Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-1.4012.39.2018.2.AK
z 21 marca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 stycznia 2018 r. (data wpływu 16 stycznia 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 19 marca 2018 r. (data wpływu 20 marca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu realizacji zadań polegających na zakupie i ustawieniu wiat przystankowych przy zatokach autobusowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 stycznia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu realizacji zadań polegających na zakupie i ustawieniu wiat przystankowych przy zatokach autobusowych. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 19 marca 2018 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Miasto (dalej: Wnioskodawca) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT).

Działalność Miasta zarówno podlegająca opodatkowaniu VAT, zgodnie z ustawą z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, ze zm.; dalej: ustawa o VAT), jak również działalność niepodlegająca ustawie VAT, realizowana jest na podstawie ustawy o samorządzie gminnym z dnia 8 marca 1990 r. (Dz. U. z 2016 r., poz. 446, ze zm. – dalej: u.s.g) jako zadania własne, polegająca na zaspokajaniu zbiorowych potrzeb wspólnoty samorządowej czyli mieszkańców gminy, prowadzona jest między innymi przez jednostki budżetowe, zakłady budżetowe, spółki. Jedną z jednostek budżetowych Miasta jest urząd miasta, tj. Urząd Miejski (dalej: Urząd).

Zgodnie z art. 33 ust. 1 u.s.g, wójt (prezydent) wykonuje zadania przy pomocy urzędu gminy (miasta). Urząd składa się z komórek organizacyjnych (departamentów, biur, zarządów) wykonujących zadania przypisane im w Regulaminie Organizacyjnym Urzędu, wprowadzonym zarządzeniem Prezydenta Miasta. Regulamin określa organizację i zasady funkcjonowania Urzędu, zgodnie z art. 33 ust. 2 u.s.g.

Miasto realizuje zadania własne, do których należą m.in. sprawy z zakresu gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacja ruchu drogowego. Zadania w zakresie zarządzania drogami oraz obsługi inwestycji drogowych realizuje Zarząd Dróg Miejskich.

W ramach czynności wykonywanych przez Miasto (działające poprzez swój Urząd) można wyróżnić:

1. czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem VAT i w ramach tej działalności Miasto funkcjonuje m.in. jako organ podatkowy czy organ administracyjny,
2. czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, a więc wykonywane głównie na podstawie umów cywilnoprawnych.
   
   

Do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT należą w szczególności opłaty administracyjne pobierane za parkowanie pojazdów samochodowych na drogach publicznych w strefie płatnego parkowania, opłaty za zajęcie pasa drogowego, opłaty za korzystanie z przystanków komunikacyjnych, zakup usługi roweru miejskiego.

Z kolei do czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT należą między innymi czynności wykonywane na podstawie umów cywilno-prawnoprawnych na świadczenie usług.

W ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020, Osi Priorytetowej I Wzmocnienie potencjału i konkurencyjności Gospodarki Regionu, Działania 1.2 Promocja przedsiębiorczości oraz podniesienie atrakcyjności inwestycyjnej województwa, Poddziałanie 1.4.2 Podniesienie atrakcyjności inwestycyjnej BOF, Miasto realizuje projekt pt. „Uzbrojenie terenów inwestycyjnych (…)”. Wartość szacunkowa projektu – 52.059.536,93 zł, w tym dofinansowanie z UE 35.420.527,86 zł. Celem projektu jest uzbrojenie 44,25 ha terenów inwestycyjnych w pełną infrastrukturę techniczną tj. kanalizację deszczową, sanitarną, teletechniczną, sieci wodociągowe, nawierzchnie ulic, chodniki, drogi rowerowe, parkingi, oświetlenie.

Zakres rzeczowy projektu pn. „Uzbrojenie terenów inwestycyjnych (…)” obejmuje kompleksowe uzbrojenie terenu inwestycyjnego poprzez budowę dróg dojazdowych wraz z infrastrukturą techniczną tj.:

1. budowę przedłużenia (…);
2. budowę przedłużenia (…);
3. budowę drogi wewnątrz terenów inwestycyjnych – budowa ulicy bez nazwy łączącej (…);
4. budowę ulicy bez nazwy łączącej (…)
   
   

W ramach robót drogowych przewiduje się budowę i przebudowę:

• nawierzchni ulic, w tym budowę oświetlenia oraz odwodnienia,
• chodników, ścieżek rowerowych, parkingów oraz zatok autobusowych wraz z wiatami,
• monitoringu miejskiego, sygnalizacji świetlnych.
  
