2018.04.26 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL4.4012.52.2018.2.NK
z 26 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 stycznia 2018 r. (data wpływu 2 lutego 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 kwietnia 2018 r. (data wpływu 19 kwietnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla świadczonych usług wynajmu sal sportowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 lutego 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla świadczonych usług wynajmu sal sportowych. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 12 kwietnia 2018 r. (data wpływu 19 kwietnia 2018 r.) o doprecyzowanie przedstawionego stanu faktycznego i dodatkowe uwagi do własnego stanowiska Wnioskodawcy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki z o.o. wpisanej do Krajowego Rejestru Sądowego. Przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest między innymi wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi (PKD: 68.10.Z) oraz działalność obiektów sportowych (PKD: 93.11.Z). Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Uprawniony jest do wystawiania faktur VAT.

Wnioskodawcy przysługuje tytuł prawny do obiektów sportowych w tym między innymi: sal gimnastycznych, sal rowerowych, sal do ćwiczeń na macie i innych pomieszczeń sportowych. W dniu 1 września 2017 r. Wnioskodawca zawarł z Klubem Sportowym umowę najmu pomieszczeń sportowych. Zgodnie z tą umową Wnioskodawca wynajął dla Klubu Sportowego następujące pomieszczenia: sala gimnastyczna, sala mała, sala rowerowa w zamian za czynsz obliczony w ustalonej stawce za każdą godzinę najmu. Do kwoty netto czynszu doliczana była kwota VAT w stawce 8%. Zatem Wnioskodawca wystawiał faktury VAT ze stawką 8%. Umowa została zawarta na czas określony do dnia 31 grudnia 2017 r.

Klub sportowy w umowie oświadczył, że wynajmowane pomieszczenia będą wykorzystywane na cele działalności statutowej, związanej z prowadzeniem zajęć treningowych dla dzieci i młodzieży należących do Klubu Sportowego. Klub Sportowy miał możliwość dostępu do wynajmowanych pomieszczeń od poniedziałku do piątku, według wcześniej ustalonego grafiku.

Ponadto z pisma z dnia 12 kwietnia 2018 r. – stanowiącego uzupełnienie do wniosku – wynika, że w związku z otrzymanym wezwaniem w sprawie uzupełnienia braków formalnych wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej z dnia 29 stycznia 2018 r. w sprawie znak: 0112-KDIL4.4012.52.2018.1.NK, w którym Dyrektor KIS wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku o doprecyzowanie przedstawionego stanu faktycznego o następującą informację, jaka jest klasyfikacja statystyczna (pełny siedmiocyfrowy symbol) czynności objętych zakresem wniosku, wykonywanych na rzecz Klubu Sportowego, zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług (PKWiU) z roku 2008, wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz. U. z 2008 r. nr 207, poz. 1293, z późn. zm.), którą na podstawie § 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz. U., poz. 1676) stosuje się dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2018 r., w imieniu Wnioskodawcy pełnomocnik wskazuje, iż przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny we wniosku o wydanie interpretacji jest kompletny, a wezwanie organu nie ma uzasadnionych podstaw, albowiem ocena klasyfikacji usługi należy do organu.

Wnioskodawca wskazuje, iż w jego ocenie klasyfikacja statystyczna czynności objętych zakresem wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej to grupowanie 93.11.10.0 (Usługi związane z działalnością obiektów sportowych), zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług (PKWiU) z roku 2008, co nie zwalnia organu z oceny prawidłowości tej klasyfikacji. Podając powyższą klasyfikację PKWiU Wnioskodawca kieruje się wyłącznie stanowiskami przedstawionymi w interpretacjach indywidualnych dotyczących podobnych stanów faktycznych i odpowiedzi na interpelacje (które przytoczył w uzasadnieniu prawnym wniosku).

Wnioskodawca opisał we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wszystkie istotne okoliczności faktyczne dotyczące klasyfikacji usługi, które organ może ocenić samodzielnie. Twierdzenia organu zawarte w wezwaniu do uzupełnienia braków formalnych, cyt.: „zatem w związku z faktem, że organy podatkowe nie są właściwe do klasyfikowania wyrobów i usług, a dla prawidłowego określenia charakteru danego świadczenia niezbędne jest zaklasyfikowanie czynności, o których mowa we wniosku, do właściwego grupowania statystycznego w oparciu o rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r., obowiązek ten spoczywa na Wnioskodawcy” są niezgodne z przepisami, co wynika z poniższych okoliczności.

