Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-1.4012.132.2018.1.BS
z 12 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z dnia 26 lutego 2018 r. (data wpływu 6 marca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu prowadzenia ewidencji zakupów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 marca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług m.in. w zakresie sposobu prowadzenia ewidencji zakupów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina Miasta (dalej również: „Wnioskodawca” lub „Gmina”) jest jednostką samorządu terytorialnego - gminą o statusie miasta w rozumieniu ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2017 r., poz. 1868 ze zm.) oraz miastem na prawach powiatu w rozumieniu ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2017 r.. poz. 1875 ze zm.).

Gmina wykonuje zadania własne (określone w art. 7 ustawy o samorządzie gminnym oraz w art. 4 ustawy o samorządzie powiatowym) samodzielnie lub poprzez powołane samorządowe jednostki organizacyjne.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i rozlicza ten podatek wspólnie ze swoimi jednostkami organizacyjnymi w oparciu o art. 3 ustawy z dnia 5 września 2016 r. o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub od państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego (Dz. U. z 2016 r., poz. 1454, ze zm.), którą wprowadzono w związku z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 29 września 2015 r. w sprawie C-276/14 Gmina Wrocław oraz uchwałą Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 października 2015 r. (sygn. akt I FPS 4/15).

W związku z powyższym, Wnioskodawca zobowiązany jest do prowadzenia ewidencji dla podatku od towarów i usług, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 ze zm. - dalej „ustawa o VAT”) oraz do przekazywania Szefowi Krajowej Administracji Skarbowej informacji o prowadzonej ewidencji na podstawie art. 82 § 1b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201 ze zm. - dalej: „Ordynacja podatkowa”), tj. w postaci elektronicznej - pliku JPK_VAT.

W ramach Gminy działa T. (dalej: „CUW”), które jest jej jednostką organizacyjną (w formie jednostki budżetowej). Do zadań CUW, zgodnie z uchwałą Rady Miasta nr __ z dnia 24 listopada 2016 r., należy zapewnienie obsługiwanym jednostkom samorządowym (wymienionym w załącznikach do ww. uchwały) wspólnej obsługi organizacyjnej, finansowej i administracyjnej, polegającej m.in. na konsolidowaniu cząstkowych rozliczeń w podatku od towarów i usług dla jednostek obsługiwanych, a następnie sporządzaniu deklaracji w podatku od towarów i usług dla Gminy Miasta oraz ich korekt. Poszczególne jednostki organizacyjne Gminy (np. szkoły) przy realizacji własnych zadań dokonują również nabycia towarów i usług (przy czym oczywiście w związku z centralizacją rozliczeń VAT to Gmina jest wskazywana na fakturach jako nabywca towarów lub usług), w stosunku do których Gminie zupełnie nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur dokumentujących te nabycia. Przyczyną braku prawa do odliczenia VAT może być np. okoliczność, iż towar czy usługa wykorzystywane są wyłącznie do celów innych niż działalność gospodarcza albo wyłącznie do czynności co prawda podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ale w związku z którymi prawo do odliczenia VAT podatnikowi nie przysługuje (np. czynności przedmiotowo zwolnionych od podatku).

W związku z powyższym, Wnioskodawca zastanawia się nad koniecznością ujmowania faktur takich jak opisane powyżej w prowadzonej ewidencji dla podatku od towarów i usług i w konsekwencji w przekazywanych Szefowi Krajowej Administracji Skarbowej informacjach w formie plików JPK_VAT. Wnioskodawca wskazuje również, że przedmiotowe faktury nie dotyczą czynności, które powinny zostać rozliczone przez nabywcę w drodze tzw. „odwrotnego obciążenia” na podstawie poszczególnych przepisów art. 17 ust. 1 ustawy o VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy faktury dokumentujące nabycia towarów i usług, w związku z którymi Gminie nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony powinny być uwzględniane w prowadzonej ewidencji dla podatku od towarów i usług oraz w przekazywanej Szefowi Krajowej Informacji Skarbowej informacji JPK_VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma prawnego obowiązku uwzględniania w ewidencji dla podatku od towarów i usług oraz w informacji JPK_VAT danych o fakturach dokumentujących nabycia towarów i usług, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego. Zgodnie z art. 109 ust. 3 ustawy o VAT, podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej. Ewidencja powinna zawierać w szczególności dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, korekt podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżającej kwotę podatku należnego, korekt podatku naliczonego, kwoty podatku podlegającej wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu, a także inne dane służące identyfikacji poszczególnych transakcji, w tym numer, za pomocą którego kontrahent jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej.

Od dnia 1 stycznia 2018 r. ewidencja musi być prowadzona w formie elektronicznej przy użyciu programów komputerowych (art. 109 ust. 8a ustawy o VAT).

Prowadzenie ewidencji podatkowej jest jednym z podstawowych obowiązków czynnych podatników podatku od towarów i usług. Przedmiotowa ewidencja, jak wynika już bezpośrednio z brzmienia przytoczonej powyżej regulacji, służy zapewnieniu prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowych oraz informacji podsumowujących przez podatnika, jak również możliwości kontroli prawidłowości rozliczeń przez organy podatkowe. Katalog danych, które musi zawierać ewidencja ma charakter otwarty i obejmuje m.in. kwotę podatku naliczonego obniżającą kwotę podatku należnego: Ustawodawca nie odnosi się już w art. 109 ust. 3 ustawy o VAT do konieczności ujęcia w ewidencji także innych danych służących do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej. Nie ma to jednak zasadniczego znaczenia, skoro w zdaniu pierwszym ust. 3 ustawodawca przewiduje, że generalnym obowiązkiem podatnika jest prowadzenie ewidencji zawierającej dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej. Tym samym w dalszym ciągu podatnik jest obowiązany do ujmowania w ewidencji danych dotyczących m.in. wartości sprzedaży niepodlegającej opodatkowaniu, jeżeli podatek naliczony z nią związany podlega odliczeniu, wartość sprzedaży objętej zaniechaniem poboru podatku czy wartości wydatków poniesionych na nabycie kas rejestrujących etc., a więc danych mających wpływ na treść deklaracji podatkowej.

W konsekwencji, na gruncie wskazanego przepisu można argumentować, iż podatnik nie ma obowiązku wyszczególniania w ewidencji VAT faktur dokumentujących wyłącznie czynności, w związku z którymi nie przysługuje mu prawo do odliczenia podatku. Otrzymanie takich faktur nie wpływa bowiem zupełnie na rozliczenie podatku od towarów i usług w deklaracji podatkowej czy na treść jakiejkolwiek informacji podsumowującej.

W konsekwencji, nie ma również obowiązku zawierania danych o przedmiotowych fakturach w plikach JPK_VAT przekazywanych Szefowi Krajowej Informacji Skarbowej.

Zgodnie z art. 82 § 1 b Ordynacji Podatkowej, zgodnie z którym osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, prowadzące księgi podatkowe przy użyciu programów komputerowych, są obowiązane, bez wezwania organu podatkowego, do przekazywania, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, Szefowi Krajowej Administracji Skarbowej informacji o prowadzonej ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3 o VAT, w postaci elektronicznej odpowiadającej strukturze logicznej, o której mowa w art. 193a § 2 Ordynacji podatkowej, na zasadach dotyczących przesyłania ksiąg podatkowych lub ich części określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 193a § 3 Ordynacji podatkowej, za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, wskazując miesiąc, którego ta informacja dotyczy.

W myśl art. 193a § 2 Ordynacji podatkowej, struktura logiczna postaci elektronicznej ksiąg podatkowych oraz dowodów księgowych, z uwzględnieniem możliwości wytworzenia jej z programów informatycznych używanych powszechnie przez przedsiębiorców oraz automatycznej analizy danych, jest dostępna w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

Strona internetowa Ministerstwa Finansów zawiera strukturę logiczną pliku pod następującym adresem: http://www.mf.gov.pl/documents/764034/6145258/Schemat_JPK_VAT%283%29_v1-1.xsd. Jak wynika z powyższego, struktura pliku JPK_VAT oparta jest o ewidencję prowadzoną dla celów podatku VAT i stanowi jej odzwierciedlenie zgodnie z określoną strukturą logiczną. Czynny podatnik VAT, który nie ma prawa do odliczenia podatku wynikającego z określonych nabyć towarów lub usług, nie ma obowiązku ujmowania danych o fakturach dokumentujących te nabycia w ewidencji podatkowej, a w konsekwencji nie jest również zobowiązany do uwzględnienia ich w pliku JPK_VAT przesyłanym co miesiąc w formie elektronicznej do Szefa Krajowej Administracji Skarbowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, że ocena stanowiska dotyczy wyłącznie sposobu prowadzenia ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 ze zm.).

Stosownie do treści art. 109 ust. 3 ustawy, podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej. Ewidencja powinna zawierać w szczególności dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, korekt podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżającej kwotę podatku należnego, korekt podatku naliczonego, kwoty podatku podlegającej wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu, a także inne dane służące identyfikacji poszczególnych transakcji, w tym numer, za pomocą którego kontrahent jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej.

Przytoczona regulacja wskazuje na konieczność prowadzenia przez podatnika ewidencji, służącej prawidłowemu sporządzeniu deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej, gdyż dane, które podatnik wpisuje do deklaracji/informacji podsumowującej składanej w urzędzie skarbowym, stanowią odzwierciedlenie danych wynikających z prowadzonej przez niego ewidencji sprzedaży i ewidencji zakupu VAT. Przepisy ustawy o VAT nie narzucają określonej formy prowadzenia ewidencji. Ważne jest tylko, aby zawierała ona wszystkie elementy wymienione w art. 109 ust. 3 ustawy o VAT oraz inne dane, które są niezbędne do prawidłowego wypełnienia deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej.

W związku z prawidłowym rozliczeniem deklaracji podatkowej szczególnej wagi nabiera obowiązek odpowiedniego utrwalania wszelkich danych mających znaczenie dla wymiaru podatku. Każdy z podatników sam wybiera sposób prowadzenia ewidencji, aby na podstawie zgromadzonych danych terminowo i prawidłowo sporządzać deklarację podatkową. Dane te zostały w przepisie wymienione i dotyczą kwot określonych w art . 90, danych niezbędnych do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokości podatku należnego, kwot podatku naliczonego obniżających kwotę podatku należnego oraz kwoty podatku podlegającej wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu.

Należy wskazać, że prowadzona ewidencja pełni rolę zestawienia kwot wynikających z faktur, dokumentujących zdarzenia gospodarcze kształtujące ostatecznie rozliczenia podatku w deklaracji podatkowej. Zatem z jednej strony dane zawarte w prowadzonej ewidencji wynikają z wystawionych i otrzymanych faktur (sprzedaży i zakupów), natomiast z drugiej strony kwoty wynikające z tych ewidencji podlegają wykazaniu w deklaracji podatkowej.

Generalnie dane, które powinna zawierać ewidencja, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy można podzielić na dane dotyczące podatku należnego (sprzedaży) oraz dane dotyczące podatku naliczonego (zakupów).

W art. 90 ust. 1 ustawy, zawarto zapis, że w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Wobec tego ustawodawca narzuca wymóg odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, tj. odrębnego określenia kwot podatku naliczonego podlegającego odliczeniu w deklaracji podatkowej. Zatem podatnik zobowiązany jest wpisać do prowadzonej ewidencji kwoty podatku naliczonego podlegające odliczeniu.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Gmina przy realizacji własnych zadań dokonuje nabycia towarów i usług (przy czym oczywiście w związku z centralizacją rozliczeń VAT to Gmina jest wskazywana na fakturach jako nabywca towarów lub usług), w stosunku do których Gminie zupełnie nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur dokumentujących te nabycia. Przyczyną braku prawa do odliczenia VAT może być np. okoliczność, iż towar czy usługa wykorzystywane są wyłącznie do celów innych niż działalność gospodarcza albo wyłącznie do czynności co prawda podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ale w związku z którymi prawo do odliczenia VAT podatnikowi nie przysługuje (np. czynności przedmiotowo zwolnionych od podatku).

Mając na względzie przedstawiony w złożonym wniosku opis stanu faktycznego oraz powołane przepisy prawa, stwierdzić należy, że w sytuacji gdy Gmina posiada faktury dokumentujące nabycie towarów i usług, w związku z którymi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, to nie ma obowiązku ewidencjonowania tego zakupu w ewidencji zakupów sporządzanej na podstawie art. 109 ust. 3 ustawy o VAT. W rozpatrywanej sprawie prowadzona przez Gminę ewidencja zakupów, będzie zawierała kwotę podatku z podsumowania zestawienia podlegającą odliczeniu (znajdą się kwoty podatku naliczonego podlegające odliczeniu, o których mowa w art. 90 ustawy).

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie sposobu prowadzenia ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy, natomiast w pozostałym zakresie dotyczącym nieujmowania w plikach JPK_VAT danych zawartych w fakturach dokumentujących nabycia towarów i usług, w związku z którymi nie przysługuje prawo do odliczenia wydano postanowienie znak: 0115-KDIT1-1.4012.175.2017.1.BS.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę. Ponadto tut. organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację prowadzonej ewidencji. Oznacza to, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekle prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.