Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-3.4011.99.2018.1.WS
z 8 maja 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 lutego 2018 r. (data wpływu 9 marca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie możliwości opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 marca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie możliwości opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W chwili obecnej Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą. Jest opodatkowany ryczałtem – płaci zryczałtowany podatek dochodowy.

Wnioskodawca zamierza do asortymentu, którym handluje, włączyć produkt pod nazwą: interfejs diagnostyczny. Interfejsy diagnostyczne są to urządzenia elektroniczne wraz z oprogramowaniem służące do diagnostyki i naprawy pojazdów (samochodów i motocykli). Służą do ustalenia usterek, błędów w podzespołach pojazdów i umożliwiają ich naprawę i programowanie w celu naprawy. Interfejsy nie są częścią pojazdu, nie stanowią jako narzędzie dodatkowego wyposażenia.

Do tej pory Wnioskodawcy nie udało się ustalić, czy interfejs diagnostyczny do ww. celów jest częścią do pojazdów lub akcesorium do pojazdów mechanicznych. Brak jest w prawie nazwy – interfejs samochodowy.

Do tej pory nie miało miejsca żadne zdarzenie związane z tego typu produktem. Wnioskodawca nie sprzedał nigdy nic podobnego lub nawet pokrewnego. Nie jest objęty żadną kontrolą ani postępowaniem. Dotychczas Wnioskodawcy nie udało się ustalić jednoznacznej definicji w prawie pojęcia interfejs diagnostyczny.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy interfejs diagnostyczny służący jako narzędzie do naprawy i diagnostyki pojazdów jest objęty pojęciem w zapisie ustawy „działalności w zakresie handlu częściami i akcesoriami do pojazdów mechanicznych?
2. Czy handel interfejsami diagnostycznymi spowoduje wyłączenie Wnioskodawcy z opodatkowania ryczałtem (zgodnie z zapisem ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne – rozdział 2 art. 8.13).
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, z powodu braku definicji „interfejs diagnostyczny”, przyjmując potoczne pojęcie lub słownikowe określenie urządzenia jako „diagnostyczny” – służący do naprawy i diagnostyki pojazdów mechanicznych, interfejsu diagnostycznego nie można uznać jako części do pojazdu lub jako akcesorium do pojazdu.

Urządzenie jako narzędzie nie stanowi części wyposażenia, bez której pojazd nie może funkcjonować.

Zatem handel interfejsami diagnostycznymi nie powinien wykluczać Wnioskodawcy z możliwości korzystania z opodatkowania w formie ryczałtu, o czym mowa w zapisie wymienionej ustawy (art. 8.13).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zasady opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym od przychodów ewidencjonowanych uregulowane są w przepisach ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2017 r., poz. 2157 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy: opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają przychody osób fizycznych z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 14 ustawy o podatku dochodowym, z zastrzeżeniem ust. 1e i 1f, w tym również, gdy działalność ta jest prowadzona w formie spółki cywilnej osób fizycznych lub spółki jawnej osób fizycznych, zwanych dalej „spółką”.

U osób prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą możliwość opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych uzależniona jest od niewystąpienia przesłanek negatywnych określonych w art. 8 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt 3 lit. e i f omawianej ustawy: opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, z zastrzeżeniem art. 6 ust. 1b, nie stosuje się do podatników osiągających w całości lub w części przychody z tytułu:

• świadczenia usług wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy (lit. e),
• działalności w zakresie handlu częściami i akcesoriami do pojazdów mechanicznych (lit. f).
  
  

Załącznik nr 2 do ustawy stanowi „Wykaz usług, których świadczenie wyłącza podatnika z opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, oznaczonych według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług”.

Powyższy przepis jako jedną z przesłanek negatywnych uniemożliwiających korzystanie z opodatkowania w tej formie wymienia działalność w zakresie handlu częściami i akcesoriami do pojazdów mechanicznych, bez odnoszenia się do konkretnych symboli PKWiU. Zatem wyłączeniu z opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych podlega sprzedaż całej grupy wyrobów mieszczących się w kategorii towarów (wyrobów) określonych pod pojęciem „części i akcesoria do pojazdów mechanicznych”.

W myśl art. 4 ust. 1. ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne: pod pojęciem „działalności usługowej”, należy rozumieć pozarolniczą działalność gospodarczą, której przedmiotem są czynności zaliczone do usług zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. poz. 1293 i 1435 oraz z 2009 r. poz. 256 i 1753)(1) wydanym na podstawie art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1068 oraz z 2017 r. poz. 60), z zastrzeżeniem pkt 2 i 3.

