach dokumentacji cen transferowych spoczywa na podatnikach, którzy realizowali transakcje lub ujęli w księgach zdarzenia o istotnym znaczeniu na wysokość dochodu lub straty. Powołana okoliczność wynika wprost z dyspozycji art. 9a ust. 1a Ustawy o CIT, w ramach którego ustawodawca ograniczył krąg podmiotów wyłącznie do podmiotów wskazanych w art. 9a ust. 1 pkt 1 Ustawy o CIT.

Powołany sposób ukształtowania przepisu wskazuje, iż ustawodawca miał wyłącznie na celu podatników zobowiązanych do sporządzania dokumentacji na podstawie przepisów obowiązujących od 1 stycznia 2017 r. Z analizy art. 9a ust. 1 pkt 1 Ustawy o CIT, w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2016 r., wynika bowiem wprost, że ustawodawca nie odnosił się w powołanym przepisie do podatników, lecz wskazywał elementy obligatoryjne dokumentacji cen transferowych („określenie funkcji, jakie spełniać będą podmioty uczestniczące w transakcji (uwzględniając użyte aktywa i podejmowane ryzyko)”). Ponadto sposób ukształtowania art. 9a ust. 1a Ustawy o CIT wyłącza możliwość sporządzenia dokumentacji cen transferowych w trybie kontynuacji z uwagi na okoliczność, iż przed 1 stycznia 2017 r. nie występowało kryterium istotności transakcji, lecz obowiązkowi dokumentacyjnemu podlegały wszystkie transakcje, po przekroczeniu limitów wskazanych w art. 9a ust. 2 Ustawy o CIT.

Analiza uprzednio obowiązujących przepisów prowadzi do wniosku, że nie podlegały obowiązkowi dokumentacyjnemu transakcje mające istotny wpływ na wysokość dochodu lub straty, lecz wszystkie transakcje po przekroczeniu ustalonego limitu. Prowadzi to zatem do wniosku, że niemożliwym byłoby wskazanie, które dokumentacje podlegałyby kontynuacji, skoro kryterium ich sporządzenia nie była „istotność transakcji, lub zdarzeń ujętych w księgach rachunkowych”, lecz łączna wielkość transakcji.

W świetle powyższego względem Wnioskodawcy nie znajdzie zastosowania obowiązek, o którym mowa w art. 9a ust. 1a Ustawy o CIT, ponieważ powołany przepis ma zastosowanie wyłącznie do dokumentacji cen transferowych sporządzonych na podstawie przepisów obowiązujących od 1 stycznia 2017 r. Na Wnioskodawcy spoczywał zaś obowiązek sporządzenia dokumentacji cen transferowych na podstawie przepisów obowiązujących do 31 grudnia 2016 r. Wobec powyższego bez względu na wartość poszczególnych transakcji, oraz sumę wszystkich transakcji realizowanych w 2016 r., w 2017 r. Wnioskodawca nie jest zobowiązany na podstawie art. 9a ust. la Ustawy o CIT sporządzać dokumentacji cen transferowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Nowe przepisy o dokumentacji cen transferowych wprowadzone zostały ustawą z dnia 9 października 2015 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015 r., poz. 1932, z późn. zm.; dalej: „ustawa nowelizująca”).

Zgodnie z art. 9a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2017 r., poz. 2343, z późn. zm.; dalej: „updop”), obowiązującym od 1 stycznia 2017 r., podatnicy:

których przychody lub koszty, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, ustalone na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych przekroczyły w roku poprzedzającym rok podatkowy równowartość 2 000 000 euro:
1. dokonujący w roku podatkowym transakcji z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4, mających istotny wpływ na wysokość ich dochodu (straty), lub
2. ujmujący w roku podatkowym w księgach rachunkowych inne zdarzenia, których warunki zostały ustalone (lub narzucone) z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4, mające istotny wpływ na wysokość ich dochodu (straty)
- lub
dokonujący, bezpośrednio lub pośrednio, zapłaty należności na rzecz podmiotu mającego miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową, wynikających z transakcji lub innego zdarzenia ujętego w księgach rachunkowych, jeżeli łączna kwota (lub jej równowartość) wynikająca z umowy lub rzeczywiście zapłacona w roku podatkowym łączna kwota wymagalnych w roku podatkowym świadczeń przekracza równowartość 20 000 euro, lub
zawierający z podmiotem mającym miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową:
1. umowę spółki niebędącej osobą prawną, jeżeli łączna wartość wniesionych przez wspólników wkładów przekracza równowartość 20 000 euro lub
2. umowę wspólnego przedsięwzięcia lub inną umowę o podobnym charakterze, w których wartość wspólnie realizowanego przedsięwzięcia określona w umowie, a w przypadku braku określenia w umowie tej wartości, przewidywana na dzień zawarcia umowy, przekracza równowartość 20 000 euro

- są obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej tych transakcji lub innych zdarzeń, zwanej dalej „dokumentacją podatkową”.

