2018.03.15 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4.4012.740.2017.2.BS
z 15 marca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 grudnia 2017 r. (data wpływu 21 grudnia 2017 r.), uzupełnionym w dniu 28 lutego 2018 r. (data wpływu 1 marca 2018 r.), na wezwanie tut. organu z dnia 20 lutego 2018 r. (skutecznie doręczone w dniu 21 lutego 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odliczania podatku naliczonego oraz zastosowania zwolnienia od podatku dla świadczonych usług – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 grudnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odliczania podatku naliczonego oraz zastosowania zwolnienia od podatku dla świadczonych usług.

Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 27 lutego 2018 r., złożonym w dniu 27 lutego 2018 r. (data wpływu 1 marca 2018 r.) na wezwanie organu z dnia 20 lutego 2018 r. (skutecznie doręczone w dniu 21 lutego 2018 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej: „Wnioskodawca”) jest samorządem zawodowym działającym na podstawie ustawy (dalej: „ustawa”) oraz na podstawie statutu stanowiącego załącznik do Uchwały Zjazdu z dnia 6 grudnia 2014 r. w sprawie Statutu (dalej: „Statut”). Wnioskodawca posiada osobowość prawną i jako osoba prawna jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Jednocześnie nie została wymieniona przez ustawodawcę w treści art. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jako podmiot zwolniony od podatku dochodowego od osób prawnych.

Wnioskodawca jest obowiązkowym zrzeszeniem osób fizycznych i zgodnie z zapisami Statutu, może prowadzić działalność finansową, gospodarczą, wydawniczą, oświatową i szkoleniową.

Ponadto, zgodnie z § 7 Statutu, do zadań statutowych Wnioskodawcy należy w szczególności:

reprezentowanie, w tym udział w postępowaniu sądowym przez upoważnionego przedstawiciela społecznego,

ochrona interesów zawodowych,

kodyfikowanie zasad etyki zawodowej,

sprawowanie nadzoru nad należytym wykonywaniem czynności i przestrzeganiem przez nich zasad etyki zawodowej,

działanie na rzecz stałego podnoszenia kwalifikacji zawodowych,

prowadzenie rejestru,

stwierdzanie i wydawanie prawa wykonywania zawodu,

współdziałanie z samorządami zawodowymi innych wolnych zawodów,

przedstawianie wniosków właściwym organom w zakresie stanowienia i stosowania prawa,

udział w ustalaniu standardów i zasad oceny pracy,

integrowanie środowiska,

prowadzenie badań w zakresie ochrony zdrowia.

Działalność Wnioskodawcy jest finansowana w przeważającej mierze z obowiązkowych składek członkowskich, które wpłacane są przez członków samorządu, ale także z opłat związanych z postępowaniem w sprawie wpisu na listę i do ewidencji.

Składki członkowskie wpłacane przez członków Wnioskodawcy korzystają ze zwolnienia z podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 40) UPDOP, w części która jest przeznaczona na działalność statutową, zgodnie z którym to przepisem: „składki członkowskie członków organizacji politycznych, społecznych i zawodowych – w części nieprzeznaczonej na działalność gospodarczą”.

Ponadto, pozostałe dochody Wnioskodawcy, takie jak opłaty związane z postępowaniem w sprawie wpisu na listę i do ewidencji, ale również i inne, korzystają ze zwolnienia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4) UPDOP, o ile zostaną wydatkowane na cele statutowe, które to cele zostały ściśle określone w niniejszym przepisie, co potwierdził przykładowo Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 6 listopada 2012 r. o sygn. akt: III SA/Wa 504/12 (stroną Skarżącą był Wnioskodawca).

Jednocześnie, Wnioskodawca zgodnie z treścią Statutu, może prowadzić działalność gospodarczą oraz jest zarejestrowany jako podatnik VAT zwolniony.

Wnioskodawca jest ponadto właścicielem nieruchomości (kamienicy) – stanowiącej obecnie siedzibę samorządu zawodowego. W latach kolejnych nieruchomość ta była remontowana, przystosowywana do pełnienia zadań ustawowych i statutowych samorządu zawodowego.

Wnioskodawca oprócz działalności statutowej zamierza prowadzić również działalność gospodarczą polegającą na:

prowadzeniu działalności szkoleniowej (wynajmowaniu firm szkoleniowych, w tym wynajem sal szkoleniowych i konferencyjnych w różnych miejscach Polski) oraz na

odpłatnym wynajmowaniu pomieszczeń noclegowych (wynajem krótkoterminowy), sal szkoleniowych i konferencyjnych w siedzibie Wnioskodawcy, które w wyniku remontu zostały przygotowane i dostosowane do tych celów w budynku będącym siedzibą Wnioskodawcy.