Przez działalność usługową w zakresie handlu, zgodnie z treścią art. 4 ust. 1 pkt 3 cytowanej ustawy, należy rozumieć – sprzedaż, w stanie nieprzetworzonym, nabytych uprzednio produktów (wyrobów) i towarów, w tym również takich, które zostały przez sprzedawcę zapakowane lub rozważone do mniejszych opakowań albo rozlane do butelek, puszek lub mniejszych pojemników.

Natomiast art. 4 ust. 1 pkt 5 lit. a ww. ustawy definiuje towary handlowe jako towary (wyroby) zakupione w celu dalszej odprzedaży, w stanie nieprzetworzonym.

Przepisy ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne nie definiują użytych w art. 8 ust. 1 pkt 3 lit. f tej ustawy pojęć – „części i akcesoria do pojazdów mechanicznych”. Dlatego zasadne jest powołanie się na znaczenie słownikowe wyrobów będących przedmiotem wyłączenia z ryczałtu oraz będących przedmiotem sprzedaży.

Zgodnie z treścią Współczesnego słownika języka polskiego pod redakcją Bogusława Dunaja, Wydawnictwo Langenscheidt, Warszawa 2007:

• akcesoria – to dodatkowe, uzupełniające, mniej ważne części czegoś, dodatkowe składniki, wyposażenie potrzebne do wykorzystania czegoś (tom I, str. 9);
• część – to element jakiejś całości, fragment czegoś dający się wydzielić lub wydzielony, jakaś ilość spośród takich samych elementów tworzących całość, odcinek, kawałek czegoś, ułamek, cząstka, samodzielny przedmiot mogący (wraz z innymi) wejść w skład większej całości (tom I, str. 236).
  
  

Słownik Języka Polskiego PWN pod redakcją prof. Mieczysława Szymczaka tłumaczy, że pojęcie „część” oznacza przedmiot stanowiący jakiś dający się samodzielnie wyodrębnić element większej całości; część zapasowa, zamienna, element, którym można w maszynie zastąpić element zepsuty, zużyty.

Natomiast Uniwersalny Słownik Wyrazów Obcych i Trudnych pod redakcją prof. dr hab. Andrzeja Markowskiego, Wydawnictwo WILGA, Warszawa 2003 r. definiuje, że pojęcie „akcesoria” oznacza dodatkowe składniki wyposażenia czegoś; rzeczy albo szczegóły czegoś niepodstawowe, choć ważne; dodatki do czegoś.

W niniejszej sprawie istotnym jest stwierdzenie, czy urządzenie interfejs diagnostyczny mieści się w kategorii wyrobów określonych przez ustawodawcę jako „części i akcesoria do pojazdów mechanicznych”.

Jak wskazał Wnioskodawca w opisie zdarzenia przyszłego, interfejsy diagnostyczne są to urządzenia elektroniczne wraz z oprogramowaniem służące do diagnostyki i naprawy pojazdów (samochodów i motocykli). Służą do ustalenia usterek, błędów w podzespołach pojazdów i umożliwiają ich naprawę i programowanie w celu naprawy. Interfejsy nie są częścią pojazdu i nie stanowią dodatkowego wyposażenia.

Zatem, zgodnie z przytoczonymi definicjami słownikowymi, wymienione we wniosku urządzenie nie jest częścią do pojazdów mechanicznych, ponieważ nie jest to element pojazdu mechanicznego, który jest w nim niezbędny, nie jest to część zamienna, czy też zapasowa, nie jest to element, którym można zastąpić niezbędny w pojeździe element zepsuty albo zużyty.

Urządzenie to nie stanowi również rodzaju dodatkowego wyposażenia pojazdu mechanicznego.

Zatem planowany przez Wnioskodawcę handel urządzeniami wymienionymi we wniosku (tj. interfejsami diagnostycznymi), nie spowoduje wyłączenia Wnioskodawcy z opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Reasumując – interfejs diagnostyczny służący jako narzędzie do naprawy i diagnostyki pojazdów nie jest objęty pojęciem w zapisie ustawy „działalności w zakresie handlu częściami i akcesoriami do pojazdów mechanicznych”. Zatem handel interfejsami diagnostycznymi nie spowoduje wyłączenia Wnioskodawcy z opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.