Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4012.63.2018.3.AP
z 17 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 lutego 2018 r. (data wpływu 8 lutego 2018 r.), uzupełnionym pismami z dnia 29 marca 2018 r. (data wpływu 29 marca 2018 r.) oraz z dnia 10 kwietnia 2018 r. (data wpływu 10 kwietnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia lub uzyskania zwrotu podatku VAT naliczonego przy nabyciu towarów i usług w związku z realizacją projektu pn.: „Eko A – Budowa fotowoltaicznych mikroinstalacji prosumenckich w budynkach użyteczności publicznej w Gminie A” – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 lutego 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia lub uzyskania zwrotu podatku VAT naliczonego przy nabyciu towarów i usług w związku z realizacją projektu pn.: „Eko A – Budowa fotowoltaicznych mikroinstalacji prosumenckich w budynkach użyteczności publicznej w Gminie A”. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismami z dnia 29 marca 2018 r. oraz z dnia 10 kwietnia 2018 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina A w ramach RPO WSL 2014-2020 podpisała umowę na dofinansowanie projektu „Eko A – Budowa fotowoltaicznych mikroinstalacji prosumenckich w budynkach użyteczności publicznej w Gminie A”.

Projekt polegał na budowie ogniw fotowoltaicznych dla 9 budynków użyteczności publicznej w Gminie A (świetlice wiejskie, strażnice OSP, szkoły). Zakres prac związany z niniejszym projektem obejmie przede wszystkim prace budowlane związane ze stworzeniem 8 mikro instalacji fotowoltaicznych. Zakres prac budowlanych obejmuje: wykonanie niezbędnych konstrukcji do instalacji paneli PV wraz z przejściami przez przegrody (strop, dach, ściany) dla kabli elektrycznych i ich zabezpieczenie, położenie okablowania, podłączenie falowników/inwerterów, instalację oprogramowania sterującego oraz wykonanie prac porządkowych mających na celu doprowadzenie obiektu do stanu pierwotnego. Celem niniejszego projektu jest zwiększenie poziomu produkcji energii ze źródeł odnawialnych oraz ograniczenie niskiej emisji, poprzez budowę instalacji fotowoltaicznych dla 9 budynków użyteczności publicznej – Szkoła Podstawowa w A, Remiza OSP B, Świetlica wiejska i Remiza OSP w C, Szkoła Podstawowa w D, Szkoła Podstawowa w E, Świetlica wiejska w E, Remiza OSP E, Świetlica wiejska w F. Planowane do realizacji instalacje fotowoltaiczne zostaną umiejscowione na dachach wskazanych powyżej zabudowań, a energia, która zostanie przez nie wytworzona przewidziana jest w całości do zasilania istniejących obiektów i zredukowania jej zużycia, tym samym zredukowania kosztów zakupu od miejscowego operatora.

Realizacja projektu bezpośrednio przyczyni się do zwiększenia poziomu produkcji energii ze źródeł odnawialnych, racjonalizacji zużycia energii, ograniczenia energochłonności, zmniejszenia kosztów zakupu energii oraz zmniejszenia emisji pyłowo-gazowej do atmosfery na terenie Gminy A. Efektami dodatkowymi będą natomiast: rozwój gminy zgodny z założeniami zasad zrównoważonego rozwoju, ochrona środowiska naturalnego, promocja odnawialnych źródeł energii oraz wzrost świadomości ekologicznej i kształtowanie postawy prosumenckiej wśród mieszkańców.

Zrealizowana inwestycja jest własnością Gminy. Budynki poddane pracom budowy ogniw fotowoltaicznych stanowią własność Gminy i nie zostaną oddane na podstawie umowy cywilno-prawnej (np. dzierżawy, najmu lub użyczenia) do użytkowania innym podmiotom.

Gmina zadeklarowała utrzymanie projektu w niezmienionym charakterze przez co najmniej 5 lat od daty płatności końcowej otrzymanej z Instytucji Zarządzającej. Żadne wartości nabyte podczas założonych w projekcie prac nie zostaną zbyte, inwestycja nie będzie eksploatowana jako przedsięwzięcie komercyjne.

Termin realizacji inwestycji: 19 luty 2016 r. – 30 listopad 2017 r.

Gmina A nie jest przedsiębiorcą w rozumieniu funkcjonalnym. Jako jednostka samorządu terytorialnego funkcjonuje w oparciu o ustawę o samorządzie gminnym, który dokładnie wskazuje zakres realizowanych zadań związanych z zaspokajaniem zbiorowych potrzeb wspólnoty mieszkańców. Realizacja przedsięwzięcia związana jest z wykonywaniem zadań własnych i skierowana do mieszkańców gminy, a powstałe produkty nie będą wykorzystywane do działalności o charakterze gospodarczym (art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym Dz. U. z 2017 r. poz. 1875 tj.). Zgodnie z ustawą Prawo Ochrony Środowiska do zadań własnych gminy należy m.in. finansowanie przedsięwzięć związanych z ochroną powietrza, a także wspomaganie wykorzystania lokalnych źródeł energii odnawialnej oraz wprowadzania bardziej przyjaznych dla środowiska nośników energii (z art. 403 ust. 2 ustawy Prawo Ochrony Środowiska, Dz. U. z 2017 r., poz. 519).

Gmina A jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT.

Budynki użyteczności publicznej, które zostaną wyposażone w ogniwa fotowoltaiczne nie prowadzą wynajmu sal w celach zarobkowych. W szkołach podstawowych odbywają się wynajmy głównie dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Świetlice wiejskie wynajmowane są w ciągu roku sporadycznie (3-4 razy w roku) osobom fizycznym w celu organizacji imprez okolicznościowych. Natomiast wynajmy pomieszczeń znajdujących się w OSP E, OSP C, OSP B nie mają w ogóle miejsca. Ponadto, ze względu na bardzo niski wskaźnik Gmina nie odlicza podatku VAT naliczonego współczynnikiem i pre-współczynnikiem.

Projektem „Eko A – Budowa fotowoltaicznych mikroinstalacji prosumenckich w budynkach użyteczności publicznej w Gminie A” objęte są budynki:

1. Strażnica OSP B – jednostką budżetową jest Gmina A. W latach 2016-2017 strażnica OSP B nie była wynajmowana. Budynek będzie wykorzystywany zarówno do celów innych niż działalność gospodarcza (niepodlegających opodatkowaniu VAT), jak i do celów związanych z działalnością gospodarczą w związku z wykonywaniem czynności opodatkowanych VAT (np. najem pomieszczeń).
2. Strażnica OSP i świetlica wiejska w C – jednostką budżetową jest Gmina A. W latach 2016-2017 strażnica OSP C i świetlica wiejska nie były wynajmowane. Budynek będzie wykorzystywany zarówno do celów innych niż działalność gospodarcza (niepodlegających opodatkowaniu VAT), jak i do celów związanych z działalnością gospodarczą w związku z wykonywaniem czynności opodatkowanych VAT (np. najem pomieszczeń).
3. Strażnica OSP E – jednostką budżetową jest Gmina A. Za najem pomieszczenia w strażnicy OSP E Gmina otrzymuje czynsz w wysokości 210,43 zł brutto miesięcznie. Budynek będzie wykorzystywany zarówno do celów innych niż działalność gospodarcza (niepodlegających opodatkowaniu VAT), jak i do celów związanych z działalnością gospodarczą w związku z wykonywaniem czynności opodatkowanych VAT (np. najem pomieszczeń).
4. Świetlica wiejska w F – jednostką budżetową jest Gmina A. Świetlica wiejska w F była wynajęta w roku 2016 jeden raz na kwotę 184,50 zł brutto, w roku 2017 wynajem nie miał miejsca. Budynek będzie wykorzystywany zarówno do celów innych niż działalność gospodarcza (niepodlegających opodatkowaniu VAT), jak i do celów związanych z działalnością gospodarczą w związku z wykonywaniem czynności opodatkowanych VAT (np. najem pomieszczeń).
5. Świetlica wiejska w E – jednostką budżetową jest Gmina A. Świetlica wiejska w E w roku 2016 była wynajęta jeden raz na kwotę 369 zł brutto, w roku 2017 dwa razy na kwotę 1.107,00 zł brutto. Gmina poinformowała, że budynek będzie wykorzystywany zarówno do celów innych niż działalność gospodarcza (niepodlegających opodatkowaniu VAT) jak i do celów związanych z działalnością gospodarczą w związku z wykonywaniem czynności opodatkowanych VAT (np. najem pomieszczeń).
   Strażnice i świetlice wiejskie na terenie Gminy A są wynajmowane sporadycznie (działalność opodatkowana). Służą również w wyjątkowych sytuacjach do organizacji spotkań z mieszkańcami danego sołectwa (działalność niepodlegająca VAT). W przypadku wynajmu świetlic wiejskich, czy też strażnic OSP jest stosowana stawka podatku VAT w wysokości 23%, sprzedaż zwolniona ww. obiektach nie ma miejsca. Strażnice i świetlice stanowią mienie Gminy, w związku z tym wspólnie z Gminą działają jako jeden podatnik VAT. Współczynnik VAT za 2016 r dla Gminy (strażnice i świetlice wiejskie) wyniósł 18%, natomiast pre-współczynnik wyniósł 4%.
6. Szkoła Podstawowa w D – osobna jednostka budżetowa. Szkoła Podstawowa w D w latach 2016 i 2017 prowadziła sprzedaż opodatkowaną stawką 23% (wynajem sali gimnastycznej, basenu, zajęcia dodatkowe) oraz sprzedaż zwolnioną (opłaty za pobyt dzieci powyżej 5 godzin w oddziale przedszkolnym, czynsz za lokal mieszkalny, wpłaty za tzw. „zieloną szkołę”). Współczynnik VAT za rok 2016 dla Szkoły Podstawowej w D wynosił 37%, natomiast pre-współczynnik 3%. Budynek będzie wykorzystywany zarówno do celów innych niż działalność gospodarcza (niepodlegających opodatkowaniu VAT) jak i do celów związanych z działalnością gospodarczą w związku z wykonywaniem czynności opodatkowanych VAT (np. najem Sali gimnastycznej, basenu, zajęcia dodatkowe).
7. Szkoła Podstawowa w E – osobna jednostka budżetowa. Szkoła Podstawowa w E w latach 2016 i 2017 nie prowadziła sprzedaży opodatkowanej, jedynie sprzedaż zwolnioną (opłaty za pobyt dzieci powyżej 5 godzin w oddziale przedszkolnym, opłaty za żywienie, czynsz za lokal mieszkalny, wpłaty za tzw. zieloną szkołę). W związku z powyższym nie ma możliwości wyliczenia współczynnika VAT. Budynek będzie wykorzystywany zarówno do celów innych niż działalność gospodarcza (niepodlegających opodatkowaniu VAT) jak i do celów związanych z działalnością gospodarczą w związku z wykonywaniem czynności opodatkowanych VAT (np. najem pomieszczeń).
8. Szkoła Podstawowa w A – osobna jednostka budżetowa. Szkoła Podstawowa w A w latach 2016 i 2017 prowadziła sprzedaż opodatkowana stawką 23% (wynajem Sali gimnastycznej oraz pomieszczeń klasowych) oraz sprzedaż zwolnioną (m.in. opłaty za pobyt dzieci powyżej 5 godzin w oddziale przedszkolnym, czynsz za lokal mieszkalny, wpłaty za tzw. „zielona szkołę” oraz opłaty za wyżywienie). Współczynnik VAT za rok 2016 dla SP w A wyniósł 7% natomiast pre-współczynnik 5%. Wartość proporcji została wyliczona przez Wnioskodawcę na podstawie art. 86 ust. 2a-2h ustawy z dnia 11 marca 2004 r o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) przy uwzględnieniu proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 2-10 ww. ustawy.
   
   

Pismem z dnia 29 marca 2018 r. Gmina uzupełniła opis sprawy, poprzez następujące informacje:

Ad.1

Ogniwa fotowoltaiczne powstałe w ramach realizacji projektu pn.: „ Eko A - Budowa fotowoltaicznych mikroinstalacji prosumenckich w budynkach użyteczności publicznej w Gminie A” są wykorzystywane do następujących rodzajów działalności:

1. Strażnica OSP B
   • Działalność niepodlegająca VAT – ochrona przeciwpożarowa.
2. Strażnica OSP i świetlica wiejska w C.
   • Działalność niepodlegająca VAT – ochrona przeciwpożarowa, organizacja spotkań z mieszkańcami.
3. Strażnica OSP E
   • Działalność opodatkowana podatkiem VAT – dzierżawa pomieszczenia pod centralę telefoniczną (dzierżawca we własnym imieniu zawarł umowę o energię elektryczną i uiszcza opłaty).
   • Działalność niepodlegająca VAT – ochrona przeciwpożarowa.
4. Świetlica wiejska w F
   • Działalność opodatkowana podatkiem VAT – najem pomieszczeń dla mieszkańców Sołectwa (sporadycznie 1 raz w ostatnich 3 latach na parę godzin).
   • Działalność niepodlegająca VAT – organizacja spotkań z mieszkańcami.
5. Świetlica wiejska w E
   • Działalność opodatkowana podatkiem VAT – najem pomieszczeń dla mieszkańców Sołectwa (sporadycznie 1 raz w roku na parę godzin).
   • Działalność niepodlegająca VAT - organizacja spotkań z mieszkańcami.
6. Szkoła Podstawowa w D
   • Działalność opodatkowana podatkiem VAT – wynajem sali gimnastycznej, basenu.
   • Działalność zwolniona – opłata za pobyt dzieci powyżej 5 godzin w oddziale przedszkolnym, czynsz za lokal mieszkalny(najemca we własnym imieniu zawarł umowę o energię elektryczną i uiszcza opłaty), wpłaty za tzw. „zieloną szkołę”.
   • Działalność niepodlegająca VAT realizacja zadań z zakresu edukacji publicznej.
7. Szkoła Podstawowa w E
   • Działalność zwolniona – opłata za pobyt dzieci powyżej 5 godzin w oddziale przedszkolnym, czynsz za lokal mieszkalny (najemca we własnym imieniu zawarł umowę o energię elektryczną i uiszcza opłaty), wpłaty za tzw. „zieloną szkołę”, opłaty za żywienie.
   • Działalność niepodlegająca VAT – realizacja zadań z zakresu edukacji publicznej.
8. Szkoła Podstawowa w A
   • Działalność opodatkowana podatkiem VAT – wynajem sali gimnastycznej, pomieszczeń klasowych.
   • Działalność zwolniona – opłata za pobyt dzieci powyżej 5 godzin w oddziale przedszkolnym, czynsz za lokal mieszkalny (najemca we własnym imieniu zawarł umowę o energię elektryczną i uiszcza opłaty), wpłaty za tzw. „zieloną szkołę”, opłaty za żywienie.
   • Działalność niepodlegająca VAT – realizacja zadań z zakresu edukacji publicznej.
   Opłaty za żywienie oraz pobyt dzieci powyżej 5 godzin w oddziale przedszkolnym zgodnie z ustawą z 27 października 2017 r. o finansowaniu zadań oświatowych od 1.01.2018 r. stanowią niepodatkowe należności budżetowe o charakterze publicznoprawnym i nie podlegają podatkowi VAT.

Ad.2

1. Strażnica OSP B – nie ma możliwości przypisania zużycia energii w całości do działalności gospodarczej, ponieważ nie ma osobnego licznika prądu, oprócz prowadzenia działalności niepodlegającej VAT mogą być równolegle organizowane imprezy dla mieszkańców Sołectwa.
2. Strażnica OSP i świetlica wiejska w C – nie ma możliwości przypisania zużycia energii w całości do działalności gospodarczej, ponieważ nie ma osobnego licznika prądu, oprócz prowadzenia działalności niepodlegającej VAT mogą być równolegle organizowane imprezy dla mieszkańców Sołectwa.
3. Strażnica OSP E – nie ma możliwości przypisania zużycia energii w całości do działalności gospodarczej, ponieważ nie ma osobnego licznika prądu, oprócz prowadzenia działalności niepodlegającej VAT mogą być równolegle organizowane imprezy dla mieszkańców Sołectwa.
4. Świetlica wiejska w F – nie ma możliwości przypisania zużycia energii w całości do działalności gospodarczej, ponieważ nie ma osobnego licznika prądu, oprócz prowadzenia działalności niepodlegającej VAT mogą być równolegle organizowane imprezy dla mieszkańców Sołectwa.
5. Świetlica wiejska w E – nie ma możliwości przypisania zużycia energii w całości do działalności gospodarczej, ponieważ nie ma osobnego licznika prądu, oprócz prowadzenia działalności niepodlegającej VAT mogą być równolegle organizowane imprezy dla mieszkańców Sołectwa.
6. Szkoła Podstawowa w D – nie ma możliwości przypisania zużycia energii w całości do działalności gospodarczej, ponieważ nie ma osobnego licznika prądu, po zajęciach dydaktycznych odbywają się zajęcia dodatkowe, sprzątanie pomieszczeń klasowych a dodatkowo wynajem sali gimnastycznej i basenu.
7. Szkoła Podstawowa w E – nie ma możliwości przypisania zużycia energii w całości do działalności gospodarczej, ponieważ nie ma osobnego licznika prądu, a w ostatnich latach Szkoła nie prowadziła działalności opodatkowanej.
8. Szkoła Podstawowa w A – nie ma możliwości przypisania zużycia energii w całości do działalności gospodarczej, ponieważ nie ma osobnego licznika prądu, po zajęciach dydaktycznych odbywają się zajęcia dodatkowe, sprzątanie pomieszczeń klasowych a dodatkowo wynajem hali sportowej dla osób z zewnątrz.

W związku z powyższym zużycie energii nie jest uzależnione od prowadzonej działalności opodatkowanej.

Ad.3

1. Strażnica OSP B – nie ma możliwości przyporządkowania wydatków poniesionych w ramach realizacji projektu do czynności opodatkowanych, gdyż jednostka nie prowadzi działalności opodatkowanej.
2. Strażnica OSP i świetlica wiejska w C – nie ma możliwości przyporządkowania wydatków poniesionych w ramach realizacji projektu do czynności opodatkowanych, gdyż jednostka nie prowadzi działalności opodatkowanej.
3. Strażnica OSP E – nie ma możliwości przyporządkowania wydatków poniesionych w ramach realizacji projektu do czynności opodatkowanych, gdyż jednostka prowadzi działalność opodatkowaną w marginalnym stopniu i działalność ta nie wpływa na stopień zużycia energii elektrycznej.
4. Świetlica wiejska w F – nie ma możliwości przyporządkowania wydatków poniesionych w ramach realizacji projektu do czynności opodatkowanych, gdyż jednostka prowadzi działalność opodatkowaną w marginalnym stopniu i działalność ta nie wpływa na stopień zużycia energii elektrycznej.
5. Świetlica wiejska w E – nie ma możliwości przyporządkowania wydatków poniesionych w ramach realizacji projektu do czynności opodatkowanych, gdyż jednostka prowadzi działalność opodatkowaną w marginalnym stopniu i działalność ta nie wpływa na stopień zużycia energii elektrycznej.
6. Szkoła Podstawowa w D – nie ma możliwości przyporządkowania wydatków poniesionych w ramach realizacji projektu do czynności opodatkowanych, gdyż jednostka prowadzi działalność opodatkowaną w marginalnym stopniu i działalność ta nie wpływa na stopień zużycia energii elektrycznej.
7. Szkoła Podstawowa w E nie ma możliwości przyporządkowania wydatków poniesionych w ramach realizacji projektu do czynności opodatkowanych, gdyż jednostka nie prowadzi działalności opodatkowanej.
8. Szkoła Podstawowa w A nie ma możliwości przyporządkowania wydatków poniesionych w ramach realizacji projektu do czynności opodatkowanych, gdyż jednostka prowadzi działalność opodatkowaną w marginalnym stopniu i działalność ta nie wpływa na stopień zużycia energii elektrycznej.
   
   

Ad. 4

Gmina korzysta z uprawnienia do uznania, na podstawie art. 86 ust. 2g w zw. z art. 90 ust. 10 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług, że proporcja wynosi 0%. Mimo, iż w niektórych przypadkach współczynnik VAT i prewspółczynnik VAT jest nieco wyższy niż 2% Gmina nie odlicza VAT.

Ad. 5

Gmina korzysta na podstawie art. 90 ust. 10 pkt 2 ustawy z uprawnienia do uznania, że w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8 nie przekroczyła 2% można uznać, że proporcja wynosi 0%. Mimo, iż w niektórych przypadkach współczynnik VAT i prewspółczynnik VAT jest nieco wyższy niż 2% Gmina nie odlicza VAT.

Ad. 6

Strażnica OSP B, Strażnica OSP i świetlica wiejska w C, strażnica OSP E, świetlica wiejska w F, świetlica wiejska w E nie stanowią odrębnych jednostek budżetowych Gminy, podlegają bezpośrednio pod Urząd Gminy.

Ponadto, pismem z dnia 10 kwietnia 2018 r. Wnioskodawca doprecyzował stan faktyczny o następujące informacje:

(tabelka PDF)

1. Strażnica OSP B – wprawdzie Gmina informuje o wysokościach współczynnika VAT i pre-współczynnika, odpowiednio 18% i 4%, natomiast obiekt ten nie jest wykorzystywany do działalności podlegającej ustawie o VAT. Jest on wykorzystywany tylko do działalności niepodlegającej VAT.
2. Strażnica OSP i świetlica wiejska w C – wprawdzie Gmina informuje o wysokościach współczynnika VAT i pre-współczynnika, odpowiednio 18% i 4%, natomiast obiekt ten nie jest wykorzystywany do działalności podlegającej ustawie o VAT. Jest on wykorzystywany tylko do działalności niepodlegającej VAT.
3. Strażnica OSP E – wprawdzie Gmina informuje o wysokościach współczynnika VAT i pre-współczynnika, odpowiednio 18% i 4%, pragnie jednak podkreślić, że w nieznacznym tylko stopniu prowadzi działalność opodatkowaną w postaci dzierżawy centrali telefonicznej. Nakłady poniesione nie mają związku z tą dzierżawą, po zakończeniu inwestycji nie planuje się zwiększenia czynszu dzierżawnego. W konsekwencji zdaniem Gminy również w ogóle nie przysługuje jej prawo do odliczenia VAT naliczonego od zrealizowanej inwestycji.
4. Świetlica wiejska w F – Gmina informuje o wysokościach współczynnika VAT i pre-współczynnika, odpowiednio 18% i 4%, ponieważ sporadycznie wynajmuje pomieszczenia dla mieszkańców Sołectwa (1 raz w ostatnich 3 latach na parę godzin).
5. Świetlica wiejska w E – Gmina informuje o wysokościach współczynnika VAT i pre-współczynnika, odpowiednio 18% i 4%, ponieważ sporadycznie wynajmuje pomieszczenia dla mieszkańców Sołectwa (1 raz w roku na parę godzin).
6. Szkoła Podstawowa w D – Gmina podaje wysokość współczynnika VAT i pre-współczynnika, odpowiednio 37% i 3%, ponieważ prowadzi działalność opodatkowaną VAT – wynajem sali gimnastycznej oraz basenu.
7. Szkoła Podstawowa w E nie prowadzi działalności opodatkowanej VAT, współczynnik VAT i pre-współczynnik wynoszą 0%.
8. Szkoła Podstawowa w A – Gmina podaje wysokość współczynnika VAT i pre-wspólczynnika, odpowiednio 7% i 5%, ponieważ prowadzi działalność opodatkowaną VAT – wynajem sali gimnastycznej oraz pomieszczeń klasowych.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca ma prawo do odliczenia lub uzyskania zwrotu podatku VAT naliczonego przy nabyciu towarów i usług w związku z realizacją projektu pn. „Eko A – Budowa fotowoltaicznych mikroinstalacji prosumenckich w budynkach użyteczności publicznej w Gminie A”?

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2017 r., poz. 1875, t.j.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niestrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie potrzeb wspólnoty. O publicznym charakterze działania gminy przesądza to, że wykonywanie zadań publicznych odbywa się na podstawie przepisów powszechnie obowiązujących, i że przez te działania zaspokajane są zbiorowe potrzeby wspólnoty samorządowej.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm. – zwanej dalej ustawą) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 tej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Natomiast prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko czynnym podatnikom podatku od towarów i usług w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego. Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi, z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu. Z uregulowań ustawy o podatku od towarów i usług wyraźnie wynika, iż dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego niezbędne jest istnienie związku między dokonywanymi zakupami towarów i usług, a prowadzoną działalnością opodatkowaną.

Z przytoczonego stanu faktycznego wynika, iż faktury VAT dokumentujące wydatki związane z realizacją ww. projektu zostaną wystawione na Wnioskodawcę, a mienie powstałe w wyniku realizacji projektu nie będzie wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT. W związku z powyższym Gmina nie będzie miała prawa do odliczenia i zwrotu podatku naliczonego VAT, gdyż będzie wykonywać zadania publiczne. Nabywając towary i usługi niezbędne do zrealizowania ww. projektu w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy nie będzie działać w charakterze podatnika podatku VAT oraz nie będą spełnione przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego, wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy.

Podsumowując, mienie powstałe w wyniku realizacji projektu będzie tylko sporadycznie wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT (najem świetlic 1-2 razy w roku). Natomiast szkoły i strażnice będą głównie wykorzystywane do realizacji zadań własnych Gminy (ochrona przeciwpożarowa, realizacja zadań z zakresu edukacji publicznej). Jedynie w marginalnym stopniu działalność opodatkowaną będzie prowadzić Szkoła Podstawowa w D, która uzyskuje dochody z tytułu wynajmu basenu, sali gimnastycznej oraz strażnica w E (wynajem części pomieszczenia). Ponadto prąd wytwarzany przez ogniwa fotowoltaicznie w przedmiotowych budynkach w ok. 99% przeznaczany będzie na zaspokojenie potrzeb własnych danych jednostek, jedynie około 1% uzyskanej energii będzie wykorzystywany do celów związanych z działalnością gospodarczą (najem pomieszczeń).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Rozpatrując kwestie zawarte we wniosku, należy w pierwszej kolejności wskazać, że zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 5 września 2016 r. o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub od państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego (Dz. U. z 2016 r., poz. 1454, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą „centralizacyjną”, jednostka samorządu terytorialnego jest obowiązana do podjęcia rozliczania podatku wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi najpóźniej od dnia 1 stycznia 2017 r.

W myśl art. 4 ustawy „centralizacyjnej”, jednostka samorządu terytorialnego, której jednostki organizacyjne rozliczały się jako odrębni podatnicy, wstępuje z dniem podjęcia rozliczania podatku wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi we wszystkie przewidziane w przepisach dotyczących podatku prawa i obowiązki jednostek organizacyjnych.

Zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy „centralizacyjnej”, ilekroć w ustawie jest mowa o jednostce organizacyjnej – rozumie się przez to:

1. utworzone przez jednostkę samorządu terytorialnego samorządową jednostkę budżetową lub samorządowy zakład budżetowy,
2. urząd gminy, starostwo powiatowe, urząd marszałkowski.
   
   

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Na mocy art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika zostały określone w art. 87 ust. 2-6 ustawy.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go dla tej czynności za podatnika podatku od towarów i usług, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powołanych wyżej przepisów ustawy wynika, że przymiot podatnika podatku od towarów i usług przypisany jest osobie fizycznej, osobie prawnej, jednostce organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, samodzielnie wykonującej działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Samodzielność gospodarcza w prowadzeniu działalności gospodarczej oznacza możliwość podejmowania decyzji, a zarazem posiadanie odpowiedniego stopnia odpowiedzialności za podjęte decyzje, w tym za szkody poniesione wobec osób trzecich, jak również ponoszenie przez podmiot ryzyka gospodarczego.

Wobec powyższego, za podatnika podatku VAT będzie uznany tylko taki podmiot, który dokonuje czynności zmierzających do wykorzystania nabytych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Natomiast z art. 15 ust. 6 ustawy wynika, że nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Wyłączenie z grona podatników VAT organów władzy publicznej jest możliwe tylko wtedy, gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji państwowych np. w zakresie administracji, sądownictwa, obrony narodowej. Wówczas wyłączenie z opodatkowania nie prowadzi do naruszenia zasad konkurencji. Organy władzy publicznej są podatnikami VAT jedynie w zakresie czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Zatem Gmina, wykonując we własnym imieniu i na własny rachunek czynności spełniające definicję działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 ustawy, działa w charakterze podatnika podatku VAT.

Z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2017 r., poz. 1875, z późn. zm.) wynika, że do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej, jak również wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz (art. 7 ust. 1 pkt 1 i pkt 3 ww. ustawy).

W świetle art. 9 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, w celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi.

Gmina oraz inna gminna osoba prawna może prowadzić działalność gospodarczą wykraczającą poza zadania o charakterze użyteczności publicznej wyłącznie w przypadkach określonych w odrębnej ustawie (art. 9 ust. 2 ww. ustawy).

Jak stanowi art. 9 ust. 3 powołanej wyżej ustawy, formy prowadzenia gospodarki gminnej, w tym wykonywania przez gminę zadań o charakterze użyteczności publicznej, określa odrębna ustawa.

Natomiast działalność Wnioskodawcy polegająca na świadczeniu odpłatnych usług oraz odpłatnej dostawy stanowi działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Przy przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy Gmina ma prawo do odliczenia lub uzyskania zwrotu podatku VAT naliczonego przy nabyciu towarów i usług w związku z realizacją projektu pn.: „Eko A – Budowa fotowoltaicznych mikroinstalacji prosumenckich w budynkach użyteczności publicznej w Gminie A”.

Rozpatrując prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, należy mieć na uwadze, że system odliczenia ma na celu całkowite uwolnienie przedsiębiorcy od ciężaru VAT zapłaconego lub podlegającego zapłacie w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Natomiast nie daje uprawnienia do odliczenia w przypadku czynności będących poza zakresem działalności gospodarczej. Oznacza to, że podatnik nie może domagać się prawa do odliczenia podatku naliczonego, nie płacąc podatku należnego.

Z uwagi na brzmienie cytowanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług należy zauważyć, że obowiązkiem Wnioskodawcy jest przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju sprzedaży, z którymi wydatki te są związane.

Wnioskodawca ma zatem obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. alokacji podatku do czynności podlegających opodatkowaniu i czynności niepodlegających opodatkowaniu.

Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi. Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony, są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających temu podatkowi.

Na mocy art. 86 ust. 2a ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2b ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

1. zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz
2. obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.
   
   

Zgodnie z art. 86 ust. 2c ustawy, przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane:

1. średnioroczną liczbę osób wykonujących wyłącznie prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie osób wykonujących prace w ramach działalności gospodarczej i poza tą działalnością;
2. średnioroczną liczbę godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą i poza tą działalnością;
3. roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie podatnika z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego podatnika działalności innej niż gospodarcza;
4. średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością.
   
   

W celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy (art. 86 ust. 2d ustawy).

Na mocy art. 86 ust. 2e ustawy, podatnik rozpoczynający w danym roku podatkowym wykonywanie działalności gospodarczej i działalności innej niż działalność gospodarcza, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje dane wyliczone szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego w formie protokołu.

Zgodnie z art. 86 ust. 2f ustawy, przepis ust. 2e stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć dane za poprzedni rok podatkowy byłyby niereprezentatywne.

Proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio (art. 86 ust. 2g ustawy).

Zgodnie z art. 86 ust. 2h ustawy, w przypadku gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22, uzna, że wskazany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji.

Należy podkreślić, że powołany wyżej art. 86 ust. 2a ustawy wprost określa, co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych.

Zgodnie z tą normą w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy), w sytuacji gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 i ust. 3 ustawy. Mieszczą się tutaj również działania, czy sytuacje występujące w ramach działalności gospodarczej, jednakże niegenerujące opodatkowania podatkiem. Natomiast przez cele inne rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i ust. 3 ustawy (przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy, czy nieodpłatna działalność statutowa), a także cele prywatne, które z założenia nie mają nic wspólnego z działalnością gospodarczą podatnika. W celach działalności gospodarczej mieścić się będą również działania czy sytuacje występujące w ramach działalności gospodarczej („towarzyszące” tej działalności), niezależnie od tego czy ostatecznie bezpośrednio generują opodatkowanie VAT. Przykładowo: otrzymanie odszkodowań umownych, czy odsetek za nieterminowe dokonywanie płatności od kontrahentów lub też otrzymanie dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze niemających bezpośredniego wpływu na cenę dostarczanych przez podatnika towarów lub usług przez niego świadczonych lecz wykorzystywanych w całości do wykonywania działalności gospodarczej objętej podatkiem VAT.

Natomiast, jak stanowi art. 86 ust. 22 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, określić w przypadku niektórych podatników sposób określenia proporcji uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć oraz wskazać dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem tego sposobu określenia proporcji, uwzględniając specyfikę prowadzenia działalności przez niektórych podatników i uwarunkowania obrotu gospodarczego.

Na podstawie delegacji zawartej w przepisie art. 86 ust. 22 ustawy, zostało wydane rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz. U. z 2015 r., poz. 2193), zwane dalej rozporządzeniem.

Rozporządzenie to określa w przypadku niektórych podatników sposób określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć, zwany dalej „sposobem określenia proporcji” oraz wskazuje dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem sposobu określenia proporcji (§ 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia). W rozporządzeniu tym zostali wskazani podatnicy, do których przepisy w nim zawarte się odnoszą. Są to: jednostki samorządu terytorialnego, samorządowe instytucje kultury, państwowe instytucje kultury, uczelnie publiczne, instytuty badawcze.

Zgodnie z § 2 pkt 8 rozporządzenia, ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o jednostkach organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego – rozumie się przez to:

1. urząd obsługujący jednostkę samorządu terytorialnego,
2. jednostkę budżetową,
3. zakład budżetowy.
   
   

W myśl § 3 ust. 1 rozporządzenia, w przypadku jednostki samorządu terytorialnego sposób określenia proporcji ustala się odrębnie dla każdej z jednostek organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego.

Oznacza to, że w przypadku jednostek samorządu terytorialnego, nie będzie ustalany jeden „całościowy” sposób określenia proporcji dla jednostek samorządu terytorialnego jako osoby prawnej, tylko będą ustalane odrębnie sposoby określenia proporcji dla wymienionych wyżej jego poszczególnych jednostek organizacyjnych.

Powyższe rozporządzenie wprowadza wzory, według których będą wyznaczane sposoby określenia proporcji, uznane za najbardziej odpowiadające specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć.

Zaproponowane metody mają charakter „obrotowy”, polegający na ustaleniu „udziałów” z tytułu działalności gospodarczej w całkowitym „obrocie” z tytułu działalności gospodarczej oraz działalności pozostającej poza sferą VAT.

Jak już wcześniej wspomniano, wśród wymienionych w rozporządzeniu podmiotów, wskazano m.in. jednostki samorządu terytorialnego.

Z § 2 pkt 5 rozporządzenia wynika, że przez urząd obsługujący jednostkę samorządu terytorialnego rozumie się urząd obsługujący jednostkę samorządu terytorialnego, działający w formie samorządowej jednostki budżetowej.

Przez jednostkę budżetową, zgodnie z § 2 pkt 6 rozporządzenia – rozumie się utworzoną przez jednostkę samorządu terytorialnego, samorządową jednostkę budżetową.

Z kolei zakładem budżetowym jest – stosownie do § 2 pkt 7 rozporządzenia – utworzony przez jednostkę samorządu terytorialnego, samorządowy zakład budżetowy.

Zgodnie z § 2 pkt 8 rozporządzenia w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej – w przypadku niektórych podatników – ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o jednostkach organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego – rozumie się przez to: urząd obsługujący jednostkę samorządu terytorialnego, jednostkę budżetową, zakład budżetowy.

W myśl § 3 ust. 1 rozporządzenia – w przypadku jednostki samorządu terytorialnego sposób określenia proporcji ustala się odrębnie dla każdej z jednostek organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego.

Rozporządzenie powyższe nie przewiduje, w przypadku jednostek samorządu terytorialnego, aby rozliczać poszczególne nieruchomości będące w zasobach Gmin, jak również wszystkie działalności prowadzone przez Gminy, samodzielnie. Jak wskazano wyżej, proporcja ustalana jest odrębnie dla urzędu obsługującego jednostki samorządu terytorialnego, czyli: urzędu gminy, urzędu miasta, starostwa powiatowego oraz urzędu marszałkowskiego; odrębnie dla jednostki budżetowej oraz odrębnie dla samorządowego zakładu budżetowego. Tym samym proporcja, o której mowa w art. 86 ust. 2a-2h ustawy powinna zostać obliczona, zgodnie z ww. przepisami rozporządzenia, dla każdej z jednostek samorządu terytorialnego oddzielnie.

Zgodnie z § 3 ust. 2 rozporządzenia – jako sposób określenia proporcji uznaje się w przypadku urzędu obsługującego jednostkę samorządu terytorialnego sposób ustalony według wzoru:

X = A x 100 / D_UJST

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

X – proporcję określoną procentowo, zaokrągloną w górę do najbliższej liczby całkowitej,

A – roczny obrót z działalności gospodarczej zrealizowany przez urząd obsługujący jednostkę samorządu terytorialnego, stanowiący część rocznego obrotu jednostki samorządu terytorialnego z działalności gospodarczej,

D_UJST – dochody wykonane urzędu obsługującego jednostkę samorządu terytorialnego.

Natomiast w myśl § 3 ust. 3 rozporządzenia – jako sposób określenia proporcji uznaje się w przypadku jednostki budżetowej sposób ustalony według wzoru:

X= A x 100 / D

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

X – proporcję określoną procentowo, zaokrągloną w górę do najbliższej liczby całkowitej,

A – roczny obrót z działalności gospodarczej zrealizowany przez jednostkę budżetową, stanowiący część rocznego obrotu jednostki samorządu terytorialnego z działalności gospodarczej,

D – dochody wykonane jednostki budżetowej.

Z uwagi na treść przepisów ustawy o podatku od towarów i usług należy zauważyć, że obowiązkiem Wnioskodawcy, w pierwszej kolejności, jest przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju działalności, z którym wydatki te są związane. Podatnik ma zatem obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. bezpośredniej alokacji.

Jeżeli takie wyodrębnienie jest możliwe, podatnikowi przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych wyłącznie z czynnościami opodatkowanymi, brak jest natomiast takiego prawa w stosunku do towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności niepodlegających temu podatkowi.

Powołany wyżej art. 86 ust. 2a ustawy, wprost określa, co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych. Zgodnie z tą normą w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy), w sytuacji gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Ponadto należy zauważyć, że w przypadku wykonywania w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług oraz zwolnionych z opodatkowania tym podatkiem, należy mieć na uwadze uregulowania zawarte w art. 90 ustawy.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, to – na mocy art. 90 ust. 2 ustawy – podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy, proporcję, o której mowa w cyt. wyżej ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Przepis art. 90 ust. 4 ustawy stanowi, że proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

W świetle art. 90 ust. 5 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika – używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.

Natomiast, stosownie do art. 90 ust. 6 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących:

1. pomocniczych transakcji w zakresie nieruchomości i pomocniczych transakcji finansowych;
2. usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41, w zakresie, w jakim transakcje te mają charakter pomocniczy.
   
   

Zgodnie z art. 90 ust. 8 ustawy, podatnicy, którzy w poprzednim roku podatkowym nie osiągnęli obrotu, o którym mowa w ust. 3, lub u których obrót ten w poprzednim roku podatkowym był niższy niż 30.000 zł, do obliczenia kwoty podatku naliczonego podlegającej odliczeniu od kwoty podatku należnego przyjmują proporcję wyliczoną szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego, w formie protokołu.

Stosownie do przepisu art. 90 ust. 9 ustawy, przepis art. 90 ust. 8, stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do niego kwota obrotu, o której mowa w tym przepisie, byłaby niereprezentatywna.

Na mocy art. 90 ust. 9a ustawy, obowiązującego od 1 stycznia 2014 r., przy ustalaniu proporcji zgodnie z ust. 2-6 do obrotu nie wlicza się kwoty podatku.

Stosownie do art. 90 ust. 10 ustawy, w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2–8:

1. przekroczyła 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku, była mniejsza niż 500 zł
   – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 100%;
2. nie przekroczyła 2% – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0%.
   
   

Analiza powołanych wyżej przepisów wskazuje zatem, że na podstawie art. 90 ust. 1 ustawy, występuje obowiązek wyodrębnienia podatku naliczonego związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje.

Należy jednak podkreślić, że przepisy dotyczące zasad odliczania częściowego, zawarte w art. 90 ustawy, znajdują zastosowanie wyłącznie w odniesieniu do czynności wykonywanych w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy. Zatem dotyczą czynności podlegających opodatkowaniu (opodatkowanych i zwolnionych). Natomiast nie dotyczą czynności, których wykonanie nie powoduje konsekwencji podatkowych, gdyż nie podlegają one przepisom ustawy. W świetle powyższego należy stwierdzić, że czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie powinny być uwzględniane w proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 2 i 3 ustawy.

W odniesieniu do kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem towarów i usług wykorzystywanych w celu realizacji przedmiotowej inwestycji w budynkach użyteczności publicznej tut. Organ wskazuje co następuje.

W przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych w budynkach, które są wykorzystywane przez Wnioskodawcę wyłącznie do działalności niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT i/lub zwolnionej od podatku, tj. w budynkach: Strażnicy OSP B (działalność niepodlegająca VAT – ochrona przeciwpożarowa), Strażnicy OSP i świetlicy wiejskiej w C (działalność niepodlegająca VAT – ochrona przeciwpożarowa, organizacja spotkań z mieszkańcami) oraz Szkoły Podstawowej w E (działalność zwolniona – opłata za pobyt dzieci powyżej 5 godzin w oddziale przedszkolnym, czynsz za lokal mieszkalny, wpłaty za tzw. „zieloną szkołę”, opłaty za żywienie, a także działalność niepodlegająca VAT – realizacja zadań z zakresu edukacji publicznej), Gmina nie ma prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu towarów i usług w związku z realizacją projektu pn.: „Eko A – Budowa fotowoltaicznych mikroinstalacji prosumenckich w budynkach użyteczności publicznej w Gminie A”, z uwagi na brak związku ponoszonych wydatków z czynnościami opodatkowanymi. Ponadto, Wnioskodawcy nie przysługuje również prawo do zwrotu podatku naliczonego na podstawie art. 87 ust. 1 ustawy.

Odnosząc się z kolei do Strażnicy OSP E należy mieć na uwadze, że niezbędnym warunkiem odliczenia podatku VAT jest istnienie bezspornego związku pomiędzy zakupami a konkretną transakcją opodatkowaną. Prawo do odliczenia podatku naliczonego powinno przysługiwać podatnikowi w takim zakresie, w jakim działalność podatnika daje to prawo. Aby odliczenie podatku było dopuszczalne, transakcja powodująca naliczenie podatku winna pozostawać w ścisłym związku z transakcjami, które rodzą prawo do odliczenia. W ten sposób prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu towarów i usług zakłada, że poczynione wydatki stanowią element cenotwórczy transakcji obciążonych podatkiem należnym, rodzącym prawo do jego odliczenia. Wobec powyższego, mając na uwadze to co wskazała Gmina, że w budynku Strażnicy OSP E wykonywana jest działalność opodatkowana podatkiem VAT, polegająca na dzierżawie pomieszczenia pod centralę telefoniczną, gdzie dzierżawca we własnym imieniu zawarł umowę o energię elektryczną i w związku z tym samodzielnie uiszcza opłaty, zdaniem tut. Organu efekty realizacji przedmiotowego projektu, nie będą miały związku zarówno bezpośredniego jak i pośredniego z udostępnianiem części budynku OSP. Zatem, w rozpatrywanej sprawie nie występuje związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy ponoszonymi wydatkami na ogniwa fotowoltaiczne budynku OSP, a odpłatnym udostępnianiem części tego budynku, umożliwiający dokonanie odliczenia podatku VAT od powyższych wydatków. Tym samym, w odniesieniu do budynku Strażnicy OSP E Gmina nie ma prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu towarów i usług w związku z realizacją przedmiotowego projektu, a także do zwrotu podatku naliczonego.

Natomiast w stosunku do wydatków związanych z realizacją przedmiotowej inwestycji, która została przeprowadzona w budynkach Świetlicy wiejskiej w F i w E, które to budynki są wykorzystywane do działalności gospodarczej (opodatkowanej podatkiem VAT) oraz do działalności innej niż gospodarcza (niepodlegającej opodatkowaniu temu podatkowi), należy zauważyć, że w świetle przedstawionych okoliczności sprawy realizowane przez Gminę czynności polegające na odpłatnym udostępnianiu pomieszczeń dla mieszkańców Sołectwa, stanowią niewątpliwie czynności cywilnoprawne, dla których Gmina występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Zatem powyższe czynności w świetle ustawy o podatku od towarów i usług traktowane są jako odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, podlegające opodatkowaniu na mocy art. 5 ust. 1 tej ustawy.

Jednakże należy wskazać, że Gmina realizując przedmiotowy projekt wykonuje przede wszystkim zadania własne w ramach władztwa publicznego, nałożone na nią ustawą o samorządzie gminnym. Co prawda, w analizowanej sprawie, występują czynności cywilnoprawne, jednak jak wskazał sam Wnioskodawca, są one sporadyczne (1-2 razy w ciągu roku), w związku z czym stwierdzić należy, że nie przesądzają one o kwalifikacji poniesionych wydatków do czynności, które dawałby prawo do odliczenia podatku naliczonego. Zatem, w rozpatrywanej sprawie podatek naliczony nie jest ściśle związany z czynnościami opodatkowanymi, a wręcz przeciwnie – związany jest z inwestycją, niesłużącą czynnościom opodatkowanym wykonywanym przez Gminę.

W ocenie tut. Organu odnośnie ww. budynków, brak jest związku przyczynowo-skutkowego, także o charakterze pośrednim pomiędzy oddaniem w najem pomieszczeń, a inwestycją polegającą na wyposażeniu budynków Świetlicy wiejskiej w F i w E w ogniwa fotowoltaiczne.

O ile nie można wykluczyć, że wspomniane zakupy towarów i usług mogą przyczyniać się do uzyskania sprzedaży opodatkowanej, tym niemniej jednak, związek ten nie jest dostrzegalny i bezsporny, a tylko taki pozwalałby na zrealizowanie przez Gminę prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących ww. inwestycje. Wykorzystywanie pomieszczeń oraz powierzchni w ww. budynkach na cele komercyjne – jak wynika z treści wniosku – w niewielkim zakresie, nie może przesądzić o uprawnieniu do realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego.

Wobec powyższego w odniesieniu do budynków Świetlicy wiejskiej w F i w E, Gmina nie ma prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu towarów i usług w związku z realizacją opisanego we wniosku projektu. Ponadto, Wnioskodawcy nie przysługuje również prawo do zwrotu podatku naliczonego na podstawie art. 87 ust. 1 ustawy.

Z kolei, odnośnie budynków Szkoły Podstawowej w D i Szkoły Podstawowej w A, które są wykorzystywane do działalności gospodarczej oraz do działalności innej niż gospodarcza, a ponadto w ramach prowadzonej działalności budynki te są wykorzystywane do czynności opodatkowanych oraz zwolnionych od podatku, i Wnioskodawca nie ma możliwości podporządkowania poniesionych wydatków na zakup towarów i usług do czynności dających prawo do odliczenia oraz do czynności niedających takiego prawa, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w zakresie, w jakim nabywane towary i usługi są związane z czynnościami opodatkowanymi. W celu wyliczenia podatku naliczonego, który Gmina może odliczyć, Wnioskodawca jest zobowiązany uwzględnić cyt. przepisy art. 86 ust. 2a ustawy, a następnie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników, a także art. 90 ustawy.

W tym miejscu należy po raz kolejny zauważyć, że zgodnie z art. 90 ust. 10 pkt 2, jeżeli proporcja nie przekroczy 2%, podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0% i nie dokonywać odliczeń podatku naliczonego. Zasada ta – z uwagi na treść art. 86 ust. 2g ustawy – ma również zastosowanie do proporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy. Nie oznacza to jednak, że wskaźnik poniżej 2% pozbawia podatnika prawa do odliczenia podatku naliczonego z zastosowaniem wyliczonej proporcji.

Zatem, jak wynika z rozpatrywanej sprawy, skoro wyliczona proporcja z zastosowaniem przepisu art. 86 ust. 2a i art. 90 ust. 3 ustawy wynosi 37% i 3% dla Szkoły Podstawowej w D oraz 7% i 5% dla Szkoły Podstawowej w A, to Wnioskodawca, zgodnie z art. 90 ust. 10 pkt 2 ustawy, nie ma prawo uznać, że proporcja ta wyniesie 0%.

Podsumowując, Wnioskodawca ma prawo do częściowego odliczenia lub uzyskania zwrotu podatku VAT naliczonego przy nabyciu towarów i usług w związku z realizacją projektu pn.: „Eko A – Budowa fotowoltaicznych mikroinstalacji prosumenckich w budynkach użyteczności publicznej w Gminie A”.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Tutejszy organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie zaistniałego stanu faktycznego, bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

W tym miejscu należy nadmienić, że kryterium kwalifikowalności wydatków w ramach rozliczeń dotyczących wykorzystywanych środków pomocowych Unii Europejskiej (w tym kwalifikowalności podatku od towarów i usług), nie jest zagadnieniem regulowanym przez przepisy prawa podatkowego. Określenie kryteriów kwalifikowalności wydatków objętych dofinansowaniem w ramach programu operacyjnego, zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (Dz. U. z 2017 r., poz. 1376, z późn. zm.), należy do zadań instytucji zarządzającej, która na podstawie art. 25 ust. 1 ww. ustawy, odpowiada za prawidłową realizację programu operacyjnego.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.