Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT3.4011.81.2018.1.MH
z 19 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 2 lutego 2018 r. (data wpływu 8 lutego 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 lutego 2018 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku złożonym przez:

Zainteresowanego będącego stroną postępowania:

Pana …,

Zainteresowaną niebędącą stroną postępowania:

Panią…

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zawarł związek małżeński w dniu 6 grudnia 2014 r. Przed dniem zawarcia związku małżeńskiego, Wnioskodawca wraz z przyszłą żoną zawarli małżeńską umowę majątkową, na mocy której ustanowili w ich związku małżeńskim rozdzielność majątkową. Następnie w dniu 5 grudnia 2015 r., Wnioskodawca wraz z żoną rozwiązali małżeńską umowę majątkową oraz ustanowili ustrój wspólności ustawowej, który trwa do dnia złożenia niniejszego wniosku. Następnie tego samego dnia żona Wnioskodawcy, bezpośrednio po rozwiązaniu małżeńskiej umowy majątkowej postanowiła nieodpłatnie przekazać nabytą w 2010 r. nieruchomość z majątku osobistego do majątku wspólnego w formie aktu notarialnego. Notariusz dokonujący czynności skonstruował zapis § 2 aktu notarialnego w następujący sposób „A.M. (tj. żona) daruje do majątku objętego wspólnością ustawową jej oraz jej małżonka A.M. (tj. Wnioskodawcy), szczegółowo opisane w § 1 niniejszego aktu notarialnego, prawo użytkowania wieczystego działki gruntu oznaczonej numerem geodezyjnym 114 oraz prawo własności posadowionego na tej działce stanowiącego odrębną nieruchomość budynku mieszkalnego, położonego w … przy ul. XXX, objęte księgą wieczystą YYY, Sądu Rejonowego w …, a A. i A. małżonkowie M. darowiznę tę do majątku objętego wspólnością ustawową przyjmują”. Jednoznaczną intencją stron było więc nieodpłatne włączenie wyłącznie przedmiotowej nieruchomości do majątku wspólnego. Notariusz przed którym podpisywano stosowny akt zastosował wskazany powyżej zapis jako właściwy w tej sprawie. Umowa przenosząca własność nieruchomości z majątku osobistego do majątku wspólnego nie spowodowała wydzielenia jakiejkolwiek jej części nieruchomości, a żadnemu z małżonków nie przysługuje własność fizycznie wydzielonej części nieruchomości. Każdy z współwłaścicieli jest właścicielem całej rzeczy. Nie można również powiedzieć, że z chwilą zawarcia umowy darowizny, żona wyzbyła się prawa, a następnie na skutek jej zawarcia ponownie nabyła tą nieruchomość. Obecnie może zajść konieczność sprzedaży nieruchomości bez przeznaczenia uzyskanych w ten sposób środków finansowych na cele mieszkaniowe.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy sprzedaż opisanej w zdarzeniu przyszłym nieruchomości, która została włączona dnia 5 grudnia 2015 r. z majątku osobistego żony do majątku objętego wspólnością ustawową, spowoduje konieczność opodatkowania przez Wnioskodawcę uzyskanych w ten sposób środków finansowych, o ile nie zostaną one przeznaczone na cele mieszkaniowe?
2. Czy sprzedaż opisanej w zdarzeniu przyszłym nieruchomości, która została włączona dnia 5 grudnia 2015 r. z majątku osobistego żony do majątku objętego wspólnością ustawową spowoduje konieczność opodatkowania przez Żonę uzyskanych w ten sposób środków finansowych, o ile nie zostaną one przeznaczone na cele mieszkaniowe?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż opisanej w zdarzeniu przyszłym nieruchomości, która została włączona w dniu 5 grudnia 2015 r. z majątku osobistego żony do majątku objętego wspólnością ustawową, nie spowoduje konieczności opodatkowania przez Wnioskodawcę oraz przez Jego żonę uzyskanych w ten sposób środków finansowych.

Wnioskodawca podkreślił, że nieruchomość będąca przedmiotem niniejszego wniosku została nabyta przez żonę w 2010 r. i od tego czasu nieprzerwanie służy realizacji Jej potrzeb mieszkaniowych. Intencją żony oraz Wnioskodawcy było przeniesienie przedmiotowej nieruchomości do ich majątku wspólnego, jako współwłasności łącznej. Nastąpiło to aktem notarialnym z dnia 5 grudnia 2015 r., którego brzmienie zaproponował notariusz, przed którym wykonano tą czynność.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „ustawa o PIT”), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Z kolei, zgodnie z art. 9 ust. 2 tej ustawy, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów. Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, m.in nieruchomości oraz prawa użytkowania wieczystego gruntów, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit a-c - przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie, w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Zgodnie z art. 47 § 2 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (dalej: „Kodeks rodzinny”), umowa majątkowa małżeńska może być zmieniona albo rozwiązana. W razie jej rozwiązania w czasie trwania małżeństwa, powstaje między małżonkami wspólność ustawowa, chyba że strony postanowiły inaczej. Z kolei zgodnie z art. 48 Kodeksu rodzinnego do ustanowionej umową wspólności majątkowej stosuje się odpowiednio przepisy o wspólności ustawowej. W przedmiotowej sprawie istotne jest ustalenie, czy włączenie nieruchomości stanowiącej majątek osobisty jednego z małżonków do majątku wspólnego małżonków stanowi jej nabycie przez tego oraz drugiego małżonka.

W ocenie Wnioskodawcy oraz Jego żony nie można mówić o „ponownym” nabyciu nieruchomości będącej przedmiotem niniejszego wniosku. Intencją żony było włączenie nieruchomości do majątku wspólnego, a więc nadal będąc jej właścicielem nastąpiło (bezpośrednio po rozwiązaniu małżeńskiej umowy majątkowej ustanawiającej ustrój odrębności majątkowej) przeniesienie nieruchomości z majątku osobistego do majątku wspólnego, który charakteryzuje się tym, że wspólność ma charakter łączny. Wspólność majątkowa jest bowiem szczególnym rodzajem współwłasności łącznej. Jest to wspólność bezudziałowa, a w czasie jej trwania małżonkowie nie mogą rozporządzać swoimi prawami do majątku wspólnego, jako całości. Ponadto, żaden z małżonków nie może rozporządzić ani zobowiązać się do rozporządzenia udziałem, który mu przypadnie w majątku wspólnym w chwili ustania wspólności. Małżonek w czasie trwania wspólności ustawowej nie może również żądać podziału majątku wspólnego. Wspólność ta jest wspólnością masy majątkowej, to znaczy obejmuje cały zbiór praw majątkowych takich jak własność i inne prawa rzeczowe czy wierzytelności. Wnioskodawca oraz żona wskazują również, że tryb włączenia nieruchomości do majątku wspólnego, niezależnie od formy wskazanej przez notariusza pozostaje bez znaczenia, ponieważ ideą leżącą u podstaw tej czynności było, aby małżeńska wspólność majątkowa obejmowała również ten składnik majątku. Warto również wskazać, że umowa przenosząca własność nieruchomości z majątku osobistego do majątku wspólnego nie spowodowała wydzielenia jakiejkolwiek części nieruchomości, a żadnemu z małżonków nie przysługuje własność fizycznie wydzielonej części nieruchomości. W orzecznictwie Sądu Najwyższego wyrażono pogląd, że umowa rozszerzająca wspólność majątkową małżeńską ma charakter czynności prawnej rozporządzającej o charakterze nieodpłatnym, co stanowi w swej istocie darowiznę dokonaną w ramach małżeńskiej umowy majątkowej.

Oznacza to, że w przypadku sprzedaży nieruchomości, każdy z małżonków zbywa całą nieruchomość, a nie udziały w tej nieruchomości, a cały przychód ze sprzedaży wchodzi niepodzielnie do majątku wspólnego (uchwała Sądu Najwyższego z dnia 15 stycznia 1992 r., sygn. akt III CZP 142/91, OSP 1993/3, poz. 54). W powyższej kwestii wykształciła się jednolita linia orzecznicza sądów administracyjnych prezentująca stanowisko, że rozszerzenie wspólności majątkowej małżeńskiej poprzez włączenie do majątku wspólnego nieruchomości wchodzącej uprzednio w skład majątku osobistego jednego z małżonków, nie stanowi nabycia tej nieruchomości przez drugiego z małżonków w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przykładowo w wyroku z dnia 7 marca 2017 r., sygn. akt II FSK 410/15, NSA wskazał, że brak podstawy prawnej do dokonania podziału przychodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości, wchodzącej w skład ustawowej wspólności małżeńskiej wyklucza możliwość określenia zobowiązania podatkowego jednemu z małżonków. W wyroku tym wskazano również, że włączenie do majątku wspólnego, na mocy umowy rozszerzającej ustawową wspólność małżeńską, nieruchomości należącej do majątku osobistego jednego z małżonków, nie stanowi nabycia tej nieruchomości przez drugiego z małżonków w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz, że za datę nabycia takiej nieruchomości należy uznać datę jej nabycia do majątku osobistego pierwszego z małżonków.

NSA w wyroku z dnia 13 maja 2016 r., sygn. akt II FSK 1110/14, wskazał, że „tak więc skoro z chwilą objęcia nieruchomości wspólnością majątkową nie następuje jakiekolwiek wydzielenie części nieruchomości, a żadnemu z małżonków (współwłaścicieli) nie przysługuje własność fizycznie wydzielonej części rzeczy, to nie można przyjąć, że z chwilą rozszerzenia wspólności majątkowej (wspólności ustawowej) strona takiej umowy (mąż wnioskodawczyni) wyzbyła się prawa do tej rzeczy”. Tożsame, oceny dokonano w szeregu innych wyroków NSA i WSA (przykładowo: wyrok NSA z dnia 22 marca 2017 r., sygn. akt II FSK 456/15, z dnia 7 kwietnia 2016 r., sygn. akt II FSK 313/14, wyrok WSA Rzeszowie z dnia 19 listopada 2013 r., sygn. akt I SA/Rz 949/13, wyrok WSA w Gdańsku z dnia 29 października 2014 r., sygn. akt I SA/Gd 964/14).

W orzecznictwie nie ma więc wątpliwości, co do tego, że w przypadku objęcia wspólnością ustawową nieruchomości, stanowiącej odrębną własność, małżonek, który stałby się w ten sposób współwłaścicielem, w przypadku sprzedaży tej nieruchomości, korzystałby ze zwolnienia przysługującego drugiemu małżonkowi na skutek upływu terminu 5 lat liczonego od momentu nabycia nieruchomości przez pierwszego małżonka. Stanowiska pokrywające się z powołanymi powyżej orzeczeniami sądów zajmuje również Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, przykładowo w następujących interpretacjach: 0115-KDIT2-1.4011.297.2017.2.MST z dnia 13 grudnia 2017 r. oraz 0115-KDIT2-1.4011.296.2017.2.MST z dnia 13 grudnia 2017 r.

Tak więc, z chwilą objęcia nieruchomości wspólnością majątkową nie następuje jakiekolwiek wydzielenie części nieruchomości, a żadnemu z małżonków (współwłaścicieli) nie przysługuje własność fizycznie wydzielonej części rzeczy, to nie można przyjąć, że z chwilą rozszerzenia wspólności majątkowej (wspólności ustawowej) strona takiej umowy (małżonek Wnioskodawczyni) wyzbył się prawa do tej rzeczy. Tym samym, włączenie do majątku małżonków w drodze umowy, nieruchomości stanowiącej majątek odrębny jednego małżonka, nie jest nabyciem tej nieruchomości przez drugiego małżonka w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Powyższe oznacza, że za datę nabycia nieruchomości, która znajdowała się uprzednio w majątku odrębnym małżonka, a następnie została włączona do majątku wspólnego małżonków w drodze opisanej w zdarzeniu przyszłym umowy, należy przyjąć dzień, w którym małżonek nabył tą nieruchomość do majątku odrębnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy

–jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub prawa przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub prawa nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze zbycia nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub prawa w ogóle nie podlega opodatkowaniu. Zatem, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma forma prawna ich nabycia oraz moment nabycia.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca wraz z żoną w dniu 5 grudnia 2015 r. rozwiązali małżeńską umowę majątkową oraz ustanowili ustrój wspólności ustawowej. Następnie tego samego dnia żona Wnioskodawcy, bezpośrednio po rozwiązaniu małżeńskiej umowy majątkowej postanowiła nieodpłatnie przekazać nabytą w 2010 r. nieruchomość z majątku osobistego do majątku wspólnego w formie aktu notarialnego. Notariusz dokonujący czynności skonstruował zapis § 2 aktu notarialnego w następujący sposób „A.M. (tj. żona) daruje do majątku objętego wspólnością ustawową jej oraz jej małżonka A.M. (tj. Wnioskodawcy), szczegółowo opisane w § 1 niniejszego aktu notarialnego, prawo użytkowania wieczystego działki gruntu oznaczonej numerem geodezyjnym 114 oraz prawo własności posadowionego na tej działce stanowiącego odrębną nieruchomość budynku mieszkalnego, (…) a A. i A. małżonkowie M. darowiznę tę do majątku objętego wspólnością ustawową przyjmują”. Jednoznaczną intencją stron było więc nieodpłatne włączenie wyłącznie przedmiotowej nieruchomości do majątku wspólnego. Obecnie może zajść konieczność sprzedaży nieruchomości bez przeznaczenia uzyskanych w ten sposób środków finansowych na cele mieszkaniowe.

Aby zatem w niniejszej sprawie można było dokonać oceny, czy sprzedaż przedmiotowej nieruchomości, tj. prawa wieczystego użytkowania gruntu (działki) oraz prawa własności posadowionego na tej działce budynku mieszkalnego spowoduje po stronie Wnioskodawcy oraz Jego żony powstanie obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych, istotne znaczenie ma ustalenie daty i formy prawnej jej nabycia.

Nadmienić w tym miejscu należy, że stosunki majątkowe pomiędzy małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682). Przepis art. 31 § 1 Kodeksu stanowi, że z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa), która obejmuje przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków, ustawodawca ukształtował jako wspólność łączną, bezudziałową. Zgodnie z art. 33 pkt 1 Kodeksu, do majątku osobistego każdego z małżonków należą m.in. przedmioty majątkowe nabyte przed powstaniem wspólności ustawowej oraz przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił (art. 33 pkt 2 Kodeksu).

Zgodnie z art. 47 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa). Umowa taka może poprzedzać zawarcie małżeństwa. Jest to umowa, której celem jest ustanowienie ustroju majątkowego między małżonkami w sposób odmienny od przewidzianego w przepisach o wspólności ustawowej. Umowy o rozszerzenie wspólności ustawowej w zakresie, w jakim ustanawiają zasadę kształtującą ustrój majątkowy, są stricte umowami majątkowymi małżeńskimi, działają na przyszłość i mają charakter organizacyjny.

Zgodnie z art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.), przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Stosownie do treści art. 155 § 1 ww. Kodeksu umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

Kwestia określenia momentu nabycia nieruchomości i praw majątkowych była przedmiotem uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 maja 2017 r., sygn. akt II FPS 2/17, w której sąd stwierdził, że dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176, z późn. zm.) nabytych przez współmałżonka w wyniku dziedziczenia, datą ich nabycia lub wybudowania w rozumieniu tego przepisu jest dzień nabycia (wybudowania) tych nieruchomości i praw majątkowych do majątku wspólnego małżonków.

W uzasadnieniu uchwały Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że w przypadku nabycia nieruchomości przez małżonków pozostających w majątkowej wspólności małżeńskiej przewidzianej w art. 31 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy nie ma możliwości określenia tego, w jakich częściach nastąpiło nabycie nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy PIT. Nie jest możliwe nabycie nieruchomości w określonym udziale przez małżonków pozostających we wspólności majątkowej małżeńskiej i działających jednocześnie, co wynika z istoty wspólności małżeńskiej. Wspólność małżeńska (łączna) to wspólność bezudziałowa, a w czasie jej trwania małżonkowie nie mogą rozporządzać swoimi prawami do majątku wspólnego jako całości. Nie mogą także rozporządzać udziałem w jakimkolwiek przedmiocie należącym do tego majątku.

Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego skoro, z uwagi na wspólność majątkową, nie można wyodrębnić udziałów, które małżonkowie posiadali w chwili nabycia nieruchomości w małżeństwie, to nie można też przyjąć, że pięcioletni termin biegnie od daty nabycia nieruchomości w drodze spadku. Dla oceny skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości kluczowy jest moment poniesienia wydatku na nabycie tego składnika do majątku wspólnego i to, że tego wydatku – w momencie jego poniesienia – nie można przypisać jednemu bądź drugiemu małżonkowi w udziałach o określonej wielkości.

Nadmienić należy, że wyżej powołana uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego odnosi się wprawdzie do innego stanu faktycznego, jednakże argumenty w niej zawarte są aktualne także w sytuacji, gdy do nabycia nieruchomości dojdzie w wyniku włączenia do majątku wspólnego nieruchomości wchodzącej uprzednio w skład majątku osobistego jednego z małżonków. Zarówno w wyniku włączenia do majątku wspólnego nieruchomości wchodzącej uprzednio w skład majątku osobistego jednego z małżonków, jak i w wyniku ustania wspólności ustawowej wobec śmierci jednego z małżonków, następuje nabycie nieruchomości lub prawa majątkowego do ustawowej wspólności małżeńskiej. Jednakże, datą nabycia nieruchomości przez każdego z małżonków jest data nabycia przez tego małżonka, który nieruchomość włączył do majątku wspólnego. W konsekwencji, od tej daty należy liczyć upływ 5-letniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, również w odniesieniu do małżonka, który nabył nieruchomość w drodze darowizny.

Mając na uwadze wyżej przywołane przepisy prawa, opisane zdarzenie przyszłe oraz Uchwałę NSA należy stwierdzić, że za datę nabycia przez Wnioskodawcę oraz Jego żonę przedmiotowego prawa użytkowania wieczystego działki gruntu oraz prawa własności posadowionego na tej działce budynku mieszkalnego nastąpiło w 2010 r., w momencie nabycia tych praw do majątku odrębnego przez żonę Wnioskodawcy. W konsekwencji termin pięcioletni, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, upłynął z dniem 31 grudnia 2015 r. Oznacza to, że zarówno w przypadku Wnioskodawcy jaki i Jego żony, planowane odpłatne zbycie nabytego w 2010 r. prawa użytkowania wieczystego działki gruntu oraz prawa własności posadowionego na tej działce budynku mieszkalnego, nie będzie stanowiło źródła przychodu i nie będzie skutkowało obowiązkiem zapłaty podatku dochodowego, z uwagi na fakt, że od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie upłynął pięcioletni okres czasu (31 grudnia 2015 r.), o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Mając na uwadze treść przepisu art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), zauważyć należy, że w przedmiotowej sprawie Organ podatkowy wydając interpretację indywidualną przepisów prawa opiera się wyłącznie na opisie zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę. Do postępowania w sprawie wydania interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego nie mają bowiem zastosowania przepisy o postępowaniu podatkowym, a postępowanie dowodowe jest częścią postępowania podatkowego.

Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różniło się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.