Stosownie do art. 9a ust. 1a updop, podatnicy, o których mowa w ust. 1 pkt 1, są obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej również za rok podatkowy następujący po roku podatkowym, za który byli obowiązani sporządzić dokumentację podatkową, bez względu na wysokość osiągniętych, w roku podatkowym, za który byli obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej, przychodów lub poniesionych kosztów, w rozumieniu przepisów o rachunkowości.

Oznacza to, że podatnicy zobowiązani są do złożenia dokumentacji cen transferowych również za rok podatkowy następujący po roku podatkowym, za który byli obowiązani sporządzić dokumentację podatkową, bez względu na wysokość osiągniętych w poprzednim roku podatkowym przychodów lub poniesionych kosztów, w rozumieniu przepisów o rachunkowości.

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym, Spółka sporządziła dokumentacje cen transferowych wszystkich transakcji realizowanych w 2016 r. z poszczególnymi podmiotami powiązanymi. Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą obowiązku sporządzenia dokumentacji za rok 2017 wszystkich transakcji, które dokumentował w 2016 r.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie on zobowiązany do sporządzania, na podstawie art. 9a ust. 1a updop w kolejnym roku obrotowym jakiejkolwiek dokumentacji cen transferowych, które sporządzał za 2016 r. na podstawie przepisów obowiązujących do 31 grudnia 2016 r., chyba że obowiązek sporządzenia takiej dokumentacji wynikać będzie z innych przepisów niż art. 9a ust. 1a updop.

Art. 10 ustawy nowelizującej stanowi, że m.in. przepisy art. 9a ust. 1-1g, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się od roku podatkowego rozpoczynającego się po dniu 31 grudnia 2016 r. Do transakcji oraz innych zdarzeń rozpoczętych i niezakończonych przed dniem 1 stycznia 2017 r., na podstawie art. 11 ustawy nowelizującej, stosuje się przepisy ustaw zmienianych w art. 1 i art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, w zakresie tej części transakcji lub innych zdarzeń, które są realizowane po dniu 31 grudnia 2016 r.

Odnosząc powyższe przepisy i wyjaśnienia do stanu faktycznego i wątpliwości przedstawionych przez Wnioskodawcę, należy wskazać, że tworząc dokumentację za 2017 r., Wnioskodawca, na podstawie przepisu art. 9a ust. 1a updop, nie jest zobowiązany jeszcze raz do sporządzenia dokumentacji za 2016 r. Powyższy przepis nie obliguje podatników do sporządzania dokumentacji cen transferowych ponownie za rok podatkowy, za który dokumentacja została już sporządzona. Przepis ten stwarza natomiast obowiązek sporządzenia dokumentacji cen transferowych za kolejny rok podatkowy (nawet w przypadku nieprzekroczenia limitów wskazanych w ustawie), nie ponownie za rok podatkowy, za który dokumentacja została już sporządzona.

Przepis art. 9a ust. 1a updop obowiązuje od 1 stycznia 2017 r. i od tego roku podatkowego ma zastosowanie. Przykładowo, gdy podatnik jest zobowiązany do sporządzenia dokumentacji cen transferowych na podstawie przepisów obowiązujących od 2017 r., będzie również zobowiązany do stworzenia takiej dokumentacji za rok 2018, niezależnie, czy przekroczy limity wskazane w art. 9a ust. 1 updop. Nie ma natomiast obowiązku, na podstawie art. 9a ust. 1a updop, sporządzać ponownie dokumentacji za 2017 r.

W odniesieniu do stanu faktycznego i pytania przedstawionego przez Wnioskodawcę należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie jest zobowiązany za 2017 r., na podstawie art. 9a ust. 1a updop obowiązującego od 1 stycznia 2017 r., sporządzać dokumentacji wszystkich transakcji, które dokumentował w 2016 r. Przepis art. 9a ust. 1a updop nie ma zastosowania do dokumentacji sporządzonej za 2016 r., ponadto nie stwarza ponownego obowiązku dokumentowania transakcji za rok podatkowy, za który dokumentacja została już sporządzona, chyba że obowiązek ten wynika z innych przepisów.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Końcowo, należy zastrzec, że niniejsza interpretacja nie stanowi o obowiązkach sporządzenia dokumentacji cen transferowych za rok 2016 na podstawie przepisów innych niż art. 9a ust. 1a updop. Tut. organ nie odnosi się do ponownego obowiązku sporządzenia dokumentacji za rok 2016 r., który mógłby wystąpić z innych względów niż ten wskazany w art. 9a ust. 1a.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin