INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 19 lipca 2011 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Poznaniu 22 lipca 2011 r., data wpływu do Biura KIP w Lesznie 27 lipca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasad opodatkowania działalności w zakresie odzysku, zbierania i transportu odpadów innych niż niebezpieczne – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 lipca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasad opodatkowania działalności w zakresie odzysku, zbierania i transportu odpadów innych niż niebezpieczne.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka na podstawie decyzji Starostwa Powiatowego prowadzi działalność w zakresie odzysku, zbierania i transportu odpadów innych niż niebezpieczne. Działalność firmy w zakresie odzysku, przetwórstwa, zbierania i transportu odpadów polega między innymi na:

• przyjmowaniu do przetwarzania odpadów z tworzyw sztucznych w postaci odpadów poprodukcyjnych,
• przygotowaniu do przerobu lub do przekazania innemu odbiorcy prowadzącemu odzysk.
  
  

Technologia przerobu oparta jest na dwóch podstawowych procesach:

• mieleniu odpadów na przemiał w liniach przemiałowych i w halach mielenia w młynach,
• przerobie przemiału na wytłaczarkach i produkcji regranulatu w halach wytłaczania.
  
  

Proces przemiału odpadów tworzyw sztucznych polega na:

• zakupie odpadów poprodukcyjnych,
• transporcie odpadów do zakładu,
• rozładunku i segregowaniu na poszczególne rodzaje odpadów na liniach sortowniczych,
• poddawaniu odpadów przemiałowi w młynach.
  
  

W wyniku mielenia powstaje ziarno o wielkości 8 milimetrów – przemiał PVC. Proces produkcji regranulatu polega dodatkowo na granulacji przemiału w temperaturze 160 stopni C. W wyniku tego powstają 3-4 mm granulki PVC. Powstały w wyniku tych procesów przemiał i regranulat został sklasyfikowany przez Urząd Statystyczny w grupowaniu 38.32.33.0 „Surowce wtórne z tworzyw sztucznych”. Do sprzedaży przemiału i regranulatu Spółka stosuje podstawową stawkę podatku VAT, tj. 23%.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle znowelizowanej ustawy o VAT z dnia 9 czerwca 2011 r. Spółka nie ma obowiązku stosowania mechanizmu odwróconego obciążenia i powinna stosować podstawową stawkę podatku VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 5a ustawy o VAT, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne. Od dnia 1 stycznia 2011 r. na potrzeby podatku od towarów i usług stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.). Ustawa z dnia 9 czerwca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług, ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. z dnia 29 czerwca 2011 r.) zawiera katalog odpadów przetwarzalnych (załącznik nr 11), które zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 są objęte mechanizmem odwróconego obciążenia (reverse charge). Przemiał i regranulat PVC o symbolu PKWiU 38.32.33.0 nie jest wymieniony w załączniku nr 11 ustawy i w związku z tym do sprzedaży ww. surowców nie ma zastosowania art. 17 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy, a stawką prawidłową przy ich sprzedaży jest stawka podstawowa, tj. 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Klasyfikacją, do której odwołują się przepisy ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.).

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – mocą ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zatem, ustawa definiuje podatnika jako każdy podmiot, niezależnie od jego formy organizacyjno-prawnej, który samodzielnie prowadzi działalność gospodarczą, bez względu na cel oraz rezultat takiej działalności. Powyższa definicja ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnika tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Ustawą z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy – Prawo o miarach (Dz. U. Nr 64, poz. 332), do ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) z dniem 1 kwietnia 2011 r. dodano przepis art. 17 ust. 1 pkt 7.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r. do dnia 30 czerwca 2011 r., podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające złom, jeżeli dokonującym jego dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.

Na mocy art. 17 ust. 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r., nadanym ustawą z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy – Prawo o miarach, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Stosownie do art. 17 ust. 7 ustawy, dodanego ww. ustawą z dnia 18 marca 2011 r., przepisy ust. 1 pkt 7 i 8 stosuje się, jeżeli nabywcą lub usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15.

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2011 r., nadanym ustawą z dnia 9 czerwca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług, ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 134, poz. 780), podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, jeżeli dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.

Przyjęte regulacje wynikające z ww. przepisów ustawy, wprowadzają – co do zasady – mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego dokonywana jest dostawa złomu.

W załączniku 11 do ustawy, stanowiącym wykaz towarów, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, ustawodawca wskazał:

• ex 24.10.14.0 – Granulki i proszek z surówki, surówki zwierciadlistej lub stali - wyłącznie wlewki lub gęsi zwykle ze stali wysokostopowej, otrzymywane przez przetopienie i odlanie drobniutkich odpadów lub złomu,
• ex 24.45.30.0 – Pozostałe metale nieżelazne i wyroby z nich; cermetale; popiół i pozostałości zawierające metale i związki metali – wyłącznie odpady i złom metali nieszlachetnych,
• 38.11.51.0 – Odpady szklane,
• 38.11.54.0 – Pozostałe odpady gumowe,
• 38.11.55.0 – Odpady z tworzyw sztucznych,
• 38.11.58.0 – Odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal,
• 38.12.27 – Odpady i braki ogniw i akumulatorów elektrycznych; zużyte ogniwa i baterie galwaniczne oraz akumulatory elektryczne,
• ex 38.32.29.0 – Surowce wtórne z pozostałych metali – wyłącznie odpady i złom.
  
  

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%.

Z opisu sprawy wynika, iż Spółka na podstawie decyzji Starostwa Powiatowego prowadzi działalność w zakresie odzysku, zbierania i transportu odpadów innych niż niebezpieczne. Działalność firmy polega między innymi na: przyjmowaniu do przetwarzania odpadów z tworzyw sztucznych w postaci odpadów poprodukcyjnych, przygotowaniu do przerobu lub do przekazania innemu odbiorcy prowadzącemu odzysk. Technologia przerobu oparta jest na dwóch podstawowych procesach: mieleniu odpadów na przemiał w liniach przemiałowych i w halach mielenia w młynach, przerobie przemiału na wytłaczarkach i produkcji regranulatu w halach wytłaczania. Proces przemiału odpadów tworzyw sztucznych polega na: zakupie odpadów poprodukcyjnych, transporcie odpadów do zakładu, rozładunku i segregowaniu na poszczególne rodzaje odpadów na liniach sortowniczych, poddawaniu odpadów przemiałowi w młynach. W wyniku mielenia powstaje ziarno o wielkości 8 milimetrów – przemiał PVC. Proces produkcji regranulatu polega dodatkowo na granulacji przemiału w temperaturze 160 stopni C. W wyniku tego powstają 3-4 mm granulki PVC. Powstały w wyniku tych procesów przemiał i regranulat został sklasyfikowany przez Urząd Statystyczny w grupowaniu 38.32.33.0 „Surowce wtórne z tworzyw sztucznych”.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą zasadności zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia podatkiem VAT w przypadku przedstawionej działalności.

Z treści wniosku wynika, iż towary będące przedmiotem wniosku zaklasyfikowane zostały przez Wnioskodawcę do grupowania 38.32.33.0 – „Surowce wtórne z tworzyw sztucznych”. Wobec powyższego należy stwierdzić, że dostarczane przez Wnioskodawcę towary nie zostały wymienione przez ustawodawcę w załączniku nr 11 do ustawy, a w konsekwencji w analizowanej sprawie nie znajdzie zastosowania mechanizm odwróconego obciążenia podatkiem od towarów i usług. W związku z tym, Zainteresowany zobowiązany jest do opodatkowania przedmiotowych dostaw według podstawowej stawki podatku w wysokości 23%.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.