Wnioskodawca przewiduje, że wartość sprzedaży z działalności gospodarczej może przekroczyć w kolejnych latach wysokość limitu, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, dlatego też, Wnioskodawca zamierza złożyć właściwemu Naczelnikowi Urzędu Skarbowego zawiadomienie o zamiarze zrezygnowania ze zwolnienia i uzyskanie statusu aktywnego podatnika VAT (o którym mowa w art. 113 ust. 4 ustawy o VAT).

W ramach działalności gospodarczej oraz działalności statutowej odpłatnej Wnioskodawca zamierza nabywać towary i usługi wykorzystywane do działalności opodatkowanej podatkiem VAT, jak i działalności statutowej.

Działalność statutową Wnioskodawca prowadzi:

nieodpłatnie / częściowo odpłatnie – gdzie na realizację zadań pozyskuje środki finansowe (składki członkowskie, wpłaty na działalność statutową, darowizny, itp.):
i) organizowanie szkoleń i konferencji naukowych dla członków samorządu zawodowego.

Jeżeli pobrane wynagrodzenie przewyższa koszty realizowanych zadań - nadwyżka przychodów nad kosztami przekazywana jest wyłącznie na działalność statutową.

Wnioskodawca zamierza również prowadzić działalność gospodarczą, z której uzyskiwać będzie przychody z tytułu m.in.:

odpłatnie – przychody ze:
1. sprzedaży usług wynajmu miejsc noclegowych krótkoterminowych (w siedzibie Wnioskodawcy),
2. sprzedaży usług wynajmu sal szkoleniowych / konferencyjnych (w siedzibie Wnioskodawcy),
3. organizowania szkoleń i szkoleń / konferencji dla osób niebędących członkami samorządu zawodowego (w różnych miejscach Polski).

Dochód z działalności gospodarczej Wnioskodawca zamierza przeznaczać w całości na finansowanie działalności statutowej.

W ramach działalności gospodarczej oraz działalności statutowej Wnioskodawca nabywać będzie towary i usługi wykorzystywane do działalności opodatkowanej podatkiem VAT, jak i działalności statutowej.

Biorąc pod uwagę powyżej opisany stan faktyczny, Wnioskodawca powziął wątpliwość w kwestii możliwości odliczenia podatku VAT związanego z zakupami w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz działalnością statutową – jako aktywny podatnik VAT.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 28 lutego 2018 r. (data wpływu 1 marca 2018 r.), Wnioskodawca doprecyzował przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, wyjaśniając, że usługi szkoleniowe, o których mowa w pytaniu oznaczonym we wniosku nr 2 – nie będą korzystały ze zwolnienia od podatku od towarów i usług. A zatem, w związku ze świadczeniem tych usług, zostanie określony podatek należny.

Ponadto Wnioskodawca w ww. uzupełnieniu wniosku wskazał, że przedmiot interpretacji ma obejmować wyłącznie możliwość skorzystania ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36) ustawy o VAT z tytułu wynajmu krótkoterminowego pomieszczeń w ramach działalności gospodarczej na rzecz osób fizycznych i osób prowadzących działalność gospodarczą. Przedmiot interpretacji nie powinien obejmować wysokości stawki podatku, a tylko stwierdzenie, czy Podatnik ma prawo do skorzystania ze zwolnienia z podatku – w ocenie Wnioskodawcy, zwolnienie Wnioskodawcy nie przysługuje.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w sytuacji w której Wnioskodawca ponosić będzie wydatki tytułem czynszu, energii, środków czystości, wynagrodzeń pracowników itp., w tym wszelkich kosztów związanych z utrzymaniem nieruchomości w której świadczone są usługi wynajmu krótkoterminowego oraz wynajmu sal szkoleniowych / konferencyjnych w siedzibie Wnioskodawcy, ale jednocześnie nieruchomość ta służy celom statutowym Wnioskodawcy (jego siedziba i wykonywanie zadań Statutowych) – Wnioskodawca, skoro nie jest w stanie jednoznacznie przyporządkować wydatków do działalności gospodarczej, jest zobowiązany do stosowania proporcji, o której mowa w przepisach o VAT w zakresie odliczenia podatku VAT?
Czy w sytuacji, w której Wnioskodawca świadczyć będzie np. odpłatne usługi szkoleniowe / konferencyjne opodatkowane VAT w ramach działalności gospodarczej, w ramach których to usług ponosić będzie wydatki m.in. na rzecz wynajmu sal szkoleniowych / konferencyjnych (w różnych miejscach Polski), usług cateringowych i innych wydatków dla osób trzecich (działalność gospodarcza odpłatna) – które z łatwością może przyporządkować w pełnym zakresie do działalności gospodarczej – przysługuje Wnioskodawcy odliczenie pełne podatku VAT?
Czy Wnioskodawca może skorzystać ze zwolnienia z podatku VAT z tytułu wynajmu krótkoterminowego pomieszczeń w ramach działalności gospodarczej na rzecz osób fizycznych i osób prowadzących działalność gospodarczą o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36) ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

W odpowiedzi na pytanie nr 1

W sytuacji w której Wnioskodawca nie będzie w stanie wyodrębnić poszczególnych wydatków ponoszonych na nieruchomość (tytułem czynszu, energii, środków czystości, wynagrodzeń pracowników itp.), względem wydatków ponoszonych na działalność statutową oraz na działalność gospodarczą opodatkowaną VAT – Wnioskodawca będzie zobowiązany do stosowania odliczenia podatku VAT z zastosowaniem proporcji.

W odpowiedzi na pytanie nr 2

W sytuacji w której Wnioskodawca świadczyć będzie np. usługi szkoleniowe, w tym zatrudnianie firm szkoleniowych, wynajem sal szkoleniowych / konferencyjnych wraz z cateringiem (usług opodatkowanych VAT) w ramach działalności gospodarczej, w ramach których to usług ponosić będzie wydatki m.in. na rzecz zatrudnionych firm szkoleniowych, wynajmu sal konferencyjnych (w różnych miejscach Polski), usług cateringowych i innych wydatków – które to wydatki może z łatwością przyporządkować w pełnym zakresie do wydatków z tytułu działalności gospodarczej – w stosunku do tych wydatków Wnioskodawcy przysługiwać będzie odliczenie pełne podatku VAT, bez konieczności stosowania proporcji w odliczeniu VAT.

W odpowiedzi na pytanie nr 3

Wnioskodawca nie może skorzystać ze zwolnienia z podatku VAT przy wynajmie krótkoterminowym pomieszczeń na rzecz osób fizycznych i osób prowadzących działalność gospodarczą, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36) ustawy o VAT i będzie zobowiązany opodatkować wynajem pomieszczeń tytułem krótkotrwałego pobytu (na doby) stawką 8%.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

W zakresie pytania nr 1

Od 1 stycznia 2016 r. podatnik, który nie może przypisać nabywanych towarów i usług wyłącznie do działalności gospodarczej, jest zobowiązany na podstawie art. 86 ust. 2a i 2b ustawy o VAT określić w jakiej proporcji wydatek dotyczy działalności gospodarczej, a w jakiej innych celów – tzw. „sposób określenia proporcji”.

Sposób ten powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych nabyć, tzn.:

zapewnić dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane, oraz

obiektywnie odzwierciedlać część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza.

Przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności takie dane, jak roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie podatnika z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności.

Biorąc pod uwagę, że Wnioskodawca nie będzie w stanie wyodrębnić poszczególnych wydatków ponoszonych na nieruchomość (tytułem czynszu, energii, środków czystości, wynagrodzeń pracowników itp.), w której prowadzona będzie zarówno działalność gospodarcza (wynajem miejsc noclegowych – wynajem krótkoterminowy i wynajem sal konferencyjnych), jak i działalność statutowa – będzie zobowiązany do stosowania odliczenia podatku VAT z zastosowaniem proporcji na zasadach opisanych w przywołanych przepisach.

Zatem, Wnioskodawca będzie zobowiązany do wydzielenia podatku naliczonego przy zastosowaniu współczynnika (proporcji) umożliwiającego odliczenie podatku naliczonego w prawidłowej wysokości w odniesieniu do nabywanych towarów i usług, wykorzystywanych do celów mieszanych.

Powołane bowiem przepisy z art. 86 ust. 2a-2h ustawy będą miały zastosowanie wyłącznie do sytuacji – jak to ma miejsce w niniejszej sprawie – w której nabywane towary i usługi, wykorzystywane są zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, w sytuacji gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

W takich okolicznościach kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Wybrany sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć (nie może być sztucznie zawyżany przez przyjęcie hipotetycznych nierealnych założeń).

Podkreślić należy, że w art. 86 ust. 2b ustawa precyzuje, kiedy sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć. Zgodnie z ww. przepisem ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

Należy wskazać, że wśród danych, które można wykorzystać przy wyborze sposobu określania proporcji ustawodawca wskazuje, obok średniorocznej liczby osób wykonujących wyłącznie prace związane z działalnością gospodarczą, średnioroczną liczbę godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą, roczny obrót z działalności gospodarczej oraz średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością.

W odniesieniu do powyższego, powtórzyć należy, że ustawa wskazuje w art. 86 ust. 2c ustawy kilka metod, które podatnik może wykorzystać celem proporcjonalnego odliczenia podatku naliczonego, jednakże katalog ten nie ma charakteru zamkniętego. Dopuszczalna jest także metoda będąca kompilacją metod ustawowych, czy też każda inna metoda, aby tylko odpowiadała ona najbardziej specyfice prowadzonej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Z uwagi na różnorodność i bogactwo życia gospodarczego wybór sposobu, według którego dokonuje się tego proporcjonalnego przypisania, należy do podatnika. Przepisy ustawowe wymagają jedynie, aby odpowiadał on najbardziej specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć w stosunku do prowadzonej działalności gospodarczej na nieruchomości – wynajem krótkoterminowy, oraz w stosunku do działalności statutowej prowadzonej na terenie tej samej nieruchomości (siedziby Wnioskodawcy).

W zakresie pytania nr 2

W ocenie Wnioskodawcy, w sytuacji w której Wnioskodawca świadczyć będzie usługi w ramach działalności gospodarczej np. odpłatne usługi szkoleniowe / konferencje opodatkowane VAT w ramach których to usług ponosi wydatki m.in. na rzecz wynajmu sal konferencyjnych (w różnych miejscach Polski), firm szkoleniowych, usług cateringowych i innych wydatków – które to wydatki może z łatwością przyporządkować w pełnym zakresie do wydatków z tytułu działalności gospodarczej – w stosunku do tych wydatków Wnioskodawcy przysługuje odliczenie pełne podatku VAT, bez konieczności stosowania proporcji w odliczeniu VAT.

Na mocy art. 86 ust. 2a ustawy – w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji’. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Należy zauważyć, że powyższy przepis odnosi się wyłącznie do sytuacji w której przypisanie nabyć towarów i usług do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe. Powołany art. 86 ust. 2a ustawy ma zastosowanie jedynie do sytuacji, w których nabywane towary i usługi, wykorzystywane są zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, w przypadku, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe. W takich okolicznościach kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Dlatego też w ocenie Wnioskodawcy, skoro Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności świadczyć będzie usługi np. szkoleniowe w różnych miejscach Polski i ponosi wydatki bezpośrednio związane z tymi usługami (wynajem sal konferencyjnych, cateringu itd.) – i Wnioskodawca może z łatwością przyporządkować określone wydatki bezpośrednio do działalności gospodarczej (nie są to wydatki w żadnym stopniu ponoszone na rzecz działalności statutowej), Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenie pełnego VAT w związku z ponoszonymi wydatkami w ramach tej działalności gospodarczej na zasadach ogólnych.

Do fundamentalnych cech podatku od towarów i usług należy zaliczyć zasadę neutralności podatku dla podatników. Cechą tego podatku jest faktyczne obciążenie ciężarem podatku od towarów i usług jedynie konsumpcji towarów i usług. Podatek ten nie powinien obciążać podmiotów biorących udział w obrocie towarami i usługami, niebędących ich ostatecznymi odbiorcami. Należy jednak zwrócić uwagę, że podatek powinien być naliczany na wszystkich stadiach obrotu, z etapem sprzedaży detalicznej włącznie. Mechanizmem zapewniającym obciążenie podatkiem wyłącznie ostatecznych odbiorców towarów i usług, przy jednoczesnym naliczaniu podatku na każdym etapie obrotu, jest prawo do odliczenia od podatku należnego podatku zapłaconego przy nabyciu towarów i usług. Ograniczenie prawa do odliczenia podatku przez podatnika, podobnie jak wszelkie odstępstwa od zasady powszechności opodatkowania, powinny mieć charakter wyjątkowy i mogą być wprowadzane jedynie na podstawie wyraźnych przepisów prawa.

W tym miejscu należy podkreślić również, że Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wielokrotnie stwierdzał, że prawo do odliczenia zostało wprowadzone, aby całkowicie uwolnić przedsiębiorcę od kosztów podatku VAT zapłaconego lub podlegającego zapłacie w toku jego działalności gospodarczej. Wspólny system podatku od wartości dodanej konsekwentnie zapewnia, że każda działalność gospodarcza, niezależnie od jej celu i efektu, pod warunkiem, że sama podlega VAT, jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny.

Stwierdzenie to obrazuje rolę, jaką prawo do odliczenia podatku naliczonego odgrywa w systemie podatku od wartości dodanej.

Potwierdzeniem przedstawionej linii orzecznictwa jest m.in. wyrok TSUE w sprawie C-268/83 D. A. Rompelman i E. A. Rompelman-Van Deelen, z którego wynika, że regulacja dotycząca odliczenia ma za cel całkowicie odciążyć podmiot podlegający opodatkowaniu VAT od podatku od wartości dodanej, który jest winien zapłacić w związku ze swoją działalnością gospodarczą. Wspólny system wartości dodanej zapewnia, że obciążenie podatkiem VAT jest całkowicie neutralne wobec każdego przedsiębiorstwa, niezależnie od celów i wyników przedsiębiorstwa, pod warunkiem, że takie przedsiębiorstwo samo w sobie podlega opodatkowaniu VAT.

Z uwagi na treść przepisów ustawy o podatku od towarów i usług należy zauważyć, że obowiązkiem Wnioskodawcy, w pierwszej kolejności, jest przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju działalności, z którym wydatki te są związane. Podatnik ma zatem obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. bezpośredniej alokacji.

Jeżeli takie wyodrębnienie jest możliwe, podatnikowi przysługiwać będzie pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z czynnościami opodatkowanymi, brak jest natomiast takiego prawa w stosunku do towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności niepodlegających temu podatkowi.

W zakresie pytania nr 3

Dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy stawka podatku wynosi 8%.

W załączniku nr 3 do ustawy zawierającym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, w poz. 163 wymienione zostały usługi mieszczące się w grupowaniu PKWiU 55 tj. usługi związane z zakwaterowaniem. W tym miejscu zwrócić uwagę należy, że ustawodawca nie poprzedził PKWiU 55 symbolem ex, co pozwala przyjąć, że stawka obniżona podatku ma zastosowanie do wszelkich towarów i usług zawierających się w tym grupowaniu.

Zatem w sytuacji, gdy usługa świadczona przez podatnika mieści się w grupowaniu: PKWiU 55, usługa ta podlega opodatkowaniu stawką podatku VAT w wysokości 8%.

W sytuacji gdy lokal jest wynajmowany w celu podnajmu na cele krótkoterminowego zakwaterowania, możliwe jest zastosowanie stawki 8%, co potwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 2 września 2015 r., sygn. IBPP2/4512-509/15/JJ, gdzie czytamy:

(...) usługę wynajmu przez Wnioskodawcę lokalu mieszkalnego podmiotowi prowadzącemu działalność gospodarczą, którego przedmiotem jest krótkotrwały wynajem apartamentów w celach mieszkaniowych, należy opodatkować 8% stawką podatku VAT – zgodnie z art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 oraz poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy – jeśli z umowy zawartej między stronami jednoznacznie wynika, że lokal mieszkalny będzie przeznaczany na cele mieszkaniowe w celu krótkotrwałego zakwaterowania (usługa sklasyfikowana wg PKWiU w grupowaniu 55) (...).

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT zwolnione z podatku VAT są usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe. Nie jest tu istotne kto dokonuje wynajmu mieszkania, lecz na jakie cele.

W ocenie Wnioskodawcy, zważywszy, że wynajem pomieszczeń będzie miał charakter krótkotrwały (na doby, nie dłużej niż kilka dni), to w sytuacji Wnioskodawcy nie znajdzie zastosowanie zwolnienie z podatku VAT (art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT) i Wnioskodawca będzie zobowiązany opodatkować wynajmu stawką 8%.

W sytuacjach jeżeli pobyt jest krótkotrwały, należy zastosować stawkę 8%. Natomiast w sytuacji gdy lokal wynajęty przez firmę służy celom mieszkaniowym, można zastosować zwolnienie, co potwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w piśmie z 2 grudnia 2011 r., nr IPPP3/443-1234/11-2/JK.

Dlatego też, zważywszy, że najem pomieszczeń będzie najmem krótkoterminowym, Wnioskodawca będzie zobowiązany do zastosowania stawki 8% podatku VAT, bowiem nie jest to wynajem na cele mieszkalne, a wyłącznie najem krótkoterminowy, dlatego też nie przysługiwać będzie Wnioskodawcy zwolnienie z podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na mocy art. 86 ust. 2a ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”.

Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Stosownie do art. 86 ust. 2b ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz
obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

W myśl art. 86 ust. 2c ustawy, przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane:

średnioroczną liczbę osób wykonujących wyłącznie prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie osób wykonujących prace w ramach działalności gospodarczej i poza tą działalnością;
średnioroczną liczbę godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą i poza tą działalnością;
roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie podatnika z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego podatnika działalności innej niż gospodarcza;
średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością.

Według art. 86 ust. 2d ustawy, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy.

Podatnik rozpoczynający w danym roku podatkowym wykonywanie działalności gospodarczej i działalności innej niż działalność gospodarcza, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje dane wyliczone szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego w formie protokołu (art. 86 ust. 2e ustawy).

Stosownie do art. 86 ust. 2f ustawy, przepis ust. 2e stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć dane za poprzedni rok podatkowy byłyby niereprezentatywne.

Zgodnie z art. 86 ust. 2g ustawy, proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest samorządem zawodowym działającym na podstawie ustawy oraz na podstawie statutu stanowiącego załącznik do Uchwały Zjazdu z dnia 6 grudnia 2014 r. w sprawie Statutu.

Wnioskodawca posiada osobowość prawną i jako osoba prawna jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych.

Wnioskodawca jest obowiązkowym zrzeszeniem osób fizycznych (zgodnie ustawą) i zgodnie z zapisami Statutu, może prowadzić działalność finansową, gospodarczą, wydawniczą, oświatową i szkoleniową.

Jednocześnie, Wnioskodawca zgodnie z treścią Statutu, może prowadzić działalność gospodarczą oraz jest zarejestrowany jako podatnik VAT zwolniony.

Wnioskodawca oprócz działalności statutowej zamierza prowadzić również działalność gospodarczą polegającą na:

prowadzeniu działalności szkoleniowej (wynajmowaniu firm szkoleniowych, w tym wynajem sal szkoleniowych i konferencyjnych w różnych miejscach Polski) oraz na

odpłatnym wynajmowaniu pomieszczeń noclegowych (wynajem krótkoterminowy), sal szkoleniowych i konferencyjnych w siedzibie Wnioskodawcy, które w wyniku remontu zostały przygotowane i dostosowane do tych celów w budynku będącym siedzibą Wnioskodawcy.

Działalność statutową Wnioskodawca prowadzi:

nieodpłatnie / częściowo odpłatnie – gdzie na realizację zadań pozyskuje środki finansowe (składki członkowskie, wpłaty na działalność statutową, darowizny, itp.):
i) organizowanie szkoleń i konferencji naukowych dla członków samorządu zawodowego.
Jeżeli pobrane wynagrodzenie przewyższa koszty realizowanych zadań - nadwyżka przychodów nad kosztami przekazywana jest wyłącznie na działalność statutową.

Wnioskodawca zamierza również prowadzić działalność gospodarczą, z której uzyskiwać będzie przychody z tytułu m.in.:

sprzedaży usług wynajmu miejsc noclegowych krótkoterminowych (w siedzibie Wnioskodawcy),
sprzedaży usług wynajmu sal szkoleniowych / konferencyjnych (w siedzibie Wnioskodawcy),
organizowania szkoleń i szkoleń / konferencji dla osób niebędących członkami samorządu zawodowego (w różnych miejscach Polski).

Dochód z działalności gospodarczej Wnioskodawca zamierza przeznaczać w całości na finansowanie działalności statutowej.

W ramach działalności gospodarczej oraz działalności statutowej Wnioskodawca nabywać będzie towary i usługi wykorzystywane do działalności opodatkowanej podatkiem VAT, jak i działalności statutowej.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że usługi szkoleniowe, o których mowa w pytaniu oznaczonym we wniosku nr 2 – nie będą korzystały ze zwolnienia od podatku od towarów i usług. A zatem, w związku ze świadczeniem tych usług, zostanie określony podatek należny.

Wnioskodawca powziął wątpliwość w kwestii możliwości odliczenia podatku VAT związanego z zakupami w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz działalnością statutową – jako aktywny podatnik VAT.

W tym miejscu jeszcze raz podkreślić należy, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Przedstawiona zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych.

Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu. Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności nieopodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji w związku z wykorzystywaniem nabywanych towarów i usług do działalności gospodarczej, tj. do działalności odpłatnej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, tj. do działalności nieodpłatnej, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakupy towarów i usług jedynie w zakresie, w jakim te towary i usługi służą do wykonywania przez Wnioskodawcę czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Wnioskodawca będzie zatem zobowiązany do wydzielenia podatku naliczonego przy zastosowaniu współczynnika (proporcji) umożliwiającego odliczenie podatku naliczonego w prawidłowej wysokości w odniesieniu do nabywanych towarów i usług wykorzystywanych do celów mieszanych, zgodnie z zasadami określonymi w art. 86 ust. 2a-2g ustawy.

Powołany wyżej art. 86 ust. 2a ustawy, wprost określa, co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych. Zgodnie z tą normą w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o VAT oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 2), w sytuacji gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Podkreślenia wymaga, że dla stwierdzenia, czy działalność lub transakcje stanowią „cele inne niż związane z działalnością gospodarczą” znaczenie ma, czy mieszczą się one w przedmiocie działalności danego podmiotu.

Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 i 3 ustawy. Mieszczą się tutaj również działania, czy sytuacje występujące w ramach działalności gospodarczej, jednakże niegenerujące opodatkowania podatkiem VAT. „Towarzyszą” one działalności gospodarczej i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności podatnika. Nie podlegają one opodatkowaniu VAT, jednakże ich występowanie nie oznacza, że u podatnika występują czynności wykonywane poza działalnością gospodarczą. Za czynności zrównane z czynnościami wykonywanymi w ramach działalności gospodarczej uznaje się także nieodpłatną dostawę towarów lub nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste, w przypadkach, o których mowa w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy. Uzasadnia to fakt, że chociaż czynności te z definicji nie mają związku z działalnością gospodarczą, w przypadkach określonych w tych przepisach następuje obowiązek naliczenia VAT. Natomiast przez cele inne rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i ust. 3 ustawy (przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy czy nieodpłatną działalność statutową).

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – w myśl art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wobec tego należy stwierdzić, że za podatnika VAT będzie uznany tylko taki podmiot, który dokonuje czynności zmierzających do wykorzystania nabytych towarów i usług do celów opodatkowanej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

W sytuacji gdy podatnik dokonuje zakupu, który nie jest związany z jego działalnością gospodarczą, to traktowany jest jako konsument i tym samym pozbawiony prawa do odliczenia. Jeżeli jednak realizuje zakup na potrzeby swojej działalności, to ma prawo do odliczenia. W sytuacji pośredniej, gdy dany zakup jest związany zarówno z działalnością gospodarczą, jak i z tą aktywnością niepodlegającą VAT danego podmiotu, istnieje konieczność określenia sposobu proporcji, ponieważ dany wydatek powinien uprawniać do odliczenia, ale tylko w części, którą będzie można obliczyć przy wykorzystaniu mechanizmu wstępnej proporcji.

W tym miejscu należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług proponuje kilka metod, które podatnik może wykorzystać celem proporcjonalnego odliczenia podatku naliczonego, jednakże katalog ten nie ma charakteru zamkniętego. Dopuszczalna jest także metoda będąca kompilacją metod ustawowych, czy też każda inna metoda, aby tylko odpowiadała ona najbardziej specyfice prowadzonej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

zapewni dokonanie odliczenia podatku naliczonego wyłącznie w części przypadającej na działalność gospodarczą (co do zasady dotyczącej czynności opodatkowanych VAT) oraz
obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadających na działalność gospodarczą oraz na cele inne (z wyjątkiem celów prywatnych) – gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

Zatem wybór sposobu, według którego Wnioskodawca będzie dokonywał proporcjonalnego odliczenia w przypadku zakupu towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów działalności gospodarczej, jak i do celów pozostających poza taką działalnością, których przypisanie w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe – należy do Wnioskodawcy.

Z uwagi na powołane powyżej przepisy oraz przedstawione zdarzenie przyszłe, należy stwierdzić, że w sytuacji w której Wnioskodawca nie będzie w stanie jednoznacznie przyporządkować wydatków ponoszonych na nieruchomość do działalności gospodarczej, kwotę podatku naliczonego powinien obliczyć zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej „sposób określenia proporcji”, o której mowa w art. 86 ust, 2a i nast. ustawy. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych nabyć. Oznacza to, że Wnioskodawca zobowiązany jest do wyodrębnienia takiej części podatku naliczonego, którą można przypisać prowadzonej działalności gospodarczej. Warto nadmienić, że zastosowane przez Wnioskodawcę metody, czy też sposoby, na podstawie których dokona on wydzielenia odpowiedniej kwoty podatku naliczonego muszą odpowiadać wartościom faktycznym i rzeczywistym. Ciężar rzetelnego ustalenia, jaka część podatku naliczonego związana jest z prowadzoną działalnością gospodarczą, a jaka część wykorzystywana jest dla potrzeb innych niż prowadzona działalność gospodarcza, spoczywa zawsze na Wnioskodawcy. Należy również dodać, że zastosowana metoda wydzielenia odpowiedniej kwoty podatku naliczonego musi spełniać kryteria, o których mowa w art. 86 ust. 2b ustawy o VAT.

Natomiast w sytuacji, w której Wnioskodawca świadczyć będzie np. odpłatne usługi szkoleniowe / konferencyjne opodatkowane VAT w ramach działalności gospodarczej, w ramach których to usług ponosić będzie wydatki związane wyłącznie z ich świadczeniem podkreślić należy, że z powołanego powyżej art. 86 ust. 1 wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego przez podmiot niebędący czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT oraz podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku i niepodlegających temu podatkowi.

Jednocześnie podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W analizowanej sytuacji Wnioskodawca będzie zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług a ponoszone wydatki będą związane wyłącznie z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi w postaci świadczenia usług szkoleniowych/konferencyjnych – jak wskazał Wnioskodawca – określone wydatki może z łatwością przyporządkować bezpośrednio do działalności gospodarczej.

Zatem z uwagi na powołane powyżej przepisy oraz przedstawione zdarzenie przyszłe, stwierdzić należy, że w sytuacji świadczenia odpłatnych usług szkoleniowych / konferencyjnych opodatkowane VAT w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do stosowania proporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2a ww. ustawy.

Zgodzić należy się z Wnioskodawcą, że w tym przypadku Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia pełnego VAT w związku z ponoszonymi wydatkami w ramach tej działalności gospodarczej na zasadach ogólnych.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego nr 1 i nr 2 uznano za prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą także kwestii zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36) ustawy, dla sprzedaży usług wynajmu krótkoterminowego pomieszczeń noclegowych – miejsc noclegowych krótkoterminowych (w siedzibie Wnioskodawcy) na rzecz osób fizycznych i osób prowadzących działalność gospodarczą.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 5a ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Przez dostawę towarów – w myśl art. 7 ust. 1 ustawy – rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z treścią art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

W świetle art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Natomiast zgodnie z art. 146a pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Zastosowanie preferencyjnych stawek podatku lub zwolnienia od podatku możliwe jest tylko wówczas, gdy wynika to wprost z ustawy lub przepisów wykonawczych do ustawy.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Z powołanych przepisów wynika, że ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta świadczenie usług wynajmu nieruchomości o charakterze mieszkalnym (części nieruchomości) na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy). W związku z tym zwolnieniu nie podlega wynajem nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cel inny niż mieszkaniowy. Przy czym przepis nie uzależnia zastosowania zwolnienia od rodzaju czy formy prawnej podmiotu świadczącego usługę, jak i podmiotu nabywającego tę usługę.

To wskazuje, że zwolnieniu od podatku podlega świadczona na własny rachunek usługa wynajmu lub dzierżawy nieruchomości o charakterze mieszkalnym (części nieruchomości), co istotne, na cele mieszkaniowe. Zatem przesłanki do zastosowania zwolnienia są następujące:

świadczenie usługi na własny rachunek,

charakter mieszkalny nieruchomości,

mieszkaniowy cel najmu lub dzierżawy.

Zaistnienie wszystkich powyższych przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku. Brak któregokolwiek z powyższych elementów nie pozwala natomiast na zastosowanie zwolnienia.

Jednocześnie, stosownie do art. 43 ust. 20 ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 36, nie ma zastosowania do usług wymienionych w poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy.

Analizując zatem przedstawiony opis sprawy i powołane regulacje prawne należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawca zamierza wynajmować pomieszczenia noclegowe (miejsca noclegowe), które w wyniku remontu zostały przygotowane i dostosowane do tych celów w budynku będącym siedzibą Wnioskodawcy wyłącznie krótkoterminowo (na dobę, nie dłużej niż kilka dni – jak wskazuje Wnioskodawca w uzasadnieniu stanowiska), to celu tego najmu – zapewnienia noclegu – nie można utożsamiać z zaspokajaniem potrzeb mieszkaniowych.

Oznacza to, że w analizowanym przypadku nie została spełniona przesłanka do zastosowania zwolnienia o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36) ustawy w postaci mieszkaniowego charakteru najmu.

W konsekwencji zgodzić należy się z Wnioskodawcą, że Wnioskodawca nie może zastosować zwolnienia z podatku dla wynajmu krótkoterminowego pomieszczeń na rzecz osób fizycznych i osób prowadzących działalność gospodarczą, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36) ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego nr 3 uznano za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin