Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-3.4012.149.2018.1.MK
z 13 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 lutego 2018 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do pełnego lub częściowego obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. „...” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 lutego 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do pełnego lub częściowego obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. „...”.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Powiat R. jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Powiat jako jednostka samorządu terytorialnego prowadzi działalność niepodlegającą VAT oraz działalność opodatkowaną i zwolnioną. Na mocy ustawy z dnia 5 września 2016 r. o szczególnych zasadach rozliczeń od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu UE lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego (Dz. U. z 2016 r. poz. 1454 z póżn. zm.) w dniu 1 stycznia 2017 r. doszło do scentralizowania rozliczeń VAT Powiatu R. i jego jednostek budżetowych Powiat R. w dniu 29.11.2017 r. podpisał z 19 powiatami woj. porozumienie o partnerstwie w sprawie wspólnej realizacji przedsięwzięcia pn. „...” poprawa spójności komunikacyjnej województwa ....poprzez budowę i przebudowę dróg powiatowych usprawniających dostępność komunikacyjną do regionalnych i subregionalnych centrów rozwoju, w ramach Osi Priorytetowej 8. Mobilność regionalna i ekologiczny transport, Działanie 8.2 Lokalny układ transportowy Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020, wpisanego Uchwałą Nr ... Zarządu Województwa z dnia 21 lutego 2017 r. do Wykazu Zidentyfikowanych Projektów Pozakonkursowych (WZPP), stanowiącego załącznik Nr 5 do SzOOP RPO W na lata 2014-2020. Przedmiotem projektu jest przygotowanie i realizacja zadań inwestycyjnych przez Lidera Projektu - Powiatu L. oraz poszczególnych jego partnerów, w tym Powiatu R.. Głównym celem projektu jest poprawa dostępności komunikacyjnej województwa poprzez budowę i przebudowę dróg powiatowych zwiększających dostępność do dróg krajowych i wojewódzkich, a tym samym poprawa mobilności regionalnej poprzez łączenie węzłów drugorzędnych i trzeciorzędnych z infrastrukturą TEN-T, w tym z węzłami multimodalnymi. W ramach zadania Powiatu R. pn. „...” na terenie gminy R. zaplanowano, między innymi, na odcinku ul. S. (dr. pow. Nr ...) na długości około 1,51 km roboty nawierzchniowe, budowę i przebudowę chodników, budowę ścieżki rowerowej długości około 1,51 km, częściową wymianę istniejącego oznakowania pionowego oraz wykonanie oznakowania poziomego chemoutwardzalnego. Zaplanowano również szereg urządzeń poprawiających bezpieczeństwo pieszych i użytkowników drogi, w tym przebudowę ronda znajdującego się na skrzyżowaniu drogi powiatowej Nr ... i Nr ... W ramach zadania w ul. S. przy LO w R. przewidziano również przebudowę zatok postojowych. Z kolei na terenie Miasta D. zaplanowano, między innymi, na odcinku ul. S., ul. M. i ul. T. (droga powiatowa Nr ...) na długości około 2,34 km: roboty nawierzchniowe, budowę i przebudowę chodników, budowę ścieżki rowerowej długości około 1,37 km, częściową wymianę istniejącego oznakowania pionowego oraz wykonanie oznakowania poziomego chemoutwardzalnego. Tu również zaplanowano szereg urządzeń bezpieczeństwa ruchu, w tym wyniesione skrzyżowanie ul. T. i ul. L., wyniesione przejście dla pieszych przy ZS Nr 3 w D.. W celu poprawy bezpieczeństwa użytkowników dróg przewidziano przebudowę w D. ronda znajdującego się na skrzyżowaniu drogi powiatowej Nr ... (ul. S.) i drogi powiatowej Nr ... (ul. J.). Zaplanowano również w ul. T. budowę 2 zatok postojowych oraz parkingu. Projekt pn.: „......” realizowany będzie w latach 2018-2019. Szacunkowe całkowite koszty realizacji Projektu wynoszą 221.545.586.89 zł, w tym: kwota wydatków kwalifikowalnych na realizację Projektu wynosi 221.544.386.89 zł: wkład własny Lidera i Partnerów w realizację Projektu wynosi: 101.544.386,90 zł i nie może być niższy niż 15% kwoty wydatków kwalifikowalnych i obejmuje: wkład własny w koszty zarządzania wynoszący 404.250.01 zł; wkład własny w zadania inwestycyjne wynoszący 101.140 136,89 zł; wysokość dofinansowania ze środków RPO W wynosi 119.999.999.99 zł i nie przekracza 85% kwoty wydatków kwalifikowalnych Projektu i obejmuje: dof. zadań w kwocie 117.709.250,00 zł i dof. kosztów zarządzania w kwocie 2.290.749,99 zł. Kwota wydatków niekw. na realizację Projektu wynosi 1.200,00 zł.

Szacowane całkowite koszty realizacji zadania Powiatu R. w ramach Projektu wynoszą 8.504.343,88 zł, w tym: kwota wydatków kwalifikowalnych wynosi 8.504.283,88 zł; wkład własny Powiatu R. wynosi: 4 508.670,88 zł i obejmuje: wkład własny w koszty Projektu (koszty zarządzania) wynoszący 16.448,17 zł i wkład własny w zadanie inwestycyjne wynoszący 4.492.222,71 zł; wysokość dof. ze środków RPO W wynosi 3.995.613.00 zł i obejmuje: dofinansowanie zadania inw. w kwocie 3.902.406,73 zł i dof kosztów zarządzania w kwocie 93.206,27 zł. Kwota wydatków niekw. wynosi 60.00 zł. Cała wybudowana infrastruktura będzie ogólnodostępna. Efekty zrealizowanej inwestycji będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Efekty realizowanej inwestycji będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę i ZDP w R. do celów innych niż działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Realizując inwestycję Wnioskodawca wykonuje zadania publiczne, z których nie ma zamiaru czerpać korzyści finansowych Wnioskodawca nie ma możliwości przyporządkowania wydatków do celów działalności gospodarczej. Środki finansowe na utrzymanie powstałej infrastruktury zostaną zabezpieczone w budżecie Powiatu. Przy planowanej do przebudowy w ramach przedmiotowego projektu drodze powiatowej Nr ... zlokalizowane są przystanki komunikacyjne, których właścicielem lub zarządzającym jest Powiat R., udostępnione dla operatorów i przewoźników. Rada Powiatu w R. podjęła w dniu 28 września 2012 r. uchwałę Nr ... w sprawie określenia przystanków komunikacyjnych, których właścicielem lub zarządzającym jest Powiat R., udostępnionych dla operatorów i przewoźników oraz warunków i zasad korzystania z przystanków, jak również uchwałę Nr ... w sprawie ustalenia stawki opłaty za korzystanie przez operatora lub przewoźnika z przystanków komunikacyjnych, których właścicielem jest Powiat R.. Uchwały te stanowią akt prawa miejscowego, podlegający publikacji w wojewódzkim dzienniku urzędowym. W uchwale ustalono stawkę opłaty za korzystanie z przystanków komunikacyjnych w wysokości 0,05 zł za jedno zatrzymanie środka transportu na każdym przystanku komunikacyjnym. Podstawę prawną ustalenia opłaty stanowi art. 16 ust. 1. 4 i 5 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym. Zgodnie z uchwałą Rady Powiatu funkcję administratora przystanków komunikacyjnych pełni ZDP w R.. Na podstawie ww. uchwały zawiera on z przewoźnikami umowy cywilnoprawne na korzystanie z przystanków. Przewoźnik zobowiązany jest uiszczać miesięczną opłatę z góry za korzystanie z przystanków komunikacyjnych w wysokości ustalonej jako iloczyn ilości zatrzymań środków transportu przewoźnika w ciągu miesiąca (wynikający z planowanego rozkładu jazdy) i wysokości stawki, określonej w uchwale Rady Powiatu w R.. Zgodnie z art. 16 ust. 7 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym, środki finansowe z opłat za korzystanie z przystanków stanowią dochód Powiatu w R. z przeznaczeniem na utrzymanie przystanków komunikacyjnych. ZDP w R. został utworzony Uchwałą Nr 111/17/99 Rady Powiatu w R. z dnia 29 stycznia 1999 r., jest jednostką organizacyjną Powiatu R., nieposiadającą osobowości prawnej, działającą jako wyodrębniona jednostka budżetowa. Pełni funkcję zarządu dróg powiatowych oraz prowadzi działalność w imieniu Zarządu Powiatu. Pobieranie przez Powiat R. opłat (daniny publicznej) za korzystanie przez operatorów publicznych transportu zbiorowego i przewoźników drogowych z przystanków komunikacyjnych jest bez wątpienia przejawem wykonywania władztwa publicznego. Podmiot sprawujący zarząd nad lokalnym transportem zbiorowym przy wykonywaniu tych czynności działa na ustawowo uregulowanych zasadach, a zatem nie jest w stanie dokonywać modyfikacji, dopuszczalnych w stosunkach cywilnoprawnych w ramach swobody zawierania umów. Organ taki pobiera należność o charakterze daniny publicznej, zaś dochód uzyskany z jej poboru służy celom publicznym. Tak więc, w świetle art. 15 ust. 6 ustawy o podatku VAT, Powiat nie jest w tym przypadku podatnikiem podatku VAT i w konsekwencji pobierane opłaty od przewoźników za korzystanie z przystanków nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Powiat R. w zakresie poboru opłat za korzystanie z przystanków komunikacyjnych wnoszonych przez operatorów i przewoźników działa jako organ władzy publicznej i w tym zakresie wyłączony jest z kategorii podatników podatku VAT. Tym samym ww. czynności udostępniania przystanków komunikacyjnych, z tytułu których pobierane są ww. opłaty, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT. Zatem nie znajduje zastosowania art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Powiat nie będzie miał prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki ponoszone z tytułu realizacji w/w projektu oraz opłat za korzystanie przez operatora lub przewoźnika z przystanków komunikacyjnych znajdujących się na przebudowanej infrastrukturze. Wnioskodawca zobligowany jest dostarczyć interpretację indywidualną do wniosku o płatność. Interpretacja ta musi być wydana przez właściwy organ podatkowy przedstawiając możliwość odliczeń podatku VAT dotyczącego realizowanego projektu. Przedmiot interpretacji stanowi stan faktyczny, nie jest przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli skarbowej, celno-skarbowej, jak również sprawa nie została rozstrzygnięta decyzją ani postanowieniem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w odniesieniu do realizowanej inwestycji opisanej w stanie faktycznym Wnioskodawca, w świetle art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz.U. z 2017 r. poz.1221 ze zm.) będzie miał możliwość obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od nabycia towarów i usług w całości lub częściowo zarówno w trakcie realizowania inwestycji jak i po jej zakończeniu?

Zdaniem Wnioskodawcy, brak jest podstaw do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od nabywanych towarów i usług w związku z nabywaniem towarów i usług w ramach realizacji przedmiotowego projektu finansowanego ze środków UE, zarówno w trakcie ponoszenia wydatków na inwestycję, jak i po jej zakończeniu. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą. Natomiast stosownie do treści art. 15 ust. 6 ww. ustawy, nie uznaje się za podatników organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Wnioskodawca nie będzie wykonywał żadnych czynności opodatkowanych związanych z przebudowanymi drogami w ramach projektu. W tej sytuacji nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od nabycia towarów i usług służących do realizacji przedmiotowej inwestycji. Nie zachodzą okoliczności uprawniające do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego na podst. art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny. Infrastruktura, która powstanie przy realizacji projektu nie będzie wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej (w szczególności nie będą pobierane opłaty od podmiotów, ani osób z niej korzystających), wszystkie elementy infrastruktury będą nieodpłatnie dostępne jako element ogólnodostępnej infrastruktury społecznej.

Ponadto obowiązuje Uchwała w sprawie opłaty za korzystanie przez operatorów i przewoźników z przystanków komunikacyjnych, których właścicielem lub zarządzającym jest Powiat R.. Na jej podstawie pobierane są przez ZDP w R. miesięcznie opłaty, które nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż pobieranie opłat za korzystanie z przystanków komunikacyjnych wchodzi w zakres władztwa publicznego wykonywanego przez organ władzy publicznej. Zatem stwierdzić należy, że towary i usługi nabywane na potrzeby realizacji projektu nie będą miały związku z wykonywaniem czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki prawnopodatkowe, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Ponadto, podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Podatnikami – zgodnie z zapisem art. 15 ust. 1 ustawy – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z kolei pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy – nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. Urz. UE.L. Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter wyłącznie podmiotowo-przedmiotowy.

W świetle wskazanych unormowań jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwoistym charakterze:

• podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz
  

• podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na podstawie umów cywilnoprawnych.
  
  

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2017 r., poz. 1868, z późn. zm.), powiat wykonuje określone ustawami zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 6 ustawy powiat wykonuje określone ustawami zadania publiczne o charakterze ponadgminnym w zakresie m.in. transportu zbiorowego i dróg publicznych.

W odniesieniu do wątpliwości Wnioskodawcy, aby dokonać prawidłowego rozstrzygnięcia kwestii możliwości obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z zakupami związanymi z projektem, przede wszystkim określenia wymaga czy m.in. czynności udostępniania przystanków, za które pobierane są opłaty, będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z regulacji art. 7 ust. 1 ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 tej ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym (Dz. U. z 2017 r., poz. 2136), organizatorem publicznego transportu zbiorowego, zwanym dalej „organizatorem”, właściwym ze względu na obszar działania lub zasięg przewozów, jest powiat:

1. na linii komunikacyjnej albo sieci komunikacyjnej w powiatowych przewozach pasażerskich,
2. któremu powierzono zadanie organizacji publicznego transportu zbiorowego na mocy porozumienia między powiatami – na linii komunikacyjnej albo sieci komunikacyjnej w powiatowych przewozach pasażerskich, na obszarze powiatów, które zawarły porozumienie.
   
   

W myśl art. 15 ust. 1 pkt 3 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym, organizowanie publicznego transportu zbiorowego polega w szczególności na zapewnieniu odpowiednich warunków funkcjonowania publicznego transportu zbiorowego, w szczególności w zakresie:

1. standardów dotyczących przystanków komunikacyjnych oraz dworców,
2. korzystania z przystanków komunikacyjnych oraz dworców,
3. funkcjonowania zintegrowanych węzłów przesiadkowych,
4. funkcjonowania zintegrowanego systemu taryfowo-biletowego,
5. systemu informacji dla pasażera.
   
   

Na podstawie art. 15 ust. 1 pkt 6 cyt. ustawy o publicznym transporcie zbiorowym, organizowanie publicznego transportu zbiorowego polega w szczególności na określeniu przystanków komunikacyjnych i dworców, których właścicielem lub zarządzającym jest jednostka samorządu terytorialnego, udostępnianych dla operatorów i przewoźników oraz warunków i zasad korzystania z tych obiektów.

Z kolei art. 15 ust. 2 ww. ustawy o publicznym transporcie zbiorowym stanowi, że określenie przystanków komunikacyjnych i dworców oraz warunków i zasad korzystania, o których mowa w ust. 1 pkt 6, następuje w drodze uchwały podjętej przez właściwy organ danej jednostki samorządu terytorialnego.

Przepisy ww. ustawy o publicznym transporcie zbiorowym wprowadzają pojęcie operatora publicznego transportu zbiorowego, przez którego – w myśl art. 4 ust. 1 pkt 8 tejże ustawy – rozumie się samorządowy zakład budżetowy oraz przedsiębiorcę uprawnionego do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie przewozu osób, który zawarł z organizatorem publicznego transportu zbiorowego umowę o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego, na linii komunikacyjnej określonej w umowie.

Natomiast zgodnie z art. 16 ust. 1 i ust. 2 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym, w transporcie drogowym za korzystanie przez operatora i przewoźnika z przystanków komunikacyjnych lub dworców mogą być pobierane opłaty. Stawki opłat za korzystanie przez operatora i przewoźnika z przystanków komunikacyjnych lub dworców oraz standardy, o których mowa w art. 15 ust. 1 pkt 3 lit. a, są ustalane w drodze negocjacji między gminą, na obszarze której jest usytuowany przystanek komunikacyjny lub dworzec, i właścicielem albo zarządzającym przystankiem komunikacyjnym lub dworcem.

W przepisie art. 16 ust. 4 cyt. ustawy przewidziano również możliwość pobierania przez jednostkę samorządu terytorialnego opłat za korzystanie przez operatorów i przewoźników z przystanków komunikacyjnych lub dworców, których jest właścicielem albo zarządzającym, z tym, że stawka opłaty jest ustalana w drodze uchwały podjętej przez właściwy organ danej jednostki samorządu terytorialnego, z uwzględnieniem niedyskryminujących zasad.

Zgodnie z art. 16 ust. 5 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym, stawka opłaty, o której mowa w ust. 4, nie może być wyższa niż:

1. 0,05 zł za jedno zatrzymanie środka transportu na przystanku komunikacyjnym;
2. 1 zł za jedno zatrzymanie środka transportu na dworcu;
3. 2 zł za jedno zatrzymanie środka transportu na dworcu wyznaczonym zgodnie z art. 47h ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym do udzielania pomocy osobom niepełnosprawnym i osobom o ograniczonej sprawności ruchowej w zakresie określonym w załączniku I lit. a do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 181/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. dotyczącego praw pasażerów w transporcie autobusowym i autokarowym i zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 2006/2004.
   
   

W myśl art. 16 ust. 7 ww. ustawy o publicznym transporcie zbiorowym, opłaty, o których mowa w ust. 4, stanowią dochód właściwej jednostki samorządu terytorialnego, z przeznaczeniem na:

1. utrzymanie przystanków komunikacyjnych oraz dworców, o których mowa w ust. 4, oraz
2. realizację zadań określonych w art. 18 – w przypadku gdy organizatorem jest gmina.
   
   

W przypadku więc, gdy właściwa jednostka samorządowa ustanowi – w drodze uchwały wydanej na podstawie art. 16 ust. 4 – opłatę za korzystanie z przystanków, jednym z warunków korzystania z tych obiektów, określonych uchwałą wydaną na podstawie art. 15 ust. 2, powinien być obowiązek ponoszenia przez podmioty świadczące usługi przewozowe tej opłaty w wysokości wynikającej z pomnożenia opłaty przez liczbę zatrzymań wynikającą z rozkładu jazdy.

W kontekście omawianej sprawy należy również zwrócić uwagę na orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, który w wyroku z 20 marca 2013 r. o sygn. akt I FSK 687/12, odwołując się do art. 15 ust. 6 ustawy o VAT oraz art. 4 ust. 5 Dyrektywy Rady z 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej; ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. U. UE L z 13 czerwca 1977 r.; dalej VI Dyrektywa), jednoznacznie stwierdził, że organy władzy o charakterze krajowym, regionalnym i lokalnym i inne instytucje prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują i transakcjami, które zawierają jako władze publiczne, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub inne płatności w związku z taką działalnością lub transakcjami. Naczelny Sąd Administracyjny wskazał również, że „pobieranie przez samorząd opłat (daniny publicznej) za korzystanie z przystanków komunikacyjnych i dworców jest bez wątpienia przejawem wykonywania władztwa publicznego”.

Jak wynika ze wskazanych powyżej regulacji prawnych oraz orzeczenia NSA, zarówno zasady korzystania z przystanków, jak i stawki opłat za korzystanie z nich ustalane są w drodze uchwały właściwej jednostki samorządu terytorialnego. Podejmowane czynności związane z udostępnianiem przystanków mieszczą się w granicach zadań własnych powiatu i jednostka ta realizuje je jako organ władzy publicznej na podstawie aktu prawa miejscowego, tj. uchwały rady powiatu, a nie na podstawie umów cywilnoprawnych zawartych ze stosownymi podmiotami.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy zatem stwierdzić, że czynności udostępniania przystanków, za które pobierane są opłaty, należą do imperium uprawnionego organu zarządzającego daną drogą publiczną i infrastrukturą jej towarzyszącą, który wyposażony w kompetencje do orzekania w tych sprawach, realizuje zadania publiczne, wynikające z ustawowego powołania do pełnienia funkcji zarządcy dróg.

W konsekwencji należy uznać, że czynności odpłatnego udostępniania przystanków komunikacyjnych są przejawem wykonywania władztwa publicznego (mają charakter publicznoprawny a nie cywilnoprawny) i w konsekwencji spełniają przesłanki do wyłączenia ich z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy.

Zaznaczenia bowiem wymaga, że Powiat w związku z pobieraniem opłat za korzystanie z przystanków występuje jako organ władzy publicznej i realizuje zadania nałożone na Niego odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których został powołany. Skoro zatem w analizowanej sprawie Zainteresowany nie wystąpi w charakterze podatnika podatku od towarów i usług (został wyłączony z grona podatników na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy), czynność pobierania przez Wnioskodawcę opłat za korzystanie z przystanków nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w oparciu o art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 8 ust. 1 ustawy.

Tym samym należy stwierdzić, że nabywane przez Wnioskodawcę towary i usługi wykorzystywane na wybudowanie/przebudowanie przystanków komunikacyjnych nie będą związane ze sprzedażą opodatkowaną.

Jednocześnie z opisu sprawy wynika, że w ramach projektu na terenie gminy R. zaplanowano, między innymi, na odcinku ul S. (dr. pow. Nr ...) na długości około 1,51 km roboty nawierzchniowe, budowę i przebudowę chodników, budowę ścieżki rowerowej długości około 1,51 km, częściową wymianę istniejącego oznakowania pionowego oraz wykonanie oznakowania poziomego chemoutwardzalnego. Zaplanowano również szereg urządzeń poprawiających bezpieczeństwo pieszych i użytkowników drogi, w tym przebudowę ronda znajdującego się na skrzyżowaniu drogi powiatowej Nr ... i Nr .... W ramach zadania w ul. S. przy LO w R. przewidziano również przebudowę zatok postojowych. Z kolei na terenie Miasta D. zaplanowano, między innymi, na odcinku ul. S., ul. M. i ul. T. (droga powiatowa Nr ...) na długości około 2,34 km: roboty nawierzchniowe, budowę i przebudowę chodników, budowę ścieżki rowerowej długości około 1,37 km, częściową wymianę istniejącego oznakowania pionowego oraz wykonanie oznakowania poziomego chemoutwardzalnego. Tu również zaplanowano szereg urządzeń bezpieczeństwa ruchu, w tym wyniesione skrzyżowanie ul. T. i ul. L., wyniesione przejście dla pieszych przy ZS Nr 3 w D.. W celu poprawy bezpieczeństwa użytkowników dróg przewidziano przebudowę w D. ronda znajdującego się na skrzyżowaniu drogi powiatowej Nr ... (ul. S.) i drogi powiatowej Nr ... (ul. J.). Zaplanowano również w ul. T. budowę 2 zatok postojowych oraz parkingu.

Biorąc pod uwagę, że przedmiotem wniosku jest prawo do odliczenia z tytułu realizacji projektu dotyczącego m.in. przebudowy dróg powiatowych należy przywołać przepisy ustawy z 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1440, z późn. zm.).

W myśl art. 2a ust. 2 ww. ustawy o drogach publicznych, drogi wojewódzkie, powiatowe i gminne stanowią własność właściwego samorządu województwa, powiatu lub gminy.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o drogach publicznych, organ administracji rządowej lub jednostki samorządu terytorialnego, do którego właściwości należą sprawy z zakresu planowania, budowy, przebudowy, remontu, utrzymania i ochrony dróg, jest zarządcą drogi.

W myśl art. 19 ust. 2 tej ustawy, zarządcami dróg, z zastrzeżeniem ust. 3, 5, 5a i 8, są dla dróg:

1. krajowych – Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad;
2. wojewódzkich – zarząd województwa;
3. powiatowych – zarząd powiatu;
4. gminnych – wójt (burmistrz, prezydent miasta).
   
   

Zgodnie z art. 21 ust. 1 cyt. ustawy o drogach publicznych, zarządca drogi, o którym mowa w art. 19 ust. 2 pkt 2–4 i ust. 5, może wykonywać swoje obowiązki przy pomocy jednostki organizacyjnej będącej zarządem drogi, utworzonej odpowiednio przez sejmik województwa, radę powiatu lub radę gminy. Jeżeli jednostka taka nie została utworzona, zadania zarządu drogi wykonuje zarządca.

Rozpatrując możliwość odliczenia podatku VAT w związku z realizacją projektu polegającego na inwestycji drogowej, należy zauważyć, że co do zasady przebudowa dróg publicznych, jest realizacją celu publicznego na poziomie samorządowym, a więc jako zadanie jednostek samorządu terytorialnego mające na celu zaspokojenie zbiorowych potrzeb wspólnoty nie stanowi czynności związanej z wykonywaniem czynności opodatkowanych podatkiem VAT, uprawniającej do odliczenia podatku naliczonego. Wnioskodawca jednoznacznie wskazał, że przebudowa dróg ma na celu poprawę bezpieczeństwa mieszkańców powiatu oraz wszystkich osób korzystających z dróg publicznych znajdujących się na terenie powiatu, a nie generowanie przychodów. Przystępując do realizacji przedmiotowego projektu Powiat nie zamierza wykorzystywać efektów tej inwestycji w ramach działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, tylko zamierza je wykorzystywać wyłącznie w ramach działalności publicznoprawnej (w związku z realizacją zadań własnych). W związku z powyższym, przystępując do planowanej inwestycji Wnioskodawca nie będzie działał w charakterze podatnika podatku VAT.

W konsekwencji mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że Powiat nie będzie miał możliwości obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków ponoszonych w związku z realizacją projektu pn. „...”. Powyższe wynika z tego, że w analizowanym przypadku nie zostaną spełnione – wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy – przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego, tj. Powiat nie będzie działał jako podatnik VAT, a wydatki związane z realizacją przedmiotowej inwestycji nie będą służyły do wykonywania czynności opodatkowanych tym podatkiem.

Tym samym oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy należało uznać je za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy oraz własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …., w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.