Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.155.2018.1.JG
z 6 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 8 marca 2018 r. (data wpływu 27 marca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania świadczenia pieniężnego z tytułu zwrotu Kosztów związanych z przedłużeniem terminu dostawy Pociągów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 marca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania świadczenia pieniężnego z tytułu zwrotu Kosztów związanych z przedłużeniem terminu dostawy Pociągów.

We wniosku złożonym przez:

• Zainteresowanego będącego stroną postępowania:
  A. Sp. z o.o.

• Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:
  B. Sp. z o.o.
  
  

Przedstawiono następujący stan faktyczny i następujące zdarzenie przyszłe.

Zainteresowany, będący stroną postępowania jest liderem konsorcjum. Konsorcjum zobowiązało się do realizacji umowy zawartej z zainteresowanym niebędącym stroną postępowania [dalej: Umowa] Spółką, której przedmiotem była dostawa pociągów do obsługi pierwszej i drugiej linii metra [dalej: Pociągi]. W związku z przedłużającymi się pracami dotyczącymi budowy drugie linii metra i brakiem infrastruktury drugiej linii metra, strony Umowy zmuszone były zmienić termin dostawy Pociągów. Konsorcjum nie było w stanie przeprowadzić wszystkich niezbędnych testów i prób koniecznych do uzyskania świadectwa dopuszczenia do eksploatacji Pociągów w terminie pozwalającym na zakończenie realizacji dostaw i odbiorów w terminie określonym w Umowie. Przedłużenie terminu dostawy Pociągów nie wystąpiło z winy leżącej po stronie Spółki ani Konsorcjum.

W związku z powyższym, na podstawie podpisanego w dniu 27 czerwca 2014 roku Protokół Konieczności nr 12, dnia 15 lipca 2014 roku, Konsorcjum ze Spółką zawarły aneks do Umowy zmieniający harmonogram dostaw i odbiorów Pociągów, oraz na jego podstawie, porozumienie w sprawie czynności podejmowanych przez Strony umowy z dnia 2 lutego 2011 r. w związku z ewentualnymi roszczeniami Wykonawcy powstałych w wyniku zmiany terminów realizacji przedmiotu umowy [dalej: Porozumienie].

Zgodnie z treścią ww. Protokołu Konieczności nr 12 podstawą do zmiany terminów dostaw Pociągów były przerwania lub opóźnienia w wykonywania Przedmiotu Zamówienia spowodowane okolicznościami, za które Konsorcjum nie ponosi odpowiedzialności. W Protokole Konieczności nr 12 Konsorcjum zastrzegło sobie uprawnienie do wystąpienia z roszczeniami o zwrot potencjalnych dodatkowych kosztów powstałych po stronie Konsorcjum w wyniku przedłużenia Umowy. W Porozumieniu uszczegółowiono procedurę dotyczącą dodatkowych kosztów tj. ustalono, że w przypadku poniesienia przez Konsorcjum dodatkowych kosztów w związku ze zmianą terminów realizacji dostawy Pociągów, Konsorcjum zgłosi roszczenie względem Spółki o zwrot szczegółowo uzasadnionych, udokumentowanych i poniesionych przez Konsorcjum kosztów [dalej: Koszty]. Po dokonaniu analizy zasadności zgłoszonego roszczenia, Spółka zobowiązała się do zapłaty faktycznie poniesionych, udokumentowanych i uzgodnionych ze Spółką dodatkowych kosztów Konsorcjum, będących w związku z przedłużeniem Umowy.

Ostateczne rozliczenie roszczenia Konsorcjum wynikającego z podpisanego Porozumienia ustalono w porozumieniu wykonawczym z dnia 13 października 2017 roku [dalej: Porozumienie Wykonawcze]. Załącznikiem do podpisanego Porozumienia Wykonawczego był protokół konieczności [dalej: Protokół Konieczności],

Zgodnie z Porozumieniem Wykonawczym i Protokołem Konieczności ustalono, że w celu wyczerpania roszczeń Konsorcjum z tytułu rekompensaty dodatkowych kosztów powstałych w wyniku zmiany terminu dostawy Pociągów, Spółka dokona zapłaty wskazanej w Porozumieniu Wykonawczym kwoty, która obejmuje wyłącznie poniesione, udokumentowane i uzgodnione Koszty, w szczególności potwierdzone opiniami niezależnych biegłych rewidentów. Zgodnie z odpowiednimi zapisami Porozumienia Wykonawczego „Zamawiający zapłaci Wykonawcy kwotę (...) Tytułem rekompensaty dodatkowych kosztów powstałych w wyniku zmiany terminów realizacji przedmiotu umowy nr (...), na którą składają się: dodatkowe koszty finansowania projektu w kwocie (...) i dodatkowe koszty realizacji projektu w kwocie (...)”.

Koszty, które Spółka wypłaciła na rzecz Konsorcjum tytułem rekompensaty faktycznie poniesionych przez Konsorcjum i udokumentowanych dodatkowych kosztów powstałych w wyniku zmiany terminów dostawy Pociągów obejmują:

1. koszty finansowania projektu,
2. koszty związane z zarządzaniem projektem w przedłużonym okresie realizacji,
   
3. koszty związane z utrzymaniem biura, infrastruktury i zespołu Konsorcjum na terenie stacji techniczno-postojowej,
   
4. koszty związane z wydłużoną gwarancją jakości,
5. koszty związane z przechowywaniem przez Konsorcjum Pociągów,
   
6. koszty związane z logistyką.
   
   

W celu pełnego zobrazowania stanu faktycznego, należy dodać, że w toku realizacji dostawy Pociągów, a także w związku z ich dalszą eksploatacją powstały spory pomiędzy Spółką, a Konsorcjum (m.in. związane z problemami technicznymi Pociągów oraz z karami umownymi wynikającymi ze zwłoki w dostarczeniu i przekazaniu do eksploatacji Pociągów). Ostatecznie wszelkie spory zostały rozwiązane poprzez zawarcie przez Konsorcjum i Spółkę ugody w dniu 20 października 2017 r., która jednak nie odnosiła się bezpośrednio do kwestii wymienionych w niniejszym wniosku. W ugodzie m.in. ograniczono okres, za który naliczono kary umowne z tytułu zwłoki w dostawach pojazdów - niezależnie od poniesienia kosztów związanych ze zmianą terminów dostaw Pociągów, które zostały określone w Porozumieniu Wykonawczym i Protokole Konieczności.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy wypłacone przez Spółkę na rzecz Konsorcjum świadczenie pieniężne z tytułu zwrotu Kosztów związanych z przedłużeniem terminu dostawy Pociągów nie stanowi wynagrodzenia za czynność podlegającą opodatkowaniu, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT?
   
2. Czy w przypadku gdyby zwrot Kosztów uznać za wynagrodzenie za czynność podlegającą opodatkowaniu, Spółka miałaby prawo do odliczenia podatku VAT, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, wypłacone przez zwrot szczegółowo uzasadnionych, udokumentowanych i poniesionych przez Wnioskodawcę Kosztów związanych z przedłużeniem terminu dostawy Pociągów nie stanowi wynagrodzenia za czynność podlegającą opodatkowaniu, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Natomiast w przypadku, uznania że zwrot Kosztów stanowi czynność opodatkowaną (tj. w przypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie nr 1) to Spółka miałaby prawo do odliczenia podatku VAT zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Ad 1

Zdaniem Spółki i Konsorcjum [dalej: Wnioskodawcy], świadczenie pieniężne wypłacone przez Spółkę na rzecz Konsorcjum z tytułu zwrotu Kosztów związanych z przedłużeniem terminu dostawy Pociągów nie stanowi wynagrodzenia za czynność podlegającą opodatkowaniu, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7

.

W związku z przesunięciem terminu odbioru Pociągów Spółka nie uzyskało jakichkolwiek korzyści, a wyłącznie poniosło ekonomiczny ciężar Kosztów powstałych z przyczyn nie leżących po żadnej ze stron Umowy. W ocenie Wnioskodawców nie można uznać, że sama czynność dokonania płatności podlega opodatkowaniu VAT. Opodatkowaniu podlega wyłącznie świadczenie usług, za które usługodawca otrzymuje wynagrodzenie, które może stanowić podstawę opodatkowania. Sama zapłata nie może jednak stanowić wyłącznej przesłanki powstania obowiązku podatkowego. W konsekwencji, zwrot Kosztów nie stanowi wynagrodzenia za czynność podlegającą opodatkowaniu, gdyż nie ma możliwości zidentyfikowania jakiejkolwiek czynności (usługi), która byłaby podstawą do roszczenia względem Spółki o zwrot Kosztów.

