Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT3.4011.22.2018.2.MH
z 16 marca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 6 stycznia 2018 r. (data wpływu 12 stycznia 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 9 lutego 2018 r. (data wpływu 19 lutego 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania środków pieniężnych w związku z zrzeczeniem się roszczeń do nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 stycznia 2018 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 i art. 14f § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 29 stycznia 2018 r., nr 0113-KDIPT3.4011.22.2018.1.MH, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 30 stycznia 2018 r. (data doręczenia 5 lutego 2018 r.). Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek pismem z dnia 9 lutego 2018 r. (data wpływu 19 lutego 2018 r.), nadanym za pośrednictwem placówki pocztowej w dniu 12 lutego 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 3 grudnia 2015 r. została zawarta umowa pomiędzy Wnioskodawczynią oraz innymi osobami z jednej strony, a spółką z drugiej strony. Przedmiotowa umowa została zawarta w związku z toczącym się przed Sądem Rejonowym dla …w … postępowaniem z powództwa, m.in. Wnioskodawczyni o uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym. W toku postępowania doszło do rozszerzenia przez jednego z powodów powództwa o żądanie wydania nieruchomości, dla których jest prowadzona ww. księga wieczysta, tj. działek A i B położonych w … oraz nieruchomości objętych księgą wieczystą, tj. działek C i D. Postępowania te były toczone w związku ze stwierdzeniem orzeczenia nr 6 Ministra Przemysłu Ciężkiego z dnia 2 grudnia 1949 r., na mocy którego poprzednik prawny podatnika utracił własność nieruchomości.

Na mocy wymienionej wyżej umowy Wnioskodawczyni wraz z innymi osobami będącymi powodami cofnęła powództwo wraz z zrzeczeniem się roszczenia w sprawie o uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym, złożyła wniosek o wykreślenie ostrzeżenia w dziale III ww. księgi wieczystej, a także ostatecznie cofnęła powództwo o wydanie wyżej wymienionych nieruchomości.

W związku z wykonanymi czynnościami procesowymi, Wnioskodawczyni wraz z innymi powodami otrzymała od spółki łącznie kwotę 2 120 000 zł. (słownie dwa miliny sto dwadzieścia tysięcy złotych), z której to kwoty Wnioskodawczyni przypadł stosunkowy udział, wynikający z postanowień o stwierdzeniu nabycia spadku, w wysokości 26 919 zł 07 gr (dwadzieścia sześć tysięcy dziewięćset dziewiętnaście złotych siedem groszy). Przedmiotowa kwota została wypłacona Wnioskodawczyni w dniu 16 grudniu 2016 r., a Wnioskodawczyni potraktowała ją jako przychód z innych źródeł, ujęła ją w zeznaniu rocznym za rok 2016 i odprowadziła z tego tytułu podatek dochodowy od osób fizycznych.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 9 lutego 2018 r., Wnioskodawczyni wskazała, że umowa dotyczyła cofnięcia powództwa wraz z zrzeczeniem się przysługującego roszczenia w postępowaniu sądowym o uzgodnienie treści księgi wieczystej nr … z rzeczywistym stanem prawnym, które na dzień zawarcia niniejszej umowy toczyło się przed Sądem Okręgowym w …Wydziale II Cywilnym Odwoławczym, sygn. akt …(sygn. akt I inst….).

Umowa, o której mowa we wniosku została zawarta jako ugoda pozasądowa. Wypłacona kwota od spółki została nazwana „Umowa”, nie pada w niej słowo; odszkodowanie, zadośćuczynienie, rekompensata czy inne świadczenie. Wnioskodawczyni uważa, że otrzymana kwota stanowi odszkodowanie - biorąc pod uwagę wszystkie okoliczności dotyczące sprawy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy ujęcie uzyskanej wskutek zawartej umowy kwoty 26 919 zł 07 gr, jako dochodu Wnioskodawczyni i opodatkowanie jej podatkiem dochodowym jest prawidłowe?

Zdaniem Wnioskodawczyni, ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku, zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w treści art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c tej ustawy oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Wnioskodawczyni uważa, że otrzymana kwota stanowi odszkodowanie z tytułu zrzeczenia się roszczeń do nieruchomości, która została przejęta przez Skarb Państwa na mocy unieważnionego później orzeczenia nr 6 Ministra Przemysłu Ciężkiego z dnia 2 grudnia 1949 r. Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw. Zdaniem Wnioskodawczyni, otrzymana przez Nią kwota nie powinna być opodatkowana podatkiem dochodowym, ponieważ przedmiotowa kwota dla Wnioskodawczyni stanowi pewien rodzaj odszkodowania za przejęty przez Skarb Państwa majątek, a do którego Wnioskodawczyni nabyła prawo w wyniku nabycia spadku po zmarłym mężu. Decyzja o podpisaniu wymienionej we wniosku umowy wynikała z wieloletniego i wciąż przedłużającego się procesu sądowego w przedmiotowej sprawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z generalną zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione z podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia, przy czym – co istotne – musi być ono przez podatnika otrzymane lub postawione do jego dyspozycji.

Jednym ze źródeł przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych są wskazane w pkt 9 tego przepisu inne źródła.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 przytoczonej ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Użyty w zacytowanym przepisie zwrot „w szczególności” dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i należy do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w dniu 3 grudnia 2015 r. została zawarta umowa pomiędzy Wnioskodawczynią oraz innymi osobami z jednej strony, a spółką z drugiej strony. Umowa dotyczyła cofnięcia powództwa wraz ze zrzeczeniem się przysługującego roszczenia w postępowaniu sądowym o uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym, które na dzień zawarcia niniejszej umowy toczyło się przed Sądem. Umowa, o której mowa we wniosku została zawarta jako ugoda pozasądowa. W wyniku zawartej umowy Wnioskodawczyni otrzymała od spółki kwotę pieniężną, która w umowie nie została określona jako odszkodowanie, zadośćuczynienie, rekompensata czy inne świadczenie. Wnioskodawczyni uważa, że otrzymana kwota stanowi odszkodowanie - biorąc pod uwagę wszystkie okoliczności dotyczące sprawy. Wnioskodawczyni przedmiotową kwotę pieniężna otrzymała w dniu 16 grudnia 2016 r.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 2016 r., poz. 1666), z wyjątkiem:

1. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
2. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
3. odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
4. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
5. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
6. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
7. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.
   
   

Należy zaznaczyć, że zwolnieniem określonym w przytoczonym wyżej przepisie art. 21 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, objęte są tylko zadośćuczynienia/odszkodowania, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw. To oznacza, że zwolnieniem nie są objęte wszystkie zadośćuczynienia/odszkodowania, a tylko te, których wysokość lub zasady ustalania zostały określone wprost w stosownych przepisach prawa, z wyjątkiem enumeratywnie wymienionych kategorii świadczeń.

Ustawodawca konsekwentnie wyłączył z katalogu zwolnień przepisem art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g) zadośćuczynienia/odszkodowania, które zostały otrzymane na podstawie zawartej pomiędzy stronami umowy lub ugody pozasądowej, nawet w sytuacji gdy ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.

Zatem aby wypłacone zadośćuczynienie/odszkodowanie korzystało ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki:

1. jego wysokość lub zasady ustalania muszą wynikać z przepisów odrębnych ustaw,
2. podstawą jego przyznania nie może być zawarta umowa lub ugoda pozasądowa.
   
   

Powyższe potwierdza także orzecznictwo sądów administracyjnych m.in. w prawomocnym wyroku z dnia 3 lipca 2012 r., sygn. akt I SA/Gl 1113/11, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyjaśnił, że z brzmienia art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika jednoznacznie, że wypłacone odszkodowanie (zadośćuczynienie) korzysta ze zwolnienia w sytuacji, gdy spełnione są łącznie dwa warunki: jego wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz że podstawą jego przyznania nie jest zawarta umowa lub ugoda (inna niż ugoda sądowa).

Natomiast Trybunał Konstytucyjny, orzekając niekonstytucyjność art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu, który utracił moc z dniem 11 grudnia 2006 r., stwierdził w wyroku z dnia 29 listopada 2006 r., sygn. akt SK 51/06 (LEX nr 232545), że świadczenia o charakterze odszkodowawczym, do których podatnik nabył prawo w drodze ugody, lecz nie zawartej przed sądem, nadal nie są wolne od podatku. W ocenie Trybunału wyrażonej w powołanym wyżej wyroku bezwarunkowe zwolnienie od podatku sum uzyskanych na podstawie ugody pozasądowej dawałoby zbyt duże pole do nadużyć, stanowiłoby wręcz zachętę do nich.

W świetle powyższych przepisów w przypadku, gdy podstawą przyznania odszkodowania/zadośćuczynienia jest zawarta ugoda, inna niż ugoda sądowa, wówczas takie świadczenie nie podlega zwolnieniu określonemu w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie należy zauważyć, że w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca nie zdefiniował pojęcia odszkodowania czy zadośćuczynienia. Nie oznacza to jednak dowolności w ich rozumieniu. Jak wynika bowiem z orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego z dnia 12 kwietnia 2011 r., sygn. akt SK 62/08, jeśli określony sposób rozumienia przepisu ustawy utrwalił się już w sposób oczywisty, a zwłaszcza jeśli znalazł jednoznaczny i autorytatywny wyraz w orzecznictwie Sądu Najwyższego bądź Naczelnego Sądu Administracyjnego, to należy uznać, że przepis ten – w praktyce swego stosowania – nabrał takiej właśnie treści. Jednocześnie względy spójności systemu prawa uzasadniają, aby kryteria rozumienia pojęć niezdefiniowanych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, miały w pierwszej kolejności charakter kryteriów ustawowych. Konieczne staje się zatem zastosowanie wykładni systemowej zewnętrznej i odwołanie się do przepisów ustawy z dnia 24 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.).

