Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-2.4012.129.2018.1.AJB
z 27 marca 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 lutego 2018 r. (data wpływu 16 lutego 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odzyskania w całości lub w części podatku naliczonego w związku z realizacją operacji pn. „...” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 lutego 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odzyskania w całości lub w części podatku naliczonego w związku z realizacją operacji pn. „...”.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina ... jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Gmina ... jest w trakcie realizacji operacji polegającej na budowie ogólnodostępnego targowiska „....

Wniosek o dofinansowanie Gmina ... złożyła w odpowiedzi na ogłoszony przez Samorząd Województwa ... konkurs na dofinansowanie operacji typu „Inwestycje w targowiska lub obiekty budowlane przeznaczone na cele promocji lokalnych produktów” objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 (Działanie: Podstawowe usługi i odnowa miejscowości na obszarach wiejskich, Poddziałanie: Wsparcie inwestycji w tworzenie, ulepszanie i rozwijanie podstawowych usług lokalnych dla ludności wiejskiej, w tym rekreacji, kultury i powiązanej infrastruktury). W dniu 22 stycznia 2018 roku Zarząd Województwa ... podjął uchwałę ustalającą listę rankingową gmin, które otrzymają wsparcie na inwestycje w targowiska – jest na niej przedmiotowa operacja Gminy .... Jej realizacja zostanie wsparta przy udziale środków w ramach PROW na lata 2014-2020.

Inwestycja będzie wykonywana przez Gminę ... w zakresie realizowania zadań nałożonych przepisami ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym – zadania własne służące zaspokojeniu zbiorowych potrzeb wspólnoty samorządowej. Targowisko, zgodnie z zasadą, nie jest budowane w celu uzyskiwania dochodów z odpłatnego udostępniania, ale w celu wykonywania zadań publicznych, realizujących korzyść ogółu. Targowisko ma charakter miejsca ogólnodostępnego dla mieszkańców Gminy, którzy zamierzają dokonywać na nim zakupów, a zatem ze swojej istoty zaspokaja zbiorowe potrzeby wspólnoty samorządowej. Z okoliczności sprawy nie wynika przy tym, że z Targowiska mogą korzystać tylko ci mieszkańcy, którzy uiszczą opłaty za wstęp. Zatem Gmina udostępniając Targowisko dla mieszkańców działa jako organ władzy publicznej i nie działa jako podatnik. ... odbywać się będzie również w ramach władztwa publicznego Gminy, na podstawie przepisów prawa, tj. ustawy o samorządzie gminnym.

Na targowisku „….” wydzielona zostanie strefa sprzedaży produktów rolno-spożywczych wyprodukowanych w systemie rolnictwa ekologicznego zgodnie z unijnym rozporządzeniem.

Nieruchomości, na których powstanie targowisko „….” stanowią własność Gminy .... Przedmiotowym targowiskiem, na podstawie zlecenia, zarządzać będzie Miejski Zakład Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej w ….. – jednostka budżetowa Gminy ....

Gmina ... jako inwestor ponosić będzie wszystkie koszty wchodzące w zakres operacji. Do chwili obecnej Gmina ... poniosła koszty związane z wykonaniem programu funkcjonalno-użytkowego dla planowanej do realizacji operacji. Faktura dokumentująca poniesienie tego wydatku została wystawiona na Gminę ..., ul. ....

W zakres operacji wchodzą ponadto: wykonanie dokumentacji budowlanej, sporządzenie audytu energetycznego, pełnienie nadzoru inwestorskiego oraz koszty inwestycyjne – roboty budowlane: polegające na utwardzeniu terenu, postawieniu wiat handlowych, budynku sanitarno-technicznego, wykonaniu przyłącza energetycznego, oświetlenia terenu, instalacji odgromowej, przyłącza wody, kanalizacji deszczowej i odwodnienia terenu, instalacja gruntowej pompy ciepła i oświetlenia terenu lampami solarnymi. Faktury dokumentujące poniesienie ww. kosztów wystawione zostaną również na Gminę ....

Zgodnie z założeniami funkcjonowania targowiska „…”, Gmina pobierać będzie poprzez wskazanego w uchwale Rady Miejskiej inkasenta od podmiotów i osób korzystających z targowiska (sprzedających) wyłącznie opłatę targową ustanowioną w uchwale Rady Miejskiej w …., (na podstawie art. 15 i 19 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1785 ze zmianami). Gmina nie planuje pobierać od handlujących żadnych innych należności, ani nie będzie ich obciążać kosztami zużytych mediów (brak refaktur). Z uwagi na powyższe, w związku z realizacją operacji i późniejszym funkcjonowaniem targowiska „….” po stronie Gminy nie wystąpi żadna sprzedaż opodatkowana VAT, a jedyne należności jakie pobierać będzie Gmina będą miały charakter publicznoprawnej opłaty targowej, która to stanowi dochód publiczny i pobierana jest na podstawie i w wysokości określanej odrębnymi przepisami prawa. Efekty zrealizowanej operacji będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zdarzenia przyszłego, Gmina szuka potwierdzenia prawidłowości swojego stanowiska w sprawie możliwości prawnej odzyskania podatku od towarów i usług (VAT) w związku z realizacją przedmiotowej operacji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gmina ... będzie miała możliwość prawną odzyskania podatku od towarów i usług (VAT) w całości lub w części w związku z realizacją operacji pod nazwą: „...”?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 ze zmianami), zwanej dalej w treści wniosku „ustawą”, w związku z art. 15 ust. 1 i 2 tej ustawy, opodatkowaniu VAT podlegają co do zasady odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług realizowane przez podatnika VAT działającego w takim charakterze. Jednocześnie, w myśl art. 15 ust. 6 ustawy, organy władzy publicznej nie są uznawane za podatników VAT w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. W świetle regulacji art. 86 ust. 2a oraz art. 90 ust. 1 ustawy, zakres prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego może być również częściowy. Jest on bowiem zależny od stopnia wykorzystania danego towaru lub usługi do działalności opodatkowanej VAT i do innej działalności (zwolnionej z VAT) lub do innych niż działalność gospodarcza celów (działalność niepodlegająca opodatkowaniu VAT). Z tego względu w niektórych sytuacjach zakres prawa do odliczenia VAT naliczonego wynikać może z zastosowania współczynnika VAT lub tzw. prewspółczynnika VAT. W każdym z tych przypadków musi jednak (poza związkiem zakupu z działalnością zwolnioną z VAT lub czynnościami niepodlegającymi VAT) bezwzględnie wystąpić związek z działalnością opodatkowaną VAT (choćby pośredni). W przeciwnym wypadku – w myśl zasady ogólnej wyrażonej w art. 86 ust. 1 ustawy – nie wystąpi żadne prawo do odliczenia VAT naliczonego.

W opisanej w niniejszym wniosku sytuacji, po stronie Gminy nie wystąpi jakakolwiek sprzedaż opodatkowana VAT w związku z realizacją i funkcjonowaniem przedmiotowej operacji. Jedyne przychody jakie osiągnie Gmina w związku z funkcjonowaniem targowiska „....” związane będą z poborem należności publicznoprawnej w postaci opłaty targowej, która nie podlega opodatkowaniu VAT, a Gmina w tym zakresie działa jak organ władzy publicznej (co wyłącza Gminę ze statusu podatnika VAT – w myśl art. 15 ust. 6 ustawy). W konsekwencji, w opisanym przypadku, w związku z realizacją i funkcjonowaniem operacji, po stronie Gminy nie zostanie w ogóle spełniona przesłanka powstania prawa do odliczenia VAT naliczonego zawarta w art. 86 ust. 1 ustawy.

Zakup towarów i usług związanych z realizacją operacji nie będzie bowiem w ogóle służyć jakiejkolwiek działalności opodatkowanej VAT po stronie Gminy.

Biorąc powyższe pod uwagę, w ocenie Gminy w opisanym w niniejszym wniosku przypadku, Gminie nie będzie w ogóle przysługiwać prawo do odliczenia VAT naliczonego w związku z realizacją Inwestycji.

Podsumowując:

Ze względu na brak związku operacji z wykonywaniem czynności opodatkowanych – nabyte towary i usługi nie będą służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych – Gmina ... nie będzie miała żadnych możliwości odzyskania podatku VAT w całości lub w części.

Przesłanki wskazane w art. 86 ust. 1 ww. ustawy, warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego, nie będą spełnione.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z art. 87 ust. 1 ustawy wynika, że w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

W świetle art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że w myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. Urz. UE.L. Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2017 r., poz. 1875, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy m.in. targowisk i hal targowych (art. 7 ust. 1 pkt 11 ww. ustawy o samorządzie gminnym).

W tym miejscu należy wskazać, że zagadnienia dotyczące opłaty targowej reguluje ustawa z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1785, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, rada gminy może wprowadzić opłatę targową. Opłatę targową pobiera się od osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, dokonujących sprzedaży na targowiskach, z zastrzeżeniem ust. 2b.

Stosownie do treści ust. 2b ww. artykułu, opłacie targowej nie podlega sprzedaż dokonywana w budynkach lub w ich częściach.

W myśl art. 15 ust. 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, opłatę targową pobiera się niezależnie od należności przewidzianych w odrębnych przepisach za korzystanie z urządzeń targowych oraz za inne usługi świadczone przez prowadzącego targowisko.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. W omawianej sprawie warunek uprawniający do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego nie jest spełniony, ponieważ – jak wynika z okoliczności sprawy – efekty zrealizowanej operacji będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W związku z powyższym, Zainteresowany nie ma prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od ponoszonych wydatków z tytułu realizacji przedmiotowej operacji. Wobec powyższego, Wnioskodawcy z tego tytułu nie przysługuje prawo do zwrotu podatku, o którym mowa w art. 87 ust. 1 ustawy.

W zakresie przedmiotowych wydatków Wnioskodawca nie ma również możliwości zwrotu podatku na zasadach określonych w rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu kwoty podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1686). Ewentualny zwrot na podstawie tych przepisów obwarowany jest pewnymi warunkami, które podatnik winien spełnić. Wśród warunków tych ustawodawca wymienia m.in. pochodzenie środków finansowych ze źródeł określonych w § 8 ust. 3 i 4 ww. rozporządzenia, a w zakresie środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej podpisanie umowy o dofinansowanie przed dniem 1 maja 2004 r. Ponieważ Wnioskodawca nie spełnia tego warunku, nie ma zatem możliwości ubiegania się o zwrot podatku VAT na podstawie przepisów rozdziału 4 cyt. rozporządzenia.

Reasumując, Wnioskodawca nie ma prawa do odzyskania w całości lub w części podatku naliczonego w związku z realizacją operacji pn. „...”, ponieważ – jak wynika z okoliczności sprawy – nabywane towary i usługi nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ….. w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.