  

Ponadto zostanie wybudowana lub przebudowana infrastruktura techniczna, tj. kanalizacja sanitarna, sieć wodociągowa, kanalizacja teletechniczna, sieć gazowa i kablowe linie elektroenergetyczne.

Wszystkie faktury dotyczące zrealizowanych projektów wystawione będą na Miasto.

W ramach projektu zakłada się również usunięcie infrastruktury technicznej kolidującej z planowaną inwestycją, znajdującej się na działkach, tj.:

• nieczynnej kanalizacji deszczowej, sieci wodociągowej, sieci gazowej i telekomunikacyjnej, linii niskiego napięcia, latarni;
• rozebranie budynku murowanego, który jest w złym stanie technicznym oraz nawierzchni pasa startowego.
  
  

Wybudowane w ramach projektu sieci kanalizacji sanitarnej i wodociągowej zostaną przekazane aportem Sp. z o.o. Jest to spółka miejska, w której Gmina posiada kontrolny pakiet udziałów. Sp. z o.o. powołane zostały do świadczenia zadań własnych gminy w zakresie zaopatrzenia w wodę i odprowadzanie ścieków.

Koszty budowy sieci wodociągowej oraz kanalizacji sanitarnej są wydzielone z kosztów całej inwestycji, dlatego też znana będzie kwota podatku VAT związanego z ich budową.

Kanalizacja teletechniczna planowana do realizacji w ramach projektu to system rur potrzebnych do instalacji i przeciągania kabli sieci telekomunikacyjnych np. światłowodowych lub koncentrycznych. Sieć ta służy przede wszystkim do umieszczania w niej infrastruktury gminnej, która służy do realizacji zadań własnych gminy. Ponadto, na wniosek zainteresowanych podmiotów zewnętrznych gmina ma obowiązek udostępnić przedmiotowe sieci odpłatnie na podstawie decyzji.

Koszty budowy kanału teletechnicznego są wydzielone z kosztów całej inwestycji, dlatego też znana będzie kwota podatku VAT związanego z ich budową.

Podziemna infrastruktura techniczna kolidująca z planowanymi ulicami, tj. sieć gazowa i kablowe linie elektroenergetyczne, które będą przebudowane przez miasto na podstawie uzgodnień z właścicielami tych sieci pozostanie ich własnością. Wynika to z art. 32 ustawy z dnia 21.03.1985 o drogach publicznych (jedn. tekst Dz.U. z 2016 r., poz. 1440), który mówi, że w przypadku, gdy budowa lub przebudowa drogi w miejscu jej przecięcia się z urządzeniem typu liniowego (w szczególności linią energetyczna lub telekomunikacyjną, rurociągiem, taśmociągiem) powoduje naruszenie tych obiektów lub urządzeń albo konieczność zmian dotychczasowego ich stanu, przywrócenie poprzedniego stanu lub dokonanie zmiany należy do zarządcy drogi. Koszty przełożenia urządzeń liniowych w pasie drogowym wynikające z naruszenia lub konieczności zmian stanu dotychczasowego urządzenia liniowego, pokrywa zarządca drogi.

Cała wybudowana infrastruktura drogowa, tj. drogi publiczne wraz z oświetleniem i odwodnieniem, chodniki, ścieżki rowerowe, parkingi, zatoki autobusowe oraz sygnalizacje świetlne i monitoring miejski, itp. będą ogólnodostępne, bezpłatne i będą służyć do użytku publicznego. Majątek wytworzony w wyniku realizacji projektu pozostanie własnością Miasta, za wyjątkiem sieci kanalizacji sanitarnej i wodociągowej, która zostanie przekazana aportem Sp. z o.o.

Miasto zajmuje się sprzedażą biletów komunikacji miejskiej oraz dzierżawą autobusów na rzecz spółek komunikacji miejskiej, w których Miasto jest 100% udziałowcem, zgodnie z zawartymi umowami. Ponadto zgodnie z uchwałą Rady Miasta podjętej na podstawie ustawy o publicznym transporcie zbiorowym Miasto pobiera od przewoźników opłaty za korzystanie z przystanków komunikacji miejskiej. Opłata jest wnoszona przez spółki przewozowe realizujące przewozy w ramach Komunikacji Miejskiej na podstawie umów zawartych z Miastem i dotyczy określonej liczby przystanków, tj. tylko tych, z których jednocześnie korzystają przewoźnicy zewnętrzni i przewoźnicy KM. Za korzystnie z pozostałych przystanków opłaty od spółek świadczących usługi w ramach KM nie są pobierane. Lista przystanków, za które przewoźnicy wnoszą opłaty stanowi załącznik do Uchwały Rady Miasta. Pobierana przez miasto opłata ma charakter daniny publicznej i nie podlega ustawie o podatku od towarów i usług.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, że Miasto nie przewiduje udostępnienia dla przewoźników zewnętrznych infrastruktury przystankowej wybudowanej na ulicach zrealizowanych w ramach projektu pn. „Uzbrojenie terenów inwestycyjnych (…)”.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w odniesieniu do zadań polegających na zakupie i ustawieniu wiat przystankowych przy zatokach autobusowych Wnioskodawca będzie miał prawo do pełnego odliczenia VAT naliczonego w fakturach dokumentujących nabycie towarów i usług w związku z realizacją zadań inwestycyjnych opisanych w przedstawieniu stanu faktycznego, zdarzeń przyszłych wniosku?

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do zadania polegającego na zakupie i ustawieniu wiat przystankowych ma on prawo do pełnego odliczenia VAT naliczonego związanego z ww. wydatkami, ponieważ należy je powiązać tylko i wyłącznie z działalnością opodatkowaną jaką są dochody opodatkowane związane ze sprzedażą biletów komunikacji miejskiej i dzierżawą autobusów.

Jak zaznaczono w opisie stanu faktycznego, zgodnie z uchwałą Rady Miasta podjętej na podstawie ustawy o publicznym transporcie zbiorowym Miasto pobiera od przewoźników opłaty za korzystanie z przystanków komunikacji miejskiej. Opłata jest wnoszona przez spółki przewozowe realizujące przewozy w ramach Komunikacji Miejskiej na podstawie umów zawartych z Miastem i dotyczy określonej liczby przystanków, tj. tylko tych, z których jednocześnie korzystają przewoźnicy zewnętrzni i przewoźnicy KM. Za korzystnie z pozostałych przystanków opłaty od spółek świadczących usługi w ramach KM nie są pobierane. Lista przystanków, za które przewoźnicy wnoszą opłaty stanowi załącznik do Uchwały Rady Miasta. Pobierane przez miasto opłaty mają charakter daniny publicznej i nie podlegają ustawie o podatku od towarów i usług. Pobierane opłaty nie mają wpływu na prawo do pełnego odliczenia podatku VAT od zakupu i ustawienia wiat przystankowych.

Powyższe potwierdza wydana interpretacja indywidualna nr 0461-ITPPI.4512.990.2016.1.MN z 20.02.2017 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Generalna zasada określająca prawne możliwości odliczenia podatku naliczonego wyrażona jest w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn.zm.). Zgodnie z tym przepisem w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego. Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione czy też niepodlegające opodatkowaniu są w podobnej sytuacji jak ostateczny nabywca (konsument) towaru i usługi, z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Ustawodawca nie precyzuje, w jakim zakresie i w jaki sposób towary i usługi muszą być wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, aby pozwoliło to podatnikowi na odliczenie podatku naliczonego. Związek ten może być zatem bezpośredni lub pośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością gospodarczą można mówić wówczas, gdy nabywane towary lub usługi służą, np. dalszej odprzedaży, bowiem bezpośrednio wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast ze związkiem pośrednim mamy do czynienia w sytuacji, gdy ponoszone wydatki nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych obrotach, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje uzyskanie obrotu opodatkowanego podatkiem od towarów i usług.

Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają pośredni związek z działalnością, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług przyczynia się pośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości.

Na zakres prawa do odliczeń w sposób bezpośredni wpływa również status danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług wykonującego czynności opodatkowane. Tylko podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady, status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ww. ustawy.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go dla tej czynności za podatnika podatku od towarów i usług, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Natomiast z art. 15 ust. 6 ustawy wynika, że nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Wyłączenie z grona podatników organów władzy publicznej jest możliwe tylko wtedy, gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji państwowych np. w zakresie administracji, sądownictwa, obrony narodowej. Wówczas wyłączenie z opodatkowania nie prowadzi do naruszenia zasad konkurencji. Organy władzy publicznej są podatnikami jedynie w zakresie czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług.

