INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 28 października 2011 r. (data wpływu 31 października 2011 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia od akcyzy paliwa przeznaczonego do napędu samolotu w przypadku przewozu pracowników i członków zarządu Spółki podróżujących w celach służbowych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 października 2011 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczący podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia od akcyzy zwolnienia od akcyzy paliwa przeznaczonego do napędu samolotu w przypadku przewozu pracowników i członków zarządu Spółki podróżujących w celach służbowych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka jest właścicielem samolotu pasażerskiego i wykorzystuje go w ramach prowadzonej działalności gospodarczej do przewozu pracowników i członków zarządu Spółki podróżujących w celach służbowych. Samolot nie jest wykorzystywany przez Spółkę na cele niezwiązane z działalnością gospodarczą Spółki, w szczególności na cele osobiste członków zarządu i pracowników Spółki. Spółka nie wykorzystuje Samolotu bezpośrednio do celów zarobkowych, tj. nie świadczy usług na rzecz innych podmiotów przy wykorzystaniu Samolotu. Spółka wykorzystuje do napędu samolotu paliwo lotnicze, o którym mowa w art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym. Paliwo do samolotu nabywane jest przez Spółkę bez akcyzy. Spółka jest zarejestrowana jako podmiot zużywający wyroby akcyzowe objęte zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie i przedstawia sprzedawcy paliwa pisemne potwierdzenie przyjęcia przez właściwy urząd celny zgłoszenia rejestracyjnego. Spółka potwierdza odbiór paliwa na dokumencie dostawy. Ponadto Spółka prowadzi również ewidencję paliwa objętego zwolnieniem.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym stanie faktycznym Spółka jest uprawniona do nabywania zwolnionego od akcyzy paliwa, w szczególności biorąc pod uwagę, że Spółka nie świadczy usług na rzecz innych podmiotów przy wykorzystaniu samolotu...

Stanowisko Wnioskodawcy

Zdaniem Zainteresowanego, Spółka posiada prawo do nabywania paliwa zwolnionego od akcyzy na podstawie art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym. Zgodnie z art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy, zwalnia się od akcyzy ze względu na przeznaczenie używane do statków powietrznych: benzyny lotnicze o kodzie CN 2710 11 31, paliwo typu benzyny do silników odrzutowych o kodzie CN 2710 11 70 oraz paliwo do silników odrzutowych o kodzie CN 2710 19 21 lub oleje smarowe do silników lotniczych. Art. 32 ustawy wprowadza szereg warunków, od spełniania których uzależniona jest możliwość zastosowania zwolnienia od akcyzy paliwa lotniczego. Warunki te odnoszą się zarówno do sprzedawcy, jak i nabywcy. Nabywca powinien w szczególności: zarejestrować się (złożyć zgłoszenie rejestracyjne) jako podmiot zużywający wyroby akcyzowe objęte zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie we właściwym urzędzie celnym; przedstawić sprzedawcy pisemne potwierdzenie przyjęcia ww. zgłoszenia przez właściwego naczelnika urzędu celnego; potwierdzić odbiór wyrobów akcyzowych na dokumencie dostawy, który jest dołączany do przemieszczanych wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie; prowadzić ewidencję wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem, która powinna wskazywać m.in. ilość otrzymanych wyrobów i termin ich odbioru. W ocenie Wnioskodawcy, Spółka spełnia wszystkie powyższe warunki. Art. 32 ust. 2 ustawy wskazuje, że zwolnienia paliw od akcyzy nie stosuje się w przypadku prywatnych lotów o charakterze rekreacyjnym. Przy tym, za prywatny lot o charakterze rekreacyjnym uważa się użycie statku powietrznego przez jego właściciela lub inną osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej, które korzystają z niego na podstawie umowy najmu lub umowy o podobnym charakterze, w celach innych niż gospodarcze, w szczególności innych niż przewóz pasażerów lub towarów albo świadczenie usług za wynagrodzeniem lub usług na rzecz organów publicznych. Do zwolnienia uprawnia zatem jedynie zużycie paliwa do lotów odbywanych w celach gospodarczych. Za cele takie ustawa uznaje między innymi przewóz pasażerów lub towarów albo świadczenie usług za wynagrodzeniem lub usług na rzecz organów publicznych. W tym miejscu, aby precyzyjniej określić zakres i znaczenie sformułowania „użycie statku powietrznego w celach gospodarczych", zadaniem Spółki, należy odwołać się do brzmienia przepisów prawa unijnego, tj. dyrektywy Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dziennik Urzędowy L 283, 31/10/2003, str. 51-70), która reguluje to zwolnienie. Zgodnie z art. 14 wymienionej dyrektywy, państwa członkowskie zwalniają od podatku produkty energetyczne dostarczane w celu zastosowania jako paliwo do celów żeglugi powietrznej innej niż prywatne loty niehandlowe. Dyrektywa wskazuje, że pojęcie „prywatne loty niehandlowe” oznacza każde użycie samolotu przez jego właściciela lub inną osobę fizyczną lub prawną, korzystającą z niego na zasadzie najmu lub w jakikolwiek inny sposób, we wszelkich celach innych niż handlowe, w szczególności nie w celu przewozu pasażerów lub towarów lub świadczenia usług za wynagrodzeniem lub usług na rzecz władz publicznych. Polska wersja językowa dyrektywy w podobny sposób jak ustawa o podatku akcyzowym określa zakres zwolnienia od akcyzy przedmiotowego paliwa, z tym że odnosi się do „celów handlowych”, a nie „celów gospodarczych”. Zatem zestawienie brzmienia art. 14 dyrektywy oraz art. 32 ust. 2 ustawy, w ocenie Wnioskodawcy, nie daje jednoznacznej odpowiedzi, co należy rozumieć przez „cele gospodarcze”. Niemniej jednak należy zwrócić uwagę, że w preambule do dyrektywy podkreślono, że „słuszne jest kontynuowanie zwolnień od podatku dla produktów energetycznych wykorzystywanych w żegludze powietrznej i morskiej, innych niż dla celów prywatnej przyjemności”. Należy przy tym zaznaczyć, że art. 14 w angielskiej wersji językowej dyrektywy posługuje się również pojęciem „lotów dla prywatnej przyjemności”, a nie pojęciem „prywatne loty niehandlowe”. Mimo, że dyrektywa daje państwom członkowskim uprawnienie do ograniczenia tego zwolnienia, nie wydaje się, aby ograniczenie takie wprowadzono w ustawie i tym samym pojęcie „prywatne loty o charakterze rekreacyjnym” było pojęciem węższym niehandlowe (czy też „loty dla celów prywatnej przyjemności" w angielskiej wersji językowej dyrektywy). Przemawia za tym okoliczność, że definicje tych pojęć w ustawie i dyrektywie są niemalże identyczne, a jedyna właściwie różnica przejawia się w tym, że dyrektywa mówi o „celach handlowych”, a ustawa o „celach gospodarczych”. Stąd też, zdaniem Spółki, podmiot posiadający samolot używany w ramach prowadzonej działalności gospodarczej może korzystać ze zwolnienia od akcyzy paliwa w zakresie w jakim ten samolot nie jest wykorzystywany dla celów prywatnej: przyjemności (np. podróż na wakacje członków zarządu danej spółki). Innymi słowy każde wykorzystanie samolotu dla celów prowadzonej działalności gospodarczej uprawnia do stosowania zwolnienia, bez względu na to, czy samolot jest bezpośrednio wykorzystywany do świadczenia usług na rzecz innych podmiotów, czy też służy tylko do przewozu pracowników lub towarów posiadacza samolotu w ramach jego działalności gospodarczej. Wobec powyższego, w opinii Spółki, Wnioskodawca jest uprawniony do korzystania ze zwolnienia od akcyzy paliwa zużywanego do napędu samolotu w zakresie w jakim Samolot jest wykorzystywany dla celów działalności gospodarczej Spółki, nawet jeśli Spółka nie wykorzystuje samolotu do świadczenia usług na rzecz innych podmiotów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Ze wskazanej regulacji wynika, iż osoba zainteresowana, to osoba, która chce uzyskać interpretację przepisów prawa podatkowego w celu ułożenia swoich interesów w sferze prawa podatkowego. Zatem z wnioskiem może wystąpić osoba, u której wystąpił lub może wystąpić określony stan faktyczny (zdarzenie przyszłe), który może rodzić określone konsekwencje w sferze prawa podatkowego. (por. B. Brzeziński, M. Kalinowski, A. Olesińska, M. Masternak, J. Orłowski, Ordynacja Podatkowa. Komentarz, Toruń 2007, s. 78). Wobec powyższego, niniejsza interpretacja ogranicza się wyłącznie do praw i obowiązków podatkowych Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 ze zm.), dalej zwanej ustawą, zwalnia się od akcyzy ze względu na przeznaczenie następujące wyroby akcyzowe:

1. używane do statków powietrznych: benzyny lotnicze o kodzie CN 2710 11 31, paliwo typu benzyny do silników odrzutowych o kodzie CN 2710 11 70 oraz paliwo do silników odrzutowych o kodzie CN 2710 19 21 lub oleje smarowe do silników lotniczych - w przypadkach, o których mowa w ust. 3, jeżeli są spełnione warunki, o których mowa w ust. 5-13;
2. używane do celów żeglugi, włączając rejsy rybackie, wyroby energetyczne - w przypadkach, o których mowa w ust. 3, jeżeli są spełnione warunki, o których mowa w ust. 5-13;
3. używane do celów opałowych, pozostałe węglowodory gazowe o kodach CN od 2711 12 11 do 2711 19 00 - w przypadkach, o których mowa w ust. 3, jeżeli są spełnione warunki, o których mowa w ust. 5-13.

W myśl ust. 2 cytowanego artykułu, zwolnienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, nie stosuje się w przypadku prywatnych rejsów i prywatnych lotów o charakterze rekreacyjnym, za które uważa się użycie statku lub statku powietrznego przez jego właściciela lub inną osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej, które korzystają z niego na podstawie umowy najmu lub umowy o podobnym charakterze, w celach innych niż gospodarcze, w szczególności innych niż przewóz pasażerów lub towarów albo świadczenie usług za wynagrodzeniem lub usług na rzecz organów publicznych.

Zgodnie z artykułem 14 ust. 1 lit. b) dyrektywy Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej produkty energetyczne dostarczane w celu zastosowania jako paliwo do celów żeglugi powietrznej innej niż prywatne loty niehandlowe. Wskazano przy tym, że dla celów niniejszej dyrektywy „prywatne loty niehandlowe” oznaczają każde użycie samolotu przez jego właściciela lub inną osobę fizyczną lub prawną, korzystającą z niego na zasadzie najmu lub w jakikolwiek inny sposób, we wszelkich celach innych niż handlowe, w szczególności nie w celu przewozu pasażerów lub towarów lub świadczenia usług za wynagrodzeniem lub usług na rzecz władz publicznych.

Z treści wniosku wynika, że Spółka posiada samolot pasażerski i wykorzystuje go w ramach prowadzonej działalności gospodarczej do przewozu pracowników i członków zarządu Spółki podróżujących w celach służbowych. Samolot nie jest wykorzystywany przez Spółkę na cele osobiste członków zarządu i pracowników Spółki. Ponadto, Wnioskodawca nie wykorzystuje samolotu do celów zarobkowych, tj. nie świadczy usług na rzecz innych podmiotów przy wykorzystaniu samolotu. Spółka jest zarejestrowana jako podmiot zużywający wyroby akcyzowe objęte zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie i nabywa paliwo lotnicze bez akcyzy. W tym celu przedstawia sprzedawcy paliwa pisemne potwierdzenie przyjęcia przez właściwy urząd celny zgłoszenia rejestracyjnego. Spółka potwierdza odbiór paliwa na dokumencie dostawy oraz prowadzi ewidencję paliwa objętego zwolnieniem.

Na wstępie wskazać należy, iż ogólne zwolnienia od akcyzy są regulowane w dyrektywie Rady 2008/118/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie ogólnych zasad dotyczących podatku akcyzowego, uchylająca dyrektywę 92/12/EWG. Ponadto w prawie unijnym występują w tzw. dyrektywach strukturalnych dwa rodzaje zwolnień: zwolnienia obligatoryjne (takie, które państwa członkowskie muszą wprowadzić) i zwolnienia fakultatywne (takie, które państwa członkowskie mogą, ale nie muszą wprowadzać). Zwolnienia obligatoryjne zostały wdrożone całościowo do unormowań ustawy o podatku akcyzowym. W zakresie paliw przeznaczonych do żeglugi powietrznej, w art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy, dokonano implementacji rozwiązań 14 ust. 1 lit. b) dyrektywy Rady 2003/96/WE. We wskazanym przepisie ustawy przewidziano zwolnienie od akcyzy, które ma zastosowanie w przypadku benzyny lotniczej o kodzie CN 2710 11 31, paliwa typu benzyny do silników odrzutowych o kodzie CN 2710 11 70 oraz paliwa do silników odrzutowych o kodzie CN 2710 19 21 lub olejów smarowych do silników lotniczych - używanych do statków powietrznych, przy wypełnieniu określonych warunków.

Na mocy Traktatu o przystąpieniu Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej z dniem 1 maja 2004 r. zaczęło obowiązywać w Polsce prawo Unii Europejskiej. Traktat ten został ogłoszony w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 30 kwietnia 2004 r. Nr 90, poz. 864. Prawo Unii Europejskiej obowiązuje bądź bezpośrednio, bądź wymaga wdrożenia do krajowego porządku prawnego. Na porządek prawny Unii Europejskiej składa się prawo pierwotne oraz prawo wtórne, uzupełniane orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE), który został powołany w celu kontrolowania przestrzegania oraz dokonywania wykładni prawa unijnego. Podstawową zasadą tego prawa, ustaloną w orzecznictwie TSUE, jest zasada nadrzędności, która przewiduje, że prawo pierwotne oraz akty wydane na jego podstawie będą stosowane przed prawem krajowym.

Jak wskazano wyżej zwolnienie od akcyzy, o którym mowa w art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy, odnosi się do paliw używanych do statków powietrznych. Z treści ustępu 2 wskazanego artykułu wynika, że tego zwolnienia nie stosuje się w przypadku prywatnych rejsów i prywatnych lotów o charakterze rekreacyjnym, za które uważa się użycie statku lub statku powietrznego przez jego właściciela lub inną osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej, które korzystają z niego na podstawie umowy najmu lub umowy o podobnym charakterze, w celach innych niż gospodarcze, w szczególności innych niż przewóz pasażerów lub towarów albo świadczenie usług za wynagrodzeniem lub usług na rzecz organów publicznych. Powyższe zatem oznacza, że wskazane zwolnienie od akcyzy dotyczy sytuacji, gdy dokonywany statkiem powietrznym transport służy bezpośrednio świadczeniu przez podmiot odpłatnych usług lotniczych.

Wobec powyższego Wnioskodawca, który w opisanym stanie faktycznym, nie świadczy odpłatnych usług lotniczych na rzecz innych podmiotów przy wykorzystaniu posiadanego samolotu lecz wykorzystuje ten samolot w ramach prowadzonej działalności gospodarczej do przewozu pracowników i członków zarządu Spółki nie może korzystać ze wskazanego zwolnienia od akcyzy. Zatem Spółka powinna nabywać paliwo używane do napędu posiadanego statku powietrznego z zapłaconym podatkiem akcyzowym.

Zaprezentowany przez tutejszy organ pogląd na wykładnię przepisów dotyczących przedmiotowego zwolnienia znajduje potwierdzenie w uzasadnieniu orzeczenia TSUE z dnia 1 grudnia 2011 r. w sprawie C-79/10 Systeme Helmholz GmbH przeciwko Hauptzollamt Nürnberg, które zapadło w zbliżonym stanie faktycznym. W wymienionej sprawie Trybunał bowiem orzekł, iż artykuł 14 ust. 1 lit. b) dyrektywy Rady 2003/96/WE powinien być interpretowany w ten sposób, że ze zwolnienia z podatku od paliw wykorzystywanych do żeglugi powietrznej przewidzianego przez ten przepis nie może korzystać przedsiębiorstwo, które używa należącego do niego samolotu w celu zapewnienia transportu pracowników do klientów lub na targi handlowe, gdy ów transport nie służy bezpośrednio świadczeniu przez to przedsiębiorstwo odpłatnych usług lotniczych.

Zatem, w przedstawionym stanie faktycznym Spółka nie jest uprawniona do nabywania zwolnionego od akcyzy paliwa, w szczególności biorąc pod uwagę fakt, że Spółka nie świadczy usług na rzecz innych podmiotów przy wykorzystaniu posiadanego samolotu.

Biorąc powyższe pod uwagę, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy opisanego we wniosku stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa - art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.