Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.112.2018.1.MST
z 23 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 16 marca 2018 r. (data wpływu 21 marca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu rozliczenia różnic kursowych w przypadku zmiany metody ustalania różnic kursowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 marca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu rozliczenia różnic kursowych w przypadku zmiany metody ustalania różnic kursowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca”) jest przedsiębiorcą zajmującym się przede wszystkim produkcją gotowych wyrobów piekarniczych, takich jak paluszki, precelki itp.

Spółka prowadzi działalność na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: „Strefa”) na podstawie dwóch zezwoleń: nr (…) z 26 kwietnia 2017 r. oraz nr (…) z 4 lipca 2016 r. Teren zakładu Spółki objęty został statusem Strefy w 2016 r. na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów zmieniającego rozporządzenie w sprawie (…) specjalnej strefy ekonomicznej z dnia 11 kwietnia 2016 r. (Dz.U. z 2016 r., poz. 571).

Oba zezwolenia udzielone zostały na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Strefy, rozumianej jako działalność produkcyjna, handlowa i usługowa, w zakresie wyrobów i usług wytworzonych na terenie Strefy określonych w następujących pozycjach Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług:

• 10.72 – Suchary i herbatniki; konserwowane wyroby piekarnicze
  oraz w zakresie sprzedaży odpadów i surowców wtórnych powstałych w wyniku prowadzenia ww. działalności gospodarczej, określonych w następujących pozycjach Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług:
  
  • 38.11.5 – Odpady, inne niż niebezpieczne, nadające się do recyklingu;
  • 38.3 – Usługi w zakresie odzysku surowców; surowce wtórne.
  
  
  
  

Spółka jest obecnie w trakcie realizacji projektu inwestycyjnego będącego podstawą wydania zezwolenia nr (…) z 4 lipca 2016 r. (oraz objęcia terenu zakładu Spółki statusem Strefy). Rok podatkowy Wnioskodawcy jest zgodny z rokiem kalendarzowym, tzn. trwa od 1 stycznia do 31 grudnia.

Spółka nabyła prawo do zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych (z tytułu zezwolenia nr (…) z 4 lipca 2016 r.) stosownie do regulacji zawartej w § 5 ust. 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 465) – począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym poniesione zostały wydatki inwestycyjne i osiągnięty został poziom zatrudnienia, określone w zezwoleniu. Spółka spełniła powyższe warunki w grudniu 2017 r., a zatem nabyła prawo do tego zwolnienia począwszy od stycznia 2018 r.

Od nowego roku podatkowego (tj. od 2018 r.) Spółka ustala różnice kursowe zgodnie z art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 2343, z późn. zm., dalej: „p.d.o.p.”), czyli na podstawie przepisów ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 395, z późn. zm., dalej: „u.o.r.”), tj. zgodnie z tzw. metodą rachunkową (bilansową), o czym został zawiadomiony (w terminie zgodnym z art. 9b ust. 3 p.d.o.p.) właściwy dla niej Naczelnik Urzędu Skarbowego.

Jednocześnie, Spółka w niniejszym okresie (po uzyskaniu prawa do zwolnienia zgodnie z regulacjami powołanymi powyżej) osiągać będzie zarówno dochody w ramach działalności strefowej korzystającej ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, jak i dochody opodatkowane na zasadach ogólnych. Równocześnie zakłada się, że w tym okresie w ramach całokształtu prowadzonej działalności (zarówno korzystającej ze zwolnienia jak i opodatkowanej na zasadach ogólnych), Spółka dokonywać będzie transakcji rozliczanych w PLN oraz w walutach obcych, w związku z czym będzie dochodzić do powstawania różnic kursowych. W konsekwencji, powstawać będą zarówno transakcyjne różnice kursowe (czyli różnice kursowe powstające w związku z regulowaniem należności Spółki i spłatą zobowiązań), jak i różnice kursowe od środków własnych (czyli różnice kursowe powstające w związku z ruchami na koncie walutowym), czy wynikające z wyceny niezrealizowanych instrumentów pochodnych w walucie obcej (pozycje ujemna/dodatnia wycena transakcji terminowych). W praktyce zatem, różnice te mogą powstawać z różnych tytułów i będą mogły być rozpoznawane na różnych transakcjach realizowanych w toku działalności prowadzonej przez Spółkę, tj. zarówno transakcji związanych z działalnością zwolnioną, działalnością opodatkowaną lub z obiema rodzajami działalności.

Wnioskodawca również nadmienia, że uiszcza zaliczki na podatek dochodowy od osób prawnych zgodnie z zasadami ujętymi w art. 25 ust. 1 i ust. 1a p.d.o.p. (tzw. zaliczki kalkulowane), a nie w oparciu o reguły zawarte w art. 25 ust. 6 p.d.o.p. (tzw. zaliczki uproszczone).

Ponadto, Spółka wskazuje, że 31 stycznia 2018 r. zostały na jej rzeczy wydane przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej interpretacje indywidualne (sygnatury: 0111-KDIB1- 3.4010.499.2017.1.PC oraz 0111-KDIB1-3.4010.517.2017.1.PC), w których za prawidłowe uznane zostało stanowisko Spółki, że mając na uwadze autonomiczność tzw. metody bilansowej ustalania różnic kursowych względem przepisów podatkowych, prawidłowe jest wykazywanie przez Spółkę wskazanych różnic kursowych w wyniku podatkowym, jedynie poprzez ujęcie w tym wyniku nadwyżki ujemnych lub dodatnich różnic kursowych wynikających z ksiąg rachunkowych (tzw. ujęcie różnic kursowych per saldo) oraz, że wartość, stanowiąca nadwyżkę wartości ujemnych lub dodatnich różnic kursowych w danym okresie, w którym Spółka będzie prowadzić zarówno działalność opodatkowaną jak i zwolnioną, stanowić będzie odpowiednio:

1. tzw. koszt wspólny działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych i opodatkowanej na zasadach ogólnych, mający wpływ na wynik osiągany w ramach wskazanych rodzajów działalności zgodnie z zasadami wynikającymi z art. 15 ust. 2 w zw. z art. 15 ust. 2a p.d.o.p. (tj. przypisanie za pomocą odpowiedniego klucza alokacji);
2. tzw. przychód wspólny podlegający w całości opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy zgodnie z art. 9b ust. 5 p.d.o.p. na dzień rozpoczęcia stosowania rachunkowej metody ustalania różnic kursowych, tj. 1 stycznia 2018 r., Spółka powinna zaliczyć odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów całość wyznaczonych na podstawie przepisów o rachunkowości naliczonych i niezrealizowanych różnic kursowych, tj. różnic wynikających z różnicy pomiędzy kursem wyceny na dzień 31 grudnia 2017 r., a kursem historycznym z dnia pierwotnego ujęcia transakcji w księgach rachunkowych Spółki (a nie tylko różnicy pomiędzy kursem wyceny na dzień 31 grudnia 2017 r., a kursem wyceny na dzień 31 grudnia 2016 r.)?
2. Czy różnice kursowe naliczone zgodnie z art. 9b ust. 5 p.d.o.p. stanowią przychód lub koszt uzyskania przychodu miesiąca stycznia 2018 r., a zatem, czy w kalkulacji zaliczki na podatek dochodowy od osób prawnych za styczeń 2018 r., Spółka powinna do przychodów i kosztów uzyskania przychodów powstających z bieżących różnic kursowych powstających od 1 stycznia 2018 r. dodać wartość (dodatnią lub ujemną) różnic kursowych podlegających „włączeniu” do wyniku podatkowego zgodnie z art. 9b ust. 5 p.d.o.p? Konsekwentnie, czy te różnice kursowe (tj. te o których mowa w art. 9b ust. 5 p.d.o.p. oraz bieżące różnice kursowe ze stycznia 2018 r.) powinny zostać zbiorczo zsaldowane dla celów kalkulacji zaliczki na podatek dochodowy od osób prawnych za styczeń 2018 r. jak również następnie rozliczenia rocznego PDOP?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Spółka powinna zaliczyć odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów całość wyznaczonych na podstawie przepisów o rachunkowości naliczonych i niezrealizowanych różnic kursowych, tj. różnic wynikających z różnicy pomiędzy kursem wyceny na dzień 31 grudnia 2017 r., a kursem historycznym z dnia pierwotnego ujęcia transakcji w księgach rachunkowych Spółki (a nie tylko różnicy pomiędzy kursem wyceny na dzień 31 grudnia 2017 r., a kursem wyceny na dzień 31 grudnia 2016 r.).

Zgodnie z art. 9b ust. 5 p.d.o.p., w przypadku wyboru rachunkowej metody ustalania różnic kursowych, podatnicy na pierwszy dzień roku podatkowego, w którym została wybrana ta metoda, zaliczają odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów naliczone różnice kursowe ustalone na podstawie przepisów o rachunkowości na ostatni dzień poprzedniego roku podatkowego. Od pierwszego dnia roku podatkowego, w którym wybrali tę metodę, stosują zasady, o których mowa w ust. 2 ww. artykułu.

W opinii Spółki, wykładnia przytoczonego przepisu prowadzi do wniosku, że na pierwszy dzień roku podatkowego, w którym została wybrana metoda rachunkowa, podatnik zalicza do przychodów albo kosztów uzyskania przychodów wartość wszystkich naliczonych niezrealizowanych różnic kursowych, a nie tylko różnice kursowe naliczone w ostatnim roku podatkowym. Przyjęcie wykładni, zgodnie z którą przepis ten nakazuje ująć w rozliczeniu podatkowym jedynie różnice kursowe naliczone w ostatnim roku podatkowym oznaczałoby, że różnice kursowe naliczone we wcześniejszych latach podatkowych, lecz nierealizowane (i tym samym nieujęte w kalkulacji podatkowej wskutek stosowania podatkowej metody ustalania różnic kursowych), nigdy nie zostaną uwzględnione w kalkulacji podatkowej, tj. ani w pierwszym roku stosowania metody rachunkowej, ani w latach kolejnych. Wynika to z faktu, że różnice kursowe naliczone we wcześniejszych latach, na ostatni dzień roku poprzedzającego rok, w którym podatnik będzie po raz pierwszy stosował metodę rachunkową ustalania różnic kursowych, nie stanowią już naliczonych różnic kursowych, a są jedynie elementem pozycji wyniku z lat ubiegłych. Co za tym idzie, celem poprawnego zastosowania normy wynikającej z tego przepisu jest umożliwienie przejścia z metody podatkowej rozliczania różnic kursowych na metodę rachunkową w sposób zapewniający, że całość przysporzeń (przychodów) i uszczupleń (kosztów) podatnika wynikająca ze zmiany kursów walut (zmiany wartości przychodów i kosztów wyrażonych w walucie obcej, zmiany wartości posiadanych środków pieniężnych w walucie obcej, itp.) znajdzie odpowiednie odzwierciedlenie w wyniku podatkowym i należnym podatku.

W procesie wykładni tego przepisu należy uwzględnić również wykładnię funkcjonalną (celowościową). Celem wprowadzenia metody rachunkowej ustalania różnic kursowych przez ustawodawcę do p.d.o.p. z dniem 1 grudnia 2007 r. było umożliwienie podatnikom wykazywania różnic kursowych, zarówno dla celów rachunkowych, jak i podatkowych, według jednolitej metodologii, dającej możliwość uproszczenia rozliczeń z tego tytułu. Potwierdza to uzasadnienie do ustawy zmieniającej, która wprowadziła analizowane regulacje do ustawy CIT (druk sejmowy nr 733). W uzasadnieniu tym wskazane zostało, że celem tych przepisów jest umożliwienie ustalania przez podatników różnic kursowych zgodnie z przyjętymi przez nich rozwiązaniami, stosowanymi wg przepisów prawa bilansowego (rachunkowego). Zatem, celem ustawodawcy było jedynie uproszczenie zasad rozliczania różnic kursowych dla celów podatkowych, a nie różnicowanie sytuacji podatników ustalających różnice kursowe zgodnie z przepisami o rachunkowości (metoda rachunkowa) i podatników stosujących regulacje p.d.o.p. (metoda podatkowa) polegające na tym, że wybór metody rachunkowej oznaczałby, że na wynik podatkowy podatnika nigdy nie wpłynie część różnic kursowych, które zostaną ujęte w wyniku podatkowym podatnika stosującego metodę podatkową. Stosowanie odmiennych metod ustalania różnic kursowych dla celów podatkowych powinno prowadzić jedynie do przejściowych, a nie trwałych różnic pomiędzy wynikiem podatkowym podatnika, który przyjął metodę rachunkową a podatnika, który pozostał przy metodzie podatkowej. Innymi słowy, nie można uznać, że zamiarem ustawodawcy było usankcjonowanie sytuacji, w której wynik podatkowy podatnika (i finalnie odprowadzany przez niego podatek) jest różny w zależności od przyjętej metody rozliczania różnic kursowych.

Zdaniem Wnioskodawcy, ustawodawca właśnie w celu uniknięcia wskazanej sytuacji wprowadził analizowany przepis, tj. art. 9b ust. 5 p.d.o.p. Tym samym, wynikiem zastosowania tego przepisu powinno być ujęcie na pierwszy dzień stosowania metody rachunkowej różnic kursowych, które nie były uwzględniane w wyniku podatkowym w okresie stosowania metody podatkowej (a które, jako różnice dotyczące lat ubiegłych, nie będą uwzględnione w bieżących różnicach kursowych ustalanych – również dla celów podatkowych – na podstawie u.o.r). Jak zostało wskazane, różnice te obejmują nie tylko różnice kursowe naliczone na ostatni dzień roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym podatnik po raz pierwszy zastosuje metodę rachunkową, a wszystkie niezrealizowane różnice kursowe naliczone narastająco, tj. z uwzględnieniem poprzednich lat, gdyż różnice te nigdy nie zostały ujęte w rozliczeniu podatkowym.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, art. 9b ust. 5 p.d.o.p., regulujący określenie – dla potrzeb przejścia z metody podatkowej na metodę rachunkową – zasady zamknięcia całego okresu, w którym podatnik rozliczał różnice kursowe w specyficzny sposób, tj. w oparciu o metodę podatkową i otwarcie nowego okresu, w którym stosowana będzie odmienna metoda rachunkowa, nie może być interpretowany w sposób powodujący, że część różnic kursowych w ogóle nie zostanie przez podatnika uwzględniona w rozliczeniach podatkowych.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych i wyrokach sądów administracyjnych, takich jak np.:

• wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 21 maja 2013 r., sygn. III SA/Wa 705/13;
• interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej (dalej: „DIS”) w Warszawie z 16 września 2016 r., sygn. IPPB6/4510-438/16-2/AP; w uzasadnieniu tamtejszy wnioskodawca wskazał m.in., że (DIS uznał stanowisko wnioskodawcy za prawidłowe): „Reasumując, zaliczeniu do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów podlegać będą wszystkie niezrealizowane różnice kursowe ujęte w sprawozdaniu finansowym w aktywach i pasywach, w tym także te, które naliczone zostały w okresie poprzedzającym poprzedni rok podatkowy, a nie zostały zrealizowane do końca tego poprzedniego roku podatkowego. Przyjęcie powyższego stanowiska pozwoli bowiem na ujęcie w rozliczeniu podatkowym wszystkich niezrealizowanych różnic kursowych do końca poprzedniego roku podatkowego (także tych dotyczących okresów, przed poprzednim rokiem podatkowym, niezrealizowanych do końca tego roku).”;
• interpretacja indywidualna wydana przez DIS w Poznaniu 28 kwietnia 2016 r., sygn. ILPB4/4510-1-112/16-2/ŁM;
• interpretacji indywidualna wydana przez DIS w Warszawie 23 listopada 2015 r., sygn. IPPB5/4510-3-74/15-2/IŚ;
• interpretacji indywidualna wydana przez DIS w Warszawie 16 listopada 2015 r., sygn. IPPB5/4510-834/15-2/IŚ.
  
  

Jednocześnie, przyjęcie odmiennego podejścia (uznanie, że włączeniu na podstawie art. 9b ust. 5 p.d.o.p., podlegają tylko różnice kursowe naliczone w ostatnim roku podatkowym) prowadziłoby do sytuacji, w której wartość różnic kursowych wynikająca ze zmiany kursu historycznego z dnia pierwotnego ujęcia transakcji w księgach rachunkowych Spółki względem kursu z dnia wyceny na dzień 31 grudnia 2016 r. nie zostałaby nigdy uwzględniona w wyniku podatkowym – włączeniu podlegałaby bowiem tylko różnice naliczone w ostatnim roku. Jak wskazano powyżej, przy takim też podejściu (z którym to Spółka nie zgadza się) nie doszłoby do realizacji celu w jakim wprowadzony został art. 9b ust. 5 p.d.o.p.

Ad. 2.

Różnice kursowe „włączone” do wyniku podatkowego zgodnie z art. 9b ust. 5 p.d.o.p., stanowią przychód lub koszt uzyskania przychodu miesiąca stycznia 2018 r., a zatem dla celów kalkulacji zaliczki na podatek dochodowy od osób prawnych za styczeń 2018 r., Spółka powinna do przychodów i kosztów uzyskania przychodów powstających z bieżących różnic kursowych powstających od 1 stycznia 2018 r. dodać wartość (dodatnią lub ujemną) różnic kursowych „włączonych” zgodnie z art. 9b ust. 5 p.d.o.p. Konsekwentnie te różnice kursowe (tj. te o których mowa w art. 9b ust. 5 p.d.o.p. oraz bieżące różnice kursowe ze stycznia 2018 r.) powinny zostać zbiorczo zsaldowane dla celów kalkulacji zaliczki na podatek dochodowy od osób prawnych za styczeń 2018 r.

