Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4012.140.2018.1.JM
z 23 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 lutego 2018 r. (data wpływu 1 marca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług:

• w części dotyczącej zwolnienia od podatku VAT usługi wykonania koncertu – jest prawidłowe;
• w części dotyczącej zwolnienia od podatku VAT usługi wykonania udźwiękowienia i oświetlenia koncertu – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 1 marca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT usług prowadzonych przez Wnioskodawcę.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest wokalistą, gitarzystą oraz liderem zespołu muzycznego. Prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Przedmiotem działalności gospodarczej jest m.in. działalność artystyczna i literacka działalność twórcza (PKO 90.03.Z). W roku 2018 i kolejnych latach będzie świadczył na rzecz organizatorów wydarzeń artystycznych, usługi polegające na wykonywaniu koncertów muzycznych. W trakcie koncertów wykonywane są przede wszystkim utwory autorstwa Wnioskodawcy. Utwory zostały specjalnie skomponowane do wykonania zespołowego, nie jest możliwe ich należyte wykonanie przez jedną osobę. W skład zespołów wchodzą inni wykonawcy oraz osoby odpowiedzialne za opracowanie i wykonanie koncepcji udźwiękowienia i oświetlenia koncertu. Wszyscy członkowie zespołów w sposób twórczy przyczyniają się do wykonania koncertu. Jako lider zespołu, Wnioskodawca będzie zawierał umowy z organizatorami wydarzeń artystycznych i otrzymywał wynagrodzenie w formie honorarium. Pozostałym członkom zespołu Wnioskodawca będzie przekazywał przypadające na nich części honorarium w oparciu o umowy o dzieło. Usługi Wnioskodawcy nie będą obejmowały pośrednictwa w organizacji wydarzeń artystycznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy opisane usługi objęte będą zwolnieniem od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług ?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorarium, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Analizując treść przytoczonego przepisu należy dojść do wniosku, że regulowane w nim zwolnienie ma charakter przedmiotowopodmiotowy ponieważ jego zastosowanie uzależnione jest zarówno od charakteru świadczonych usług jak i określonych cech podmiotu świadczącego usługę. Objęcie usług zwolnieniem wymaga zatem spełnienia następujących przesłanek:

• kulturalny charakter świadczonych usług,
• świadczenie usług przez podmioty będące indywidualnymi twórcami i artystami wykonawcami w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U z 2006 r. Nr 90, poz. 631 ze zm.), dalej ustawa o prawie autorskim,
• wynagrodzenie w formie honorarium.
  
  

Wykonywanie koncertów muzycznych należy zaliczyć do usług kulturalnych. Wniosek taki nie budzi żadnych wątpliwości w doktrynie prawa podatkowego: Uznać należy, że wszelkie usługi twórców  wykonawców z założenia związane są ze sferą kultury A. Bartosiewicz, R. Kubacki, VAT Komentarz, Lex, 2010, wyd. IV.

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 ze zm.) do której odwołuje się ustawodawca w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b  przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są m. in. utwory muzyczne i słowno-muzyczne, a także sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne (art. 1 ust. 2 pkt 7 i 8 ww. ustawy).

Na podstawie art. 8 ust. 2 cyt. ustawy, domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

Pod ochroną pozostaje na podstawie art. 85 ust 1 ww. ustawy każde artystyczne wykonanie utworu lub dzieła sztuki ludowej niezależnie od jego wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia.

Artystycznymi wykonaniami, w rozumieniu ust. 1, są w szczególności: działania aktorów, recytatorów, dyrygentów, instrumentalistów, wokalistów, tancerzy i mimów oraz innych osób w sposób twórczy przyczyniających się do powstania wykonania (art. 85 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych).

Na koncertach Wnioskodawca występować będzie zarówno, jako indywidualny twórca w rozumieniu ustawy o prawie autorskim (jako autor utworów wykonywanych w trakcie koncertów) oraz jako artysta wykonawca w rozumieniu tejże ustawy, który jako lider reprezentuje indywidualny zespół. Taką formę reprezentacji zespołu przewiduje art. 91 ustawy o prawie autorskim. Domniemywa się, że lider zespołu jest umocowany do reprezentowania praw do zespołowego artystycznego wykonania. Domniemanie to stosuje się odpowiednio do części artystycznego wykonania mających samodzielne znaczenie. Należy podkreślić, że istotą świadczonej usługi jest zespołowe, artystyczne wykonanie utworu, o którym przesądza twórczy wkład wszystkich członków indywidualnego i konkretnego zespołu pod kierownictwem Wnioskodawcy. Wyodrębnione wkłady poszczególnych członków zespołu (części artystycznego wykonania) wykonywane oddzielnie nie posiadają samodzielnego znaczenia artystycznego. Powyższa treść wskazuje zatem, że Wnioskodawca ma status indywidualnego twórcy i artysty w rozumieniu ustawy o prawie autorskim.

Ustawa o prawie autorskim, ani ustawa o VAT nie definiują terminu honorarium. Należy zatem posłużyć się znaczeniem tego słowa przyjętym w języku powszechnym: honorarium  wynagrodzenie za pracę w wolnych zawodach. Słownik Języka Polskiego PWN zwyczajowo używa się tego określenia zwłaszcza w odniesieniu do wynagrodzenia otrzymywanego przez twórców i artystów. Wobec tego wynagrodzenie otrzymywane przeze Wnioskodawcę od organizatorów wydarzeń artystycznych trzeba sklasyfikować jako honorarium. Wewnętrzną kwestią zespołów jest sposób podziału honorarium pomiędzy poszczególnych członków. Sposób rozliczeń przyjęty przeze Wnioskodawcę (lidera zespołu) opiera się na wskazanych wyżej postanowieniach art. 91 ustawy o prawie autorskim. Biorąc pod uwagę, że świadczone usługi kulturalne (jako autor utworów oraz jako artysta wykonawca) wynagradzane są w formie honorariów Wnioskodawca spełnia wszystkie trzy przesłanki, jakie nakłada ustawa o VAT, aby przedmiotowe usługi mogły podlegać zwolnieniu od podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego:

• w zakresie zwolnienia od podatku VAT usługi wykonania koncertu – jest prawidłowe;
• w zakresie zwolnienia od podatku VAT usługi wykonania udźwiękowienia i oświetlenia koncertu – jest nieprawidłowe.
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 201), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Ustawodawca jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewiduje dla niektórych czynności zwolnienie od podatku. Jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, zastosowanie zwolnienia od podatku możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ww. ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez:

1. podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną,
2. indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.
   
   

Natomiast w myśl, art. 43 ust. 19 ustawy o VAT zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 33, nie ma zastosowania do:

1. usług związanych z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach;
   
2. wstępu:
   
   1. na spektakle, koncerty, przedstawienia i imprezy w zakresie twórczości i wykonawstwa artystycznego i literackiego,
   2. do wesołych miasteczek, parków rozrywki, cyrków, dyskotek, sal balowych,
   3. do parków rekreacyjnych, na plaże i do innych miejsc o charakterze kulturalnym;
3. wstępu oraz wypożyczania wydawnictw w zakresie usług świadczonych przez biblioteki, archiwa, muzea i innych usług związanych z kulturą;
   
4. usług związanych z produkcją filmów i nagrań na wszelkich nośnikach;
   
5. działalności agencji informacyjnych;
   
6. usług wydawniczych;
   
7. usług radia i telewizji, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 34;
   
8. usług ochrony praw.
   
   
   

Zwolnienie określone w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT, ma charakter przedmiotowo-podmiotowy, co oznacza, że zwolnieniu od podatku podlega określony rodzaj usług wykonywanych przez ściśle zdefiniowany krąg podmiotów, wykonujących te usługi.

Powyższe unormowanie odsyła wprost do przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, zatem należy zauważyć, że stosownie do art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2017 r., poz. 880) przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Jak stanowi art. 1 ust. 2 powołanej ustawy, w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

1. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);
   
2. plastyczne;
   
3. fotograficzne;
   
4. lutnicze;
   
5. wzornictwa przemysłowego;
   
6. architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;
   
7. muzyczne i słowno-muzyczne;
   
8. sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;
   
9. audiowizualne (w tym filmowe).
   
   

Z treści ww. przepisów można wywieść, że twórcą w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych jest każda osoba prowadząca faktycznie działalność twórczą, czyli działalność, której efektem jest powstanie utworu w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Użyte w tym przepisie określenie „przejaw działalności twórczej”, należy rozumieć jako uzewnętrzniony rezultat działalności człowieka o charakterze kreacyjnym.

W prawie autorskim mamy do czynienia z dwoma rodzajami praw: autorskimi prawami osobistymi oraz autorskimi prawami majątkowymi. Zasadą jest, że z utworu może korzystać lub nim rozporządzać tylko osoba uprawniona. Najczęściej będzie to sam twórca lub – jeżeli z mocy ww. ustawy autorskie prawa majątkowe przysługują innej osobie niż twórca, osoba, która je nabyła lub na rzecz której została ustanowiona licencja.

W myśl art. 8 ust. 1 – ust. 3 cyt. ustawy, prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej. Domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu. Dopóki twórca nie ujawnił swojego autorstwa, w wykonywaniu prawa autorskiego zastępuje go producent lub wydawca, a w razie ich braku – właściwa organizacja zbiorowego zarządzania prawami autorskimi.

Zatem, aby określone dzieło mogło być przedmiotem prawa autorskiego musi posiadać następujące cechy:

• mieć źródło w pracy człowieka (twórcy),
• stanowić przejaw działalności twórczej,
• posiadać indywidualny charakter.
  
  

Twórcy, zgodnie z przepisem art. 16 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych przysługują autorskie prawa osobiste obejmujące przede wszystkim prawo autora do wiązania

z dziełem jego nazwiska. Prawo to nigdy nie wygasa i jest, z natury rzeczy, niezbywalne, nie można się go zrzec ani przenieść na inną osobę. W ramach ochrony dóbr osobistych autor ma prawo do przedstawienia utworu pod pseudonimem lub anonimowo. Można więc powiedzieć, że autorskie prawa osobiste chronią pewien „intelektualny” związek twórcy z dziełem.

Przepis art. 41 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy określa, że jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, autorskie prawa majątkowe mogą przejść na inne osoby w drodze dziedziczenia lub na podstawie umowy. Umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub umowa o korzystanie z utworu, zwana dalej „licencją”, obejmuje pola eksploatacji wyraźnie w niej wymienione.

Jak stanowi art. 85 ust. 1 ww. ustawy – każde artystyczne wykonanie utworu lub dzieła sztuki ludowej pozostaje pod ochroną niezależnie od jego wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia.

Zgodnie z art. 85 ust. 2 ww. ustawy, artystycznymi wykonaniami, w rozumieniu ust. 1, są w szczególności: działania aktorów, recytatorów, dyrygentów, instrumentalistów, wokalistów, tancerzy i mimów oraz innych osób w sposób twórczy przyczyniających się do powstania wykonania.

Zgodnie z art. 90 ww. ustawy, przepisy ustawy stosuje się do artystycznych wykonań, które:

1) dokonane zostały przez obywatela polskiego albo osobę zamieszkałą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub

1¹) dokonane zostały przez obywatela państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA)  stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, lub

2) zostały ustalone po raz pierwszy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, lub

3) zostały opublikowane po raz pierwszy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, lub

4) są chronione na podstawie umów międzynarodowych, w zakresie, w jakim ich ochrona wynika z tych umów.

Z powołanych powyżej przepisów można wywieść, że twórcą w rozumieniu ustawy jest każda osoba prowadząca faktycznie działalność twórczą, czyli działalność, której efektem jest powstanie utworu w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Użyte w tym przepisie określenie „przejaw działalności twórczej”, należy rozumieć jako uzewnętrzniony rezultat działalności człowieka o charakterze kreacyjnym.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest wokalistą, gitarzystą oraz liderem zespołu muzycznego. Prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Przedmiotem działalności gospodarczej jest m.in. działalność artystyczna i literacka działalność twórcza. W roku 2018 i kolejnych latach będzie świadczył na rzecz organizatorów wydarzeń artystycznych, usługi polegające na wykonywaniu koncertów muzycznych. W trakcie koncertów wykonywane są przede wszystkim utwory autorstwa Wnioskodawcy. Jako lider zespołu, Wnioskodawca będzie zawierał umowy z organizatorami wydarzeń artystycznych i otrzymywał wynagrodzenie w formie honorarium. Usługi Wnioskodawcy nie będą obejmowały pośrednictwa w organizacji wydarzeń artystycznych.

Odnosząc powołane na wstępie przepisy do opisu sprawy stwierdzić należy, że skoro Wnioskodawca świadcząc usługi kulturalne, będzie działał jako indywidualny twórca w rozumieniu ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych, otrzymując za to wynagrodzenie w formie honorarium, to świadczenie przez niego usługi polegające na wykonywaniu koncertów będą korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o VAT.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy, w myśl którego świadczone przez niego usługi kulturalne są zwolnione od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit b ustawy o VAT jest prawidłowe.

Z opisu sprawy wynika, że w skład zespołu wchodzą inni wykonawcy oraz osoby odpowiedzialne za opracowanie i wykonanie koncepcji udźwiękowienia i oświetlenia koncertu. Wszyscy członkowie zespołów w sposób twórczy przyczyniają się do wykonania koncertu.

Mając na uwadze powyższe oraz powołane w tym zakresie regulacje prawne stwierdzić należy, że usługi w zakresie zapewnienia nagłośnienia i oświetlenia w ramach koncertów nie będą korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług w oparciu o cyt. art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy o VAT. Jak podkreślono powyżej, zwolnienie usług kulturalnych świadczonych przez enumeratywnie określone podmioty ma charakter przedmiotowo-podmiotowy. Członkowie zespołu chociaż spełniają przesłankę podmiotową nie będą świadczyli w tym przypadku usług kulturalnych. Czynności wykonania koncepcji udźwiękowienia i oświetlenia koncertu nie mogą być uznane za czynności w zakresie kultury. Usługi świadczone przez członków zespołu są czynnościami technicznymi a nie artystycznymi.

Reasumując, usługi polegające na nagłośnieniu, oświetleniu koncertów nie korzystają ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie przepisów art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy w tym miejscu również zaznaczyć, że jak stanowi art. 113 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku. Do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Tym samym mając na uwadze fakt, że Wnioskodawca nie jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, to obrót osiągnięty z tytułu świadczenia usług zwolnionych z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b, nie ma wpływu na wartość sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 ww. ustawy. Należy podkreślić, że do czasu przekroczenia kwoty wartość sprzedaży opodatkowanej, o której mowa w art. 113 bądź do chwili rezygnacji ze zwolnienia, cała sprzedaż dokonywana przez podatnika, korzysta ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie wykonania udźwiękowienia i oświetlenia koncertu jest nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w xxx, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny, co do zastosowania przepisu prawa materialnego.

Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekle prowadzone postępowanie jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.