Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-1.4012.69.2018.1.KM
z 5 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z dnia 29 stycznia 2018 r. (data wpływu 8 lutego 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego w trybie art. 89b ust. 1 ustawy - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 lutego 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego w trybie art. 89b ust. 1 ustawy.

W złożonym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 13 września 2013 r. zostało wydane wobec Spółki postanowienie o ogłoszeniu upadłości układowej. Wobec tej okoliczności, mając na względzie treść art. 89a ust. 2 pkt 1 i 3 lit. b ustawy o VAT, jak również zasadę neutralności podatku VAT, Spółka powzięła wątpliwość, czy powinna dokonywać korekty podatku naliczonego, o której mowa w art. 89b ust. 1 ustawy o VAT. Jednak ze względu na rozpoczęte postępowanie upadłościowe Spółka działała z uwzględnieniem szczególnych zasad ostrożności związanych z rozliczaniem należności podatkowych - w konsekwencji dokonała przedmiotowej korekty (tj. pomniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym upłynęło 150 dni od terminu płatności nieuregulowanych faktur).

Proces postępowania upadłościowego z możliwością zawarcia układu, zaspokaja wierzycieli według zasad określonych w art. 270 ustawy Prawo upadłościowe i naprawcze oraz w związku z art. 87 tejże ustawy, zgodnie z którym od dnia ogłoszenia upadłości z możliwością zawarcia układu dnia uprawomocnienia się postanowienia o zatwierdzeniu układu albo umorzeniu postępowania, upadły nie może spełniać świadczeń wynikających z wierzytelności, które z mocy prawa objęte są układem.

W deklaracjach VAT-7 składanych za poszczególne okresy rozliczeniowe od września 2013 r. do marca 2014 r. Spółka dokonała pomniejszenia kwoty podatku naliczonego o równowartość odpowiadającą wartości podatku naliczonego wynikającego z niezapłaconych faktur, wobec których upłynęło 150 dni od terminu płatności, w trybie przewidzianym w art. 89b ust. 1 ustawy o VAT.

W swoim działaniu Spółka kierowała się również znanym jej wówczas stanowiskiem organów podatkowych, które w wydawanych interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego stwierdzały, że podatnicy, wobec których zostało wszczęte postępowanie upadłościowe lub naprawcze w rozumieniu przepisów ustawy Prawo upadłościowe i naprawcze są zobowiązani do dokonania korekty podatku naliczonego, zgodnie z treścią art. 89b ust. 1 ustawy o VAT, niezależnie od faktu, że treść art. 89a ust. 2 pkt 3 lit. b ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2013 r. wyłącza jednocześnie możliwość dokonania korekty podatku należnego przez wierzycieli, którzy nie mogą uzyskać zapłaty za swoje wierzytelności od podatników, wobec których toczy się postępowanie upadłościowe lub naprawcze.

Dążąc do prowadzenia procesu upadłości z możliwością zawarcia układu zgodnie z przepisami powszechnie obowiązującego prawa, w tym również prawa podatkowego, jak również wykładnią tych przepisów prezentowaną przez sądy powszechne i administracyjne, Spółka prowadzi bieżący monitoring zagadnień bezpośrednio związanych z przebiegiem postępowań upadłościowych i naprawczych. W wyniku prowadzonego monitoringu, Spółka zidentyfikowała orzeczenia sądów administracyjnych - w tym Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: NSA), których sentencje i uzasadnienia wskazują jednoznacznie na brak obowiązku korekty podatku naliczonego na podstawie art. 89b ust. 1 ustawy o VAT przez podmioty wobec których toczy się postępowanie naprawcze lub układowe.

W szczególności stanowiska prezentowane przez składy orzekające m.in. Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (dalej: WSA) w Warszawie w wyrokach z dnia 15 stycznia 2014 r. (sygn. akt III SA/Wa 1928/13) oraz z dnia 16 grudnia 2013 r. (sygn. akt III SA/Wa 1339/13) zostały potwierdzone przez NSA w wyrokach z dnia 1 lipca 2014 r. (sygn. akt I FSK 641/14 oraz I FSK 609/14) zapadłych w stanach faktycznych analogicznych do sytuacji, w której znajduje się Spółka, tj. w odniesieniu do podatników znajdujących się w stanie upadłości likwidacyjnej w rozumieniu przepisów ustawy Prawo upadłościowe i naprawcze, na rzecz których działają syndycy masy upadłości.

Zgodnie z tezą wyroku NSA z dnia 1 lipca 2014 r. (sygn. akt I FSK 641/14), w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2013 r. w przypadku nieuregulowania powstałej przed datą ogłoszenia upadłości należności wynikającej z tektury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, syndyk masy upadłości, działający w imieniu własnym, lecz na rzecz upadłego dłużnika, nie jest obowiązany w trybie art. 89b ust. 1 ustawy o VAT do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze. Oznacza to, że instytucja rozliczenia podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności, czyli tzw. ulgi na złe długi, unormowana w art. 89a i art. 89b ustawy o VAT, nie ma zastosowania w stosunku do wierzytelności, których wierzyciel nie może skorygować z uwagi na to, że dłużnik jest w trakcie postępowania upadłościowego i naprawczego. Przeprowadzona przez NSA wykładnia przepisów art. 89a i 89b ustawy o VAT w związku z przepisami Prawa upadłościowego i naprawczego (art. 342 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 230 ust. 2) wskazuje na następujące kategorie argumentów przemawiających za przyjętym stanowiskiem o braku obowiązku korekty podatku naliczonego w trybie przewidzianym w art. 89b ust. 1 ustawy o VAT przez podatników objętych postępowaniem upadłościowym i naprawczym:

Jak wskazał NSA w zapadłych prawomocnych wyrokach, instytucja rozliczenia podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności, czyli tzw. ulgi na złe długi, unormowana w art. 89a i art. 89b ustawy o VAT, nie ma zastosowania w stosunku do wierzytelności, których wierzyciel nie może skorygować z uwagi na to, że dłużnik jest w trakcie postępowania upadłościowego lub naprawczego. W konsekwencji, dłużnicy objęci postępowaniem upadłościowym lub naprawczym nie powinni mieć obowiązku dokonywania korekty podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących dostawę towarów oraz świadczenie usług na terytorium kraju w związku z upływem 150 dni od dnia upływu terminu ich płatności.

Spółka wskazuje również na pojawiające się wątpliwości Ministra Finansów w zakresie dotychczasowego stanowiska utrzymywanego przez Dyrektorów Izb Skarbowych, który pismem skierowanym do NSA z dnia 8 sierpnia 2014 r. (a zatem już po wydaniu przez NSA rozstrzygnięć powoływanych przez Spółkę) wycofał skargę kasacyjną złożoną od wyroku WSA we Wrocławiu z dnia z 28 lutego 2014 r. (sygn. akt 1 SA/Wr 2070/13) potwierdzającego brak obowiązku korekty podatku naliczonego w trybie art. 89b ust. 1 ustawy o VAT przez dłużników znajdujących się w upadłości. W konsekwencji, NSA umorzył postępowanie postanowieniem z dnia 27 sierpnia 2014 r. (sygn. akt I FSK 966/14). Takie postępowanie wskazuje więc ewidentnie na wątpliwości co do zasadności złożonej skargi kasacyjnej i wycofanie się przez organ podatkowy z prezentowanego wcześniej podejścia o konieczności obowiązku korekty podatku naliczonego w trybie art. 89b ust. 1 ustawy o VAT przez dłużników znajdujących się w upadłości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

W związku z powyższym czy przedsiębiorstwo znajdujące się w upadłości, pod nadzorem Nadzorcy Sądowego, ma obowiązek dokonywania korekty podatku naliczonego w trybie w art. 89b ust. 1 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r.), jeżeli wierzytelności, z których wynika korygowana kwota podatku naliczonego powstały przed datą ogłoszenia upadłości z możliwością zawarcia układu, a uprawdopodobnienie nieściągalności tych wierzytelności następuje po dacie ogłoszenia upadłości?

Zdaniem Wnioskodawcy, uwzględniając powyższe stanowiska przyjęte przez NSA wskazujące na brak obowiązku korekty podatku naliczonego przez dłużników, wobec których toczy się postępowanie upadłościowe lub naprawcze oraz fakt, że:

• Spółka od dnia 13 września 2013 r. znajduje się w stanie upadłości układowej, a od dnia 13 czerwca 2017 r. w stanie upadłości likwidacyjnej w rozumieniu przepisów ustawy Prawo upadłościowe i naprawcze, jak również
  
• istnieje brak możliwości skorzystania przez wierzycieli Spółki z instytucji „ulgi na złe długi” ze względu na treść art. 89a ust. 2 pkt 3 lit. b ustawy o VAT,

Spółka doszła do wniosku, że pomniejszenie kwoty podatku naliczonego w deklaracjach VAT-7 składanych za poszczególne okresy rozliczeniowe od września 2013 r. do marca 2014 r. z tytułu nieuregulowanych faktur, zostało dokonane niesłusznie (w odpowiednim zakresie).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zasady rozliczenia podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności (będących przedmiotem wniosku) zostały określone w przepisach art. 89a i art. 89b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce (Dz. U. z 2012 r., poz. 1342), do wierzytelności powstałych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy art. 89a i art. 89b ustawy zmienianej w art. 11, w brzmieniu dotychczasowym, z zastrzeżeniem ust. 2.

Natomiast w świetle ust. 2 ww. artykułu, przepisy art. 89a i art. 89b ustawy zmienianej w art. 11, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się również do wierzytelności powstałych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, których nieściągalność została, zgodnie z art. 89a ust. 1a ustawy zmienianej w art. 11, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, uprawdopodobniona po dniu 31 grudnia 2012 r.

A zatem nowe zasady stosowania tzw. ulgi za ze długi mają zastosowanie do wierzytelności, które powstały od dnia 1 stycznia 2013 r. oraz do wierzytelności powstałych przed tą datą, których nieściągalność została uprawdopodobniona (zgodnie z nowymi zasadami) już w 2013 r., tj. w 2013 r. upłynął 150. dzień od dnia upływu terminu ich płatności. Oznacza to, że w odniesieniu do wierzytelności powstałych przed dniem 1 stycznia 2013 r. nowe zasady stosowane są wyłącznie w przypadku, gdy w 2013 r. upłynie 150. dzień od upływu ich płatności.

Mając powyższe na uwadze wskazać należy, że w niniejszej sprawie będą miały zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług obowiązujące od dnia 1 stycznia 2013 r., bowiem przedmiotem wniosku są wierzytelności powstałe przed dniem wejścia w życie ww. ustawy, jednak których nieściągalność – jak wynika z wniosku – została uprawdopodobniona po dniu 31 grudnia 2012 r.

Zgodnie z przepisem art. 89a ust. 1 ustawy – podatnik może skorygować podstawę opodatkowania oraz podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona. Korekta dotyczy również podstawy opodatkowania i kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności, której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Na mocy art. 89a ust. 1a ustawy – nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną, w przypadku gdy wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Na podstawie art. 89a ust. 2 ustawy – przepis ust. 1 stosuje się w przypadku gdy spełnione są następujące warunki:

1. dostawa towaru lub świadczenie usług jest dokonana na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;
   
2. (uchylony);
   
3. na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji podatkowej, w której dokonuje się korekty, o której mowa w ust. 1:
   
   
   
   
   1. wierzyciel i dłużnik są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni,
      
   2. dłużnik nie jest w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;
      
      
      
4. (uchylony);
   
5. od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona;
   
6. (uchylony).

W myśl art. 89a ust. 3 ustawy – korekta, o której mowa w ust. 1, może nastąpić w rozliczeniu za okres, w którym nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną, pod warunkiem że do dnia złożenia przez wierzyciela deklaracji podatkowej za ten okres wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie.

W przypadku gdy po złożeniu deklaracji podatkowej, w której dokonano korekty, o której mowa w ust. 1, należność została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie, wierzyciel obowiązany jest do zwiększenia podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana lub zbyta. W przypadku częściowego uregulowania należności, podstawę opodatkowania oraz kwotę podatku należnego zwiększa się w odniesieniu do tej części (art. 89a ust. 4 ustawy).

Zgodnie z art. 89a ust. 5 ustawy – wierzyciel obowiązany jest wraz z deklaracją podatkową, w której dokonuje korekty, o której mowa w ust. 1, zawiadomić o tej korekcie właściwego dla niego naczelnika urzędu skarbowego wraz z podaniem kwot korekty oraz danych dłużnika.

Stosownie do art. 89a ust. 7 ustawy – przepisów ust. 1-5 nie stosuje się, jeżeli między wierzycielem a dłużnikiem istnieje związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2-4.

Przepis art. 89b ust. 1 ustawy stanowi, że w przypadku nieuregulowania należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik jest obowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Natomiast w oparciu o art. 89b ust. 1a ustawy – przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli dłużnik uregulował należność najpóźniej w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności tej należności.

W przypadku częściowego uregulowania należności w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, korekta dotyczy podatku naliczonego przypadającego na nieuregulowaną część należności. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio (art. 89b ust. 2 ustawy).

W świetle art. 89b ust. 4 ustawy – w przypadku uregulowania należności po dokonaniu korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik ma prawo do zwiększenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym należność uregulowano, o kwotę podatku, o której mowa w ust. 1. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek naliczony może zostać zwiększony w odniesieniu do tej części.

Zgodnie natomiast z zapisem art. 89b ust. 6 ustawy – w przypadku stwierdzenia, że podatnik naruszył obowiązek określony w ust. 1, naczelnik urzędu skarbowego lub organ kontroli skarbowej ustala dodatkowe zobowiązanie podatkowe w wysokości 30% kwoty podatku wynikającego z nieuregulowanych faktur, który nie został skorygowany zgodnie z ust. 1. W stosunku do osób fizycznych, które za ten sam czyn ponoszą odpowiedzialność za wykroczenie skarbowe albo za przestępstwo skarbowe, dodatkowego zobowiązania podatkowego nie ustala się.

Jak stanowi art. 103 ust. 1 ustawy – podatnicy oraz podmioty wymienione w art. 108 są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 2–4 oraz art. 33 i 33b.

W celu wykonania tego obowiązku – stosownie do art. 99 ust. 1 ustawy – podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2–10, art. 130c i art. 133.

Ze stanu faktycznego wynika, że w dniu 13 września 2013 r. zostało wydane wobec Spółki postanowienie o ogłoszeniu upadłości układowej. Ze względu na rozpoczęte postępowanie upadłościowe Spółka dokonała korekty podatku naliczonego (tj. pomniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym upłynęło 150 dni od terminu płatności nieuregulowanych faktur). Zatem w deklaracjach VAT-7 składanych za poszczególne okresy rozliczeniowe od września 2013 r. do marca 2014 r. Spółka dokonała pomniejszenia kwoty podatku naliczonego o równowartość odpowiadającą wartości podatku naliczonego wynikającego z niezapłaconych faktur, wobec których upłynęło 150 dni od terminu płatności, w trybie przewidzianym w art. 89b ust. 1 ustawy o VAT.

Wątpliwości Spółki dotyczą ustalenia, czy w świetle prezentowanego orzecznictwa sądów administracyjnych była zobowiązana na podstawie art. 89b ust. 1 ustawy do dokonania korekty podatku odliczonego, jeżeli wierzytelności, z których wynika korygowana kwota podatku naliczonego powstały przed datą ogłoszenia upadłości z możliwością zawarcia układu, a uprawdopodobnienie nieściągalności tych wierzytelności następuje po dacie ogłoszenia upadłości

W tym miejscu należy zauważyć, że w sytuacji, gdy podmiot będący czynnym podatnikiem podatku VAT, zostaje postawiony w stan upadłości, nie powoduje to utraty automatycznie statusu czynnego podatnika podatku VAT, o ile wykonywane są przez ten podmiot lub w jego imieniu (np. przez syndyka) czynności podlegające zakresowi podatku od towarów i usług.

Przepisy ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe i naprawcze (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 1112, ze zm.) nie ograniczają zdolności prawnej i zdolności do czynności prawnych podmiotu znajdującego się w upadłości likwidacyjnej.

Z art. 185 ust. 2 tej ustawy wynika, że ogłoszenie upadłości nie ma wpływu na zdolność prawną i zdolność do czynności prawnych upadłego.

Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, przejawia się to zachowaniem statusu czynnego podatnika VAT.

Z literalnego brzmienia powołanego wyżej przepisu art. 89a ust. 2 pkt 3 ustawy wynika, że podatnik nie może skorzystać z uprawnienia skorygowania podstawy opodatkowania oraz podatku należnego z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona w sytuacji, gdy dłużnik na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji, w której dokonuje korekty jest w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji. Natomiast, ten sam dłużnik (pomimo, że jest w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji) powinien skorygować odliczony podatek naliczony z niezapłaconych faktur VAT (art. 89b ustawy).

Należy jednak wskazać, że spójność systemu prawa gwarantuje określony stopień jego niesprzeczności i zupełności. Zatem jedną z reguł wykładni jest zakaz wykładni przepisów prawa w sposób prowadzący do ich sprzeczności z innymi przepisami, a także do naruszenia zasad neutralności i proporcjonalności.

Skoro wierzyciel nie ma możliwości skorygowania podstawy opodatkowania (podatku należnego) z uwagi na postępowanie upadłościowe lub likwidacyjne swojego dłużnika to w takich okolicznościach nie zachodzi ryzyko utraty wpływów podatkowych. Ponadto w ww. przepisach występuje korelacja terminu w jakim można dokonać rzeczonych korekt, tj. 150 dni od dnia upływu terminu płatności wierzytelności (należności) określonego w umowie lub na fakturze.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r. w przypadku nieuregulowania powstałej przed datą ogłoszenia upadłości należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, syndyk masy upadłości, działający w imieniu własnym, lecz na rzecz upadłego dłużnika, nie jest obowiązany w trybie art. 89b ust. 1 ustawy do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 150. dzień od dnia upływu terminu płatności należności określonego w umowie lub na fakturze.

Oznacza to, że instytucja rozliczenia podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności, unormowana w art. 89a i art. 89b ustawy o VAT, nie ma zastosowania w stosunku do wierzytelności, których wierzyciel nie może skorygować z uwagi na to, ze dłużnik jest w trakcie postępowania upadłościowego i naprawczego.

Takie stanowisko zaprezentował także Naczelny Sąd Administracyjny w wyrokach z dnia 1 lipca 2014 r. sygn. akt I FSK 609/14 i I FSK 641/14.

Zatem w tej sytuacji należało uznać za prawidłowe stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym nie miał on obowiązku skorygowania podatku naliczony w trybie art. 89b ust. 1 ustawy, jeżeli wierzytelności z których wynika kwota podatku naliczonego powstały przed dniem ogłoszenia upadłości z możliwością zawarcia układu, a uprawdopodobnienie nieściągalności tych wierzytelności nastąpiło po dacie ogłoszenia upadłości, tj. o ile faktycznie Wnioskodawca (dłużnik) był w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji na ostatni dzień okresu rozliczeniowego, w którym upłynął 150. dzień od dnia upływu terminu płatności za zakupione towary lub usługi.

Należy podkreślić, że obowiązek korekty wystąpiłby w przypadku, gdy rozpoczęcie postępowania upadłościowego lub likwidacyjnego miało miejsce po zakończeniu okresu rozliczeniowego, w którym upłynął 150. dzień od dnia upływu terminu płatności.

Nadmienia się, że w niniejszej interpretacji udzielono odpowiedzi w zakresie zadanego pytania i przedstawionego stanowiska. Inne kwestie nieobjęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.