2018.03.19 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.676.2017.3.AM
z 19 marca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 grudnia 2017 r. (data wpływu 11 grudnia 2017 r.) uzupełnionym pismem Strony z dnia 13 lutego 2018 r. (data wpływu 13 lutego 2018 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 30 stycznia 2018 r. znak sprawy 0114‑KDIP1‑1.4012.676.2017.1.AM (skutecznie doręczone 6 lutego 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki nr 8 (pytanie oznaczone we wniosku numerem 2) –jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 grudnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki nr 8 (pytanie oznaczone we wniosku numerem 2).

Niniejszy wniosek został uzupełniony pismem Strony z dnia 13 lutego 2018 r. (data wpływu 13 lutego 2018 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 31 stycznia 2018 r. znak sprawy 0114‑KDIP1‑1.4012.676.2017.1.AM (skutecznie doręczone 6 lutego 2018 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca Dariusz N. wraz z małżonką Aurelią N. są właścicielami nieruchomości gruntowych składających się z działek: o numerach 20/1, 21, 22 dla których Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą, działki nr 20/2, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą oraz działki nr 8, dla której ten sam Sąd prowadzi księgę wieczystą.

Nieruchomości te wchodzą w skład małżeńskiej, ustawowej wspólności majątkowej. Działkę o nr 20/2 Wnioskodawcy kupili w dniu 20 czerwca 1994 r., pozostałe działki o nr 20/1, 21 i 22 kupili w dniu 1 lipca 1996 r., natomiast działkę o nr 8 w dniu 15 lipca 2004 r.

W dniu 30 marca 1997 r. małżonkowie na podstawie umowy użyczenia, bezpłatnie przekazali posiadane przez siebie działki o numerach 20/1, 20/2 do korzystania spółce cywilnej S., która to spółka w dniu 3 grudnia 2001 r. została przekształcona w T. spółka jawna. W spółce jawnej T. posiada udziały w wysokości 50%, Pani Aurelia N. posiada udziały w wysokości 25 %, natomiast Pan Sławomir N. posiada udział w wysokości 25 %. Powstała w drodze przekształcenia spółka jawna weszła w uprawnienia wynikające z umowy użyczenia gruntów, którą małżonkowie Dariusz i Aurelia N. zawarli ze spółką cywilną S.

Zgodnie z obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego dla części miasta stanowiącego treść uchwały Rady Miejskiej z dnia 16 czerwca 1998 r. opublikowanej w Dzienniku Urzędowym Województwa, grunty wchodzące w skład działki nr ewidencyjny 20/2 i część działki o nr ewidencyjnym 20/1 oznaczone zostały jako: 1.5 PU - tereny usługowo-produkcyjne.

W 1999 r. S. s. c. na wykorzystywanych przez siebie nieruchomościach gruntowych przeprowadziła inwestycję obejmującą wybudowanie stacji serwisowej samochodów ciężarowych, tj. hala warsztatowo-naprawcza wraz z częścią socjalno-biurową (działka nr ew. 20/1) oraz utwardzenie gruntu w ramach wykonania placu manewrowego. W 2004 r. T. spółka jawna przeprowadziła rozbudowę budynku prowadzonej przez siebie stacji serwisowej (decyzja z dnia 30 maja 2003 r. Burmistrza Miasta i Gminy o pozwoleniu na budowę oraz decyzja z dnia 10 listopada 2004 r. Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego).

Jednocześnie zgodnie z obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego ustanowionym dla części miasta , stanowiącym treść uchwały Rady Miejskiej z dnia 24 października 2007 r. opublikowanej w Dzienniku Urzędowym Województwa grunty wchodzące w skład działki nr ew. 8 oznaczone są jako tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, a część działki 20/1 jako tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej i usługowej oraz jako tereny komunikacyjne (znajduje się na niej droga dojazdowa).

Jednocześnie jak wynika z wypisów z rejestru gruntów i wypisów z kartoteki budynków prowadzonych przez Starostę: działka o nr ew. 20/1 zawiera grunty orne i grunty przemysłowe (w tym budynki handlowo-usługowe), działka o nr ew. 20/2 zawiera grunty orne i sady, a działka o nr ew. 8 obejmuje tereny mieszkaniowe. Wybudowany przez Spółkę budynek stacji serwisowej nie został ujawniony w księdze wieczystej. Spółka jawna jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W ujęciu księgowym i podatkowym inwestycje przeprowadzone przez spółkę ujęte zostały i rozliczone jako inwestycja w obcym środku trwałym. Małżonkowie Dariusz i Aurelia N. z tytułu użyczenia gruntów, wchodzących w skład ich prywatnego majątku, nie uzyskiwali żadnego wynagrodzenia.

