Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-2.4012.117.2018.2.KW
z 10 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 stycznia 2018 r. (data wpływu 14 lutego 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 marca 2018 r. (data wpływu 5 kwietnia 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku wykazania świadczonej usługi na rzecz kontrahenta z Hiszpanii w informacji podsumowującej, o której mowa w art. 100 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz obowiązku wykazania ww. usługi w poz. 12 deklaracji VAT-7 – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 lutego 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku wykazania świadczonej usługi na rzecz kontrahenta z Hiszpanii w informacji podsumowującej, o której mowa w art. 100 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz obowiązku wykazania ww. usługi w poz. 12 deklaracji VAT-7.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 28 marca 2018 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy oraz o brakującą opłatę.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

„V…” Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w … zwana dalej „Wnioskodawcą” jest podatnikiem podatku VAT niekorzystającym ze zwolnienia podmiotowego określonego w art. 113 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.) zwanej dalej „Ustawą o VAT”, zarejestrowanym jako podatnik VAT UE.

Wnioskodawca świadczy usługi w rozumieniu art. 8 ustawy o VAT zarówno korzystające ze zwolnienia przedmiotowego jak i opodatkowane podatkiem od towarów i usług. Jedną z usług świadczonych przez Wnioskodawcę korzystającą ze zwolnienia przedmiotowego w podatku od towarów i usług jest usługa w zakresie ochrony zdrowia ludzkiego o symbolu PKWiU 86, zwolniona na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o VAT jako usługi w zakresie opieki medycznej, służącej profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, wykonywane w ramach działalności leczniczej przez podmioty lecznicze. Wnioskodawca zamierza wyświadczyć taką usługę na rzecz podmiotu mającego siedzibę w innym kraju Unii Europejskiej, a mianowicie w Hiszpanii, gdzie posiada siedzibę działalności gospodarczej. Podmiot, na rzecz którego świadczona będzie przedmiotowa usługa, spełnia definicję podatnika określoną w art. 28a pkt 1 Ustawy o VAT, gdyż wykonuje on samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6 Ustawy o VAT.

Usługobiorca nie posiada na terenie kraju stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 28b ust. 2 Ustawy o VAT.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany wskazał, że:

1. na zadane przez tut. Organ pytanie: „Czy świadczona przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahenta z Hiszpanii usługa w zakresie ochrony zdrowia ludzkiego, o której mowa we wniosku i objęta zakresem zadanych pytań, jest usługą zwolnioną od podatku od wartości dodanej lub opodatkowana stawką 0% na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju, tj. w Hiszpanii?”, Wnioskodawca podał, że Jego zdaniem nie ma podstaw do wnioskowania o ewentualnym zwolnieniu przedmiotowej usługi od podatku od wartości dodanej lub opodatkowania jej stawką 0% w regulacjach prawnych obowiązujących w państwie siedziby działalności gospodarczej nabywcy usługi, w związku z powyższym nie jest ona zwolniona lub opodatkowana stawką 0% na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju tj. Hiszpanii;
2. Jego zdaniem kontrahent będzie zobowiązany do zapłaty podatku od wartości dodanej;
3. Wnioskodawca nie posiada na terytorium Hiszpanii siedziby działalności gospodarczej ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej;
4. Wnioskodawca nie korzysta w stosunku do towarów nabywanych celem świadczenia przedmiotowej usługi z prawa określonego w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług ani też zwrotu, o którym mowa w art. 87 ust. 5 ww. ustawy, gdyż zdaniem Wnioskodawcy prawo takie mu nie przysługuje.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w związku z usługą opisaną w opisie stanu faktycznego, która świadczona będzie na rzecz podatnika określonego w art. 28a pkt 1 Ustawy o VAT, Wnioskodawca zobowiązany będzie uwzględnić w zbiorczej informacji określonej w art. 100 ust. 1 Ustawy o VAT przedmiotową usługę?
2. Czy usługę opisaną w opisie stanu faktycznego należy wykazać w poz. 12 deklaracji VAT-7 (wzór nr 17) jako usługę, o której mowa w art. 100 ust. 1 pkt 4 Ustawy o VAT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Usługa opisana w opisie stanu faktycznego nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż nie jest świadczeniem usługi na terenie kraju, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Powyższe wynika z faktu, że miejsce świadczenia przedmiotowej usługi określone jest przy zastosowaniu art. 28b ustawy o VAT i jest nim miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej. Zdaniem Wnioskodawcy dla przedmiotowej usługi nie znajdują zastosowania wyjątki określone w art. 28b ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT Wnioskodawca jest zobowiązany składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych usługach, do których stosuje się art. 28b, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, świadczonych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, innych niż zwolnionych od podatku od wartości dodanej lub opodatkowanych stawką 0%, dla których zobowiązanym do zapłaty podatku od wartości dodanej jest usługobiorca.

Usługa opisana w opisie stanu faktycznego jest zwolniona z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o VAT jako usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, wykonywane w ramach działalności leczniczej przez podmioty lecznicze.

Wnioskodawca nie ma podstaw do wnioskowania o ewentualnym zwolnieniu przedmiotowej usługi od podatku od wartości dodanej lub opodatkowania jej stawką 0% w regulacjach prawnych obowiązujących w państwie siedziby działalności gospodarczej nabywcy usługi.

W związku z powyższym Wnioskodawca przyjmuje, iż usługa opisana w opisie stanu faktycznego powinna być uwzględniona w składanych przez Wnioskodawcę na podstawie art. 100 ust. 1 ustawy o VAT zbiorczych informacjach. Reasumując usługa opisana w opisie stanu faktycznego winna być na podstawie art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT uwzględniona w zbiorczych informacjach składanych w urzędzie skarbowym.

Ad. 2

Mając na uwadze stanowisko Wnioskodawcy przedstawione w ad. 1, zgodnie z którym usługa opisana w opisie stanu faktycznego winna być uwzględniona zgodnie z art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT w zbiorczych informacjach składanych przez Wnioskodawcę to w konsekwencji usługa ta winna być wykazana w poz. 12 deklaracji VAT-7 (wzór nr 17) jako usługa, o której mowa w art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które – w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy – rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Natomiast w myśl art. 2 pkt 4 ustawy przez terytorium państwa członkowskiego rozumie się przez to terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W przypadku świadczenia usług, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dane świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie. Regulacje prawne obowiązujące w tym zakresie, zostały zawarte w ustawie o podatku od towarów i usług w rozdziale 3 działu V „Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług”.

I tak, według art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania ww. rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku – rozumie się przez to:
1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6
2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
   
   

Wskazany powyżej art. 28a ustawy, wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 i art. 28n.

W myśl art. 28b ust. 2 ustawy w przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Z powyższych przepisów wynika, że miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy jest miejsce, w którym podatnik ten posiada siedzibę swojej działalności gospodarczej. Jeżeli jednak usługi te są świadczone na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika znajdującego się w miejscu innym niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. Powołaną powyżej zasadę ogólną należy stosować, gdy usługa jest świadczona na rzecz podatnika, a przepisy wskazane w art. 28b ust. 1 ustawy nie będą przewidywać innych zasad ustalenia miejsca świadczenia usług.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy w pierwszej kolejności należy ustalić miejsce świadczenia usług w zakresie ochrony zdrowia ludzkiego.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawca ma zamiar świadczyć przedmiotową usługę w zakresie ochrony zdrowia na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 28a ustawy, mającego siedzibę w Hiszpanii oraz dla ww. usługi nie przewidziano szczególnego miejsca świadczenia, to przedmiotowa usługa podlegać będzie opodatkowaniu – zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy – w kraju siedziby usługobiorcy. Tym samym ww. usługa nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT w Polsce.

Przechodząc z kolei do wątpliwości Wnioskodawcy w zakresie wykazywania wartości przedmiotowej usługi w informacji podsumowującej i deklaracji VAT-7 należy wskazać, że w myśl art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych usługach, do których stosuje się art. 28b, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, świadczonych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, innych niż zwolnionych od podatku od wartości dodanej lub opodatkowanych stawką 0%, dla których zobowiązanym do zapłaty podatku od wartości dodanej jest usługobiorca – zwane dalej „informacjami podsumowującymi”.

Jednocześnie zgodnie z art. 2 pkt 11 ustawy ilekroć w przepisach ustawy jest mowa o podatku od wartości dodanej, rozumie się przez to podatek nakładany na terytorium państwa członkowskiego z wyjątkiem podatku od towarów i usług nakładanego tą ustawą.

Ustawodawca w art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy, odnosi się do kwestii opodatkowania nie „polskim” podatkiem VAT, ale podatkiem od wartości dodanej, tj. w miejscu świadczenia usługi. Ten fakt powoduje, że podatnik świadczący usługę, która jest opodatkowana przez jego kontrahenta, powinien zweryfikować przepisy obowiązujące w kraju kontrahenta, aby wiedzieć, czy usługa którą świadczy jest zwolniona lub opodatkowana 0% stawką i czy powinien ją w efekcie wykazywać w informacji podsumowującej.

Zatem należy podkreślić, że Wnioskodawca powinien ustalić, w jaki sposób świadczone przez Niego usługi są opodatkowane w państwie członkowskim, w którym znajduje się miejsce ich świadczenia, tj. w kraju siedziby usługobiorcy.

Według art. 102 ust. 1 ustawy minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór informacji podsumowującej wraz z objaśnieniami co do sposobu jej wypełnienia, terminu i miejsca składania oraz wzór korekty informacji podsumowującej wraz z objaśnieniami co do sposobu jej wypełnienia, uwzględniając specyfikę wykonywania niektórych czynności oraz przepisy Unii Europejskiej.

W załączniku nr 1 do rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 27 grudnia 2016 r. w sprawie informacji podsumowującej o dokonanych wewnątrzwspólnotowych transakcjach (Dz. U. z 2016 r., poz. 2268), obowiązującego od dnia 1 stycznia 2017 r., został zawarty wzór informacji podsumowującej o dokonanych wewnątrzwspólnotowych transakcjach VAT-UE(4).

Zgodnie zaś z art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

W art. 99 ust. 14 ustawy zapisano, że minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzory deklaracji podatkowych, o których mowa w ust. 1-3, 8 i 9, wraz z objaśnieniami co do sposobu prawidłowego ich wypełnienia oraz terminu i miejsca ich składania, w celu umożliwienia rozliczenia podatku.

Aktualny wzór deklaracji VAT-7 określa – obowiązujące od dnia 1 stycznia 2017 r. – rozporządzenie Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 27 grudnia 2016 r. w sprawie wzorów deklaracji dla podatku od towarów i usług (Dz. U., poz. 2273) w załączniku nr 1. Zgodnie z zawartymi w tym rozporządzeniu „Objaśnieniami do deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7 i VAT-7K)” – załącznik nr 4 do rozporządzenia:

• w poz. 11 wykazuje się dostawę towarów oraz świadczenie usług poza terytorium kraju, w stosunku do których przysługuje podatnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o którym mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, lub prawo do zwrotu kwoty podatku naliczonego, o którym mowa w art. 87 ust. 5 ustawy. W pozycji tej nie uwzględnia się wartości dostaw towarów i świadczonych usług dokonywanych w ramach działalności gospodarczej zarejestrowanej poza terytorium kraju oraz świadczonych usług rozliczanych w ramach procedury szczególnej dotyczącej usług telekomunikacyjnych, usług nadawczych lub usług elektronicznych;
  

• w poz. 12 wykazuje się świadczenie usług, o których mowa w art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy, tj. usług, do których stosuje się art. 28b ustawy, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, świadczonych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, innych niż zwolnionych od podatku od wartości dodanej lub opodatkowanych stawką 0%, dla których zobowiązanym do zapłaty podatku od wartości dodanej jest usługobiorca.
  
  

Mając na uwadze powyższe przepisy oraz okoliczności sprawy należy stwierdzić, że w przypadku gdy przedmiotowa usługa, do której stosuje się art. 28b ustawy, świadczona na rzecz usługobiorcy z Hiszpanii nie podlega zwolnieniu od podatku od wartości dodanej ani nie jest opodatkowana stawką 0% na terytorium kraju kontrahenta i kontrahent będzie zobowiązany do zapłaty podatku od wartości dodanej, to Zainteresowany będzie obowiązany do wykazania tej usługi w informacji podsumowującej, o której mowa w art. 100 ust. 1 ustawy oraz w poz. 12 deklaracjiVAT-7.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy odnośnie pytań nr 1 i 2 wniosku ORD-IN należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na opisie sprawy, w którym wskazano, iż przedmiotowa usługa nie jest zwolniona lub opodatkowana stawką 0% na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju, tj. Hiszpanii. Powyższe zostało przyjęte jako element przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego … w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.