Zgodnie z brzmieniem ww. art. 9b ust. 5 p.d.o.p., Spółka zobowiązana jest do zaliczenia odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów naliczonych różnic kursowych ustalonych na podstawie przepisów o rachunkowości na ostatni dzień poprzedniego roku podatkowego; które to zaliczenie następuje na pierwszy dzień roku podatkowego w którym została wybrana metoda rachunkowa, czyli w przypadku Spółki na 1 stycznia 2018 r.

Co za tym idzie, zaliczone na 1 stycznia 2018 r., zgodnie z art. 9b ust. 5 p.d.o.p., różnice kursowe, powinny zostać uznane za przychód lub koszt uzyskania przychodu poniesiony pierwszego dnia roku podatkowego w którym została wybrana metoda rachunkowa, zwiększając przychody lub koszty uzyskania przychodów przypadające na ten miesiąc, w zależności od ustalenia nadwyżki dodatnich lub ujemnych różnic kursowych zgodnie z metodą rachunkową, którą Spółka stosuje od początku 2018 r. i której poprawność została potwierdzona interpretacjami powołanymi przez Spółkę w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego.

Należy stwierdzić, że możliwość wynikowego ujmowania różnic kursowych dla celów podatkowych ma zastosowanie także do różnic kursowych naliczonych na podstawie przepisów o rachunkowości na ostatni dzień roku poprzedzającego zmianę metody rozliczania różnic kursowych, które zgodnie z art. 9b ust. 5 p.d.o.p., powinno się zaliczyć odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów na pierwszy dzień roku podatkowego, w którym została wybrana metoda bilansowa (tj. w przypadku Spółki na dzień 1 stycznia 2018 r.).

Zatem, dla celów kalkulacji zaliczki na podatek dochodowy za styczeń 2018 r., Spółka powinna zsumować różnice kursowe zaliczone na podstawie art. 9b ust. 5 p.d.o.p., na pierwszy dzień stycznia oraz bieżące, „nowo powstające” w styczniu 2018 r. różnice kursowe. Tak obliczony (a zatem zbiorczo zsaldowany) wynik z różnic kursowych będzie miał wpływ na dochód podatkowy Spółki w styczniu 2018 r., na którego podstawie Spółka oblicza wysokość zaliczki na podatek dochodowy od osób prawnych za styczeń 2018 r.

Poprawność powyższego stanowiska wynika wprost z treści powołanego przepisu. Wynik (nadwyżka dodatnich lub ujemnych różnic kursowych ustalona na podstawie przepisów o rachunkowości) naliczonych różnic kursowych ustalonych zgodnie z metodą rachunkową musi wpływać na wynik podatkowy Spółki w danym okresie. Jako, że wynik z tych różnic kursowych na podstawie art. 9b ust. 5 p.d.o.p., zostaje zaliczony na pierwszy dzień stycznia, wpływa on zatem na wynik podatkowy z rozliczeń różnic kursowych metodą rachunkową z całego miesiąca. Co za tym idzie, powinien zostać uwzględniony wraz z wynikiem z bieżących różnic kursowych powstających w styczniu, dla celów kalkulacji zaliczki na podatek dochodowy od osób prawnych za ten miesiąc.

Stanowisko Spółki w tym zakresie znajduje pośrednio potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych wydanych na rzecz Wnioskodawcy (wspomnianych w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego) oraz w interpretacji indywidualnej wydanej przez DIS w Bydgoszczy 14 października 2016 r. (sygn. ITPB3/4510-437/16-1/KP), gdzie tamtejszy wnioskodawca wskazał w uzasadnieniu m.in., że (DIS uznał stanowisko wnioskodawcy za prawidłowe): „Reasumując, wykorzystanie wskazanej metody rachunkowej obliguje Spółkę do stosowania w zakresie zasad określenia różnic kursowych dla celów podatkowych wyłącznie przepisów UOR, a zatem pozwala na ujmowanie różnic kursowych dla celów podatkowych poprzez wykazanie jedynie nadwyżki dodatnich lub ujemnych różnic kursowych danego okresu, ujętej w księgach rachunkowych.”

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.