Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-2.4019.6.2018.1.MM
z 21 maja 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 15 marca 2018 r. (data wpływu 30 marca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zwrotu osobom fizycznym niektórych wydatków poniesionych w związku z budową pierwszego własnego mieszkania na podstawie ustawy z dnia 27 września 2013 r. o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi w zakresie ustalenia prawa do ubiegania się o zwrot – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 marca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej zwrotu osobom fizycznym niektórych wydatków poniesionych w związku z budową pierwszego własnego mieszkania na podstawie ustawy z dnia 27 września 2013 r. o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi w zakresie ustalenia prawa do ubiegania się o zwrot.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

W czerwcu 20l7 r. Wnioskodawca rozpoczął budowę domu dla swojej rodziny i po jej zakończeniu zamierza skorzystać z możliwości jakie daje ustawa z dnia 27 września 2013 r. o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi i złożyć w urzędzie skarbowym wniosek o zwrot części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych związanych z budową domu jednorodzinnego.

Wnioskodawca jestem rolnikiem i w rodzinnej miejscowości X prowadzi hodowlane gospodarstwo rolne (około 30 sztuk bydła) na 10 hektarowej działce rolnej, którą otrzymał od rodziców w 2008 r. w wyniku darowizny. Na działce postawione są 3 wiaty dla bydła nie wymagające pozwolenia na budowę. Poza tym działka ta nie była zabudowana (obecnie toczy się tam budowa domu Wnioskodawcy).

Przy prowadzeniu swojego gospodarstwa Wnioskodawca korzysta też z urządzeń i infrastruktury (w tym maszyn, wiaty garażowo-warsztatowej) znajdujących się na sąsiedniej działce będącej własnością jego rodziców, którzy nadal czynnie prowadzą swoje odrębne od Wnioskodawcy gospodarstwo rolne.

Wnioskodawca posiada też około 25 arową działkę w miejscowości Y oddalonej od X o około 30 km, skąd pochodzi ojciec Wnioskodawcy, który w 1980 r. rozpoczął tam budowę domu, której nie ukończył. Ojciec Wnioskodawcy przerwał budowę w tym samym roku, tj. w 1980 r., ponieważ po ślubie z matką Wnioskodawcy przeniósł się do X i zamieszkał w domu matki Wnioskodawcy i tu rozpoczął z nią wspólne gospodarowanie na gospodarstwie rolnym.

Wnioskodawca ożenił się w 2015 r. i wraz z żoną i 2 dzieci mieszka w domu rodzinnym w X, gdzie oprócz jego rodziców mieszka jeszcze jego przyrodnia starsza o 10 lat siostra wraz z mężem i pełnoletnią już córką. Tak więc w domu tym (gdzie nie można wyodrębnić samodzielnych lokali) mieszkają wspólnie 3 rodziny. Ponieważ siostra ze szwagrem nie myślą o swoim domu, Wnioskodawca z żoną podjęli decyzję o budowie własnego domu w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych.

W naturalny sposób w pierwszej kolejności małżonkowie rozważali dokończenie budowy w Y. Jednak ze względu na charakter pracy Wnioskodawcy, która jest źródłem utrzymania dla jego rodziny, a której nie może przenieść gdzie indziej z oczywistych względów (działalność rolnicza związana jest z ziemią a tą posiada w X, wspomaga się też infrastrukturą rodziców) małżonkowie podjęli decyzję o budowie domu na miejscu w X (dojeżdżanie też nie jest możliwe bo krowy na okrągło wymagają doglądania gdyż przez całą dobę są na wybiegu i obecności na miejscu – karmienie, dojenie, cielenie często w nocy i inne zabiegi zootechniczne).

Dodatkowym argumentem był fakt, że koszt dokończenia budowy w Y przerwanej 38 lat temu tak by budynek spełniał normy obowiązujące dla współcześnie budowanych domów odnośnie hydroizolacji i termoizolacji byłby porównywalny z wzniesieniem nowego budynku o podobnej powierzchni przy użyciu współczesnych materiałów.

Art. 20 ust. 3 pkt 1-5 ustawy z dnia 27 września 2013 r. o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi daje możliwość ubiegania się o zwrot części kosztów związanych z budową pierwszego własnego domu w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych po spełnieniu następujących warunków:

1. wydatki zostały poniesione w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych w związku z:
   
   1. budową domu jednorodzinnego albo;
   2. nadbudową lub rozbudową budynku na cele mieszkalne lub przebudową (...);
2. przedsięwzięcie, o którym mowa w pkt 1, było realizowane na podstawie pozwolenia na budowę wydanego po dniu 1 stycznia 2014 r.;
   
3. powierzchnia użytkowa lokalu mieszkalnego albo domu jednorodzinnego, o których mowa w pkt 1, nie przekracza odpowiednio:
   
   1. 75 m² i 100 m²,
   2. 85 m² i 110 m² (…);
4. osoba fizyczna do końca roku kalendarzowego, w którym wydano pozwolenie na budowę lokalu mieszkalnego albo domu jednorodzinnego, nie ukończyła 36 lat;
   
5. do dnia złożenia wniosku o zwrot wydatków osoba fizyczna nie była:
   
   1. właścicielem budynku mieszkalnego jednorodzinnego lub lokalu mieszkalnego;
   2. osobą, której przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, którego przedmiotem jest lokal mieszkalny lub dom jednorodzinny;
   3. właścicielem lub współwłaścicielem budynku, jeżeli jego udział w przypadku zniesienia współwłasności obejmowałby co najmniej jeden lokal mieszkalny – z wyłączeniem domu jednorodzinnego albo lokalu mieszkalnego, o którym mowa w pkt 1.
   
   
   
   

Ad 1. Wydatki zostały (i zostaną jeszcze) poniesione na budowę domu jednorodzinnego w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych.

Ad 2 i 4. Pozwolenie na budowę domu Wnioskodawca dostał 11 lipca 2016 r. czyli po 1 stycznia 2014 r. i nie miał wówczas ukończonych 36 lat. Żona Wnioskodawcy miała wówczas 38 lat ale warunek ten zgodnie z ustawą dotyczy młodszego z małżonków, tak więc małżonkowie spełniają te warunki ustawy.

Ad 3. Budowany przez małżonków dom o powierzchni użytkowej 99,70 m² spełnia również warunek ustawy dotyczący powierzchni użytkowej domu do 100 m².

Ad 5. Wnioskodawca z żoną nie byli wcześniej właścicielami ani współwłaścicielami budynków mieszkalnych, ani lokali mieszkalnych, ani nie przysługiwało mi spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego (z wyjątkiem rozpoczętej budowy w Y, której Wnioskodawca jest właścicielem).

Wymienioną działkę w Y z rozpoczętą budową Wnioskodawca otrzymał od swojego ojca w drodze darowizny w 2001 r. Na działce tej stoi budynek w budowie w stanie surowym otwartym, którego budowę ojciec Wnioskodawcy rozpoczął w II połowie 1980 r. na podstawie pozwolenia z 28 lipca 1980 r. a następnie po kilku miesiącach w tym samym roku przerwał kiedy przeprowadził się do X do matki Wnioskodawcy (ostatni wpis w Dzienniku budowy pochodzi z października 1980 r.). Budynek nigdy nie był ukończony, zostały tylko wzniesione mury i dach przykryty eternitem, nawet nie zostały wymurowane wszystkie zaplanowane ściany działowe. Brak jest jakichkolwiek instalacji i urządzeń technicznych, stolarki okiennej i drzwiowej, brak tynków, wylewek, chudziaka w podpiwniczeniu (jest tam grunt rodzimy). Brak jest również odwodnienia i jakichkolwiek hydroizolacji (pionowej czy poziomej) gdyż kilkadziesiąt lat temu budowało się inaczej niż obecnie.

Budowa została przerwana rok przed urodzeniem Wnioskodawcy i od tej pory nie były tam wykonywane żadne prace budowlane czy choćby zabezpieczające, w takim stanie Wnioskodawca go otrzymał i w takim stanie znajduje się do chwili obecnej.

Oczywiście przez 38 lat jakie upłynęły czas również zrobił swoje a budynek przez lata ulegał stopniowej dewastacji. Zgodnie z zamówioną przez Wnioskodawcę wstępną ekspertyzą techniczną pokrycie dachowe z eternitu należy niezwłocznie wymienić, również wystające poza obręb budynku konstrukcje betonowe takie jak schody zewnętrzne, podest i balkon posiadają liczne, istotne uszczerbki i ukruszenia betonu i wymagają gruntownych napraw lub ponownego wykonania.

Poza tym zgodnie ze wspomnianą ekspertyzą aby można było kontynuować budowę, naprawić zniszczenia i wykończyć pozostałe elementy budowy należy uzyskać pozwolenie na budowę gdyż powyższa budowa została przerwana na czas dłuższy niż 3 lata – art. 37 ustawy Prawo budowlane, a budynek nie spełnia warunków budynku mieszkalnego – art. 3 pkt 2a ustawy Prawo budowlane. Oczywiście w przypadku uzyskania pozwolenia na budowę i kontynuowania budowy powstały budynek aby mógł uzyskać odbiór musiałby spełniać obecnie obowiązujące standardy i normy techniczne w zakresie termoizolacji i hydroizolacji (które nie obowiązywały w 1980 r. i nie były wykonane kiedy budynek był stawiany).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy opisany budynek w Y, który posiada Wnioskodawca można uznać za budynek mieszkalny służący zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych oraz czy fakt jego posiadania pozbawia Wnioskodawcę możliwości ubiegania się o zwrot części kosztów związanych z budową pierwszego własnego domu w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych przy spełnieniu wszystkich pozostałych warunków wymienionych w ustawie z dnia 27 września 2013 r. o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi?

Zdaniem Wnioskodawcy, opisany budynek w stanie surowym otwartym bez tynków, instalacji i urządzeń technicznych, wylewek, bez stolarki okiennej i drzwiowej przykryty eternitem do niezwłocznej wymiany, posiadający liczne zniszczenia będące wynikiem upływu czasu, który w takim stanie pozostaje od 38 lat, który nigdy nie był ukończony, nigdy nie był oddany do użytku i nigdy nie pełnił funkcji mieszkalnych nie można uznać za budynek mieszkalny.

Takie stanowisko zawarte jest też w ustawie Prawo budowlane gdzie wyodrębniona jest definicja budynku i budynku mieszkalnego.

Art. 3 pkt 2 i 2a stanowi, że ilekroć w ustawie jest mowa o:

• budynku – należy przez to rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach;
• budynku mieszkalnym jednorodzinnym – należy przez to rozumieć budynek wolno stojący albo budynek w zabudowie bliźniaczej, szeregowej lub grupowej, służący zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, stanowiący konstrukcyjnie samodzielną całość, w którym dopuszcza się wydzielenie nie więcej niż dwóch lokali mieszkalnych albo jednego lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego o powierzchni całkowitej nieprzekraczającej 30% powierzchni całkowitej budynku.
  
  

Zgodnie z przytoczonymi definicjami w miejscowości Y Wnioskodawca posiada „budynek” bo jest on trwale związany z gruntem, jest wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach, nie posiada natomiast „budynku mieszkalnego” bo nie służy on ani nigdy nie służył zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych.

W ustawie z dnia 27 września 2013 r. o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi sformułowanie „budynek mieszkalny” użyte zostało co najmniej 10 razy, nie ma tam natomiast (a przynajmniej Wnioskodawca nie znalazł) wprost podanej definicji, taką znalazł w poprzedniej ustawie, która została zastąpiona przez tą obecnie obowiązującą, i która jest jakby jej kontynuacją.

W art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 2005 r. o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym (t.j. Dz. U. Nr 177 poz. 1468 ze zm.) czytamy – ilekroć jest mowa o budynku mieszkalnym – rozumie się przez to budynek lub jego część, służące zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych oraz związane z nimi urządzenia techniczne zapewniające możliwość użytkowania tego budynku lub jego części zgodnie z ich przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków – co z kolei pokrywa się z definicją zawartą w Prawie budowlanym odnośnie konieczności zaspokajania potrzeb mieszkaniowych jako warunku by budynek był uznany za mieszkalny.

Zdaniem Wnioskodawcy, podobne stanowisko znalazł między innymi w orzecznictwie sądów i wydanych już interpretacjach indywidualnych np.:

1. w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 17 lutego 2009 r. (sygn. akt I SA/Gl 843/08) „Według sądu o zaliczeniu budynku letniskowego do kategorii budynków mieszkalnych decyduje kryterium zaspokajania podstawowych potrzeb mieszkaniowych właściciela i osób mu bliskich.”;
2. w interpretacji indywidualnej Znak: ITPB2/415-695/14/IL „Biorąc powyższe pod uwagę wskazać należy, że decydujące znaczenie dla kwalifikacji danego obiektu budowlanego jako budynku mieszkalnego jest przeznaczenie budynku. Nie jest istotna klasyfikacja statystyczna danego obiektu budowlanego. Charakteru budynku nie determinuje także treść miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, czy też treść decyzji o warunkach zabudowy lub o pozwoleniu na budowę. Istotne znaczenie ma tylko to, czy dany budynek został wybudowany w celu zaspokajania potrzeb mieszkaniowych i czy potrzeby takie może zaspokajać. (.. .) Skoro przedmiotowy budynek został wzniesiony jako budynek mieszkalny jednorodzinny w celu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych i potrzeby te może zaspokajać, oraz od 1 kwietnia 2014 r. stał się stałym miejscem zamieszkania Wnioskodawcy, to należy uznać, iż wybudowany przez niego budynek będzie spełniał podstawową funkcję, jaką musi spełniać budynek, aby uznać go za budynek mieszkalny służący zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, czyli funkcję mieszkalną (lokum, w którym koncentruje się życie rodzinne). Oznacza to, że inwestycja ta mieści się w dyspozycji art. 3 ust. 1 pkt 1, co upoważnia do ubiegania się o zwrot części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych, w związku z budową budynku letniskowego.”.
   
   

A zatem o tym czy budynek jest budynkiem mieszkalnym decyduje przede wszystkim fakt czy spełnia lub w danym stanie technicznym może spełniać funkcje mieszkalne. I analogicznie jeśli budynek z przyczyn technicznych nie może pełnić funkcji mieszkalnych a tym bardziej zaspokajać potrzeb mieszkaniowych, bo nie został ukończony i nadal jest obiektem budowlanym w budowie nie można uznać go za budynek mieszkalny.

W związku z tym odnosząc się do dalszej części postawionego pytania, zdaniem Wnioskodawcy, skoro posiadany przez niego budynek nie spełnia warunków budynku mieszkalnego, to fakt jego posiadania nie odbiera mu możliwości ubiegania się o zwrot części kosztów poniesionych na budowę pierwszego własnego domu w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych dlatego przysługuje mu prawo do zwrotu części podatku VAT z materiałów budowlanych wykorzystanych przy jego budowie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 38 i art. 39 ustawy z dnia 27 września 2013 r. o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 604) – z dniem 1 stycznia 2014 r. straciła moc ustawa z dnia 29 sierpnia 2005 r. o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym (Dz.U. Nr 177, poz. 1468 ze zm.) regulująca zasady zwrotu osobom fizycznym części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych przez te osoby w związku z budową i remontem budynku mieszkalnego lub jego części.

Zgodnie natomiast z art. 20 ust. 1 ww. ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi – osoba fizyczna, która po dniu 1 stycznia 2014 r. poniosła wydatki na zakup materiałów budowlanych, ma prawo ubiegać się o zwrot części tych wydatków, zwany dalej „zwrotem wydatków”.

Ponadto – w myśl art. 20 ust. 3 pkt 1-5 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi – o zwrot wydatków można się ubiegać, jeżeli:

1. wydatki zostały poniesione w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych w związku z:
   
   1. budową domu jednorodzinnego albo
   2. nadbudową lub rozbudową budynku na cele mieszkalne lub przebudową (przystosowaniem) budynku niemieszkalnego, jego części lub pomieszczenia niemieszkalnego na cele mieszkalne, w wyniku których powstał lokal mieszkalny;
2. przedsięwzięcie, o którym mowa w pkt 1, było realizowane na podstawie pozwolenia na budowę wydanego po dniu 1 stycznia 2014 r. albo na podstawie zgłoszenia budowy;
   
3. powierzchnia użytkowa lokalu mieszkalnego albo domu jednorodzinnego, o których mowa w pkt 1, nie przekracza odpowiednio:
   
   1. 75 m² i 100 m²,
   2. 85 m² i 110 m² – w przypadku gdy osoba fizyczna w dniu wydania pozwolenia na budowę albo w dniu dokonania zgłoszenia budowy, o których mowa w pkt 2, wychowywała przynajmniej troje dzieci spełniających warunki, o których mowa w art. 7 ust. 1a;
4. osoba fizyczna do końca roku kalendarzowego, w którym wydano pozwolenie na budowę lokalu mieszkalnego albo domu jednorodzinnego albo dokonano zgłoszenia budowy nie ukończyła 36 lat;
   
5. do dnia złożenia wniosku o zwrot wydatków osoba fizyczna nie była:
   
   1. właścicielem budynku mieszkalnego jednorodzinnego lub lokalu mieszkalnego,
   2. osobą, której przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, którego przedmiotem jest lokal mieszkalny lub dom jednorodzinny,
   3. właścicielem lub współwłaścicielem budynku, jeżeli jego udział w przypadku zniesienia współwłasności obejmowałby co najmniej jeden lokal mieszkalny
   • z wyłączeniem domu jednorodzinnego albo lokalu mieszkalnego, o którym mowa w pkt 1.
   
   
   

Zgodnie z art. 21 ww. ustawy – zwrot wydatków dotyczy wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych, które do dnia 30 kwietnia 2004 r. były opodatkowane stawką podatku od towarów i usług w wysokości 7%, a od dnia 1 maja 2004 r. są opodatkowane podatkiem VAT, udokumentowanych fakturami wystawionymi dla osoby fizycznej od dnia wydania pozwolenia na budowę albo dokonania zgłoszenia budowy, o których mowa w art. 20 ust. 3 pkt 2, do dnia 30 września 2018 r.

Stosownie do art. 22 ust. 1 ww. ustawy – prawo do zwrotu wydatków przysługuje pod warunkiem, że osoba fizyczna lub jej małżonek nie dokonywali czynności, o których mowa w art. 20 ust. 1, jako podatnicy podatku od towarów i usług, w celu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. W przypadku osoby fizycznej pozostającej w związku małżeńskim w roku kalendarzowym, w którym wydano pozwolenie na budowę lokalu mieszkalnego albo domu jednorodzinnego albo dokonano zgłoszenia budowy, warunek, o którym mowa w art. 20 ust. 3 pkt 4, dotyczy młodszego z małżonków, a warunek, o którym mowa w art. 20 ust. 3 pkt 5, dotyczy obojga małżonków (art. 22 ust. 2 ww. ustawy).

Stosownie do art. 23 ust. 1 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi – zwrot wydatków dokonywany jest na wniosek osoby fizycznej złożony w urzędzie skarbowym. Przy czym wniosek o zwrot wydatków osoba fizyczna składa raz, nie później niż do dnia 31 grudnia roku, w którym zgodnie z prawem miało miejsce przystąpienie do użytkowania wybudowanego domu jednorodzinnego (art. 23 ust. 2 ww. ustawy).

Z treści wskazanych przepisów wynika, że ustawa daje prawo, po spełnieniu wszystkich określonych w niej warunków, do otrzymania zwrotu od Skarbu Państwa niektórych wydatków poniesionych w związku z budową pierwszego własnego mieszkania.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca w 2001 r. otrzymał w drodze darowizny od ojca działkę z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego. Budowę rozpoczął ojciec Wnioskodawcy w 1980 r. Budowa nigdy nie została zakończona. Budynek znajdujący się na działce Wnioskodawcy jest w stanie surowym otwartym i ze względu na znaczny upływ czasu uległ dewastacji. W budynku brak jest jakichkolwiek instalacji i urządzeń technicznych, stolarki okiennej i drzwiowej, brak tynków, wylewek, odwodnienia i jakichkolwiek hydroizolacji. Budynek nie spełnia warunków budynku mieszkalnego, o których mowa w art. 3 pkt 2a ustawy Prawo budowlane.

Obecnie na podstawie pozwolenia na budowę z 11 lipca 2016 r. Wnioskodawca prowadzi z żoną budowę nowego domu jednorodzinnego.

Wątpliwość Wnioskodawcy budzi, czy budynek w stanie surowym otwartym, który otrzymał w darowiźnie w 2001 r. można uznać za budynek mieszkalny, o którym mowa w art. 20 ust. 3 pkt 5 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi i tym samym fakt jego posiadania pozbawia Wnioskodawcę prawa do ubiegania się o zwrot części kosztów związanych z budową pierwszego własnego domu. Wnioskodawca zaznaczył, że spełnia wszystkie pozostałe warunki, o których mowa w ww. ustawie.

Rozdział 4 zawarty w ustawie o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi zatytułowany jest „Zwrot osobom fizycznym niektórych wydatków poniesionych w związku z budową pierwszego własnego mieszkania”. Głównym założeniem ustawodawcy było zatem stworzenie prawa osobom fizycznym o ubieganie się o zwrot niektórych wydatków w związku z budową pierwszego własnego mieszkania.

Ustawodawca poza wskazaniem w art. 20 ust. 3 pkt 1 ww. ustawy katalogu wydatków poniesionych w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych w pkt 5 tegoż artykułu zawarł zastrzeżenie, z którego wynika, że warunkiem jest aby osoba fizyczna ubiegająca się o zwrot wydatków do dnia złożenia wniosku nie była m.in. właścicielem budynku mieszkalnego. Z ww. zastrzeżenia wynika zatem, że do dnia złożenia wniosku o zwrot wydatków osoba fizyczna nigdy wcześniej przed złożeniem ww. wniosku nie mogła posiadać żadnego tytułu, o którym mowa w art. 20 ust. 3 pkt 5 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi. Użycie przez ustawodawcę w tym przepisie zwrotu „do dnia złożenia wniosku” nie oznacza, że osoba fizyczna na moment złożenia wniosku o zwrot wydatków nie ma być m.in. właścicielem budynku mieszkalnego, lecz zwrot ten określa, że nigdy wcześniej, nie mogła posiadać wymienionych powyżej praw. Zatem wybudowany dom musi być pierwszym nabytym na własność jaki będzie posiadać osoba fizyczna chcąca ubiegać się o zwrot wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym.

W art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1332 ze zm.) zawarta została definicja budynku mieszkalnego. Wynika z niej, że budynek mieszkalny to budynek, który m.in. służy zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych.

Jeżeli zatem osoba jest właścicielem budynku, którego z uwagi na jego stan techniczny nigdy nie mogła użytkować celem zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych, to nie można stwierdzić, że osoba ta była bądź jest właścicielem budynku mieszkalnego. W istocie bowiem budynek ten nie mógł służyć zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych.

Bez wątpienia budynek w stanie surowym otwartym, który posiada Wnioskodawca nie może służyć zaspokojeniu jego potrzeb mieszkaniowych. Budowa nie została ukończona więc nigdy budynek ten nie stanowił budynku mieszkalnego, o którym mowa w art. 3 ust. 2a ww. ustawy Prawo budowlane.

Tym samym należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że posiadany przez niego budynek nie spełnia warunków budynku mieszkalnego i fakt jego posiadania nie odbiera mu możliwości ubiegania się o zwrot części kosztów poniesionych na budowę pierwszego własnego domu, o ile w istocie Wnioskodawca spełnia pozostałe warunki przewidziane w ustawie o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi.

Stanowisko Wnioskodawcy uznać należało za prawidłowe.

W odniesieniu do przywołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej, Organ informuje, że została ona wydana w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego. Odnosząc się natomiast do przywołanego przez Wnioskodawcę wyroku należy zaznaczyć, że orzeczenia sądowe nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i są wiążące jedynie w sprawach, w których zapadły.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, oraz
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.