Reasumując, z powołanych przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Zatem Gmina, wykonując we własnym imieniu i na własny rachunek czynności stanowiące działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, działa w charakterze podatnika.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2017 r., poz. 1875, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Stosownie do art. 6 ust. 1 tej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Natomiast na mocy art. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy o samorządzie gminnym, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy lokalnego transportu zbiorowego.

W celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi. (art. 9 ust. 1 ww. ustawy o samorządzie gminnym).

Z opisu sprawy wynika, że w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020, Miasto realizuje projekt pt. „Uzbrojenie terenów inwestycyjnych (…)”. Zakres rzeczowy projektu obejmuje m.in. zakup i ustawienie wiat przystankowych przy zatokach autobusowych. Miasto zajmuje się sprzedażą biletów komunikacji miejskiej oraz dzierżawą autobusów na rzecz spółek komunikacji miejskiej, w których Miasto jest 100% udziałowcem, zgodnie z zawartymi umowami. Ponadto zgodnie z uchwałą Rady Miasta podjętej na podstawie ustawy o publicznym transporcie zbiorowym Miasto pobiera od przewoźników opłaty za korzystanie z przystanków komunikacji miejskiej. Opłata jest wnoszona przez spółki przewozowe realizujące przewozy w ramach Komunikacji Miejskiej na podstawie umów zawartych z Miastem i dotyczy określonej liczby przystanków, tj. tylko tych, z których jednocześnie korzystają przewoźnicy zewnętrzni i przewoźnicy KM. Za korzystnie z pozostałych przystanków opłaty od spółek świadczących usługi w ramach KM nie są pobierane. Lista przystanków, za które przewoźnicy wnoszą opłaty stanowi załącznik do Uchwały Rady Miasta. Pobierana przez miasto opłata ma charakter daniny publicznej i nie podlega ustawie o podatku od towarów i usług. Zainteresowany wskazał, że Miasto nie przewiduje udostępnienia dla przewoźników zewnętrznych infrastruktury przystankowej wybudowanej na ulicach zrealizowanych w ramach projektu pn. „Uzbrojenie terenów inwestycyjnych (…)”.

Odnosząc się do zagadnienia dotyczącego zakupu i ustawieniu wiat przystankowych przy zatokach autobusowych, wskazać należy, że w sytuacji gdy na przedmiotowych przystankach będą zatrzymywali się wyłącznie operatorzy KM, a przewoźnicy zewnętrzni nie będą korzystali z tych przystanków i w konsekwencji Miasto nie będzie pobierało od operatorów KM opłat za korzystanie z przystanków, to Miastu będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z wydatkami dotyczącymi zakupu i ustawienia wiat przystankowych przy zatokach. Wydatki te bowiem – jak wskazało Miasto – należy w tej sytuacji powiązać tylko i wyłącznie z działalnością opodatkowaną, jaką są dochody opodatkowane związane ze świadczeniem usług komunikacji miejskiej.

W konsekwencji, Miasto będzie miało prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących zakup i ustawienie wiat przystankowych przy zatokach, gdyż jak wynika z okoliczności sprawy wydatki te będą służyły wyłącznie sprzedaży opodatkowanej Miasta. Zakupy te są bowiem związane wyłącznie ze świadczeniem usług transportu komunikacją miejską, a z wniosku nie wynika, że w ramach tych usług Miasto prowadzi działalność zwolnioną od podatku lub też działalność inną niż gospodarcza. Z opisu sprawy wynika, że dystrybucją biletów uprawniających do przejazdów komunikacją miejską zajmuje się Miasto i z tego tytułu uzyskuje przychody, od których odprowadza podatek należny.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone w wydanej interpretacji.

Zauważa się również, iż organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym oraz zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie tut. organ informuje, że w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków związanych z realizacją projektu polegającego na:

• budowie i przebudowie nawierzchni ulic, chodników, parkingów, zatok autobusowych, oświetlenia, odwodnienia ulic, sygnalizacji świetlnej, monitoringu miejskiego oraz usunięciu infrastruktury kolidującej;
• przebudowie infrastruktury kolidującej z planowanymi ulicami, tj. sieci gazowej i kablowych linii elektroenergetycznych;
• budowie kanałów teletechnicznych;
• budowie lub przebudowie kanalizacji sanitarnej i sieci wodociągowej

(pytania oznaczone we wniosku jako nr 1, 3, 4 i 5) została wydana interpretacja indywidualna w dniu 15 marca 2018 r. o nr 0112-KDIL1-1.4012.159.2018.1.AK.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.