2018.05.02 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.125.2018.2.AP
z 2 maja 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 lutego 2018 r. (data wpływu 26 lutego 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 17 kwietnia 2018 r. (data wpływu 20 kwietnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawienia faktury za wykonane przez Wnioskodawcę usługi – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 lutego 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawienia faktury za wykonane przez Wnioskodawcę usługi. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 17 kwietnia 2018 r. (data wpływu 20 kwietnia 2018 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 1 grudnia 2015 r. Wnioskodawca zawarł ze swoim właścicielem (jedynym udziałowcem) ramową umowę podwykonawczą, w związku z przejęciem przez Wnioskodawcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa od swojego właściciela – Pionu Produkcyjno-Usługowego. W ramach tej umowy w związku z ww. przejęciem oraz wcześniej realizowanymi kontraktami przez właściciela Wnioskodawcy przez ww. Pion Produkcyjno-Usługowy, Wnioskodawca zobowiązał się za ustalonym wynagrodzeniem do świadczenia na zlecenia swojego właściciela usług związanych z zakończeniem realizacji tych kontraktów, serwisu gwarancyjnego oraz delegowania pracowników posiadających specjalistyczne kwalifikacje na kontrakty realizowane przez właściciela Wnioskodawcy w celu pełnienia nadzoru oraz samodzielnych funkcji technicznych przy realizacji tych kontraktów. Kontrakty realizowane przez właściciela Wnioskodawcy dotyczyły kompleksowego wykonawstwa na zlecenie zamawiających – podmiotów trzecich – gotowych obiektów do produkcji energii, w tym robót budowlanych oraz dostaw specjalistycznych urządzeń.

W ramach zlecenia z miesiąca grudnia 2017 r. właściciel Wnioskodawcy zlecił mu wykonanie na czterech obiektach następujących usług: prac serwisowych związanych ze zdiagnozowaniem powstałej awarii urządzeń, sprawdzenie schematów w dokumentacji, kontrolę poprawności działania przekaźników, sprawdzenie działania poprawności programu urządzenia, naprawę i diagnostykę systemu telewizji obserwacyjnej oraz systemu z czujników strunowych, obsługę kontraktu z inwestorem poprzez dokonanie uzgodnień i planowanie prac, nadzór nad podwykonawcami, poprawki do dokumentacji technicznej obiektu oraz dostawę materiałów na realizację kontraktu.

W związku ze zrealizowaniem ww. usług na podstawie udzielonego zlecenia Wnioskodawca zamierza wystawić fakturę za wykonane usługi, zawierającą wynagrodzenie ustalone zgodnie z warunkami umowy z dnia 1 grudnia 2015 r.

Wnioskodawca, jako zleceniobiorca jest czynnym podatnikiem, jego siedziba mieści się w Polsce. Zleceniodawcy również są czynnymi podatnikami VAT z siedzibą w Polsce.

Wnioskodawca jednocześnie w uzupełnieniu wniosku wskazuje, że:

usługi świadczone przez Wnioskodawcę, według rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, zakwalifikowane są według następujących symboli PKWiU: 33.12.11.0, 33.14.19.0, 62.01.11.0;
usługi świadczone przez głównego wykonawcę na rzecz zamawiającego, według rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, zakwalifikowane są według następujących symboli PKWiU: 43.29.19.0, 42.22.23.0, 43.21.10.1, 43.21.10.2, 33.12.11.0, 43.22.12.0, 43.22.11.0.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy do przedmiotowych wykonanych usług przez Wnioskodawcę zastosowanie znajdą przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, dotyczące rozliczenia tych usług jako usług budowlanych, które będą musiały zostać rozliczone przez nabywcę na zasadzie odwrotnego obciążenia, czy też przepisy w przedmiotowym zdarzeniu przyszłym nie będą miały zastosowania i naliczenie oraz rozliczenie podatku od towaru i usług następuje po stronie Wnioskodawcy? Inaczej rzecz ujmując, czy fakturę za wykonane ww. usługi należy wystawić w zakresie podatku VAT na zasadach ogólnych, czy też zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 i ust. 1h ustawy o VAT w przypadku usług budowlanych z załącznika nr 14 za wykonane usługi zastosować procedurę odwrotnego obciążenia?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z poszerzeniem katalogu usług objętych procedurą odwrotnego obciążenia ustawodawca zdecydował się na wprowadzenie nowego załącznika nr 14 do ustawy, który zawiera pełen wykaz usług (w tym usług budowlanych) objętych mechanizmem odwrotnego obciążenia w obrocie krajowym. W związku ze zmianami wprowadzonymi przez ustawę z dnia 1 grudnia 2016 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2016 r., poz. 2024) od 1 stycznia 2017 r. usługi budowlane świadczone przez płatników podatku VAT, powinny być fakturowane na trzy różne sposoby – w zależności od statusu odbiorcy:

dla odbiorcy będącego osobą fizyczną – faktura wystawiana na zasadach ogólnych, gdzie obowiązek podatkowy u sprzedawcy powstaje w dacie wykonania usługi,
dla odbiorcy będącego firmą-inwestorem – faktura na usługi budowlane, dla której moment obowiązku podatkowego powstaje w dacie wystawienia faktury, a ta nie może być późniejsza niż 30 dni od daty wykonania usługi,
dla odbiorcy, płatnika podatku VAT, będącego głównym wykonawcą – faktura na usługi budowlane z odwrotnym obciążeniem, która obowiązek zapłacenia podatku VAT przerzuca na jej odbiorcę.

Tym samym po spełnieniu określonych warunków wynikających aktualnie z ustawy o podatku VAT usługi budowlane i budowlano-montażowe rozliczane będą przez nabywcę na zasadzie odwrotnego obciążenia, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8, jeśli łącznie spełnione są następujące warunki:

przedmiotem sprzedaży są usługi wymienione w załączniku nr 14 ustawy o VAT w poz. 2-48 (załącznik nr 14 wymienia w punktach od 2-48 usługi budowlane, punkt pierwszy dotyczy przenoszenia praw do emisji gazów cieplarnianych);
sprzedawcą jest czynny podatnik podatku VAT, czyli podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, który nie korzysta ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 (zwolnienie podmiotowe);
nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15 o ile jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny;
a nadto, gdy zgodnie z art. 17 ust. 1h usługodawca świadczy usługi jako podwykonawca, to nabywca będzie zobowiązany do rozliczenia podatku VAT na zasadzie odwrotnego obciążenia.

W powyższym przypadku sprzedawca nie wykazuje na fakturze stawki i kwoty podatku VAT, ale zamieszcza wyrazy „odwrotne obciążenie”. Usługi budowlane objęte procedurą odwrotnego obciążenia sprzedawca musi wykazać zarówno w okresowej deklaracji VAT (VAT-7 lub VAT-7K) oraz w informacji podsumowującej. Zwrócić również należy uwagę, iż ustawodawca nie zdefiniował pojęcia podwykonawca. Zgodnie z dotychczasowymi interpretacjami podwykonawca to firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy.

Podwykonawcą jest także dalszy podwykonawca działający na zlecenie podwykonawcy (który dla dalszego podwykonawcy występuje niejako w charakterze głównego wykonawcy).

Podwykonawcą może być także zaangażowany przez inwestora (lub podwykonawcę) wykonawca zastępczy, jak również podatnik, który nabywa usługi budowlane i odprzedaje je (refakturuje) w niezmienionym kształcie podwykonawcy lub głównemu wykonawcy.

W przedmiotowym zdarzeniu przyszłym można przyjąć, w myśl ww. okoliczności, iż Wnioskodawca może być traktowany jako podwykonawca prac w rozumieniu cytowanej ustawy.

Tym samym decydujące znaczenie dla zastosowania procedury odwróconej płatności VAT będzie miał charakter danej usługi w kontekście treści załącznika nr 14 poz. 2-48 do ustawy o podatku od towarów i usług. Zdaniem natomiast Wnioskodawcy żadna z wykonanych usług wskazanych w zdarzeniu przyszłym nie stanowi usługi wskazanej w załączniku nr 14 poz. 2-48 do ustawy o podatku od towarów i usług. Usługi naprawy i konserwacji urządzeń sklasyfikowane są bowiem w dziale 33 klasyfikacji PKWiU. Również usługi nadzoru i projektowe nie są wyszczególnione w Działach 41-43 PKWiU lecz stosownie w innych działach klasyfikacji PKWiU, tak samo jak dostawa materiałów na realizowaną inwestycję.

Mając powyższe na uwadze Wnioskodawca uważa, iż w przypadku wykonanych usług wskazanych w powyższym zapytaniu nie znajduje zastosowania art. 17 ust. 1 pkt 8 i ust. 1h ustawy o podatku od towarów i usług, nakazujący ich rozliczenie w ramach odwróconego VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, że dla prawidłowości opodatkowania danych usług istotne jest właściwe ich zaklasyfikowanie wg symbolu PKWiU. Tym samym wydając przedmiotową interpretację organ oparł się na podanych przez Wnioskodawcę klasyfikacjach.

Zauważyć należy, że stosownie do pkt 1 komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS z 2005 r. Nr 1, poz. 11), zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, produkty (wyroby, usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. W związku z tym, że organy podatkowe nie są właściwe do klasyfikowania usług, a dla prawidłowego ich opodatkowania, a w konsekwencji ich udokumentowania, niezbędne jest ich zaklasyfikowanie do właściwego grupowania statystycznego, obowiązek ten spoczywa na Wnioskodawcy.

Niniejsza interpretacja nie rozstrzyga prawidłowości klasyfikacji usług wskazanych przez Wnioskodawcę w świetle PKWiU. Wobec tego została ona wydana przy założeniu, że Wnioskodawca poprawnie zakwalifikował usługi będące przedmiotem wniosku do odpowiednich grupowań PKWiU. Tutejszy organ nie jest bowiem uprawniony, w ramach określonych w art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, do zajmowania stanowiska w zakresie prawidłowości formalnego przyporządkowania towaru lub usługi do grupowania statystycznego.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisanego zdarzenia przyszłego (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU wymienionych we wniosku usług) lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W myśl art. 5a ustawy – towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych – art. 15 ust. 2 ustawy.

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy – podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Jednakże zgodnie z art. 17 ust. 1h ustawy – w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

W świetle art. 17 ust. 2 ustawy – w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Załącznik nr 14 do ustawy obowiązujący od dnia 1 stycznia 2017 r. zawiera (w poz. 2-48) zamkniętą listę usług identyfikowanych przy pomocy Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) podlegających mechanizmowi odwrotnego obciążenia w przypadku świadczenia tych usług przez podwykonawców.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy prawa, należy wskazać, że art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 bądź 9, natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przy czym, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Oznacza to, że nabywca usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, świadczonych przez podwykonawcę, staje się odpowiedzialny za rozliczenia podatku VAT od tych usług. Z kolei świadczenie ww. usług przez wykonawcę (głównego wykonawcę) na rzecz inwestora jest opodatkowane według zasad ogólnych, tj. podatek od towarów i usług rozliczany jest przez głównego wykonawcę, zaś inwestor otrzymuje fakturę na kwotę należności za wykonane świadczenie zawierającą podatek VAT.

Przy każdej z usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, podano również symbol klasyfikacji statystycznej PKWiU, co wskazuje, że tylko konkretne usługi sklasyfikowane pod danym symbolem, wymagają rozliczania podatku na zasadzie odwrotnego obciążenia.

Ustalenie, czy dana usługa podlega rozliczeniu zgodnie z mechanizmem odwrotnego obciążenia, czy też zastosowanie ma ogólna zasada rozliczenia podatku – ma charakter indywidualny. Oznacza to, że w każdym konkretnym przypadku należy zbadać, czy dana usługa jest usługą wymienioną w załączniku nr 14 do ustawy oraz czy dana usługa jest świadczona przez podwykonawcę. Przy czym podkreślić należy, że dla zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia konieczne jest spełnienie obu ww. przesłanek łącznie.

Ustawa nie definiuje pojęcia „podwykonawcy”, zatem dla prawidłowego rozumienia tego terminu wystarczające będzie posłużenie się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego: „podwykonawca to firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy” (http://sjp.pwn.pl/sjp/podwykonawca;2503008).

Zatem powyższe uregulowania prawne dowodzą, że aby zaistniał mechanizm odwrotnego obciążenia dla transakcji w zakresie usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, to ich przedmiotem muszą być wyłącznie usługi, które są wykonywane w następującej relacji: podwykonawca – główny wykonawca.

Zasady wystawiania faktur regulują przepisy art. 106a-106q ustawy.

Stosownie do art. 106a pkt 1 ustawy – przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów.

Ponadto jak wynika z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy – podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Jak stanowi art. 106e ust. 1 pkt 1-18 ustawy – faktura powinna zawierać:

datę wystawienia;
kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany dla podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany dla podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
stawkę podatku;
sumę wartości sprzedaży netto z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
kwotę należności ogółem;
w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, w odniesieniu do których:
1. obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 1 lub art. 21 ust. 1, lub
2. w przepisach wydanych na podstawie art. 19a ust. 12 określono termin powstania obowiązku podatkowego z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty
– wyrazy „metoda kasowa”;
w przypadku faktur, o których mowa w art. 106d ust. 1 – wyraz „samofakturowanie”;
w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi – wyrazy „odwrotne obciążenie”.

Zatem w sytuacji gdy podatnikiem jest nabywca towarów lub usług, wówczas podatnik dokonujący dostaw lub świadczący usługę wystawia na rzecz tego nabywcy fakturę, która nie uwzględnia stawki i kwoty podatku oraz sumy sprzedaży netto, powinna być jednak opatrzona adnotacją „odwrotne obciążenie”.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zawarł ze swoim właścicielem (jedynym udziałowcem) ramową umowę podwykonawczą, w związku z przejęciem przez Wnioskodawcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa od swojego właściciela – Pionu Produkcyjno-Usługowego. W ramach tej umowy w związku z ww. przejęciem oraz wcześniej realizowanymi kontraktami przez właściciela Wnioskodawcy przez ww. Pion Produkcyjno-Usługowy, Wnioskodawca zobowiązał się za ustalonym wynagrodzeniem do świadczenia na zlecenia swojego właściciela usług związanych z zakończeniem realizacji tych kontraktów, serwisu gwarancyjnego oraz delegowania pracowników posiadających specjalistyczne kwalifikacje na kontrakty realizowane przez właściciela Wnioskodawcy w celu pełnienia nadzoru oraz samodzielnych funkcji technicznych przy realizacji tych kontraktów. Kontrakty realizowane przez właściciela Wnioskodawcy dotyczyły kompleksowego wykonawstwa na zlecenie zamawiających – podmiotów trzecich – gotowych obiektów do produkcji energii, w tym robót budowlanych oraz dostaw specjalistycznych urządzeń.

W ramach zlecenia właściciel Wnioskodawcy zlecił mu wykonanie na czterech obiektach następujących usług: prac serwisowych związanych ze zdiagnozowaniem powstałej awarii urządzeń, sprawdzenie schematów w dokumentacji, kontrolę poprawności działania przekaźników, sprawdzenie działania poprawności programu urządzenia, naprawę i diagnostykę systemu telewizji obserwacyjnej oraz systemu z czujników strunowych, obsługę kontraktu z inwestorem poprzez dokonanie uzgodnień i planowanie prac, nadzór nad podwykonawcami, poprawki do dokumentacji technicznej obiektu oraz dostawę materiałów na realizację kontraktu. Usługi świadczone przez Wnioskodawcę – jak sam wskazał – zakwalifikowane są według następujących symboli PKWiU: 33.12.11.0, 33.14.19.0, 62.01.11.0, natomiast usługi świadczone przez głównego wykonawcę na rzecz zamawiającego, mieszczą się w następujących grupowaniach PKWiU: 43.29.19.0, 42.22.23.0, 43.21.10.1, 43.21.10.2, 33.12.11.0, 43.22.12.0, 43.22.11.0. Wnioskodawca, jako zleceniobiorca jest czynnym podatnikiem, jego siedziba mieści się w Polsce. Zleceniodawcy również są czynnymi podatnikami VAT z siedzibą w Polsce.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że wykonywane przez Wnioskodawcę usługi o symbolach PKWiU: 33.12.11.0, 33.14.19.0, 62.01.11.0, czyli: „Usługi naprawy i konserwacji silników i turbin, z wyłączeniem silników lotniczych, samochodowych i motocyklowych”, „Usługi naprawy i konserwacji pozostałego sprzętu elektrycznego”, „Usługi związane z projektowaniem, programowaniem i rozwojem oprogramowania” nie zostały wymienione przez ustawodawcę w załączniku nr 14 do ustawy jako te, do których ma zastosowanie mechanizm odwrotnego obciążenia. Tym samym nie są spełnione przesłanki wynikające z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy. Przepis ten ma zastosowanie jedynie w odniesieniu do usług wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy, świadczonych przez podwykonawcę. W konsekwencji przedmiotowe usługi nie wpisują się w mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego realizowane są te świadczenia. Zatem rozliczenie podatku dla ww. usług powinno nastąpić na zasadach ogólnych, tj. Wnioskodawca powinien opodatkować świadczone usługi z zastosowaniem właściwej dla tych usług stawki podatku od towarów i usług wykazanej na wystawionej przez niego fakturze.

Bez znaczenia dla powyższego rozstrzygnięcia pozostaje to, że główny wykonawca na rzecz zamawiającego zrealizuje usługi określone w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy.

Podsumowując, dla wykonywanych przez Wnioskodawcę usług nie będzie miał zastosowania mechanizm odwrotnego obciążenia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy, ponieważ nie będą one stanowiły usług wymienionych przez ustawodawcę w załączniku nr 14 do ustawy, tym samym fakturę za wykonane przez Wnioskodawcę usługi winien on wystawić w zakresie podatku VAT na zasadach ogólnych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin