Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-3.4010.1.2018.2.PS
z 22 marca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 28 grudnia 2017 r. (data wpływu 4 stycznia 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 5 marca 2018 r. (data wpływu 13 marca 2018 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie z dnia 23 lutego 2018 r. Nr 0114-KDIP2-3.4010.1.2018.1.PS (data nadania w dniu 23 lutego 2018 r., data doręczenia 27 lutego 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie powstania przychodu podatkowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 stycznia 2018 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie powstania przychodu podatkowego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Dnia 12 maja 2014 roku pomiędzy spółką P. sp. z o.o. a spółką R. sp. z o.o. , została zawarta umowa przedwstępna, w której strony zobowiązały się do zawarcia przyrzeczonej umowy zbycia udziałów nabytych w trakcie procesu wykupu udziałów od mniejszościowych udziałowców. R. sp. z o.o. zobowiązała się do sprzedaży a P. sp. z o.o. do nabycia udziałów P. sp. z o.o. nabytych przez R. sp. z o.o. od mniejszościowych udziałowców. Celem zawarcia tej umowy było nabycie własnych udziałów przez P sp. z o.o. celem ich umorzenia. Spółka R. sp. z o.o. otrzymała od spółki P sp. z o.o. zaliczkę w kwocie 1.000.000,00 złotych na odkupienie od mniejszościowych udziałowców udziałów w spółce P. Sp. z o.o. oraz na obsługę procesu wykupu.

Dnia 8 grudnia 2015 roku między spółkami została zawarta umowa przyrzeczona zbycia udziałów. Spółka P. sp. z o.o. zobowiązała się kupić od spółki R. sp. z o.o. 1.179 udziałów o wartości nominalnej 500 zł za każdy udział, czyli za cenę 589.500,00 zł, pod warunkiem, że pozostali wspólnicy nie skorzystali z prawa pierwszeństwa nabycia udziałów (warunek o którym mowa w § 9 ust. 7 umowy spółki P. sp. z o.o.) oraz pod warunkiem zapłaty ceny i dostarczenia nabywcy udziałów oświadczenia o transferze udziałów.

Z powodów korporacyjnych umowa przyrzeczona do dnia dzisiejszego nie została zrealizowana.

W związku z powyższym, strony zamierzają podpisać porozumienie, które ma doprowadzić do zakończenia i rozliczenia stosunków prawnych pomiędzy spółkami powstałych w wyniku zawarcia wyżej wskazanych umów. 1.179 udziałów w spółce P. Sp. z o.o. o wartości nominalnej 500 zł każdy, za łączną kwotę 589.500,00 zł, których właścicielem jest R. sp. z o.o., zostanie umorzone dobrowolnie, bez wynagrodzenia. Umorzenie udziałów ma nastąpić na mocy uchwały zgromadzenia wspólników P. sp. z o.o. Podstawą podjęcia tej uchwały będzie § 10 umowy spółki, który określa warunki dokonania umorzenia udziałów. R. sp. z o.o. wyraziło zgodę na umorzenie udziałów bez wynagrodzenia. Przedstawione rozwiązanie znajduje podstawę w art. 199 ustawy z dnia 15 września 2000 roku kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1577), zgodnie z którym udział może zostać umorzony za zgodą wspólnika w drodze nabycia udziału przez spółkę (umorzenie dobrowolne), poprzez podjęcie uchwały zgromadzenia wspólników spółki. Zgodnie z art. 199 § 3 ksh za zgodą wspólnika umorzenie może nastąpić bez wynagrodzenia.

Odnosząc się do kwestii rozliczenia zaliczki w wysokości 1.000.000,00 zł, która została przekazana spółce R. sp. z o.o. przez P. sp. z o.o., strony postanowią w porozumieniu, że zaliczka została rozliczona w kwocie 307 397,53 zł (koszt obsługi nabycia udziałów) i pozostaje nierozliczona w wysokości 692 602,47 zł. Strony postanowiły dokonać potrącenia kwoty 589.500,00 zł, która została przez spółkę R. sp. z o.o. przeznaczona na nabycie 1.179 udziałów od udziałowców mniejszościowych spółki P. sp. z o.o. Strony postanowiły również, że potrącona zostanie kwota 14.737,50 zł tytułem wynagrodzenia należnego na rzecz spółki R. sp. z o.o. za czynności związane z prowadzeniem zleconego skupu udziałów P. sp. z o.o. od udziałowców mniejszościowych. W następstwie powyższych potrąceń, R. sp. z o.o. zobowiązana byłaby zapłacić na rzecz P. sp. z o.o. kwotę 88.364 zł tytułem zwrotu niewykorzystanej zaliczki.

W świetle przedstawionego stanu faktycznego wnioskodawca – R. sp. z o.o. powziął wątpliwość czy po umorzeniu udziałów bez wynagrodzenia, zatrzymanie kwoty 589.500,00 zł, która została zawarta w zaliczce udzielonej wnioskodawcy przez P. sp. z o.o., tytułem zwrotu kosztów wcześniejszego nabycia tych udziałów, wiązałoby się z koniecznością zapłaty podatku dochodowego od osób prawnych od tej kwoty.

Przedmiotowy wniosek obarczony był brakami formalnymi. W związku z tym pismem z dnia 23 lutego 2018 r. Nr 0114-KDIP2-3.4010.1.2018.1.PS na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez uzupełnienie opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku i podanie następujących informacji:

1. Czy nadal aktualna jest umowa z dnia 8 grudnia 2015 r. zbycia przez Wnioskodawcę udziałów na rzecz P. sp. z o.o. (dalej: P.)? Czy umowa ta, w świetle planowanej operacji umorzenia udziałów P. bez wynagrodzenia, została/zostanie rozwiązana?
2. W jakiej wysokości Wnioskodawca poniósł wydatki na nabycie udziałów od mniejszościowych udziałowców P., które następne zostaną umorzone dobrowolnie bez wynagrodzenia? Czy była to kwota 589 500 zł?
3. Kiedy powyższe wydatki zostały przez Wnioskodawcę poniesione? Czy było to przed czy po otrzymaniu od P. zaliczki w kwocie 1 000 000 zł?
4. Jaka jest podstawa prawna zatrzymania przez Wnioskodawcę zaliczki w kwocie 589 500 zł (z jakiego tytułu roszczenie w wymienionej wysokości będzie miał Wnioskodawca wobec P.) skoro nie doszło/nie dojdzie do zbycia na rzecz P. udziałów za wynagrodzeniem w kwocie 589 500 zł (jak wynika z opisu zawartego we wniosku dojdzie do umorzenia dobrowolnego bez wynagrodzenia)?

– w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

W odpowiedzi na wezwanie Spółka w piśmie z dnia 5 marca 2018 r. (data wpływu 13 marca 2018 r.) odpowiadając na powyższe pytania stwierdziła, że:

1. Umowa z dnia 8 grudnia 2015 roku, zgodnie z którą P. Sp. z o.o. zobowiązana była kupić od Wnioskodawcy R. Sp. z o.o. swoje 1.179 udziałów celem ich umorzenia nie została zrealizowana i w świetle zaplanowanej operacji dobrowolnego umorzenia udziałów P. Sp. z o.o. bez wynagrodzenia, zostanie rozwiązana na mocy porozumienia zawartego przez strony.
2. Wydatki, które Wnioskodawca poniósł na nabycie udziałów od mniejszościowych udziałowców P. Sp. z o.o., wyniosły 589.500,00 złotych. Wnioskodawca kupił 1.179 udziałów o wartości nominalnej 500,00 zł za każdy udział.
3. Wnioskodawca najpierw otrzymał od P. Sp. z o.o. zaliczkę w kwocie 1.000.000,00 zł a następnie rozpoczął odkupowanie od mniejszościowych udziałowców ich udziałów P. Sp. z o.o.
4. Umorzenie udziałów polega na ich prawnym unicestwieniu, tj. wygaśnięciu wszelkich praw, zarówno o charakterze majątkowym jak i korporacyjnym, wynikających z posiadania udziałów. Tryb umarzania udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością został uregulowany w art. 199 KSH. Umorzenie może być przeprowadzone:
   • za zgodą wspólnika w drodze nabycia udziałów przez spółkę – tzw. umorzenie dobrowolne;
   • bez zgody wspólnika – tzw. umorzenie przymusowe;
   • w razie ziszczenia się określonego zdarzenia – tzw. umorzenie automatyczne.
   