Obecnie wspólnicy spółki jawnej T. planują sprzedaż prowadzonego przez siebie przedsiębiorstwa. Jednocześnie Wnioskodawca Dariusz N. wraz z małżonką, jako właściciele wykorzystywanych przez spółkę jawną gruntów, planują sprzedaż działek o numerach 20/1, 20/2 oraz sprzedaż działki nr 8 temu samemu kontrahentowi.

Dodatkowo w piśmie z dnia 13 lutego 2018 r. Wnioskodawca, uzupełnił informacje zawarte we wniosku dotyczące opisu sprawy wskazując:

Na pytanie tut. Organu: „Czy Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu działek o numerach 8, 20/1 i 20/2 będących przedmiotem wniosku?”
Wnioskodawca odpowiedział: „Wnioskodawcy z tytułu nabycia przedmiotowych działek nie przysługiwało prawo odliczenia podatku VAT naliczonego. Nabycie tych nieruchomości spowodowało zwiększenie majątku osobistego Wnioskodawcy, nie związanego z czyjąkolwiek działalnością gospodarczą.”
Na pytanie tut. Organu: „Czy działki o numerach 8, 20/1 i 20/2 były wykorzystywane w działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę, czy były one wykorzystywane w działalności opodatkowanej podatkiem VAT czy wyłącznie zwolnionej od podatku?”
Wnioskodawca odpowiedział: „Nieruchomości te nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę ani w działalności opodatkowanej, ani też działalności zwolnionej z podatku VAT. Jednocześnie działki te były i są wykorzystywane, w działalności opodatkowanej VAT przez T. spółka jawna, w której Wnioskodawca posiada udziały większościowe (pierwotnie do 3 grudnia 2001 r. S. s.c.).”
Na pytanie tut. Organu: „Jakie budynki, budowle lub ich części są posadowione na działkach o numerach 8, 20/1 i 20/2? (Proszę wskazać, na których działkach są posadowione poszczególne budynki i/lub budowle, ile ich jest oraz przeznaczenie dla każdego z tych obiektów).”
Wnioskodawca odpowiedział: „Działka nr 8 jest, pozostaje niezabudowana. Na działce nr 20/1 znajduje się budynek serwisu i warsztatu samochodowego, tj. hala warsztatowo‑naprawcza wraz z częścią socjalno-biurową. Budynek ten częściowo usytuowane zostały również na części powierzchni działki nr 20/2.”
Na pytanie tut. Organu: „Proszę o podanie daty rozpoczęcia użytkowania budynków, budowli i/lub ich części? (Proszę o podanie ww. dat dla każdego z tych obiektów oddzielnie).”
Wnioskodawca odpowiedział: „Rozpoczęcie użytkowania budynku hali warsztatowo‑naprawczej wraz z częścią socjalno-biurową nastąpiło w dniu 31 stycznia 1999 r. przez S. s.c. Natomiast na skutek rozbudowy niniejszych zabudowań, dokonanych przez spółkę jawną T. , rozpoczęcie użytkowania rozbudowanej części tego budynku nastąpiło w dniu 10 listopada 2004 r.”
Na pytanie tut. Organu: „Czy budynki, budowle i/lub ich części posadowione na działkach 8, 20/1 i 20/2 były wykorzystywane przez Wnioskodawcę w działalności opodatkowanej czy zwolnionej z podatku VAT?”
Wnioskodawca odpowiedział: „Budynek hali warsztatowo-naprawczej wraz z częścią socjalno-biurową nie był wykorzystywany przez Wnioskodawcę ani w działalności opodatkowanej, ani też zwolnionej z podatku VAT. Jednocześnie budynek ten był i jest wykorzystywany, w działalności opodatkowanej VAT przez T. spółka jawna, w której Wnioskodawca posiada udziały większościowe.”
Na pytanie tut. Organu: „Czy budynki, budowle lub ich części w całości bądź w części były przedmiotem umów najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze (kiedy zawarte zostały te umowy i na jaki okres)?”
Wnioskodawca odpowiedział: „Budynek hali warsztatowo-naprawczej wraz z częścią socjalno-biurową nie był przedmiotem żadnej z tego typu umów, tj. najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze.”
Na pytanie tut. Organu: „Czy poniesiono nakłady na ulepszenie budynków i/lub budowli posadowionych na działkach 8, 20/1 i 20/2 a jeśli tak, to czy przekroczyły one 30% wartości początkowej tych budynków i/lub budowli? (Proszę o podanie dat dokonania ulepszeń dla każdego z obiektów oddzielnie).”
Wnioskodawca odpowiedział: „Wnioskodawca nie ponosił żadnych nakładów na rozbudowę budynku hali warsztatowo-naprawczej wraz z częścią socjalno-biurową. Wydatki te ponosiła T. spółka jawna, w której Wnioskodawca posiada udziały większościowe.”
Na pytanie tut. Organu: „Czy Wnioskodawca miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków, które ponosił na te ulepszenia?”
Wnioskodawca odpowiedział: „Ponieważ Wnioskodawca nie ponosił żadnych nakładów na rozbudowę budynku hali warsztatowo-naprawczej wraz z częścią socjalno-biurową, dlatego też nie przysługiwało jemu prawo obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych wydatków. Wydatki te ponosiła T. spółka jawna, w której Wnioskodawca posiada udziały większościowe.”
Na pytanie tut. Organu: „Jak były wykorzystywane budynki i/lub budowle po ww. ulepszeniach? Czy były przedmiotem najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze? (Proszę o podanie ww. informacji dla każdego z tych obiektów oddzielnie wraz z datami obowiązywania tych umów).”
Wnioskodawca odpowiedział: „Budynek hali warsztatowo-naprawczej wraz z częścią socjalno-biurową po jego rozbudowie wykorzystywany był wyłącznie przez T. spółka jawna. Nie był przedmiotem żadnej z tego typu umów, tj. umowy najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.”
Na pytanie tut. Organu: „Czy po dokonanych ulepszeniach budynki i/lub budowle były wykorzystywane do działalności opodatkowanej czy zwolnionej od podatku? (Proszę o podanie dat tego wykorzystania dla każdego z tych obiektów oddzielnie).”
Wnioskodawca odpowiedział: „Po dokonaniu rozbudowy budynek hali warsztatowo‑naprawczej wraz z częścią socjalno-biurową był wykorzystywany przez T. spółka jawna w działalności opodatkowanej VAT.”
Na pytanie tut. Organu: „Czy w przypadku ponoszenia wydatków na ulepszenie budynku i/lub budowli wynoszącej co najmniej 30% ich wartości początkowej, budynek i/lub budowla w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat?”
Wnioskodawca odpowiedział: „Budynek hali warsztatowo-naprawczej wraz z częścią socjalno-biurową zarówno przed, jak i po jego rozbudowie nie był wykorzystywany przez Wnioskodawcę. Budynek ten wykorzystywany był przez T. spółka jawna.”
Na pytanie tut. Organu: „Czy nakłady ponoszone na każdy z budynków/budowli przekraczające 30% ich wartości początkowej mogą stanowić „przebudowę” rozumianą jako dokonanie istotnych zmian przeprowadzonych w celu zmiany wykorzystywania budynku lub w celu znaczącej zmiany warunków jego zasiedlenia?”
Wnioskodawca odpowiedział: „Wydatki poniesione przez T. spółka jawna na rozbudowę budynku hali warsztatowo‑naprawczej wraz z częścią socjalno-biurową nie spowodowały żadnych zmian zakresie jego dotychczasowego wykorzystania, jak również nie spowodowały zmian w warunkach jego zasiedlenia.”
Na pytanie tut. Organu: „Czy budynki, budowle lub ich części posadowione na działkach nr 8, 20/1 i 20/2 należą do majątku spółki, w której Wnioskodawca posiada udziały czy do majątku osobistego Wnioskodawcy?”
Wnioskodawca odpowiedział: „Zgodnie z ogólną zasadą superficies solo cedit, budynki oraz inne urządzenia trwale związane z gruntem uważane są za część składową tego gruntu i w związku z tym stanowią własność właściciela gruntu. Dlatego też, właścicielem zarówno przedmiotowych działek, jak i posadowionego na działkach 20/1 i 20/2 budynku hali warsztatowo-naprawczej wraz z częścią socjalno-biurową jest Wnioskodawca.”
Na pytanie tut. Organu: „Czy Wnioskodawca w przypadku zbycia dokona zbycia gruntów w zakresie działek 8, 20/1 i 20/2 z majątku prywatnego, natomiast budynki i/lub budowle posadowione na tych gruntach będą sprzedane z majątku Spółki?”
Wnioskodawca odpowiedział: „Ponieważ właścicielem przedmiotowych nieruchomości, tj. zarówno działek nr 8, 20/1 i 20/2 jak i posadowionego na nich budynku pozostaje Wnioskodawca, dlatego też ich zbycie nastąpi z majątku prywatnego ich właściciela.”
Na pytanie tut. Organu: „W opisie sprawy wskazano, że plan zagospodarowania przestrzennego obowiązuje tylko dla części działki nr 20/1. Proszę o wskazanie czy dla pozostałej części tej działki obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu, czy wydana została decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu?”
Wnioskodawca odpowiedział: „Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego dla części miasta , stanowiącego treść uchwały Rady Miejskiej z dnia 16 czerwca 1998 r. opublikowanej w Dzienniku Urzędowym Województwa, część działki 20/1 oznaczona została jako „tereny usługowo produkcyjne.” Jednocześnie zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego dla części miasta , stanowiącego treść uchwały Rady Miejskiej z dnia 24 października 2007 r. opublikowanej w Dzienniku Urzędowym Województwa, część działki 20/1 oznaczona została jako „tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej i usługowej oraz jako tereny komunikacyjne” (znajduje się na nim droga dojazdowa).”

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy z tytułu sprzedaży działki o nr ew. 8 pozostającej w wyłącznym posiadaniu Wnioskodawcy, stanie się podatnikiem podatku od towarów i usług w myśl art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT?

(Pytanie oznaczone we wniosku numerem 2).

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy o VAT są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Natomiast stosownie do art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Tym samym przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków lub budowli w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa takiego obiektu korzysta ze zwolnienia również dostawa gruntu, na którym obiekt ten jest posadowiony będzie zwolniona.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

W tym zakresie wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd stwierdził, że „Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT”.

Jak wynika z powyższego „pierwsze zasiedlenie” budynku (po jego wybudowaniu) należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej. Powyższa kwestia przedstawia się inaczej w sytuacji, gdy budynek został ulepszony, a wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej obiektu. Wówczas bowiem, aby nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynku - zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy w zw. z art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE Rady - musi dojść do oddania obiektu po ulepszeniu do użytkowania w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu.

Jednocześnie w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Ponadto, jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy o VAT, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Dodatkowo w myśl art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie danego obiektu.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca planuje sprzedaż dwóch działek gruntowych zabudowanych o nr ew. 20/1 i 20/2, przekazanych wcześniej na podstawie umowy użyczenia spółce osobowej, w której posiada udziały. W ocenie Podatnika sprzedaż ta będzie korzystała ze zwolnienia od VAT, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Zdaniem Podatnika fakt wybudowania przez spółkę budynku na gruncie wykorzystywanym na podstawie umowy użyczenia, oraz fakt wykorzystywania tego budynku przez tę spółkę przez ponad 10 lat wskazuje, że nie występują tutaj przesłanki wyłączające to zwolnienie od podatku.

Dostawa ta nie następuje bowiem w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a) ustawy o VAT. To bowiem spółka była pierwszym użytkownikiem wybudowanego przez siebie budynku stacji serwisowej, a nie sprzedający: Wnioskodawca Dariusz i jego małżonka Aurelia N., o których mowa w art. 2 pkt 14 ustawy o VAT.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że pomiędzy pierwszym zasiedleniem przedmiotowego budynku stacji serwisowej a planowaną jego sprzedażą upłynął okres dłuższy niż 2 lata, o którym mowa w art. 43 ust. l pkt 10 lit. b) ustawy o VAT. Budowa tego budynku zakończyła się w 1999 r., a jego rozbudowa w 2004 r.

Jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami podatku od towarów i usług są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W efekcie dostawa towarów, w tym przypadku gruntów, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Tym samym nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zatem, status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej wyżej ustawy. Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11 grudnia 2006, str. 1, z późn. zm.), „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

Jak podkreśla się w orzecznictwie „działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

W przedmiotowej sprawie nieruchomości przeznaczone do sprzedaży stanowią majątek prywatny Wnioskodawcy oraz jego żony. Nieruchomości te nie zostały włączone do majątku spółki, w której Wnioskodawca posiada udziały. Umowa użyczenia nie spowodowała przesunięcia pomiędzy majątkiem prywatnym i majątkiem związanym z działalnością gospodarczą spółki. Dlatego też w ocenie Wnioskodawcy sprzedaż niniejszych nieruchomości nie spowoduje opodatkowania tej transakcji podatkiem od towarów i usług.

Jak przyjmuje się w doktrynie i literaturze przedmiotu (w tym: Kodeks cywilny, Komentarz, prof. dr hab. Edward Gniewek, prof. dr hab. Piotr Machnikowski, 2014. Źródło Legalis) użyczenie jest umową korzystania z cudzej rzeczy, którego cechą charakterystyczną jest nieodpłatność, co oznacza, że biorący w używanie nie ma obowiązku dokonywania żadnych świadczeń i opłat na rzecz dającego do bezpłatnego używania. Nieodpłatny charakter użyczenia zbliża tę umowę do darowizny. Użyczający nie dokonuje jednak, odmiennie niż darczyńca bezpłatnego świadczenia kosztem swojego majątku, ponieważ rzecz użyczona nadal pozostaje nieobciążona w jego majątku.

Zgodnie z art. 710 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121 z późn. zm.) przez umowę użyczenia, użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy.

W konsekwencji zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż działki gruntu o nr ew. 8 nie spowoduje opodatkowania tej transakcji podatkiem od towarów i usług, bowiem Wnioskodawca Dariusz N. i jego żona Aurelia N. nie staną się z tego tytułu podatnikami podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Towarami – w świetle art. 2 pkt 6 ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z powołanych regulacji zawartych w art. 8 ustawy wynika, że definicja świadczenia usług ma charakter dopełniający definicję dostawy towarów i jest wyrazem realizacji powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatnika w ramach działalności gospodarczej.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459 z późn. zm.). Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność) (art. 195 Kodeksu cywilnego). W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności ( art. 46 § 1 ww. Kodeksu cywilnego).

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 ustawy Kodeks cywilny).

Zgodnie zaś z art. 199 ustawy Kodeks cywilny, do rozporządzania rzeczą wspólną oraz do innych czynności, które przekraczają zakres zwykłego zarządu, potrzebna jest zgoda wszystkich współwłaścicieli. W braku takiej zgody współwłaściciele, których udziały wynoszą co najmniej połowę, mogą żądać rozstrzygnięcia przez sąd, który orzeknie mając na względzie cel zamierzonej czynności oraz interesy wszystkich współwłaścicieli.

Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Zgodnie z art. 710 Kodeksu cywilnego, przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy. Jak zaś stanowi art. 712 § 1, jeżeli umowa nie określa sposobu używania rzeczy, biorący może rzeczy używać w sposób odpowiadający jej właściwościom i przeznaczeniu.

Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług zarówno sprzedaż udziału we współwłasności gruntu na podstawie art. 198 cytowanego Kodeksu cywilnego, jak i sprzedaż wspólnego gruntu za zgodą wszystkich współwłaścicieli, na podstawie art. 199 ww. Kodeksu cywilnego, stanowi odpłatną dostawę towarów.

Stwierdzić należy, że nie każda czynność, która stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność będzie opodatkowana podatkiem VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że każdy, kto wykorzystuje nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Zatem podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości, jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Przy czym, na mocy art. 146a pkt 1 ww. ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku VAT dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

W konsekwencji, generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe niezabudowane, spełniające definicję terenów budowlanych, czyli terenów przeznaczonych pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, dla których nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego oraz nie wydano decyzji o warunkach zabudowy przeznaczającej grunt pod zabudowę – są zwolnione od podatku VAT.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca Dariusz N. wraz z małżonką Aurelią N. są właścicielami nieruchomości gruntowych składających się z działek: o numerach 20/1, 21, 22, działki nr 20/2, oraz działki nr 8.

