Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-3.4012.134.2018.3.MJ
z 13 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 lutego 2018 r. (data wpływu 15 lutego 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 3 kwietnia 2018 r. (data wpływu 5 kwietnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• możliwości zastosowania zwolnienia podmiotowego dla świadczonych usług dzierżawy nieruchomości,
  

• braku obowiązku zarejestrowania się jako czynny podatnik VAT oraz wystawiania faktur VAT z tytułu dzierżawy,
  

–jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 lutego 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• możliwości zastosowania zwolnienia podmiotowego dla świadczonych usług dzierżawy nieruchomości ,
  

• braku obowiązku zarejestrowania się jako czynny podatnik VAT oraz wystawiania faktur VAT z tytułu dzierżawy,
  

oraz w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 3 kwietnia 2018 r. w zakresie doprecyzowania opisu sprawy, przeformułowania pytania, własnego stanowiska oraz brakującej opłaty.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku).

Wnioskodawca … („Wnioskodawca”) wraz z małżonką i dwoma synami prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki jawnej „…” … sp. j. z siedzibą w …, ul. …, …, wpisaną do rejestru przedsiębiorców pod nr. KRS …, NIP … („Spółka jawna”). Przedmiotem działalności prowadzonej przez Spółkę jest import kwiatów sztucznych i artykułów dekoracyjnych bezpośrednio z Chin oraz ich sprzedaż hurtowa na terenie polski i państw sąsiadujących.

Spółka jawna nie prowadzi działalności gospodarczej związanej z nieruchomościami, w szczególności nie prowadzi działalności oznaczonej kodem PKD 77 (wynajem i dzierżawa nieruchomości, usługi deweloperskie lub budowlane). Wnioskodawca nie prowadzi indywidualnej działalności gospodarczej, nie jest wpisany do CEIDG. Poza Spółką jawną Wnioskodawca nie prowadzi innej działalności zarobkowej. Wnioskodawca pozostaje z małżonką w ustroju małżeńskiej wspólności majątkowej. W ciągu ostatnich 5 lat Wnioskodawca nie dokonywał sprzedaży lub zakupu nieruchomości Wnioskodawca nie deklaruje zamiaru prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie nieruchomości.

W 2012 r. Wnioskodawca, wraz z małżonką, nabył do majątku prywatnego wspólnego nieruchomość położoną w miejscowości … przy ul. …. Nieruchomość jest niezabudowana. Na Nieruchomości nie jest prowadzona działalność gospodarcza, aktualnie jest to pole. Z nieruchomości wyodrębniono w 2017 r. dwie działki oznaczone numerami 309 i 310. Działka oznaczona numerem 309 mająca powierzchnię 4999 m² jest przedmiotem niniejszego wniosku i jest dalej zwana „Nieruchomością”. Status Nieruchomości wskazany w ewidencji gruntów to grunty rolne RIIIa niemniej na dzień złożenia niniejszego uzupełnienia wniosku o wydanie interpretacji przepisów podatkowych dla obszaru, na którym leży Nieruchomość, istnieje projekt miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego zgodnie z którym Nieruchomość ma status gruntu usługowego. Ponadto wydano dla Nieruchomości decyzję o warunkach zabudowy (wniosek o wydanie decyzji złożyła Spółka jawna). Zostanie złożony wniosek o wyłączenie Nieruchomości z produkcji rolnej.

Wnioskodawca rozważa (zdarzenie przyszłe) zawarcie umowy dzierżawy Nieruchomości, której stronami będą Wnioskodawca i jego małżonka jako wydzierżawiający oraz Spółka jawna jako dzierżawca. Celem zawarcia umowy dzierżawy będzie umożliwienie Spółce prowadzenia na Nieruchomości działalności gospodarczej, w tym wzniesienie na Nieruchomości budynków: hali magazynowej i budynku biurowego. Zgodnie z art. 693 § 1 Kodeksu cywilnego przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz. Umowa dzierżawy co do zasady podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (VAT). W związku z powyższym Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy w razie zawarcia umowy dzierżawy Nieruchomości ze Spółką jawną dla Wnioskodawcy będzie to czynność opodatkowana VAT i jakie ewentualnie są dalsze konsekwencje podatkowe na gruncie podatku VAT z tym związane.

Z uzupełnienia wniosku wynika, że na dzień sporządzenia niniejszego pisma Wnioskodawca nie jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku VAT. Wnioskodawca nie planuje zarejestrowania się jako czynny podatnik VAT gdyż Wnioskodawca nie prowadzi indywidualnej działalności gospodarczej w szczególności Wnioskodawca nie prowadzi sprzedaży towarów lub usług. Wartość sprzedaży towarów i usług prowadzona przez Wnioskodawcę w roku 2017 r. nie przekroczyła kwoty 200.000 zł rocznie i Wnioskodawca zakłada, że wartość tej sprzedaży w roku 2018 r. także nie przekroczy tej kwoty. Na dzień dzisiejszy Wnioskodawca zakłada również, że w kolejnych latach podatkowych, tj. rok 2019 i następne, wartość sprzedaży prowadzonej przez Wnioskodawcę nie przekroczy kwoty 200.000 zł. Przewiduje się, że czynsz z dzierżawy Nieruchomości płacony będzie Wnioskodawcy przez Spółkę jawną w kwocie około 75.000 zł rocznie. Wnioskodawca nie dokonuje dostaw towarów i nie świadczy usług, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT.

Wnioskodawca nie planuje rozpoczęcia w 2018 r. prowadzenia działalności gospodarczej (w tym zarejestrowania się jako indywidualny przedsiębiorca). Wnioskodawca planuje tak jak dotychczas być wspólnikiem Spółki jawnej, która będzie prowadziła działalność gospodarczą Wnioskodawca nie planuje podejmowania, jako prywatna osoba, innej działalności zarobkowej z wyjątkiem zawarcia (zdarzenie przyszłe) umowy dzierżawy Nieruchomości ze Spółką jawną. W 2018 r. kwota z czynszu najmu, którą Wnioskodawca uzyska od Spółki jawnej z tytułu dzierżawy Nieruchomości, nie przekroczy kwoty określonej w art. 113 ust. 1 w związku z art. 113 ust. 9 ustawy o VAT (200.000 zł) w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym. W 2018 r Wnioskodawca nie planuje innej sprzedaży poza zawarciem umowy dzierżawy ze Spółką jawną dlatego łączna wartość sprzedaży w roku 2018 r. w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, nie przekroczy kwoty wskazanej w art. 113 ust. 9 ustawy o VAT.

Wnioskodawca, jako osoba fizyczna nie prowadzi samodzielnie indywidualnej działalności gospodarczej - jest on jedynie wspólnikiem Spółki jawnej Spółka jawna jest samodzielnym podatnikiem VAT. W 2017 r wartość sprzedaży dokonywanej przez Wnioskodawcę nie przekroczyła kwoty 200.000 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie postawione w uzupełnieniu wniosku).

1. Czy umowa dzierżawy pomiędzy Wnioskodawcą i Spółką jawną będzie czynnością opodatkowaną VAT i korzystającą ze zwolnienia w VAT jeśli łączna wartość sprzedaży dokonywanej przez Wnioskodawcę w roku podatkowym nie przekroczy kwoty wskazanej w art. 113 ust. 1 w związku z art. 113 ust. 9 ustawy o VAT?
2. W zdarzeniu przyszłym po zawarciu ze Spółką jawną umowy dzierżawy jeśli wartość sprzedaży Wnioskodawcy w roku podatkowym nie przekroczy kwoty wskazanej w art. 113 ust. 1 w związku z art. 113 ust. 9 ustawy o VAT Wnioskodawca nie będzie mieć obowiązku: zgłoszenia się jako czynny podatnik VAT do Urzędu Skarbowego oraz wystawiania faktur VAT z tytułu dzierżawy, a zarazem Wnioskodawca będzie mieć uprawnienie do wystawiania z tytułu dzierżawy faktur VAT bez podatku VAT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie przedstawionym w uzupełnieniu wniosku),

Pytanie nr 1

W ocenie Wnioskodawcy na dzień dzisiejszy, jako osoba prywatna nie posiada on statusu podatnika podatku od towarów i usług (VAT). Zdaniem Wnioskodawcy w razie zawarcia umowy dzierżawy Nieruchomości ze Spółką jawną Wnioskodawca może z tego tytułu uzyskać status podatnika VAT. Osoba fizyczna nieprowadząca indywidualnej działalności gospodarczej, zawierając umowę dzierżawy jako wydzierżawiający może stać się podatnikiem podatku VAT w związku z tą umową w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm. ). zwanej dalej „Ustawą o VAT”.

Zdaniem Wnioskodawcy odpłatne udostępnianie Nieruchomości na podstawie umowy dzierżawy na rzecz Spółki jawnej będzie stanowiło czynność podlegającą opodatkowaniu VAT lecz korzystającą ze zwolnienia od VAT z uwagi na nieprzekroczenie przez Wnioskodawcę kwoty 200.000 zł sprzedaży w roku podatkowym, w odpowiedniej proporcji w skali roku podatkowego. Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy dzierżawa stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Wydzierżawiający prywatną nieruchomość jest zatem w rozumieniu ustawy o VAT przedsiębiorcą, o ile najem będzie prowadzony w sposób ciągły oraz dla celów zarobkowych. Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usługi w rozumieniu art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi być wykonana przez podatnika.

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2 bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zawierając umowę dzierżawy nieruchomości ze Spółką jawną Wnioskodawca uzyskuje więc status podatnika VAT w rozumieniu ustawy o VAT. Wnioskodawca w zakresie działalności w postaci dzierżawy Nieruchomości Spółce jawnej stanie się podatnikiem podatku od towarów i usług na zasadach ogólnych. W tej sytuacji podlega obowiązkom wynikającym z ustawy o VAT jak również korzysta z przewidzianych tam zwolnień.

W zdarzeniu przyszłym jeśli z tytułu zawarcia ze Spółką jawną umowy dzierżawy Wnioskodawca uzyska status podatnika VAT nie będzie to skutkowało obowiązkiem uiszczania podatku VAT z tytułu umowy dzierżawy z poniższych względów.

W roku podatkowym 2017 Wnioskodawca nie dokonywał sprzedaży towarów lub usług. Jedyna działalność zarobkowa Wnioskodawcy polegała na uczestniczeniu, jako wspólnik, w Spółce jawnej będącej samodzielnym podatnikiem podatku VAT. Taki sam stan będzie trwał w zdarzeniu przyszłym, tj. Wnioskodawca nie przewiduje dokonywania w przyszłości sprzedaży towarów lub usług na kwotę przekraczającą 200.000 zł w roku podatkowym. W zdarzeniu przyszłym wartość przewidywanych przychodów Wnioskodawcy z umowy dzierżawy wyniesie prawdopodobnie kwotę około 75.000 zł netto rocznie. Taką samą kwotę będzie uzyskiwać z tytułu dzierżawy współwłaściciel nieruchomości małżonka Wnioskodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy jeżeli - jako osoba prywatna nieprowadząca indywidualnej działalności gospodarczej - nie będzie on w skali roku podatkowego dokonywał innych transakcji sprzedaży towarów lub usług poza ww. dzierżawą będzie mógł korzystać ze zwolnienia z opodatkowania transakcji dzierżawy podatkiem VAT. Powyższe wynika z przepisu art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym „Zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł.”

Natomiast zgodnie z art. 113 ust. 9 ustawy o VAT zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT. Zatem w razie rozpoczęcia dzierżawy (czy innej sprzedaży towarów lub usług) w trakcie roku podatkowego limit kwoty 200.000 zł liczy się proporcjonalnie w skali roku podatkowego. Zdaniem Wnioskodawcy jeśli wartość uzyskiwanych przez niego, jako osobę prywatną, kwot z tytułu sprzedaży towarów lub usług, wliczając w to czynsz uzyskiwany z dzierżawy, nie przekroczy kwoty 200.000 zł w skali roku podatkowego wówczas umowa dzierżawy Nieruchomości zawarta ze Spółką jawną nie będzie opodatkowana podatkiem VAT Natomiast jeśli wartość sprzedaży Wnioskodawcy przekroczyłaby limity określone w art. 113 ust. 1 w związku z art. 113 ust. 9 ustawy o VAT wówczas powstaną obowiązki związane z opodatkowaniem umowy dzierżawy podatkiem VAT, w tym prawidłowego wystawiania faktur VAT i zapłaty podatku VAT do właściwego Urzędu Skarbowego.

Pytanie nr 2

Zdaniem Wnioskodawcy w zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca nie będzie obciążony obowiązkiem zgłoszenia się do właściwego Urzędu Skarbowego jako podatnik VAT jeśli wartość prowadzonej przez niego sprzedaży towarów i usług wliczając w to opisany czynsz uzyskiwany z dzierżawy nieruchomości Spółce jawnej, nie będzie przekraczać kwoty 200.000 zł w skali roku podatkowego.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Czynsz z tytułu dzierżawy będzie sprzedażą wolną od VAT i Wnioskodawca nie będzie mieć ma konieczności rejestrowania się jako podatnik VAT czynny. Podmioty zwolnione od podatku nie są zobowiązane do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego do podatku od towarów i usług (jeżeli jednak złożą zgłoszenie zostaną zarejestrowani jako „podatnicy VAT zwolnieni”).

Zdaniem Wnioskodawcy w przypadku gdy Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy do wysokości limitu 200.000 zł (w przypadku podatnika rozpoczynającego w trakcie roku sprzedaż, limit ten należy liczyć w proporcji do okresu prowadzenia działalności), to Wnioskodawca nie będzie mieć obowiązku wystawiania faktur VAT dokumentujących usługi dzierżawy (czy jakąkolwiek inną sprzedaż) w tym roku podatkowym. Jeśli natomiast Wnioskodawca chciałby wystawiać Spółce jawnej faktury VAT z tytułu dzierżawy ma do tego prawo i będą to faktury bez podatku VAT z poniższych przyczyn. Zgodnie z § 3 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 3 grudnia 2013 r. w sprawie wystawiania faktur (Dz.U. z 2013 r. poz. 1485) faktura dokumentująca dostawę towarów lub świadczenie usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy powinna zawierać

1. datę wystawienia,
2. kolejny numer,
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy,
4. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi,
5. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług,
6. cenę jednostkową towaru lub usługi,
7. kwotę należności ogółem.
   
   

W zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca będzie zatem mógł wystawiać z tytułu dzierżawy faktury bez podatku VAT z tytułu świadczenia usług w zakresie dzierżawy, powołując się na zwolnienie z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – mocą art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle art. 31 § 1 ustawy stawy z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r. poz. 682), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku (art. 35 ww. Kodeksu).

Zgodnie z brzmieniem art. 36 § 1 oraz § 2 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy, oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

W oparciu o art. 37 § 1 pkt 1 ustawy kodeks rodzinny i opiekuńczy, zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Stosownie do zapisu zawartego w art. 43 § 1 ww. Kodeksu, oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Stawka podatku – zgodnie z przepisem art. 41 ust. 1 ustawy – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca rozważa zawarcie umowy dzierżawy Nieruchomości, której stronami będą Wnioskodawca i jego małżonka jako wydzierżawiający oraz Spółka jawna jako dzierżawca.

W myśl art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459 z późn. zm.), przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Z powyższych przepisów wynika, że umowa dzierżawy jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną. Odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego polegającego na oddaniu rzeczy do używania i pobierania pożytków, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. A zatem, umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i pobierania pożytków, w związku z czym stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie przedmiotu dzierżawy przez dzierżawcę.

Tak więc dzierżawa jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie dzierżawcy polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Zatem biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że będąca usługą dzierżawa, wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywana jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych, bez względu na to, czy dzierżawa będzie prowadzona w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych. Sam charakter stosunku prawnego, jaki kształtuje umowa dzierżawy, wskazuje, że ma ona długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe.

W konsekwencji dzierżawa nieruchomości objętej zakresem wniosku stanowić będzie odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
   
2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
   1. transakcji związanych z nieruchomościami,
      
   2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
      
   3. usług ubezpieczeniowych
   –jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
   
3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.
   
   

W myśl ust. 4 powyższego artykułu – podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9, pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności – przed dniem wykonania tej czynności.

W myśl art. 113 ust. 5 jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Natomiast stosownie do art. 113 ust. 9 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Ponadto, na mocy art. 113 ust. 10 ustawy jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Odnosząc się tym samym do okoliczności sprawy stwierdzić należy, że Wnioskodawca rozpoczynając prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie dzierżawy nieruchomości na rzecz Spółki będzie mógł korzystać ze zwolnienia od podatku wynikającego z art. 113 ust. 9 ustawy. Powyższe wynika z faktu, że przewidywana przez Wnioskodawcę wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty 200.000 zł, oraz Wnioskodawca nie dokonuje dostaw towarów i nie świadczy usług, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy.

W kolejnych latach Wnioskodawca będzie mógł nadal korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy z tytułu wykonywanych czynności, ponieważ – jak wskazano we wniosku – wartość sprzedaży nie przekroczy kwoty określonej w art. 113 ust. 1 ustawy, tj. 200.000 zł, oraz nie będzie dokonywał dostaw towarów i świadczył usług, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy. Należy zaznaczyć, że jeśli Wnioskodawca będzie wykonywał czynności wyłączające uprawnienie do korzystania ze zwolnienia określone w art. 113 ust. 13 ustawy lub gdy wartość sprzedaży przekroczy w poprzednim roku podatkowym kwotę określoną w powołanych przepisach, to Wnioskodawca nie będzie mógł korzystać z ww. zwolnienia. W sytuacji, gdy wynagrodzenie za przedmiotowe usługi przekroczy limit zwolnienia, zwolnienie to traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tą kwotę.

Zatem, jeżeli wynagrodzenie za przedmiotowe usługi spowoduje przekroczenie kwoty, o której mowa w art. 113 ust. 1, to Wnioskodawca będzie miał obowiązek zarejestrować się jako czynny podatnik VAT i opodatkować podatkiem od towarów i usług dalszą dzierżawę nieruchomości.

Zasady dokumentowania czynności podlegających opodatkowaniu regulują przepisy art. 106a-106g ustawy.

Stosownie do przepisu art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.
   
   

Na podstawie art. 106b ust. 2 ustawy, podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

Stosownie do art. 106b ust. 3 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów – jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,
2. sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118.

• jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.
  
  

W myśl art. 106e ust. 1 pkt 19 ustawy, faktura powinna zawierać, w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 albo przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 – wskazanie:

1. przepisu ustawy albo aktu wydanego na podstawie ustawy, na podstawie którego podatnik stosuje zwolnienie od podatku,
2. przepisu dyrektywy 2006/112/WE, który zwalnia od podatku taką dostawę towarów lub takie świadczenie usług, lub
3. innej podstawy prawnej wskazującej na to, że dostawa towarów lub świadczenie usług korzysta ze zwolnienia.
   
   

Z kolei w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 3 grudnia 2013 r. w sprawie wystawiania faktur (Dz.U. z 2013 r., poz. 1485) określono między innymi przypadki, w których faktury mogą zawierać zakres danych węższy niż określony w art. 106e ustawy oraz zakres tych danych.

Zgodnie z § 3 pkt 1 ww. rozporządzenia, faktura dokumentująca dostawę towarów lub świadczenie usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2-6, 8-36 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 ustawy powinna zawierać:

1. datę wystawienia,
2. kolejny numer,
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy,
4. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi,
5. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług,
6. cenę jednostkową towaru lub usługi,
7. kwotę należności ogółem,
8. wskazanie przepisu ustawy, aktu wydanego na podstawie ustawy, przepisu dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.) lub innej podstawy prawnej, zgodnie z którą podatnik stosuje zwolnienie od podatku.
   
   

Z kolei – w myśl § 3 pkt 3 ww. rozporządzenia - faktura dokumentująca dostawę towarów lub świadczenie usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy powinna zawierać dane, o których mowa w pkt 1 lit. a-g. Tym samym, w tej sytuacji, nie ma obowiązku wskazania przepisu na fakturze, na podstawie którego podatnik korzysta ze zwolnienia.

Zatem mając na uwadze powołane wyżej regulacje prawne stwierdzić należy, że w przypadku gdy Wnioskodawca będzie korzystać ze zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy do wysokości limitu 200.000 zł (w przypadku podatnika rozpoczynającego w trakcie roku sprzedaż, limit ten należy liczyć w proporcji do okresu prowadzenia działalności), to prawidłowym będzie wystawianie faktury bez podatku VAT z tytułu świadczenia usług w zakresie dzierżawy przedmiotowej nieruchomości, powołując się na zwolnienie z art. 113 ust. 1 w związku z art. 113 ust. 9 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejszą interpretacją rozstrzygnięto wniosek w zakresie podatku od towarów i usług. Natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie Wnioskodawcy i nie wywołuje skutków podatkowych dla żony Wnioskodawcy.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku – nie mogą być zgodnie z art. 14 b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, niniejsza interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w … w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.