   
   

Ponadto, umorzenie udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością może nastąpić bez wypłaty wynagrodzenia na rzecz wspólnika, którego udziały są umarzane. Przesądza o tym wprost art. 199 § 3 KSH. W takim przypadku dochodzi do nieodpłatnego nabycia udziałów przez spółkę od jej udziałowca w celu ich umorzenia. Wnioskodawca jest udziałowcem spółki. Wnioskodawca otrzymał od P. Sp. z o.o. zaliczkę na poczet wykonania umowy zbycia udziałów, nabył udziały od udziałowców mniejszościowych za kwotę 589.500,00 zł oraz poniósł wydatki związane z obsługą (prawną, organizacyjną i marketingową) procesu wykupu. Środki pieniężne zostały wydane, pozostała kwota 103 102 zł nierozliczonej zaliczki. W sytuacji kiedy udziały zostaną dobrowolnie umorzone bez wynagrodzenia, dla wnioskodawcy będzie to zdarzenie neutralne finansowo, nie powstanie po jego stronie żaden przychód ani strata, gdyż na cały proces odkupu od początku przeznaczone były pieniądze przekazane przez P. Sp. z o.o. w zaliczce.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy kwota 589.500,00 zł odpowiadająca wartości nominalnej 1.179 udziałów w spółce P. sp. z o.o., która po dobrowolnym umorzeniu tych udziałów bez wynagrodzenia, zostanie przez spółkę R. sp. z o.o. zatrzymana z tytułu zwrotu kosztów wcześniejszego nabycia tych udziałów, może, zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2017 r. poz. 2343; dalej ustawa) nie zostać zaliczona do przychodów spółki jako zwrócone inne wydatki niezaliczone do kosztów uzyskania przychodów a tym samym nie prowadzić do powstania zobowiązania podatkowego po stronie wnioskodawcy?

Zdaniem Wnioskodawcy, zatrzymanie kwoty 589.500,00 zł tytułem zwrotu kosztów nabycia udziałów spółki P. sp. z o.o. od jej udziałowców mniejszościowych, po ich wcześniejszym dobrowolnym umorzeniu bez wynagrodzenia, może zostać zakwalifikowane jako zwrócony wydatek niezaliczony do kosztów uzyskania przychodów, który nie stanowi przychodu spółki a tym samym nie prowadzi do powstania zobowiązania podatkowego.

R. sp. z o.o. otrzymała od P. sp. z o.o. zaliczkę w kwocie 1.000.000,00 zł, która miała zostać przeznaczona na nabycie akcji P. sp. z o.o. oraz na kompleksową obsługę tego procesu.

Umowa spółki P. sp. z o.o. oraz umowa przedwstępna zawarta między stronami dnia 12 maja 2014 roku określają wartość nominalną każdego udziału w spółce na kwotę 500,00 zł każdy udział. Na nabycie 1.179 udziałów R. sp. o.o. wydała zatem kwotę 589.500,00 zł i właśnie taka kwota ma zostać potrącona z zaliczki, którą spółka otrzymała.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia ich źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy. Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 8 tej ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na objęcie lub nabycie udziałów. Dalej wskazane jest, że wydatki takie uznane są za koszty uzyskania przychodu w przypadku odpłatnego zbycia tych udziałów. Zapis ten nie ma jednak zastosowania w niniejszej sprawie, ponieważ udziały te zostaną nieodpłatnie umorzone. Zatem wydatki poniesione przez wnioskodawcę na nabycie udziałów spółki P. sp. z o.o. nie mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodu, ponieważ w wyniku nieodpłatnego umorzenia udziałów żaden przychód po stronie wnioskodawcy nie nastąpi.

W wyroku z dnia 20 lutego 2017 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (sygn. akt III SP./Wa 1011/16) stanął na stanowisku, że art. 12 ust. 4 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych odnosi się wyłącznie do poniesionych i zwróconych podatnikowi wydatków niezaliczonych na mocy art. 16 ustawy do kosztów uzyskania przychodów. Aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kategorii „innych wydatków” konieczne jest aby wydatek ten nie został zaliczony do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 16 ustawy oraz aby wydatek ten został przez podatnika wcześniej poniesiony a następnie zwrócony, przy czym wydatek poniesiony był odpowiednikiem wydatku zwróconego. Tak więc „wydatek zwrócony to ten sam, a nie taki sam, wydatek jak ten, który został poniesiony. Zwróconym innym wydatkiem nie jest bowiem uzyskana przez podatnika kwota, która tylko odpowiada wartości poniesionego wydatku, lecz nie stanowi jego zwrotu”.

W przedmiotowej sprawie zastosowanie będzie mieć potrącenie, które pozwala na ograniczenie ilości transakcji między spółkami. Kwota 589.500,00 zł, która została wydana przez wnioskodawcę, została przekazana przez spółkę P. sp. z o.o. w zaliczce w wyniku zawarcia umowy przedwstępnej z dnia 12 maja 2014 roku. W wyniku otrzymania tej zaliczki, wobec planowanego zakończenia i rozliczenia stosunków prawnych pomiędzy spółkami, wnioskodawca nie musi rozliczać się z P. sp. z o.o. z kwoty, którą wydał na nabycie udziałów od udziałowców mniejszościowych. Oznacza to, że spełniony jest tutaj warunek tożsamości wydatku poniesionego i zwróconego, który wynika z ich potrącenia.

W świetle przedstawionych wyżej przepisów, należy uznać, że zastosowanie w niniejszej sprawie art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy jest w pełni uzasadnione. Zatrzymanie przez Wnioskodawcę kwoty 589.500,00 zł w wyniku potrącenia nie prowadzi do powstania po stronie Wnioskodawcy przychodu i jest neutralne podatkowo.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 2343, dalej: „updop”), nie zawiera definicji przychodu. Przepis art. 12 updop, regulujący kwestię przychodów, nie wymienia źródeł przychodu, lecz określa jedynie zdarzenia, których wystąpienie powoduje powstanie obowiązku podatkowego. Poprzez przykładowe wyliczenie zawarte w kolejnych ustępach art. 12 updop, ustawodawca precyzuje więc jedynie rodzaje przychodów. Ponadto wylicza jakiego rodzaju wpływy pieniężne podmiotu gospodarczego nie są zaliczane do przychodów.

Przychodami są więc w szczególności: otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe, a w zakresie przychodów związanych z działalnością gospodarczą także przychody należne, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont (art. 12 ust. 1 pkt 1 oraz ust. 3 updop).

Na podstawie art. 12 ust. 1 omawianej ustawy można stwierdzić, że co do zasady przychodem jest każda wartość wchodzącą do majątku podatnika, powiększającą jego aktywa, mającą definitywny charakter, którą może on rozporządzać jak własną – przychód powstaje zatem z momentem jego faktycznego uzyskania przez podatnika, czyli wpływu, bezpośrednio do majątku podatnika względnie na jego rachunek, wymienionych środków, skutkującego powstaniem po stronie podatnika możliwości dysponowania tymi środkami.

Ustawodawca nie zastrzega, że przychodem są tylko wymienione w art. 12 updop pożytki, które są wprost wynikiem realizacji celu działalności gospodarczej osoby prawnej. Wszelkie wpłaty pieniężne, o ile spełniają inne wymagania podane w rozdziale 2 ustawy, mogą być uznane za przychód osoby prawnej, zwłaszcza że listę pożytków – stanowiącą katalog zamknięty, którego zakres nie podlega rozszerzeniu, czy też zawężeniu – które nie są zaliczane do przychodów podatkowych zawarto w ust. 4 cytowanego przepisu. Katalog zawarty w art. 12 ust.4 updop, w przeciwieństwie do wykazu przyjętego przez ustawodawcę w art. 12 ust.1, ma charakter zamknięty. Niedopuszczalne jest więc rozszerzanie go na inne kategorie nieujęte wprost w tym przepisie.

I tak, do przychodów nie zalicza się m.in. zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów (art. 12 ust. 4 pkt 6a updop).

Zdaniem Spółki przepis ten będzie miał zastosowanie do sytuacji opisanej we wniosku, co oznacza, że otrzymana od P. sp. z o.o. (dalej: P.) tytułem zaliczki na zakup przez Spółkę udziałów od mniejszościowych udziałowców P. kwota 589500 zł nie będzie stanowiła przychodu podatkowego Spółki. Będzie ona bowiem stanowiła zwrot wydatków niezaliczonych przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów.

Ze stanowiskiem tym nie można się zgodzić bowiem ze stanu faktycznego opisanej sprawy nie można wysnuć wniosku postawionego przez Spółkę.

Na gruncie językowym pojęcie „zwrot” oznacza „zwrócenie czegoś”, zaś „zwrócić” to „oddać komuś jego własność” (Słownik Języka Polskiego, wersja internetowa https://sjp.pwn.pl). Oznacza to, że żeby coś zwrócić należy najpierw to coś mieć, a w świetle przepisu art. 12 ust. 4 pkt 6a updop, żeby można mówić o zwrocie wydatku należy najpierw ten wydatek ponieść.

Taka chronologia zdarzeń nie miała miejsca w przedmiotowej sprawie. Jak wyraźnie wynika z treści wniosku Spółka najpierw uzyskała od P. kwotę 589500 zł (stanowiącą część z przekazanej kwoty 1000000 zł) a dopiero potem poniosła wydatek na zakup udziałów od mniejszościowych udziałowców P.. Należy podkreślić, że zakupione udziały stały się własnością Wnioskodawcy a nie P. Dopiero w kolejnym etapie, zgodnie z przedwstępną umową zbycia udziałów Spółka miała zbyć te udziały na rzecz P. za kwotę 589500 zł. Gdyby tak się stało kwota 589000 zł stanowiłaby dla Spółki wynagrodzenie za zbycie udziałów i istniałaby podstawa prawna do zatrzymania tej kwoty z otrzymanej wcześniej zaliczki. Jednakże, ze względów korporacyjnych, jak podano we wniosku, przyrzeczona umowa nie zostanie zrealizowana (dojdzie do jej rozwiązania). Mocą uchwały zgromadzenia wspólników P. dojdzie za to do dobrowolnego umorzenia nabytych przez Wnioskodawcę udziałów poprzez ich zbycie na rzecz P. bez wynagrodzenia. Mimo że Spółce R. sp. z o.o. nie będzie należało się żadne wynagrodzenie za zbycie udziałów i tak nie będzie ona zobowiązana do zwrotu kwoty 589500 zł.

Wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy w stosunku do kwoty 589500 zł przekazanej w zaliczce w ogólnej kwocie 1000000 zł nie nie może być mowy o potrąceniu jej z jakimkolwiek zobowiązaniem P. wobec Spółki R. sp. z o.o. Zobowiązanie takie powstałoby, gdyby doszło do realizacji umowy przedwstępnej z dnia 12 maja 2014 roku i P. odkupiłaby od Wnioskodawcy udziały, które nabył on wcześniej od mniejszościowych udziałowców. Jednakże do zawarcia umowy przyrzeczonej nigdy nie dojdzie a zakup udziałów przez P. nastąpi bez wynagrodzenia na rzecz R. sp. z o.o.

W związku z powyższym Wnioskodawca, zatrzymując kwotę 589500 zł niewątpliwie uzyska przysporzenie w wysokości tej kwoty stanowiące na gruncie updop przychód podatkowy zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1.

Przychód ten nie będzie korzystał z wyłączenia na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 6a updop. Oprócz odwrócenia chronologii zdarzeń: wydatek – zwrot wydatku, o czym była mowa powyżej, warto powołać dorobek judykatury w zakresie analizowanego przepisu.

W judykaturze zauważa się, że przepis ten w sposób niewątpliwy nawiązuje do poprzedzającego go przepisu art. 12 ust. 4 pkt 6 tej ustawy, w którym postanowiono, że nie zalicza się do przychodów zwróconych, umorzonych lub zaniechanych podatków i opłat stanowiących dochody budżety państwa albo budżetów jednostek samorządu terytorialnego niezliczonych do kosztów uzyskania przychodów. Wydatki te wymienia art. 16 ustawy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Aby dany wydatek mógł być zaliczony do kategorii "innych wydatków", o których mowa w art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy updop konieczne jest by wydatek ten nie został zaliczony do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 16 tej ustawy, oraz by wydatek został wcześniej przez podatnika poniesiony, a następnie zwrócony podatnikowi przy czym wydatek poniesiony jest odpowiednikiem wydatku zwróconego. Tak więc "wydatek zwrócony" to ten sam, a nie taki sam, wydatek który został poniesiony. Zwróconym innym wydatkiem nie jest bowiem uzyskana przez podatnika kwota, która tylko odpowiada wartości poniesionego wydatku, lecz nie stanowi jego zwrotu. Stanowisko takie zawarto m.in. w wyrokach: WSP. w Warszawie z dnia 29 maja 2017 r. sygn. akt III SP./Wa 1657/16; WSP. we Wrocławiu z dnia 12 września 2013 r. sygn. akt I SP./Wr 1151/13 i powołane tam orzecznictwo; WSP. w Łodzi z dnia 7 grudnia 2011 r. sygn. akt I SP./Łd 955/11; powołany przez samego Wnioskodawcę wyrok WSP. w Warszawie z dnia 20 lutego 2017 r., sygn. akt III SP./Wa 1011/16 oraz WSP. w Łodzi z dnia 13 listopada 2007 r. sygn. akt I SP./Łd 877/07. W tym ostatnim orzeczeniu Sąd poczynił także bardzo istotną uwagę, a mianowicie „Przyjęcie innego rozumienia tego pojęcia ("zwrotu innego wydatku niezaliczonego do kosztów uzyskania przychodów" – przyp. organu) prowadziłoby do niedopuszczalnych konsekwencji. Wówczas bowiem to podmiot dokonujący przysporzenia na rzecz podatnika decydowałby jak należy je zaklasyfikować. Innymi słowy – od woli podmiotu dokonującego wpłaty uzależnione byłoby, czy wpłata zostałaby zaliczona do przychodu, czy też nie Do takich zaś następstw prowadzi w istocie przyjęte przez stronę skarżącą założenie, że nie ma znaczenia podstawa prawna zwrotu wydatku, a decydujące znaczenia ma sam fakt zwrotu tego wydatku”.

Biorąc powyższe pod uwagę, żeby Spółka mogła zastosować przepis art. 12 ust. 4 pkt 6a updop w sprawie musiałoby dojść do zwrotu tych samych wydatków, które nie stanowiły kosztów uzyskania przychodów. Kosztami, które nie będą stanowiły kosztów podatkowych są wydatki na zakup udziałów, które następnie będą zbyte na rzecz P. bez wynagrodzenia (jak słusznie zauważa Wnioskodawca wydatki takie mogłyby stanowić koszty tylko w sytuacji ich odpłatnego zbycia, o czym stanowi art. 16 ust. 1 pkt 8 updop, a do takiego zdarzenia nie dojdzie). Tak więc tylko wydatki zwrócone przez udziałowców, od których Spółka nabyła udziały mogłyby być uznane za „zwrócone inne wydatki niezaliczone do kosztów uzyskania przychodów”. Otrzymana przez Spółkę od P. kwota 589500 zł nie jest zwróconym wydatkiem na zakup udziałów tylko definitywnym przysporzeniem wynikającym z woli P., który nie zażądał zwrotu tej kwoty, mimo iż – ze względu na odkupienie udziałów bez wynagrodzenia – nie posiadał żadnego zobowiązania wobec R. sp. z o.o. Kwota tak, jak już wcześniej wspomniano, podlega opodatkowaniu, stanowiąc przychód na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 1 updop.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.