W wyroku z dnia 29 listopada 2017 r. sygn. akt I FSK 179/16 NSA jednoznacznie skrytykował praktykę organów skarbowych nakazującą wnioskodawcy klasyfikację wyrobów i usług, uznając, cyt.:

„Naczelny Sąd Administracyjny podziela jednak stanowisko Sądu pierwszej instancji, że wskazane w przepisach podatkowych klasyfikacje statystyczne są elementem normy prawnej określającej sposób opodatkowania i w procesie stosowania prawa przez organy podatkowe podlegają także procesowi wykładni dokonywanej przez te organy, inaczej bowiem, zdaniem NSA, gdyby symbol PKWiU był uznawany za element stanu faktycznego, to organ interpretacyjny, tym symbolem byłby związany, co w zasadzie przekreślałoby w niektórych przypadkach, gdzie tak jak w niniejszej sprawie od odpowiedniego grupowania zależy stawka podatku VAT, sens interpretacji, bowiem organ nie mogąc zmienić klasyfikacji statystycznej produktu, musiałby podzielić stanowisko wnioskodawcy, w tej kwestii, a co za tym idzie w kwestii stawki podatku”.

Podobnie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w wyroku z dnia 10 września 2015 r. sygn. akt I SA/Kr 1206/15 wskazał, że jeżeli konkretny przepis podatkowy odwołuje się do klasyfikacji statystycznej jako warunku zastosowania określonego sposobu opodatkowania tj. np. zastosowania obniżonej stawki podatku od towarów i usług, to Minister Finansów nie może się uchylić od oceny stanowiska wnioskodawcy co do prawidłowości zaklasyfikowania statystycznego (np. w PKWiU) konkretnego towaru (produktu) lub świadczonej usługi, o ile we wniosku zostaną przedstawione informacje o składzie produktu, sposobie jego wytwarzania itp. czyli okoliczności faktyczne mające znaczenie dla przyporządkowania towarów lub usług do konkretnych ugrupowań statystycznych.

W pisemnych motywach ww. wyroku Sąd podzielił pogląd, prezentowany przez korzystną dla podatników linię orzeczniczą sądów administracyjnych (m.in. wyroki NSA w sprawach I FSK 1114/10 oraz I FSK 483/11), że to do kompetencji organów podatkowych należy ustalenie odpowiedniego przedmiotu opodatkowania, stawki podatkowej, czy też zwolnienia – uzależnionych od zaklasyfikowania określonej usługi lub towaru według systematyki tych klasyfikacji. Oznacza to, że wskazane w przepisach podatkowych klasyfikacje statystyczne są elementem normy prawnej określającej sposób opodatkowania i w procesie stosowania prawa przez organy podatkowe podlegają także procesowi wykładni dokonywanej przez te organy. Gdyby było inaczej to w „zwykłych” postępowaniach wymiarowych organy podatkowe byłyby związane klasyfikacją statystyczną dokonaną przez producenta lub usługodawcę.

Również w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 24 sierpnia 2016 r., sygn. akt I SA/Op 185/16 Sąd wskazał, iż obowiązek dokonania odpowiedniej klasyfikacji PKWiU spoczywa na organach podatkowych, a nie na Wnioskodawcy.

Mając na względzie powyższe uznać należy, iż organ nie był uprawniony do przesłania do Wnioskodawcy wezwania do uzupełnienia braków formalnych wniosku poprzez żądanie wskazania klasyfikacji PKWiU usługi. Wnioskodawca podtrzymuje, że opisane we wniosku usługi, wynikające z umowy najmu z Klubem Sportowym dotyczą usług związanych z działalnością obiektów sportowych, dla której obowiązuje obniżona stawka podatku VAT w wysokości 8%. Z ostrożności Wnioskodawca uzupełnił wniosek wskazując tak jak żądał organ grupowanie PKWiU dotyczące usługi, niemniej jednak okoliczność ta należy do zadań organu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca mógł stosować stawkę VAT w wysokości 8% do zawartej w dniu 1 września 2017 r. umowy najmu z Klubem Sportowym w oparciu o art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, mógł on stosować stawkę VAT w wysokości 8% do zawartej w dniu 1 września 2017 r. umowy najmu z Klubem Sportowym w oparciu o art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Powyższe wynika z faktu, że wyżej opisane usługi, wynikające z umowy najmu z Klubem Sportowym dotyczą usług związanych z działalnością obiektów sportowych, dla której obowiązuje obniżona stawka podatku VAT w wysokości 8%.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Świadczeniem usług, w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, jest natomiast każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W myśl art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne. Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz wydane na jej podstawie rozporządzenia odwołują się do grupowań PKWiU przy ustalaniu preferencyjnych stawek podatkowych i zwolnień przedmiotowych.

Przy wyznaczaniu zakresu stosowania stawek obniżonych w roku 2017, wykorzystywana jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług z roku 2015. Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) została wprowadzona Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. (Dz. U. z 2015 r., poz. 1676) do stosowania od dnia 1 stycznia 2016 r., w statystyce, ewidencji i dokumentacji oraz rachunkowości, a także w urzędowych rejestrach i systemach informacyjnych administracji publicznej.

W wyjaśnieniach do PKWiU (www.stat.gov.pl) wskazano, że grupowanie 93.11.10.0 obejmuje:

usługi związane z działalnością obiektów sportowych na otwartym powietrzu lub halowych obiektów sportowych, takich jak: stadiony i areny sportowe, lodowiska, baseny, boiska sportowe,
pola golfowe, tory do gry w kręgle, korty tenisowe, ujeżdżalnie itp.,
usługi związane z działalnością torów wyścigowych dla samochodów, psów i koni,
usługi związane z organizowaniem i przeprowadzaniem imprez sportowych dla sportowców zawodowych lub amatorów z wykorzystaniem własnych, otwartych lub zamkniętych obiektów sportowych.

Podstawowa stawka podatku od towarów i usług dla dostawy towarów i świadczenia usług, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Jednakże na mocy art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, z zastrzeżeniem art. 146f:

stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

W załączniku nr 3 do ustawy zawierającym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, zawarto m.in.: w poz. 179 – symbol PKWiU 93.11.10.0 „usługi związane z działalnością obiektów sportowych”. Ustawodawca przewidział obniżoną stawkę podatku VAT – 8% dla usług sklasyfikowanych w grupowaniu PKWiU – 93.11.10.0 „usługi związane z działalnością obiektów sportowych”, które umieścił w poz. 179 załącznika nr 3 do ustawy.

Obiektem sportowym jest samodzielny zwarty zespół urządzeń terenowych oraz budynków przeznaczonych do celów sportowych. Grupowanie to obejmuje usługi związane z działalnością obiektów sportowych na otwartym powietrzu lub halowych obiektów sportowych, takich jak stadiony i areny sportowe, lodowiska, baseny, boiska sportowe, pola golfowe, tory do gry w kręgle, korty tenisowe itp. Zatem obniżoną stawką podatku VAT będą objęte usługi związane z udostępnianiem obiektu sportowego w celu korzystania zgodnie z charakterem obiektu, niezależnie od tego czy celem wstępu będzie rekreacja, czy uprawianie sportu. Ponadto wyżej wskazany katalog obiektów sportowych nie jest katalogiem zamkniętym. Każdy obiekt spełniający kryteria zespołu urządzeń terenowych oraz budynków przeznaczonych do celów sportowych, będzie stanowił obiekt sportowy, w tym sale gimnastyczne, rowerowe i sale mat.

Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca świadczy usługi najmu obiektów sportowych. Wynajmowane sale przystosowane są do świadczenia usług związanych z rekreacją i sportem. Ponadto Klub Sportowy w umowie oświadczył, że wynajmowane pomieszczenia będą wykorzystywane na cele działalności statutowej, związanej z prowadzeniem zajęć treningowych dla dzieci i młodzieży, należących do Klubu Sportowego. Klub sportowy miał możliwość dostępu do wynajmowanych pomieszczeń od poniedziałku do piątku, według wcześniej ustalonego grafiku. Możliwość zastosowania stawki 8% w podobnych stanach faktycznych wynika z następujących interpretacji podatkowych:

interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 28 kwietnia 2011 r. nr IPPP1-443-147/11-4/AS,
interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 6 grudnia 2013 r. nr IPTPP1/443-678/13-4/MG,
pisma z dnia 10 sierpnia 2012 r. Izba Skarbowa w Łodzi nr IPTPP1/443-387/12-5/AK,
odpowiedzi MF na interpelację nr 21825 do Ministra Finansów w sprawie realizacji przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, wynikających z nowelizacji z października 2010 r.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy oraz przedstawione okoliczności sprawy, należy stwierdzić, że świadczone przez Wnioskodawcę usługi udostępniania za odpłatnością obiektów sportowych, w tym umowa najmu realizowana w okresie od 1 września 2017 r. do 31 grudnia 2017 r. korzystają z preferencyjnej stawki podatku w wysokości 8% na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy o podatku VAT.

Twierdzenia organu zawarte w wezwaniu do uzupełnienia braków formalnych, cyt.: „zatem w związku z faktem, że organy podatkowe nie są właściwe do klasyfikowania wyrobów i usług, a dla prawidłowego określenia charakteru danego świadczenia niezbędne jest zaklasyfikowanie czynności, o których mowa we wniosku, do właściwego grupowania statystycznego w oparciu o rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r., obowiązek ten spoczywa na Wnioskodawcy” są niezgodne z przepisami, co wynika z poniższych okoliczności.

W wyroku z dnia 29 listopada 2017 r. sygn. akt I FSK 179/16 NSA jednoznacznie skrytykował praktykę organów skarbowych nakazującą wnioskodawcy klasyfikację wyrobów i usług, uznając, cyt.:

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, że przy określaniu prawidłowej stawki podatku od towarów i usług dla danej czynności, której miejsce świadczenia lub dostawy znajduje się na terytorium kraju, istotne jest prawidłowe jej zaklasyfikowanie wg symbolu PKWiU. Tym samym wydając przedmiotową interpretację organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie sprawy, tj. na podanej przez Wnioskodawcę klasyfikacji.

Zauważyć należy, że zgodnie z poz. 7.3 Zasad Metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zawartych w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) – dalej: „PKWiU”, zaliczanie danego produktu do odpowiedniego grupowania jest obowiązkiem producenta (względnie usługodawcy). Wynika to z faktu, że właśnie producent (usługodawca) posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu (usługi) do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania, konstrukcji i przeznaczenia wyrobu lub charakteru usługi.

Należy jednak podkreślić, że dokonana przez producenta (usługodawcę) klasyfikacja nie może naruszać zasad budowy i logiki struktury PKWiU. W razie trudności przy zaliczeniu wyrobu (towaru) lub usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU można wystąpić w tej sprawie do organów statystycznych. Procedury udzielania informacji w sprawie standardów klasyfikacyjnych (w tym Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług) określa Komunikat Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych.

Tutejszy organ nie jest uprawniony do przyporządkowywania formalnego towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Podkreślić należy, że kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Tak więc niniejszą interpretację wydano w oparciu o grupowanie PKWiU wskazane przez Wnioskodawcę we wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU wymienionych we wniosku czynności) lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – według art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Na mocy art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Tut. Organ informuje, że zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U., poz. 1676, z późn. zm.), do dnia 31 grudnia 2018 r. dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług obowiązuje klasyfikacja wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.).

Zauważyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz wydane na jej podstawie rozporządzenia odwołują się do grupowań PKWiU przy ustalaniu preferencyjnych stawek podatkowych i zwolnień przedmiotowych. Prawidłowa pod względem klasyfikacji statystycznych identyfikacja towarów i usług stanowi warunek niezbędny do określenia wysokości opodatkowania podatkiem VAT w stosunku do towarów i usług, dla których przepisy VAT powołują stosowną klasyfikację statystyczną.

Natomiast w sytuacji, gdy prawodawca nie dokonał przywołania stosownego symbolu PKWiU dla danego towaru lub usługi w przepisach w zakresie podatku VAT, klasyfikacji należy dokonać na podstawie cech charakterystycznych dla danego świadczenia.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki z o.o. wpisanej do Krajowego Rejestru Sądowego. Przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest między innymi wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi (PKD: 68.10.Z) oraz działalność obiektów sportowych (PKD: 93.11.Z). Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Uprawniony jest do wystawiania faktur VAT. Wnioskodawcy przysługuje tytuł prawny do obiektów sportowych w tym między innymi: sal gimnastycznych, sal rowerowych, sal do ćwiczeń na macie i innych pomieszczeń sportowych. W dniu 1 września 2017 r. Wnioskodawca zawarł z Klubem Sportowym umowę najmu pomieszczeń sportowych. Zgodnie z tą umową Wnioskodawca wynajął dla Klubu Sportowego następujące pomieszczenia: sala gimnastyczna, sala mała, sala rowerowa w zamian za czynsz obliczony w ustalonej stawce za każdą godzinę najmu. Do kwoty netto czynszu doliczana była kwota VAT w stawce 8%. Zatem Wnioskodawca wystawiał faktury VAT ze stawką 8%. Umowa została zawarta na czas określony do dnia 31 grudnia 2017 r. Klub Sportowy w umowie oświadczył, że wynajmowane pomieszczenia będą wykorzystywane na cele działalności statutowej, związanej z prowadzeniem zajęć treningowych dla dzieci i młodzieży należących do Klubu Sportowego. Klub Sportowy miał możliwość dostępu do wynajmowanych pomieszczeń od poniedziałku do piątku, według wcześniej ustalonego grafiku. Wnioskodawca wskazał, że w jego ocenie klasyfikacja statystyczna czynności objętych zakresem wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej to grupowanie 93.11.10.0 (Usługi związane z działalnością obiektów sportowych), zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług (PKWiU) z roku 2008. Podając powyższą klasyfikację PKWiU Wnioskodawca kieruje się wyłącznie stanowiskami przedstawionymi w interpretacjach indywidualnych dotyczących podobnych stanów faktycznych i odpowiedzi na interpelacje (które przytoczył w uzasadnieniu prawnym wniosku).

Wątpliwości Wnioskodawcy w analizowanej sprawie dotyczą wskazania, czy Wnioskodawca mógł stosować stawkę VAT w wysokości 8% do zawartej w dniu 1 września 2017 r. umowy najmu z Klubem Sportowym w oparciu o art. 41 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, niewymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej podlegają opodatkowaniu stawką w wysokości 22%, z wyjątkiem tych, dla których w ustawie lub przepisach wykonawczych określono inną stawkę (art. 41 ust. 13 ustawy).

Tak więc, w przypadku gdy ani ustawa, ani przepisy wykonawcze nie przewidują dla danego świadczenia obniżonej stawki, bądź zwolnienia należy je opodatkować według 23% stawki podatku.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych towarów i usług obniżone stawki podatku albo zwolnienie od podatku.

Zastosowanie obniżonych stawek podatku lub zwolnienia od podatku możliwe jest jednak tylko wówczas, gdy wynika to wprost z ustawy lub przepisów wykonawczych do ustawy.

Na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 146a pkt 1 i pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,
stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

W załączniku nr 3 do ustawy stanowiącym „Wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 7%” (w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r. stawką 8%), wymienione zostały towary i usługi objęte obniżoną stawką podatku. Podkreślić przy tym należy, że ustawodawca nie ograniczył zastosowania stawki VAT w wysokości 8% od wystąpienia innych przesłanek przedmiotowych lub podmiotowych. Jedynym warunkiem uprawniającym do zastosowania 8% stawki podatku jest zakwalifikowanie towarów i usług do właściwego grupowania PKWiU.

Zauważyć należy, że najistotniejszym elementem pozwalającym stwierdzić jaką należy zastosować stawkę podatku VAT jest dokonanie prawidłowej klasyfikacji towaru lub usługi według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług. Jednocześnie należy wskazać, że to podatnik jest zobowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zdefiniowaniem wykonywanych czynności.

Stosownie bowiem do pkt 1 komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS z 2005 r. Nr 1, poz. 11), zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby, usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Wynika to z faktu, że właśnie producent (usługodawca) posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu (usługi) do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania, konstrukcji i przeznaczenia wyrobu lub charakteru usługi.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca świadczy usługi sklasyfikowane według PKWiU pod symbolem 93.11.10.0 „Usługi związane z działalnością obiektów sportowych”.

W ww. załączniku nr 3 do ustawy stanowiącym „Wykaz towarów i usług podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki 7%” (w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r. – 8%), w poz. 179 wskazano „Usługi związane z działalnością obiektów sportowych – PKWiU 93.11.10.0”.

Ponadto, z zawartego w załączniku objaśnienia nr 1) wynika, że wykaz nie ma zastosowania dla zakresu sprzedaży towarów i usług zwolnionych od podatku lub opodatkowanych stawkami niższymi niż stawka, której dotyczy załącznik.

W wyjaśnieniach do PKWiU (http://stat.gov.pl/Klasyfikacje) wskazano, że:

Grupowanie 93.11.10.0 – „Usługi związane z działalnością obiektów sportowych” obejmuje:

usługi związane z działalnością obiektów sportowych na otwartym powietrzu lub halowych obiektów sportowych, takich jak: stadiony i areny sportowe, lodowiska, baseny, boiska sportowe, pola golfowe, tory do gry w kręgle, korty tenisowe itp.,
usługi związane z działalnością torów wyścigowych dla samochodów, psów i koni,
usługi związane z organizowaniem i przeprowadzaniem imprez sportowych dla sportowców zawodowych lub amatorów z wykorzystaniem własnych, otwartych lub zamkniętych obiektów sportowych.

Natomiast z opisu dodatkowego schematu klasyfikacji wynika, że grupowanie 93.11.10.0 nie obejmuje:

usług związanych z działalnością wyciągów narciarskich, sklasyfikowanych w 49.39.20.0,
usług zarządzania nieruchomościami niemieszkalnymi świadczonych na zlecenie, sklasyfikowanych w 68.32.13.0,
wypożyczania i dzierżawy sprzętu rekreacyjnego i sportowego, sklasyfikowanych w 77.21.10.0,
usług związanych z działalnością obiektów służących poprawie kondycji fizycznej, sklasyfikowanych w 93.13.10.0,
usług związanych z promowaniem imprez sportowych, sklasyfikowanych w 93.19.11.0,
usług związanych z działalnością parków rekreacyjnych i plaż, sklasyfikowanych w 93.29.11.0.

Przez obiekt sportowy rozumieć należy zwarty zespół urządzeń terenowych oraz budynków przeznaczonych do celów sportowych (www.stat.gov.pl). Grupowanie 93.11.10.0 obejmuje usługi związane z działalnością obiektów sportowych na otwartym powietrzu lub halowych obiektów sportowych, takich jak stadiony i areny sportowe, lodowiska, baseny, boiska sportowe, pola golfowe, tory do gry w kręgle, korty tenisowe itp. Zatem obniżoną stawką podatku VAT będą objęte usługi związane z udostępnianiem obiektu sportowego w celu korzystania zgodnie z charakterem obiektu, niezależnie od tego, czy celem wstępu będzie rekreacja, czy uprawianie sportu.

Z powyższego wynika, że sklasyfikowane przez Wnioskodawcę w PKWiU 93.11.10.0 usługi wynajmu pomieszczeń sportowych, tj. sali gimnastycznej, sali małej, sali rowerowej na rzecz Klubu Sportowego na cele działalności statutowej, związanej z prowadzeniem zajęć treningowych dla dzieci i młodzieży należących do Klubu Sportowego, mieszczą się w załączniku nr 3 do ustawy, zawierającym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, pod poz. 179 jako „usługi związane z działalnością obiektów sportowych”.

Zatem, skoro usługi udostępniania ww. sal sportowych na podstawie umowy najmu dla celów związanych z prowadzeniem zajęć treningowych dla dzieci i młodzieży, zgodnie z ich przeznaczeniem, są sklasyfikowane przez Wnioskodawcę pod symbolem PKWiU 93.11.10.0 jako „usługi związane z działalnością obiektów sportowych” i wykonywane w obiekcie sportowym, to spełnione zostaną przesłanki do zastosowania przy ich świadczeniu preferencyjnej stawki podatku w wysokości 8%, na podstawie art. 41 ust. 2 w powiązaniu z art. 146a pkt 2 ustawy oraz w związku z poz. 179 załącznika nr 3 do ustawy.

Podsumowując, w okolicznościach analizowanej sprawy, usługi wynajmu pomieszczeń sportowych, tj. sali gimnastycznej, sali małej, sali rowerowej na rzecz Klubu Sportowego na cele działalności statutowej, związanej z prowadzeniem zajęć treningowych dla dzieci i młodzieży należących do Klubu Sportowego, sklasyfikowane przez Zainteresowanego w PKWiU 93.11.10.0, są opodatkowane preferencyjną stawką podatku w wysokości 8%, zgodnie z art. 41 ust. 2 w powiązaniu z art. 146a pkt 2 ustawy oraz w związku z poz. 179 załącznika nr 3 do ustawy. Zatem Wnioskodawca mógł stosować stawkę podatku w wysokości 8% do zawartej w dniu 1 września 2017 r. umowy najmu z Klubem Sportowym.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Ponadto zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU), udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie nadmienia się, że zgodnie z powołanym wyżej art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, wyczerpujący opis stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) winien wynikać z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, a nie z dołączonych do niego dokumentów. W związku z tym załączone przez Wnioskodawcę do wniosku dokumenty nie były przedmiotem merytorycznej analizy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin