Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-3.4011.97.2018.1.PP
z 14 maja 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 lutego 2018 r. (data wpływu 21 lutego 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie w zakresie obowiązków płatnika oraz możliwości zastosowania zwolnienia przedmiotowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 lutego 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika oraz możliwości zastosowania zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Sp. z.o.o. jest podmiotem uprawnionym na podstawie przepisów o grach hazardowych obowiązujących w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, urządzającym i prowadzącym gry hazardowe w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 6a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Spółka prowadzi kasyna gry na terytorium całego kraju. W trakcie pobytu w kasynie gry klienci przystępują do jednej lub kilku gier. Dokonują w trakcie pobytu wpłat i wypłat.

W związku z wprowadzeniem do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowania wygranych w grach hazardowych w kasynach gry od 1 stycznia 2018 r. (likwidacja zwolnienia z podatku dochodowego) istnieją wątpliwości, co do sposobu ustalania podstawy opodatkowania wygranych uzyskanych w kasynie gry, i w konsekwencji, co do możliwości wykonania przez Spółkę obowiązku płatnika podatku od wygranych uzyskanych w kasynie gry.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy - biorąc pod uwagę konstrukcję definicji jednorazowej wygranej w kasynie gry określoną w art. 21 ust. 6a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z której wynika, że dodatnia wartość kwoty stanowiącej różnicę między sumą wpłaconych stawek a sumą wypłaconych wygranych w trakcie jednorazowego pobytu w kasynie gier stanowi przegraną gracza (przegrana ma zawsze miejsce, gdy wartość sumy wpłaconych stawek jest większa od wartości sumy wypłaconych wygranych) - obowiązek podatkowy mimo to powstaje, a Spółka zobowiązana będzie do naliczenia, pobrania i wpłacenia do właściwego urzędu skarbowego pobranego podatku od poniesionej przez klienta przegranej?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z obowiązującym od dnia 1 stycznia 2018 r. art. 21 ust. 1 pkt 6a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 poz. 200, z późn. zm. - dalej zwana „u.p.d.o.f.”) wolne od podatku dochodowego są wygrane w grach hazardowych, jeżeli jednorazowa wartość tych wygranych nie przekracza 2280 zł, urządzanych i prowadzonych przez uprawniony podmiot na podstawie przepisów o grach hazardowych obowiązujących w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego.

Jednocześnie, zgodnie z art. 21 ust. 6a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za jednorazową wartość wygranych w grach hazardowych, o których mowa w ust. 1 pkt 6a, uważa się w przypadku wygranych w kasynie gier lub salonie gier na automatach - uzyskaną kwotę stanowiącą różnicę między sumą wpłaconych stawek a sumą wypłaconych wygranych w trakcie jednorazowego pobytu w kasynie gier lub salonie gier na automatach.

Wykładnia językowa powyższego przepisu wskazuje zatem, że za jednorazową wartość wygranych uważać się będzie w istocie kwotę przegranej, bowiem dodatnia wartość tak obliczonej kwoty zawsze oznaczać będzie przegraną gracza (suma wpłaconych stawek jest wyższa od sumy wypłaconych wygranych). Jednocześnie kwota rzeczywistej wygranej gracza (suma wypłaconych wygranych wyższa od sumy wpłaconych stawek) będzie miała zawsze wartość ujemną. W ocenie Spółki jest to błąd legislacyjny, który uniemożliwia stosowanie tego przepisu, gdyż oznaczałoby to opodatkowanie przegranych, co byłoby sprzeczne z ustawą podatkową dotyczącą dochodów.

Spółka nie jest także uprawniona do poprawiania ustawodawcy, np. do "zmiany" kolejności odjemnej i odjemnika w definicji legalnej wygranej, w celu uzyskania dodatniej podstawy opodatkowania i poboru podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści powołanego przepisu wynika zatem, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę w katalogu zwolnień przedmiotowych ustawy bądź, od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia.

Źródłami przychodów są inne źródła – art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W myśl art. 20 ust. 1 ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 2 ustawy, z tytułu wygranych w konkursach, grach i zakładach wzajemnych lub nagród związanych ze sprzedażą premiową, uzyskanych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego – w wysokości 10% wygranej lub nagrody;

Art. 41 ust. 1 ustawy stanowi, że osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Stosownie do art. 41 ust. 4 ustawy płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4–5a, 13–16 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5 oraz 10.

Natomiast zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 6a i 6b ustawy (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2018 r.) wolne od podatku dochodowego są:

1. wygrane w grach hazardowych, jeżeli jednorazowa wartość tych wygranych nie przekracza 2280 zł, urządzanych i prowadzonych przez uprawniony podmiot na podstawie przepisów o grach hazardowych obowiązujących w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego;
2. wygrane w turnieju gry w pokera prowadzonym przez uprawniony podmiot na podstawie przepisów o grach hazardowych obowiązujących w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego;
   
   

Z powołanego powyżej przepisu wynika, że wygrana w grach hazardowych urządzonych i prowadzonej przez podmiot uprawniony na podstawie przepisów o grach hazardowych, o ile jej jednorazowa wartość nie przekroczy kwoty 2.280 zł, będzie zwolniona z podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 21 ust. 6a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za jednorazową wartość wygranych w grach hazardowych, o których mowa w ust. 1 pkt 6a, uważa się w przypadku:

1. gier liczbowych, loterii pieniężnych, gry telebingo, zakładów wzajemnych, loterii promocyjnych, loterii audio-tekstowych, loterii fantowych, gry bingo fantowe, gry bingo pieniężne – kwotę uzyskaną na podstawie jednego losu, zakładu lub innego dowodu udziału w grze;
2. wygranych w kasynie gier lub salonie gier na automatach – uzyskaną kwotę stanowiącą różnicę między sumą wpłaconych stawek a sumą wypłaconych wygranych w trakcie jednorazowego pobytu w kasynie gier lub salonie gier na automatach;
3. innych gier urządzanych przez sieć Internet przez spółkę wykonującą monopol państwa – kwotę uzyskaną podczas jednego logowania.
   
   

Wątpliwość Wnioskodawcy budzi kwestia sposobu ustalenia podstawy opodatkowania z tytułu wygranych uzyskanych w kasynie gry i w konsekwencji, co do możliwości wykonania przez Wnioskodawcę (Spółkę) obowiązku płatnika podatku od wygranych uzyskanych w kasynie gry.

Ustawowa definicja gier hazardowych zawarta została w art. 1 ust. 2 ustawy o grach hazardowych z dnia 19 listopada 2009 r. (Dz. U. 2018 poz. 165), który stanowi, że grami hazardowymi są gry losowe, zakłady wzajemne, gry w karty, gry na automatach.

W myśl art. 18 ust. 1 ww. ustawy, wartość wygranej w grach hazardowych nie może być niższa od ceny losu lub innego dowodu udziału w grze albo kwoty wpłaconej stawki.

Definicja jednorazowej wygranej została wskazana w art. 21 w ust. 6a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem za jednorazową wartość wygranych w kasynie gry lub salonie gier na automatach rozumie się uzyskaną kwotę stanowiącą różnicę między sumą wpłaconych stawek a sumą wypłaconych wygranych w trakcie jednorazowego pobytu w kasynie gry lub salonie gier na automatach.

Różnica, o której mowa w definicji jednorazowej wygranej - będąca podstawą opodatkowania - jest tym, czym suma wpłaconych stawek różni się od sumy wypłaconych wygranych. Biorąc pod uwagę, że podstawą opodatkowania jest wygrana, której jednorazowa wartość przekracza 2280 zł, to warunkiem koniecznym jest aby suma wypłaconych wygranych była większa (co najmniej o 2280 zł) od sumy wpłaconych stawek (w trakcie jednorazowego pobytu).

Należy zatem podkreślić, że wartość jednorazowej wygranej nie jest ustalana na podstawie działania arytmetycznego, w którym suma wpłaconych stawek jest odjemną, a suma wypłaconych wygranych jest odjemnikiem. Kwota będąca podstawą opodatkowania musi mieć bowiem wartość dodatnią, większą niż 2280 zł.

W związku z powyższym Wnioskodawca będzie obowiązany do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od wygranych, których jednorazowa wartość przekraczać będzie 2280 zł i odprowadzać go do właściwego urzędu skarbowego. Przy czym jednorazową wartość wygranej należy rozumieć jako nadwyżkę sumy wypłaconych wygranych nad wpłaconymi stawkami w czasie jednorazowego pobytu w kasynie lub salonie gier na automatach.

Biorąc pod uwagę powyższe stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Należy wskazać, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym łub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jeżeli przedstawione we wniosku stan faktyczny będzie różniło się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 24, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.