Wnioskodawcy z tytułu nabycia działek o numerach: 8, 20/1 i 20/2 nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego. Nabycie tych nieruchomości spowodowało zwiększenie majątku osobistego Wnioskodawcy, nie związanego z czyjąkolwiek działalnością gospodarczą.

Jednocześnie działki o numerach: 8, 20/1 i 20/2 były i są wykorzystywane, w działalności opodatkowanej VAT przez T. spółka jawna, w której Wnioskodawca posiada udziały większościowe (pierwotnie do 3 grudnia 2001 r. S. s. c.). Spółka jawna jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Działka nr 8 pozostaje niezabudowana. Jednocześnie zgodnie z obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego grunty wchodzące w skład działki nr ew. 8 oznaczone są jako tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej.

Właścicielem przedmiotowych nieruchomości, tj. zarówno działek nr 8, 20/1 i 20/2 jak i posadowionego na nich budynku pozostaje Wnioskodawca.

Wnioskodawca ma wątpliwości, czy z tytułu sprzedaży działki o nr ew. 8 stanie się podatnikiem podatku od towarów i usług w myśl art. 15 ust. 1 ustawy.

Jak wskazał Wnioskodawca działka nr 8 wykorzystywana była, w działalności opodatkowanej VAT przez T. spółka jawna, w której Wnioskodawca posiada udziały większościowe (pierwotnie do 3 grudnia 2001 r. S. s. c.).

Zatem, skoro działka nr 8 wykorzystywana była w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności spółki, w której Wnioskodawca posiada większościowe udziały nie można uznać, że wykorzystywał tą nieruchomość tylko do swoich prywatnych celów.

Biorąc zatem pod uwagę treść przytoczonych przepisów oraz zawarty we wniosku opis sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawca sprzedając ww. nieruchomość, nie dokona zbycia majątku osobistego, ale majątku wykorzystywanego w prowadzeniu działalności gospodarczej.

Zatem, dokonując sprzedaży działki o numerze 8, Wnioskodawca wypełni przesłanki określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Tym samym, planowana przez Zainteresowanego dostawa przedmiotowej nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy a Wnioskodawca stanie się podatnikiem podatku VAT z tytułu dokonania tej transakcji w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

Jak wskazał Wnioskodawca, działka nr 8 jest niezabudowana. Jednocześnie zgodnie z obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego ustanowionym dla części miasta grunty wchodzące w skład działki nr ew. 8 oznaczone są jako tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej.

Zatem, w myśl art. 2 pkt 33 ustawy o VAT działka numer 8 stanowi teren budowlany, ponieważ zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego jej obszar został uznany za tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej. Zatem dostawa przedmiotowej działki nie będzie podlegała zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

W omawianej sytuacji, zwolnienie z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie ww. przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 nie będzie miało również zastosowania, gdyż jak wynika z opisu sprawy – działka nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę na cele działalności zwolnionej od podatku. Zatem nie zostaną spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

W konsekwencji do sprzedaży działki o numerze 8 (w udziale przypadającym na Wnioskodawcę), dla której istnieje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, według którego działka stanowi teren budowlany należy zastosować stawkę podatku VAT w wysokości 23% na podstawie art. 41 ust. 1, w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 należało uznać za nieprawidłowe.

Tut. Organ informuje, że niniejsza interpretacja dotyczy pytania oznaczonego we wniosku numerem 2, natomiast w zakresie pytania numer 1 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Końcowo tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Wobec powyższego, wydana interpretacja stanowi ochronę prawno-podatkową tylko dla Wnioskodawcy, a nie dla jego małżonki. W związku z powyższym w celu uzyskania pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego przez małżonkę Wnioskodawcy, powinna Ona złożyć odrębny wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej i uiścić stosowną opłatę.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu zawartego w opisie sprawy przedstawionym we wniosku, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto tut. Organ informuje, że nie jest uprawniony do oceny dodatkowych dokumentów dołączonych do wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej przy wydawaniu niniejszej interpretacji organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, lecz opiera się wyłącznie na opisie sprawy przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego może być prowadzone wg ewentualnego postępowania podatkowego, w toku którego organ podatkowy jest uprawniony do badania dodatkowego materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin