Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-2.4012.67.2018.2.JO
z 22 marca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 stycznia 2018 r. (data wpływu 1 lutego 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 1 marca 2018 r. (data wpływu 5 marca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku zapłaty podatku VAT z tytułu sprzedaży działek – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 lutego 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku zapłaty podatku VAT z tytułu sprzedaży działek. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 1 marca 2018 r. o doprecyzowanie opisu sprawy oraz o wskazanie sposobu zwrotu nienależnej opłaty.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest emerytem. Wnioskodawca był rolnikiem. Wnioskodawca nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej, nigdy nie był podatnikiem VAT, nigdy nie był rolnikiem ryczałtowym. Wnioskodawca ma wiek emerytalny (67 lat) i nie zamierza prowadzić żadnej działalności gospodarczej.

Wnioskodawca posiada w swoim majątku osobistym m.in. 2 działki budowlane z przeznaczeniem pod budownictwo mieszkaniowe jednorodzinne o numerach:

• 166 (wielkość ok. 1000 m kw.);
• 149/2 (wielkość ok. 400 m kw.).
  
  

Przedmiotowe działki Wnioskodawca nabył ok. 20 lat temu i traktował je jako lokatę kapitału i swój majątek własny. W momencie zakupu przez Wnioskodawcę powyższe działki były ujęte w planie zagospodarowania miasta jako działki budowlane ale w 2004 r. Miasto uchyliło ten plan. Mąż Wnioskodawcy (z którym Wnioskodawca ma rozdzielność majątkową) wystąpił w 2017 r. o warunki zabudowy i obecnie dla powyższych działek zostały wydane warunki zabudowy.

W grudniu 2017 r. Wnioskodawca podpisał umowę na sprzedaż części działki nr 129/1 (dokładnie ok. 2000 m kw.) z firmą, która wpłaciła zadatek wraz z podatkiem VAT, gdyż firma kupująca zażądała od Wnioskodawcy aby sprzedał z podatkiem VAT. W związku z powyższym, Wnioskodawca jako osoba fizyczna zgłosił się do tej jednorazowej transakcji jako płatnik podatku VAT wypełniając zgłoszenie rejestracyjne w zakresie podatku od towarów i usług po to by móc wypełnić obowiązek odprowadzenia podatku VAT i wpłacony przez tą firmę podatek VAT odprowadził do właściwego urzędu skarbowego.

W urzędzie skarbowym powiedziano Wnioskodawcy, że teraz przez cały 2018 r. musi funkcjonować jako podatnik VAT mimo, że sprzedaż jest jednorazowa.

Wnioskodawca nie poniósł i nie zamierza ponosić żadnych nakładów finansowych w celu przygotowania działek budowlanych do sprzedaży. Wnioskodawca 5-6 lat temu sprzedał 3 działki, a w 2016 r. sprzedał 3 działki (nr 155/12 i nr 155/14 i nr 129/2) pochodzące z jego majątku osobistego i pieniądze przeznaczył na konsumpcję osobistą.

Powyższe działki zostały nabyte z majątku własnego i jeśli nastąpi dalsza sprzedaż to nastąpi do majątku własnego. Działki wymienione we wniosku wchodzą w skład majątku osobistego Wnioskodawcy.

Wnioskodawca nie zamierza podjąć żadnej działalności gospodarczej, a sprzedaż powyżej wymienionych działek stanowi wyprzedaż jego majątku osobistego zakupionego przed 20-stu laty, a uzyskane pieniądze przeznaczy na konsumpcję.

W piśmie z dnia 1 marca 2018 r., stanowiącym uzupełnienie do wniosku, Wnioskodawca udzielił następujących informacji:

1. Od momentu zakupu obie działki wymienione we wniosku leżały odłogiem, nie były w ogóle wykorzystywane.
2. Przedmiotowe działki nigdy nie były udostępniane innym osobom.
3. Działki wymienione we wniosku nie zostały przez Wnioskodawcę wydzielone z większych działek. Wnioskodawca zakupił je w takiej wielkości w jakiej są obecnie i jaką podał we wniosku i zamierza je sprzedać w takiej postaci w jakiej je nabył.
4. Wnioskodawca nie zamierza nabywać kolejnych nieruchomości, jest emerytem.
5. Sprzedaż nieruchomości stanowi wyprzedaż jego majątku osobistego zakupionego przed ok. 20 laty, a uzyskane pieniądze przeznaczy na konsumpcję.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedając którąś z 2 wymienionych we wniosku działek Wnioskodawca będzie musiał zapłacić podatek VAT, gdyż Urząd uznał go na podstawie transakcji z grudnia 2017 r. jako podatnika VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku sprzedaży tych działek nie będzie obowiązywać podatek VAT, ponieważ przedmiotowe działki stanowią jego majątek własny, a otrzymane pieniądze przeznaczy na konsumpcję.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zauważyć należy, że samo stwierdzenie, że podmiot dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu (w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy) nie jest wystarczającą przesłanką, aby daną czynność opodatkować podatkiem od towarów i usług. Analizując bowiem powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów lub świadczenie usług podlegać będą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywane będą przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej – zawarta w ustawie – ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Przepisy w zakresie podatku od towarów i usług nakładają na podatników, zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 ustawy, którzy wykonują czynności podlegające opodatkowaniu – szereg obowiązków.

Jednym z takich obowiązków jest określony w art. 96 ust. 1 ustawy wymóg złożenia zgłoszenia rejestracyjnego.

Stosownie do art. 96 ust. 1 ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Zgodnie z art. 96 ust. 3 ustawy, podmioty wymienione w art. 15, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.

W myśl art. 96 ust. 4 ustawy, naczelnik urzędu skarbowego po weryfikacji danych podanych w zgłoszeniu rejestracyjnym rejestruje podatnika jako „podatnika VAT czynnego”, a w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 – jako „podatnika VAT zwolnionego”, i na wniosek podatnika potwierdza to zarejestrowanie.

Jak wynika z treści przywołanych wyżej przepisów obowiązki m.in. w zakresie rejestracji jako podatnika VAT ustawodawca – co do zasady – nałożył na podmioty, które działają w charakterze podatnika VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy, a zatem podmioty prowadzące działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Co więcej cyt. wyżej przepis nie dopuszcza możliwości, by podmioty niebędące podatnikami VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, mogły fakultatywnie realizować ww. obowiązek.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, w tym te dotyczące rejestracji i składania deklaracji VAT.

W świetle powyższego, należy w pierwszej kolejności ustalić, czy w danych okolicznościach podmiot będzie działał w charakterze podatnika VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Powyższe potwierdzone zostało w orzeczeniu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C 181/10), z którego wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. z 2006 r. EU L nr 347 poz. 1, z poźn. zm.). Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomocne mogą być również tezy wynikające z orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Zatem, w przypadku sprzedaży działek przez osoby fizyczne koniecznym staje się ustalenie, czy z okoliczności mających związek ze sprzedażą wynika, że sprzedawca w celu sprzedaży działek podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez handlowców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co będzie skutkować koniecznością uznania go za podmiot prowadzący „działalność gospodarczą” w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż ta nastąpi w ramach zarządu jego majątkiem prywatnym.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest emerytem, nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej, nigdy nie był podatnikiem VAT, nigdy nie był rolnikiem ryczałtowym. Wnioskodawca nie zamierza prowadzić żadnej działalności gospodarczej. Wnioskodawca posiada w swoim majątku osobistym m.in. 2 działki budowlane z przeznaczeniem pod budownictwo mieszkaniowe jednorodzinne o numerach 166 (wielkość ok. 1000 m kw.) oraz 149/2 (wielkość ok. 400 m kw.). Przedmiotowe działki Wnioskodawca nabył ok. 20 lat temu i traktował je jako lokatę kapitału i swój majątek własny. W momencie zakupu przez Wnioskodawcę powyższe działki były ujęte w planie zagospodarowania miasta jako działki budowlane ale w 2004 r. Miasto uchyliło ten plan. Mąż Wnioskodawcy (z którym Wnioskodawca ma rozdzielność majątkową) wystąpił w 2017 r. o warunki zabudowy i obecnie dla powyższych działek zostały wydane warunki zabudowy.

W grudniu 2017 r. Wnioskodawca podpisał umowę na sprzedaż części działki nr 129/1 (dokładnie ok. 2000 m kw.) z firmą, która wpłaciła zadatek wraz z podatkiem VAT, gdyż firma kupująca zażądała od Wnioskodawcy aby sprzedał z podatkiem VAT. W związku z powyższym, Wnioskodawca jako osoba fizyczna zgłosił się do tej jednorazowej transakcji jako płatnik podatku VAT wypełniając zgłoszenie rejestracyjne w zakresie podatku od towarów i usług po to by móc wypełnić obowiązek odprowadzenia podatku VAT i wpłacony przez tą firmę podatek VAT odprowadził do właściwego urzędu skarbowego. W Urzędzie skarbowym powiedziano Wnioskodawcy, że teraz przez cały 2018 r. musi funkcjonować jako podatnik VAT mimo, że sprzedaż jest jednorazowa.

Wnioskodawca nie poniósł i nie zamierza ponosić żadnych nakładów finansowych w celu przygotowania działek budowlanych do sprzedaży. Wnioskodawca 5-6 lat temu sprzedał 3 działki, a w 2016 r. sprzedał 3 działki (nr 155/12 i nr 155/14 i nr 129/2) pochodzące z jego majątku osobistego i pieniądze przeznaczył na konsumpcję osobistą. Powyższe działki zostały nabyte z majątku własnego i jeśli nastąpi dalsza sprzedaż to nastąpi do majątku własnego. Działki wymienione we wniosku wchodzą w skład majątku osobistego Wnioskodawcy. Sprzedaż powyżej wymienionych działek stanowi wyprzedaż jego majątku osobistego zakupionego przed 20-stu laty, a uzyskane pieniądze przeznaczy na konsumpcję. Ponadto, Wnioskodawca wskazał, że od momentu zakupu obie działki wymienione we wniosku leżały odłogiem, nie były w ogóle wykorzystywane. Przedmiotowe działki nigdy nie były udostępniane innym osobom. Działki wymienione we wniosku nie zostały przez Wnioskodawcę wydzielone z większych działek. Wnioskodawca zakupił je w takiej wielkości w jakiej są obecnie i jaką podał we wniosku i zamierza je sprzedać w takiej postaci w jakiej je nabył. Wnioskodawca nie zamierza nabywać kolejnych nieruchomości, jest emerytem.

Na tle powyższego Wnioskodawca ma wątpliwości, czy w związku z faktem, że w grudniu 2017 r. dokonał rejestracji dla celów podatku od towarów i usług to sprzedając którąś z działek, tj. nr 166 lub nr 149/2 będzie zobowiązany zapłacić podatek od towarów i usług.

Aby rozstrzygnąć wątpliwości Wnioskodawcy, w pierwszej kolejności należy zauważyć, że z przedstawionych we wniosku okoliczności, nie wynika by w związku ze sprzedażą części działki nr 129/1 wystąpił on w charakterze podatnika VAT, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Uwzględniając przywołane wyżej przepisy oraz orzecznictwo brak jest bowiem podstaw by uznać, że w związku z dokonaną sprzedażą części działki lub planowaną sprzedażą działek, o których mowa we wniosku, tj. nr 166 lub nr 149/2 Wnioskodawca zachował/zachowuje się jak podmiot zajmujący się profesjonalnie obrotem nieruchomościami. Jak wynika z opisu sprawy działki od momentu zakupu leżały odłogiem, nie były w ogóle wykorzystywane, nie były udostępniane innym osobom. Co istotne, Wnioskodawca nie poniósł, i nie zamierza ponieść żadnych nakładów finansowych w celu przygotowania działek budowlanych do sprzedaży.

W związku z powyższym, brak jest podstaw do uznania Wnioskodawcy w związku ze sprzedażą części działki nr 129/1 i planowaną sprzedażą działek o nr 166 i nr 149/2 za podatnika od towarów i usług. Co ważne, w analizowanej sprawie, i co należy szczególnie podkreślić żądanie nabywcy działki naliczenia w związku ze sprzedażą podatku VAT nie jest przesłanką do opodatkowania transakcji tym podatkiem. Jak wyjaśniono bowiem wyżej, opodatkowanie podatkiem VAT czynności polegającej na sprzedaży działek, determinuje wyłącznie status sprzedawcy i okoliczności w jakich transakcja ma/będzie miała miejsce. Dla opodatkowania sprzedaży działek podatkiem VAT nie jest natomiast istotny status nabywcy nieruchomości, np. że jest to firma oraz to, że nabywca wyraża wolę/żądanie nabycia towaru z naliczonym podatkiem VAT.

Zatem, jeżeli Wnioskodawca zarejestrował się jako podatnik VAT i opodatkował podatkiem VAT sprzedaż części działki nr 129/1 wyłącznie ze względu na to, że nabywca zażądał naliczenia od tej transakcji podatku VAT, postąpił on nieprawidłowo. Jak wyjaśniono wyżej przywołując treść art. 96 ust. 1 ustawy, ustawodawca nałożył obowiązek rejestracji jako podatnika VAT – co do zasady – na podmioty, które działają w charakterze podatnika zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy, czyli podmioty prowadzące działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

W rozpatrywanej sprawie sprzedaż działek o nr 166 i nr 149/2 można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W związku z tym, Wnioskodawca będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Mając na uwadze opis sprawy oraz przywołane przepisy prawa należy stwierdzić, że nie stanowi przesłanki opodatkowania dostawy działki podatkiem od towarów i usług żądanie nabywcy naliczenia podatku. Tym samym, jeżeli ww. żądanie nabywcy było jedynym powodem, dla którego Wnioskodawca zarejestrował się jako podatnik VAT, to postąpił on nieprawidłowo, i zarówno sprzedaż części działki nr 129/1, jak i działek, które są przedmiotem wniosku, tj. nr 166 oraz nr 149/2 nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jeżeli natomiast Zainteresowany wraz ze sprzedażą części działki nr 129/1 postanowił rozpocząć działalność gospodarczą polegającą na handlu nieruchomościami i to był główny powód dokonania rejestracji, to sprzedaż działek, które są przedmiotem wniosku, tj. nr 166 oraz nr 149/2 będzie dokonywana w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, i Wnioskodawca jako podatnik VAT będzie zobowiązany każdą transakcję sprzedaży działki opodatkować tym podatkiem.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym, w przypadku sprzedaży ww. działek nie będzie obowiązywał podatek VAT, oceniono jako nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.