2018.04.20 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0113-KDIPT2-2.4011.101.2018.2.ACZ

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.101.2018.2.ACZ
z 20 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 lutego 2018 r. (złożonym w dniu 21 lutego 2018 r), uzupełnionym pismem z dnia 19 marca 2018 r. (złożonym w dniu 20 marca 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 lutego 2018 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 7 marca 2018 r., Nr 0113-KDIPT2-2.4011.101.2018.1.ACZ, wezwano Wnioskodawcę, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 7 marca 2018 r. (skutecznie doręczone w dniu 14 marca 2018 r.). W dniu 20 marca 2018 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku.

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca chce skorzystać z ulgi rehabilitacyjnej przy rozliczeniu podatku za 2017 r.

Decyzją z dnia 4 września 1986 r. Wnioskodawca został zaliczony do trzeciej grupy inwalidzkiej ze względu na chorobę wieńcową, arytmię serca i dyskopatię. Decyzją Miejskiego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności w … z dnia 14 czerwca 2011 r. Wnioskodawca został zaliczony do znacznego stopnia niepełnosprawności, z powodu przebytych bądź trwających chorób, w tym: cukrzycy typu drugiego, nadciśnienia tętniczego, wrzodziejącego zapalenia jelita grubego, skrzywienia bocznego kręgosłupa wraz z dyskopatią odcinka krzyżowego i szyjnego. Decyzją ww. Zespołu z dnia 19 sierpnia 2015 r. Wnioskodawca zaliczony został do znacznego stopnia niepełnosprawności, a do ww. chorób doszły jeszcze zmiany zwyrodnieniowe stawów i zaburzenia zmysłu równowagi.

Niepełnosprawność Wnioskodawcy jest skutkiem przebytych bądź trwających chorób takich jak dyskopatia, cukrzyca typu drugiego, nadciśnienie tętnicze, wrzodziejące zapalenie jelita grubego, reumatyzm oraz choroba błędnika. Choroby te wymagają stałego leczenia farmakologicznego, a także hospitalizacji.

Od 2012 r. Wnioskodawca korzysta z możliwości odliczania od dochodów (emerytury) wydatków na lekarstwa, w kwocie przekraczającej 100 zł miesięcznie. W 2017 r. Wnioskodawca wydał na lekarstwa 4 501 zł.

Za wydatki na cele rehabilitacyjne Wnioskodawca uważa zakup leku …, a nie zastrzyk tego leku do oka. Lek ten należy do grupy leków specjalnego przeznaczenia i nie jest dostępny w ogólnej sprzedaży (Obwieszczenie Prezesa Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych z dnia 30 marca 2017 r., Dz. U. Ministra Zdrowia z dnia 31 marca 2017 r., poz. 45).

Do chwili obecnej Wnioskodawca otrzymał trzy zastrzyki leku … (w dniu 24 sierpnia 2017 r., w dniu 22 września 2017 r. oraz w dniu 1 grudnia 2017 r.). Za każdy zastrzyk Wnioskodawca płacił 850 zł. Ogółem Wnioskodawca zapłacił 2 550 zł.

Ośrodek Leczenia Chorób Oczu w …, który nabył ww. lek na specjalnych warunkach, nie mógł go Wnioskodawcy odsprzedać, gdyż stanowiłoby to złamanie przepisów prawa farmaceutycznego i skarbowego. Dlatego też, pomimo że na fakturze obok ceny 850 zł widnieje określenie „iniekcja leku …”, to wyłącznie jest to faktycznie cena leku, a za inne czynności lecznicze wystawiono Wnioskodawcy odrębną fakturę w wysokości 240 zł. Na potwierdzenie takiego rozwiązania Wnioskodawca otrzymał pisemne oświadczenie Ośrodka w ….

Każdy zabieg był poprzedzony kontrolą (odrębnie płatną), która wykazywała pozytywny skutek leczenia. Ostatnia kontrola dokonana w dniu 15 stycznia 2018 r. wykazała dalszy postęp leczenia. Następnej kontroli Wnioskodawca ma się poddać w kwietniu 2018 r. celem stwierdzenia czy potrzebne są jeszcze dalsze zastrzyki oraz czy stan leczenia pozwala na dalszy zabieg operacji zaćmy.

Wszystkie podstawowe zabiegi okulistyczne, a w tym również zastrzyki, badania kontrolne itp., wykonane zostały przez lekarza okulistę.

Wszystkie wymienione wydatki w całości zostały pokryte z własnych środków Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy istnieje możliwość skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej przez Wnioskodawcę będącego osobą niepełnosprawną, zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie doprecyzowanym w uzupełnieniu wniosku), interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w opisanej sprawie powinna być pozytywna dla Wnioskodawcy.

Takie rozwiązanie dotyczące leku … Wnioskodawca odnalazł w internecie w identycznych przypadkach. W internecie Wnioskodawca odnalazł interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 15 czerwca 2012 r., nr IBPBII/1/415-288/12/MCZ, w identycznej jak Wnioskodawcy sprawie, co utwierdza Wnioskodawcę w przekonaniu o możliwości pozytywnego załatwienia Jego prośby.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.), podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e i art. 30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e i 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7 i 7b-7g tego artykułu.

Jak stanowi art. 26 ust. 7a pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na leki – w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł, jeśli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować określone leki (stale lub czasowo).

Stosownie do treści art. 26 ust. 7d ww. ustawy, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

Zgodnie z art. 26 ust. 7g ww. ustawy, odliczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 6, może być dokonane również w przypadku, gdy osoba, której dotyczy wydatek, posiada orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez właściwy organ na podstawie odrębnych przepisów obowiązujących do dnia 31 sierpnia 1997 r.

W myśl art. 26 ust. 7f ww. ustawy, ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

I grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
1. całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
2. znaczny stopień niepełnosprawności;
II grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
1. całkowitą niezdolność do pracy albo
2. umiarkowany stopień niepełnosprawności.

Z kolei jak wynika z art. 26 ust. 7b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

W myśl art. 26 ust. 7 pkt 4 ww. ustawy, wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty – w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca chce skorzystać z ulgi rehabilitacyjnej przy rozliczeniu podatku za 2017 r.

Decyzją z dnia 4 września 1986 r. Wnioskodawca został zaliczony do trzeciej grupy inwalidzkiej ze względu na chorobę wieńcową, arytmię serca i dyskopatię. Decyzją z dnia 14 czerwca 2011 r. Wnioskodawca został zaliczony do znacznego stopnia niepełnosprawności, z powodu przebytych bądź trwających chorób, w tym: cukrzycy typu drugiego, nadciśnienia tętniczego, wrzodziejącego zapalenia jelita grubego, skrzywienia bocznego kręgosłupa wraz z dyskopatią odcinka krzyżowego i szyjnego. Natomiast, decyzją z dnia 19 sierpnia 2015 r. Wnioskodawca zaliczony został do znacznego stopnia niepełnosprawności, a do ww. chorób doszły jeszcze zmiany zwyrodnieniowe stawów i zaburzenia zmysłu równowagi.

W ostatnim okresie Wnioskodawca stwierdził, że Jego wzrok się pogarsza. W czasie kontroli w przychodni okulistycznej postawiono Wnioskodawcy diagnozę o postępującej zaćmie. Ponowne badanie wykazało również znaczne zwyrodnienie plamki żółtej w lewym oku, które natychmiast należy leczyć, gdyż zwłoka grozi utratą widzenia w chorym oku. Leczenie polega na wstrzyknięcia do oka leku należącego do grupy leków specjalnego przeznaczenia i nie jest dostępny w ogólnej sprzedaży. Zabiegowi Wnioskodawca poddał się w Ośrodku Leczenia Chorób Oczu. Za wydatki na cele rehabilitacyjne Wnioskodawca uważa zakup leku, a nie zastrzyk tego leku do oka. Do chwili obecnej Wnioskodawca otrzymał trzy zastrzyki leku (w dniu 24 sierpnia 2017 r., w dniu 22 września 2017 r. oraz w dniu 1 grudnia 2017 r.). Za każdy zastrzyk Wnioskodawca płacił 850 zł. Ogółem Wnioskodawca zapłacił 2 550 zł.

Pomimo że na fakturze obok ceny 850 zł widnieje określenie „iniekcja leku”, to wyłącznie jest to faktycznie cena leku, a za inne czynności lecznicze wystawiono Wnioskodawcy odrębną fakturę w wysokości 240 zł. Na potwierdzenie takiego rozwiązania Wnioskodawca otrzymał pisemne oświadczenie ww. Ośrodka Leczenia Chorób Oczu. Wszystkie podstawowe zabiegi okulistyczne, a w tym również zastrzyki, badania kontrolne itp., wykonane zostały przez lekarza okulistę. Wszystkie wymienione wydatki w całości zostały pokryte z własnych środków Wnioskodawcy.

W przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych brak jest definicji „leku”, a zatem posiłkowo należy opierać się na definicjach zawartych w ustawie z dnia 6 września 2001 r. Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2017 r., poz. 2211, z późn. zm.). Z definicji zawartych w art. 2 ww. ustawy wynika, że:

lekiem aptecznym jest produkt leczniczy sporządzony w aptece zgodnie z recepturą farmakopealną, przeznaczony do wydawania w tej aptece (pkt 10),

lekiem gotowym jest produkt leczniczy wprowadzony do obrotu pod określoną nazwą i w określonym opakowaniu (pkt 11),

lekiem recepturowym jest produkt leczniczy sporządzony w aptece na podstawie recepty lekarskiej (pkt 12),

produktem leczniczym – jest substancja lub mieszanina substancji, przedstawiana jako posiadająca właściwości zapobiegania lub leczenia chorób występujących u ludzi lub zwierząt lub podawana w celu postawienia diagnozy lub w celu przywrócenia, poprawienia lub modyfikacji fizjologicznych funkcji organizmu poprzez działanie farmakologiczne, immunologiczne lub metaboliczne (pkt 32).

Wykaz produktów spełniających cechy „leku” na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej został zamieszczony w Urzędowym Wykazie Produktów Leczniczych Dopuszczonych do Obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Ponadto, do obrotu dopuszczone zostają bez konieczności uzyskania pozwolenia, produkty lecznicze sprowadzane z zagranicy, jeżeli ich stosowanie jest niezbędne dla ratowania życia lub zdrowia pacjenta, pod warunkiem, że dany produkt leczniczy jest dopuszczony do obrotu w kraju, z którego jest sprowadzany i posiada aktualne pozwolenie dopuszczenia do obrotu. Podstawą sprowadzenia takiego produktu leczniczego jest jednak zapotrzebowanie szpitala albo lekarza prowadzącego leczenie poza szpitalem, potwierdzone przez konsultanta z danej dziedziny medycyny.

Jak wynika z ww. przepisów w zakresie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wydatki związane z zakupem leków, podlegają odliczeniu na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 6 w związku z ust. 7a pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o ile osoba niepełnosprawna posiadająca stosowne orzeczenie o niepełnosprawności, spełni następujące warunki:

dokona zakupu produktów mających cechy „leku”,

poniesie w danym miesiącu wydatki na ich zakup powyżej kwoty 100 zł,

posiada imienny dokument potwierdzający poniesienie wydatku (np. faktury),

posiada potwierdzenie przez właściwego lekarza specjalistę o konieczności stosowania zaleconego leku (leków).

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że jeżeli Wnioskodawca posiadający orzeczenie o niepełnosprawności, poniósł wydatek na zakup leku opisanego we wniosku, o ile produkt ten rzeczywiście spełnia cechy „leku” w rozumieniu ustawy Prawo farmaceutyczne i co do którego Wnioskodawca posiada dokument od lekarza specjalisty, że lek ten jest niezbędny w procesie leczenia, a także dysponuje stosownym imiennym dokumentem stwierdzającym poniesienie wydatku (przy czym nie musi być to faktura VAT), w którym wskazane są dane identyfikujące kupującego i sprzedającego, rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwota zapłaty za towar lub usługę – w przedmiotowej sprawie kwota zapłaty za lek, będzie mógł od dochodu uzyskanego w 2017 r., w ramach tzw. ulgi rehabilitacyjnej określonej w art. 26 ust. 1 pkt 6 w zw. z art. 26 ust. 7a pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczyć kwotę stanowiącą różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi w danym miesiącu wydatkami na zakup ww. leku, a kwotą 100 zł.

Należy podkreślić, że samo posiadanie faktury, w której wystawca w rubryce nazwa towaru lub usługi wskazał „iniekcja leku” nie uprawnia Wnioskodawcę do dokonania odliczenia wydatków na zakup ww. leku. Wnioskodawca może odliczyć wyłącznie wydatek na zakup leku, pod warunkiem, że posiada dokument, z którego jednoznacznie wynika jaki jest koszt zakupu leku (bez kosztu iniekcji leku do oka).

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy dotyczące odliczenia wydatku poniesionego na zakup leku do oka należało uznać za prawidłowe.

Końcowo Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Należy również zastrzec, że w przypadku korzystania z ulg i zwolnień podatkowych, wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obowiązek udowodnienia uprawnień do skorzystania z określonej ulgi przy spełnieniu wszystkich warunków wynikających z przepisów podatkowych spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawyz dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w … w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin