INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 8 listopada 2011 r. (data wpływu 14 listopada 2011 r.), uzupełnionym na wezwanie tut. Organu z dnia 19 stycznia 2012 r., doręczone w dniu 25 stycznia 2012 r., pismem z dnia 27 stycznia 2012 r., nadanym w dniu 30 stycznia 2012 r. (data wpływu 1 lutego 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przekazania na rzecz udziałowca majątku likwidacyjnego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 listopada 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przekazania na rzecz udziałowca majątku likwidacyjnego.

Przedmiotowy wniosek uzupełniony został na wezwanie tut. Organu nr IPPP1/443-1615/11-2/AP z dnia 19 stycznia 2012 r., doręczone w dniu 25 stycznia 2012 r., pismem z dnia 27 stycznia 2012 r. nadanym w dniu 30 stycznia 2012 r. (data wpływu 1 lutego 2012 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. jest spółką prawa polskiego (dalej „Spółka” lub „Wnioskodawca”), której 100% udziałowcem będzie inna spółka prawa polskiego (dalej „Udziałowiec”). Zarówno Spółka, jak i Udziałowiec są spółkami kapitałowymi podlegającymi w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych od całości osiąganych dochodów. Spółka jest właścicielem dwóch nieruchomości, tj. budynku biurowego oraz lokalu mieszkalnego (dalej „Nieruchomości”). Działalność Spółki polega na wynajmie Nieruchomości.

Udziałowiec rozważa podjęcie decyzji o likwidacji Wnioskodawcy. Po zakończeniu likwidacji, Udziałowiec otrzyma w ramach podziału majątku pozostałego po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli, o którym mowa w art. 286 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2000 r. Nr 94 poz. 1037 ze zm., dalej: „Kodeks spółek handlowych”) w naturze cały nieupłynniony majątek likwidacyjny, w tym aktywa obejmujące między innymi Nieruchomości, wszystkie istniejące w momencie likwidacji zobowiązania Wnioskodawcy, a także (w momencie przejęcia majątku polikwidacyjnego) wstąpi we wszystkie umowy zawarte z kontrahentami przez Wnioskodawcę, a także przejmie związane z tymi umowami należności.

Po otrzymaniu majątku likwidacyjnego, Udziałowiec będzie kontynuować działalność prowadzoną uprzednio przez Wnioskodawcę w zakresie wynajmu Nieruchomości. W rezultacie, w posiadaniu Udziałowca znajdzie się całe przedsiębiorstwo Wnioskodawcy. Udziałowiec obejmie bowiem wówczas nie tylko majątek rzeczowy likwidowanej Spółki, ale także stanie się stroną umów oraz przejmie wszelkie inne istotne elementy. Tym samym, zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej przejęty przez Udziałowca będzie stanowił przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16 poz. 93 ze zm., dalej: „Kodeks cywilny”).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przekazanie przez Wnioskodawcę na rzecz Udziałowca w naturze majątku likwidacyjnego, który spełnia definicję przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, przekazanie przez Wnioskodawcę na rzecz Udziałowca w naturze majątku likwidacyjnego, który spełnia definicję przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, przejęcie przez Udziałowca w ramach likwidacji Spółki całości majątku Wnioskodawcy stanowić będzie transakcję zbycia przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT. Zgodnie ze wskazaną regulacją, przepisów ustawy o VAT nie stosuje się między innymi do transakcji zbycia przedsiębiorstwa. Stwierdzenie, iż przepisy ustawy o VAT nie mają zastosowania oznacza, iż bez względu na kwalifikację transakcji zbycia w VAT, gdy przedmiotem zbycia jest przedsiębiorstwo, dane zdarzenie nie powoduje powstania obowiązku podatkowego na podstawie tej ustawy (ani też innych skutków, dla zbywającego). Oznacza to, że jeśli przedmiotem transakcji jest przedsiębiorstwo, to transakcja ta nie wywołuje skutków w postaci opodatkowania VAT, bowiem jest to czynność pozostająca poza zakresem tej ustawy.

W rezultacie, przekazanie majątku przedsiębiorstwa obejmującego w szczególności Nieruchomości nie będzie podlegało opodatkowaniu VAT, ani nie spowoduje powstania po stronie Wnioskodawcy obowiązku podatkowego w VAT. Wnioskodawca twierdzi, iż w odniesieniu do zbywcy przedsiębiorstwa, przepisy ustawy o VAT nie mają zastosowania do takiej operacji zarówno w zakresie powstania obowiązku zapłaty VAT należnego, jak i konieczności korekty kwoty podatku VAT naliczonego (na podstawie art. 91 ust. 9 ustawy o VAT).

Z uwagi na fakt, iż ustawa o VAT nie definiuje pojęcia „przedsiębiorstwa”, należy odnieść się do definicji tego pojęcia przedstawionej w art. 55¹ Kodeksu cywilnego. Zgodnie ze wskazaną regulacją, przedsiębiorstwo stanowi zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej. Przytoczony przepis zawiera przykładowy katalog składników wchodzących w skład przedsiębiorstwa, tj.:

• oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);

• własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;

• prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;

• wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;

• koncesje, licencje i zezwolenia;

• patenty i inne prawa własności przemysłowej;

• majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;

• tajemnice przedsiębiorstwa;

• księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
  
  

Zgodnie z podejściem przyjętym w doktrynie prawa cywilnego, przedsiębiorstwo w znaczeniu przedmiotowym to zespół składników materialnych i niematerialnych powiązanych funkcjonalnie oraz organizacyjnie w taki sposób, aby przy ich użyciu możliwe było prowadzenie działalności gospodarczej określonego typu. Podkreśla się również, że dla uznania zorganizowanego zespołu składników niematerialnych i materialnych za przedsiębiorstwo nie jest konieczne, aby ów zorganizowany zespół prowadził czynnie działalność gospodarczą, ale aby był jedynie zdolny do samodzielnego prowadzenia działalności.

Z uwagi na powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, aby można było mówić o zbyciu przedsiębiorstwa, musi nastąpić przeniesienie wszystkich składników majątkowych wymaganych do realizacji zadań gospodarczych danego przedsiębiorstwa. Zbycie należy natomiast rozumieć jako dowolną czynność prowadzącą do przeniesienia własności.

W myśl art. 286 Kodeksu spółek handlowych, po zakończeniu procesu likwidacji, to jest po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wszystkich wierzycieli, ale nie wcześniej niż przed upływem sześciu miesięcy od daty ogłoszenia o otwarciu likwidacji, następuje podział pozostałego majątku likwidacyjnego pomiędzy udziałowców.

Z uwagi na powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że majątek likwidacyjny przekazany Udziałowcowi w procesie likwidacji będzie miał formę przedsiębiorstwa, definiowanego zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego.

Podsumowując, zarówno z ekonomicznego, jak i prawnego punktu widzenia, podział majątku likwidacyjnego polegający na przeniesieniu na własność jedynego Udziałowca wszystkich składników przedsiębiorstwa, który będzie kontynuować działalność likwidowanego podmiotu (tj. Wnioskodawcy) należy uznać za zbycie przedsiębiorstwa. W efekcie przekazanie go Udziałowcowi (będącemu jedynym udziałowcem) w ramach procesu likwidacji, w myśl art. 6 pkt 1 ustawy o VAT nie będzie podlegało przepisom tej ustawy, a w rezultacie nie spowoduje powstania po stronie Wnioskodawcy obowiązku podatkowego w VAT.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, że prezentowane przez niego stanowisko znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach wydanych m.in. przez:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 28 lipca 2010 r. o sygn. IPPP1-443-433/10-6/BS;

• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 7 lipca 2010 r. o sygn. IPPP1/443-434/10-2/AP);

• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 31 grudnia 2009 r. o sygn. IPPP3-443-916/09-2/JF);

• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 8 lipca 2009 r. o sygn. IPPP1-443-410/09-2/IZ);

• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 3 kwietnia 2009 r. o sygn. IPPP3-443-90/09-3/JF);

• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 26 marca 2009 r. o sygn. IPPP1-443-105/09-5/JB).
  
  

W związku z powyższym, Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości stanowiska przedstawionego na wstępie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zakres tych czynności sformułowany został odpowiednio w art. 7 oraz art. 8 ustawy o VAT. I tak, stosownie do art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Natomiast przez świadczenie usług, w myśl art. 8 ust. 1 tej ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na podstawie art. 6 pkt 1 ww. ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Pojęcie „transakcji zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w ujęciu cyt. wyżej art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania (art. 2 pkt 27e ustawy o VAT).

Przepisy ustawy o VAT nie definiują terminu „przedsiębiorstwo”. Definicję taką zawiera ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16 poz. 93 ze zm.). Na mocy art. 551 Kodeksu cywilnego, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   

Przedsiębiorstwo jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym. Składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, iż można mówić o nich, jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego w złożonym wniosku wynika, że Wnioskodawca jest spółką prawa polskiego, której 100% udziałowcem będzie inna spółka prawa polskiego. Spółka jest właścicielem dwóch nieruchomości (budynku biurowego oraz lokalu mieszkalnego), a Jej działalność polega na wynajmie nieruchomości. Udziałowiec rozważa podjęcie decyzji o likwidacji Wnioskodawcy. Po zakończeniu likwidacji, Udziałowiec otrzyma w ramach podziału majątku pozostałego po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli, o którym mowa w art. 286 ustawy Kodeks spółek handlowych, w naturze cały nieupłynniony majątek likwidacyjny, w tym aktywa obejmujące między innymi nieruchomości, wszystkie istniejące w momencie likwidacji zobowiązania Wnioskodawcy, w momencie przejęcia majątku polikwidacyjnego wstąpi we wszystkie umowy zawarte z kontrahentami przez Wnioskodawcę, a także przejmie związane z tymi umowami należności. Po otrzymaniu majątku likwidacyjnego, Udziałowiec będzie kontynuować działalność prowadzoną uprzednio przez Wnioskodawcę w zakresie wynajmu nieruchomości. W rezultacie, w posiadaniu Udziałowca znajdzie się całe przedsiębiorstwo Wnioskodawcy. Udziałowiec obejmie bowiem wówczas nie tylko majątek rzeczowy likwidowanej Spółki, ale także stanie się stroną umów oraz przejmie wszelkie inne istotne elementy. Tym samym, zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej przejęty przez Udziałowca będzie stanowił przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ ustawy Kodeks cywilny.

Reasumując powyższe, przekazanie przez Wnioskodawcę na rzecz Udziałowca w naturze majątku likwidacyjnego, spełniającego definicję przedsiębiorstwa w rozumieniu ww. art. 55¹ Kodeksu cywilnego, stanowić będzie czynność niepodlegającą przepisom ustawy o podatku od towarów i usług, a tym samym nie będzie podlegać opodatkowaniu tym podatkiem.

Mając powyższe na względzie, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie przedstawionego zdarzenia przyszłego należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie wskazać należy, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga, czy przekazane składniki stanowią przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego, gdyż nie było to przedmiotem zapytania. Interpretację wydano na podstawie przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego, w którym Wnioskodawca wskazał, że „(…) zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej przejęty przez Udziałowca będzie stanowił przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (…)”.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.