Odwołując się zatem do prawa cywilnego stwierdzić należy, że świadczenie odszkodowawcze to najogólniej świadczenie mające na celu naprawienie wyrządzonej szkody. Szkodą jest uszczerbek jakiego doznał poszkodowany wbrew jego woli we wszelkiego rodzaju dobrach przez prawo chronionych. Chodzi więc zarówno o uszczerbek majątkowy, jak i niemajątkowy. Uszczerbek niemajątkowy jest określany terminem „krzywda”. Pod tym pojęciem należy rozumieć wszelkie negatywne przeżycia człowieka wyrażające się zarówno w cierpieniu fizycznym, jak i psychicznym, wywołane czynem niedozwolonym. Do naprawienia krzywdy odnosi się termin „zadośćuczynienie”, natomiast „odszkodowanie” wiąże się z naprawieniem uszczerbku majątkowego.

W Kodeksie cywilnym świadczenie odszkodowawcze wynika głównie z tytułu odpowiedzialności deliktowej (art. 415 i następne) lub odpowiedzialności kontraktowej (art. 471 i następne), a co za tym idzie jest następstwem czynu niedozwolonego lub niewykonania bądź nienależytego wykonania zobowiązania.

Z przepisu art. 417 § 1 Kodeksu cywilnego wynika, że za szkodę wyrządzoną przez niezgodne z prawem działanie lub zaniechanie przy wykonywaniu władzy publicznej ponosi odpowiedzialność Skarb Państwa lub jednostka samorządu terytorialnego lub inna osoba prawna wykonująca tę władzę z mocy prawa. Jeżeli wykonywanie zadań z zakresu władzy publicznej zlecono, na podstawie porozumienia, jednostce samorządu terytorialnego albo innej osobie prawnej, solidarną odpowiedzialność za wyrządzoną szkodę ponosi ich wykonawca oraz zlecająca je jednostka samorządu terytorialnego albo Skarb Państwa (art. 417 § 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 361 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego, zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Należy zauważyć, że w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z wypłatą kwoty pieniężnej wynikającej z zawartej umowy pozasądowej pomiędzy Wnioskodawczynią oraz innymi osobami z jednej strony, a spółką z drugiej strony. Umowa dotyczyła cofnięcia powództwa wraz z zrzeczeniem się przysługującego roszczenia w postępowaniu sądowym o uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym, które na dzień zawarcia niniejszej umowy toczyło się przed Sądem. W opisie stanu faktycznego Wnioskodawczyni jednoznacznie wskazała, że w treści umowy nie ma informacji, by przyznana jej kwota stanowiła odszkodowanie czy zadośćuczynienie, doszło natomiast do wypłaty określonej kwoty pieniężnej. Kwota pieniężna została wypłacona przez spółkę, a więc nie można uznać, że stanowi odszkodowanie z tytułu zrzeczenia się roszczenia do nieruchomości, która został przejęta przez Skarb Państwa. Ponadto, w rozpatrywanej sprawie źródłem wypłaty świadczenia pieniężnego nie był wyrok ani ugoda sądowa, lecz zawarta ugoda pozasądowa.

Jak wynika z opisu stanu faktycznego, Wnioskodawczyni nie otrzymała świadczeń, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. odszkodowania/zadośćuczynienia, tylko kwotę pieniężną na podstawie zawartej ugody pozasądowej. Zatem, wskazany przez Wnioskodawczynię przepis art. 21 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy nie ma zastosowania w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony stan faktyczny uznać należy, że wskazana we wniosku kwota pieniężna jest świadczeniem rodzajowo innym niż odszkodowania, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, otrzymana przez Wnioskodawczynię kwota pieniężna wynikająca z zawartej ugody pozasądowej stanowi dla Niej przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie podlega zwolnieniu od podatku dochodowego od osób fizycznych, ponieważ przepis art. 21 ust. 1 pkt 3, jak również pozostałe przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, takiego zwolnienia nie przewidują. Przychód ten podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych za zasadach ogólnych według skali podatkowej określonej w art. 27 ust. 1 ww. ustawy. Przedmiotowa kwota winna zostać wykazana – łącznie z innymi uzyskanymi przychodami (dochodami) w zeznaniu podatkowym za rok podatkowy, w którym została ona wypłacona. Zgodnie bowiem z art. 45 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Końcowo, mając na uwadze treść przepisu art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), zauważyć należy, że w przedmiotowej sprawie Organ podatkowy wydając interpretację indywidualną przepisów prawa opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię. Do postępowania w sprawie wydania interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego nie mają bowiem zastosowania przepisy o postępowaniu podatkowym, a postępowanie dowodowe jest częścią postępowania podatkowego.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w … w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.