2013.05.14 - Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP1/443-152/13-4/IG
z 14 maja 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 25 lutego 2013 r. (data wpływu 28 lutego 2013 r.) uzupełnionym pismem z dnia 16 kwietnia 2013 r. (data wpływu 18 kwietnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług:

w zakresie 8% stawki podatku VAT dla usług montażu drzwi, okien, parapetów, żaluzji zewnętrznych i rolet zewnętrznych,

w zakresie 23% stawki podatku VAT dla usług montażu moskitier, żaluzji wewnętrznych, rolet wewnętrznych,

– jest prawidłowe,

w zakresie 8% stawki dla montażu bram garażowych, markiz, oraz montażu żaluzji i rolet wewnętrznych i moskitier przy kompleksowej usłudze remontowo-budowlanej

– jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 lutego 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla usług montażu bram garażowych, drzwi, okien, żaluzji, rolet, moskitier, markiz i parapetów.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 16 kwietnia 2013 r. (data wpływu 18 kwietnia 2013r.) w zakresie doprecyzowania zaistniałego stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT, prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie produkcji, handlu i montażu wyrobów PCV, m.in. okien, drzwi, żaluzji, rolet, moskitier, markiz, parapetów, jak również montażu bram garażowych oraz innych robót budowlano-montażowych w budynkach i lokalach mieszkalnych i użytkowych. Część elementów montowanych przez firmę (drzwi, rolety, żaluzje) jest produktem własnym, a część Zainteresowany kupuje w firmach trzecich.

Jeżeli chodzi o żaluzje zewnętrzne, to wyposażone są one w skrzynkę montowaną na elewacji lub montowaną razem z oknem pod nadprożem. Żaluzje i rolety w znacznym stopniu zmniejszają straty energii cieplnej przez okna budynków, przy sporządzaniu bilansów energetycznych budynków w dokumentacji uwzględnia się fakt ich zamontowania na oknach budynku, ponadto wpływają na wyciszenie budynku, wreszcie także firmy ubezpieczeniowe biorą pod uwagę fakt zainstalowania rolet zewnętrznych (jako dodatkowe zabezpieczenie przed włamaniem) przy negocjacjach dotyczących zniżek stawek za ubezpieczenie budynku.

Natomiast w części przypadków (wewnętrzne żaluzje pionowe, rolety wewnętrzne, moskitiery, markizy) montowane są one poprzez przytwierdzenie do ścian lub okien (najczęściej śrubami, kołkami rozporowymi itp.). W niektórych przypadkach prace te są jedynie elementem większego zakresu umowy, np. obejmującej dostawę z montażem drzwi, okien, bram garażowych a także rolet wewnętrznych czy moskitier.

Wnioskodawca montuje także bramy garażowe, przy czym cena usługi obejmuje wartość samej bramy, materiałów pomocniczych oraz robocizny polegającej na dokonaniu stosownych pomiarów przed usługą, doboru materiałów i technologii oraz samego montażu.

Usługi będące przedmiotem wniosku wykonywane są w ramach dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym zgodnie z art. 41 pkt 12 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Wykonywane są także tego samego rodzaju usługi w innych obiektach oraz roboty konserwacyjne w rozumieniu § 7 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, jednak nie są one przedmiotem zapytania.

Wartość materiałów bez podatku VAT wchodzących w podstawę opodatkowania w niektórych przypadkach przekracza 50% podstawy opodatkowania świadczonych usług (w innych nie przekracza), jednak wniosek o interpretację nie dotyczy robót konserwacyjnych w rozumieniu przepisów ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r., a jedynie montażu drzwi, okien, parapetów, żaluzji, rolet, markiz, moskitier i bram garażowych. Skoro zatem przedmiotem wniosku nie są usługi konserwacyjne, to przekroczenie 50-procentowego udziału materiałów w całkowitym koszcie usługi np. montażu okien nie jest uzależnione prawnie od wartości materiałów zużytych do świadczenia usługi.

Usługi będące przedmiotem wniosku wykonywane są w ramach dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym zgodnie z art. 41 pkt 12 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (zgodnie z definicją z ust. 12a ww. artykułu), jednak takie same usługi będą wykonywane także w innych budynkach, zatem nie można stwierdzić, że montaż ww. elementów będzie następował wyłącznie w budynkach objętych społecznym programem mieszkaniowym. Tym niemniej te same usługi wykonywane w innych budynkach niż objęte społecznym programem mieszkaniowym nie stanowią przedmiotu wniosku.

Przedmiotem umowy jest wykonanie obmiaru z natury, wytworzenie lub zakup elementów zlecenia, ewentualne konfekcjonowanie elementów w siedzibie firmy, transport oraz usługa zamontowania wraz z przygotowaniem miejsca do instalacji (np. demontaż istniejących elementów, wykucie węglarków, parapetów itd.). Łącznie strony umawiają się na wykonanie usługi montażu, a nie odrębnych dwóch umów: dostawy towaru i jego montażu.

Demontaż w każdym przypadku powoduje uszkodzenie demontowanego elementu oraz budynku. W przypadku budynków to uszkodzenie następuje w stopniu wymagającym przywrócenia stanu sprzed montażu poprzez dodatkowe prace remontowe (np. ubytki tynku). Powyższe nie dotyczy moskitier, których demontaż nie powoduje ich uszkodzenia ani uszkodzenia budynku.

Przedmiotem wniosku są usługi świadczone w obiektach mieszkalnych, a także w lokalach użytkowych mieszczących się w budynkach mieszkalnych.

Powierzchnia użytkowa lokali mieszkalnych, w których świadczone są usługi stanowiące przedmiot wniosku nie przekracza 150 m², natomiast powierzchnia użytkowa budynków mieszkalnych nie przekracza 300 m².

Z całego zakresu zapytania tylko parapety wewnętrzne i drzwi wewnętrzne montowane są wewnątrz budynku/lokalu, inne elementy są montowane na zewnątrz lub stanowią element ściany zewnętrznej.

Usługi będące przedmiotem wniosku wykonywane są w obiektach klasyfikowanych według Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w grupie 111, 112 i 113.

Czynności będące przedmiotem wniosku klasyfikowane są zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) w ugrupowaniu 43.32 „Roboty instalacyjne stolarki budowlanej" oraz 43.39 „Roboty związane z wykonywaniem pozostałych wykończeniowych robót budowlanych".

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jaka jest właściwa stawka podatku od towarów i usług dla montażu bram garażowych, drzwi, okien, żaluzji, rolet, moskitier, markiz, parapetów w stanie faktycznym opisanym w niniejszym wniosku?

Zdaniem Wnioskodawcy, dla montażu wymienionych w niniejszym wniosku elementów budynków i lokali (za wyjątkiem - w niektórych sytuacjach - żaluzji i rolet wewnętrznych) właściwe jest stosowanie stawki obniżonej (obecnie 8%) podatku od towarów i usług, jeżeli te budynki lub lokale są obiektami budowlanymi lub ich częściami zaliczonymi do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, w pozostałych przypadkach należy stosować stawkę podstawową (obecnie 23%). Uzasadnienie tego stanowiska znaleźć można w treści art. 41 ust. 12 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług stanowiącego, że stawkę podatku, o której mowa w ust. 2 (tj. obecnie 8%), stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym - zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy - rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w klasie 1264 PKOB budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b. Przy tym zgodnie z art. 41 ust. 12b ustawy do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m² oraz lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m², zaś w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy).

Zdaniem Wnioskodawcy montaż markiz w budynkach lub lokalach będących obiektami budowlanymi lub ich częściami zaliczanymi do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym opodatkowany winien być z zastosowaniem stawki 8% podatku VAT. Jak wynika z wyroku WSA w Gliwicach z 30 lipca 2012 r., sygn. akt I SA/Gl 518/12, nie jest prawdą, co sugerowały organy podatkowe, że w wyniku montażu markiz nie nastąpi zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego budynku. Zmiana taka zdaniem WSA nastąpi poprzez zabezpieczenie obiektu przed nadmiernym oddziaływaniem czynników pogodowych np. słońca, wiatru, deszczu.

Ww. argumentację Sądu Administracyjnego Zainteresowany traktuje jako element własnego stanowiska w sprawie.

Wnioskodawca uważa także, że montaż żaluzji i rolet wewnętrznych i moskitier opodatkowany winien być z zastosowaniem stawki 23%, chyba że stanowi element większej umowy i jest jedynie usługą towarzyszącą innej usłudze (usługą ją uzupełniającą), tj. np. przy montażu okien i żaluzji zewnętrznych lub przy innej kompleksowej usłudze remontowo-budowlanej dodatkowe zamontowanie żaluzji wewnętrznej lub moskitiery winno opodatkowane przy zastosowaniu stawki właściwej dla usługi głównej, czyli w sytuacji gdy usługa główna dotyczy obiektu budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, to właściwa stawka dla całości prac to 8%. Jeżeli montaż żaluzji i rolet wewnętrznych jest samodzielnym zleceniem (usługą), właściwe jest zastosowanie stawki podstawowej.

Zainteresowany uważa, że usługa montażu bram garażowych w budynkach mieszkalnych (dział 11 PKOB) - o ile dokonywana jest w garażu będącym integralną częścią budynku, umiejscowionym w jego bryle, podlega opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 8%, bez względu na to czy usługa jest wykonana z materiału wykonawcy czy zakupionego w podmiocie trzecim, oczywiście z uwzględnieniem przepisów art. 41 ust 12 do 12c ustawy, na zasadach identycznych jak w przypadku montażu okien, żaluzji, rolet i in. Także montaż bramy garażowej w budynkach ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską (klasa 1264 PKOB) winien być opodatkowany podatkiem od towarów i usług wg ww. stawki obniżonej.

Natomiast montaż bramy w garażu wolnostojącym lub w budynku użytkowym opodatkowany winien być z zastosowaniem podstawowej stawki podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

prawidłowe - w zakresie 8% stawki podatku VAT dla usług montażu drzwi, okien, parapetów, żaluzji zewnętrznych i rolet zewnętrznych oraz w zakresie 23% stawki podatku VAT dla usług montażu moskitier, żaluzji wewnętrznych, rolet wewnętrznych,

nieprawidłowe - w zakresie 8% stawki dla montażu bram garażowych, markiz oraz montażu żaluzji i rolet wewnętrznych i moskitier przy kompleksowej usłudze remontowo-budowlanej.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Ponadto, art. 8 ust. 1 ustawy określa, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Na mocy art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;

stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Stosownie do art. 41 ust. 12 ustawy, stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym – zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy – rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Według art. 2 pkt 12 ustawy, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w PKOB w dziale 11.

Art. 41 ust. 12b ustawy stanowi, iż do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²,

lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy).

Zgodnie z § 7 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2013r., poz. 247 z późn. zm.), stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 8% dla:

towarów i usług wymienionych w załączniku nr 1 do rozporządzenia;
robót konserwacyjnych dotyczących budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym;
robót konserwacyjnych dotyczących:
1. obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych,
2. lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12,

- w zakresie, w jakim wymienione roboty nie są objęte tą stawką na podstawie pkt 2.

Przez roboty konserwacyjne, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, rozumie się roboty mające na celu utrzymanie sprawności technicznej elementów budynku lub jego części inne niż remont (§ 7 ust. 2 rozporządzenia).

Wskazać należy, że z uwagi na to, iż obniżone stawki podatku mają charakter wyjątkowy, winny mieć zastosowanie do towarów i usług wskazanych wprost przez ustawodawcę w ustawie o podatku od towarów i usług lub w przepisach wykonawczych do tej ustawy. Preferencyjna stawka podatku miała i ma zastosowanie do wskazanych w przepisach czynności związanych z budownictwem mieszkaniowym, jednakże nie do wszystkich usług dotyczących samego instalowania, czy montażu różnych towarów.

Należy zauważyć, iż sama usługa montażu czy też instalacja poszczególnych towarów nie może być traktowana jako remont lub modernizacja. Dopiero w połączeniu z zespołem innych czynności, w wyniku których podnosi się bądź też przywraca poprzedni stan faktyczny czy wartość użytkową budynku lub lokalu, usługę taką można traktować jako usługę budowy, remontu, modernizacji lub przebudowy, o których mowa w ustawie.

Analiza powołanych wyżej przepisów prawa podatkowego prowadzi do wniosku, iż warunkiem zastosowania 8% stawki, na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług, jest spełnienie dwóch przesłanek. Po pierwsze zakres wykonywanych czynności musi dotyczyć budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji budynków lub ich dostawy. Po drugie, budynki lub ich części, których dotyczą ww. czynności, muszą być zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że transakcja nie może korzystać z preferencyjnej, 8% stawki podatku.

Strony w umowach cywilnoprawnych określają co jest przedmiotem sprzedaży. Jeżeli przedmiotem sprzedaży jest montaż rolet, żaluzji, moskitier z wykorzystaniem własnych towarów (materiałów), wówczas nie można z niej wyłączyć poszczególnych elementów kosztów do odrębnej sprzedaży, ponieważ obrotem podatnika jest uzgodniona kwota za wykonanie określonej usługi, bez względu na jej poszczególne elementy (materiały, robocizna, transport, zużyta energia, narzędzia, itp.). Wyliczenie co składa się na wykonaną usługę ma istotne znaczenie informacyjne przy ustalaniu ceny, jednak nie może uzasadniać odrębnego kwalifikowania poszczególnych elementów zawartych w tym wyliczeniu (dla celów podatkowych).

Zauważa się, iż przy ustaleniu właściwej stawki podatku VAT decydujące znaczenie ma ustalenie czy czynności wykonywane przez podatnika mieszczą się w zakresie czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy (dostawa, budowa, remont, modernizacja, przebudowa obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym).

W związku z tym, że przepisy dotyczące podatku od towarów i usług nie definiują pojęć „budowa”, „remont”, „modernizacja”, „przebudowa”, „roboty budowlane”, „termomodernizacja” należy dokonać ich wykładni w oparciu o przepisy z innych dziedzin.

W myśl art. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 z poźn. zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o:

budowie – należy przez to rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego (pkt 6),

robotach budowlanych – należy przez to rozumieć budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego (pkt 7),

przebudowie – należy przez to rozumieć wykonywanie robót budowlanych, w wyniku których następuje zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego obiektu, z wyjątkiem charakterystycznych parametrów, jak: kubatura, powierzchnia zabudowy, wysokość, długość, szerokość bądź liczba kondygnacji; (…) (pkt 7a),

remoncie – należy przez to rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych, polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym (pkt 8).

W znaczeniu słownikowym („Współczesny słownik języka polskiego”, red. Bogusław Dunaj, wyd. Langenscheidt Polska Sp. z o.o.), „remont” oznacza zespół czynności, w których wyniku przywraca się sprawność, wartość użytkową jakiegoś obiektu, urządzenia, natomiast „montaż” to składanie, łączenie, ustawianie z poszczególnych części maszyn, urządzeń, budowli; zakładanie instalacji. Z kolei „instalować” oznacza zakładać, montować jakieś urządzenia techniczne.

Pojęcie „modernizacja” – według słownika języka polskiego (Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa 2005, str. 474, kol. 2) – oznacza unowocześnienie i usprawnienie czegoś.

W świetle art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o wspieraniu termomodernizacji i remontów (Dz. U. Nr 223, poz. 1459 z późn. zm.) przez przedsięwzięcie termomodernizacyjne rozumie się przedsięwzięcie, którego przedmiotem jest:

ulepszenie, w wyniku którego następuje zmniejszenie zapotrzebowania na energię dostarczaną na potrzeby ogrzewania i podgrzewania wody użytkowej oraz ogrzewania do budynków mieszkalnych, budynków zbiorowego zamieszkania oraz budynków stanowiących własność jednostek samorządu terytorialnego służących do wykonywania przez nie zadań publicznych,
ulepszenie, w wyniku którego następuje zmniejszenie strat energii pierwotnej w lokalnych sieciach ciepłowniczych oraz zasilających je lokalnych źródłach ciepła, jeżeli budynki wymienione w lit. a, do których dostarczana jest z tych sieci energia, spełniają wymagania w zakresie oszczędności energii, określone w przepisach prawa budowlanego, lub zostały podjęte działania mające na celu zmniejszenie zużycia energii dostarczanej do tych budynków,
wykonanie przyłącza technicznego do scentralizowanego źródła ciepła, w związku z likwidacją lokalnego źródła ciepła, w wyniku czego następuje zmniejszenie kosztów pozyskania ciepła dostarczanego do budynków wymienionych w lit. a,
całkowita lub częściowa zamiana źródeł energii na źródła odnawialne lub zastosowanie wysokosprawnej kogeneracji.

W tym miejscu należy wskazać, iż w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r., zgodnie z § 37 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799), stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniżało się do wysokości 7% w odniesieniu do:

robót budowlano-montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych dotyczących obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiektów sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych,

obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12,

- w zakresie, w jakim wymienione roboty i remonty, obiekty lub ich części oraz lokale nie są objęte tą stawką na podstawie art. 41 ust. 12-12c ustawy.

Analiza powołanych wyżej przepisów § 37, obowiązującego do dnia 31 grudnia 2010 r. rozporządzenia z dnia 24 grudnia 2009 r. oraz obowiązujących po tym dniu rozporządzeń z dnia 22 grudnia 2011 r. oraz z dnia 6 kwietnia 2011 r. prowadzi do wniosku, iż zakres stosowania obniżonej stawki podatku po 1 stycznia 2011 r. uległ zawężeniu.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca, który jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji, handlu i montażu wyrobów PCV, m.in. okien, drzwi, żaluzji, rolet, moskitier, markiz, parapetów, jak również montażu bram garażowych oraz innych robót budowlano-montażowych w budynkach i lokalach mieszkalnych i użytkowych. Część elementów montowanych przez firmę (drzwi, rolety, żaluzje) jest produktem własnym, a część Zainteresowany kupuje w firmach trzecich. Usługi będące przedmiotem wniosku wykonywane są w ramach dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym zgodnie z art. 41 pkt 12 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Przedmiotem umowy jest wykonanie obmiaru z natury, wytworzenie lub zakup elementów zlecenia, ewentualne konfekcjonowanie elementów w siedzibie firmy, transport oraz usługa zamontowania wraz z przygotowaniem miejsca do instalacji (np. demontaż istniejących elementów, wykucie węglarków, parapetów itd.). Łącznie strony umawiają się na wykonanie usługi montażu, a nie odrębnych dwóch umów: dostawy towaru i jego montażu. Demontaż w każdym przypadku powoduje uszkodzenie demontowanego elementu oraz budynku. W przypadku budynków to uszkodzenie następuje w stopniu wymagającym przywrócenia stanu sprzed montażu poprzez dodatkowe prace remontowe (np. ubytki tynku). Powyższe nie dotyczy moskitier, których demontaż nie powoduje ich uszkodzenia ani uszkodzenia budynku. Przedmiotem wniosku są usługi świadczone w obiektach mieszkalnych, a także w lokalach użytkowych mieszczących się w budynkach mieszkalnych. Powierzchnia użytkowa lokali mieszkalnych, w których świadczone są usługi stanowiące przedmiot wniosku nie przekracza 150 m², natomiast powierzchnia użytkowa budynków mieszkalnych nie przekracza 300 m². Z całego zakresu zapytania tylko parapety wewnętrzne i drzwi wewnętrzne montowane są wewnątrz budynku/lokalu, inne elementy są montowane na zewnątrz lub stanowią element ściany zewnętrznej. Usługi będące przedmiotem wniosku wykonywane są w obiektach klasyfikowanych według Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w grupie 111, 112 i 113.

Odnosząc zatem przedstawiony stan faktyczny do stanu prawnego należy stwierdzić, że montaż drzwi, okien żaluzji zewnętrznych, rolet zewnętrznych, parapetów wykonywany w obiektach budowlanych zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, w ramach usług wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy, podlega opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 8%.

Natomiast analiza stanu faktycznego na tle przytoczonych przepisów prawa prowadzi do wniosku, iż dla czynności polegających na montażu markiz w obiektach budowlanych lub ich częściach zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, brak jest podstaw do stosowania obniżonej stawki podatku w wysokości 8%, bowiem czynności te nie stanowią usług wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług, jak również usług, o których mowa w § 7 rozporządzenia z dnia 4 kwietnia 2011 r.

Markizy są wyposażeniem budynku (lokalu), w wyniku ich montażu nie nastąpi zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego budynku (lokalu).

Analogicznie montaż moskitier samodzielnie bądź wraz z montażem okien winien być opodatkowany stawką 23% VAT, gdyż tak jak w przypadku markiz nie stanowią wyposażenia budynku (lokalu), a w wyniku ich montażu nie następuje zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego budynku (lokalu).

Wykonywane przez Wnioskodawcę ww. czynności nie mieszczą się w zakresie remontu czy budowy gdyż w istocie czynności te są jedynie zaopatrywaniem budynku (lokalu mieszkalnego) w elementy wyposażenia, niestanowiące jego elementów konstrukcyjnych.

Wskazać należy, że preferencyjna stawka podatku miała i ma zastosowanie do wskazanych w przepisach czynności związanych z budownictwem mieszkaniowym, jednakże nie do wszystkich usług dotyczących samego instalowania, czy montażu różnych towarów.

Zatem montaż ww. markiz oraz moskitier nie mieści się w pojęciu remontu czy budowy, bowiem w takim przypadku mamy do czynienia z elementem wyposażenia budynku (lokalu).

W sytuacji świadczenia przez Wnioskodawcę usług montażu markiz i moskitier wykonywanych w budynkach mieszkalnych objętych społecznym programem mieszkaniowym, zastosowanie będzie miała 23% stawka podatku od towarów i usług.

Jak wyżej wskazano, strony w umowach cywilnoprawnych określają co jest przedmiotem sprzedaży. Wobec powyższego jeżeli przedmiotem sprzedaży ma być konkretna usługa nie powinno się wyodrębniać poszczególnych elementów, które złożyły się na tę usługę i opodatkowywać ich osobno, ponieważ usługodawca sprzedaje określoną usługę, a nie jej poszczególne elementy (koszty).

Dla uznania, czy dana usługa jest usługą złożoną (kompleksową), należy dokonać analizy, czy składa się ona z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na usługę złożoną składa się bowiem kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu - do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast usługę należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej. Pojedyncza usługa traktowana jest zatem jak element usługi kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia usługi pomocniczej jest zdeterminowany przez usługę główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać usługi głównej bez usługi pomocniczej.

Co do zasady jednak każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji gdy jedna usługa obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia usługi nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną usługę kompleksową, obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu usługi kompleksowej.

Stanowisko takie przedstawił również ETS w wyroku z dnia 25 lutego 1999 r., nr C-349/96 stwierdzając, iż „Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej”. Powyższe potwierdza wyrok ETS z dnia 11 czerwca 2009 r., RLRE Tellmer Propertysro przeciwko Financni reditelstvi v Usti nad Labem, sygn. C-572/07, w którym stwierdza, iż „(...), w pewnych okolicznościach formalnie odrębne świadczenia, które mogą być wykonywane oddzielnie, a zatem które mogą oddzielnie prowadzić do opodatkowania lub zwolnienia, należy uważać za jednolitą czynność, jeżeli nie są od siebie niezależne. Jest tak na przykład w sytuacji, gdy można stwierdzić, że jedno lub więcej świadczeń stanowi świadczenie główne, a inne świadczenie lub świadczenia stanowią jedno lub więcej świadczeń pomocniczych dzielących los podatkowy świadczenia głównego. W szczególności dane świadczenie należy uważać za świadczenie pomocnicze w stosunku do świadczenia głównego, gdy dla klientów nie stanowi ono celu samego w sobie, lecz środek do korzystania na jak najlepszych warunkach z głównej usługi usługodawcy (ww. wyrok w sprawie Part Service, pkt 51 i 52 oraz przytoczone tam orzecznictwo). Ponadto można również uznać, że jednolite świadczenie występuje w przypadku, gdy dwa lub więcej elementy albo dwie lub więcej czynności dokonane przez podatnika są ze sobą tak ściśle związane, że tworzą obiektywnie jedno niepodzielne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny (zob. ww. wyrok w sprawie Part Service, pkt 53)”. Trybunał potwierdził powyższe również w wyroku z dnia 27 października 2005 r. Levob Verzekeringen BV i OV Bank NV przeciwko Staatssecretaris van Financien, sygn. C-41/04, w którym wskazał, że „Artykuł 2 ust. 1 szóstej dyrektywy 77/388 w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych należy interpretować w ten sposób, że jeżeli dwa świadczenia lub więcej, lub czynności dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta, rozumianego jako konsumenta przeciętnego, są tak ściśle związane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jedno świadczenie do celów stosowania podatku od wartości dodanej.”

Z powyższego wynika zatem, że celem usługi pomocniczej tworzącej razem z usługą dominującą usługę złożoną jest lepsze wykorzystanie przez nabywcę usługi zasadniczej-dominującej, co oznacza, że usługa pomocnicza nie może realizować tego samego celu co usługa zasadnicza.

Mając na uwadze powyższe należy wskazać, iż w sytuacji montażu rolet i żaluzji wewnętrznych oraz moskitier w ramach umowy kompleksowej usługi remontowo-budowlanej (np. przy montażu okien i żaluzji zewnętrznych) istnieje możliwość wyodrębnienia każdego świadczenia osobno. Usługa montażu poszczególnych towarów np. rolet, żaluzji moskitier może być rozdzielona od usługi montażu np. okien bez uszczerbku dla każdej z nich, czyli każda z tych usług może być wykonana odrębnie.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy, iż dokonując usługi montażu żaluzji i rolet wewnętrznych i moskitier jako usługi towarzyszącej innej usłudze winno być opodatkowane stawką 8% VAT, należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się z kolei do usług dotyczących montażu bram garażowych należy zwrócić uwagę, że zgodnie z treścią art. 2 pkt 12 ustawy przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.), budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, to:

w grupie 111:
1. w klasie 1110 – budynki mieszkalne jednorodzinne. Klasa obejmuje: samodzielne budynki takie jak: pawilony, wille, domki wypoczynkowe, leśniczówki, domy mieszkalne w gospodarstwach rolnych, rezydencje wiejskie, domy letnie itp. Domy bliźniacze lub szeregowe, w których każde mieszkanie ma swoje własne wejście z poziomu gruntu. Klasa nie obejmuje: budynków gospodarstw rolnych (1271), budynków o dwóch mieszkaniach (1121) Budynków o trzech i więcej mieszkaniach (1122),
w grupie 112:
1. w klasie 1121 – budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe. Klasa obejmuje: budynki samodzielne, domy bliźniacze lub szeregowe o dwóch mieszkaniach.
2. w klasie 1122 – budynki o trzech i więcej mieszkaniach. Klasa obejmuje: budynki mieszkalne pozostałe, takie jak: budynki mieszkalne, o trzech i więcej mieszkaniach.Klasa nie obejmuje: budynków zbiorowego zamieszkania (1130), hoteli (1211), schronisk młodzieżowych, domków kempingowych, domów wypoczynkowych (1212).
w grupie 113:
w klasie 1130 – budynki zbiorowego zamieszkania. Klasa obejmuje: budynki zbiorowego zamieszkania, w tym domy mieszkalne dla ludzi starszych, studentów, dzieci i innych grup społecznych, np.: domy opieki społecznej, hotele robotnicze, internaty i bursy szkolne, domy studenckie, domy dziecka, domy dla bezdomnych itp., budynki mieszkalne na terenie koszar, zakładów karnych i poprawczych, aresztów śledczych, budynki rezydencji prezydenckich i biskupich. Klasa nie obejmuje: szpitali, klinik i budynków instytucji z opieką medyczną (lekarską lub pielęgniarską) (1264), zabudowań koszarowych (1274).

W celu zastosowania prawidłowej stawki niezbędnym jest zatem określenie, czy dany obiekt jest obiektem wymienionym w art. 2 pkt 12 ustawy i jakie spełnia funkcje – mieszkalne czy użytkowe. Z uwagi na fakt, iż ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niniejszej ustawy nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego, należy posiłkować się w tym zakresie przepisami ustawy z dnia 24 czerwca 1994r. o własności lokali (t. j. Dz. u. z 2000r. Nr 80, poz. 903 ze zm.).

Zgodnie z art. 2 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy, samodzielny lokal mieszkalny, a także lokal o innym przeznaczeniu, zwane dalej "lokalami", mogą stanowić odrębne nieruchomości. Samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych.

Przepis ten stosuje się odpowiednio również do samodzielnych lokali wykorzystywanych zgodnie z przeznaczeniem na cele inne niż mieszkalne. Treść art. 2 ust. 1 ustawy przesądza, że przedmiotami odrębnej własności mogą być zarówno lokale mieszkalne, jak i użytkowe.

Ponadto ust. 4 powołanego artykułu stanowi, iż do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnice, strych, komórka, garaż, zwane dalej „pomieszczeniami przynależnymi”.

Treść powyższych przepisów wskazuje na wyraźne rozróżnienie pomiędzy pomieszczeniami pomocniczymi, które związane są z izbą lub zespołem izb przeznaczonych na pobyt stały w sposób funkcjonalny, polegający na wykorzystaniu całej przestrzeni bezpośrednio dla zaspakajania mieszkaniowych potrzeb ludzi, a pomieszczeniami przynależnymi, które chociaż w sensie prawnym stanowią część lokalu mieszkalnego, jednak w sensie funkcjonalnym służą do zaspokajania innych niż mieszkaniowe potrzeb ludzi.

Zgodnie z § 3 pkt 14 rozporządzenia, Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690 ze zm.) lokalem użytkowym jest jedno pomieszczenie lub zespół pomieszczeń, wydzielone stałymi przegrodami budowlanymi, niebędące mieszkaniem, pomieszczeniem technicznym albo pomieszczeniem gospodarczym. Natomiast zgodnie z § 3 pkt 13 ww. rozporządzenia, pomieszczeniem gospodarczym jest pomieszczenie znajdujące się poza mieszkaniem lub lokalem użytkowym, służące do przechowywania przedmiotów lub produktów żywnościowych użytkowników budynku, materiałów lub sprzętu związanego z obsługą budynku, a także opału lub odpadów stałych. Zaś pomieszczeniem technicznym jest pomieszczenie przeznaczone dla urządzeń służących do funkcjonowania i obsługi technicznej budynku (§ 3 pkt 12 cyt. rozporządzenia).

Odnosząc zatem wskazane regulacje prawne do opisanego stanu faktycznego sprawy stwierdzić należy, że o ile montaż bram garażowych dokonywany jest w ramach czynności wskazanych w przepisie art. 41 ust. 12 ustawy, w garażach umiejscowionych w bryle budynku mieszkalnego jednorodzinnego (PKOB-111), zaliczanego do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, to zastosowanie znajdzie stawka 8% do tych usług, zgodnie z art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W sytuacji świadczenia robót polegających na montażu bram garażowych w garażach znajdujących się w budynkach mieszkalnych wielorodzinnych sklasyfikowanych pod symbolem PKOB 11, zastosowanie będzie miała obniżona stawka podatku VAT w wysokości 8%, ale tylko w odniesieniu do prac wykonywanych w ramach całego zadania inwestycyjnego (co winno wynikać z umowy). Jeżeli jednak podejmowane będzie osobne zlecenie realizowane w lokalu użytkowym (garażu) w wybudowanym budynku mieszkalnym wielorodzinnym (na podstawie odrębnej umowy), to do tej czynności powinna mieć zastosowanie podstawowa stawka podatku VAT w wysokości 23%.

Oceniając zatem całościowo stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym dla usług montażu bram w budynkach PKOB 11 ma zastosowanie 8% stawka podatku VAT, Organ uznał je za nieprawidłowe, z uwagi na to, iż Wnioskodawca nie dokonał rozróżnienia pomiędzy budynkami mieszkalnymi jednorodzinnymi a budynkami wielomieszkaniowymi i zbiorowego zamieszkania.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone. Niniejsza interpretacja, zgodnie z intencją Wnioskodawcy, rozstrzyga stawkę podatku VAT dla usług montażu w budynkach objętych społecznym programem mieszkaniowym. Zatem przedmiotowa interpretacja nie rozstrzyga stawki podatku VAT dla usług montażu w budynkach nieobjętych społecznym programem mieszkaniowym.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślić należy, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

Dodatkowo należy zauważyć, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii poprawności dokonanego przez Wnioskodawczynię zaklasyfikowania budynków według PKOB. Tut. Organ nie jest bowiem właściwy do weryfikacji poprawności dokonanej klasyfikacji budynków według PKOB, gdyż zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje działalność, swoje usługi oraz budynki według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług lub Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych zainteresowany podmiot może zwrócić się o udzielenie informacji w tym zakresie do Urzędu Statystycznego. Tak więc to Wnioskodawcę obciąża obowiązek i ryzyko prawidłowego sklasyfikowania budynków, a w razie wątpliwości Wnioskodawca może w tym zakresie zwrócić się do Urzędu Statystycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi –Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin