Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-1.4011.160.2018.1.MG
z 15 maja 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. z 2018 r., poz. 800) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 17 marca 2018 r. (data wpływu 22 marca 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania środków pieniężnych uzyskanych w związku ze sprzedażą lokalu mieszkalnego, na którym ustanowiona była służebność osobista - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 marca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania środków pieniężnych uzyskanych w związku ze sprzedażą lokalu mieszkalnego, na którym ustanowiona była służebność osobista.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni dnia 23 czerwca 2008 roku, uzyskała na podstawie aktu notarialnego nieodpłatną, dożywotnią służebność osobistą polegającą na prawie do korzystania z całego lokalu mieszkalnego nr 5, położonego przy ul. J., w K. Właścicielem mieszkania był ojciec Wnioskodawczyni. Mieszkanie miało ustanowioną hipotekę umowną zwykłą na kwotę 24.178.00 CHF - tytułem zabezpieczenia spłaty wierzytelności Banku, wynikającej z udzielonego w dniu 15 grudnia 2005 r. kredytu mieszkaniowego oraz hipotekę umowną kaucyjną do kwoty 12.400 CHF jako zabezpieczenie spłaty odsetek od udzielonego kredytu na rzecz banku.

Wartość ustanowionej służebności osobistej określono na 4% wartości nieruchomości lokalowej tj. na kwotę 3200 zł, wartość skapitalizowania tego prawa, zgodnie z art. 13 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadku i darowizn wynosi 32.000 zł.

Mieszkanie zostało poddane licytacji komorniczej, na skutek której, 20 kwietnia 2016 roku mieszkanie zostało nabyte przez nową właścicielkę za kwotę 92.095,33 zł. Kwota uzyskana w postępowaniu licytacyjnym została podzielona według planu „podziału sumy uzyskanej ze sprzedaży mieszkania”. Sąd Rejonowy przelał Wnioskodawczyni na konto kwotę, wynikającą z wyżej wymienionego podziału, w wysokości 22.231,36 zł, co nastąpiło 12 lutego 2018 roku.

Po otrzymaniu kwoty na konto, Wnioskodawczyni udała się do US, aby uzyskać informację, czy otrzymana przez nią kwota podlega opodatkowaniu. Wnioskodawczyni dostała informację, że sprawa wymaga indywidualnego rozpatrzenia i być może dotyczy podatku dochodowego za rok 2018.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku ze sprzedażą w dniu 20 kwietnia 2016 roku mieszkania, Wnioskodawczyni podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w odniesieniu do otrzymanej z Sądu Rejonowego kwoty, wynikającej z planu podziału pieniędzy ze sprzedaży nieruchomości?

Zdaniem Wnioskodawczyni, odpłatne zbycie nieruchomości nastąpiło w czasie powyżej 5 lat od chwili nabycia, tak więc nie stanowi źródła przychodu i nie podlega opodatkowaniu. Ponadto, kwota licytacyjna jest bardzo niska, wartość mieszkania na obecną chwilę jest dużo wyższa, a więc można tu mówić o stracie, a nie wzbogaceniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zatem wszelkie dochody podatnika niewymienione enumeratywnie w katalogu zwolnień przedmiotowych podlegają opodatkowaniu.

Przepis art. 10 ust. 1 ww. ustawy, wymienia źródła przychodów, którymi m.in. są:

• odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie – pkt 8 lit. a),
  

• inne źródła – pkt 9.
  
  
  

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności”, wskazuje, iż definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w art. 20 ust. 1 ww. ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł należy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, Wnioskodawczyni w dniu 23 czerwca 2008 r. uzyskała na podstawie aktu notarialnego nieodpłatną, dożywotnią służebność osobistą polegającą na prawie do korzystania z całego lokalu mieszkalnego. Właścicielem mieszkania był ojciec Wnioskodawczyni. Mieszkanie miało ustanowioną hipotekę umowną zwykłą oraz hipotekę umowną kaucyjną. Wartość ustanowionej służebności osobistej określono na kwotę 3200 zł. Mieszkanie zostało poddane licytacji komorniczej na skutek której 20 kwietnia 2016 r. mieszkanie zostało nabyte przez nową właścicielkę za kwotę 92095,33 zł. Kwota uzyskana w postępowaniu licytacyjnym została podzielona według planu podziału sumy uzyskanej ze sprzedaży mieszkania, zgodnie z którym sąd rejonowy w dniu 12 lutego 2018 r. przelał Wnioskodawczyni na konto kwotę 22231,36 zł.

Zgodnie z art. 296 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459 z późn. zm.) nieruchomość można obciążyć na rzecz oznaczonej osoby fizycznej prawem, którego treść odpowiada treści służebności gruntowej (służebność osobista).

Z powołanego przepisu wynika, że służebność osobista jest obciążeniem nieruchomości na rzecz indywidualnie oznaczonej osoby fizycznej. Na skutek ustanowienia służebności właściciel nieruchomości obciążonej ma obowiązek znosić w określonym zakresie korzystanie z jego nieruchomości przez osobę uprawnioną.

Z kolei uregulowana w art. 301 i 302 ww. Kodeksu cywilnego służebność mieszkania stanowi rodzaj służebności osobistej, która polega na uprawnieniu osoby fizycznej do korzystania z budynku lub jego części znajdującego się na cudzej nieruchomości.

Ponadto wyjaśnić należy, że źródłem powstania służebności osobistej może być zarówno umowa pomiędzy właścicielem nieruchomości a osobą fizyczną, jak również rozrządzenie testamentowe i obciążenie spadkobiercy zapisem o treści służebności osobistej.

Stosownie natomiast do art. 299 Kodeksu cywilnego służebność osobista wygasa najpóźniej ze śmiercią uprawnionego. Niemniej jednak pamiętać należy, że służebność osobista jest jednym z ograniczonych praw rzeczowych.

Zatem - jak wynika z powyższego – wypłacona na rzecz Wnioskodawczyni kwota związana ze sprzedażą lokalu mieszkalnego, na którym ustanowiona była służebność osobista stanowi dla Niej przysporzenie majątkowe, a zatem przychód z innych źródeł w rozumieniu art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że otrzymując kwotę pieniężną za sprzedaż lokalu mieszkalnego, na którym ustanowiona była służebność osobista, Wnioskodawczyni uzyskała przysporzenie majątkowe, skutkujące powstaniem przychodu z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychód ten należy wykazać w zeznaniu podatkowym składanym do 30 kwietnia roku następującego po roku, w którym osiągnięto ten przychód.

Zarówno w stanie faktycznym jak i we własnym stanowisku Wnioskodawczyni wskazuje, że otrzymana kwota pieniężna nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych ze względu na to, że sprzedaż nieruchomości miała miejsce po upływie pięciu lat od chwili nabycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W tym miejscu wskazać należy, że wypłata rekompensaty za sprzedaż lokalu mieszkalnego, na którym ustanowiona była służebność osobista nie jest skutkiem odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, czyli spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej oraz prawa wieczystego użytkowania gruntów. W momencie sprzedaży lokalu mieszkalnego na którym ustanowiona była służebność osobista Wnioskodawczyni nie była właścicielem przedmiotowej nieruchomości ani udziału w tej nieruchomości. W związku z powyższym w przedmiotowym stanie faktycznym nie rozpatrujemy pięcioletniego okresu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy.

Podsumowując, w oparciu o powyższe przepisy prawa należy stwierdzić, że kwota z tytułu sprzedaży lokalu mieszkalnego, na którym ustanowiona była służebność osobista, na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi przychód z innych źródeł, który podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni jest nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będący przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.