Wypłata rekompensaty kosztów nie może być potraktowana jako wynagrodzenie w jednoznaczny i wyraźny sposób związane ze świadczeniem ekwiwalentnym ze strony Konsorcjum. Brak jest bowiem w tym przypadku jakiegokolwiek „świadczenia” ze strony drugiego podmiotu (związanego z działaniem bądź zaniechaniem), którego wystąpienie jest warunkiem sine qua non spełnienia definicji świadczenia usług za wynagrodzeniem.

Wskazany charakter rekompensaty kosztów jako świadczeń jednostronnych pozostających bez wpływu na rozliczenia VAT, został jednoznacznie potwierdzony zarówno w orzecznictwie TSUE, jak w orzecznictwie polskich sądów administracyjnych. Sądy wskazują, iż powyższe wypłaty nie są związane z żadnym świadczeniem ze strony podmiotu je otrzymującego, lecz wynikają wyłącznie z faktu poniesienia konkretnych kosztów przez drugą stroną zawartej umowy i stanowią rodzaj rekompensaty/zadośćuczynienia za poniesione koszty.

Przykładowo w orzeczeniu w sprawie C-215/94 Jurgen Mohr odnosząc się do wypłaty odszkodowania TSUE stwierdził, że w związku z brakiem świadczenia (korzyści), pozwalającego uznać za konsumentów usługi podmioty wypłacające odszkodowanie, zobowiązanie dające podstawę do wypłaty odszkodowania nie stanowi usługi w rozumieniu przepisów w zakresie podatku VAT. Z kolei w wyroku zapadłym w sprawie C-277/05 Societe thermale d’Eugenie-les-Bains TSUE uznał, iż zatrzymanie zadatku na skutek odwołania rezerwacji służy naprawieniu szkód poniesionych na skutek niewykonania umowy, a zatem ma charakter odszkodowawczy i nie może być uznane za wynagrodzenie za świadczenie usługi. W konsekwencji kwota zatrzymanego zadatku, jak uznał TSUE, nie podlega opodatkowaniu VAT.

Z kolei WSA w Warszawie w wyroku z 10 stycznie 2011 r. (sygn. III SA/Wa 1294/10) stwierdził, iż „Opodatkowaniu podlegają zatem dostawa towarów i świadczenie usług za wynagrodzeniem, które powinno mieć formę przysporzenia (zwiększenia aktywów po stronie beneficjenta) z tytułu konkretnego świadczenia. W sytuacji kar czy odszkodowań brak jest zachowania symetrii między świadczeniem a wynagrodzeniem. W takich przypadkach mamy do czynienia jedynie z wynagrodzeniem, które zwykle stanowi formę zadośćuczynienia, nie występuje zatem zwiększenie aktywów po stronie beneficjenta. (...) Istotę i cel odszkodowania stanowi bowiem rekompensata za szkodę, a nie płatność za świadczenie. W takim przypadku nie mamy do czynienia z transakcją typu: świadczenie w zamian za wynagrodzenie.” Podobne stanowisko przedstawione zostało również w prawomocnym wyroku WSA w Warszawie z dnia 20 października 2010 r., sygn. akt III SA/Wa 305/10.

Na poparcie stanowiska Wnioskodawców warto również przywołać interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 26 stycznia 2016 roku (sygn. ITPP2/4512-1103/15/AK), zgodnie z którą zapłata przez kontrahenta określonej kwoty (stanowiącej równowartość poniesionych kosztów przestoju/utraconych zysków), wynikającej z jego zawinionych opóźnień, nie stanowi ekwiwalentu za dostawę towarów, czy świadczenie przez Pani firmę usług. Tym samym otrzymane środki pieniężne - stanowiące odszkodowanie - nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i nie mogą być udokumentowane fakturą. Czynność ta, jako niepodlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, winna być udokumentowana innym dokumentem niż faktura zarezerwowana dla dokumentowania czynności z zakres ustawy o podatku od towarów i usług, np. notą obciążeniową.

Podsumowując, Wnioskodawcy stoją na stanowisku, że w przedstawionej sytuacji nie występuje czynność (tj. dostawa towarów lub świadczenie usług) wykonana przez Konsorcjum na rzecz Spółki w zamian za uzgodniony zwrot Kosztów, która uzasadniałaby opodatkowanie wypłacanego przez Spółkę świadczenia pieniężnego podatkiem VAT. Nie są bowiem spełnione podstawowe przesłanki pozwalające uznać, że dochodzi do odpłatnego świadczenia usług, które zostały wypracowane w orzecznictwie TSUE, oraz są uwzględniane przez polskie sądy administracyjne, a także organy podatkowe, a mianowicie: niewątpliwie dokonany przez Spółkę na rzecz Konsorcjum zwrot Kosztów, w żadnym przypadku nie może być uznany za wynagrodzenie za dostawę towarów. Natomiast zgodnie z powołanymi powyżej przepisami, pojęcie świadczenia usług w ustawie o VAT stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów. Jednocześnie w doktrynie podkreśla się, iż nie oznacza to, że każda czynność jest opodatkowana podatkiem VAT. Należy więc rozważyć, czy Konsorcjum wykonało względem Spółki usługę.

Ze względu na istnienie bardzo ogólnej i szerokiej definicji świadczenia usług, w analizie niezbędne jest uwzględnianie orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej [dalej: TSUE] dotyczącego przesłanek, które w określonym stanie faktycznym determinują zaistnienie świadczenia usług. Z orzecznictwa tego wynika, że z podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT usługą będziemy mieli do czynienia, jeżeli spełnione zostaną łącznie następujące warunki:

1. świadczona jest określona (możliwa do zdefiniowania) usługa - czyli konkretne, zindywidualizowane świadczenie, które nie stanowi dostawy towarów,
2. usługa ta jest świadczona odpłatnie na rzecz konkretnego, indywidualnie określonego, beneficjenta usługi,
3. istnieje bezpośredni związek między świadczoną usługą i otrzymywanym wynagrodzeniem,
4. świadczenie wynika ze stosunku prawnego łączącego strony oraz
5. występuje wzajemność (ekwiwalentność) świadczeń.
   
   

W szczególności należy wiec podkreślić, że konstrukcja opodatkowania podatkiem VAT odpłatnego świadczenia usługi opiera się na założeniu związku pomiędzy wykonanym świadczeniem a odpłatnością za to świadczenie. Jak to zostało podkreślone w orzeczeniu TSUE w sprawie C-16/93 Tolsma, w pojęciu świadczenia usług mieści się właściwie każde zachowanie (czynność, zobowiązanie do powstrzymania się od czynności bądź tolerowanie czynności lub sytuacji) jednego podmiotu na rzecz drugiego podmiotu wykonywana w ramach stosunku zobowiązaniowego, które dokonywane jest w zamian za wynagrodzenie.

Najistotniejszą z przesłanek uznania, iż mamy do czynienia ze świadczeniem usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, wielokrotnie podkreślaną w orzecznictwie TSUE, jest istnienie bezpośredniego związku między wzajemnymi świadczeniami stron transakcji, który przejawia się tym, że uiszczane kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną (możliwą do określenia) usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego. Pogląd taki został w szczególności wyrażony w wyrokach TSUE wydanych w następujących sprawach: C-102/86 Apple and Pear, C- 6/93 Tolsma, C-174/00 Kennemer Golf, C-210/04 FCE, C-277/05 Societe thermale. Przesłanka ta, zdaniem Wnioskodawców, nie jest spełniona w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym.

Mając powyższe na uwadze, w ocenie Wnioskodawcy, Konsorcjum nie wykonuje na rzecz Spółki żadnej czynności podlegającej opodatkowaniu VAT w zamian za uzgodnioną kwotę na pokrycie poniesionych przez Konsorcjum Kosztów. Zdaniem Wnioskodawcy, zwrot Kosztów przybiera w tym przypadku charakter rekompensaty.

W związku ze zmianą uzgodnionego w umowie terminu dostawy Pociągów, po stronie Konsorcjum powstały dodatkowe Koszty, do których pokrycia zobowiązała się Spółka. Nie może tu być jednak mowy o nabyciu przez Spółkę jakiejkolwiek usługi, a wyłącznie o ponoszeniu ekonomicznego ciężaru Kosztów powstałych po stronie Konsorcjum w związku z brakiem możliwości terminowej realizacji umowy, spowodowanej okolicznościami leżącymi po stronie Spółki.

Powyższe oznacza, iż Spóła dokonało zwrotu Kosztów na rzecz Konsorcjum, ale nie uzyskało jakiegokolwiek świadczenia w zamian. Tym samym wypłacone środki finansowe powinny być uznane za płatność o charakterze rekompensaty/kosztów, która nie podlega, w ocenie Wnioskodawców, opodatkowaniu VAT. Zwrot Kosztów stanowi de facto finansową rekompensatę dla drugiej strony. Z tego powodu zwroty/rekompensaty nie powinny podlegać opodatkowaniu VAT.

Podobne konkluzje zaprezentował również Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji podatkowej z dnia 23 września 2013 roku wydanej w odniesieniu do analogicznej sytuacji, w której wskazał, że Zainteresowany obciążając swoich podwykonawców kosztami zwrotu wydatków poniesionych w związku z niedopełnieniem przez nich obowiązków i otrzymując od tych podwykonawców kwoty stanowiące zwrot kosztów, nie wykonuje - w świetle powołanych przepisów ustawy - żadnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Obciążenie swoich podwykonawców kosztami, jakie poniósł Wnioskodawca wskutek niewłaściwego wykonania przez nich zobowiązania, wiąże się zwykle z odpowiedzialnością odszkodowawczą (art. 471 k.c.) lub wynika z zawartej umowy, [podkreślenie Wnioskodawców]:

1. musi być świadczona określona usługa, czyli konkretne zindywidualizowane świadczenie - takiego świadczenia Konsorcjum nie wykonuje na rzecz Spółki,
2. świadczenie wynika ze stosunku prawnego łączącego strony - w ramach istniejącego Porozumienia Konsorcjum nie było zobowiązane do wykonania żadnego świadczenia na rzecz Spółki, a jedynie Spółka zobowiązała się do pokrycia poniesionych przez Konsorcjum Kosztów z powodu niezależnego od obu stron zmiany terminu realizacji umowy,
3. usługa jest świadczona na rzecz konkretnego beneficjenta - nie można uznać Spółki za beneficjenta usługi, z uwagi na fakt, że nie otrzymuje żadnego świadczenia,
4. istnieje bezpośredni związek między świadczoną usługą i otrzymanym wynagrodzeniem - w przedstawionym zdarzeniu taki związek nie występuje,
5. występuje wzajemność (ekwiwalentność) świadczeń - ta przesłanka również nie została spełniona, gdyż świadczenie pieniężne Spółki jest świadczeniem jednostronnym o charakterze rekompensaty/odszkodowania/zadośćuczynienia.
   
   

Nie można zatem uznać, że kwota zwrotu Kosztów powinna stanowić wynagrodzenie za jakąkolwiek czynność podlegającą opodatkowaniu VAT.

Ad 2

W przypadku, uznania za nieprawidłowe stanowiska Wnioskodawców w zakresie pytania 1, tj. stwierdzenia, że zwrot Kosztów stanowi wynagrodzenie za czynność podlegającą opodatkowaniu, Spóła miałaby prawo do odliczenia podatku VAT zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tj.:

1. odliczenia tego dokonuje podatnik VAT oraz
2. gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego.
   
   

Ponadto w art. 88 ustawy o VAT określono listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W przypadku Spółki w opisanym stanie faktycznym spełniona będzie podstawowa przesłanka skorzystania z prawa do odliczenia podatku naliczonego - związek nabywanych przez podatnika (Spółkę) towarów i usług z czynnościami opodatkowanymi (usługami przewozowymi).

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawców, w przypadku, gdyby uznać zwrot Kosztów za wynagrodzenie za świadczoną usługę (z czym Wnioskodawcy się nie zgadzają), to Spółka byłoby uprawnione do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu tej usługi. W opisanym zdarzeniu spełnione byłyby wszystkie warunki do zrealizowania przez Spółkę prawa do odliczenia. Wydatki - zwrot Kosztów, byłby poniesiony przez Spółkę jako podatnika VAT, a jednocześnie nabyte towary i usługi byłby wykorzystywane przez Spółkę do wykonywania czynności opodatkowanych. Nie występują jednocześnie negatywne przesłanki wyłączające prawo do odliczenia podatku naliczonego wymienione w art. 88 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w zakresie uznania, że wypłacone świadczenie pieniężne nie stanowi wynagrodzenia za usługę (pyt. nr 1 wniosku) jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

W związku z tym, że tutejszy Organ uznał stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1, pytanie nr 2 wniosku stało się bezprzedmiotowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia, oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zainteresowanemu będącemu Stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.