INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 21 lipca 2011 r. (data wpływu 25.07.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z pozyskaniem i obsługą kredytu (w tym odsetek) przeznaczonego na wypłatę dywidendy – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 lipca 2011 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismami z dnia 29 września 2011 r. (data wpływu 04.10.2011 r.) oraz z dnia 19 października 2011 r. – o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z pozyskaniem i obsługą kredytu (w tym odsetek) przeznaczonego na wypłatę dywidendy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Zwyczajne Walne Zgromadzenie Spółki, które odbyło się w dniu 16 czerwca 2011 r. podjęło uchwałę o podziale zysku za 2010 r. w ten sposób, że na wypłatę dywidendy przeznaczono kwotę 497 333,70 zł, płatną do dnia 25 września 2011 r.

Główni akcjonariusze Spółki to „A”, województwo l. oraz S.P.

Zysk Spółki za 2010 r. wynoszący 1 038 249,30 zł wynika w przeważającej części z rozwiązania rezerw. Spółka nie posiada wystarczających środków finansowych na realizację uchwały Zwyczajnego Walnego Zgromadzenia (Zarząd proponował zdecydowaną część zysku przeznaczyć na kapitał zapasowy, co zaakceptowała Rada Nadzorcza), wobec czego wypłata dywidendy dla utrzymania płynności finansowej nie może nastąpić w inny sposób aniżeli poprzez pozyskanie kredytu bankowego.

Negocjowana umowa kredytowa z Bankiem („B”) na okres 10 lat zobowiązuje Spółkę do ponoszenia kosztów obsługi kredytu, tj.: opłat prowizyjnych, innych opłat bankowych oraz odsetek od wykorzystanej kwoty kredytu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy koszty pozyskania i obsługi kredytu zaciągniętego na okres 10 lat, w tym odsetki od zaciągniętego kredytu przeznaczonego na wypłatę dywidendy stanowią koszty uzyskania przychodów...

Zdaniem Wnioskodawcy, wszystkie koszty, w tym odsetki związane z zaciągniętym kredytem na wypłatę dywidendy są kosztem uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w szczególności spełniony jest w tym wypadku warunek potrącalności kosztów podatkowych, wyrażony w art. 15 ust. 1 tej ustawy a dotyczący związku tych kosztów z przychodem.

Zgodnie z art. 15 ust. 4d ww. ustawy - związek pomiędzy ponoszonymi wydatkami a przychodami nie musi być bezpośredni, gdyż zachodzi on także wtedy, gdy wydatek jest poniesiony w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

W ocenie Spółki, sięgnięcie po kredyt bankowy na wypłatę dywidendy jest jedynym racjonalnym posunięciem Zarządu, które zapobiega istotnemu pogorszeniu sytuacji ekonomicznej Spółki. Pogorszenie to ma charakter poważny, a jego efektem może być niewypłacalność, o czym świadczy bardzo niski wskaźnik płynności finansowej. Potwierdzają powyższe fakty dane zawarte w sprawozdaniu finansowym.

Pozyskiwany w banku kredyt na wypłatę dywidendy do dnia 25 września 2011 r. zapewni Spółce bieżącą płynność finansową i daje możliwość dalszej kontynuacji prowadzonej działalności.

Spółka podkreśla także, iż wypłata dywidendy będącej zyskiem Spółki i dzielonej pomiędzy akcjonariuszy jest uprawnieniem tych osób zagwarantowanym przepisami Kodeksu spółek handlowych. Brak realizacji tego uprawnienia przez kilkanaście lat z rzędu stawia pod znakiem zapytania sens istnienia Spółki i Jej dalszej działalności.

W przypadku Wnioskodawcy rozpoczęty został przez Ministra Skarbu Państwa proces prywatyzacji (ogłoszony na stronach internetowych MSP), a element zysku ma w takim wypadku znaczenie zasadnicze dla przyszłości i rozwoju Spółki. Na terenie miasta Spółka jest podmiotem, na której terenie prowadzony jest skonsolidowany handel hurtowy oraz niedzielna „giełda” towarowa, w ramach której prowadzony jest handel obwoźny przez podmioty z obszaru kilku województw. Znaczącą pozycję ponoszonych przez Spółkę kosztów stanowi podatek od nieruchomości i inne opłaty lokalne.

Powyższe stanowisko Spółki potwierdzają orzeczenia sądów administracyjnych, w tym NSA:

• wyrok NSA z dnia 10 czerwca 2009 r. (sygn. akt II FSK 234/08), z którego wynika, że wyłączenie odsetek od kredytu zaciągniętego na wypłatę dywidendy z kosztów podatkowych naruszałoby nie tylko art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ale również zasadę swobodnego przepływu kapitału,
• wyrok WSA w Warszawie z dnia 13 lipca 2007 r. (sygn. akt III SA/Wa 382/07) oraz z dnia 28 listopada 2008 r. (sygn. akt III SA/Wa 1976/08),
• wyrok WSA w Krakowie z dnia 16 kwietnia 2009 r. (sygn. akt I SA/Kr 214/09).
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Przedmiotem zapytania w niniejszym wniosku o interpretację indywidualną jest możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z pozyskaniem i obsługą kredytu, w tym odsetek od tego kredytu zaciągniętego na okres 10 lat. Celem pozyskania kredytu jest wypłacenie dywidendy płatnej do dnia 25 września 2011 r.

W ocenie organu podatkowego w związku z zaciągnięciem kredytu na wypłatę dywidendy, koszty obsługi kredytu, tj. opłaty prowizyjne, inne opłaty bankowe oraz odsetki nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.

W art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 2002 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.) ustawodawca zawarł legalną definicję kosztów uzyskania przychodów. W myśl tego przepisu kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów, wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Mając na względzie powyższą definicję, aby jakiś wydatek na gruncie podatku dochodowego mógł być uznany za koszt podatkowy odliczany od przychodu muszą być łącznie spełnione następujące warunki: wydatek taki musi być rzeczywiście (faktycznie) poniesiony; celem poniesienia owego wydatku powinno być osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów; wydatek ów nie może znajdować się na liście negatywnej wydatków nie mogących być zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów zawartej w przepisach art. 16 ust. 1 ustawy podatkowej. Nie każdy zatem wydatek z woli ustawodawcy, nawet związany z prowadzoną działalnością gospodarczą jest kosztem podatkowym, zmniejszającym podstawę opodatkowania. Kosztem podatkowym może być jedynie taki wydatek, który realizuje cel wskazany w art. 15 ust. 1 ustawy podatkowej i cel ten musi być widoczny, a ponoszone wydatki winny go realizować, bądź co najmniej zakładać realnie możliwość jego osiągnięcia.

W praktyce funkcjonowania podmiotów gospodarczych wykorzystywane jest w stosunkowo szerokim zakresie tzw. finansowanie zewnętrzne, tj. za pomocą pożyczonego kapitału. Do najważniejszych zalet takiego finansowania z punktu widzenia przedsiębiorcy jest to, że odsetki od dostarczonego kapitału obcego są traktowane jako wydatki przedsiębiorstwa i w związku z tym pomniejszają podstawę opodatkowania. Ta reguła prowadzenia działalności gospodarczej w oparciu o kapitał obcy ma swoje przełożenie prawne w konstrukcji prawnej podatku dochodowego od osób prawnych - bowiem według art. 16 ust.1 pkt 10 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie są kosztami uzyskania przychodu wydatki na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów). Przepis ten jest powiązany z art. 12 ust. 4 pkt 1 tejże ustawy stanowiącym, iż nie są jednocześnie przychodami, z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów) otrzymane lub zwrócone pożyczki (kredyty). Zatem zaciągnięcie oraz spłata tego rodzaju zobowiązań jest neutralna na gruncie podatku dochodowego. Zgodnie natomiast z brzmieniem art. 16 ust. 1 pkt 11 ustawy - kosztem uzyskania przychodu są odsetki zapłacone od korzystania przez podatnika z kapitału obcego dla sfinansowania prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Odpowiednio do przychodów – zgodnie z treścią art. 12 ust. 4 pkt 2 tej ustawy, nie zalicza się kwot naliczonych, lecz nie otrzymanych odsetek od należności, w tym również od udzielonych pożyczek (kredytów). Jednakże o kwalifikacji odsetek do kosztów uzyskania przychodów decydować będzie, zgodnie z definicją kosztów wynikającą z art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, związek kredytu z przychodem lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodu.

Dywidenda jest dochodem z udziału w zyskach osoby prawnej, należnym wspólnikom spółki. Prawo udziałowca (akcjonariusza) do udziału w zysku jest jednym z podstawowych uprawnień udziałowych składających się na udziały (akcje). Na gruncie ustawy z dnia 15 września 2000 r.- Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.) kwestię dywidendy w spółce akcyjnej regulują przepisy art. 347 i nast. Realizacja prawa do dywidendy w konkretnym roku zależna jest od tego, czy uchwała walnego zgromadzenia przeznaczy zysk do podziału. Z chwilą podjęcia takiej uchwały akcjonariuszowi przysługuje roszczenie o wypłatę dywidendy. Uregulowania w ww. ustawie nie zmieniają statusu dywidendy na gruncie prawa podatkowego. Wypłata dywidendy nie jest wydatkiem umożliwiającym powstanie źródła przychodu. Nie jest też związana z utrzymaniem bądź zabezpieczeniem źródła przychodów. Tym samym dywidenda nie stanowi kosztu podatkowego w spółce wypłacającej. Pozyskanie środków na wypłatę dywidendy ma bezpośredni związek z czystym zyskiem, podlegającym podziałowi. Oznacza to, że dotyczy tej części osiągniętego dochodu, która pozostanie po opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. W związku z tym, wydatki związane z kredytem zaciągniętym na wypłatę dywidendy, tj. koszty pozyskania i obsługi kredytu zaciągniętego na 10 lat, w tym odsetki jako związane z kategorią wydatków niebędących kosztami uzyskania przychodów, nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W tym miejscu organ podatkowy odnosząc się do wskazanych przez Wnioskodawcę wyroków sądowych, uznających, że zaciągniecie przez podatnika kredytu na wypłatę dywidendy należy traktować jako wydatek związany z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą i tym samym odsetki od takiego kredytu stanowią koszt podatkowy, zauważa, że nowelizacja Ordynacji podatkowej obowiązująca od 1 lipca 2007 r. miała celu ujednolicenie interpretacji przepisów prawa podatkowego w sprawach indywidualnych, aby w tożsamym stanie faktycznym i prawnym nie były wydawane rozbieżne interpretacje. W zakresie interpretacji indywidualnych odnoszących się do kwestii zaliczenia do kosztów podatkowych odsetek od kredytu (pożyczki), zaciągniętego na wypłatę dywidendy, stanowisko organów podatkowych uznające, że odsetki te nie spełniają warunków określonych w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, niezbędnych do zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów jest jednolite. W konsekwencji, powołane w treści wniosku orzeczenia sądów administracyjnych nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii, podobnie jak orzeczenia przeciwne, które tut. Organ może również przytoczyć, np. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 17 października 2007 r. sygn. akt I SA/Bd 571/07, wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 07 lipca 2004 r. sygn. akt I SA/Łd 1568/03. Jako przykład można ponadto wskazać na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 listopada 2006 r. sygn. akt II FSK 1447/05 (orzeczenie prawomocne), jak również wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 maja 2011 r. sygn. akt II FSK 85/10 (orzeczenie prawomocne). W ostatnim z wymienionych orzeczeń – odnoszącym się do wydatków dotyczących odsetek od kredytu pozyskanego na wypłatę wynagrodzenia wspólnikowi z tyt. umorzenia udziałów – NSA stwierdził, że „jeżeli zatem zgodnie z brzmieniem art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. o uznaniu wydatku za koszt uzyskania przychodów decyduje cel jego poniesienia, którym musi być osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów, wydatek na odsetki od kredytu, poniesiony w celu pozyskania środków na wypłatę wynagrodzenia za wykupione udziały w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością (…), nie stanowi kosztu uzyskania przychodów w rozumieniu tego przepisu (…)”.

Wobec powyższego, koszty pozyskania i obsługi kredytu zaciągniętego na okres 10 lat, w tym odsetki od zaciągniętego kredytu przeznaczonego na wypłatę dywidendy nie stanowią kosztu uzyskania przychodów, gdyż nie spełniają warunku określonego celu, będącego podstawą zastosowania art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.