Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4012.56.2018.1.JS
z 19 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 lutego 2018 r. (data wpływu 28 lutego 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania sprzedaży uprzednio zaimportowanych samochodów kolekcjonerskich – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 lutego 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania sprzedaży uprzednio zaimportowanych samochodów kolekcjonerskich.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem liniowym i prowadząc podatkową księgę przychodów i rozchodów. Jest czynnym podatnikiem VAT. Głównym przedmiotem działalności firmy jest handel meblami. Jednakże w najbliższej przyszłości w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawca planuje zająć się sprzedażą sprowadzanych z USA (w ramach importu ˗ do portu krajowego w Gdyni) samochodów kolekcjonerskich i po naprawie (renowacji) odsprzedawać je.

Samochody kolekcjonerskie nabywać będzie od osób fizycznych bądź osób prawnych i jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej ˗ nie będących podatnikiem podatku VAT ani podatku od wartości dodanej.

Po sprowadzeniu samochodu aby dokonać formalności celnych i zakwalifikować samochód do przedmiotów kolekcjonerskich, Wnioskodawca będzie posiadał ocenę techniczną certyfikowanego rzeczoznawcy, stwierdzającą, że importowany samochód osobowy spełnia wymagania pojazdu zabytkowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawca może stosować przy odsprzedaży importowanych uprzednio samochodów kolekcjonerskich procedurę VAT marży?
2. Czy ustalając podstawę opodatkowania, do kwoty nabycia Wnioskodawca może doliczyć koszty remontów i modernizacji samochodów będących przedmiotem dostawy w systemie VAT marża?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

1. W przypadku importowanych uprzednio samochodów osobowych stanowiących przedmioty kolekcjonerskie, Wnioskodawca może korzystać ze szczególnej procedury w zakresie dostawy przedmiotów kolekcjonerskich. Ustęp 4 art. 120 ustawy o VAT zezwala na zastosowanie jako podstawy opodatkowania ˗ marży.
   
Dodatkowo ustęp 11 wspomnianego wyżej artykułu zezwala na takie opodatkowanie (w systemie marży) dostawy m.in. przedmiotów kolekcjonerskich, które uprzednio zostały importowane przez podatnika, który w ramach działalności gospodarczej nabywa je w celu odsprzedaży.
Jednakże aby móc korzystać z opodatkowania w systemie VAT marży, należy przed pierwszą dostawą zawiadomić na piśmie naczelnika urzędu skarbowego o przyjętym sposobie opodatkowania. Wynika to z ust. 13 art. 120 ustawy o VAT.

2. Do kwoty nabycia Wnioskodawca nie może doliczyć kosztów remontów czy modernizacji. Ustęp 12 art. 120 stanowi, że kwotę nabycia przy dostawie m.in. przedmiotów kolekcjonerskich, które zostały uprzednio zaimportowane przez podatnika stosującego opodatkowanie marżą, jest kwota nabycia w wysokości równej podstawy opodatkowania przy imporcie towarów powiększonej o należny podatek z tytułu tego importu. Dodatkowo w ustępie 1 pkt 6 art. 120 ustawodawca zawarł definicję kwoty nabycia, którą uwzględnia się przy zastosowaniu procedury o której mowa w ust. 4. jest to kwota, którą sprzedawca otrzymał od podatnika wliczając w to inne kwoty, o których mowa w pkt 5 ustępu 1.
   
W żadnym miejscu Wnioskodawca nie znajduje przyzwolenia na wliczanie kosztów remontów itp. do kwoty nabycia, będącej elementem podstawy opodatkowania jako marży.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 ze zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W oparciu o art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Zgodnie z art. 120 ustawy, w zakresie dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków stosuje się szczególne procedury opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Stosownie do ust. 1 pkt 2 tego artykułu, przez przedmioty kolekcjonerskie rozumie się:

1. znaczki pocztowe lub skarbowe, stemple pocztowe, koperty pierwszego obiegu, ostemplowane materiały piśmienne i im podobne, ofrankowane, a jeżeli nieofrankowane, to uznane za nieważne i nieprzeznaczone do użytku jako ważne środki płatnicze (CN 9704 00 00),
2. kolekcje oraz przedmioty kolekcjonerskie o wartości zoologicznej, botanicznej, mineralogicznej, anatomicznej, historycznej, archeologicznej, paleontologicznej, etnograficznej lub numizmatycznej (CN 9705 00 00), a także przedmioty kolekcjonerskie, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7.
   
   

Zgodnie z art. 120 ust. 4 ustawy, w przypadku podatnika dokonującego dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego podatnika w ramach prowadzonej działalności, w celu odprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem od towarów i usług jest marża stanowiąca różnicę między kwotą sprzedaży a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku.

Stosownie zaś do ust. 5 powołanego artykułu, jeżeli rodzaj poszczególnych przedmiotów kolekcjonerskich lub specyfika ich dostaw czyni skomplikowanym lub niemożliwym określenie marży zgodnie z ust. 4, podatnik może, za zgodą naczelnika urzędu skarbowego, obliczać marżę jako różnicę pomiędzy łączną wartością dostaw a łączną wartością nabyć określonego rodzaju przedmiotów kolekcjonerskich w okresie rozliczeniowym.

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, pod pojęciem sprzedaży rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 120 ust. 1 pkt 5, przez kwotę sprzedaży rozumie się całkowitą kwotę, którą podatnik otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów od nabywcy lub osoby trzeciej, wliczając w to otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty bezpośrednio związane z tą dostawą, podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze oraz koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, którymi podatnik obciąża nabywcę, z wyłączeniem kwot, o których mowa w art. 29a ust. 7. Suma poszczególnych kwot sprzedaży stanowi łączną wartość dostaw (art. 120 ust. 2 pkt 7 ustawy).

Z kolei przez kwotę nabycia, na podstawie art. 120 ust. 1 pkt 6, rozumie się wszystkie składniki wynagrodzenia, o których mowa w pkt 5, które dostawca towarów otrzymał lub ma otrzymać od podatnika. Suma poszczególnych kwot nabycia stanowi łączną wartość nabyć (art. 120 ust. 1 pkt 8 ustawy).

Jak wynika z art. 120 ust. 10 ustawy, przepisy ust. 4 i 5 tego artykułu dotyczą dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków, które podatnik nabył od:

1. osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, niebędącej podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej;
2. podatników, o których mowa w art. 15, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
3. podatników, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana zgodnie z ust. 4 i 5;
4. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
5. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w ust. 4 i 5, a nabywca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach.
   
   

Ponadto, w myśl ust. 11 tego artykułu, przepisy ust. 4 i 5 mogą mieć również zastosowanie do dostawy:

1. dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków uprzednio importowanych przez podatnika, o którym mowa w ust. 4 i 5;
2. dzieł sztuki nabytych od ich twórców lub spadkobierców twórców;
3. dzieł sztuki nabytych od podatnika, o którym mowa w art. 15, innego niż wymieniony w ust. 4 i 5, które podlegały opodatkowaniu podatkiem według stawki 8% (w podanym wyżej okresie, zgodnie z art. 146a pkt 2, z zastrzeżeniem art. 146f ustawy).
   
   

Jak stanowi art. 120 ust. 12 ustawy, w przypadku dostawy towarów, o których mowa w ust. 11 pkt 1, kwotę nabycia, którą należy uwzględnić przy obliczaniu marży, o której mowa w ust. 4 i 5, przyjmuje się w wysokości równej kwocie podstawy opodatkowania zastosowanej przy imporcie towarów powiększonej o należny podatek z tytułu tego importu.

Zgodnie z art. 120 ust. 13 ustawy, cyt. powyżej przepis ust. 11 stosuje się w przypadku, gdy podatnik zawiadomił na piśmie naczelnika urzędu skarbowego o przyjętym sposobie opodatkowania zgodnie z ust. 4 i 5 przed dokonaniem dostawy. Zawiadomienie jest ważne przez okres 2 lat, licząc od końca miesiąca, w którym podatnik zawiadomił naczelnika urzędu skarbowego. Po tym okresie, jeżeli podatnik chce stosować procedurę polegającą na opodatkowaniu marży, musi ponownie złożyć to zawiadomienie.

Z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca w ramach działalności gospodarczej planuje dokonywanie importu samochodów kolekcjonerskich (z USA do Polski) od osób fizycznych, osób prawnych bądź jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, nie będących podatnikami podatku od towarów i usług ani podatku od wartości dodanej. Następnie będzie dokonywał ich naprawy (renowacji) i odsprzedaży. Przedmiotem tych czynności będą importowane samochody zakwalifikowane do przedmiotów kolekcjonerskich, posiadające ocenę techniczną certyfikowanego rzeczoznawcy, stwierdzającą, że dany samochód spełnia wymagania klasyfikacyjne pojazdu zabytkowego.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą stosowania w ww. sytuacji procedury opodatkowania podatkiem od towarów i usług marży przy sprzedaży samochodów kolekcjonerskich oraz możliwości doliczenia kosztu remontów i modernizacji przedmiotowych samochodów do kwoty nabycia.

Na podstawie powołanych przepisów art. 120 ust. 4 i 5 ustawy stwierdzić należy, że warunkiem koniecznym do przyjęcia marży jako podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług jest dokonywanie dostawy uprzednio nabytych w ramach prowadzonej działalności (w celu ich odsprzedaży) towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków przez podatnika. Podstawą opodatkowania jest wówczas marża, tj. różnica między kwotą sprzedaży, a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku. W przypadku gdy rodzaj poszczególnych przedmiotów kolekcjonerskich lub specyfika ich dostaw czyni skomplikowanym lub niemożliwym określenie marży zgodnie z ust. 4, podatnik może, za zgodą naczelnika urzędu skarbowego, obliczać marżę jako różnicę pomiędzy łączną wartością dostaw a łączną wartością nabyć określonego rodzaju przedmiotów kolekcjonerskich w okresie rozliczeniowym.

Jednocześnie, jak wynika z art. 120 ust. 10 ustawy, aby możliwe było przyjęcie marży jako podstawy opodatkowania ww. czynności, towary używane, dzieła sztuki, przedmioty kolekcjonerskie lub antyki muszą być przez podatnika nabyte od osób:

• niebędących podatnikami podatku od towarów i usług,
• które wprawdzie są podatnikami podatku od towarów i usług, ale którym w stosunku do dostarczanych towarów używanych nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego lub które należą do kategorii drobnych przedsiębiorców, zwolnionych od podatku od towarów i usług, które są pośrednikami, a towar będący przedmiotem dostawy opodatkowany już był w szczególnej procedurze opodatkowania marży,
• które nie są podatnikami podatku od towarów i usług, ale są podatnikami podatku od wartości dodanej na terytorium innego państwa członkowskiego Wspólnoty Europejskiej i realizują dostawę towarów na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113 oraz regulacjom zawartym w art. 120 ust. 4 i 5 ustawy o VAT.
  
  

Zatem wspólną cechą wszystkich przedstawionych wyżej przypadków, warunkujących zastosowanie szczególnej procedury opodatkowania marży, jest to, że we wcześniejszej fazie obrotu podmiot sprzedający towar podatnikowi pozbawiony był prawa do odliczenia podatku od towarów i usług naliczonego przy jego nabyciu.

Jednakże zgodnie z art. 120 ust. 11 ustawy, przepisy dopuszczające możliwość obliczania podstawy opodatkowania jako marży, mają zastosowanie również do dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków uprzednio zaimportowanych przez podatnika. Przy czym, w przypadku towarów zaimportowanych przez podatnika, kwotę nabycia którą należy uwzględnić przy obliczaniu marży, przyjmuje się w wysokości równej kwocie podstawy opodatkowania zastosowanej przy imporcie towarów, powiększonej o należny podatek z tytułu tego importu.

Przepisy te stosuje się pod warunkiem, że podatnik zawiadomił na piśmie naczelnika urzędu skarbowego o przyjętym sposobie opodatkowania zgodnie z art. 120 ust. 4 i 5 ustawy przed dokonaniem dostawy.

Jeżeli zatem Wnioskodawca będzie dokonywać dostawy (odsprzedaży) samochodów zabytkowych, uprzednio zaimportowanych, sklasyfikowanych jako przedmioty kolekcjonerskie, a także zawiadomi na piśmie właściwego naczelnika urzędu skarbowego o przyjętym sposobie opodatkowania przed dokonaniem dostawy, będzie miał możliwość stosowania szczególnej procedury opodatkowania, zgodnie z którą podstawą opodatkowania jest marża, o której mowa w art. 120 ust. 4 i 5 ustawy.

Podstawą opodatkowania w przedstawionym zdarzeniu przyszłym stanowić będzie zatem marża, stanowiąca różnicę między kwotą sprzedaży a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku, a jeżeli określenie marży w ten sposób będzie niemożliwe, jej wysokość obliczana będzie za zgodą naczelnika urzędu skarbowego jako różnica między łączną wartością dostaw a łączną wartością nabyć określonego rodzaju przedmiotów kolekcjonerskich w okresie rozliczeniowym.

Kwota nabycia przy obliczaniu marży przez Wnioskodawcę, zgodnie z art. 120 ust. 12 ustawy, będzie równa kwocie podstawy opodatkowania zastosowanej przy imporcie towarów, powiększonej o należny podatek z tytułu tego importu.

Kwotą sprzedaży będzie zaś, stosownie do art. 120 ust. 1 pkt 5 ustawy, całkowita kwota, którą Wnioskodawca otrzyma z tytułu dostawy towarów od nabywcy lub osoby trzeciej, wliczając w to otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty bezpośrednio związane z tą dostawą, podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze oraz koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, którymi podatnik obciąża nabywcę, z wyłączeniem kwot, o których mowa w art. 29a ust. 7.

Przedmiotem wniosku jest sytuacja, w której Wnioskodawca dokonuje importu na terytorium kraju samochodów osobowych spełniających warunki do uznania ich za przedmioty kolekcjonerskie, które będą następnie przedmiotem naprawy (renowacji) i dalszej odsprzedaży.

Zatem Wnioskodawca przy obliczaniu marży jako podstawy opodatkowania, nie będzie mógł doliczyć kosztów remontów i modernizacji przedmiotowych samochodów do kwoty nabycia. Kwota nabycia to cena, którą podatnik zapłacił nabywcy. Cena ta zatem nie zawiera należności (w tym kosztów napraw, remontów, modernizacji), jeżeli zostały one poniesione przez nabywcę towaru, ale nie zostały zapłacone dostawcy. Koszty remontów i modernizacji stanowić będą jednak składnik wynagrodzenia, które Wnioskodawca otrzyma od nabywcy lub osoby trzeciej z tytułu dostawy (odsprzedaży) tych samochodów.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego zdarzenia przyszłego, zmiany stanu prawnego, jak również w przypadku ustalenia w toku prowadzonego postępowania podatkowego odmiennego stanu sprawy niż przedstawiony we wniosku, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.