2018.04.10 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB4.4014.56.2018.1.MD
z 10 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 6 lutego 2018 r. (data wpływu – 13 lutego 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży papierów wartościowych:

w części dotyczącej objęcia transakcji zwolnieniem z art. 9 pkt 9 lit. c), tj. przewidzianym dla obrotu zorganizowanego – jest nieprawidłowe,
w części dotyczącej opodatkowania transakcji, w których stronami będą firmy inwestycyjne oraz Wnioskodawca będzie występował jako firma inwestycyjna – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 lutego 2018 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży papierów wartościowych w ramach obrotu zorganizowanego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) poszukuje nowych źródeł przychodu i rozważa możliwość poszerzenia zakresu prowadzonej działalności o prowadzenie transakcji papierami wartościowymi na rynkach Unii Europejskiej.

Spółka rozważa możliwość uzyskania statusu firmy inwestycyjnej w rozumieniu przepisów ustawy o obrocie instrumentami finansowymi. W rozważanym scenariuszu, Spółka, po uzyskaniu statusu firmy inwestycyjnej, rozpoczęłaby działalność polegającą na prowadzeniu sprzedaży i zakupów polskich papierów wartościowych (dalej: Akcje) na zagranicznej Wielostronnej Platformie Obrotu (dalej: Platforma) w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 22 Dyrektywy 2014/65/UE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 maja 2014 r. w sprawie rynków instrumentów finansowych (Dyrektywa MiFID II).

Akcje są instrumentami finansowymi w rozumieniu ustawy o obrocie instrumentami finansowymi. Akcje pozostają w formie zdematerializowanej i są zdeponowane w Krajowym Depozycie Papierów Wartościowych na rachunkach papierów wartościowych. Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych działa w charakterze centralnego depozytu papierów wartościowych w rozumieniu Dyrektywy 2014/65/UE w sprawie rynków instrumentów finansowych.

Spółka zakłada, że nie będzie możliwe określenie czy Akcje sprzedawane i nabywane przez Spółkę zostały nabyte w ramach obrotu zorganizowanego na terytorium Polski. Spółka zakłada jednak w ramach niniejszego wniosku, że Akcje nie będą nabywane w taki sposób.

Przeniesienie własności Akcji na Platformie następuje w skutek łańcucha transakcji realizowanego za pośrednictwem Platformy. Co do zasady Podmiot prowadzący Platformę nie ma statusu firmy inwestycyjnej ani zagranicznej firmy inwestycyjnej. Nie wykonuje on też czynności pośrednictwa.

Łańcuch transakcji na Platformie jest realizowany z udziałem centralnego podmiotu rozliczającego (CCP). Centralny podmiot rozliczający nie jest firmą inwestycyjną. Centralny podmiot rozliczający bierze udział w transakcjach inicjowanych na Platformie, stając się sprzedającym dla kupującego i kupującym dla sprzedającego. Zgodnie z Dyrektywą 2014/65/UE w sprawie rynków instrumentów finansowych, przeniesienie własności akcji sprzedawanych na Platformie bez udziału centralnego podmiotu rozliczającego nie jest możliwe. Funkcją centralnego podmiotu rozliczającego jest ograniczenie ryzyka związanego z zawieranymi na Platformie transakcjami. Centralny podmiot rozliczający wyraźnie określa we własnym regulaminie swoje obowiązki w odniesieniu do dostaw instrumentów finansowych, w tym czy ma obowiązek dokonania lub odebrania dostawy instrumentu finansowego.

Sprzedaż Akcji może być inicjowana przez firmy inwestycyjne niebędące podmiotami rozliczającymi (ang. non clearing member; NCM) bądź przez podmioty rozliczające (ang. clearing member; CM). Zasadniczo każdy podmiot rozliczający jest firmą inwestycyjną lub zagraniczną firmą inwestycyjną w rozumieniu z art. 3 pkt 32 ustawy o obrocie instrumentami finansowymi. Takiego statusu mogą nie posiadać niektóre podmioty działające jako niebędące podmiotami rozliczającymi. W ramach transakcji zainicjowanej na Platformie nabywcą zawsze jest firma inwestycyjna lub zagraniczna firma inwestycyjna. Wnioskodawca po uzyskaniu statusu firmy inwestycyjnej będzie występował jako podmiot niebędący podmiotem rozliczającym.

Stroną rozliczeń z centralnym podmiotem rozliczającym mogą być wyłącznie podmioty rozliczające (ze względu na konieczność spełnienia określonych wymogów finansowych). Podmiot rozliczający może sprzedawać Akcje własne lub sprzedawać Akcje, których własność została przeniesiona na podmiot rozliczający przez podmiot niebędący podmiotem rozliczającym.

Pierwszym etapem transakcji w ramach Platformy jest automatyczne łączenie ze sobą odpowiadających zleceń sprzedaży/zakupu. Sprzedawca nie wskazuje nabywcy Akcji. Podmiot niebędący podmiotem rozliczającym (w tym Spółka), by zrealizować transakcje na Platformie określa podmiot rozliczający, który będzie brał udział w transakcji. Podmiot rozliczający wskazuje centralny podmiot rozliczający dla danej transakcji wybierając spośród centralnych podmiotów rozliczających operujących w ramach danej Platformy. Następnie, centralny podmiot rozliczający staje się kupującym dla sprzedającego podmiotu rozliczającego i sprzedającym dla kupującego podmiotu rozliczającego.

Wszystkie transakcje związane bezpośrednio z obrotem na Platformie są zawierane poza Polską, według prawa właściwego dla danej Platformy. Transakcje z udziałem centralnego podmiotu rozliczającego mogą podlegać innemu prawu, właściwemu dla danego centralnego podmiotu rozliczającego, przy czym w zakresie kwalifikacji prawnej poszczególnych czynności prawnych nie znajdzie zastosowania prawo polskie. Przepisy prawa polskiego, w tym ustawa o obrocie instrumentami finansowymi, będą wpływały jednak na kwestię własności Akcji i w konsekwencji na identyfikacje czynności przeniesienia własności.

