2018.04.27 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.146.2018.1.MP
z 27 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 23 lutego 2018 r. (data wpływu 1 marca 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku dokonania korekty podatku VAT naliczonego w trybie art. 89b ustawy o VAT od kwot zatrzymanych w rozliczeniu za okres w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 marca 2018 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku dokonania korekty podatku VAT naliczonego w trybie art. 89b ustawy o VAT od kwot zatrzymanych w rozliczeniu za okres w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca zawarł umowę z firmą na budowę zakładu produkcyjnego. Wynagrodzenie za wykonanie prac zgodnie z umową wypłacane jest na podstawie faktur częściowych wystawionych przez wykonawcę w danym miesiącu kalendarzowym.

Natomiast podstawą do wystawienia faktury częściowej jest protokół odbioru wykonanych robót budowlanych potwierdzony przez kierownika budowy inspektora nadzoru inwestorskiego a wartość odebranych robót jest wyliczana w oparciu o harmonogram rzeczowo- finansowy.

W przypadku gdy wykonawca będzie korzystał z usług podwykonawców jest zobowiązany do dostarczenia kopii umowy z danym podwykonawcą.

Za działania podwykonawców Wykonawca odpowiada jak za własne.

Faktury płatne są na konto wykonawcy w terminie 21 dni od daty otrzymania faktury.

Zgodnie z umową warunkiem dokonania zapłaty jest dostarczenie przez wykonawcę przed terminem płatności, dowodów potwierdzających dokonanie należnej i wymagalnej zapłaty podwykonawcy, przy pomocy którego realizował on prace budowlane.

Brak dowodów potwierdzających dokonanie należnej i wymagalnej zapłaty podwykonawcy przez generalnego wykonawcę powoduje zatrzymanie przez Wnioskodawcę części kwoty stanowiącej wynagrodzenie dla generalnego wykonawcy w części należnej podwykonawcy do dnia dostarczenia wymaganych potwierdzeń zrealizowanych płatności na rzecz podwykonawcy.

Zgodnie z umową wstrzymanie realizacji płatności nie jest traktowane jako zwłoka z zapłacie zamawiającego.

Wykonawca nie wywiązuje się z postanowień umowy i nie płaci swoim podwykonawcom dlatego też Wnioskodawca nie uregulował części należności wynikającej z faktury dokumentującej wykonanie usługi budowlanej.

Należność ta stanowi zabezpieczenie jakby generalny wykonawca wcale nie zapłacił swoim podwykonawcom wtedy Wnioskodawca zobowiązany jest do zapłaty tych kwot podwykonawcom na podstawie art. 647 1&5 k.c. oraz w oparciu o przepisy prawa zamówień publicznych art. 143c ust. 8 gdzie inwestor ponosi solidarną odpowiedzialność wraz z wykonawcą za zapłatę wynagrodzenia za roboty budowlane wykonane przez podwykonawcę.

Na podstawie tej regulacji podwykonawca może zwrócić się z bezpośrednim roszczeniem o zapłatę wynagrodzenia do inwestora.

Wnioskodawca jako inwestor nie może uwolnić się od odpowiedzialności że zapłacił wykonawcy, który część uzyskanego wynagrodzenia powinien przekazać na rzecz podwykonawcy, dlatego też Wnioskodawca zatrzymuje część wynagrodzenia która stanowi zapłatę za wykonane roboty budowlane przez podwykonawców generalnego wykonawcy Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Spółka jako dłużnik jest zobowiązana do korekty odliczonej kwoty podatku naliczonego od kwot zatrzymanych w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności?

Stanowisko Wnioskodawcy:

W terminie 150 dni od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie zgodnie z art. 89b ust. 2 Wnioskodawca dokonał korekty deklaracji Vat-7. Korekta ta dotyczy podatku naliczonego przypadającą na nieuregulowaną część należności czyli od kwot zatrzymanych na podstawie umowy.

Jednak Wnioskodawca uważa, że nie powinien dokonywać korekty zmniejszającej kwoty podatku naliczonego gdyż zgodnie z umową nie uregulowana część należności wynikająca z faktury za wykonane usługi budowlane stanowi zabezpieczenie gdyby generalny wykonawca nie zapłacił swoim podwykonawcom.

Zgodnie z art. 647 1 & 5 k.c. i art. 143c ust. 8 prawa zamówień publicznych Wnioskodawca ponosi solidarną odpowiedzialność wraz z wykonawcą generalnym za zapłatę wynagrodzenia za wykonane roboty budowlane przez podwykonawców. Gdyby generalny wykonawca płacił swoim podwykonawcom taka sytuacja nie miałaby miejsca.

Inwestor nie ma wpływu na generalnego wykonawcę aby w terminie regulował swoje zobowiązania wobec podwykonawców i nie może ponosić konsekwencji w postaci braku możliwości odliczenia Vat w pełnej wysokości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zasady rozliczenia podatku od towarów i usług w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności zostały określone przez ustawodawcę w przepisach art. 89a i art. 89b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT.

Zgodnie z art. 89b ust. 1 ustawy, w przypadku nieuregulowania należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik jest obowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze.

W myśl art. 89b ust. 1a ustawy o VAT, przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli dłużnik uregulował należność najpóźniej w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności tej należności.

W przypadku częściowego uregulowania należności w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, korekta dotyczy podatku naliczonego przypadającego na nieuregulowaną część należności. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio. (art. 89b ust. 2 ustawy).

Na mocy art. 89b ust. 4 ustawy, w przypadku uregulowania należności po dokonaniu korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik ma prawo do zwiększenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym należność uregulowano, o kwotę podatku, o której mowa w ust. 1. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek naliczony może zostać zwiększony w odniesieniu do tej części.

Jak stanowi art. 647 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459 z późn. zm.), inwestor odpowiada solidarnie z wykonawcą (generalnym wykonawcą) za zapłatę wynagrodzenia należnego podwykonawcy z tytułu wykonanych przez niego robót budowlanych, których szczegółowy przedmiot został zgłoszony inwestorowi przez wykonawcę lub podwykonawcę przed przystąpieniem do wykonywania tych robót, chyba że w ciągu trzydziestu dni od dnia doręczenia inwestorowi zgłoszenia inwestor złożył podwykonawcy i wykonawcy sprzeciw wobec wykonywania tych robót przez podwykonawcę.

Natomiast w myśl § 5 tego artykułu, przepisy § 1-4 stosuje się odpowiednio do solidarnej odpowiedzialności inwestora, wykonawcy i podwykonawcy, który zawarł umowę z dalszym podwykonawcą, za zapłatę wynagrodzenia dalszemu podwykonawcy.

W odniesieniu do przedstawionego opisu sprawy Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy jako dłużnik jest zobowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku naliczonego od kwot zatrzymanych w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności.

Odnosząc się do powyższych kwestii należy na wstępie zauważyć, iż powołany wyżej przepis art. 89b ustawy wyraźnie wskazuje, że dłużnik zobowiązany jest do dokonania korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z faktury w terminie 150 dni od dnia upływu terminu określonego w umowie lub na fakturze. Zawarcie umowy, porozumienia, ugody czy jakiegokolwiek innego rodzaju pisma, które przedłuża termin spłaty wierzytelności skutkuje tym, że termin naliczania 150 dni biegnie każdorazowo od nowego wyznaczonego terminu spłaty długu. Zatem jeżeli umownie zostanie zmieniony termin płatności zobowiązań, to 150 dzień będzie biegł od nowego ustalonego przez strony terminu, a tym samym nie będzie obowiązku korekty podatku naliczonego za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia pierwotnego terminu płatności.

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca zawarł umowę z firmą na budowę zakładu produkcyjnego. Wynagrodzenie za wykonanie prac zgodnie z umową wypłacane jest na podstawie faktur częściowych wystawionych przez wykonawcę w danym miesiącu kalendarzowym. Podstawą do wystawienia faktury częściowej jest protokół odbioru wykonanych robót budowlanych potwierdzony przez kierownika budowy inspektora nadzoru inwestorskiego a wartość odebranych robót jest wyliczana w oparciu o harmonogram rzeczowo-finansowy. W przypadku gdy wykonawca będzie korzystał z usług podwykonawców jest zobowiązany do dostarczenia kopii umowy z danym podwykonawcą.

Powyższe wskazuje, że w zawartej z wykonawcą umowie strony ustaliły nowy termin płatności, który byłby właściwy do liczenia okresu, o którym mowa w art. 89b ustawy.

Zatem, mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, iż skoro, jak wskazał Wnioskodawca, zgodnie z umową warunkiem dokonania zapłaty jest dostarczenie przez wykonawcę przed terminem płatności, dowodów potwierdzających dokonanie należnej i wymagalnej zapłaty podwykonawcy, przy pomocy którego realizował on prace budowlane, a jednocześnie brak dowodów potwierdzających dokonanie należnej i wymagalnej zapłaty podwykonawcy przez generalnego wykonawcę powoduje zatrzymanie przez Wnioskodawcę części kwoty stanowiącej wynagrodzenie dla generalnego wykonawcy w części należnej podwykonawcy do dnia dostarczenia wymaganych potwierdzeń zrealizowanych płatności na rzecz podwykonawcy, to zostaje ustalony nowy termin płatności. Zatem, jak wskazano powyżej, nowy termin płatności wynika z zawartej umowy, więc korekta, o której mowa w art. 89b ustawy winna być dokonana w rozliczeniu za okres w którym upływa 150 dzień terminu płatności ustalonego zgodnie z regulacjami wynikającymi z zawartymi w ww. umowie.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie korekty podatku VAT naliczonego w trybie art. 89b ustawy w sytuacji gdy wstrzymanie płatności z powodu braku rozliczeń z podwykonawcami wynika wprost z umowy, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin