Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-3.4012.91.2018.1.MD
z 9 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 16 lutego 2018 r. (data wpływu 21 lutego 2018 r.), uzupełnionym w dniu 16 marca 2018 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku zastosowania tzw. odwrotnego obciążenia do nabywanych usług, tj. usług o PKWiU 43.21.10.2, 43.22.11.0, 43.29.19.0 – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 lutego 2018 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 16 marca 2018 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku zastosowania tzw. odwrotnego obciążenia do nabywanych usług, tj. usług o PKWiU 43.21.10.2, 43.22.11.0, 43.29.19.0.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

… sp. z o.o. (dalej jako „Spółka”) została zawiązana aktem notarialnym z dnia 10 grudnia 2014 r.

Przedmiotem przeważającej działalności Spółki jest przygotowanie i realizacja przedsięwzięcia deweloperskiego obejmującego budowę, na nabytej działce, systemem zleceniowym, budynku mieszkalnego wielorodzinnego z usługami i garażem w części podziemnej oraz sprzedaż lokali w tym budynku w ciągu normalnego cyklu operacyjnego.

Spółka nie zatrudnia pracowników. Wszystkie świadczenia konieczne do realizacji przedsięwzięcia Spółka zleca firmom specjalistycznym, dysponującym fachową kadrą i doświadczeniem w tym zakresie.

Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług

W dotychczasowym okresie Spółka:

• nabyła (aportem) prawo użytkowania wieczystego działki gruntu w … wraz z nakładami inwestycyjnymi udziałowca wnoszącego aport;
• uzyskała kredyt na częściowe sfinansowanie kosztów realizacji budynku na warunkach uwzględniających przepisy ustawy deweloperskiej;
• zawarła umowę z firmą budowlaną o wykonanie budynku w systemie generalnego wykonawstwa;
• realizuje opisane wyżej przedsięwzięcie deweloperskie;
• sporządziła prospekt informacyjny przedsięwzięcia deweloperskiego wraz z załącznikami, zgodnie z wymogami określonymi w ustawie o ochronie praw nabywcy (w tym z wzorem umowy deweloperskiej);
• zawarła umowy deweloperskie (z osobami fizycznymi) lub inne umowy przedwstępne z nabywcami większości lokali w realizowanym budynku.

Umowy deweloperskie zawarte przez Spółkę z nabywcami lokali określają m.in.:

1. zobowiązanie Spółki do:
   – wybudowania budynku, w którym będzie znajdował się lokal nabywcy oraz terenu wokół budynku – według zakresu oraz standardu ustalonego w umowie i w załącznikach do prospektu informacyjnego, w tym:
   
   
   
   
   1. lokalu nabywcy – według standardu i zakresu prac określonych szczegółowo w umowie deweloperskiej;
      
   2. robót wykończeniowych w lokalu i części wspólnych – według standardu i zakresu prac określonych szczegółowo w załączniku do prospektu informacyjnego (stanowiącego integralną część umowy deweloperskiej);
      – ustanowienia odrębnej własności lokalu oraz do przeniesienia na nabywcę własności tego lokalu wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej oraz prawami niezbędnymi do korzystania z lokalu;
      
      
      
2. zobowiązanie nabywcy do:
   – spełnienia świadczenia pieniężnego na poczet ceny nabycia lokalu wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej oraz prawami niezbędnymi do korzystania z lokalu:
   
   
   
   
   1. za cenę konkretną, ustaloną w umowie deweloperskiej;
      
   2. na warunkach (raty, terminy płatności) szczegółowo określonych w tej umowie;
      
      
      
   – nabycia lokalu wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej oraz prawami do korzystania z lokalu;
   – odbioru lokalu w terminie i w sposób określony w umowie deweloperskiej.

Standard i zakres prac w budynku i w lokalach budynku, określony szczegółowo w umowach deweloperskich, został w pełni uwzględniony w umowie o roboty budowlane zawartej z generalnym wykonawcą (jako wykonanie „pod klucz”).

Rozliczenia finansowe między Spółką (inwestorem) a generalnym wykonawcą, w zakresie robót budowlanych „pod klucz”, dokonywane są (w zakresie VAT) na zasadach ogólnych, tj. generalny wykonawca wystawia inwestorowi faktury z doliczeniem należnego VAT.

Wyjątek od tej zasady stanowi następująca sytuacja, która wystąpiła w trakcie oględzin przez nabywców zrealizowanych lokali (po podpisaniu z nimi umów deweloperskich).

Niektórzy nabywcy zgłosili potrzebę wykonania w tych lokalach dodatkowych robót wykończeniowych. Ponieważ Spółka chciała zachować dobre relacje z nabywcami a zakres zgłoszonych przez nich robót wykraczał poza standard i zakres uwzględniony w umowach deweloperskich i prospekcie informacyjnym, Spółka przyjęła następujące rozwiązanie, zaakceptowane przez wszystkie strony transakcji:

• Spółka przyjęła od nabywców lokali zlecenia na wykonanie zgłoszonych w tych lokalach robót dodatkowych, zawierając z nabywcami (jako zamawiającymi) umowy o wykonanie dodatkowych robót wykończeniowych i występując w tych umowach jako wykonawca robót dodatkowych);
• ponieważ Spółka nie zatrudnia pracowników, wykonanie tych dodatkowych robót wykończeniowych podzleciła firmie budowlanej, tej samej, która w umowie o wykonanie robót budowlanych (w zakresie zgodnym z umowami deweloperskimi i prospektem informacyjnym przedsięwzięcia deweloperskiego) jest dla Spółki generalnym wykonawcą;
• wszystkie dodatkowe roboty wykończeniowe w lokalach realizowanego budynku zgłoszone przez nabywców, stanowią usługi budowlane, o których mowa w załączniku nr 14 do ustawy VAT.

Dodatkowe roboty wykończeniowe w lokalach stanowią usługi budowlane, o których mowa w załączniku nr 14 do ustawy o VAT i obejmują następujące nr PKWiU: 43.21.10.2, 43.22.11.0, 43.29.19.0.

Firma budowlana (jako podwykonawca) i Spółka (jako wykonawca) są podatnikami VAT czynnymi, nie prowadzącymi sprzedaży podlegającej zwolnieniu od VAT na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy na Spółce jako wykonawcy spoczywa obowiązek rozliczenia podatku należnego w mechanizmie odwrotnego obciążenia w zakresie usług objętych symbolem PKWIU: 43.21.10.2, 43.22.11.0, 43.29.19.0 nabywanych od podwykonawcy?

Zdaniem Spółki:

W sytuacji opisanej we wniosku, w końcowej części punktu 74, zgłoszenia przez niektórych nabywców potrzeby wykonania w lokalach dodatkowych robót wykończeniowych nie uwzględnionych w umowach deweloperskich i prospekcie informacyjnym przedsięwzięcia deweloperskiego, występują następujące podmioty:

1. nabywca lokalu – jako podmiot zlecający wykonawcy (Spółce) wykonanie dodatkowych robót wykończeniowych;
2. wykonawca (Spółka) – niedziałający jako inwestor, lecz jako podmiot przyjmujący zlecenie od nabywcy lokalu i podzlecający wykonanie zleconych dodatkowych robót firmie budowlanej;
3. podwykonawca (firma budowlana) – jako podmiot wykonujący na rzecz Spółki (wykonawcy) podzlecone dodatkowe roboty wykończeniowe;

W zakresie opisanych wyżej zleconych dodatkowych robót wykończeniowych transakcja między Spółką (jako wykonawcą) i firmą budowlaną (jako podwykonawcą) powinna być opodatkowana przy zastosowaniu mechanizmu odwróconego obciążenia, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 oraz ust. 1h i ust. 2 ustawy o VAT do rozliczenia podatku jest zobowiązana Spółka (jako wykonawca), która otrzymuje od firmy budowlanej (jako podwykonawcy), fakturę z kwotą netto (bez VAT), ponieważ:

• firma budowlana wykonuje dodatkowe roboty wykończeniowe na rzecz Spółki (wykonawcy) – jako jej podwykonawca;
• status firmy budowlanej jako podwykonawcy wynika z zawartych umów i zleceń, a także z okoliczności i charakteru wykonywanych robót, w szczególności z faktu, że roboty tej firmy nie są wykonywane na rzecz finalnego konsumenta tych prac;
• firma budowlana (jako podwykonawca) i Spółka (jako wykonawca) są podatnikami VAT czynnymi, nieprowadzącymi sprzedaży podlegającej zwolnieniu od VAT na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT;
• dodatkowe roboty wykończeniowe wykonywane przez firmę budowlaną (podwykonawcę) stanowią usługi budowlane, o których mowa w załączniku nr 14 do ustawy o VAT (poz. 2-48).

Przedstawiając swoje stanowisko Spółka uwzględniła objaśnienia podatkowe Ministerstwa Finansów z dnia 17 marca 2017 r. (broszura pt. „Stosowanie mechanizmu odwróconego obciążenia w transakcjach dotyczących świadczenia usług budowlanych”), wyjaśniające m.in., że: „(…) Transakcje, których przedmiotem jest świadczenie wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy o VAT usług budowlanych, realizowane (…) bezpośrednio na rzecz inwestora (...), podlegają opodatkowaniu na zasadach ogólnych (…). Natomiast każde dalsze zlecenie usług kolejnym podatnikom (podwykonawcom) będzie już rozliczane zgodnie z mechanizmem odwróconego obciążenia. W takim przypadku do rozliczenia podatku jest zobowiązany nabywca usług, który otrzyma od podwykonawcy fakturę z kwotą netto, bez podatku VAT (…)”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Organ interpretacyjny zauważa przy tym, że przy określaniu prawidłowej stawki podatku od towarów i usług dla danej czynności, której miejsce świadczenia lub dostawy znajduje się na terytorium kraju, istotne jest prawidłowe jej zaklasyfikowanie według symbolu PKWiU. Tym samym wydając niniejszą interpretację organ oparł się na opisie sprawy wynikającym z treści wniosku, tj. przede wszystkim na klasyfikacji statystycznej podanej przez Spółkę.

Zgodnie z poz. 7.3 Zasad Metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zawartych w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) – dalej jako „PKWiU” – zaliczanie danego produktu do odpowiedniego grupowania jest obowiązkiem producenta (względnie usługodawcy). Wynika to z faktu, że właśnie producent (usługodawca) posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania, konstrukcji i przeznaczenia wyrobu lub charakteru usługi.

Klasyfikacja dokonana przez producenta (usługodawcę) nie może naruszać zasad budowy i logiki struktury PKWiU. W razie trudności w zaliczeniu wyrobu (towaru) lub usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU można wystąpić w tej sprawie do organów statystycznych. Procedury udzielania informacji w sprawie standardów klasyfikacyjnych (w tym Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług) określa Komunikat Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych.

Organ interpretacyjny nie jest uprawniony do formalnego przyporządkowywania towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się bowiem w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Tak więc niniejszą interpretację wydano w oparciu o grupowanie PKWiU wskazane przez Spółkę we wniosku.

Wobec tego w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisanego stanu faktycznego (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU czynności wymienionych we wniosku) lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Niniejsza interpretacja została wydana na podstawie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku. Oznacza, że gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.