Rozrachunek i przeniesienie własności Akcji następuje w ramach Krajowego Depozytu Papierów Wartościowych, pomiędzy polskimi rachunkami papierów wartościowych. Strony transakcji (podmiot niebędący podmiotem rozliczającym, podmiot rozliczający oraz centralny podmiot rozliczający) przekazują do Krajowego Depozytu Papierów Wartościowych instrukcje, na podstawie których Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych dokonuje zapisów na odpowiednich rachunkach, w tym na rachunku centralnego podmiotu rozliczającego. Centralny podmiot rozliczający, stając się kupującym dla sprzedającego i sprzedającym dla kupującego, utrzymuje papiery wartościowe na swoim rachunku papierów wartościowych przez okres zwykłego cyklu rozrachunkowego. Centralny podmiot rozliczający może pozostawiać Akcje na swoich rachunkach na lokacie nocnej np. ze względu na niezapłacenie należności przez jedną ze stron, pomimo dostarczenia Akcji przez drugą. W takich przypadkach Akcje pozostają na rachunku centralnego podmiotu rozliczającego do czasu zapłacenia przez podmiot rozliczający, który kupuje Akcje.

Umowa dotycząca Akcji, przenosi tytuł prawny do Akcji z chwilą dokonania odpowiedniego zapisu na rachunku papierów wartościowych. Prawa do pożytków z Akcji przypadają posiadaczowi rachunku. Dlatego też jedynie osoba wskazana jako posiadacz rachunku papierów wartościowych jest zgodnie z polskim prawem traktowana jako właściciel Akcji. W celu ważnego przeniesienia Akcji jako zdematerializowanych papierów wartościowych zarejestrowanych w Krajowym Depozycie Papierów Wartościowych konieczne jest przeniesienie papierów wartościowych pomiędzy rachunkami papierów wartościowych.

Dokonywane za pośrednictwem Platformy przeniesienie własności Akcji od sprzedawcy do końcowego nabywcy w skutek opisanego łańcucha transakcji, następuje poprzez dokonanie odpowiednich zapisów na rachunkach papierów wartościowych uczestników łańcucha transakcji. Konieczne jest co najmniej dwukrotne przeniesienie własności.

W wypadku, w którym pierwszym sprzedawcą będzie Spółka a ostatecznym nabywcą będzie podmiot niebędący podmiotem rozliczającym, przeniesienie własności Akcji nastąpi kolejno pomiędzy Spółką a podmiotem rozliczającym (1), podmiotem rozliczającym (1) a centralnym podmiotem rozliczającym, centralnym podmiotem rozliczającym a podmiotem rozliczającym (2), oraz podmiotem rozliczającym (2) a podmiotem niebędącym podmiotem rozliczającym (2).

W takim wypadku realizacja i rozrachunek łańcucha transakcji z udziałem Spółki będzie wyglądał następująco: Scenariusz 1. Sprzedaż Akcji przez Spółkę (tj. do rozrachunku łańcucha transakcji dojdzie ze względu na zawarcie przez Spółkę (podmiot niebędący podmiotem rozliczającym) transakcji na Platformie):

Zapis na rachunku wskazanego przez Spółkę podmiotu rozliczającego (1).
Zapis na rachunku centralnego podmiotu rozliczającego.
Zapis na rachunku podmiotu rozliczającego (2).
[ewentualnie] Zapis na rachunku podmiotu niebędącego podmiotem rozliczającym (2).

Scenariusz 2. Zakup Akcji przez Spółkę (tj. do rozrachunku łańcucha transakcji dochodzi ze względu na zawarcie przez podmiot niebędący podmiotem rozliczającym (1) bądź podmiot rozliczający (1) transakcji na Platformie):

Zapis na rachunku podmiotu niebędącego podmiotem rozliczającym.
Zapis na rachunku podmiotu rozliczającego (1).
Zapis na rachunku centralnego podmiotu rozliczającego,
Zapis na rachunku podmiotu rozliczającego (2).
Zapis na rachunku Spółki.

Wszystkie transakcje objęte niniejszym wnioskiem będą klasyfikowane jako dokonywane w ramach obrotu zorganizowanego, tj. poprzez wielostronną platformę obrotu w rozumieniu Dyrektywy 2014/65/UE w sprawie rynków instrumentów finansowych, działającą na terytorium kraju UE innego niż Polska.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy łańcuch transakcji sprzedaży Akcji na Platformie w ramach obrotu zorganizowanego w rozumieniu Dyrektywy 2014/65/UE w sprawie rynków instrumentów finansowych podlega na podstawie art. 9 pkt 9c (winno być: art. 9 pkt 9 lit. c)) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych zwolnieniu od podatku od czynności cywilnoprawnych?

Czy Wnioskodawca po uzyskaniu statusu firmy inwestycyjnej nie będzie opodatkowany podatkiem od czynności cywilnoprawnych w wypadku sprzedaży Akcji na rzecz podmiotu rozliczającego (1) z uwagi na fakt, że obowiązek podatkowy spoczywał będzie na kupującym, a kupującym będzie podmiot rozliczający (1) – firma inwestycyjna lub zagraniczna firma inwestycyjna zwolniona od opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 9 pkt 9 a) (winno być: art. 9 pkt 9 lit. a)) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych?
Czy Wnioskodawca po uzyskaniu statusu firmy inwestycyjnej dokonując nabycia Akcji od podmiotu rozliczającego (2) w wyniku łańcucha transakcji realizowanego na Platformie będzie korzystać ze zwolnienia z podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 9 pkt 9 a) (winno być: art. 9 pkt 9 lit. a)) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Zgodnie z art. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają m.in. umowy sprzedaży oraz umowy zamiany rzeczy oraz praw majątkowych. Umowy te podlegają opodatkowaniu, jeżeli ich przedmiotem są m.in. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Akcje są prawami majątkowymi wykonywanymi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Dlatego opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych mogłyby podlegać umowy sprzedaży Akcji realizowane w ramach łańcucha transakcji w ramach Platformy. Jednak w ocenie Wnioskodawcy transakcje te będą zwolnione od opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych z uwagi na fakt, że dokonywane są w ramach obrotu zorganizowanego.

Zasady opodatkowania obrotu papierami wartościowymi podatkami kapitałowymi w Unii Europejskiej określa Dyrektywa Rady 2008/7/WE z dnia 12 lutego 2008 r. o podatkach pośrednich od gromadzenia kapitału (Dz.U.UE L z dnia 21 lutego 2008 r.; dalej: „Dyrektywa 2008/7”). Celem Dyrektywy 2008/7 jest zniwelowanie zakłóceń konkurencji i czynników utrudniających swobodny przepływ kapitału. Dyrektywa 2008/7 zakłada, że podatki pośrednie mogą negatywnie oddziaływać na przepływ kapitału poprzez nierówne traktowanie, podwójne opodatkowanie i dysproporcje pomiędzy sytuacjami podmiotów.

Dyrektywa 2008/7 określa katalog operacji niepodlegających opodatkowaniu podatkami pośrednimi. Zgodnie z art. 5 ust. 2 pkt a) Dyrektywy 2008/7, państwa członkowskie nie obejmują podatkami pośrednimi tworzenia, emisji, dopuszczenia do notowania na giełdzie papierów wartościowych, wprowadzenia na rynek lub obrotu akcjami, obligacjami lub innymi papierami wartościowymi tego samego rodzaju, a także świadectwami udziałowymi, bez względu na osobę emitenta, jak również pożyczek, zbywalnych papierów wartościowych, bez względu na osobę emitenta, lub jakichkolwiek związanych z tym formalności, ani tworzenia, emisji, dopuszczenia do notowania na giełdzie papierów wartościowych, wprowadzenia na rynek lub obrotu tymi obligacjami lub innymi zbywalnymi papierami wartościowymi.

Art. 5 ust. 2 pkt a) Dyrektywy 2008/7 został implementowany do prawa polskiego przez art. 9 pkt 9 lit. c) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Przepis ten ustanawia zwolnienie z podatku od czynności cywilnoprawnych, któremu podlega sprzedaż praw majątkowych, będących instrumentami finansowymi, dokonywana w ramach obrotu zorganizowanego w rozumieniu ustawy o obrocie instrumentami finansowymi.

W omawianym zdarzeniu przyszłym, przedmiotem sprzedaży będą Akcje – polskie instrumenty finansowe. Spełniona zostanie niewątpliwie przesłanka pozwalająca na zastosowanie zwolnienia z uwagi na przedmiot umowy – instrumenty finansowe. W ocenie Spółki, zostanie spełniona również druga przesłanka – sprzedaż w ramach obrotu zorganizowanego.

Zgodnie z art. 3 pkt 9 ustawy o obrocie instrumentami finansowymi, obrót zorganizowany to obrót papierami wartościowymi lub innymi instrumentami finansowymi dokonywany na terytorium RP na rynku regulowanym albo w alternatywnym systemie obrotu.

Pojęcie alternatywnego systemu obrotu zostało zdefiniowane w ustawie o obrocie instrumentami finansowymi w ramach implementacji regulacji Unii Europejskiej.

Celem Dyrektywy 2014/65/UE w sprawie rynków instrumentów finansowych (pkt 13 Preambuły Dyrektywy 2014/65/UE w sprawie rynków instrumentów finansowych) jest dostosowanie definicji rynku regulowanego i wielostronnych platform obrotu tak, aby odzwierciedlić fakt, że charakteryzują się one tą samą funkcją zorganizowania obrotu.

Zgodnie z art. 4 ust 1 pkt 22 Dyrektywy 2014/65/UE w sprawie rynków instrumentów finansowych wielostronna platforma obrotu (MTF) to wielostronny system, obsługiwany przez przedsiębiorstwo inwestycyjne lub podmiot gospodarczy, który kojarzy transakcje osób trzecich w dziedzinie kupna i sprzedaży instrumentów finansowych – w systemie i zgodnie z regułami innymi niż uznaniowe.

Odpowiednio w art. 3 pkt 2 ustawy o obrocie instrumentami finansowymi, alternatywny system obrotu został zdefiniowany jako organizowany przez firmę inwestycyjną lub podmiot prowadzący rynek regulowany, poza rynkiem regulowanym, wielostronny system kojarzący oferty kupna i sprzedaży instrumentów finansowych w taki sposób, że do zawarcia transakcji dochodzi w ramach tego systemu, zgodnie z określonymi zasadami; nie stanowi alternatywnego systemu obrotu rynek organizowany przez Narodowy Bank Polski, jak również organy publiczne, którym powierzono zarządzanie długiem publicznym lub które uczestniczą w takim zarządzaniu, w tym lokując środki pochodzące z tego długu.

Zakres zwolnienia wynikającego z art. 9 pkt 9 lit. c) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych powinien być ustalony zgodnie z celem Dyrektywy 2008/7 i Dyrektywy 2014/65/UE w sprawie rynków instrumentów finansowych. Zwolnienie powinno znajdować zastosowanie do transakcji realizowanych w zakresie sprzedaży polskich instrumentów finansowych na jakimkolwiek rynku w ramach obrotu zorganizowanego, w tym również w ramach alternatywnego systemu obrotu. Zwolnienie powinno być stosowane niezależnie od zawężenia na gruncie ustawy o obrocie instrumentami finansowymi pojęcia obrotu zorganizowanego wyłącznie do obrotu realizowanego na terytorium RP.

Zdaniem Wnioskodawcy, zwolnienie określone w art. 9 pkt 9 lit. c) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych obejmuje transakcje sprzedaży polskich instrumentów finansowych na obszarze wszystkich państw członkowskich Unii Europejskiej. Zapisy ustawy o obrocie instrumentami finansowymi nie mają w tym zakresie znaczenia. Ograniczenie w ustawie o obrocie instrumentami finansowymi zakresu stosowania regulacji Dyrektywy 2014/65/UE w sprawie rynków instrumentów finansowych do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miało na celu objęcie regulacją ustawy o obrocie instrumentami finansowymi wyłącznie obrotu dokonywanego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Obrót w innych krajach Unii Europejskiej regulują właściwe przepisy tych krajów implementujące prawo Unii Europejskiej, w tym Dyrektywy 2014/65/UE w sprawie rynków instrumentów finansowych.

Brak jest podstaw do przyjęcia, że ograniczenie art. 3 pkt 2 ustawy o obrocie instrumentami finansowymi wyłącznie do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wywołuje skutki na gruncie prawa podatkowego. Z założenia, w świetle Dyrektywy 2008/7, z podatku od czynności cywilnoprawnych zwolniona jest każda sprzedaż polskich instrumentów finansowych realizowana w ramach struktur obrotu zorganizowanego, czyli m.in. w ramach działającego na terytorium Unii Europejskiej alternatywnego systemu obrotu (w ramach wielostronnej platformy obrotu).

Potwierdzenie tego stanowiska znajdujemy w uzasadnieniu rządowego projektu ustawy o zmianie ustawy o instrumentach finansowych oraz niektórych innych ustaw (druk Sejmowy nr 64, który wpłynął do Sejmu w dniu 8 listopada 2007 r.). W uzasadnieniu projektu wskazano, że art. 9 pkt 9 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych ma w założeniu stanowić podstawę zwolnienia z podatku od czynności cywilnoprawnych obrotu instrumentami finansowymi dokonywanego za pośrednictwem firm inwestycyjnych i mającego charakter działalności regularnej, powiązanej ze zorganizowanym obrotem instrumentami finansowymi (np. transakcje dokonywane z udziałem firm inwestycyjnych, których przedmiotem są określone instrumenty finansowe, będące równocześnie przedmiotem obrotu na rynku zorganizowanym lub transakcje, których celem jest wprowadzenie instrumentów finansowych do obrotu zorganizowanego). Intencją ustawodawcy było objęcie zwolnieniem podatkowym wszelkich transakcji dokonywanych za pośrednictwem firm inwestycyjnych (obecnie zagranicznych/krajowych firm inwestycyjnych), realizowanych w ramach obrotu zorganizowanego. Uzasadnienie projektu nie zawężało zakresu zwolnienia wyłącznie do obrotu zorganizowanego na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej.

Zawężenie zakresu zwolnienia do alternatywnych systemów obrotu działających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej prowadziłoby do dyskryminacji podatników dokonujących obrotu akcjami za pośrednictwem instytucji działających w innych krajach Unii Europejskiej. Przyjęcie, że zwolnienie z podatku od czynności cywilnoprawnych znajduje zastosowanie jedynie do obrotu zorganizowanego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej stałoby w sprzeczności z podstawowymi swobodami Unii Europejskiej oraz z Dyrektywą 2008/7. Przepisy ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podlegają ocenie z punktu widzenia zasady niedyskryminacji podmiotów z innych państw członkowskich Unii Europejskiej. Regulacje o charakterze dyskryminującym są sprzeczne z prawem wspólnotowym i Dyrektywą 2008/7 i nie mogą wpływać na sytuację podatników.

Nawet, jeżeli literalne zapisy ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych pomijają nałożony przez Dyrektywę 2008/7 obowiązek nieopodatkowania obrotu papierami wartościowymi w takim zakresie, w jakim jest on realizowany w innych krajach UE, to ustawa o podatku od czynności cywilnoprawnych powinna być stosowana tak, aby uwzględnić cel Dyrektywy 2008/7. Jeżeli wykładania ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych zakładająca całkowite zwolnienie z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych transakcji realizowanych poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nie byłaby możliwa, postanowienia Dyrektywy 2008/7 powinny być stosowane bezpośrednio z pominięciem regulacji ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Na podstawie Dyrektywy 2008/7 transakcje dokonywane za pośrednictwem Platformy powinny być traktowane jako zwolnione od podatku od czynności cywilnoprawnych niezależnie od treści art. 9 pkt 9 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Jeżeli sprzedaż polskich instrumentów finansowych realizowana w ramach polskiego obrotu zorganizowanego byłaby korzystniejsza (z uwagi na zwolnienie od podatku od czynności cywilnoprawnych) od sprzedaży instrumentów w ramach obrotu w innych państwach Unii Europejskiej, mielibyśmy do czynienia z oczywistą dyskryminacją uzasadniającą bezpośrednie stosowanie zwolnień od podatków pośrednich wynikających z Dyrektywy 2008/7. Brak jest podstaw do stosowania ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, jeżeli ustawa przyznała uprawnienie, tj. zwolnienie od opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, wyłącznie transakcjom realizowanym w ramach obrotu zorganizowanego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (nabywcom polskich instrumentów finansowych realizujących transakcje w ramach obrotu zorganizowanego na terytorium Polski), z pominięciem ich zagranicznych odpowiedników (nabywców polskich instrumentów finansowych w ramach obrotu w innym niż Polska państwie Unii Europejskiej). Taka praktyka byłaby sprzeczna z postanowieniami prawa Unii Europejskiej. Art. 9 pkt 9 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych jako przepis dyskryminujący zagraniczne podmioty powinien być stosowany w taki sposób, aby nie dochodziło do skutku dyskryminującego. Uprawnienia przyznane podatnikom w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży realizowanych w ramach polskiego obrotu zorganizowanego powinny być w takim samym zakresie stosowane wobec podatników realizujących te transakcje w ramach obrotu zorganizowanego w innym niż Polska państwie Unii Europejskiej na podstawie bezpośrednio stosowanych postanowień Dyrektywy 2008/7.

W związku z powyższym należy przyjąć, że zwolnienie z podatku od czynności cywilnoprawnych obejmuje również sprzedaż polskich instrumentów finansowych w ramach obrotu zorganizowanego w każdym z państw Unii Europejskiej. Ograniczenie zakresu zwolnienia z podatku od czynności cywilnoprawnych do transakcji sprzedaży polskich instrumentów finansowych na polskim rynku regulowanym prowadziłoby do dyskryminacji przedsiębiorstw z innych krajów Unii Europejskiej. Dlatego, w ocenie Wnioskodawcy, zwolnienie znajduje zastosowanie do transakcji zawieranych na rynkach Unii Europejskiej, na których będą realizowane transakcje, będące przedmiotem niniejszego wniosku.

Ad. 2.

W świetle postanowień ustawy o obrocie instrumentami finansowymi poszczególne transakcje przeniesienia własności Akcji (wynikających z odpowiednich zapisów na rachunkach) powinny być traktowane niezależne, a łańcuch transakcji powinien być traktowany jako szereg kolejnych sprzedaży. Odpowiednio powinna zostać dokonana klasyfikacja prawna łańcucha transakcji na potrzeby opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych. W jej wyniku transakcje sprzedaży Akcji przez Spółkę na rzecz podmiotu rozliczającego (1) będącego firmą inwestycyjną lub zagraniczną firmą inwestycyjną będą mogły zostać uznane za zwolnione z podatku od czynności cywilnoprawnych.

Z Kodeksu cywilnego wynika, że przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę, przy czym definicję tę stosuje się odpowiednio do sprzedaży praw majątkowych.

Jednocześnie, w oparciu o art. 7 ust. 1 ustawy o obrocie instrumentami finansowymi, jedynie posiadacz polskiego rachunku papierów wartościowych może zostać zakwalifikowany jako właściciel papierów wartościowych.

W opisywanym zdarzeniu przyszłym, wskutek instrukcji przekazywanych do Krajowego Depozytu Papierów Wartościowych będzie dochodzić do odpowiednich zapisów na rachunkach uczestników łańcucha transakcji, z których zgodnie z ustawą o obrocie instrumentami finansowymi wynikać będzie własność Akcji. Składając zlecenie na Platformie, pierwszy podmiot w łańcuchu transakcji nie wskazuje ostatecznego podmiotu w łańcuchu i nie ma wobec niego roszczeń pieniężnych. Każdy uczestnik uzyskuje zapłatę od kolejnego podmiotu w łańcuchu i odpowiednio zapis na rachunku podmiotu dotyczy Akcji wcześniej zapisanych na rachunku poprzedniego uczestnika łańcucha transakcji. Oznacza to, że każdą sprzedaż objętą jednym łańcuchem transakcji należy traktować, dla potrzeb podatkowych, jako pojedynczą umowę sprzedaży realizowaną pomiędzy posiadaczami polskich rachunków papierów wartościowych, tj. podmiotem niebędącym podmiotem rozliczającym (w tym Spółką), podmiotem rozliczającym (1) i (2), oraz centralnym podmiotem rozliczającym.

Polskie przepisy ustawy o obrocie instrumentami finansowymi są wiążące dla zakwalifikowania elementów transakcji na potrzeby przepisów podatkowych. Zgodnie z ustawą o obrocie instrumentami finansowymi, przeniesienie własności wynikające z zapisów na rachunkach papierów wartościowych następuje pomiędzy każdym kolejnym uczestnikiem transakcji.

Zgodnie z art. 9 pkt 9 lit. c) (winno być: lit. a) – gdyż treść przywołanego przez Wnioskodawcę przepisu zawarta jest w tym właśnie oznaczeniu) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych podlega sprzedaż praw majątkowych, będących instrumentami finansowymi, firmom inwestycyjnym oraz zagranicznym firmom inwestycyjnym. Zgodnie zaś z art. 4 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, obowiązek podatkowy przy umowie sprzedaży ciąży na kupującym.

Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego, jedynie centralny podmiot rozliczający oraz podmiot niebędący podmiotem rozliczającym może nie posiadać statusu firmy inwestycyjnej. Każdy podmiot rozliczający biorący udział opisywanym w łańcuchu transakcji będzie miał status firmy inwestycyjnej lub zagranicznej firmy inwestycyjnej. Dlatego przy założeniu, że opisany łańcuch transakcji stanowi szereg niezależnych umów sprzedaży w rozumieniu ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych a nabywcą akcji będzie podmiot rozliczający, Spółka nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Spółka sprzedając Akcje do podmiotu rozliczającego zawsze będzie sprzedawać je do podmiotu posiadającego status firmy inwestycyjnej lub zagranicznej firmy inwestycyjnej. Na Spółce jako na sprzedawcy nie będzie ciążyć obowiązek podatkowy, a nabywca jako firma inwestycyjna będzie zwolniony z podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 9 pkt 9 lit. c) (winno być: lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Ewentualny obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych może spoczywać wyłącznie na centralnym podmiocie rozliczającym oraz podmiotach niebędących podmiotami rozliczającymi jako na nabywcach Akcji nieposiadających statusu firmy inwestycyjnej lub zagranicznej firmy inwestycyjnej.

Ad. 3.

Spółka nie będzie opodatkowana podatkiem od czynności cywilnoprawnych w wypadku, w którym będzie występować jako nabywca Akcji. W takim wypadku znajdzie zastosowanie przytoczony już art. 9 pkt 9 lit. c) (winno być: lit. a)) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, zgodnie z którym zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych podlega sprzedaż praw majątkowych, będących instrumentami finansowymi firmom inwestycyjnym oraz zagranicznym firmom inwestycyjnym.

Ponieważ Spółka będzie posiadać status firmy inwestycyjnej, w wypadku nabywania Akcji od podmiotu rozliczającego (2), na Spółce nie będzie ciążył obowiązek zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych. Jako firma inwestycyjna, Spółka będzie mogła korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 9 pkt 9 lit. c) (winno być: lit. a)) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W konsekwencji, w opinii Wnioskodawcy, umowy sprzedaży Akcji, w których kupującym będzie Spółka (mająca status firmy inwestycyjnej), będą zwolnione od opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest w części nieprawidłowe, a w części prawidłowe.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2017 r., poz. 1150) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ww. ustawy podatkowi temu podlegają umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych.

Z treści art. 1 ust. 4 ww. ustawy wynika, że czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi, z zastrzeżeniem ust. 4a i 5, jeżeli ich przedmiotem są:

rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Stosownie do treści art. 3 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem ust. 2, powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej.

Jak stanowi art. 4 pkt 1 omawianej ustawy, obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem art. 5, ciąży przy umowie sprzedaży – na kupującym. Obowiązek zapłaty podatku ciąży na podatnikach tego podatku – art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W myśl art. 6 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, podstawę opodatkowania stanowi przy umowie sprzedaży – wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego.

Art. 7 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy stanowi, że stawki podatku od umowy sprzedaży wynoszą:

nieruchomości, rzeczy ruchomych, prawa użytkowania wieczystego, własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego oraz wynikających z przepisów prawa spółdzielczego: prawa do domu jednorodzinnego oraz prawa do lokalu w małym domu mieszkalnym – 2%,
innych praw majątkowych – 1%.

Niezależnie od powyższego, ustawodawca w ramach art. 9 pkt 9 przewidział, iż zwalnia się od podatku sprzedaż praw majątkowych, będących instrumentami finansowymi:

firmom inwestycyjnym oraz zagranicznym firmom inwestycyjnym,
dokonywaną za pośrednictwem firm inwestycyjnych lub zagranicznych firm inwestycyjnych,
dokonywaną w ramach obrotu zorganizowanego,
dokonywaną poza obrotem zorganizowanym przez firmy inwestycyjne oraz zagraniczne firmy inwestycyjne, jeżeli prawa te zostały nabyte przez te firmy w ramach obrotu zorganizowanego

w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz.U. z 2016 r. poz. 1636, 1948 i 1997 oraz z 2017 r. poz. 724, 768 i 791).

Ustawa o podatku od czynności cywilnoprawnych nie zawiera definicji instrumentów finansowych, obrotu zorganizowanego, firm inwestycyjnych oraz zagranicznych firm inwestycyjnych. W tym jednak zakresie ustawa o podatku od czynności cywilnoprawnych odsyła do przepisów ustawy o obrocie instrumentami finansowymi.

Stosownie do treści art. 2 ust. 1 ustawy o obrocie instrumentami finansowymi, instrumentami finansowymi w rozumieniu ustawy są:

papiery wartościowe;
niebędące papierami wartościowymi:
1. tytuły uczestnictwa w instytucjach wspólnego inwestowania,
2. instrumenty rynku pieniężnego,
3. opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward na stopę procentową, inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest papier wartościowy, waluta, stopa procentowa, wskaźnik rentowności lub inny instrument pochodny, indeks finansowy lub wskaźnik finansowy, które są wykonywane przez dostawę lub rozliczenie pieniężne,
4. opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward na stopę procentową oraz inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest towar i które są wykonywane przez rozliczenie pieniężne lub mogą być wykonane przez rozliczenie pieniężne według wyboru jednej ze stron,
5. opcje, kontrakty terminowe, swapy oraz inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest towar i które są wykonywane przez dostawę, pod warunkiem, że są dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym lub w alternatywnym systemie obrotu,
6. niedopuszczone do obrotu na rynku regulowanym ani w alternatywnym systemie obrotu opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward oraz inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest towar, które mogą być wykonane przez dostawę, które nie są przeznaczone do celów handlowych i wykazują właściwości innych pochodnych instrumentów finansowych,
7. instrumenty pochodne dotyczące przenoszenia ryzyka kredytowego,
8. kontrakty na różnicę,
9. opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward dotyczące stóp procentowych oraz inne instrumenty pochodne odnoszące się do zmian klimatycznych, stawek frachtowych, uprawnień do emisji oraz stawek inflacji lub innych oficjalnych danych statystycznych, które są wykonywane przez rozliczenie pieniężne albo mogą być wykonane przez rozliczenie pieniężne według wyboru jednej ze stron, a także wszelkiego rodzaju inne instrumenty pochodne odnoszące się do aktywów, praw, zobowiązań, indeksów oraz innych wskaźników, które wykazują właściwości innych pochodnych instrumentów finansowych.

W myśl art. 3 pkt 1 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o papierach wartościowych – rozumie się przez to:

akcje, prawa poboru w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych (Dz.U. z 2017 r., poz. 1577), prawa do akcji, warranty subskrypcyjne, kwity depozytowe, obligacje, listy zastawne, certyfikaty inwestycyjne i inne zbywalne papiery wartościowe, w tym inkorporujące prawa majątkowe odpowiadające prawom wynikającym z akcji lub z zaciągnięcia długu, wyemitowane na podstawie właściwych przepisów prawa polskiego lub obcego,
inne zbywalne prawa majątkowe, które powstają w wyniku emisji, inkorporujące uprawnienie do nabycia lub objęcia papierów wartościowych określonych w lit. a, lub wykonywane poprzez dokonanie rozliczenia pieniężnego (prawa pochodne).

Poprzez obrót zorganizowany rozumie się – jak wskazuje treść art. 3 pkt 9 ustawy o obrocie instrumentami finansowymi – obrót papierami wartościowymi lub innymi instrumentami finansowymi dokonywany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na rynku regulowanym albo w alternatywnym systemie obrotu.

Jak wynika z treści wniosku, Spółka rozważa możliwość poszerzenia zakresu prowadzonej działalności o prowadzenie transakcji papierami wartościowymi na rynkach Unii Europejskiej. Spółka rozważa możliwość uzyskania statusu firmy inwestycyjnej w rozumieniu przepisów ustawy o obrocie instrumentami finansowymi. W rozważanym scenariuszu, Spółka, po uzyskaniu statusu firmy inwestycyjnej, rozpoczęłaby działalność polegającą na prowadzeniu sprzedaży i zakupów polskich papierów wartościowych (akcji) na zagranicznej Wielostronnej Platformie Obrotu w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 22 Dyrektywy 2014/65/UE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 maja 2014 r. w sprawie rynków instrumentów finansowych.

Na podstawie powyżej wskazanych przepisów, stwierdzić należy, że obrót zorganizowany jest to obrót papierami wartościowymi lub innymi instrumentami finansowymi dokonywany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Art. 9 pkt 9 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych odsyła do obrotu zorganizowanego według definicji znajdującej się w ustawie o obrocie instrumentami finansowymi. Jak już wskazano zatem, obrót taki winien być dokonywany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wnioskodawca wskazał jednak w treści wniosku, że Spółka zakłada, iż Akcje nie będą nabywane w taki sposób.

Podkreślić należy, że przepisy ustawy o obrocie instrumentami finansowymi stanowią w dużej mierze transpozycję dyrektyw prawa unijnego. Europejskie prawo rynku kapitałowego odnotowało największy rozwój w latach 2000-2005. Jednym z najważniejszych projektów zainicjowanych w tym okresie była harmonizacja przepisów krajowych dotyczących niedyskryminacyjnego dostępu do rynków kapitałowych dla inwestorów z wszystkich państw członkowskich Unii Europejskiej i innych państw EOG oraz przepisów dotyczących ochrony inwestora na rynku kapitałowym. Efektem prac legislacyjnych było wydanie trzech aktów prawnych określanych zbiorczym mianem MiFID (Markets in Financial Instruments Directive), do których zalicza się:

dyrektywę 2004/39/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie rynków instrumentów finansowych zmieniającą dyrektywę Rady 85/611/EWG i 93/6/EWG i dyrektywę 2000/12/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz uchylającą dyrektywę Rady 93/22/EWG (Dz. Urz. UE L 145 z 30.04.2004, s. 1; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 6, t. 7, s. 263) – MiFID I;
dyrektywę Komisji 2006/73/WE z dnia 10 sierpnia 2006 r. wprowadzającą środki wykonawcze do dyrektywy 2004/39/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do wymogów organizacyjnych i warunków prowadzenia działalności przez przedsiębiorstwa inwestycyjne oraz pojęć zdefiniowanych na potrzeby tejże dyrektywy (Dz. Urz. UE L 241 z 2.09.2006, s. 26);
rozporządzenie Komisji (WE) nr 1287/2006 z dnia 10 sierpnia 2006 r. wprowadzające środki wykonawcze do dyrektywy 2004/39/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do zobowiązań przedsiębiorstw inwestycyjnych w zakresie prowadzenia rejestrów, sprawozdań z transakcji, przejrzystości rynkowej, dopuszczenia instrumentów finansowych do obrotu oraz pojęć zdefiniowanych na potrzeby tejże dyrektywy (Dz. Urz. UE L 241 z 2.09.2006, s. 1).

Transpozycja do prawa polskiego dyrektyw składających się na system MiFID została w zasadniczej części dokonana ustawą z dnia 4 września 2008 r. o zmianie ustawy o obrocie instrumentami finansowymi oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2009 r. Nr 165, poz. 1316), która weszła w życie 21 października 2009 r. Szereg szczegółowych uregulowań transponowano do polskiego porządku prawnego w przepisach rozporządzeń wykonawczych Rady Ministrów i Ministra Finansów wydanych w późniejszym czasie, w szczególności w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 24 września 2012 r. w sprawie określenia szczegółowych warunków technicznych i organizacyjnych dla firm inwestycyjnych, banków, o których mowa w art. 70 ust. 2 ustawy o obrocie instrumentami finansowymi, i banków powierniczych oraz warunków szacowania przez dom maklerski kapitału wewnętrznego (Dz.U., poz. 1072).

System aktów prawnych powiązanych z dyrektywą MiFID I jest jednym z podstawowych elementów europejskiego prawa rynku kapitałowego. Składają się na nań przede wszystkim akty normatywne wymienione powyżej w tezie 8 oraz dyrektywa MiFID II. Dyrektywa MiFID I ustanawia unormowania dotyczące świadczenia przez firmy inwestycyjne i banki usług inwestycyjnych (w polskiej ustawie o obrocie instrumentami finansowymi nazywanych usługami maklerskimi), takich jak np. pośrednictwo w zakresie dokonywania transakcji na rynku kapitałowym (wykonywanie zleceń nabycia i zbycia instrumentów finansowych), zarządzenie portfelem instrumentów finansowych (asset management), doradztwo inwestycyjne, pośrednictwo w oferowaniu papierów wartościowych oraz gwarantowanie powodzenia emisji (underwriting). Dyrektywa ta określa także zasady prowadzenia rynku regulowanego oraz alternatywnych systemów obrotu przez podmioty organizujące te segmenty rynku kapitałowego oraz zakres kompetencji nadzorczych w stosunku do wspomnianych wyżej działań określonych organów poszczególnych państw członkowskich. (tak w: Prawo rynku kapitałowego. Komentarz, red. Sójka T., LEX 2015).

Zmiany w katalogu instrumentów finansowych przewidzianym w ustawie o obrocie instrumentami finansowymi stanowią rezultat implementacji przepisów dyrektywy z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie rynków instrumentów finansowych (2004/39/WE). Ustawa o podatku od czynności cywilnoprawnych również została odpowiednio dostosowana do zmian, które zaszły na gruncie ustawy o obrocie instrumentami finansowymi. Ustawodawca wprost wskazał w przepisie art. 9 pkt 9 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych odniesienie do ustawy o obrocie instrumentami finansowymi, gdzie przez przepis art. 3 pkt 9 jasno wskazano, że poprzez obrót zorganizowany rozumie się taki obrót, do którego dochodzi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Przepisy aktów prawnych Unii Europejskiej można stosować bezpośrednio dopiero w sytuacji, gdy nie doszło do ich implementacji na gruncie przepisów polskich. W tym przypadku przesłanka ta jednak nie ma zastosowania.

Ograniczenie definicji obrotu zorganizowanego jedynie do obrotu dokonywanego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wynika z kompetencji krajowego ustawodawcy do stanowienia prawa na terytorium swojej właściwości. Definicja rynku regulowanego, o której mowa w art. 14 ust. 1 ustawy o obrocie instrumentami finansowymi oraz definicja alternatywnego systemu obrotu, o której mowa w art. 3 pkt 2 ustawy o obrocie instrumentami finansowymi, stanowią implementację przepisów dyrektywy 2004/39/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie rynków instrumentów finansowych (Dz. U. L 145 z 30 kwietnia 2004).

Polska prawidłowo zaimplementowała również dyrektywę Rady 2008/7/WE z dnia 12 lutego 2008 r. dotyczącą podatków pośrednich od gromadzenia kapitału (Dz.U.UE.L.2008.46.11 z dnia 21 lutego 2008 r.).

Stosownie do art. 5 ust. 2 lit. a) ww. dyrektywy, państwa członkowskie nie obejmują żadną formą podatku pośredniego tworzenia, emisji, dopuszczenia do notowania na giełdzie, wprowadzenia na rynek lub obrotu akcjami, obligacjami lub innymi papierami wartościowymi tego samego rodzaju, a także świadectwami udziałowymi, bez względu na osobę emitenta.

W myśl natomiast art. 6 ust. 1 lit. a) cyt. dyrektywy, nie naruszając przepisów art. 5, państwa członkowskie mogą naliczać podatki od przeniesienia papierów wartościowych, o stawce zryczałtowanej bądź nie.

Sformułowane w polskiej ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przepisy dotyczące przeniesienia papierów wartościowych oraz związanych z tym zwolnień stoją zatem w zgodzie z postanowieniami dyrektywy Rady 2008/7/WE.

Z uwagi zatem na fakt, iż Wnioskodawca zakłada, że nie będzie możliwe określenie czy Akcje sprzedawane i nabywane przez Spółkę zostały nabyte w ramach obrotu zorganizowanego na terytorium Polski oraz przyjął na potrzeby złożonego wniosku, że Akcje nie będą nabywane w taki sposób, w omawianym przypadku nie można uznać, iż dokonywanie obrotu Akcjami na Platformie, nawet w formie zorganizowanej, będzie spełniało przesłanki zwolnienia określonego w art. 9 pkt 9 lit. c) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, bowiem obrót ten nie będzie dokonywany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie objęcia transakcji zwolnieniem z art. 9 pkt 9 lit. c), tj. przewidzianym dla obrotu zorganizowanego, należało uznać za nieprawidłowe.

W dalszej części wniosku Wnioskodawca wskazał, że przeniesienie własności Akcji na Platformie następuje w skutek łańcucha transakcji realizowanego za pośrednictwem Platformy. Co do zasady Podmiot prowadzący Platformę nie ma statusu firmy inwestycyjnej ani zagranicznej firmy inwestycyjnej. Nie wykonuje on też czynności pośrednictwa. Łańcuch transakcji na Platformie jest realizowany z udziałem centralnego podmiotu rozliczającego. Centralny podmiot rozliczający nie jest firmą inwestycyjną. Centralny podmiot rozliczający bierze udział w transakcjach inicjowanych na Platformie, stając się sprzedającym dla kupującego i kupującym dla sprzedającego. Sprzedaż Akcji może być inicjowana przez firmy inwestycyjne niebędące podmiotami rozliczającymi (ang. non clearing member) bądź przez podmioty rozliczające (ang. clearing member). Zasadniczo każdy podmiot rozliczający jest firmą inwestycyjną lub zagraniczną firmą inwestycyjną w rozumieniu z art. 3 pkt 32 ustawy o obrocie instrumentami finansowymi. Takiego statusu mogą nie posiadać niektóre podmioty działające jako niebędące podmiotami rozliczającymi. W ramach transakcji zainicjowanej na Platformie nabywcą zawsze jest firma inwestycyjna lub zagraniczna firma inwestycyjna. Wnioskodawca po uzyskaniu statusu firmy inwestycyjnej będzie występował jako podmiot niebędący podmiotem rozliczającym.

Wszystkie transakcje objęte niniejszym wnioskiem będą klasyfikowane jako dokonywane w ramach obrotu zorganizowanego tj. poprzez wielostronną platformę obrotu w rozumieniu Dyrektywy 2014/65/UE w sprawie rynków instrumentów finansowych, działającą na terytorium kraju UE innego niż Polska.

Jak wynika z art. 9 pkt 9 lit. a) i b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, zwalnia się od podatku sprzedaż praw majątkowych, będących instrumentami finansowymi firmom inwestycyjnym oraz zagranicznym firmom inwestycyjnym a także dokonywaną za pośrednictwem firm inwestycyjnych lub zagranicznych firm inwestycyjnych – w rozumieniu przepisów o obrocie instrumentami finansowymi.

Przez zagraniczną firmę inwestycyjną, stosownie do treści art. 3 pkt 32 cyt. ustawy, rozumie się osobę prawną lub jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej z siedzibą na terytorium innego państwa członkowskiego, a w przypadku gdy przepisy danego państwa nie wymagają ustanowienia siedziby – z centralą na terytorium innego państwa członkowskiego, albo osobę fizyczną z miejscem zamieszkania na terytorium innego państwa członkowskiego, prowadzącą na podstawie zezwolenia właściwego organu nadzoru działalność maklerską na terytorium innego państwa członkowskiego, jak również zagraniczną instytucję kredytową.

Przez firmę inwestycyjną rozumie się dom maklerski, bank prowadzący działalność maklerską, zagraniczną firmę inwestycyjną prowadzącą działalność maklerską na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz zagraniczną osobę prawną z siedzibą na terytorium państwa należącego do OECD lub WTO, prowadzącą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalność maklerską (art. 3 pkt 33 ustawy o obrocie instrumentami finansowymi).

Uwzględniając konieczność regulacji swobód traktatowych, zwolnienie określone w art. 9 pkt 9 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych rozszerzono o regulacje w lit. a) i b) (sprzedaż opisywanych praw firmom inwestycyjnym oraz zagranicznym firmom inwestycyjnym oraz dokonywaną za pośrednictwem firm inwestycyjnych lub zagranicznych firm inwestycyjnych).

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają umowy zawierające essentialia negotii umowy wymienionej w art. 535 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. z 2017 r., poz. 459, ze zm.). Zgodnie z tym przepisem przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Przepisy o sprzedaży rzeczy stosuje się odpowiednio do sprzedaży praw (art. 555 ww. Kodeksu). Co do zasady, umowa sprzedaży jest umową o podwójnym skutku zobowiązującym i rozporządzającym, chyba że przepisy stanowią inaczej lub wynika to z woli stron. Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają umowy sprzedaży, które z mocy art. 155 § 1 Kodeksu cywilnego jednocześnie przenoszą własność, a także odrębne umowy rozporządzające, które polegają na przeniesieniu własności w ramach wykonania uprzednio powstałego zobowiązania (art. 156 cyt. Kodeksu). Nie podlegają natomiast temu podatkowi umowy zobowiązujące jedynie do przeniesienia praw majątkowych.

Obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej, co w przypadku sprzedaży instrumentów finansowych jest równoznaczne z chwilą odpowiedniego zapisu instrumentów finansowych na rachunku papierów wartościowych nabywcy.

W odniesieniu do kwalifikacji prawnej poszczególnych czynności w łańcuchu transakcyjnym należy zauważyć, że zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o obrocie instrumentami finansowymi umowa zobowiązująca do przeniesienia zdematerializowanych papierów wartościowych przenosi te papiery z chwilą dokonania odpowiedniego zapisu na rachunku papierów wartościowych, co należy traktować, jako przesłankę nabycia papieru wartościowego. Wobec powyższego dokonanie zapisu na rachunku papierów wartościowych nabywcy (klienta firmy inwestycyjnej) kończy proces transakcyjny. Zapis na rachunku papierów wartościowych ostatecznego nabywcy jest równoznaczny z realizacją umowy sprzedaży.

W przedmiotowym zdarzeniu przyszłym uznać należy, że skoro – jak wskazał Wnioskodawca – w ramach transakcji zainicjowanej na Platformie nabywcą zawsze jest firma inwestycyjna lub zagraniczna firma inwestycyjna, a także, że Wnioskodawca będzie uczestniczył w obrocie jako firma inwestycyjna, to czynność tę należy zakwalifikować jako zwolnioną na podstawie art. 9 pkt 9 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Przy czym należy podkreślić, że w sytuacji, gdy Wnioskodawca będzie stroną sprzedającą, niezależnie od sytuacji, czy dana transakcja będzie podlegała zwolnieniu czy też nie, na Wnioskodawcy nie będzie ciążył z jej tytułu obowiązek podatkowy.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy – w zakresie opodatkowania transakcji, w których stronami będą firmy inwestycyjne oraz Wnioskodawca będzie występował jako firma inwestycyjna – należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo wskazać należy, iż przedmiotowa interpretacja – zgodnie ze złożonym wnioskiem została wydana wyłącznie dla Wnioskodawcy. Stosownie bowiem do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretacje indywidualną). Funkcja ochronna płynąca z przedmiotowej interpretacji, wynikająca z przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej, zgodnie z uprawnieniami Organu interpretacyjnego nadanymi przez art. 14b § 1 tejże ustawy ma zastosowanie wyłącznie dla Wnioskodawcy. To oznacza, że inni nabywcy akcji (firmy inwestycyjne), o których mowa we wniosku, nie mogą z niej czerpać ochrony.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin